Tregime Dashurie

Dite vjeshte...... dhimbja ime

Nje rruge e shkrete....
shume gjethe te vyshkura shtruar
si nje qilim vjeshtor plot trishtim
nje ere e thate me perplaset fytyres
shume ftohtesi me sjell
Ne kete dite Tetori dicka ndodhi...
Se ndjej egersine e natyres pasi..
skutat e shpirtit tim jane ndezur
si vullkane te shumte, ku llava
si nje lum i marre merr cdo ndjenje
qe del perpara. Eeshte egersia, krenariae thyer
humbja dhe se fudni dashuria e lenduar. Pse duhet te
ndodhte, Pse?
Eshte pyetja qe me persekuton
qe nga momenti qe morra ate telefonate
e cila shkundi pemen e dahsurise sime te paster,
ku cdo frute ra pa jete ne tokene copetuar
nga korrupsioni imoral.
Ai ze me kumbon akoma, me ndjek me sy hapur, ne
enderr, kudo.
Ai njeriu qe i dhurova zemren time shpirtin tim,
kohen time, me theu ne bese. Mbylli me force librin
e dashurise sone pa pyetur, pa pandehur dhe gervishi
cdo kapitull te saj. Pse, pse , pse me kumbon si nje refren i forte Rocku qe kalon cdo limit me nje shpejtesi sketerre.
Dritherimat e trupit akoma i ndjej, qenien time
te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh,
kur ajo lajmeroi ne telefon, "I'm pissed at you!! Dont talk to him anymore!!!. Ishte sikur melodia e jetes sime u shkeput dhe cdo tingull ndaloi, qetesia therese nxiste me shume rrahjet e zemres qe po dilte nga kraharori si nje kal i terbuar, deshte lirine, hapesiren per te jetuar por ishte vone. Cdo gje u erresua, degjova zerin tim qe morri komande dhe mesazhin qe perpunoi, "Ypu deal with him as for me i am done with him long time ago!" Dhe mbyllja e receptorit me pas si nje akt i pakontrollueshem. Spyeta kush ishte, perse ma bente mua kete gjest por ishte nje femer e irrituar , e ere ne moshe, ndoshta adoleshente qe deshte te pronezonte dike qe une ejetoja dhe me perkiste mua per nje kohe te gjate.
Euforia u shnderruar ne dhimbje, lot pa fund qe merrnin me rrjedhen etyre gishterinjt e mi te ftohte nga era e cmendur kembet me conin ne drejtim te paditur, e rrisnin ritmin e tyre si ne nje gare ku trofeu do te ishte shkaterrimi.
Por une eksiha marr goditjen tashmeajo cngelej ishte perfundimi im. Sdija cte beja, imazhet e momenteve te kaluara bashke me shkonin si nje film pa muzike, pa ndjenje, lotet u zevendesuan nga nje ngurtesim, perqendrimi ne nje vend te caktuar dhe e vecuar nga cdo gje e gjalle rreth meje. Mneodja se telefoni do binte, do degjoja zerin e tij por intuita me kishte genjyer kesaj here, prisja buze krevatit si nje femij qe pret gjoksin e nenes te ushqehet por asgje........ qetesia varr me tmerronte, me ritkhente ngjarjen e asaj dite. Mendja me punonte si nje formular shkencor duke kerkuar pergjigje, Pse ma beri keshtu? Cte kisha bere valle? Pyetje te pafundme qe me fusnin ne nje vorbull te pafund konfuzioni,une isha vetem, e dermuar, e lenduar por mbi te gjitha e thyer ne krenari. Mu thye ajo gje qe askush sarrinte ta prekte, ma burgosi, gozhdoi si nje krisht, e vari e dogji si nje Zhan Dark.

E doja? Jo, nese e doja sdo ta lija te lire. E adhuroja? Jo te gjithe qenien e tij mbase natyren e qeshur. Kisha nevoje per te? Po, ai erdhi atehere kur une dnjeja boshllek, desha nje fare ngrohtesie. Por cte jete valle qe me lidh me kete qenie kaq mizore, Ah po, raporti qe ndertuam qeshjet , lotet.
Serish jam vetem, e plagosur, carmatosur nga cdo imunitet social, shpirteror , shendetsor. me neveritet fjala "buke", me neveritet akti "te qesh", e urrej te ndjerit "gjume", kam dal nga cdo faze njerezoredhe kam krijuar nje "guacke mbrojtese" qe eshte larg njerezve, jetes, eshte brenda dhe vetem brenda dhimbjes sime.
Kane kaluar 4 dite, zeri i tij akoma ska trokitur ne veshet e mi, tani cdo shprese po tretet, ai sdo marr kushedi nga eshte duke ecur, qeshur, folur, me ke? Ajo qe vret me shume eshte serish. Pse ma shperbleu keshtu, pse theu ate gje te shtrenjte te jetes sime. I dhurova shume kehsilla, ngrohtesi, vend ku te qante hallet dhe vjen nje dite si per ironi te fatit e ben zemren gure, me hedh tutje si nje leter pa vlere. Me kujtohet nata e fundit me te, thote te dua te dua pa rreshtur duke kafshuar puthjen time ne marrezine e pijes dhe e besoj me shume se cdo here tjeter por ploti i kesaj historie mbyllet, sperfundon si nje film Holliwoodian, happily ever after, por nje telefonate e shnderron nje lidhje kaq te bukur me shpejtesine e drites ne nje te shkuar. Ajo e shkuar akoma me ndjek pas si nje fantazme qe sgjen qetesi, duke me torturar ne lengimin tim dhe smund ta ngushelloj, nje perqafim ti afroj , se ajo jam une.
Jtea vazhdon dhe oret kalojne, dhe e di se rete do shkojne nje dite dhe dielli do ndricoj serish, por tek tuk ndonje pike shiu ne ajer do lag faqen time e do me sjell dhimbjen e nje dite vjeshte. Diten kur mu thye krenaria e bashke me te besimi tek njeriu....

Te duash eshte te vuash, por ska gje me te bukur sesa vuajtja per dashurine e paster e te sinqerte.......

Nuk Doja te qaja ma fshihu lotin qe zbriste lere,mazuri gojen te mos flisja ,Mos me tha ne serisht do te takohemi,qesh dhe une buzeqesha .
E shikoja tek largohej dhe me pershendeste me dore une nuk kisha force ta pershendesja .
Zemra ulerinte dhe thoshte ,
-mos e ler te iki ai po iken mos e ler.
Bisedoj me henen po ajo eshte larg dhe vallezon me me misterin e valeve te detit .
Ike ne nje bote ku askush nuk e di a egziston .
Ike duke me thene se serisht do te takoheshim .
Ike dhe buzet nuk mi dhe per te fundit here .
Por une do te vi te te puth dhe te te them Gezuar ditelindjen .
Eh c'rruge e gjate deri tek buzet e tua,por une do vi le te derdhen muzgjet e mia neper valixhe kujtimesh le ti hipin nderimit te harimit une do te vi.
Cigarja digjet e bashke me te digjet cirili i gjakut te buzes se kafshuar.
Si do te jete jeta ime tani pa ty ?
Pres nje pergjigje por jasht vetem shi .
Dhe gjithmone ne momentet me delikate te jetes time bie shi edhe ti ne nje moment te tille hyre ne jeten time dhe solle ne te dashuri lumturi Gezim shi dhe hidherim njekohesisht ai nuk me ndahet me eshte bete sinonim i jetes time .
JAm vetem nje 22 vjecare ,nje 22 vjecare e pa fat qe pyet se si do te jete jeta e saje .Por asnjeri nuk kthen pergjigje as ti vete sepse ti nuk mund te degjosh me nuk mund te qeshesh me nuk mund te qash me ti nuk mund te besh me asnjegje .Edhe funeralin tend e perjetova si e hutuar Ne momentin kur trupi yt u ul une isha me ty aty brenda .
Shpirti im ngeli aty te te bente shoqeri se mos ndjeje vetmine e nates se pare .
Shpirti im ngeli aty u varos me ty e me ne u varos dashuria endrat rinia dhe gjithcka .
Sa frike kisha naten e pare isha e vetmuar .Mbeshteta koken mbi jastekun e bute dhe qava ,qava derisa qepallat si gjethe te kalbura rane ne qellin e nxete te syve te mi .
E ndjeva se me rembeu nje gjume i rende .Nje dege e thare u perplas mbi xhamin e dritares time dhe nata ma trembi .
Mu duk sikur nata do te shtndrohej nje dore perbindeshe dhe do te me rembente .
Mbi tavolin ndriconte maja e thikes e rrembeva dhe e mbeshteta ne cepin e buzes ishte e mprete e ftote majen e saje e reshqita ne mjeker e pastaj ne qafe .
pikat e gjakut zbriten ne gjoks dhe maja e hiken ndalij ne cepin e dores .
Rahjet ishin te dobta dhe ai gjak qe capitej neper ato damare dukej sikur lypte meshire .
Mos mos mos e prek .e shtrengova thiken jo jo nuk mund ta vrisja veten .Gjithmone ti me kishe thene qe jeta te ka falur nje shanc te bukur per te jetuar te cilen nuk ta dha ty zemer.
Te lash te ikesh por une do te vi nje dite dhe perjetesisht me ty do te ri.

