Tregime dashurie....
Faqja 1 e 1
Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:36
E doja si i çmendur, por me pas mbaroi gjithçka...
Ishte
vetem 16 vjeçe kur u dashurua me mua. E njoha ne gjimnaz. Une isha viti
i katert kurse ajo ishte viti i pare. U mundova shume derisa ja vitova
zemeren, por nuk e dija qe ajo do ma thyente zemren
Lidhja vazhdonte per mrekulli. Ne fund te shkolles filluan sherret
Donte
dhe nje jave te mbaronte viti shkollor. Ajo po mbaronte vitin e pare
kurse une po largohesha nga shkolla. Pasi mora pergjigjen e shkolles per
ne itali, ajo me kerkoi te takoja vellain e saj, gje qe une nuk e
prisja. Nuk e kundershtova. E prita vellain e saj sa doli nga shtepia. E
thirra dhe e ftova per kafe. Ai u trega shume i mire me mua. U ulem dhe
i tregova si ishte muhabeti. Ai e dinte qe une per 1 muaj do largohesha
nga Berati. Mbasi i tregova gjithçka ai nuk u tregua shume i keq me
mua. Me tha vetem "Te gjithe jemi çuna, dhe te gjithe duam ne jete". Une
u qetesova nga fjalet e tij.
Ne darke fola ne telefon dhe ajo
ishte shume e gezuar qe une mora nje inisiative qe nuk me takonte tani
per tani se isha vetem 19 vjeç.Shkolla mbaroi.
Mbas mbarimit te shkolles filluan xhelozite
Ajo
vendosi te kalonte pushimet ne Kavaje te halla e saj. Mua nuk me pelqeu
qe ajo te ikte ne Kavaje sidomos qe ajo do te qendronte 2 muaj. Une nuk
doja per faktin se nuk rrija dot pa e pare ose pa e takuar. Me ne fund
ajo iku pa me thene gje. Mbas 1 jave me mer ne telefon nga Kavaja dhe me
thote se do rri 2 muaj. Une u nxeva shume dhe i bertita ne telefon.
Mbas nje debati ja mbylla telefonin.Nuk komunikova me te per 1 muaj
rresht. Mbasi erdhi nga Kavaja une isha ne Tirane te njerezit e mi.
Qendrova 1 jave ne Tirane per te harruar ate histori qe vertet me vrau. U
ktheva nga Tirana 1 jave me vone pasi ajo kishte ardhur, nuk dija gje
per ardhjen e saj. Me mori ne telefon dhe me tha: Stiljano dua te takoj.
Ti harrojme ato qe u bene...........................?
Vendosa ti harroj te gjitha. Por prap mbaja inat ne vetvete se si mundi te ikte pa me thene.
Ndarja ndodhi per faktin se;
Pasi kjo erdhi nga Kavaja ndenji 3 dite dhe kerkonte te ikte prape ne kavaj. Une u merzota aq shume sa i thashe;
Po
ike dhe nje here ne Kavaj kur te vish ti nuk do jesh me mua i lidhur. E
thashe vetem per faktin se doja qe ti jepja pak frike (ne kuptimin qe
ajo te mos ikte). Kurse ajo ma mori sikur une nuk e doja me. Filloi dhe
me thoshte se ti nuk me do, do te me mbash mbyllur ne shtepi etj........Ndenji rreth 2 dite dhe
me mori ne telefon dhe me tha; Stiljano une dua te ndahem nga ty per
faktin se ti je shume xheloz. Une i thash une jam xheloz por jo deri ne
ndarje. Por ajo ashtu donte ashtu beri. Nuk reagova keq thjesht mevinte
inat se me thoshte qe vdekja do na ndaja ne te dy asnje tjeter.Nejse. U
ndame.
Rri dy dite kjo dhe me mer ne telefon. Me thote qe Stiljano u be ti harrojme.
Kjo gje mua me ishte bere........
Une
i thashe jo ne u ndame dhe nuk kemi per tu lidhur me. Nga ana ime mos
prit qe une te mar ne telefon dhe te them ?? une te dua, Ate mos e prit
nga mua. Ajo filloi te qaje ne telefon. Une e mbylla telefonin. Per
faktin se ishte hera e trete qe me thoshte do ndahemi dhe rrinte 2 dite
me thoshte u bene ca u bene ti harrojme.!
Nuk foli dhe e mbylli telefonin duke qare. E mora kete vendim per faktin se ishte hera e katert qe ma thoshte "do ndahemi".
Une edhe sot e kesaj dite jam ndare me të per faktin se ;
DASHURIA TE LIDH, XHELOZIA TE NDAN
Ishte
vetem 16 vjeçe kur u dashurua me mua. E njoha ne gjimnaz. Une isha viti
i katert kurse ajo ishte viti i pare. U mundova shume derisa ja vitova
zemeren, por nuk e dija qe ajo do ma thyente zemren
Lidhja vazhdonte per mrekulli. Ne fund te shkolles filluan sherret
Donte
dhe nje jave te mbaronte viti shkollor. Ajo po mbaronte vitin e pare
kurse une po largohesha nga shkolla. Pasi mora pergjigjen e shkolles per
ne itali, ajo me kerkoi te takoja vellain e saj, gje qe une nuk e
prisja. Nuk e kundershtova. E prita vellain e saj sa doli nga shtepia. E
thirra dhe e ftova per kafe. Ai u trega shume i mire me mua. U ulem dhe
i tregova si ishte muhabeti. Ai e dinte qe une per 1 muaj do largohesha
nga Berati. Mbasi i tregova gjithçka ai nuk u tregua shume i keq me
mua. Me tha vetem "Te gjithe jemi çuna, dhe te gjithe duam ne jete". Une
u qetesova nga fjalet e tij.
Ne darke fola ne telefon dhe ajo
ishte shume e gezuar qe une mora nje inisiative qe nuk me takonte tani
per tani se isha vetem 19 vjeç.Shkolla mbaroi.
Mbas mbarimit te shkolles filluan xhelozite
Ajo
vendosi te kalonte pushimet ne Kavaje te halla e saj. Mua nuk me pelqeu
qe ajo te ikte ne Kavaje sidomos qe ajo do te qendronte 2 muaj. Une nuk
doja per faktin se nuk rrija dot pa e pare ose pa e takuar. Me ne fund
ajo iku pa me thene gje. Mbas 1 jave me mer ne telefon nga Kavaja dhe me
thote se do rri 2 muaj. Une u nxeva shume dhe i bertita ne telefon.
Mbas nje debati ja mbylla telefonin.Nuk komunikova me te per 1 muaj
rresht. Mbasi erdhi nga Kavaja une isha ne Tirane te njerezit e mi.
Qendrova 1 jave ne Tirane per te harruar ate histori qe vertet me vrau. U
ktheva nga Tirana 1 jave me vone pasi ajo kishte ardhur, nuk dija gje
per ardhjen e saj. Me mori ne telefon dhe me tha: Stiljano dua te takoj.
Ti harrojme ato qe u bene...........................?
Vendosa ti harroj te gjitha. Por prap mbaja inat ne vetvete se si mundi te ikte pa me thene.
Ndarja ndodhi per faktin se;
Pasi kjo erdhi nga Kavaja ndenji 3 dite dhe kerkonte te ikte prape ne kavaj. Une u merzota aq shume sa i thashe;
Po
ike dhe nje here ne Kavaj kur te vish ti nuk do jesh me mua i lidhur. E
thashe vetem per faktin se doja qe ti jepja pak frike (ne kuptimin qe
ajo te mos ikte). Kurse ajo ma mori sikur une nuk e doja me. Filloi dhe
me thoshte se ti nuk me do, do te me mbash mbyllur ne shtepi etj........Ndenji rreth 2 dite dhe
me mori ne telefon dhe me tha; Stiljano une dua te ndahem nga ty per
faktin se ti je shume xheloz. Une i thash une jam xheloz por jo deri ne
ndarje. Por ajo ashtu donte ashtu beri. Nuk reagova keq thjesht mevinte
inat se me thoshte qe vdekja do na ndaja ne te dy asnje tjeter.Nejse. U
ndame.
Rri dy dite kjo dhe me mer ne telefon. Me thote qe Stiljano u be ti harrojme.
Kjo gje mua me ishte bere........
Une
i thashe jo ne u ndame dhe nuk kemi per tu lidhur me. Nga ana ime mos
prit qe une te mar ne telefon dhe te them ?? une te dua, Ate mos e prit
nga mua. Ajo filloi te qaje ne telefon. Une e mbylla telefonin. Per
faktin se ishte hera e trete qe me thoshte do ndahemi dhe rrinte 2 dite
me thoshte u bene ca u bene ti harrojme.!
Nuk foli dhe e mbylli telefonin duke qare. E mora kete vendim per faktin se ishte hera e katert qe ma thoshte "do ndahemi".
Une edhe sot e kesaj dite jam ndare me të per faktin se ;
DASHURIA TE LIDH, XHELOZIA TE NDAN
Anakonda- V.I.P Anëtarë
Vendbanimi : Australia
Postime : 31717
Gjinia : 
Anëtarësuar : 02/12/2011
Mosha : 34
Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:36
Dashuria e paperfunduar e dy te rinjeve....
Ne
ate dite Qershori dicka ndodhi se ndjej egersine e natyres pasi skutat e
shpirtit tim jane ndezur......eshte egersia,krenaria e thyer,humbja dhe
se fundidashuria e lenduar.pse duhet te ndodhte pse??
eshte pyetja
qe me persekuton qe nga momenti qe mora ate telefonate e cila shkundi
pemen e dashurise sime te paster,ku cdo frut ra pa jete ne token e
coptuar nga korrupsioni imoral.ai ze me kumbon akoma,me ndjek me sy
hapur,ne enderr,kudo.njeriut qe i dhurova zemren time,shpirtin tim,kohen
time me vrau.mbylli me force librin e dashurise sone pa pyetur dhe
gervishi cdo kapitull te saj,PSE,PSE, PSE?? dritherimat e trupit akoma i
ndjej qenien time te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh.se harroj
kurre ate dite kur ajo lajmeroi ne telefon"DON'T TALK TO HIM
ANYMORE!"etj etj.......dhe mbyllja e receptorit me pas si nje akt i
pakontrollueshem.spyeta kush ishte,perse ma bente mua kete xhest,por
ishte nje femer e irrituar,e re ne moshe,ndoshta nje adoleshente qe
donte te pronezonte dike qe une e jetoja dhe me perkiste mua per nje
kohe te gjate...
