A ja vlen qe te sakrifikojm per Dashuri?

Cfar Mendoni Antar te nderuar Kur dashurojm nje person se a Vlen edhe te Sakrifikojm per at dashuri ..Dhe se deri ne q"far perqindje do te kishit sakrifikuar apo ndoshta edhe kemi te till qe nuk e vrasin koken fort per kete dukuri qe ne fakt egziston..
Un mendoj se Dashuria asht nje lloj beteje Ku jo rrall her duhet te sakrifikosh per te ....
Ju mirpres ne bashkbisedimin e kesaj teme dhe shprehjen emendimeve tuaja .

une mendoj se ja vlen,kur behet fjale per nje dashuri te sinqerte nga te dyja anet,vet dashuria esht nje sakrifice po ta mendosh me mire

Ja vlen por edhe gabojme vlera e dashurise eshte ndjenjia edhe ja vlen per ndjenje te rrezikosh

Ne kohet e sotme jo nuk ja vlen se ka shum lendime

ja vlen nese o fjala per ni dashuri t`sincert

Te sakrifikosh lumturine tende per lumturine e atij personi qe dashuron ,eshte me te vertete dashuria me e madhe qe ekziston....

Ju si mendoni?

Fjala "sakrifice" do te mund te perkthehej si "flijim", por ndoshta e
para ka nje domethenie me te sakte, per shkak se ne rrenjen e saj e
permban pjesen qe asocion dicka te shenjte ne ate gjuhe qe kan origjine
te perbashket me latinishten, ose qe rrjedhin nga ajo. Vete dukuria
eshte po aq e vjeter sa edhe shoqeria njerezore, per shkak se ne fillet e
veta, cdo shoqeri, kolektivitet apo grup njerezor, e ka pasur kultin te
cilit i jane bere flijimet, te cilat me kohe jane bere sipas riteve te
caktuara. Librat e shenjet indas "vedat" (ajo qe eshte zbuluar) ne te
vertete jane hymne te caktuara qe i permbajne shpjegimit rituale per
menyren dhe ceremonine e flijimit(se paku ato qe jane ruajtur). Qellimi i
flijimit gjithmone ishte ngjallja e meshires tek Zoti:"Mbi parimin e
reciprocitetit te supozuar, midis perendive dhe njerezve- thoshte T.
Ling. Adhuruesi, permes priftit, e orientonte fline ne nje altar qe
ishte posaqerisht i vendosur nen qiell te hapur, ne ndonje vend qe ishte
posaaqerisht i zgjedhur per ate qellim, kurse perendite ia kthenin
adhuruesit te tyre me te mirat qe ai kerkonte-fitoren ne lufte,
trashegimtarin, rritjen e tufes se kafsheve ose me dicka tjeter,
kryesishte me dobi meteriale".
Hebrenjet e vjeter, psh. benin
flijimin edhe ne shenje falenderimi apo edhe te meshirimit te Perendise
per mekatet ose fajet e adhuruesit. Eshte interesante madje se ne
periudhen e vonshme te vedave, brahmanet (prifterinjet e mevonshem
budiste) jane zhvilluar si klasa ne vete, ose si kaste e vecant)
pikrishte edhe fale ndermjetesimit te caktuar si rit i vecante te
flijimit, sepse, vazhdon Ling: ai (dmth. brahmani) ishte i vetmi qe
dispononte me dije profesionale te dosmosdoshme per kryerjen me
ndergjegje dhe ne menyre te drejte te ceremonialit te flijimit ,sepse
konsiderohej qe do te behej kaos nese do kendohej gabimisht qofte edhe
pjeseca me e vogel e fjales (faljes), nese behej qofte edhe nje gabim me
i vogel ne ndonje veprim gjate ritit. Ata besonin, shton ai ne nje vend
tjeter, se do te shkaktohej kaosi po qe se do te behej qofte edhe
gabimi mei vogel ne noten apo tingullin e kenges (hymnit), per shkak se
besohej qe mireqenia dhe fati i mire vareshin nga nezra, dmth. nga flia.
Shenjat paralajmeruese se nuk do te kete bollek ne kafshe ose ushqim e
rritnin numrin e flijimeve dhe agresivitetin e luftetarit. Suksesi
eventual ne gjueti e nenkuptonte nje fli paraprak dhe keshtu
prifterinjet brahmane pasuroheshin vazhdimishte, por kjo gje i thellonte
diferencat klasore-te cilat me vone u shenderruan ne sistemin e
kastave.(f. 74)
Te krishterimi, por edhe ne islam, eshte e njohur
sakrifica e Avramit (Abraham, te islami Ibrahim). Ai, sipas besimit, i
kishte afer 100 vjet kur perendia ia fali Sares (gruas se tij, poashtu
te vjeter) djalin-Ishajan ( te Islami - Ismailin), por ai nuk u hamend
qe ta flijonte per perendine ne rastin kur kete e kerkoi perendia si
deshmi per besimin ndaj tij. "Abrahami i besoi premtimit te Perendise
dhe per kete Perendia e shpalli te pafajshem"; me pastaj: Ne te vertete,
perendia i kishte thene:"Pasardhesit e t'u do te jene te shumte sa jane
edhe yjet" (Bibla, letrat e apostujve, f. 207) Kjo e fundit ishte
falenderimi ose shperblimi i perendise per gadishmerine e Abrahamit
(Hazreti Ibrahimit) qe ta flijoje djalin e tij (perendia ne momentin e
fundit nuk e le qe t'ia zbatonte urdherin). Ndersa, simboli me i madh i
sakrifices eshte vete Krishti, i cili, sipas dogmes fetare, sic e pame
me heret, lejone qe ai te mberthehet ne kryq me qellim te shfajsimit te
njerezve, (larjes se mekateve te tyre). Historikisht, ai denohet nga
guvernatori romak- Pontie Pilati, ne mbeshtetje te denimit nga shoku i
tij, Juda Iskarioti.
Gjithnje ne linjen e ketij rezonimi, nuk me
pelqen as kuptimi dhe as vendi qe nder ne i jepet fjaleve :"sakrifice"
dhe "simbol". Duket sikur tek ne po perdoren pak si shpesh, e shpesh
edhe pa vend!
Pak kush e di se njeriu vete me deshiren e tij nuk sakrifikohet e nuk behet fli. Ate e sakrifikojne te tjeret dhe jo ai veten!
Individi,
me fjale te tjera, te institucioni i sakrifices nuk i mbetet asgje
tjeter pervec se te zgjedhe menyren e sakrifikimit, te sakrifikohet me
dinjitet, duke qene konsekuent me veten, apo duke e humbur edhe kete.