tregim dashurije nga pexha
ne fshatin time erdhen nje familje dy djem e nje vajze i qujshine familja e belagjive kishin ra ne bela ne fshatin e tyre dhe iken te ne
vajza ishte 7 vjeq moshatare e imja ase kushe nk i folte .
une ju afrova dhe e pyta si e ke emrin ajo me tha pofolme mue po i thashe nukme urren jo
emrine ekame kumri ....
une i thashe pexha
i ruanim lopet bashke dhe filoje shkola ne klase te pare ishumbashke dhe u ulem ne nje banke verse me lop bashke dimrit rrshqitshum bashk
ne klasen e 7 fillova te ndije diqka ne shpiret se ajo duhet te jet e imja
ne nje fushe mblidhnim dredhza dhe ju afrova i dhashe nje dredhez
ne goje ajo ma gici gishtin une e futa ne gojen time dhe fillum te qeshnim
u afrova me afet dhe e putha ne faqe nuk kudeshtoje errmbeva dhe eputha ne goje mbetume te dy pa fjal u shiqonim dhe nuk folnim ase gje
. kshtu filloje dashurija jone .ne funde te vitit te 3 te shkollese mesme prindite esaje deshten me feju ne nje fshat ajo kundeshtoje dhe erdhi te une me tha po doje me me fejue si te ja bejm hyra ne dhome e i thashe nenes se vajzen qe edu po doje me feju me zore se familja kane mer veshe qe poece me mu e nuk dojne me ma dhan mue
nena me tha nese ajo vjen shko te dajet me te ike
doa shpejte e i thashe apo vjen me mue po tha ishte zbathun i mora do puma te vllaute e ja dhashe
shukum te dajet e i trgova dajese se ekam ik ket vajz e jam ardhe mu strehu te ti deri sa te pajtohemi me prindet e saje
daje u gzu qe kisha vendose tha hyre ne shtepi
e thirri gruen e vet e i tha kemi musafire me pun qoje ne ddhom e mose ti pengoje ase kushe
gruja e dajes erdhi e ne mori na qoje ne dhomen e vet dhe kendonte me nje za te vogel e rregullonte shtrati e thoshte uo krevet po bashkohen kta dy plluma ti je deshmitaer e beri te lumture ne jet hiqjav brengat le te knaqen si une dikure
une rrija te dera ajo i tha kumrise qe neje boshqe e qendisure mbaje dhe kete duhesh me rujet e ta kemi si deshmi kure te tregojm prindve tu qe ju per her te pare fleni bashk dhe beni dashuri
doli e me perqafoje e me uroje luturi e shndet
ne mengjese daja shtini me pushke 5 her nga gzimi
i kishte thirre do pleq me i que te familja e kumrise pore ata nuk pranono me u pajtu
pase dy mujve daja kishte thirre ni plak nga drenica e nje nga dugaxhini me i que ne familje te kumrise atyre u kishte than babi i kumrise
se pexha me kumrin mun te vin ne shpi te vet po ne timen kurr hiq
u kthym nre bese ne shtpi shkume ne vitin r 4 te shkolles mesme
ne shkoll profat e drejtori na urun per martesen e bam nje parti ne shkoll . kurija mbeti shtat zan dhe shoket e shoqe thoni ishala linde para perfundimit te vitit e ne mbramje vje nje fmi i klase son
me 13 qershore ne mengjese heret e qova ne spital me lind
rrugese me tha mose po vdes ne lindje qka bane ti
i thashe po nuk vdese se nana ime i ka gjet 3 fmi e nuk ka vdek e ti me njo e qeshha
po me deke qka bane me pyti per seri i thashe qe une nuk do te maretohna kurere pase teje nuk ka grue qe mundet me kan e imja
nena me tha mose fole pa lidhje . pase dy oresh :qajjjjjj: :qajjjjjj:
kerkuane mjeket gjak aty i kisha edhe do shoke te shkolles te cilet shkun me ni her me dhane gjak uenpritsha ............
edhi motra medicional e me tha kushe eshte me kumrin i thashe un urime ke nje vajze u gzova shume e i thashe po kumrija si esht nuk foli fol i thashe tregome qka u ba ......shum rrezike esht se di a po shpeton ..............
vdiqa ne kemb ..........me vone me tha se ajo ka vdek ........
:qajjjjjj: :qajjjjjj: :qajjjjjj: shum sum qava sa nuk di sha qka me ba erdhen shoket e me kapen ............ morem kufomen e vajzen e shkume ne shtepi
prindet e saje nuk erdhe ne vorrim e varrosa me lote ne vorre e shplova edhe nje her e mora vajzene e afrova qe te prek edhenje her mamin e vet dhe i thashe bije kurre ne jet nuk do te keshe nen e ase une gru kdi me ra te fiket ................... tani e kujtoje shum her vaja u rrite i ka 16 vjet jetone me mu e lumtur vetum per te jetoj :qajjjjjj: :qajjjjjj:

shum shum e bukur pexha

e bukure po e vertt ket nuk muje me harru

Dhimbja
u ben 3 dite qe vajza shkone ne shkoll e ven vetum une e priti .
Babi me tha si est e emundure qe un mose te kem mama te gjitha shoqet thon mami me beri ket mami me dha ket e un nuk kame /. uhe sa u mundova me i tergu se mami i saje na shiqone nga qilli po ajo e dine qe ka vdekur une mundohem mei dhan kurajo
e morq e shkuam te vorri i mamase te saje aty eshte edhe mamaja ime dhe babai i ime une i thashe une nuk kam ase mami ase babi po ti ke te babib qe kujdeset perty . me rane lotet se une e N jemi jetim ajo pa mama e uen pa as nje prind .
N me tha babi gjeja ne nuse se nuk ben me jetu vet veq ne dy yne po rritem e ti poplakeshe te novoitet dashurija harroje fjalen qe ke dhan gjeje nje qe te me doje edhe mu te jem si vajza e saje .
Mbeta pa fjal tani qdo dite me pyet kure do gjeshe nje mami per mue e nje nuse per ty od vin koha i thashe tani po mendoje se si ne ja ba e me ndgjue vajzen time apo me mbajte fjalen qe kam dhan esht vshtire me vendose po ndoshta ajo e ka te drejt se un mezi i ndihmoje rreth kuzines ajo po duhet me u kujdese edhe per mue .me duhet nje ndihem me me ndihmu edhe dikushe se jme ne vujtje te madhe .