Ora vajti 24:45.edhe nje nate e trishtuar per
mua,edhe nje nate plot kujtime per ty,per ditet e netet e kaluara
bashke.... nuk mund te te harroj me beso,shpirt!ditet e netet qe kaloj
pas muajit Gusht jane perplot te mbushura me kujtime per ty,perplot vaj e
vuajtje...........................kam vendosur gjithe shpirtin
tim,gjithe ndjenjat e mia,mendimet emocionet tek ty........sepse kam
besim e te dua.........te dua.........te dua me shume se cdo gje ne
bote.........e si mos te te dua ty......kur me dhe jeten???si mos te te
enderroj kur ti me fale enderrat??
kaloi dhe nje muaj tjeter,edhe 23
dite te tjera pa ty shpirt,nderkaq mua akoma me mundon kujtimi per ty,me
mungojne ato fjale qe me jepnin jete,gjalleri,qe me falnin buzeqeshjen
qe me mungonte prej kohesh.ishe ti i vetmi qe me beje te lumtur,qe me
ndeze shkendine ne e qe sot u shua!po a u shua valle kur une ende te
dua si e marre,kur une kurre ste harrova as edhe nje sekonde te vetme?!
sigurisht qe jo i dashur,padyshim se ajo qe me mban te gjalle sot eshte
dashuria per ty,........ajo me jep force dhe shprese per te bindur veten
se ti nje dite do te vish.......po sikur ajo te ishte neser......OH
ZOT,paramendo si do te ndjehesha,cdo te beja!.......e di qe se psri do
te vrapoja me shpejtesi deri tek ti dhe do te te hidhesha ne perqafim e
sdo te te lejoja te me ikje me kurre kurre......e nese sdo te jete e
nesermja,atehere do te jete e pasnesermja.......ti do vish,sepse e di qe
dhe ti ndjen te njejten gje per mua,e di qe dhe ti me don.
arsyeja
qe une kam jetuar ishe ti.arsyeja qe une vuaj je ti.ti je ende shpresa e
jetes time,e me shume se cdo gje tjeter te deshiroj ne kete
bote.kujtimet e mia tani me mundojne pa ty.sa e lumtur isha kur e
perjetova perqafimin tend.ti me dhurove dashurine....e une ende vazhdoja
me stilin tim te vjeter.ti je kujtesa e vecante e jetes dhe zemres time
dhe shpresoj e do luftoj,qe te jesh gjithmone.nuk e di pse u largove ne
ate fillim kur te dashurova me tere qenien time njerezore,e ti fillove
me provokime e keqkuptime vazhdimisht.rastesisht te kam njohur ne
(internet)...........folem,ti me pershendete dhe qe atehere filloi
dashuria ime e pare,me bere te ndjej dridhje te lehta neper tere trupin
tim.kur ti me flisje per te ardhmen,ne zemren time ndjeva ngrohtesine e
flakes qe u ndizte por qe shume shpejt u shua,ate e ndjej edhe ne kete
nate ne vetmi qe u mundova te te harroj me ter forcen per sikur ti
perseri me peshperisje,prit,prit,prit.....!
te faleminderit per ate
gjysme premtimi por ku mbeti sot?te faleminderit per buzeqeshjet e
tua,per ate kohe qe kalove me mua.jeta ime pa ty nuk ka vlere,te lutem
mendo dhe njehere per te gjitha dhe besoj qe do te kuptosh realitetin,e
realiteti eshte se une te dua me gjithe ,ti je dashuria e pare e jetes
sime,hapi syte dhe do te shikosh se une nuk jam e tille sic mendojne
disa njerez perfshi dhe ata njerez qe na ndane.. koha po kalon,e ti ende
me mungon do te vije koha jone,ngaqe dashuria e vertete gjithmone fiton
cdo luftim dhe gjeja qe me mundon me se shumti eshte qe ti je verbuar
nga fjalet e njerezve qe te folen keq per mua,e ato fjale nuk jane aspak
te verteta.gjeja qe urrej me se shumti ne kete bote
eshte:dyftyresia,shpifjet e njerezve,genjeshtra,dhe tradhetia.. jam
treguar e sinqerte me ty qe diten e pare.edhe pse nuk e kam besur kurre
se do te me ndoshte por shpifjet me humben dashurine,na ndane njehere
por kjo sdo te ndodhe me,te betohem,per shpirt te mamit qe ska per te
ndodhur me kurre.
O ZOT cdo dite te bukuar lutem qe mos te largohesh
nga une.....lutem qe te takohemi sa me shpejt......lutem qe te mos me
braktisesh e te lidhesh me nje tjeter......lutem qe mos te merzitesh
kurre nga une..........me fal per gjithcka qe kam bere.........per
gjithcka qe te ka vrare apo te ka merzitur.......me fal per gabimet e
mia........me fal qe i besoja shoqeve qe me thonin qe do me ndihmonin qe
mos te gaboja kurre e te mos u ndaja kurre nga ti........me fal per
fjalet e pakuptimta.......per budalliqet........te pergjerohem mos me
ler.....se ashtu do me sillje vdekjen.....se ti e di qe tani ne kete
bote vetem ty te kam.....e vetem ty do te kem....me fal per te gjitha e
nese e ke te veshtire te pakten mundohu ta besh.......e mundohu edhe te
me durosh ...edhe te me duash pak se kjo eshte gjithcka qe kerkoj nga
jeta.......vetem dashurine dhe pranine tende...sido qe te vene punet une
nuk do te rresht kurre se te dashuri.......e do te dashuroj cdo dite e
me shume.......te lutem vetem vetem per nje gje...ti qe me dhe jeten te
lutem mos u bej vrases.......mos ma merr prape ate duke me braktisur..........te dua......sepse ti je endrra ime,jeta ime.
le
te thone te tjeret qe jam e cmendur,do i le ta thone prape
gjithmone,sepse une e di qe e tillle jam,e cmendur,e marrosur,psepse te
je frymezimi im,je gjithcka qe kam pasur dhe do te kem brenda trupit!TE
DUA DHE NUK PYES PERSE JETOHET,SEPSE E DI QE VETEM PER TY!shikoj
fotografine tende dhe i jap vetes shprese dukeperfyturuar gjithcka qe
nje dite te shenjte te mezipritur te jem me ty...............
P.S.mallkuar qofshin ata njerez qe prishin nje dashuri qe ndajne dy njerez qe duhen.
.................................................. .
Kjo
eshte historia e nje vaize dhe nje djali.as une nuk e dija historine e
tyre.doja mendimin tuaj a ia vlen qe keta te rinj te bashkohen perseri
me njeri-tjetrin pasi qe te dy e pranojne qe jane te dashuruar pas
njeri-tjetrit.jane ndare vetem nga fjalet e botes.apo duhet ta harrojne
njeri-tjetrin dhe cdo njeri te mendoje per jeten e tij....
Ne
ate dite Qershori dicka ndodhi se ndjej egersine e natyres pasi skutat e
shpirtit tim jane ndezur......eshte egersia,krenaria e thyer,humbja dhe
se fundidashuria e lenduar.pse duhet te ndodhte pse??
eshte pyetja
qe me persekuton qe nga momenti qe mora ate telefonate e cila shkundi
pemen e dashurise sime te paster,ku cdo frut ra pa jete ne token e
coptuar nga korrupsioni imoral.ai ze me kumbon akoma,me ndjek me sy
hapur,ne enderr,kudo.njeriut qe i dhurova zemren time,shpirtin tim,kohen
time me vrau.mbylli me force librin e dashurise sone pa pyetur dhe
gervishi cdo kapitull te saj,PSE,PSE, PSE?? dritherimat e trupit akoma i
ndjej qenien time te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh.se harroj
kurre ate dite kur ajo lajmeroi ne telefon"DON'T TALK TO HIM
ANYMORE!"etj etj.......dhe mbyllja e receptorit me pas si nje akt i
pakontrollueshem.spyeta kush ishte,perse ma bente mua kete xhest,por
ishte nje femer e irrituar,e re ne moshe,ndoshta nje adoleshente qe
donte te pronezonte dike qe une e jetoja dhe me perkiste mua per nje
kohe te gjate...
Ora vajti 24:45.edhe nje nate e trishtuar per
mua,edhe nje nate plot kujtime per ty,per ditet e netet e kaluara
bashke.... nuk mund te te harroj me beso,shpirt!ditet e netet qe kaloj
pas muajit Gusht jane perplot te mbushura me kujtime per ty,perplot vaj e
vuajtje...........................kam vendosur gjithe shpirtin
tim,gjithe ndjenjat e mia,mendimet emocionet tek ty........sepse kam
besim e te dua.........te dua.........te dua me shume se cdo gje ne
bote.........e si mos te te dua ty......kur me dhe jeten???si mos te te
enderroj kur ti me fale enderrat??
kaloi dhe nje muaj tjeter,edhe 23
dite te tjera pa ty shpirt,nderkaq mua akoma me mundon kujtimi per ty,me
mungojne ato fjale qe me jepnin jete,gjalleri,qe me falnin buzeqeshjen
qe me mungonte prej kohesh.ishe ti i vetmi qe me beje te lumtur,qe me
ndeze shkendine ne e qe sot u shua!po a u shua valle kur une ende te
dua si e marre,kur une kurre ste harrova as edhe nje sekonde te vetme?!
sigurisht qe jo i dashur,padyshim se ajo qe me mban te gjalle sot eshte
dashuria per ty,........ajo me jep force dhe shprese per te bindur veten
se ti nje dite do te vish.......po sikur ajo te ishte neser......OH
ZOT,paramendo si do te ndjehesha,cdo te beja!.......e di qe se psri do
te vrapoja me shpejtesi deri tek ti dhe do te te hidhesha ne perqafim e
sdo te te lejoja te me ikje me kurre kurre......e nese sdo te jete e
nesermja,atehere do te jete e pasnesermja.......ti do vish,sepse e di qe
dhe ti ndjen te njejten gje per mua,e di qe dhe ti me don.
arsyeja
qe une kam jetuar ishe ti.arsyeja qe une vuaj je ti.ti je ende shpresa e
jetes time,e me shume se cdo gje tjeter te deshiroj ne kete
bote.kujtimet e mia tani me mundojne pa ty.sa e lumtur isha kur e
perjetova perqafimin tend.ti me dhurove dashurine....e une ende vazhdoja
me stilin tim te vjeter.ti je kujtesa e vecante e jetes dhe zemres time
dhe shpresoj e do luftoj,qe te jesh gjithmone.nuk e di pse u largove ne
ate fillim kur te dashurova me tere qenien time njerezore,e ti fillove
me provokime e keqkuptime vazhdimisht.rastesisht te kam njohur ne
(internet)...........folem,ti me pershendete dhe qe atehere filloi
dashuria ime e pare,me bere te ndjej dridhje te lehta neper tere trupin
tim.kur ti me flisje per te ardhmen,ne zemren time ndjeva ngrohtesine e
flakes qe u ndizte por qe shume shpejt u shua,ate e ndjej edhe ne kete
nate ne vetmi qe u mundova te te harroj me ter forcen per sikur ti
perseri me peshperisje,prit,prit,prit.....!
te faleminderit per ate
gjysme premtimi por ku mbeti sot?te faleminderit per buzeqeshjet e
tua,per ate kohe qe kalove me mua.jeta ime pa ty nuk ka vlere,te lutem
mendo dhe njehere per te gjitha dhe besoj qe do te kuptosh realitetin,e
realiteti eshte se une te dua me gjithe ,ti je dashuria e pare e jetes
sime,hapi syte dhe do te shikosh se une nuk jam e tille sic mendojne
disa njerez perfshi dhe ata njerez qe na ndane.. koha po kalon,e ti ende
me mungon do te vije koha jone,ngaqe dashuria e vertete gjithmone fiton
cdo luftim dhe gjeja qe me mundon me se shumti eshte qe ti je verbuar
nga fjalet e njerezve qe te folen keq per mua,e ato fjale nuk jane aspak
te verteta.gjeja qe urrej me se shumti ne kete bote
eshte:dyftyresia,shpifjet e njerezve,genjeshtra,dhe tradhetia.. jam
treguar e sinqerte me ty qe diten e pare.edhe pse nuk e kam besur kurre
se do te me ndoshte por shpifjet me humben dashurine,na ndane njehere
por kjo sdo te ndodhe me,te betohem,per shpirt te mamit qe ska per te
ndodhur me kurre.
