Te dua e panjohur

Çdo natë të ëndërroj edhe pse ende s’të kam parë,apo ndoshta të kam parë sa e sa herë dhe nuk e kam ditur që je ti, ajo që kërkojë. Po nuk ka gjë, këtë do ta mësoj me kohë. Ne mund të kalojmë pranë njëri - tjetrit e të mos përshëndetemi apo mund të jemi me mira kilometra larg ,por kjo nuk ka rëndësi,aspak nuk ka rëndësi, ajo që ka rëndësi është se unë jam vetëm i yti dhe ti je vetëm e imja sepse kjo është vendosur e vulosur ende pa ardhur këtu.
Nuk ka rëndësi , aspak nuk ka rëndësi nëse më duhet të lodhem duke të të kërkuar ty apo se ti duhet të lodhësh duke më kërkuar mua,ky është çmimi që duhet të paguajmë për fitoren. E rëndësishme është se ti më pret dhe unë të pres,se ti më kërkon dhe se unë të kërkojë, e rëndësishme është se ne do ta gjejmë njëri tjetrin. Dashuria jonë dhe festa që do të bëjmë do të bëjnë që të harrohen përgjithmonë ankthi i pritjes dhe ditët e vetmisë.
Nuk e di në të kam parë ndonjëherë, por e ndjej se dy zemrat tona janë takuar mes vete, janë takuar atje, tek burimi i dashurisë,tek ai burim i pashtershëm ku çdo zemër furnizohet me dashuri,tek burimi,atje lart.
E di edhe një gjë,e di se të kam parë në ëndërr, shkëlqimi i fytyrës dhe flokëve të tua nuk më lejoi të të dalloja qartë fytyrën, por unë e ndjeja se ishe ti, jo s’mund të ishte ndonjë tjetër. Goja jote nuk më foli asnjë fjalë por buzëqeshja jote më tha shumë, sa shumë !.
E di edhe se çdo natë shikimet tona ndeshën, atje lartë në qiell,në yllin më të bukur,a e ke vërejtur ndonjëherë vezullimin e rrugës që përshkojnë shikimet tona, atje shikimet tona puthen, atje shikimet tona flasin
E panjohur më kërko,por mos më kërko shumë se kështu mund të përplasesh në dike tjetër para se të më gjesh. Më prit por jo edhe gjatë,nëse mendon se po vonohem, nisu, do të më hasësh rrugës duke ardhur tek ti
Kujtohu,ndoshta jemi parë! Po ku se ? Ndoshta tek porta kur po hynim këtu,në këtë skenë që e quajmë JETË.
Çdo e njohur që takojë më bënë të mendojë për ty e panjohur
E panjohur s’ka rendësi që nuk të njoh,unë të dua. Ti ke diçka timen dhe unë kam diçka tënden. Dhe atë ditë kur të njihemi do na duket se jemi njohur gjithmonë.

ËSHTË NJË BUZËQESHJE DASHURIE



Është një buzëqeshje dashurie

E një buzëqeshje mashtrimi.

Dhe është një tjetër buzëqeshje

Ku të dyja buzëqeshjet mpleksen.



Është një shikim urrejtjeje

E një shikim përbuzjeje.

Dhe është një shikim të përbërë nga këto shikime

Të cilin më kot

Ta harrosh ti përpiqesh.



Sepse në fund të thellësisë së zemrës depërton

E thellohet në thellësi të ashtit

E asnjë buzëqeshje që ishte ndonjëherë buzëqeshje

Por vetëm ajo e njëjta buzëqeshje

Nga djepi deri tek varri

Mund të buzëqeshet vetëm një herë

Dhe kur është buzëqeshje

Çdo mjerim fund merr.

MOS KËRKO MË



Mos kërko më ta shfaqësh dashurinë tënde,

Dashuri që nuk mund të shpallet kurrë;

Flladi i njerëzishëm lëviz

Në heshtje, i padukshëm.



E shpalla dashurinë time, e shpalla dashurinë time,

Zemra ime e shfaqi;

Duke u dridhur, duke ngrirë akull, në trembje të frikshme,

Ah! Ajo shkoi e vajti.



Sapo dashuria më la,

Një shtegtar kaloi andej;

Në heshtje, i padukshëm:

I mjaftoi një ofshamje, e rrëmbeu.