Arsyeja që unë kam jetuar ishe ti. Arsyeja që unë vuaj je ti. “Kujdes në dashuri”, këtë fjalë shpesh e thoje ti. Nuk jam në gjendje që të përulem e as të shkruaj për dashurinë time të madhe por vuajtja, dhe vuajtja u bë forcë fizike, e jo kurrë forcë shpirtërore. Ti je ende shpresa e jetës time, e më shumë se qdo gjë tjetër të dëshiroj në këtë botë. Kujtimet e mira tani më mundojnë, e më mundojnë pa ty.
Sa isha I lumtur kur e përjetova përqafimin tënd. Ti më dhurove dashurinë...e unë ende vazhdova me stilin tim të vjetër...Ti bëre shumëqka për mua që të jem i lumtur
Ti je kujtesa e veqantë e jetës dhe zemrës time dhe shpresoj e do të luftoj, që të jesh gjithmonë. Tani i kam dy dëshira: t’më kthehesh ose të harroj. Dhe, atëherë le të filloi jeta ime e re, që sot. Nuk dua që dikush t’a shijoi dashurin time të humbur, sepse të dua më shumë se vetveten. E di se ti je e mëshirueshme dhe të lutem, kur unë vdes eja të m’i mbyllësh sytë sepse vetëm atëherë do t’a ndiej veten të gjallë.
Në fillim, atëherë kur fillova t’i njoh aftësit e tua, kërkoja forcë që të dashuroj me shpirtë, por kisha frikë, megjithatë ti më ngrite lartë, kërkove këshilla nga unë, qdo ditë më futje në testimin tënd, e unë isha i befasuar me idetë e tua, por nuk e di pse u largove në atë fillim kur të dashurova me tërë qenien time njerëzore, e ti fillove me provokime e keqkuptime vazhdimisht. Më pyetje për aventurat e mia, e unë sot kërkoj nga ti t’i kujtosh ditët e lumtura kur në mes nesh kishte gjithnjë dashuri. Tani jam i mbyllur krejtë në vetmi, këndoj, shkruaj, e kujtoj o shpirtë për ty. E sot në rrugë kur të takoj, bëhesh sikur “nuk të shoh”. A nuk ndien dhimbje për mua që po bredhi rrugëve i vetmuar. Kërkoj shpresë nga Ti ose shpresën dhe jetën të m’a shuash, por PSE?
Ti e don shiun, por e dua edhe unë atë ditë me shi...por dua t’a harroj sepse ti më mungon e kujtimi zgjatë gjithmonë dhe rastësisht të kam takuar (internet)...i folëm dy-tri fjalë, ti më përshëndete dhe dhe qe ateher filloi dashuria jone, më bëre të ndiej dridhje të lehta nëpër tërë trupin tim. Kur ti më folje për të ardhmen, në zemrën time ndieja ngrohtësin e flakës që u ndizte, por që shumë shpejtë u shua, atë e ndiej edhe në këtë natë në vetmi që u mundova të harroj me tërë forcën por sikur ti përsëri më pëshpëritje, prit, prit, prit...!!!
Të faleminderit për atë gjysmë premtimi...por ku mbeti sot! Të faleminderit për buzëqeshjet e tua, për atë kohë që e kalove me mua, por megjithatë ne kemi mësuar shumë nga njëri-tjetri, por të lutem kujto ato ditë kur e kalonim tërë ditën së bashku. Kujto ato netë kur ne vetmin e netëve të pafunda shkruaja këngë për ty, për ty o engjulli im që të doja dhe më doje. Të dua! Po ti, a më don? Nuk e di?
Dua të takoj, t’i shpjegoj të gjitha, por shkon gjatë dhe nuk mundem dhe ndoshta pjesën më kryesore nuk mund t’a them. Ti je e vetmja oazë që theje atë horizont vuajtjesh, ishte ti i vetmi zhgënjim që unë gjeta ngushëllim, e sot po mbizotëron e kaluara jonë, unë nuk mundem të jem i vetpërmbajtur dhe do t’i lejojë vetes t’a thyej kufirin e imagjinuar...dhe aty do t’a gjejë veten.
Por më në fund duhet të pajtohem me realitetin sa të hidhur aq edhe të rëndë, edhe pse jemi afër e ndodhemi largë. Ne gusht do te shkojë në Amerikë, nëse deri atëhere nuk ndodhë asgjë që une të ndërroj mendjen, ngase tani jam dëshpruar shumë në këtë jetë, jeta ime pa ty nuk ka vlerë, të lutem mendo edhe njëher për të gjitha dhe besoj që do të kuptosh realitetin, e realiteti është se une të dua me gjith zemër, ti je dashuria e jetës sime, ne jemi të lindur për njëri tjetrin, hapi syte dhe do të shikosh se unë nuk jam I tillë siq mendojn ata njerëz që na kanë ndarë, ta kam dëshmuar këtë në të gjitha mënyrat e mundshme dhe do ta dëshmoj sërish, por ti e di këtë vet më së miri, ti më njeh më së miri në këtë botë, ohh…une mund të të bëj të lumtur në këtë jetë vogëlushe, do të bëjë gjithqka vetëm që ti të jesh e lumtur pranë meje.
Do të jem engjulli yt mbrojtës, do të jem heroi yt, do të jem dashuria jote përgjithmon.
Do të shkojë ne Amerikë, që të provoj fatin tim, dua që të tejkaloj këtë dëshprim gjigant që më ka kaplur në këtë vend, dua që të arrij diqka në këtë jetë, dhe shpresa e vetme që më mban gjallë ne këtë jetë dhe që më detyron të vazhdojë je ti dashuria ime, do të luftojë për ty përgjithmon, nuk kam frikë as nga vdekja….
Kështu që pa marrë parasysh veprimet e mia une gjithmon e lë dashurinë në një anë dhe jetën e përditshme në anën tjetër, por dashuria është gjithmon në plan të parë.
Do të kthehem për ty vogëlushja ime, do të kthehem që të jesh e imja përgjithmon, nëse ende të kujtohet kjo ka qenë ëndrra jonë e përbashkët për të cilën ëndërronim qdo natë, e unë do ta bëjë këtë ëndërr realitet ngase të dua o ylli im.
Koha po kalon, e ti ende më mungon, por do të vijë koha jonë, mos ki frikë, ngase dashuria e vërtet gjithmon fiton qdo luftë, dhe gjëja që më mundon më së shumti është që ti je verbuar nga fjalë të njerzve që të folën keq për mua e ato fjalë nuk janë aspak të vërteta dhe unë ta kam dëshmuar këtë. Gjëja qka urrej më së shumti në botë është dyftyrësia, shpifjet e njerzve, gënjeshtra dhe tradhtia. Edhe pse nuk kam besuar kurre se do të më ndodhe por shpifjet ma humbën dashurinë, na ndanë njëher por kjo nuk do të ndodhë më, të betohem, kurrë, dhe ata të cilët I bënë këto herën e parë do të pendohem që kanë lindur. Do të kthehem për ty vogëlushe, kur do të mendosh se është fundi I botës unë do të jem aty për të treguar fillim e lumturisë.

Ndoshta te kujtohem!

