Çfarë është dashuria bashkëshortore?

nga **WebMaster** Sun 29 Apr 2012 - 9:06

Dashuria bashkëshortore është një fenomen kompleks dhe i ndërlikuar njerëzor. Përbëhet nga rastësia, frika, kërkimi i marrjes në mbrojtje (siguria), agresiviteti, mbrojtja, të lidhurit, seksualiteti, të mbijetuarit, mekanizmave të pavetëdijshëm dhe tentimeve të vetërealizimit. Personat më të rëndësishëm të jetës nuk mund t`i zgjedhim lirisht. Ata janë rastësia e jonë e madhe. Kjo vlenë edhe për zgjedhjen e partnerit bashkëshortor. Nëse e ndjekim dashurinë bashkëshortore deri tek rrënjët e saj, hasim në rastësi të kulluar. Na mbetet vetëm çudia me atë që më tutje në të ndodh gjatë jetës bashkëshortore.
Në dashurinë bashkëshortore gërshetohen frika dhe kërkimi i marrjes në mbrojtje (sigurisë), agresiviteti dhe mbrojtja. Bashkë me të lajmërohet të vetëdijësuarit e vevetes, autonomia dhe seksualiteti. Ajo lidh seksualitetin, të lidhurit (lidhshmërinë) dhe autonominë. Dashuria bashkëshortore është reagim ndaj frikës. Në të kërkohet marrja në mbrojtje (siguria) dhe lidhja gjatë mbrojtjes dhe sulmit. Dashuria bashkëshortore i shërben ekzistencës, mbijetesës, zhvillimit të mëtejmë dhe shumëzimit tonë. Në martesë hasim seksualitetin pa dashuri dhe lidhje, por edhe lidhje pa seksualitet. Njëra dhe tjetra kërcënojnë cilësinë e jetës martesore dhe me këtë edhe shkurton jetën e zgjatjes së saj. Autonomia e ruajtur e çiftit martesor është baza e dashurisë martesore, por është në kundërshtim të mëdukshëm (me gjasa) me lidhjen dhe seksualitetin me tendencat e tyre të krijimit të varësisë. Në dashurinë bashkëshortore këmbehen (zëvendësohen) lidhja dhe largimi (shkëputja). Nocioni i lidhjes përmban lamtumirën nga e kaluara, pra largimin (shkëputjen). Në dashurinë martesore ka 90% përmbajtje të pavetëdijshme. Ajo zhvillohet nga fillimi si ndërlojë e pavetëdijshme. Në të njëra anë nuk mund të kuptohet pa tjetrën.
Cilësia e dashurisë bashkëshortore mundëson vetërealizimin e partnerëve bashkëshortor. Vetëm nëse është e plotë në vete, mund të jetë në qendër të marrëdhënieve bashkëshortore. Këtë plotësim e karakterizon rigjallërimi që i zhvendos kodrat, jep energji dhe formon tërësinë e dashurisë. Ndjenja e pakufishme e lumturisë lidhet me ndjenjën se gjithçka është e harmonizueshme: të gjitha qëllimet, të gjitha mundësitë, gjithë çfarë është dhe çfarë mund të jetë.
Shumë partnerë martesor humben në malin e këtyre kundërshtive të mëdukshme të dashurisë martesore. Në vend që në këtë pasuri mundësish dhe shansash ta realizojnë lumturinë personale dhe të përbashkët, ata dëshirojnë të ikin nga gjithë kjo, gjë që veprojnë në mënyrë shumë të ngathët dhe, në vete të dëmshme. Pasojat janë divorcet (ndarjet) në mënyrë katastrofale të këqija dhe johumane, që shpesh shndërrohen në arenë gladiatoreske, më së shpeshti me ”gishtin poshtë“ për te dy partnerët bashkëshortor.