O ZOT cdo dite te bukuar lutem qe mos te largohesh
nga une.....lutem qe te takohemi sa me shpejt......lutem qe te mos me
braktisesh e te lidhesh me nje tjeter......lutem qe mos te merzitesh
kurre nga une..........me fal per gjithcka qe kam bere.........per
gjithcka qe te ka vrare apo te ka merzitur.......me fal per gabimet e
mia........me fal qe i besoja shoqeve qe me thonin qe do me ndihmonin qe
mos te gaboja kurre e te mos u ndaja kurre nga ti........me fal per
fjalet e pakuptimta.......per budalliqet........te pergjerohem mos me
ler.....se ashtu do me sillje vdekjen.....se ti e di qe tani ne kete
bote vetem ty te kam.....e vetem ty do te kem....me fal per te gjitha e
nese e ke te veshtire te pakten mundohu ta besh.......e mundohu edhe te
me durosh ...edhe te me duash pak se kjo eshte gjithcka qe kerkoj nga
jeta.......vetem dashurine dhe pranine tende...sido qe te vene punet une
nuk do te rresht kurre se te dashuri.......e do te dashuroj cdo dite e
me shume.......te lutem vetem vetem per nje gje...ti qe me dhe jeten te
lutem mos u bej vrases.......mos ma merr prape ate duke me braktisur..........te dua......sepse ti je endrra ime,jeta ime.
le
te thone te tjeret qe jam e cmendur,do i le ta thone prape
gjithmone,sepse une e di qe e tillle jam,e cmendur,e marrosur,psepse te
je frymezimi im,je gjithcka qe kam pasur dhe do te kem brenda trupit!TE
DUA DHE NUK PYES PERSE JETOHET,SEPSE E DI QE VETEM PER TY!shikoj
fotografine tende dhe i jap vetes shprese dukeperfyturuar gjithcka qe
nje dite te shenjte te mezipritur te jem me ty...............
P.S.mallkuar qofshin ata njerez qe prishin nje dashuri qe ndajne dy njerez qe duhen.
.................................................. .
Kjo
eshte historia e nje vaize dhe nje djali.as une nuk e dija historine e
tyre.doja mendimin tuaj a ia vlen qe keta te rinj te bashkohen perseri
me njeri-tjetrin pasi qe te dy e pranojne qe jane te dashuruar pas
njeri-tjetrit.jane ndare vetem nga fjalet e botes.apo duhet ta harrojne
njeri-tjetrin dhe cdo njeri te mendoje per jeten e tij....
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:37
''4-5 ore qe e njoha dhe nuk arriti as te me puthe dhe jam shume krenare''!
Dushehin
nje djale dhe nje vajze, por e keqja ishte se i ndante nje Oqean. Edhe
njohur ishin ne internet por per rreth 2 vjet kishin depertuar thelle ne
brendesine e njeri-tjetrit. Me kalimin e kohes dashuria shtohej,
beheshin plane per te ardhmen, mundesisht edhe vendosen sa femije do
kishin, si dhe emrat qe do mbanin. Ky djali ne te kaluaren ishte Don
Zhuan ne kuptimin e plote te fjales, por qe pas njohjes me kete,
ndryshoi automatikisht. U be njeri serioz dhe mendoi se gjeti nje njeri
qe do ta donte shume gjithe jeten. Kur ne fakt, as vete nuk e kuptonte
se ku bazohej te arrinte ne kunkluzione te tilla, kur dhe njohja, takimi
i pare te fshehur pas ekraneve te turpit (Kompjuterit), nuk ishte aspak
mbreslenes! Ky ne ate kohe ishte me njeren, pa e tepruar aspak, ajo
ishte njeriu me i mire qe kishte njohur dhe sa per ''Don Zhuanin'' vlen
te theksohet se ishte nje nder femrat me te bukura qe kishte pase apo
dhe pare, si dhe ai i dhuroi puthjen e pare, prekjen e pare dhe ....!
Ndersa kjo patriotja e tij, ishe normale ose e bukur nga pamja e pare,
dhe jo se ka rendesi shume, por thjesht e them nga qe gjene me te bukur
ne te, kishte pamjen e pare, te ciles nuk i kushtoi rendesi. Thjesht
donte te donte cmendurisht kete here dhe si pasoja verbohej shume here.
Tani,
kur eshte e fresket ndarja, ajo u kthye tek ai por e ka te mbyllur
deren pergjithmone. Ajo ne fillimet e lidhjes dukej si vajza me e
ndershme ne bote. Nder te tjera thoshte qe ''do te pres edhe sikur te me
duhet te te takoj ne pleqeri'', por qe nuk ndodhi ashtu. Ajo filloi te
ankohej se i mungonte puthja ne netet e ''lengshme'' ne telefon dhe
befas nje dite, filloi te ftohej dhe tia nxije jeten ketij me veprime
vertet shtazore (gjithmone duke marre parasysh se ishin ne comp ose tel)
dhe ne fund, pas nje maratone ''ngrenje shpirti'', ai i tha zhduku por i
premtoi se do ishte armiku i saj i perjetshem nese ajo do prekte
tjeter, para se te takoheshin ne realitet. Inati i ketij, eshte si te
thuash ''inati i penisit'' (ju kerkoj ndjese per shprehjen) sepse ai i
ka vene vize, por do qe ta kete nje here tek vendi, ne kravat, por dhe
ne makine sdo kishte problem. Ajo pretendonte se ishte vajze me parime
ne jete, kur ne fakt per nga ana shpirterore me njohurine e
deritanishme, ndonjeres ne semafor do ia kishte zili! Pak dite pas ndarjes
ishte njohur me nje kamboxhian. Kishin kercyer dhe defryer ne kulm ne
nje party, pastaj ai i kishte marre doren dhe ja ferkonte lehte,
mundesisht ja afronte tek organet gjenitale, por sipas saj, kishte
refuzuar dhe kerkoi ndjese nga qe ishte treguar naive. Iku ky (edhe pse
levdatat per ate nuk reshten, dmth ai ishte njeri i jashtezakonshem!).
Doli ne skene nje tjeter, ai ishte italian, bullgar si dhe indian. Kete e
njohu ne ''facebook'' dhe shkembenin mesazhe. Per ate ne fillim tha qe
ishte italian (ne kohen qe mendonte une ky sdo e shohte foton e tij
ndonjehere), pastaj i tha qe njerin nga priderit e ka bullgar, dhe ne
fund pasi hengri disa nene mashtrimi, per ta treguar foton e tij, tha qe
gjysh pas gjyshi njeri ka qene italian por qe ky tani eshte bullgaro
indian, dhe pasi tregoi foton, ishte 100% indian, mundesisht me fytyren
si gome Centauri (kamion i madh), 32 vjec, nderkohe qe kjo eshte 19,
larg cdo gjeje qe mund te bashkoje 2 njerez kaq te ndryshem. Edhe per
kete plasen levdatat. ''Eshte shume i mencur, sh i bukur, poet i madh si
dhe muzikant i madh'' e plot gjera te tilla. Derisa arrinte te thoshte
qe ''do kisha nderin ti jepesha atij, ti jepja virgjerine'' (ne kohen qe
kishte thene qe vetem me burrin tim do kem mardhenie seksuale, por dhe
puthjen e pare). Kur ne fakt ai sic dukej, do behej 60 vjec ne shkolle
dhe nje cop diplome sdo e kishte. Per ta vertetuar aftesine e te
shkruarit te tij, ky shqipoja beri nje kerkim me internet dhe poezite i
kishte ''huazuar'' nga nje poet goxha i madh. Por e pabesueshmja ndodhi
kur ajo tha qe ska mundesi, edhe pse ishte gjithcka e qarte sepse nuk
kishte ndryshuar asnje presje, ne fund tha qe poeti qe te pakten ka nja
13 libra, ja ka vjedhur indianit!!! Gjithsesi ceshtje injorantesh,
sidomos kur te kesh te besh me njerez te tille sic ishte kjo vajza e
Shqiperise sone te dashur, qe fatkqesisht ishte/eshte vajze e nje
intelktuali te vertete. Iku dhe ky. Ka shume, ka thenje e vepra vertet
shtazore te cilat sdua ti permend sepse sigurisht qe do ishte dicka qe
kurre me pare se keni degjuar as pare. Epshi i saj eshte vertet i papare
as ne pornot me te rendomta. Por le te mos thuhet. Pas indianit vine ca
shpiptare 20 vjecare, pasi kalojne nje mbremje si grup me disa te
tjere, keta djemte, skishin vend ku te flinin dhe e pyeten nese mund te
flinin ne dhomen e saj (hera e pare qe ishin pare pasi ishin takuar
rastesisht), dhe pranoi kjo, por qe te rrinte dhe nje shoqe e saj ne
dhome. Para se te flinin, ''orgjine e beme'' iu
tha ajo, sikur tiu uronte naten e mire'', dhe fytyra e djemve te
padjallezuar mori pamje pikpyetjeje dhe pastaj qeshen. Nejse dhe keta e
plot gjera te tjera qe ja humbin njerezine nje femre. Shfaqet nje
amerikan kete here (sigurisht qe jo sepse kjo nuk ishte per te tille),
pra ishte rrumun. Ishin takuar ne nje tjeter mbremje. Ajo kishte kercyer
gjithe mbremjen me te, sapo i kishte folur ai, rreth 4 ore. Pas
prekjeve ne pika ''delikate'', ai e kishte afruar ta puthte, por kjo
vajza e ''ndershme'' nuk kishte pranuar, vetem pak kishte arritur ta
prekte me buze ai dhe e kishte shtyre kjo. Gjithmone sipas zerave jo te
besueshem persa i perket shtyerjes, gjithsesi le te qendroje kjo. Sipas
saj ai mund te puthte (e me shume) ke te donte. Maksimumi qe kishte
arritur per te puthur nje femer ishte 15 min. Le te jete si te doje nje
vajze, ai e bente per vete. Pra sipas saj, edhe ty qe je duke me lexuar
tani (behet fjale per nje lexuese qe ka vertet parime ne jete). Por mos e
merrni seriozisht sepse kete e thoshte kjo, edhe pse betohej ne gjerat
me te shtrenjta qe ka ne jete. Gjithsesi pasi pashe foton, edhe me kete
ndodhi si me indianin, nga italian u be bullgar dhe perfundoi indian.