Gjithmon kur kaloj kah lumi me kujtohesh ti dhe koha me ty. Me kujtohen ditet e asaj dashurie qe tani ka humbur dhe ka mbetur vetem kujtimi.
Ateher ishim te lumtur, ishim shume te lumtur, por kjo nuk zgjati edhe aq shum dhe ti me tradhtove me tjetrin. U ndame!
Deri tani e pyesja veten? "Çka kishte aj, qe mua me mungonte?", por nuk e gjeta pergjigjjen. Si duket fati na ndau se ti nuk dije ta çmon dashurine time.
U ndame, kurse ti nuk me the as "mir u pafshime" nuk me the as "lamtumir". Ket ma pate borgj, apo jo? Ia pate borgj dashuris ton. Nuk e meritova nje ndarje të tille.
Te kame pritur disa dit, disa jav ndoshta edhe disa muaj, por ti qe ke ate krenari aq te madhe nuk u ktheve dot.
Tash, tash akoma mendoj ne ty. Ndoshta akoma te dua, por te me kthehesh nuk do te pranoja. Ndoshta jam egoist per veten time, por me merre mendja se nje shanc tjeter nuk e meriton! Mendon se je e bukur, i ke te gjitha, por jo, jo aty ku esht bukuria duhet te jet edhe menquria, e kjo te mungon ty!
Ne fillim nuk mundesha te pajtohem me fatin qe u ndam. Mendoja se s`do te mundem te jetoj pa ty, por tani jam mesuar, dhe nga nje her i them vetes se kjo ishte me e mira per mua, se nuk e ke merituar dashurinë time kurr, dhe nuk e meriton te dashuron dikush ashtu si te desha une!
Veteme kur te permend dikush emrin tend me dridhet zemra. Kur me vjen ne mend, me vjen te qaj, dhe e pys veten "pse ka te till njerz, nuk din apo nuk duan qe tjetri t`i dashuroj qe tjetrit t´ja kthejn dashurin!?
Me thoshte nj i vjeter : "Dashurin duhet ta ruajsh sikur syt. Mund te jet e gjat sa jeta, e embel si mjalti por edhe e rend si vdekja. Kete duhesh ta ruajsh se s`te vje per çdo dit. Kjo te ndodh nje her ne jet, vetem nje her. Esht si jeta, qe nese vdek ke humb, dhe mbetet vetem kujtimi aty!" Dhe tash e kuptoj porosin e tij.
E ty, te dhasht Zoti at qe e meriton!!!!

NATË PA TY!!!.
Pika të vogla shiu nisën të bienin nga qielli, i cili qe mbushur
me re dendura e të murrme.
Edhe përse ndodhesha nja njëzetë minuta larg shtëpisë i shpejtova aq shumë hapat, saqë edhe vetë u habita kur u gjenda përpara derës së shtëpisë, për një periudhë fare të shkurtër kohore dhe pa u lagur aspak nga shiu që tashmë ishte kthyer në një
rrebesh të vërtetë!
Duart, kërkonin të shfrenuara nëpër xhepa për të gjetur çelësat, sikur të kërkonin çelësat e portave të kënaqësisë që kishte filluar të më mungonta pa masë këto ditët e fundit!
Hapa portën me shpejtësi dhe hyra brenda. Në mënyrë të pavetëdijshme drejtohem për në dhomën e pritjes e cila shumë shpejt më bën të ndjehem disi i nervozuar më zbraztësinë e saj! U ktheva mbrapa, eca pak hapa përpara dhe më pas u drejtova në të majtë, ku nisa të ngjisja njëra pas tjetrës me radhë shkallët e mermerta, të cilat më dërguan në katin e dytë të shtëpisë, kat në të cilin gjendet edhe dhoma ime e punës...
Pasi u sigurova mirë që e kisha vendosur dorën mbi dorëzën e derës e shtypa poshtë lehtë dhe dera u hap në çast. Në fillim hezitova të futesha brenda, pasi i'u frikësova faktit, se mos më ndodhte ashtu sikurse në dhomën e pritjes!
I hodha shpejt e shpejt një sy përreth aty nga pragu i derës ku isha dhe e mora me mend që nuk do të ndjehesha i nervozuar, po të futesha në brendësinë e dhomës.
Shkova dhe zura vend në karrigen që ndodhej përpara kompjuterit. Ndryshe nga herët e tjera që sapo ulesha në këtë karrige, menjëherë ndizja kompjuterin për të punuar, sonte si për çudi nuk e kisha një të tillë dëshirë!
Me duar të lidhura mbas qafës, ngrita kokën lart dhe sytë më vajtën menjëherë tek fotografia jote që gjendej brenda një kornize të vogël e të bukur, varur në mur të cilën ti ma dhurove vetëm pak ditë pasi në të dy ishim njohur...
Dhe ja, unë akoma vazhdoj t'a mbaj atë fotografi si kujtim nga ti edhe përse ti tashmë nuk më përket më mua, por nje tjetër personi!
Ashtu me shikimin e fiksuar në brendësinë e asaj kornize të drunjtë e të gdhendur mjeshtërishtë, ku ndodhet portreti yt shumë i bukur, mendja nisi fluturimin e saj për në të kaluarën për t më kthyer në kujtesë, ato netë dhe çaste të hareshme e të paharruara që kaloja dikur me ty...
Teksa shihja tiparet e tua tepër të bukura në atë fotografi, zemra ime e plagosur i shtonte akoma më shumë rrahjet pulsante të saj dhe kërkonte që të të kishte pranë me ç'do kusht!
Fatkeqësishtë ishte kjo dëshirë ishte e pa arritshme, pasi ti pate ikur larg meje dhe unë i mjeri as që isha në dijeni për vendodhjen tënde aktuale!
Isha i gatshëm të jepja ç'do gjë të shtrenjtë që i përkiste jetës sime, vetëm të më ktheheshe ti sërish e të m'a shuaje flakën e atij zjarri të madh që më ishte ndezuar në shpirtë e që po më përvëlonte si llavë vullkani përbrenda!
I pangopur vetëm nga ajo fotografi, nga sirtari i tavolinës nxorra një album të madh fotografish, të cilat i patëm bërë ne të dy përgjatë periudhës kohore që ndenjtëm sëbashku.
Pasi i vështrova me mall e nostalgji të gjitha fotot dhe vura re që përsëri zjarri i mallit që më ishte ndezur për ty nuk po më shuhej, por përkundrazi rritej edhe më tepër, vendosa që të dilja sërishtë nga shtëpia e të shkoja të gjeja ndonjë ambient të zhurmshëm me qëllim që të lehtësohesha sadopak nga mendimet e pareshtura dhe malli i madh që më pati kapluar atë natë pa ty...
Me mendime ashtu si të trazuara, dola nga shtëpia dhe akoma pa e pasur të qartë se për ku po shkoja, nisa nisa të ecja si një i dehur nëpër rrugicën e ngushtë përmes lagjes sime të vogël e cila sonte po më dukej më e errët se kurrë ndonjë natë tjetër!
Megjithëse shiu tashmë kishte ndaluar së rëni, unë as që e vura re një gjë të tillë!
Shumë shpejt këmbët më dërguan tek Kafeneja e vogël e lagjes, ku isha i pranishëm pothuajse për ç'do natë... Pa u menduar gjatë, ndryshova mendje dhe vendosa të mos futesha brenda, për të vetmen arsye se të gjithë të pranishmit në atë Kafene më njihnin dhe mbi të gjitha sonte nuk ndihesha në formë ashtu sikurse netët e tjera!
U largova nga aty dhe vajta në një tjetër Bar, ku shkoja shumë rrallë dhe që nuk më njihnin as edhe kamarierët e jo më klientët. Hyra brenda dhe zura vend në njërën nga nga tavolinat e fundit, ku edhe rrezet e neonëve ndriçues përreth e kishin të vështirë të depërtonin plotësishtë!
Ende pa e vendosur se ç'farë do të merrja për të pirë, trupi i hollë, elegant dhe i gjatë i një kamariereje të veshur me një bluzë të kuqe e me një palë pantallona të zeza që i rrinin ngjitur për trupi, m'u shfaq pranë dhe me një zë të ëmbël porsi të një harabeli, më pyeti;
- Me se mundem t'ju shërbej, zotëri?
- Një birrë Tirana, i'u përgjigja.
E ndërsa sytë vështronin errësirën e natës, përmes parmakëve të dritares që kisha përbri, humbisja thellë e më thellë në humnerat e pafundme të mendimeve që sonte po më ndërlikoheshin në mënyra nga më të çuditshmet!
Tavolinat e tjera përreth ishin mbushur me kliente të tjerë që ndryshe nga unë, bisedonin më ndërmjet tyre dhe që herë pas here i'a jepnin me ndonjë të qeshur...
Dëgjoja plot zëra të ndryshëm por ngaqë nuk isha i interesuar se përse bënin fjalë, më dukeshin si zëra të vdekur dhe që vetëm jehona i'u kishte ngelur nga pas!
Me gishtat si të ngrirë, mbërtheja fort shishen e birrës që më kishte shërbyer kamarierja dhe e rrëkëlleja furishëm herë pas here! Ashtu i vetmuar e i përhumbur në atë gjendje depresionante që më pati kapluar, vazhdova të pija atë natë, deri në orët e para të mëngjesit!
E ndërsa ti mund të ishe duke fjetur gjume e qete dhe ndoshta duke shijuar edhe ndonjë ëndërr të bukur, unë vuaja me shumë dhimbje e në vetmi mungesën tënde që po më torturonte aq shumë atë natë të errët, kur nuk të kisha pranë dhe nuk të shihja dot me sy!
Me zemër të plagosur, mendje të trazuar nga kujtimet e shumta për ty dhe me qepallat e syve të rraskapitura për gjumë, rrëkëlleja furishëm sëbashku me shishen e birrës edhe dhimbjen time, në këtë natë pa ty!!!.


