Nuk mund t'a pranoj

Ishte data 28,muaji qershor
me bie telefoni me tregojn se cfare ka ndodh.
E hapa telefonin,degjoja te bertitura te medha
vetem nje ze me doli BABAI N'A LA.

Te gjithe qanin askush nuk mundi kete t'a pranoj
si mundet nje njeri keshtu te shkoj.
Ashtu deshi perendia ne nuk mund te kundershtojm
vetem si ta pranoj faktin pa babin te jetoj.

Vendi ku ti qendoje tani ka mbetur bosh
te kujtoj me buzeqeshjen tende dhe rri me nje qosh.
Zeri yt i embel me sillet verdall
me te pare or babi ndjej shume mall.

S'mundem ta besoj se ti me nuk je
ne shtepi pa ty,ska gezim e hare.
S'mundem t'i hidherohem Zotit
qe te mori prane vetes,te gjithe jemi udhetar te tij
duhet t'i permbahemi te vertetes.

Sa here te kujtoj,syte me mbushen me lot
me vjen te cmendem kur e di se s'je me ne kete bote.
Me fal o babi per cdo gje qe kam gabu
shkova pa u pershendet dhe nuk m'u dha rasti falje me te kerku.

Tani ndihem e zbrazur,zemra me eshte ndare ne dy pjes
do kisha preferuar edhe une me ty te vdes.
Me ka marr malli do cmendem nga merzia
cdoher qe vija nga puna ty te gjeja ke shtepia.

Tani qe nuk je asgje nuk eshte si me pare,
boten do t'a ndryshoja vec njeher me te pare.
Me kujtohet femijeria kur mi mesoje hapat e para
me shikoje dhe buzeqeshje me thoje eja tek baba.

Gjithe keto kujtime do t'i ruaj ne zemer,
vdekjen tende s'dua t'a kujtoj,
me kujtimet e mira do te jetoj,
do te jetoj une pa babin tim edhe pse pa te une kam mbet JETIM.

te humb personat qe dua shume

me vjen keq e dashur,nje poezi shum e trisht;