Pra nje djale poshte normales, per te mos thene me shume. Cudia ishte
sepse degjova ate qe sbesoja se do e degjoja kurre ne jete. ''4-5 ore qe
e njoha dhe nuk arriti as te me puthe dhe jam shume krenare'' - tha ajo
gjithe mburrje! Ndoshta shume nga ju sdo ju duket dicka e
jashtezakonshme, por mua me duket kulmi i marrezise. Pasi qesha me te
madhe gjithe ironi duke e shoqeruar me fjale po ironike dhe me tej. Te
nesermen e pyesin shoqet ''cfare ndodhi mbreme?'', ''asgje'' - thoshte
kjo ''as per te me puthur nuk arriti'' gjithe krenari. ''Ua te lumte'' -
thoshin keto qe nuk ishin ndryshe nga kjo nga truri. Por mbremja nuk
kishte mbaruar me kaq! Kishin bere dhe foto se bashku. Brenda 4 oresh
njehoje, kishte ndodhur edhe dicka tjeter. Deshiren per te dale ''HOT''
(edhe pse gjoja ishte e merzitur per mua dhe i mungoja ne cmenduri) e
kishte realizuar. Dale kishte me nje mini-minifund, mbathjet i dukeshin
pa pase nevoje per tu perkulur. Fotoja ishte me te vertete hot. Te
perkulur, sikur ben dashuri ne kembe, ai i kishte kapur kofshen me dore
dhe ja mbante lart, ndersa doren tjeter ja kishte vene tek vithet. Te dy
kishin dale duke qeshur dhe dukeshin shume te lumtur se bashku. Gjoksi i
saj, gjysem i dale ndriste peisazhin e mallkuar te te qenit ndyresire.
Duke e kuptuar marrezine e saj, ajo tha qe ''per hir te shoqes time qe
kishte deshire te beja nje foto ''hot'' me kete djalin e bera, dhe nuk
mund tia prishja qejfin, prandaj dola si e lumtur''. Gojen te hapur vesh
me vesh nga e qeshura e kishte. Por pasi kishte shkrepur aparati, kjo
me nje gjest alla ''Shote Galica'' e kishte qelluar ate, duke edhe e
ofenduar rende. Por qe te nesermen, kishin luajtur nje loje bashke dhe
gjera te kesaj natyre. Asaj ia kam bere te qarte se une max qe mund te
bej, eshte, te bej seks me ty por vetem nese je e virgjer dhe mos te te
puth kurre sepse ti je kancer. Kjo qe thashe me lart
eshte ASGJE. Une sdo shprehem me gjate por jam i sigurt qe skeni degjuar
qe nje njeri te perdor njerzit qe nuk i perdorin as kafshet per epshin
seksual. Nje nder gjerat me shtazore qendron aty tek eksitimi, aty ku
ndizet keq ajo dhe sigurisht harron qe eshte vetem nje ze ne telefon, i
duket vetja plotesisht e mbushur. Pervec personazheve ''horrore'' qe
perdor, ka deshire teper te shfrenuar, teper banale, por qe, sic thashe
sdo flas me. Ndoshta do botoja nje liber nje dite, sikur mos te me
mungonte shkolli i duhur.
Dushehin
nje djale dhe nje vajze, por e keqja ishte se i ndante nje Oqean. Edhe
njohur ishin ne internet por per rreth 2 vjet kishin depertuar thelle ne
brendesine e njeri-tjetrit. Me kalimin e kohes dashuria shtohej,
beheshin plane per te ardhmen, mundesisht edhe vendosen sa femije do
kishin, si dhe emrat qe do mbanin. Ky djali ne te kaluaren ishte Don
Zhuan ne kuptimin e plote te fjales, por qe pas njohjes me kete,
ndryshoi automatikisht. U be njeri serioz dhe mendoi se gjeti nje njeri
qe do ta donte shume gjithe jeten. Kur ne fakt, as vete nuk e kuptonte
se ku bazohej te arrinte ne kunkluzione te tilla, kur dhe njohja, takimi
i pare te fshehur pas ekraneve te turpit (Kompjuterit), nuk ishte aspak
mbreslenes! Ky ne ate kohe ishte me njeren, pa e tepruar aspak, ajo
ishte njeriu me i mire qe kishte njohur dhe sa per ''Don Zhuanin'' vlen
te theksohet se ishte nje nder femrat me te bukura qe kishte pase apo
dhe pare, si dhe ai i dhuroi puthjen e pare, prekjen e pare dhe ....!
Ndersa kjo patriotja e tij, ishe normale ose e bukur nga pamja e pare,
dhe jo se ka rendesi shume, por thjesht e them nga qe gjene me te bukur
ne te, kishte pamjen e pare, te ciles nuk i kushtoi rendesi. Thjesht
donte te donte cmendurisht kete here dhe si pasoja verbohej shume here.
Tani,
kur eshte e fresket ndarja, ajo u kthye tek ai por e ka te mbyllur
deren pergjithmone. Ajo ne fillimet e lidhjes dukej si vajza me e
ndershme ne bote. Nder te tjera thoshte qe ''do te pres edhe sikur te me
duhet te te takoj ne pleqeri'', por qe nuk ndodhi ashtu. Ajo filloi te
ankohej se i mungonte puthja ne netet e ''lengshme'' ne telefon dhe
befas nje dite, filloi te ftohej dhe tia nxije jeten ketij me veprime
vertet shtazore (gjithmone duke marre parasysh se ishin ne comp ose tel)
dhe ne fund, pas nje maratone ''ngrenje shpirti'', ai i tha zhduku por i
premtoi se do ishte armiku i saj i perjetshem nese ajo do prekte
tjeter, para se te takoheshin ne realitet. Inati i ketij, eshte si te
thuash ''inati i penisit'' (ju kerkoj ndjese per shprehjen) sepse ai i
ka vene vize, por do qe ta kete nje here tek vendi, ne kravat, por dhe
ne makine sdo kishte problem. Ajo pretendonte se ishte vajze me parime
ne jete, kur ne fakt per nga ana shpirterore me njohurine e
deritanishme, ndonjeres ne semafor do ia kishte zili! Pak dite pas ndarjes
ishte njohur me nje kamboxhian. Kishin kercyer dhe defryer ne kulm ne
nje party, pastaj ai i kishte marre doren dhe ja ferkonte lehte,
mundesisht ja afronte tek organet gjenitale, por sipas saj, kishte
refuzuar dhe kerkoi ndjese nga qe ishte treguar naive. Iku ky (edhe pse
levdatat per ate nuk reshten, dmth ai ishte njeri i jashtezakonshem!).
Doli ne skene nje tjeter, ai ishte italian, bullgar si dhe indian. Kete e
njohu ne ''facebook'' dhe shkembenin mesazhe. Per ate ne fillim tha qe
ishte italian (ne kohen qe mendonte une ky sdo e shohte foton e tij
ndonjehere), pastaj i tha qe njerin nga priderit e ka bullgar, dhe ne
fund pasi hengri disa nene mashtrimi, per ta treguar foton e tij, tha qe
gjysh pas gjyshi njeri ka qene italian por qe ky tani eshte bullgaro
indian, dhe pasi tregoi foton, ishte 100% indian, mundesisht me fytyren
si gome Centauri (kamion i madh), 32 vjec, nderkohe qe kjo eshte 19,
larg cdo gjeje qe mund te bashkoje 2 njerez kaq te ndryshem. Edhe per
kete plasen levdatat. ''Eshte shume i mencur, sh i bukur, poet i madh si
dhe muzikant i madh'' e plot gjera te tilla. Derisa arrinte te thoshte
qe ''do kisha nderin ti jepesha atij, ti jepja virgjerine'' (ne kohen qe
kishte thene qe vetem me burrin tim do kem mardhenie seksuale, por dhe
puthjen e pare). Kur ne fakt ai sic dukej, do behej 60 vjec ne shkolle
dhe nje cop diplome sdo e kishte. Per ta vertetuar aftesine e te
shkruarit te tij, ky shqipoja beri nje kerkim me internet dhe poezite i
kishte ''huazuar'' nga nje poet goxha i madh. Por e pabesueshmja ndodhi
kur ajo tha qe ska mundesi, edhe pse ishte gjithcka e qarte sepse nuk
kishte ndryshuar asnje presje, ne fund tha qe poeti qe te pakten ka nja
13 libra, ja ka vjedhur indianit!!! Gjithsesi ceshtje injorantesh,
sidomos kur te kesh te besh me njerez te tille sic ishte kjo vajza e
Shqiperise sone te dashur, qe fatkqesisht ishte/eshte vajze e nje
intelktuali te vertete. Iku dhe ky. Ka shume, ka thenje e vepra vertet
shtazore te cilat sdua ti permend sepse sigurisht qe do ishte dicka qe
kurre me pare se keni degjuar as pare. Epshi i saj eshte vertet i papare
as ne pornot me te rendomta. Por le te mos thuhet. Pas indianit vine ca
shpiptare 20 vjecare, pasi kalojne nje mbremje si grup me disa te
tjere, keta djemte, skishin vend ku te flinin dhe e pyeten nese mund te
flinin ne dhomen e saj (hera e pare qe ishin pare pasi ishin takuar
rastesisht), dhe pranoi kjo, por qe te rrinte dhe nje shoqe e saj ne
dhome. Para se te flinin, ''orgjine e beme'' iu
tha ajo, sikur tiu uronte naten e mire'', dhe fytyra e djemve te
padjallezuar mori pamje pikpyetjeje dhe pastaj qeshen. Nejse dhe keta e
plot gjera te tjera qe ja humbin njerezine nje femre. Shfaqet nje
amerikan kete here (sigurisht qe jo sepse kjo nuk ishte per te tille),
pra ishte rrumun. Ishin takuar ne nje tjeter mbremje. Ajo kishte kercyer
gjithe mbremjen me te, sapo i kishte folur ai, rreth 4 ore. Pas
prekjeve ne pika ''delikate'', ai e kishte afruar ta puthte, por kjo
vajza e ''ndershme'' nuk kishte pranuar, vetem pak kishte arritur ta
prekte me buze ai dhe e kishte shtyre kjo. Gjithmone sipas zerave jo te
besueshem persa i perket shtyerjes, gjithsesi le te qendroje kjo. Sipas
saj ai mund te puthte (e me shume) ke te donte. Maksimumi qe kishte
arritur per te puthur nje femer ishte 15 min. Le te jete si te doje nje
vajze, ai e bente per vete. Pra sipas saj, edhe ty qe je duke me lexuar
tani (behet fjale per nje lexuese qe ka vertet parime ne jete). Por mos e
merrni seriozisht sepse kete e thoshte kjo, edhe pse betohej ne gjerat
me te shtrenjta qe ka ne jete. Gjithsesi pasi pashe foton, edhe me kete
ndodhi si me indianin, nga italian u be bullgar dhe perfundoi indian.
