Heshtje pa kufi

Heshtje pa kufi
ne brendesi te unit tim ka vetem heshtje
vrasetare dhe e kote
pa kuptim, pa kohe dhe motiv
vetem heshtje.
dhe pres gjithmone e heshtur
c'fare pres as vete se di
di vetem qe minutat duken shekull
nje perjetesi
eshte e veshtire te presesh ne heshtje
ate qe do te vij,nese do te vij
dhe une jam duke pritur
emocionet qe shkaktojme une dhe ti

Derguar nga Fjorvita Calaj

NJE FLETE E VETME

Gjithë ëndërrat dhe dëshirat
që në jetë i thurra,
i mblodha të gjitha bashkë,
i rradhita një nga një,
si fletët e një ditari,
por aty nuk pashë gjë tjetër,

vetëm fletët që po shkyen,
duke rënë një nga një në tokë.
ashtu si bien gjethet e vjeshtës
që era me vete i merr.
Tani kanë mbetur pak fletë,
me shpresë që diçka të ndryshojë.
dhe një fletë e vetme le të jetë,
kujtimi më i bukur le të mbetet
që as nën dhè të mos tretet!
Një fletë e vetme le të jetë,
dhe do t’i mbyll sytë e qetë,
në atë fletë të jemi unë dhe ti
ku të ketë lumturi dhe dashuri!

Poezi nga Rudina Batku

ENDERR E PAMBARUAR

Ti, vjen i buzeqeshur, i heshtur
dridhesh, fjalet të mungojne,
mundohem të të them të qëndrosh,
por kot, fjalët ngecin dhe s’dalin dot.

Jam lodhur nga pritjet e gjata
të cilat mbarimin nuk e kane,
po më çmènd thjeshtesia jote,
të dua mbi gjithë gjerat e kesaj bote.

O enderr, o enderr mos me mundo,
aty ku ke mbetur vazhdo,
enderr eshte edhe vete jeta,
e unë jam larg, shume larg nga e verteta!

Më shumë enderr se jete
pritjet e gjata kane,
sa shume mallengjehem kur zgjohem,
se ty nuk te kam prane!

Poezi nga Rudina Batku

Ti do te heshtesh

Ti do te heshtesh gjate ate dite,
ndoshta per fare ate nate,
kur te mos jete
mbi sferen e humbur te tokes,
figura ime krenare
me syte e fuqishem si shpeze
qe vec lirise i perkasin,
qe ti ti i deshe aq shume.
Ti do te heshtesh djale,
ti do te heshtesh,burre,
ti do te heshtesh,shpirt,
kur te mos jem me une.
Dhe mjekra jote peshtetur mbi klavikul,
do te heshte.
Oh,nuk do te jete me ajo heshtje,nje nga ato qe vibrojne afrimin.
Ajo heshtje e madhe,
ajo heshtje e mungeses,
ajo heshtje e kthimit tend,
ne nje,ne nje,ne nje.
Ti qe gjithmone me mua ishe dy,
dhe prape njesuar,
po kurre bir vetmie.
Do te heshtesh,
ti qe aq pak flisje dhe heshtjet i krisje
ti qe i kishe fjalet si guaska te rralla,
qe m’u desh aq rruge te eci per ti gjetur,
do te heshtesh ti,qe aq shume te desha,
Do te kthehesh ne nje burre si mijera
(kurre nuk mbaron argateria se ngreni burra.)
Do te heshtesh.Do te cohesh.Do te ikesh qe andej,
krahthyer drejt gojes se argaterise do t’ikesh
duke tu zvogluar trupi,shpatullat ne largesi.
(Pika me rafte sa fort ti desha shpatullat!)
Do te ikesh argati im,do te zhdukesh,
dhe ketu historia jone do te mbaroje
historia jone e padegjuar
qe e pergjonin yjet e pikuar
e qe kapnim me dore nen cati.

Me dhemb dashuria e heshtur sepse sme flet me goj,
do doja ta dish se te dashuroj.
Nuk jam romantike por me ben ti te jem,
un nuk jam melankolike por behem se pran dua te te kem.
Un nuk jam perfekte sepse kam mangesite e mia,
me verboi dashuria.
Un nuk jam tradhetare sepse zemra emrin tend formon,
e shpirti ty te kerkon.
Fillon dite duke te menduar,
e pason nata duke te te fantazuar.
Ta dish se vec me ty do te jem gjall ose jo,
pasi zemra askujt si ka then te dua,ndersa tendes po.