-Komponenta religjioze-

Mr. Ukshin HOTI

po ja vlen...gjithmone kur ja vlen njeriu qe eshte afer meje

Dikur tani se di

Sigurisht qe ja vlen.
Ne cdo dashuri ka sakrifica dhe pse nuk duken por , ju lini pak pas dore shoqerine, familjen , ndryshoni pak axhenden tuaj,shkoni ne vende qe nuk ju pelqejne po ka qef ajo/ai ,visheni pak si do ajo/ai etj etj

kur ja vlen njeriu dhe ndjenjat e tij ...po ja vlen

ai ose ajo qe nuk sakrifikon un mendoj se nuk dashuron

O jo be sja vlen,negjomni mua,se me bo vaki e mu sakrifu per ni dashuri po cka jet be pi jetes tone tani.

Veq per evled bon me u sakrifu se dashnia ven e shkon
kur te duhet ven se e jyp kur te merzitet shkon po kthehet.
Mduket se va kom bo lomsh. qesh

te sakrifikosh do te thote te dashurosh

akoma me dashurin ju dashuria ka vite qe ka vdekur, mos u lodhni kot me teorira :t69jlw:

toni pse ti kaq skeptik hahah...ka dashuri te vertet ...vetem sben me i hup shpresat dhe duhet te sakrifikojm pse jo

LaDescarada shkruajti:toni pse ti kaq skeptik hahah...ka dashuri te vertet ...vetem sben me i hup shpresat dhe duhet te sakrifikojm pse jo

kam koh qe jam distancuar nga enderrat me keshtjella dashurie e me princ e princesh ne te
eshte nje realitet qe te merzit, njerez hileqar, hipokrit, te buzeqeshin dhe ateher e kupton se sa shume te urrejn

ne qofte se ja vlen po

Po vetem nese esht dashuri reale dhe e sincert.....

Pa sakrifikica ne kete jete nuk arrihet asgje.
Ndaj jam i mendimit qe i'a vlen qe te sakrifikosh per dashurine, por duke mos harruar, qe sikurse e cituan edhe parafolesit te kesh mbeshtetje edhe nga partneri/ja se perndryshe do te jete sakrifice e pavlefshme...

sakrifikojme per gjera reale, qe egzistojne jo te sakrifikojme per ide

Ia vlen,pasi eshte nje djale shume i mrekullueshem.

Nuk e di sot ne ja vlen apo jo te sakrifikosh

per cdo gje qe vlen per ty,,per mua,,per ate,,,per ato,,,ja vlen sakrifica,,,por jo deri ne verbim,,,

Nese je i dashuruar kembe e koke...them me plote goje po..ja vlen...

il conte shkruajti:Nese je i dashuruar kembe e koke...them me plote goje po..ja vlen...

Zeshkane shkruajti:

il conte shkruajti:Nese je i dashuruar kembe e koke...them me plote goje po..ja vlen...

Sigurisht nese e do dike me gjithe zemer...

Asgje s'eshte e gabuar nese te ben te lumtur, perfshi ktu dhe sakrificen

jo...sepse ska dashuri tsinqewrt

Po ja vlen.