Pra nje djale poshte normales, per te mos thene me shume. Cudia ishte
sepse degjova ate qe sbesoja se do e degjoja kurre ne jete. ''4-5 ore qe
e njoha dhe nuk arriti as te me puthe dhe jam shume krenare'' - tha ajo
gjithe mburrje! Ndoshta shume nga ju sdo ju duket dicka e
jashtezakonshme, por mua me duket kulmi i marrezise. Pasi qesha me te
madhe gjithe ironi duke e shoqeruar me fjale po ironike dhe me tej. Te
nesermen e pyesin shoqet ''cfare ndodhi mbreme?'', ''asgje'' - thoshte
kjo ''as per te me puthur nuk arriti'' gjithe krenari. ''Ua te lumte'' -
thoshin keto qe nuk ishin ndryshe nga kjo nga truri. Por mbremja nuk
kishte mbaruar me kaq! Kishin bere dhe foto se bashku. Brenda 4 oresh
njehoje, kishte ndodhur edhe dicka tjeter. Deshiren per te dale ''HOT''
(edhe pse gjoja ishte e merzitur per mua dhe i mungoja ne cmenduri) e
kishte realizuar. Dale kishte me nje mini-minifund, mbathjet i dukeshin
pa pase nevoje per tu perkulur. Fotoja ishte me te vertete hot. Te
perkulur, sikur ben dashuri ne kembe, ai i kishte kapur kofshen me dore
dhe ja mbante lart, ndersa doren tjeter ja kishte vene tek vithet. Te dy
kishin dale duke qeshur dhe dukeshin shume te lumtur se bashku. Gjoksi i
saj, gjysem i dale ndriste peisazhin e mallkuar te te qenit ndyresire.
Duke e kuptuar marrezine e saj, ajo tha qe ''per hir te shoqes time qe
kishte deshire te beja nje foto ''hot'' me kete djalin e bera, dhe nuk
mund tia prishja qejfin, prandaj dola si e lumtur''. Gojen te hapur vesh
me vesh nga e qeshura e kishte. Por pasi kishte shkrepur aparati, kjo
me nje gjest alla ''Shote Galica'' e kishte qelluar ate, duke edhe e
ofenduar rende. Por qe te nesermen, kishin luajtur nje loje bashke dhe
gjera te kesaj natyre. Asaj ia kam bere te qarte se une max qe mund te
bej, eshte, te bej seks me ty por vetem nese je e virgjer dhe mos te te
puth kurre sepse ti je kancer. Kjo qe thashe me lart
eshte ASGJE. Une sdo shprehem me gjate por jam i sigurt qe skeni degjuar
qe nje njeri te perdor njerzit qe nuk i perdorin as kafshet per epshin
seksual. Nje nder gjerat me shtazore qendron aty tek eksitimi, aty ku
ndizet keq ajo dhe sigurisht harron qe eshte vetem nje ze ne telefon, i
duket vetja plotesisht e mbushur. Pervec personazheve ''horrore'' qe
perdor, ka deshire teper te shfrenuar, teper banale, por qe, sic thashe
sdo flas me. Ndoshta do botoja nje liber nje dite, sikur mos te me
mungonte shkolli i duhur.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:38
UN DHE DASHURIA
E
kam të nevojshme sot të them se “un njeriu”, ai i përditshmi lajkatar,
gënjej kur them pa kandar “të dua”. Jam një tinzar i vogël dhe i dobët
çdo herë që i them dikujt që e kam zili “të dua”. Unë atë, ndaj të cilit
ndjehem inferior, në mënyrë hipokrite mundohem ta afroj duke i thënë
“unë të kam mik… unë të dua!”. Por ndërkohë, “unë” njeriu pa shkëlqim, i
zakonshëm dhe i mërzitshëm, pa ndonjë inteligjencë të veçantë, nuk di
të dua.
Ndjehem keq kur kam përpara inteligjentin e dashur , “atë
pasqyrën” ku shihem dhe më kujtohet që nuk kam lindur në të njëjtin vit
me të. Më kujtohet se nuk kam lindur në të njëjtin qytet apo pallat me
të, por diku në provincë, apo në ndonjë fshat të harruar. Nuk kam emrin
dhe historinë e tij, idetë dhe botën shpirtërore apo atë miqësore të
tij. Nuk e pashë dhe nuk e gëzova të njëjtën dashuri që mori si dhuratë
në jetën e tij ai tjetri.
Kështu gënjej edhe kur i drejtohem një
vajze e i them “të dua”. Në të vërtetë unë atë vajzë nuk e kam objektiv
dhe destinatare të ndjenjës time më të madhe. Nuk i jap asaj çdo gjë.
Nuk i jap shpirtin dhe energjinë e madhe që del prej tij. Unë, si
lajkatar, ziliqar dhe egoist, i vogël dhe mizantrop, dua prej saj atë
çka më intereson tek ajo, por nuk e dua atë. Pra unë nuk i jap asaj
dashuri, i jap asaj vetëm materie të rrjedhshme ose para, instikte dhe
fjalë të bukura spekullative që janë në inflacion, pallavra, gënjeshtra e
plot të tjera si këto.
E atëherë më lind pyetja: Po çfarë dua unë
ndaj këtij? Cfarë kërkoj unë nga njeriu. Atë qDhe përgjigja më vjen e
rrufeshme. Jo. Unë nuk e dua atë. Unë dua me të padrejtë atë që s’e
marr dot, atë që s’është e imja, atë që s’kam për ta patur kurrë. E
kështu si rrjedhojë nuk dua por lakmoj. Ky është verbi i përshtatshëm:
Lakmoj. Jo Dua. “Lakmoj dhe kam zili”- kjo është motoja jonë e
përditshme që në mënyrë të pavullnetshme që më bën të më errësohen sytë
dhe jo rrallë t’i dua të keqen atij tjetrit, Dua që ato që ai zotëron
t’i nënshtrohen dëshirës por jo dashurisë time. Jam egoist dhe vanitoz
ndaj tij. Dua për vehte edhe pjesën time por mbi të gjitha atë çka ka të
mirë e të shtrenjtë “ai tjetri”.
Dhe Dashuria përballet me veset dhe mëkatet tona, por edhe me parregullsitë e fjalorit.
Un
Dua në sensin që: kam nevojë. Po, kam nevojë është gjetja tjetër për të
bërë përdorimin korrekt të fjalëve pa thënë dua. Pra kam nevojë ta shoh
poshtë këmbëve të mia atë që un lakmoj dhe jo dua. Duhet të rregullojmë
edhe fjalorin tonë të përditshëm përveçse udhës së shpirtit për të mos u
keqkuptuar nga tjerët. Sepse kemi një jetë të tërë që gënjejmë dhe
krijojmë iluzjone duke thënë e dua atë. Atë që më shkakton traumën e
fortë të inferioritetit. Atë që “unë” s’jam dot. Në këtë rast kemi të
bëjmë me një ndjesi tjetër dhe aspak me dashurinë. “Unë” kam nevojë për
atë por nuk e dua, nuk e dashuroj.ë s’e kam?! Dashuria vuan edhe verbërinë tonë.
“Unë”
njeriu i vogël, i rritur me dashuri, sigurisht, sepse pa këtë sentiment
energjik nuk vazhdon jeta, vdes çdo gjë, ndoshta nuk e kam ndeshur
kurrë atë. Ndoshta nuk e kam njohur dhe shijuar kurrë të vërtetën e
madhe, kushtin bazik të ekzistencës time, Dashurinë. Kam frikë dhe më
duket sikur flas për diçka të largët, për diçka që s’më përket, por në
të vërtetë unë jam i ushqyer prej saj, me diferencën se nuk e kam parë
me sytë e mi të etur, nuk e kam prekur personalisht me duart e mia të
zbrazëta pa të. Në rastin “tim fatkeq” ajo, dashuria, më ka adoptuar në
distancë dhe më ka rritur pa m’u shfaqur. Më ka ushqyer në errësirën dhe
verbërinë time. E për këtë nuk u rrita i lumtur.
Kështu, nuk e “kam
njohur” as në fëmijërinë “time” dashurinë, as në adoleshencë, as në
familje, as në fshatin apo qytetin “tim”, por për të “kam” dëgjuar të
flitet e të flitet pa fund, pa e kuptuar kurrë se për çfarë bëhej fjalë.
Deri sa një ditë, në vitet e para të pjekurisë, disa mësues filluan të
më flasin më me intensitet për këtë sekret të madh. Filluan të më flasin
e të më imponojnë bindjen: se mbi bazën e çdo gjëje jetësore është
dashuria. Dhe që atëherë, flas edhe unë për dashurinë, por nuk mbaj mend
ta kem takuar ndonjëherë.
I çrregullt në idetë dhe dritën e mendjes
“time”, paqen dhe qetësinë e humb shpesh. Drejtësinë nuk e eksploroj
fare si mekanizëm të domozdoshëm për të ndërtuar Paqe e Dashuri. E këtu
ngre shpesh herë kokën lart, për të kërkuar dritën, duke harruar dhe
nënvleftësuar faktin se drita fshihet brenda meje, në shpirtin tim. Nuk
më lejon egoizmi, kokëfortësia, vaniteti dhe mediokriteti të shohë
dritën e shpëtimit tim. Si një farë e mbarë tulipani, Dashuria fle
brenda shpirtit tonë. Ajo pret Paqen për të nxjerrë filizin e saj, për
t’u rritur e për të dhënë frytet e saj.