Londër; Korrik.2004

Nga - Saimir Murati

'E HUMBUR PREJ SE VERTETES"

Qetesine e cila mundohet qe te jete me e gjate e pengojne te rahurat e pikave te shiut dhe ndricimi i rufese.
Pas nje edhe perseri qetesi ndegjohen vetem te rahurat e zemres sime.
Dhe mendoj:athua bota ta don te miren.
Pasi kte nuk edi shum gjerave u frigohem.Pyes veten cfar ndodh me mua?
A do te lejoj qe nje gje e tille ti mbuloj me eresire mendimet e mia?
Ndoshta u? ndodh njashtu te gjithve.
Mendoje:jetojshe,mendojshe pa kurfar qellimi duke besuarne dicka por pastaj nje gje i shkatron gjith qe ke ndertuar.....
Ku gabova?Ate here kur verbet besoja ne te gjitha rreth mua?
Ndoshta atehere kur lejova qe besimi te ma caktoj qellimin ne jete.
Jo,nuk jam une ne kete dit pesimiste te ciles te gjith njerezit dhe gjerat i jane-te zeza.
Prandaj edhe me tej i i dua te gjitha sikur me pare!
Por sesht ai shkelqim aq i ciltert.
Gabon nese mendon se per dashuriduhet shume me teper.
Zemra eshte ne rregull.Shpirti jo...perseri shiu fillon do te flej te pakten te pushoj trupi im.
E preka jeten.Pa dashje u dogja shume e nxehte ishte ajo flake.
E ndjeje edhe tani ne gishtat ate nxehtesi ,trupi me duket sikur shkritore xehesh te cilen e kan nxehur dhe kan haruar me e ndale,prandaj ajo vlone
Edhe trupi im eshte ne gjendje te tille.
Ne kete gjendje rrete jane te rrenda e toka pothuajse nuk mer fryme.
A jame me te vertet e vetmja fajtore une?!
Qe gjithkund me has e njejta
Per kete e shprazet eshte shpirti e hidheruar nuk jame....
A ka nevoj gjith keta me e shkruar a ka nevoje ti rotullojsh dhe ti ngacmojsh kujtimet?
Te them te drejten ajo eshte dhimbshem ,por ne vete ka nje magji sepse me kthen ne kohen e kaluar kur deshiron shume e fiton pak.
Por sado qe ajo kohe eshte pak e trishtuar perseri nuk lejoj qe haresa ti fshine ato gjurma te kujtimeve.
Dishim qe gjate te heshtnim dhe me shiqim memec ta zbulojme dashurine tone dhe tu qeshim te tjerve....

nuk di te shkruj poezi po di te dashuroj me zemer dhe shpirt

pexha shkruajti:e bukure po e vertt ket nuk muje me harru

pexha shoki ngjarjae tregjike ama jeta vazhdon

PUTHJA E MUNGUAR …

Dera u hap ngadalë dhe lëshoi një tingull fare të lehtë por jo të vështirë për t’u dëgjuar. Ashtu sikurse ndodhesha përpara dritares me shikimin e ngujitur në kopështin disi të vogël por shumë të bukur përkarshi, as që e mora mundimin për t’a kthyer kokën e për të parë se kush mund të ishte…

Në të vërtetë as që më vajti ndër mëndje që personi i sapofutur në dhomë mund të ishte vetë ajo, pasi që nga takimi ynë i fundit pak muaj më parë, takim në të cilin u grindëm pak si ashpër me fjalë, nuk patëm komunikuar as edhe një të vetme fjalë me njëri – tjetrin!

Por mbi të gjitha në ato çaste po më joshte pa masë peisazhi i larmishëm pranveror që kishte veshur kopështin. Kisha ngulitur sytë mbi një trëndafil të kuq si gjaku, të cilin në mëngjes e pata parë si një gonxhe ende të paçelur dhe isha i gatshëm t’i përgjigjesha ndonjë pyetjeje të personit që gjendej aktualishtë prapa krahëve të mi. Por si për çudi nuk ndodhi ajo ç’ka unë po prisja!

Ajo më ishte afruar aq shumë, sa që po të n’a shihte ndonjëri nga dritarja me siguri do të mendonte se ishim një trup i vetëm. Heshtja e personit që vazhdonte të më qëndronte prapakrahëve më bëri të dyshoja në vetvehte!

– Mos ndoshta më kishin gënjyer veshët për atë tingullin e derës pak minuta më parë?! Ndaj vendosa të ktheja kokën dhe të shihja se ç’farë po ndodhte. Por akoma pa e kthyer plotësishtë kokën, një zë i njohur më pëshpëriti lehtë në vesh:

- Mirëdita shpirtë…

Zërin e saj të ëmbël e të ngrohtë e njoha menjëherë edhë përse nuk e kisha dëgjuar prej disa muajsh, por përsëri nuk i’u besova dot veshëve! Ndaj për t’u siguruar plotësishtë në vetvehte dhe për të larguar dyshimet e shumta që po lindnin në kokë, ktheva kokën përfundimishtë dhe ja përpara syve të mi qëndronte fytyra e bukur dhe e imët e vajzës që aq shumë pata dashuruar dhe akoma vazhdoja që t’a dashuroja…

Megjithëse edhe sytë i përpëlita nja dy a tri herë sikurse të isha zgjuar nga gjumi, përfundimishtë u binda plotësishtë që ajo tashmë ishte e pranishme në dhomë. Ende pa i’u përgjigjur përshëndetjes që ajo më dha, apo ndoshta uruar mirëseardhjen, tentova të zgjasja dorën e të përkëdhelja flokët e saj të zeza e të gjata kthyer dredha dredha, por çuditërishtë diçka që as vetë nuk arrita t’a konceptoja dot se ishte, nuk më lejoi që t’ë bëja një gjest të tillë! Si duket edhe ajo e kuptoi se ç’ngjau me mua në atë çast, pasi u zbeh paksa në fytyrë dhe uli shikimin poshtë si një fëmijë i zënë në faj! Isha më se i sigurtë në vetvehte atë çast që po të kishte zgjatur edhe për pak minuta në vazhdim heshtja midis nesh, ajo do t’ia kishte plasur të qarit…

Kur e thirra në emër fytyra e saj shkëlqeu nga gëzimi ndërsa faqet e kuqe i përgjasnin petaleve të trëndafilit që sapo kishte çelur atë mbasdite në këposht. Teksa ngriti kokën lart dallova qartë se sytë e saj u mbushën me lot prej gëzimit. Pikat e lotëve i vareshin në qerpikët e hollë e të gjatë, i rrëshkisnin ngadalë nëpër faqet e ndezura flakë de ri tek buzët e kuqe si qershi, prej nga ku përfundonin të radhitur në fundin e mjekrës së saj të hollë e të mprehtë.

