NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
3 posters
Faqja 1 e 1
NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
Vangjush Ziko
NJERIU, NJË LEGJENDË
(Poezi)
ÇUDI!
(Poezi)
ÇUDI!
Çudi!
Përse çuditesh,o njeri!
T'i s'e kupton atë që di.
Atë që di,nuk e njeh ti.
Nga nata lind dita e ndritshme,
Nga dit'e ndritur,nata pisë.
A ka në botë më të mahnitshme
Se sa e fsheht'e fshehtësisë!?
Përse çuditesh,o njeri!
T'i s'e kupton atë që di.
Atë që di,nuk e njeh ti.
Nga nata lind dita e ndritshme,
Nga dit'e ndritur,nata pisë.
A ka në botë më të mahnitshme
Se sa e fsheht'e fshehtësisë!?
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
PSE SYTË RRJEDHIN LOTË
Pse sytë rrjedhin lotë kur dhemb shpirti?
Pse sytë rrjedhin lotë kur qesh zemra?
Dhe gazi edhe dhimbja, që i cfiliti,
Bashkohen që të dyja në një emër,
Bashkohen që të dyja në një fill
Si drita edhe terri në agim.
Pse sytë rrjedhin lotë kur qesh zemra?
Dhe gazi edhe dhimbja, që i cfiliti,
Bashkohen që të dyja në një emër,
Bashkohen që të dyja në një fill
Si drita edhe terri në agim.
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
DIALEKTIKË
Ti urren.
Patjetër,ke dashuruar.
Pa dashuri,urrejtje s'ka.
Zemra mban më një anë gjakun e kulluar,
Gjysma tjetër të ndoturin shpëlan
Patjetër,ke dashuruar.
Pa dashuri,urrejtje s'ka.
Zemra mban më një anë gjakun e kulluar,
Gjysma tjetër të ndoturin shpëlan
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
BRENGA
Çdo gjë shuhet e zhuket përfare.
Vetëm brenga nuk humbet asnjëherë.
Porsi gjëmbi i tharë mes arës
Që gërvisht edhe vellon
Vetëm brenga nuk humbet asnjëherë.
Porsi gjëmbi i tharë mes arës
Që gërvisht edhe vellon
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
FJALËT E PATHËNA
Sa fjalë të pathëna vdesin pa u thënë.
Fjalë që në zemër çelin trëndafilë.
Fjalë që tërë jetën plagë mund të lenë...
Fjalë që në jetë më nuk vijnë.
Fjalë që në zemër çelin trëndafilë.
Fjalë që tërë jetën plagë mund të lenë...
Fjalë që në jetë më nuk vijnë.
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
VETMIA
Vetmia s'qenka vetëm heshtje.
Vetmia s'qenka zbrazësirë,
Por një tufan ku ti përleshesh
Me veten tënde dhe hapësirën.
Ku vetëtimat e kujtimeve
Ty syt'e shpirtit t'i verbojnë,
Ku bubullimat e rënkimeve
E bëjnë zemrën të sëmbojë.
Ku ti dhe çmendesh dhe urtohesh.
Ku ti humbet e kthehesh prapë.
Ku ti përmendesh dhe harrohesh.
Ku ti dhe vdes dhe je i gjallë.
Vetmia s'qenka zbrazësirë,
Por një tufan ku ti përleshesh
Me veten tënde dhe hapësirën.
Ku vetëtimat e kujtimeve
Ty syt'e shpirtit t'i verbojnë,
Ku bubullimat e rënkimeve
E bëjnë zemrën të sëmbojë.
Ku ti dhe çmendesh dhe urtohesh.
Ku ti humbet e kthehesh prapë.
Ku ti përmendesh dhe harrohesh.
Ku ti dhe vdes dhe je i gjallë.
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
PROTAGONISTI
Njeriu bëhet protagonist në jetë
Kur lind e klith që ta dëgjojnë.
Pastaj me saze,klarinetë
Kur fton në dasmë ta urojnë.
Dhe kur...kur roli arrin kulmin,
Mbi varr të gjithë i përulen.
Kur lind e klith që ta dëgjojnë.
Pastaj me saze,klarinetë
Kur fton në dasmë ta urojnë.
Dhe kur...kur roli arrin kulmin,
Mbi varr të gjithë i përulen.
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
DËSHIRË
Ka këmbësorë.
Ka rrëshqanorë.
Ka kozmonautë.
Flitet se ka dhe ufo.