NGAQË TË DUA



Ngaqë të dua, natën kam ardhur tek ti

Kështu vrullshëm dhe marramendas

E ti nuk mund të më harrosh më kurrë

Shpirtin tënd kam ardhur për ta vjedhur



Tani ti je e imja - tani më përket e tëra

Në mjerim e lumturi, sot

Nga dashuria ime e vrullshme dhe e valë

Asnjë engjëll nuk të shpëton dot.

UNË NUK MUND TË JETOJ ME TY



Unë nuk mund të jetoj me ty,

Ajo duhej të ishte jetë,

Dhe jeta është gjithandej

Përtej raftit atje



Ku varrmihësi çelësat ruan,

Duke ngritur te buzët

Jetën tonë, porcelanin e saj

Si një kupë



Hedhurinat e amvisës,

Të vjetra apo të thyera;

Një Sevrë të re ju lutem,

Të vjetrat plasën.



Unë nuk mund të vdisja me ty,

Sepse njëri duhet të presë gjithnjë

Tjetrin derisa t’i shuhet në duart e tij,-

Ti nuk do ta bëjë këtë.



Dhe unë mund të rrija pranë

Të të shikoja tek jepje shpirt,

Pa pasur të drejtë të kem

Privilegjin e vdekjes me ty?



Nuk do të ngjitesha me ty në qiell,

Sepse fytyra jote

Do të hutonte vetë Jezusin,

Ai nuri hirplotë



I tëri dhe krejt i huaj

Ndrit në sytë e mi plot mall,

Ti më shumë se ai

Dritë përhap.



Ata na gjykojnë- si?

Sepse ti i shërbeve Zotit, ti e di,

Aq sa askush

S’e bënte kurrsesi,



Nga pamja jote e plotë

Më merreshin sytë

Më bënte shurdhe Parajsa

Tek të pranonte ty.



Atje ku je ti, unë do të isha,

Edhe pse emri im njerëzor

Kumbon tejetej

Në famën qiellore.



Ti je i shpëtuari

Unë ajo që do të marrë dënim,

Pa praninë tënde,

Gjithçka është ferr pa mbarim.



Kështu veç e veç,

Ti atje, unë këtu,

Me dyer gjysmëhapur

Oqeanet janë ashtu,

Dhe lutje,

Dhe jetë në mjerim,

Në pafund

Dëshpërim!

I shqipëroi: Elida BUÇPAPAJ

Rrenje

“Sapo i erdhen analizat e gjakut. I gjeten mbingarkese yjesh ne damare. Thone se e ema e kish puthur shpesh e rrembimthi.”

“Doemos. Ajo grua veç syte kishte binjake.”

Mundimi i tij prej burri avitet murit. Jashte dritares, shelgu pikon
foshnjen e rradhes. Ai nuk e harron dot ate. Njolle qumeshti, ishte,
njolle qumeshti. Zgjohej mengjeseve te ftohta nen te. E vishte me
lekuren e saj te bardhe. Ai ndihej dy here lakuriq. Ajo renkonte,
renkonte, renkonte. Seksi i saj vinte era mente. Tashme kjo arome i
pickon endrrat atij. Te futet thelle, do. Brenda, brenda saj.

Ai veshtron shelgun jashte dritares. Rrenje, damare, dhe foshnje qe
lindin e bien. Ai nuk di ne eshte baba a bashkshort, i dashur a dashnor.
Mundimi i tij prej femije tkurret murit. Te rrije ne dhome, do. Te
struket brenda, brenda saj. Ajo iku e mbarsur veç me fytyren e tij? Ai
ndihet lakuriq. Ai eshte lakuriq. Si diten e pare te lindjes. Sa here
ish lindur? Ai po vdes, nga pamundesia per te vdekur.

Gjaku ende qarkullon.

Sonte po shkruaj per ty jeta ime
fjalet qe dalin nga zemra ime po shkruaj
thelle jam zhytur ne kujtime
e nga malli e dashuria po vuaj
ti me bere poete ne dashuri
ti me bere te shkruaj vargje
per ty thur gjith jeten poezi
per ty qe zemren ma kenaqe
le te behet himn kjo poezi
dhe ne cdo moment te jetes
ka per te qen nje mrekulli
ah,sikur ta dije sa te dua
se sa shum me mungon
cdo cast qe rrije me mua
se zemra zemren kerkon
po ta le kete kujtim ne vargje
qe gjtihmon ta lexosh
edhe kur te jem larg nder varre
te vish e te ma kendosh!