Zgjata dorën dhe me delikatesën më të madhe i fshiva pikëzat e lotëve që përgjasnin në copëza të vogla kristali. Çuditërishtë ndjeva që lëkura e faqeve të saj ishte e ftohtë si akulli edhe përse mbi të kishin vërshuar vargje të nxehta lotësh!

Poshtë nga thellësitë e shpirtit më lindi një ndjenjë keqardhjeje dhe u ngjit lart e shndërruar në avull i cili bëri që sipërfaqja e ballit të më mbulohej me djersë të ftohta!

I’a lëshova krahët rreth qafës së hollë e të shkurtër të mbuluar nga flokët e gjata dhe e tërhoqa lehtësishtë drejt vetvehtes time. E ndërsa unë e shtrëngoja në krahët e mi, ajo mbështeti kokën lehtë në kraharorin tim dhe qëndronte pa lëvizur fare dhe pa nxjerrë asnjë zë, sikurse një fëmijë i vogël që ka kuptuar gabimin e bërë dhe kërkon ndjesë me anë të heshtjes…

Përsëri me duart e mia i’a ngrita pak kokën lart dhe buzët tona u gjendën fare pranë. E vështruam edhe njëherë në sy njëri tjetrin si për të aprovuar përfundimishtë faljen e dyanëshme të gabimit që kishim bërë dhe nisëm të putheshim si të babëzitur…

Kënaqësia e asaj puthjeje, ëmbëlsia e buzëve dhe aroma kundërmuese e parfumit të saj të zakonshëm po më dehnin të tërin gjer në dejtë më të hollë të trupit.

Ndonëse nuk po kishim të ngopur teksa po putheshim ashtu në këmbë e tërë afsh, lehtë në veshë më tingëllonin fjalët e saj që pëshpëriste gjysma gjysma:

- “AH… SA… SHUM… MË PASK… MUNGU… KJO PUTH…”.


© Saimir Murati...

Londër. Dhjetor - 2005

TE DUA PERTEJ VDEKJES

Ne ate nat Gushti dicka ndodhi se ndjej egersine e natyres pasi skutat e shpirtit tim jane ndezur......eshte egersia,krenaria e thyer,humbja dhe se fundidashuria e lenduar.pse duhet te ndodhte pse??
eshte pyetja qe bej qe nga momenti qe ndjeva largsin tende e cila shkundi pemen e dashurise sime te paster,ku cdo frut ra pa jete nga dyftyrsia jote.ai shikim me ndjek akoma,ne enderr,kudo.njeriut qe i dhurova zemren time,shpirtin tim,kohen time me vrau.mbylli me force librin e dashurise sone pa pyetur dhe gervishi cdo kapitull te saj,PSE,PSE, PSE?? dritherimat e trupit akoma i ndjej qenien time te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh.se harroj kurre ate nat kur me shikove si te huaj .......dhe pas saj si nje akt i pakontrollueshem.spyeta kush ishte,perse ma bente mua kete xhest,por ishte nje femer e inatosur,e re ne moshe,ndoshta nje adoleshente qe donte te pronezonte dike qe une e jetoja dhe me perkiste mua per nje kohe te gjate...
Edhe nje nate e trishtuar per mua,edhe nje nate plot kujtime per ty,per ditet e netet e kaluara bashke.... nuk mund te te harroj me beso,shpirt!ditet e netet qe kaloj pas muajit Gusht jane perplot te mbushura me kujtime per ty,perplot vaj e vuajtje...........................kam vendosur gjithe shpirtin tim,gjithe ndjenjat e mia,mendimet emocionet tek ty........sepse kam besim e te dua.........te dua.........te dua me shume se cdo gje ne bote.........e si mos te te dua ty......kur me dhe jeten???si mos te te enderroj kur ti me fale enderrat?????
U be shum koh pa ty shpirt,nderkaq mua akoma me mundon kujtimi per ty,me mungojne ato fjale qe me jepnin jete,gjalleri,qe me falnin buzeqeshjen qe me mungonte prej kohesh.ishe ti i vetmi qe me beje te lumtur,qe me ndeze shkendine ne zemer e qe sot u shua!po a u shua valle kur une ende te dua si e marre,kur une kurre ste harrova as edhe nje sekonde te vetme?! sigurisht qe jo i dashur,padyshim se ajo qe me mban te gjalle sot eshte dashuria per ty,........ajo me jep force dhe shprese per te bindur veten se ti nje dite do te vish.......po sikur ajo te ishte neser......OH ZOT,paramendo si do te ndjehesha,cdo te beja!.......e di qe se pari do te vrapoja me shpejtesi deri tek ti dhe do te te hidhesha ne perqafim e sdo te te lejoja te me ikje me kurre kurre......e nese sdo te jete e nesermja,atehere do te jete e pasnesermja.......ti do vish,sepse e di qe dhe ti ndjen te njejten gje per mua,e di qe dhe ti me don.
arsyeja qe une kam jetuar ishe ti.arsyeja qe une vuaj je ti.ti je ende shpresa e jetes time,e me shume se cdo gje tjeter te deshiroj ne kete bote.kujtimet e mia tani me mundojne pa ty.
sa e lumtur isha kur e perjetova perqafimin tend.ti me dhurove dashurine....e une ende vazhdoja me stilin tim te vjeter.ti je kujtesa e vecante e jetes dhe zemres time dhe shpresoj e do luftoj,qe te jesh gjithmone.nuk e di pse u largove ne ateher kur te dashurova me tere qenien time njerezore,e ti fillove me provokime e keqkuptime vazhdimisht.rastesisht te kam njohur ...........,ti me pershendete dhe qe atehere filloi dashuria ime e pare,me bere te ndjej dridhje te lehta neper tere trupin tim.kur ti me flisje per te ardhmen,ne zemren time ndjeva ngrohtesine e flakes qe u ndizte por qe shume shpejt u shua,ate e ndjej edhe ne kete nate ne vetmi qe u mundova te te harroj me ter forcen per sikur ti perseri me peshperisje,prit,prit,prit.....!
te faleminderit per ate gjysme premtimi por ku mbeti sot?te faleminderit per buzeqeshjet e tua,per ate kohe qe kalove me mua.jeta ime pa ty nuk ka vlere,te lutem mendo dhe njehere per te gjitha dhe besoj qe do te kuptosh realitetin,e realiteti eshte se une te dua me gjithe zemer,ti je dashuria e pare e jetes sime,... koha po kalon,e ti ende me mungon do te vije koha jone,ngaqe dashuria e vertete gjithmone fiton cdo luftim dhe gjeja qe me mundon me se shumti eshte qe ti je verbuar nga epshi.gjeja qe urrej me se shumti ne kete bote eshte:dyftyresia,genjeshtra,dhe tradhetia.. jam treguar e sinqerte me ty qe diten e pare.edhe pse nuk e kam besur kurre se do te me ndodhte por shpifjet me humben dashurine,na ndane njehere por kjo sdo te ndodhe me,te betohem,per per dashurin qe ndjej per ty qe ska per te ndodhur me kurre.
O ZOT cdo dite te bukuar lutem qe mos te largohesh nga une.....lutem qe te takohemi sa me shpejt......lutem qe te mos me braktisesh e te lidhesh me nje tjeter......lutem qe mos te merzitesh kurre nga une..........me fal per gjithcka qe kam bere.........per gjithcka qe te ka vrare apo te ka merzitur.......me fal per gabimet e mia........ me fal per fjalet e pakuptimta.......per budalliqet........te pergjerohem mos me ler.....se ashtu do me sillje vdekjen.....se ti e di qe tani ne kete bote vetem ty te kam.....e vetem ty do te kem....me fal per te gjitha e nese e ke te veshtire te pakten mundohu ta besh.......e mundohu edhe te me durosh ...edhe te me duash pak se kjo eshte gjithcka qe kerkoj nga jeta.......vetem dashurine dhe pranine tende...sido qe te vene punet une nuk do te rresht kurre se te dashuri.......e do te dashuroj cdo dite e me shume.......te lutem vetem vetem per nje gje...ti qe me dhe jeten te lutem mos u bej vrases.......mos ma merr prape ate duke me braktisur..........te dua......sepse ti je endrra ime,jeta ime.
le te thone te tjeret qe jam e cmendur,do i le ta thone prape gjithmone,sepse une e di qe e tillle jam,e cmendur,e marrosur,sepse ti je frymezimi im,je gjithcka qe kam pasur dhe do te kem brenda trupit!TE DUA DHE NUK PYES PERSE JETOHET,SEPSE E DI QE VETEM PER TY!shikoj fotografine ton dhe i jap vetes shprese duke parafyturuar gjithcka qe nje dite te shenjte te mezipritur te jem me ty...............
mallkuar qoft ajo qe na ndau .... mallkuar qofshin ata qe prishin nje dashuri qe ndajne dy njerez qe duhen..........