E,mbi të gjithë,një Zot.
Ti,
Ku do deshe të futesh?
Do desha t'isha veç zog.
Të çukisja mbi dhe'.
Të këndoja në qiell.
Të tretesha në Tokë.
Në këtë tonin mauzole.
Ka rrëshqanorë.
Ka kozmonautë.
Flitet se ka dhe ufo.
E,mbi të gjithë,një Zot.
Ti,
Ku do deshe të futesh?
Do desha t'isha veç zog.
Të çukisja mbi dhe'.
Të këndoja në qiell.
Të tretesha në Tokë.
Në këtë tonin mauzole.
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
PAVDEKËSI
E ç'duhet mbi dhe' pavdekësia!
Mikrobi me shekuj rri
Ndrydhur në dherat e ngrira.
Jetoje jetën që ke,
Mos ler'asnjë çast të vdekur.
Pa ç'ka,përmendore në s'ngre,
Me sup mbaj dhe ti këtë shekull.
Mikrobi me shekuj rri
Ndrydhur në dherat e ngrira.
Jetoje jetën që ke,
Mos ler'asnjë çast të vdekur.
Pa ç'ka,përmendore në s'ngre,
Me sup mbaj dhe ti këtë shekull.
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
RRUGA E SË VËRTETËS
Ja,më në fund,ajo që kërkoja!
Ku është gëzimi i madh!?
Sa vjete me rradh'e ëndërroja
Të zbriste në zemër ky gaz.
Njeriun s'e lodhin sëmundjet dhe jeta.
As lufta që iku,as kjo që vjen pas.
Të lodhka më shum'e vërteta,
Rruga e gjatë e saj.
Ku është gëzimi i madh!?
Sa vjete me rradh'e ëndërroja
Të zbriste në zemër ky gaz.
Njeriun s'e lodhin sëmundjet dhe jeta.
As lufta që iku,as kjo që vjen pas.
Të lodhka më shum'e vërteta,
Rruga e gjatë e saj.
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
ROSINANTI
Qyshmot.
Gjer sot.
Po kullot
Mbi varr'e tët zot
I lidhur pas ushte t'rrëxhosur...
Sa Don Kishotë
Ke varrosur?
Gjer sot.
Po kullot
Mbi varr'e tët zot
I lidhur pas ushte t'rrëxhosur...
Sa Don Kishotë
Ke varrosur?
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
DUSHKU
Dushku thinjet,por s'e humb hijen.
I zverdhen gjethet,por nuk i bien.
E pret dëborën.
Duron stuhinë.
Dhe pret pranverën prapë t'i vijë.
E rrëzon ndryshkun e vet të vjetër
Kur gjth'e re e rinis jetën.
Dudhk e Njeri,një legjendë.
I zverdhen gjethet,por nuk i bien.
E pret dëborën.
Duron stuhinë.
Dhe pret pranverën prapë t'i vijë.
E rrëzon ndryshkun e vet të vjetër
Kur gjth'e re e rinis jetën.
Dudhk e Njeri,një legjendë.
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
EVERESTI
Çdo dhomë e ka një tavan.
Qielli ka kuben'e tij.
Njeriu lind,bëhet i madh.
Çdo pemë ka një lartësi.
Veç lartësinë fara s'e di.
Fëmija shtatin dot s'e mat.
Qielli tretet në kaltërsi.
Çatia ngrihet përmbi tavan.
Mjerë,kush thotë:gjer këtu!
Mjerë kush kokën e përkul.
Dhe Everesti do ishte xhuxh
Po mos e ngrinte qiellin me sup.
Qielli ka kuben'e tij.
Njeriu lind,bëhet i madh.
Çdo pemë ka një lartësi.
Veç lartësinë fara s'e di.
Fëmija shtatin dot s'e mat.
Qielli tretet në kaltërsi.
Çatia ngrihet përmbi tavan.
Mjerë,kush thotë:gjer këtu!
Mjerë kush kokën e përkul.
Dhe Everesti do ishte xhuxh
Po mos e ngrinte qiellin me sup.
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
Kjo teme zhvendoset nga Letersia Shqiptare, ne nenforumin e Poezise dhe Tregimit...
Ju Faleminderit...
Ju Faleminderit...