Tani, me një copë letër në
dorë, që quhet diplomë, iu jap leksione të tjerëve mbi këtë temë, por
ndërkohë vazhdoj të lakmoj mikun tim, të njohurit e mi, të panjohurit e
mi, kalimtarët e zakonshëm në trotuar. Lakmoj ata që edhepse mbi këtë
temë, dashurinë, nuk kanë marrë shumë leksione, e kanë njohur atë, kanë
jetuar dhe janë dehur me të. E pa atë nuk jetojnë dot. Kjo, ndërkohë
“më” bën të ndihem keq, “më” shkakton frustracione. Më kujtohet përsëri
që ai tjetri e ka njohur atë, dashurinë, ndërsa “unë” u rrita me një
emër që u detyrova ta ndërroj në gjykatë duke shpresuar se me këtë do
gjeja pak dashuri. Pastaj më kujtohet se u mundova të shkollohem e u
lodha e u lodha shumë, gjithmonë për të gjetur pak dashuri. U zhgënjeva
edhe prej poezive false që lexova netëve të gjata vetëm për të gjetur
dashurinë. Atë që Cuditërisht dashurinë e
kishte “ai tjetri”, “ajo tjetra”. Ata dinin të ecnin në rrugë, të
silleshin me njerëzit e të pranoheshin prej tyre me thjeshtësi. Ata
rrezatonin mirësi. Gjenin gjithnjë kohë të qeshnin e të donin, pra të
dhuronin dashuri. Kurse mua dashurinë ma largonte ideja brejtëse mbi
çertifikatën time të lindjes. “Unë” i linduri atje larg… ndërsa ata,
jetonin të lumtur, jetonin me dashuri edhepse shpesh disa si “unë” i
pickonin, i lëndonin sepse të padrejtët e pafat kishin nevojë t’iu
merrnin të lumturve atë që s’ishte e tyre, pikërisht dashurinë që ata të
lumturit, mbanin thellë në shpirt. Në këtë pikë të dëshirës ose nevojës
së padrejtë të njeriut ndaj njeriut kanë lindur luftrat, konfliktet dhe
njerëzimi është gjakosur e maskruar. Kjo do të thotë se padrejtësia ka
tentuar disa herë të eklipsojë dashurinë.
Sepse të duash do të thotë
të ofrosh zemrën dhe jo fjalën hipokrite. Do të thotë të ofrosh
shpirtin dhe jo “dhurata helene për Trojën” që më vlejnë për t’iu futur
sa më tepër në brendi tjetrit për ta sulmuar atë sa më fort. E kështu
vazhdojmë me buzëqeshjen si element i rëndësishëm dhe i dukshëm i
dashurisë. Mirësia, është edhe kjo pjesa e pandarë e asaj të
madhërishmes vlerë absolute, sublimes ndjenjë që quhet Dashuri.
E
pikërisht Dashuria, ky element që vjen tek ne nga Lart me një frymë të
lehtë qiellore, na mbush hapësirën tonë shpirtërore me ndjenjën më të
bukur që të gjithë e kërkojmë, e adhurojmë, e ëndërrojmë.
Por le t’i
kthehemi fenomenit më shqetësues të shoqërisë, mungesës së sublimimit të
dashurisë nga i dobti dhe i vogli njeri gjatë jetës së tij.
E për t’i dhënë zgjidhje këtij problemi,
na duhet që për të gjetur dashurinë, të verifikojmë duke kontrolluar gjendjen në të cilin ndodhet shpirti, hs’mund
ta kem?! Të kaluarën dhe habitati ku zbret nga
Lart dhe rritet ky sentiment jetëdhënës. Nëse ky habitat dashuror,
shpirti, nuk ka hapësira të pastra paqeje, qetësie, atëherë dashuria nuk
mund të jetojë në të. Dashuria ka nevojë për Paqe që të jetojë e të
gjallërohet. Kurse Paqja ka nevojë për të rëndësishmen dhe të
domozdoshmen Drejtësi për t’u krijuar.
Do ta krahasoja Paqen me
kushtet ambjentale, pra me një lëndinë të bukur, në një fushë ose
kodrinë, ku fryn erë e lehtë dhe e ngrohtë, ku lind dielli dhe i jep
jetë dhe ngjyra këtij habitati. Por duhet të kemi kujdes se pa një
përkujdesje dhe pa vëmendjen e duhur, pra pa të domozdoshmen Drejtësi,
në këtë kopsht të bukur Paqeje nuk mund të lindin lule të bukura siç
është Dashuria, sepse mund të ndodhë dhe në fakt shpesh lindin ferra të
këqija që tentojnë ta mbysin jetën, lulet, Dashurinë.
Pra na duhet
Drejtësi dhe vetëm Drejtësi për të ndërtuar Paqen e cila do të na japë
mundësinë dhe kushtet për rritur dritën e Dashurisë që ne të gjithë
mbartim si dhuratë nga Zoti. Dashuria fle tek gjithsecili nga ne, me
diferencën që në kushte paqeje ajo del e triumfon mbi hapësirat
njerëzore e në të kundërt, në një terren konfliktual, ajo që dominon
është e keqja, errësira, konflikti.
Dashuria do triumfojë sigurisht, por vetëm në kushte Paqeje, e cila ka nevojë për Drejtësinë…
Duke
mbërritur në këtë pikë them se nevojitet inteligjencë për të kërkuar
Drejtësi, e cila na bën të gjejmë Paqe dhe të jetojmë njerëzisht në
Dashuri.
dhe do të kemi më pak gënjeshtarë, ziliqarë, lakmitarë, vrasës, hajdutë, katundarë praparendës, pseudointelektualë…
e
do të kemi më shumë mbrojtës të së vërtetës, dashamirës, bamirës,
qytetarë model, ndërtues katedrash, dhe ambjentalistë të kulturuar që
jetojnë në fshat për zgjedhje dhe njerëz të qartë në mendime.
E për
këtë nuk do të hezitoja të përsërisja citime gjeniale thënë nga njerëz
të mëdhenj: DASHURIA eshtë forma më e lartë e Inteligjencës Njerëzore.
p.s.
E
në fund, dua të them se ai “unë” je ti, kushdo qofsh e i kudogjendur,
kurse “ai tjetri” shpesh herë kam qënë unë, personalisht, që si zgjidhje
jap:
Drejtësinë, Paqen, Dashurinë… që arrihen me inteligjencë e vullnet, jo me budallalëk, egoizëm dhe vanitet.shpirtin e tij?!
E
kam të nevojshme sot të them se “un njeriu”, ai i përditshmi lajkatar,
gënjej kur them pa kandar “të dua”. Jam një tinzar i vogël dhe i dobët
çdo herë që i them dikujt që e kam zili “të dua”. Unë atë, ndaj të cilit
ndjehem inferior, në mënyrë hipokrite mundohem ta afroj duke i thënë
“unë të kam mik… unë të dua!”. Por ndërkohë, “unë” njeriu pa shkëlqim, i
zakonshëm dhe i mërzitshëm, pa ndonjë inteligjencë të veçantë, nuk di
të dua.
Ndjehem keq kur kam përpara inteligjentin e dashur , “atë
pasqyrën” ku shihem dhe më kujtohet që nuk kam lindur në të njëjtin vit
me të. Më kujtohet se nuk kam lindur në të njëjtin qytet apo pallat me
të, por diku në provincë, apo në ndonjë fshat të harruar. Nuk kam emrin
dhe historinë e tij, idetë dhe botën shpirtërore apo atë miqësore të
tij. Nuk e pashë dhe nuk e gëzova të njëjtën dashuri që mori si dhuratë
në jetën e tij ai tjetri.
Kështu gënjej edhe kur i drejtohem një
vajze e i them “të dua”. Në të vërtetë unë atë vajzë nuk e kam objektiv
dhe destinatare të ndjenjës time më të madhe. Nuk i jap asaj çdo gjë.
Nuk i jap shpirtin dhe energjinë e madhe që del prej tij. Unë, si
lajkatar, ziliqar dhe egoist, i vogël dhe mizantrop, dua prej saj atë
çka më intereson tek ajo, por nuk e dua atë. Pra unë nuk i jap asaj
dashuri, i jap asaj vetëm materie të rrjedhshme ose para, instikte dhe
fjalë të bukura spekullative që janë në inflacion, pallavra, gënjeshtra e
plot të tjera si këto.
E atëherë më lind pyetja: Po çfarë dua unë
ndaj këtij? Cfarë kërkoj unë nga njeriu. Atë qDhe përgjigja më vjen e
rrufeshme. Jo. Unë nuk e dua atë. Unë dua me të padrejtë atë që s’e
marr dot, atë që s’është e imja, atë që s’kam për ta patur kurrë. E
kështu si rrjedhojë nuk dua por lakmoj. Ky është verbi i përshtatshëm:
Lakmoj. Jo Dua. “Lakmoj dhe kam zili”- kjo është motoja jonë e
përditshme që në mënyrë të pavullnetshme që më bën të më errësohen sytë
dhe jo rrallë t’i dua të keqen atij tjetrit, Dua që ato që ai zotëron
t’i nënshtrohen dëshirës por jo dashurisë time. Jam egoist dhe vanitoz
ndaj tij. Dua për vehte edhe pjesën time por mbi të gjitha atë çka ka të
mirë e të shtrenjtë “ai tjetri”.
Dhe Dashuria përballet me veset dhe mëkatet tona, por edhe me parregullsitë e fjalorit.
Un
Dua në sensin që: kam nevojë. Po, kam nevojë është gjetja tjetër për të
bërë përdorimin korrekt të fjalëve pa thënë dua. Pra kam nevojë ta shoh
poshtë këmbëve të mia atë që un lakmoj dhe jo dua. Duhet të rregullojmë
edhe fjalorin tonë të përditshëm përveçse udhës së shpirtit për të mos u
keqkuptuar nga tjerët. Sepse kemi një jetë të tërë që gënjejmë dhe
krijojmë iluzjone duke thënë e dua atë. Atë që më shkakton traumën e
fortë të inferioritetit. Atë që “unë” s’jam dot. Në këtë rast kemi të
bëjmë me një ndjesi tjetër dhe aspak me dashurinë. “Unë” kam nevojë për
atë por nuk e dua, nuk e dashuroj.ë s’e kam?! Dashuria vuan edhe verbërinë tonë.
“Unë”
njeriu i vogël, i rritur me dashuri, sigurisht, sepse pa këtë sentiment
energjik nuk vazhdon jeta, vdes çdo gjë, ndoshta nuk e kam ndeshur
kurrë atë. Ndoshta nuk e kam njohur dhe shijuar kurrë të vërtetën e
madhe, kushtin bazik të ekzistencës time, Dashurinë. Kam frikë dhe më
duket sikur flas për diçka të largët, për diçka që s’më përket, por në
të vërtetë unë jam i ushqyer prej saj, me diferencën se nuk e kam parë
me sytë e mi të etur, nuk e kam prekur personalisht me duart e mia të
zbrazëta pa të. Në rastin “tim fatkeq” ajo, dashuria, më ka adoptuar në
distancë dhe më ka rritur pa m’u shfaqur. Më ka ushqyer në errësirën dhe
verbërinë time. E për këtë nuk u rrita i lumtur.
Kështu, nuk e “kam
njohur” as në fëmijërinë “time” dashurinë, as në adoleshencë, as në
familje, as në fshatin apo qytetin “tim”, por për të “kam” dëgjuar të
flitet e të flitet pa fund, pa e kuptuar kurrë se për çfarë bëhej fjalë.