Un ta le te mesosh qeshte dashuria te msosh te duash pastaj te shprehesh ate qe ndjen

Per here te fundit...
E di nje gje, shume veshtir qenka te te shkruash per here te fundit...
Nuk edi se qishte arsyeja qe u largove nga une? Por nje gje di qe shume shpejt u mashtrove..E si zemer ju besove fjaleve te huajve kur dikur ne ishim zbashku edhe flisnim per dashurin tone dhe premtonim njeri-tjetrin se kurr sdo ju besojm fjaleve te huajve e do i besojm vetem njeri tjetrit...A nuk ishe ti qe i flisje ato fjale, apo i harrove kaq shpejt , dhe lejove qe ata qe sna duan te na ndajne kaq shpejt..Ok une edi qe eshte e kote ...."qka na mbet nga dashuria vetem lotet dhe fjalt e kqija qe mi the dikur,dikush flet keq per mua por ti hesht dhe nuk me thua mua, sdo ta fali kurr , pse nuk me tregon kush po te mashtron?"
Ti edi shume mire se pa ty nuk me jetohet, ti edin se pa ty as frym nuk mund te marre dot, ti e di se ke qene shikimi im, buka ime, uji ime, dhe jeta ime.Kurse tani me je bere si i huaj,me takon ne udhe dhe e ul koken kinse nuk me njeh, te therras ne telefone me thua se numrin e ke nderru, te shkjruaj mesazhe me thua se une nuk di te shkruaj,kurse une shum mire e mbaj ne mend se dikur ato mesazhe ti i doje shume,se dikur menzi prisje qe te ma ndegjoje zerin ne telefon, se dikur menzi pritshe te me takosh ne udhe e te me shtrengoje e te me thoje se sa me don, ku mbeten gjitha ato, me thuaj vetem ku mbeten..Kush ishe aj ose ajo qe arriti te te largoj nga une, kush ishte aj ose ajo qe arriti te heq emrin time nga zemra jote dhe figuren time nga mendja jote..Degjove se kishe harruar cdo gje qe me perket mua, eshte shume gjynah sepse une e mbaj ne mend edhe eren qe ty te pelqente me se shumti, eren e trendefilit nje ere qe dikur me thoje se e mbaja edhe une eren e trendafilit, e ti ke harruar te gjitha qe me perkasin mua, ke harru edhe syt e mi, sy qe dikur thoje se jeten do e jipje per ato sy.
Une nuk kame asgje kunder teje, sepse ende te dua me gjithe shpirt, por po mendoj valle a ke frik ndonjeher nga Zoti , sepse edhe nse une te fal aj kurr sdo ta fal, sepse bere qe nje zemer te vuaj shume per ty, edhe nje zemer e pafajshme... Ehhh dikur i shkruanim emrat tane neper peme neper toke neper zemrat tona, kurse tani po shkruaj emrin tende ne nje flete te bardhe e cila po mban shkrimin time te fundit,po jame duke te shkruar per te fundit here,ti nuk e meriton te te dashuroj, e kur ty nuk te dashuroj une nuk e meritoj te jetoj...Joo te lutem kurr mos qaj, kurr mos e lendo veten duke menduar se ti ishe shkaku qe une braktisa jeten dhe morra nje tjeter udhe, kurr mos thuaj se "ah pse e lashe pse nuk isha me te" ti e zgjodhe kete fat prandaj kurr mos u pendo , kush edi ndoshta do te mund te jesh i lumtur ndoshta do kesh edhe shume te tjera sikurse une qe mund te luash, por dale ndonjeher vure gishtin ne mendje dhe mendo se ndonjeher a do ti paguash mekatet qe je duke i bere, e patjeter se do gjeshe pergjigjen tende....Mos mendo kurr per mua, as nuk dua qe te vish te me vizitosh, sepse ne jete si e gjalle jetova pa ty, andej ne boten tjeter me shume mund te jetoj pa ty, por edhe andej do te dua dhe do te pres me pa durim arrdhjen tende.
Mos u pendo qe te huajt degjove dhe me braktise mua, mos u pendo qe dikur me deshte e pastaj me le per nje gje te pa arsyeshme, mos u pendo qe me braktise pa menduar fare dhe se rrezikove jeten e nje njeriu qe te deshti me shpirte, kurr mos u pendo per ato qe bere, edi pse te them jo pse me dhimbesh me friken se do lendohesh, por edi qe dikur do ti paguash gjitha ato qe ke bere andaj te them mos u pendo tash se ke kohe te pendohesh mjaft...
Une edhe ne frymen e fundit per ty mendoj, dhe per here te fundit te shkruaj se shume te dua!!!!!!

Nese kete leter do kesh mundesi te lexosh,pasi shume here ke kerku nje leter te mbash nga une,ateher do e kuptosh se plaget sdo sherohen nga vuajtja qe po ndjej,e shpirti im nje dite do nderron jeten,edhe pse permes kesaj letre lamtumira e fundit do jete kjo,ti lexo me vemendje kete leter,se paku vuajtjen time mos e harro.

Kur te flas per dashurin mos e humb durimin siq e ke zakon,sepse thelle e prek ate,as i huaj mos me thuaj si me tha mbreme se spo me njeh,sepse zemer kam dhe une,nje shpirt si ty.Dhembja nuk ka fund kurse lotet nuk kan fuqi te shprehin pikellimin per ty. Gjithmon do te mbetesh ne zemren time me shpirt te venitur, zemer te thyer, me shpres te pa shpres, si dje, si sot, si neser une i perlotur te pres te kthehesh, te ma kthesh besimin ne dashuri, te ma kthesh lumturin dhe gjith ate qe pata kur ishim se bashku. Mungesa yte ne cdo vend po ndihet. Dita pa ty vetem une e di se si kalova. Malli.. dhembja.. per ty kurre nuk do te shuhen. Do te dua edhe me shume se sa te kam dashur, edhe me shum se sa e dua veten, por kur te bindesh atehere ndoshta do te jete shume vone. Une do te jem ne shpirt vetem i yti, e ti vendos vet per lumturin qe mund ta kesh...!

Nese ma vret zemren ti me ate dore
mbi varrin tim te vetmuar
ma sjell nje kuror.

Sonte shoh nje dore qe s'me bindet,shoh dy sy qe po te kerkojn,e dashura ime,ndjej nje zemer qe ndoshta s'me perket mua,ndjej dashuri qe me perbin krejt trupin ,shpirtin,mendimin,gjakun,dhe nervat e mia.Ti ndoshta imagjinon gjdo te thote te duash dike ne heshtje,ne kete largesi te mallkuar,ta mendosh te ardhmen pergjysem.