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
NE PRAGUN E HARRESES
Sot kur bota luhatet në horizont
Kërkoj hapin tim të ngrirë në errësirë
Sot kur plagët ndalen në sherim
Sot kur këngët kërkojnë këngë
Sot kur vdekjet mbeten në kujtesë
Unë hepohem netëve pa dritë
Për një emër
Për një klimë për bimën tonë
Për një pranverë mes dimrit
E bota qesh e perqesh
Nuk di a vetveten
A fatin tim të bërë tym
Tym mbi çati
Tym në shpirt
Tym ndër sy.
Sot kur bota luhatet në horizont
Kërkoj hapin tim të ngrirë në errësirë
Sot kur plagët ndalen në sherim
Sot kur këngët kërkojnë këngë
Sot kur vdekjet mbeten në kujtesë
Unë hepohem netëve pa dritë
Për një emër
Për një klimë për bimën tonë
Për një pranverë mes dimrit
E bota qesh e perqesh
Nuk di a vetveten
A fatin tim të bërë tym
Tym mbi çati
Tym në shpirt
Tym ndër sy.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia
Postime : 31717
Gjinia :
Anëtarësuar : 02/12/2011
Mosha : 34
Hobi : Once Upon A Time
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
HASTA LA VISTA
Po ik si shpirti nga trupi i paçmallur
Si ofshamë e njeriut të përlotur
Po shkoj në vatrën e fikur
Një jetë
Një diell për ta zbritur
Pa qeshje
Pa përshëndetje
Trung pa degë e rrënjë
Luftova për lirinë e tjetrit
Për t’a ndjellë lirinë kudo
Ku gladiatirët provuan forcat
Ku kodoshët shfrynë epshet
Ku kusarët rrëmbyen guacat
Ku u vodhen emblemat
Hasta la vista!Hasta la vista
Shkrepën thirrjet mbi urë
Hasta la vista!Hasta la vista
Po ne nuk u pamë më kurrë.
Po ik si shpirti nga trupi i paçmallur
Si ofshamë e njeriut të përlotur
Po shkoj në vatrën e fikur
Një jetë
Një diell për ta zbritur
Pa qeshje
Pa përshëndetje
Trung pa degë e rrënjë
Luftova për lirinë e tjetrit
Për t’a ndjellë lirinë kudo
Ku gladiatirët provuan forcat
Ku kodoshët shfrynë epshet
Ku kusarët rrëmbyen guacat
Ku u vodhen emblemat
Hasta la vista!Hasta la vista
Shkrepën thirrjet mbi urë
Hasta la vista!Hasta la vista
Po ne nuk u pamë më kurrë.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia
Postime : 31717
Gjinia :
Anëtarësuar : 02/12/2011
Mosha : 34
Hobi : Once Upon A Time
Re: NJERIU, NJË LEGJENDË (Cikël poetik)
HENA NE ARKIVOL
Përtej shtatë bjeshkëve
Drita në agim verbohet
Hëna del pa syrin e djatht
Yjet vdesin gjithmonë pa zë
Plaku në tri këmbë
Kërkon eliksirën e jetës
Keq me të afërmit
E mjegull me të largëtit
Katrahurë
Që nuk vdes kurrë
Dikur mbi një udhë të gjatë
Nata zuri në thua në zogj gjymtyrëngrirë
Tej Kalasë së Rozafës hapin s’e bëri
E varrosën me hënën në një arkivol.
Përtej shtatë bjeshkëve
Drita në agim verbohet
Hëna del pa syrin e djatht
Yjet vdesin gjithmonë pa zë
Plaku në tri këmbë
Kërkon eliksirën e jetës
Keq me të afërmit
E mjegull me të largëtit
Katrahurë
Që nuk vdes kurrë
Dikur mbi një udhë të gjatë
Nata zuri në thua në zogj gjymtyrëngrirë
Tej Kalasë së Rozafës hapin s’e bëri
E varrosën me hënën në një arkivol.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia
Postime : 31717
Gjinia :
Anëtarësuar : 02/12/2011
Mosha : 34
Hobi : Once Upon A Time
Similar topics
» CIKËL POETIK NGA KADRI GËRVALLA
» CIKËL POETIK NGA KALOSH ÇELIKU
» Cikel poetik nga Viola Isufaj
» CIKËL POETIK NGA PETRIT RUKA
» CIKËL POETIK NGA MEXHID MEHMETI
» CIKËL POETIK NGA KALOSH ÇELIKU
» Cikel poetik nga Viola Isufaj
» CIKËL POETIK NGA PETRIT RUKA
» CIKËL POETIK NGA MEXHID MEHMETI
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi
|
|