Deri sa një ditë, në vitet e para të pjekurisë, disa mësues filluan të
më flasin më me intensitet për këtë sekret të madh. Filluan të më flasin
e të më imponojnë bindjen: se mbi bazën e çdo gjëje jetësore është
dashuria. Dhe që atëherë, flas edhe unë për dashurinë, por nuk mbaj mend
ta kem takuar ndonjëherë.
I çrregullt në idetë dhe dritën e mendjes
“time”, paqen dhe qetësinë e humb shpesh. Drejtësinë nuk e eksploroj
fare si mekanizëm të domozdoshëm për të ndërtuar Paqe e Dashuri. E këtu
ngre shpesh herë kokën lart, për të kërkuar dritën, duke harruar dhe
nënvleftësuar faktin se drita fshihet brenda meje, në shpirtin tim. Nuk
më lejon egoizmi, kokëfortësia, vaniteti dhe mediokriteti të shohë
dritën e shpëtimit tim. Si një farë e mbarë tulipani, Dashuria fle
brenda shpirtit tonë. Ajo pret Paqen për të nxjerrë filizin e saj, për
t’u rritur e për të dhënë frytet e saj.
Tani, me një copë letër në
dorë, që quhet diplomë, iu jap leksione të tjerëve mbi këtë temë, por
ndërkohë vazhdoj të lakmoj mikun tim, të njohurit e mi, të panjohurit e
mi, kalimtarët e zakonshëm në trotuar. Lakmoj ata që edhepse mbi këtë
temë, dashurinë, nuk kanë marrë shumë leksione, e kanë njohur atë, kanë
jetuar dhe janë dehur me të. E pa atë nuk jetojnë dot. Kjo, ndërkohë
“më” bën të ndihem keq, “më” shkakton frustracione. Më kujtohet përsëri
që ai tjetri e ka njohur atë, dashurinë, ndërsa “unë” u rrita me një
emër që u detyrova ta ndërroj në gjykatë duke shpresuar se me këtë do
gjeja pak dashuri. Pastaj më kujtohet se u mundova të shkollohem e u
lodha e u lodha shumë, gjithmonë për të gjetur pak dashuri. U zhgënjeva
edhe prej poezive false që lexova netëve të gjata vetëm për të gjetur
dashurinë. Atë që Cuditërisht dashurinë e
kishte “ai tjetri”, “ajo tjetra”. Ata dinin të ecnin në rrugë, të
silleshin me njerëzit e të pranoheshin prej tyre me thjeshtësi. Ata
rrezatonin mirësi. Gjenin gjithnjë kohë të qeshnin e të donin, pra të
dhuronin dashuri. Kurse mua dashurinë ma largonte ideja brejtëse mbi
çertifikatën time të lindjes. “Unë” i linduri atje larg… ndërsa ata,
jetonin të lumtur, jetonin me dashuri edhepse shpesh disa si “unë” i
pickonin, i lëndonin sepse të padrejtët e pafat kishin nevojë t’iu
merrnin të lumturve atë që s’ishte e tyre, pikërisht dashurinë që ata të
lumturit, mbanin thellë në shpirt. Në këtë pikë të dëshirës ose nevojës
së padrejtë të njeriut ndaj njeriut kanë lindur luftrat, konfliktet dhe
njerëzimi është gjakosur e maskruar. Kjo do të thotë se padrejtësia ka
tentuar disa herë të eklipsojë dashurinë.
Sepse të duash do të thotë
të ofrosh zemrën dhe jo fjalën hipokrite. Do të thotë të ofrosh
shpirtin dhe jo “dhurata helene për Trojën” që më vlejnë për t’iu futur
sa më tepër në brendi tjetrit për ta sulmuar atë sa më fort. E kështu
vazhdojmë me buzëqeshjen si element i rëndësishëm dhe i dukshëm i
dashurisë. Mirësia, është edhe kjo pjesa e pandarë e asaj të
madhërishmes vlerë absolute, sublimes ndjenjë që quhet Dashuri.
E
pikërisht Dashuria, ky element që vjen tek ne nga Lart me një frymë të
lehtë qiellore, na mbush hapësirën tonë shpirtërore me ndjenjën më të
bukur që të gjithë e kërkojmë, e adhurojmë, e ëndërrojmë.
Por le t’i
kthehemi fenomenit më shqetësues të shoqërisë, mungesës së sublimimit të
dashurisë nga i dobti dhe i vogli njeri gjatë jetës së tij.
E për t’i dhënë zgjidhje këtij problemi,
na duhet që për të gjetur dashurinë, të verifikojmë duke kontrolluar gjendjen në të cilin ndodhet shpirti, hs’mund
ta kem?! Të kaluarën dhe habitati ku zbret nga
Lart dhe rritet ky sentiment jetëdhënës. Nëse ky habitat dashuror,
shpirti, nuk ka hapësira të pastra paqeje, qetësie, atëherë dashuria nuk
mund të jetojë në të. Dashuria ka nevojë për Paqe që të jetojë e të
gjallërohet. Kurse Paqja ka nevojë për të rëndësishmen dhe të
domozdoshmen Drejtësi për t’u krijuar.
Do ta krahasoja Paqen me
kushtet ambjentale, pra me një lëndinë të bukur, në një fushë ose
kodrinë, ku fryn erë e lehtë dhe e ngrohtë, ku lind dielli dhe i jep
jetë dhe ngjyra këtij habitati. Por duhet të kemi kujdes se pa një
përkujdesje dhe pa vëmendjen e duhur, pra pa të domozdoshmen Drejtësi,
në këtë kopsht të bukur Paqeje nuk mund të lindin lule të bukura siç
është Dashuria, sepse mund të ndodhë dhe në fakt shpesh lindin ferra të
këqija që tentojnë ta mbysin jetën, lulet, Dashurinë.
Pra na duhet
Drejtësi dhe vetëm Drejtësi për të ndërtuar Paqen e cila do të na japë
mundësinë dhe kushtet për rritur dritën e Dashurisë që ne të gjithë
mbartim si dhuratë nga Zoti. Dashuria fle tek gjithsecili nga ne, me
diferencën që në kushte paqeje ajo del e triumfon mbi hapësirat
njerëzore e në të kundërt, në një terren konfliktual, ajo që dominon
është e keqja, errësira, konflikti.
Dashuria do triumfojë sigurisht, por vetëm në kushte Paqeje, e cila ka nevojë për Drejtësinë…
Duke
mbërritur në këtë pikë them se nevojitet inteligjencë për të kërkuar
Drejtësi, e cila na bën të gjejmë Paqe dhe të jetojmë njerëzisht në
Dashuri.
dhe do të kemi më pak gënjeshtarë, ziliqarë, lakmitarë, vrasës, hajdutë, katundarë praparendës, pseudointelektualë…
e
do të kemi më shumë mbrojtës të së vërtetës, dashamirës, bamirës,
qytetarë model, ndërtues katedrash, dhe ambjentalistë të kulturuar që
jetojnë në fshat për zgjedhje dhe njerëz të qartë në mendime.
E për
këtë nuk do të hezitoja të përsërisja citime gjeniale thënë nga njerëz
të mëdhenj: DASHURIA eshtë forma më e lartë e Inteligjencës Njerëzore.
p.s.
E
në fund, dua të them se ai “unë” je ti, kushdo qofsh e i kudogjendur,
kurse “ai tjetri” shpesh herë kam qënë unë, personalisht, që si zgjidhje
jap:
Drejtësinë, Paqen, Dashurinë… që arrihen me inteligjencë e vullnet, jo me budallalëk, egoizëm dhe vanitet.shpirtin e tij?!
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:38
Po hap zemren dhe po c'lirohem nga brengat.
Ndihem
keq kur mendoj se duhet te harroj momentet nga kjo histori qe kam
patur, dhe , te cilat deri para shume pak kohesh me benin per te qare,
kurse tani edhe pak per te qeshur, sepse kam qene me te vertete shume
naive, dhe nuk arrita ta kuptoja se personi nuk ishte i sinqerte, ose te
themi qe nuk me behej vone se si ishin qellimet e tij,
thjesht i
dhashe vetes nje shans per te jetuar nje histori shume te bukur, si ne
filma, dhe ne fakt u beme te dy si aktore. dhe tani ka me ka ngelur nje
si mall per ate kohe, qe nuk do te kthehet me, me pare e fajesoja veten
per fundin, por tani jam me e qete, ai thjesht nuk ishte njeriu per nje
lidhje te gjate, por nga ana tjeter, nese nuk do te kishte ndodhur, mua
do me kishte ngelur peng per tere jeten.
tani here here rri e sjell
ndermend detaje, momente fjale, shikime, jam e bindur qe isha dhe ishte
shpirti im binjak, por nuk mjaftonte per te qene bashke. me ndodh ta
shikoj ne rruge ne pune, dhe midis nesh ka ngelur nje si dhembshuri, si
keqardhje, por mua me duket shpesh qe nuk jemi te njejtet, personat qe
takohen ne nuk jam une dhe ai, por dy te tjere, ne te vertetet kemi
ngelur diku ne nje enderr te shkuar.
eshte e veshtire te gjej nje
emer per historine time, por pak rendesi ka, sepse shpesh ndihem ne faj
nga qe me duket sikur e lashe veten te manipulohem lehte, por nga ana
tjeter, jam e bindur se e doja, dhe gjithcka qe bera e bera se e doja,
sepse rashe brenda me te dyja kembet, dhe sic eshte edhe te drama
"Fernando Krafti", "eshte e pamundur te mos me duash", e kam fjalen qe
nuk shpeton dot nga disa njerez te tille, qe te bejne shume per vete,
nuk eshte faji i tyre qe jane don ZHuane, ka njerez qe mund te duan
sinqerisht shume here dhe disa njerez ne te njejten kohe.
me ndodh
qe edhe ta urrej ndonjehere, por kujtoj edhe nje here c'ka me ka thene,
(edhe pse asnjehere nuk me tha te dua) shikimet, momentet qe kemi
kaluar, , dhe bindem se midis nesh pati dicka shume te forte, dhe jo te
zakonshme, ka edhe momente jo shume te kendshme, por qe edhe ato te
ndihmojne per te rregulluar me mire gjerat ne jeten tende.