Sonte ndoshta gjen shpetim
ndoshta vjen nje tjeter e ze vendin tim
ndoshta tek ai gjen ndjenje te dashuris
ai do ti fal endrrat e mia te ardhmeris

I dashuruar si sot do te mbetem pas teje pergjithmone. Dhe nese kam lene diçka tek ti, nje ndjenje te vogel dashurie apo rrespekti, te lutem mbroje, mos e fshij nga kujtesa jote! Une do te dua deri në perjetesi vetem ty dhe kete fjale do e mbylli brenda ne shpirtin tim dhe kurre s'do ta tradhetoj veten time. Nese do me marre malli per ty do ta gjej, ta shuaj ne skutat e kujtimeve te mia qe i ruaj te pastra.Per ty dhe vetem ty....!!!Ti nuk mund te me urresh kurr,sepse Engjejt nuk urrrejne,ato vetem mbrojne.Do ishte e kote te provosh te me urresh mua sepse urrejtja jote do te kthehet ne dashuri dhe dashuria jote ne mbrojtje per mua...
Ti nuk mund te me urresh sepse tashme un jam pjese e jetes tende,jam cope e zemres tende.Te me urresh mua do te thote te urresh vetveten. Sa here qe ti vuan une vuaj bashke me ty,sa here qe merr fryme ti, un marr fryme bashke me ty,sa here qe ti qesh un qesh bashke me ty.Sa here qe ti me urren un te adhuroj.

Une sdo te te shqetesoj kurr ma,por premtimet mbaji,nese ndojeher do vish ne qytetin tim,hudh nje kurore lule shpirt,tek koka ime,te me freskoj shpirtin sikur te te kem prane,nese jo prap do kuptoj ndjenjen tende mbi mua,TE DUA PERJETESISHT,edhe pse dashuria jone morri rrugen e ndarjes,e fundit leter qofte,qe dora ime te shkruan ty.



PERJET DO JESH NE KUJTIMET E MIA

Sa shumë mall, sa dëshpërim, sa vuajtje, sa shumë dashuri ndjej për ty sonte, në këtë natë e dashura ime. Sonte ëndërrat dhe kujtimet per ty i kam këtu grumbulluar në shpirtin tim në zemren time të perlotur. Më beso ndihem i vetem në këtë botë të madhe i humbur si një i huaj, ku në errësiren i harruar dhe i hidhur në nje qoshe pa skaj. Mes ëndrrash që dikur i pata, që jeta m'i ka ofruar njëher kur isha me ty, e ndjej veten të dëshiruar për pak qaste, e për pak ngrotësi, e për shumë dashuri, tani në zemren time mbretëron acari që më ngriu zemren, e bëri akullë! Sonte shoh një dorë që s'më bindet, shoh dy sy që të kerkojn, ty e dashura ime dhe ndjej një zemër që ndoshta s'më përket mua, ndjej dashuri që më përbin krejt trupin dhe pastaj shpirtin, mendimin, gjakun, nervat dhe çdo qelizë të qenies time. Ti ndoshta imagjinon çdo të thot të duash dikend në heshtje, në këtë largësi të mallkuar, të mendosh dhe të kalosh ditët përgjysëm.
Të jetosh çdo çast kur një pjesë e qenies tënde jeton larg dhe aq më keq kur e di që s'të përket aspak. E ç'rëndësi ka për mua, veç ekzistencës tënde. Vetem njëher të jem me ty të qendroja një minutë, atëher e kisha lutur zotin që të vjenë dhe le të më merr në atë botën tjeter sepse asaj bote i takoj pa ty !!!!
Eh, sa e sa orë e ditë më ikin duke të menduar ty, netëve përpilitem dhe ndjej shtërngimin në zemër lotët më rrjedhin pa pushim deri sa bien rrezet e diellit mbi dritaret e dhomes sime, atëher lotët teren nga ngrohtesia e rrezeve mbi fytyren time. Fytyra jote trazon çdo gjë në shpirtin tim, më ngacmon fantazinë. Ngado që po i hedhi syt më duket se të shoh, shoh atë buzëqeshjen tënde magjepsëse ato buzë të ëmbla, ata sy të shkruar. Ngado që e hedh dorën të parfytyroj se të prek. I prek ato flokë tua të gjata, atë trup të bukur mendoj se jam i ulur mbi prehërin tënd dhe ngadalë më perkëdhel. Ç'ti bëj tani shpirtit që të do pranë dhe s'të ka... ohhhh ZOT SI NUK ERDHE TË MA MARRESH KËTË SHPIRT QË TË MOS VUAJ MË Ç'ti bëj zemrës që brenda saj qëndron vetëm ti? Ti që je e vetmja rrënjë e mbijetesës së saj! Ç'ti bëj syve që ndjejnë mall e duan të t'shohin dhe derdhin vetëm lot pa ndalë! Ç'ti bëj vetes sime që është dashuruar marrëzist pas teje? Jam unë që të thërras me zë te shurdhër dhe vuaj brenda vetes këtë dashuri. TË DUA me shpirt.
I dashuruar si sot do të mbetem pas teje përgjithmonë. Dhe nëse kam lënë diçka tek ti, një ndjenjë të vogel dashurie apo respekti, të lutem mbroje, mos e fshij nga kujtesa jote. Unë do të dua deri në përjetësi vetëm ty dhe këtë fjalë do ta mbylli brenda në shpirtin dhe kurrë s'do ta tradhëtoj veten time. Nësë do të më marr malli për ty do ta gjej, ta shuaj në skutat e kujtimeve të mija që i ruaj të pastra.

Per ty po derdhi lotë




Nuk po te shkruaj per te te thene se te dua shume,jo as per te t'thene
se per ty po derdh lot ne keto momente , ajo qe sot me shtyn te
shkruaj eshte malli qe kam per ty ,vertet ne keto momente po ndjej
mall , edhe perse nuk kam ndjenje dashurie...!!! mallin e
respektoj, respekti per ty eshte e vetmja qe me ka mbetur brenda
meje dhe nuk po dua ta zhduk, dhe malli ne keto momente nuk po me
ler vertet te qete, sot me erdhen ne mendje kujtimet dhe endrrat qe
thelle i kam varrosur ne shpirt, ato miliona endrrat qe vertete kane
kohe qe kane filluar te treten , por sot vetem malli po me shtyn te
t'shkruaj me ben qe te bashkoj edhe nje here si nje mikeshe te vjeter qe
kurre nuk arrita t'ia hap vertet zemren ,
e vetmja ndjenje qe vertet per ty nuk e kam shuar eshte respekti, po
sot... kjo ndjenja po me con ne mallin qe kam per ty , malli qe kam
per ty t'pare dhe te t'shtrengoj nje here fort pas vetes ,dhe te
ulem me ty ne nje tavoline kafeneje si nuk do kur dhe te bej
muhabet per kohen kur nuk kemi folur ne telefon...?, dhe per te kaluar
disa caste te bukura bashke thjeshte si miq te vjeter,
Dhe ndersa u ktheva me fytyre nga muri me dolen dy pika loti nga syt
e mi, nuk e kuptova perse po qaja po vetem kur lotet me pikuan ne
kafe kuptova se ishin duke bere rrugen e tyre qe kishim kohe pa e
bere , vetem ajo ndjenje e mallit me beri te shpalos edhe nje here
tere kohen , eja dhe me perqafo te te jap lumturi o zemer,
do ishim nje trup qe rrezohej nga djelli e ndricohej nga hena,
shikoheshim por nuk shiheshim ,verbimi bie si nje hije e zeze - trishtim,
zemra ndjen puthjen e zjarrte qe valonte ne endrren e
Majit, ajo enderr me beri qe te jetoj me ty aty ku askush nuk
dinte ku jemi do ta ndjenja kraharorin tend , aty kur mund te
shikosha jeten ne syt e tu ,perse shkove me enderren , mbeta ne
kujtimin zemra me thote "SE TE DUA" - duhet dikur ta kuptojne se
kemi lindur per njeri-tjetrin kujtoj zerin tend andjej ate ngrohtesi
nuk e di a te pelqen per inteligjentin qe une mendoj apo jo .
sikur te ndodhte pikerisht keshtu ,as e para dhe as e fundit............

Shume te bukura keto tregime.