Ndihem
keq kur mendoj se duhet te harroj momentet nga kjo histori qe kam
patur, dhe , te cilat deri para shume pak kohesh me benin per te qare,
kurse tani edhe pak per te qeshur, sepse kam qene me te vertete shume
naive, dhe nuk arrita ta kuptoja se personi nuk ishte i sinqerte, ose te
themi qe nuk me behej vone se si ishin qellimet e tij,
thjesht i
dhashe vetes nje shans per te jetuar nje histori shume te bukur, si ne
filma, dhe ne fakt u beme te dy si aktore. dhe tani ka me ka ngelur nje
si mall per ate kohe, qe nuk do te kthehet me, me pare e fajesoja veten
per fundin, por tani jam me e qete, ai thjesht nuk ishte njeriu per nje
lidhje te gjate, por nga ana tjeter, nese nuk do te kishte ndodhur, mua
do me kishte ngelur peng per tere jeten.
tani here here rri e sjell
ndermend detaje, momente fjale, shikime, jam e bindur qe isha dhe ishte
shpirti im binjak, por nuk mjaftonte per te qene bashke. me ndodh ta
shikoj ne rruge ne pune, dhe midis nesh ka ngelur nje si dhembshuri, si
keqardhje, por mua me duket shpesh qe nuk jemi te njejtet, personat qe
takohen ne nuk jam une dhe ai, por dy te tjere, ne te vertetet kemi
ngelur diku ne nje enderr te shkuar.
eshte e veshtire te gjej nje
emer per historine time, por pak rendesi ka, sepse shpesh ndihem ne faj
nga qe me duket sikur e lashe veten te manipulohem lehte, por nga ana
tjeter, jam e bindur se e doja, dhe gjithcka qe bera e bera se e doja,
sepse rashe brenda me te dyja kembet, dhe sic eshte edhe te drama
"Fernando Krafti", "eshte e pamundur te mos me duash", e kam fjalen qe
nuk shpeton dot nga disa njerez te tille, qe te bejne shume per vete,
nuk eshte faji i tyre qe jane don ZHuane, ka njerez qe mund te duan
sinqerisht shume here dhe disa njerez ne te njejten kohe.
me ndodh
qe edhe ta urrej ndonjehere, por kujtoj edhe nje here c'ka me ka thene,
(edhe pse asnjehere nuk me tha te dua) shikimet, momentet qe kemi
kaluar, , dhe bindem se midis nesh pati dicka shume te forte, dhe jo te
zakonshme, ka edhe momente jo shume te kendshme, por qe edhe ato te
ndihmojne per te rregulluar me mire gjerat ne jeten tende.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:39
Dashuri e kaluar por jo e harruar
Thjesht dua te ju tregoj per nje histori dashurie qe ka ndodhur para disa vitesh.
Isha
e re,dhe pa pervoje dashurie ose jete me sakte.Isha ne fund te vitit te
katert ne gjimnaz.Si çdo e re qe enderronte per njeriun e
jetes(princin e kaltert),enderroja edhe une por me naivitet te plote.
Ndodhi
qe nje dite pranvere,te takohem me nje djale shume simpatik,nga vendi
ne te cilin une jetoja,dhe shume shpejt te dashurohem mbas tij.Nuk e
dija se çfare eshte dashuria,vetem e imagjinoja duke pare filma,por nuk
e dija se sa vuajtje qe do te me sillte kjo dashuri.
Ne menyre te
fshehte,ja krijova vetes dhe atij qe te takoheshim disa here.Cdo takim
ma shtonte dashurine per te,e doja me shpirt,dhe isha e gatshme qe te
martohesha direkt me te.
Tani qe e kujtoj ,them me vehte se sa budallaqe paskam qene.Si valle nuk arrita te kuptoj se me don apo jo ky djale !!!
Eshte e cuditshme!!
Me
vone ndodhi ajo qe une nuk e prisja.E dashuroja marrezisht,me gjithe
shpirt.Nje dite vjen tek une nje vajze e re nga nje qytet tjeter,dhe me
thote qe X eshte i dashuri im dhe se ne duhemi.Nje shokk apo grusht i
madh per
mua???U mundova ta sqaroj me te dashurin tim kete teme,por
ai i mohoi duke me thene qe eshte vetem nje "Kujdes"dhe asgje tjeter.I
besova ,siç i besoja gjithmone dhe vazhdoi normalisht itinerari jone.
Nje
here tjeter,duke mos kaluar as disa dite e shikoj me nej vajze te
qytetit tim duke folur e qeshur perzemersisht dhe ai kur me shikon mua
,fshihet duke u futur ne nje klub aty prane tij.Ndjehesha kaq e lenduar
dhe tej mase e deshperuar.
Mendova qe te takohem me te dhe te sqarohen te gjitha muhabetet se vertete nuk shkonte keshtu.
Ai nuk me del ne takim,duke u justifikuar qe nuk kishte makine,dhe se duhet te kthehej nga kishte ardhur nga nje shtet i huaj.
Tani
qe po shkruaj po tregoj sikur te kem pare nje film apo lexuar nje
roman,, por... ne te vertete ne ato vite une kam ndjere shume
dhimbje,mund te them qe kam kaluar çaste depresive.etj,etj.
Ishte vendimi im qe nuk duhet te takohesha me me kete njeri,me nje don zhuan dhe ajo ndodhi.
Mblodha veten dhe ja vura si detyre qe mos te mendoj me per te ,qe ne fakt ishte shume e veshtire.
Pas
disa muajsh,me erdhi rasti qe te fejohem me njeriun te cilin une jetoj
dhe kam krijuar nje familje te bukur,dhe te largohem nga dashuria ime e
pare.Ne kohen kur une u fejova,ish "i dashuri" me telefonon nga shteti i
huaj,duke me lutur qe te fejohesha me te.JO! ishte pergjigja e ime,pasi
une kisha hyrre ne rrugen e harreses per te dhe nuk doja ti kthehesha
aventurave me kete don zhuan.Tani e kujtoj shume shpesh kete njeri apo dashuri,por pa dhimbje dhe here here me inat.
Thjesht dua te ju tregoj per nje histori dashurie qe ka ndodhur para disa vitesh.
Isha
e re,dhe pa pervoje dashurie ose jete me sakte.Isha ne fund te vitit te
katert ne gjimnaz.Si çdo e re qe enderronte per njeriun e
jetes(princin e kaltert),enderroja edhe une por me naivitet te plote.
Ndodhi
qe nje dite pranvere,te takohem me nje djale shume simpatik,nga vendi
ne te cilin une jetoja,dhe shume shpejt te dashurohem mbas tij.Nuk e
dija se çfare eshte dashuria,vetem e imagjinoja duke pare filma,por nuk
e dija se sa vuajtje qe do te me sillte kjo dashuri.
Ne menyre te
fshehte,ja krijova vetes dhe atij qe te takoheshim disa here.Cdo takim
ma shtonte dashurine per te,e doja me shpirt,dhe isha e gatshme qe te
martohesha direkt me te.
Tani qe e kujtoj ,them me vehte se sa budallaqe paskam qene.Si valle nuk arrita te kuptoj se me don apo jo ky djale !!!
Eshte e cuditshme!!
Me
vone ndodhi ajo qe une nuk e prisja.E dashuroja marrezisht,me gjithe
shpirt.Nje dite vjen tek une nje vajze e re nga nje qytet tjeter,dhe me
thote qe X eshte i dashuri im dhe se ne duhemi.Nje shokk apo grusht i
madh per
mua???U mundova ta sqaroj me te dashurin tim kete teme,por
ai i mohoi duke me thene qe eshte vetem nje "Kujdes"dhe asgje tjeter.I
besova ,siç i besoja gjithmone dhe vazhdoi normalisht itinerari jone.
Nje
here tjeter,duke mos kaluar as disa dite e shikoj me nej vajze te
qytetit tim duke folur e qeshur perzemersisht dhe ai kur me shikon mua
,fshihet duke u futur ne nje klub aty prane tij.Ndjehesha kaq e lenduar
dhe tej mase e deshperuar.
Mendova qe te takohem me te dhe te sqarohen te gjitha muhabetet se vertete nuk shkonte keshtu.
Ai nuk me del ne takim,duke u justifikuar qe nuk kishte makine,dhe se duhet te kthehej nga kishte ardhur nga nje shtet i huaj.
Tani
qe po shkruaj po tregoj sikur te kem pare nje film apo lexuar nje
roman,, por... ne te vertete ne ato vite une kam ndjere shume
dhimbje,mund te them qe kam kaluar çaste depresive.etj,etj.
Ishte vendimi im qe nuk duhet te takohesha me me kete njeri,me nje don zhuan dhe ajo ndodhi.
Mblodha veten dhe ja vura si detyre qe mos te mendoj me per te ,qe ne fakt ishte shume e veshtire.
Pas
disa muajsh,me erdhi rasti qe te fejohem me njeriun te cilin une jetoj
dhe kam krijuar nje familje te bukur,dhe te largohem nga dashuria ime e
pare.Ne kohen kur une u fejova,ish "i dashuri" me telefonon nga shteti i
huaj,duke me lutur qe te fejohesha me te.JO! ishte pergjigja e ime,pasi
une kisha hyrre ne rrugen e harreses per te dhe nuk doja ti kthehesha
aventurave me kete don zhuan.Tani e kujtoj shume shpesh kete njeri apo dashuri,por pa dhimbje dhe here here me inat.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:39
Dy here e lenduar brenda nje viti
Une vajza 18 vjecare do doja te ndaja kete dhimbje me ju, te dashur lexues.Historia ime
filloi ne vitin e dyte. Shkova ne nje shkolle tjeter dhe aty u dashurova me nje djale te moshes
time. Lidhja jone vazhdoi 1 vit plot nga marsi 2006deri ne mars te 2007.
Ghate kohes qe isha e dashuruar me djalin e endrrave te mia kisha dhe nje shok me
incjalin F. Ai dmth F ishte 3 vjet me i madh se mua dhe e urreja por brenda njeja nje
kenaqesi kur me flisti dhe pse isha me nje tjeter.Nje muaj pasi u ndava nga bashk moshatari im
F me ftoi per nej kafe.Une shkova dhe ate dite binte shi por njehesha e ngroht nga fjalet e F
I
thashe te gjitha ato ckishin ndoshur me mua , dhe ai me thoshte fjale
te cilat zemra ime kish nevoje ti degjonte.Ne nje cast me tha ma ler te
ta sheroj ate plage qe te ka lene ky vit.
U mendova dhe fola me veten pse m,os e le kete njeri te sheroje zemren time qe vuan .
Shkova ne shtepi dhe fillova te qaj dhe me se fundi ja dhash kete mundesi .
Dashuria qe fillova une ishte e paster si nje lot kristali edhe pse ti nuk e besove kurre!
Te desha per ate qe ishe i dashur dhe jo per ato qe kishe por ti perseri nuk me besove.
Vazhduam takimet tona si gjithnja por se besoja qe fjalet qe me the ishin genjshtra ..sa keq o zemer..
Ndenjem 29 dite bashke. Ne daten 02.05.2007 ishte dita e ndarjes tone,shkuam diku dhe me the
qe
une nuk isha e sinqerte me ty .Pse o Zot nuk me kuptoi vetem per nje
cast qe kam qene e sinqerte.Perse djemte u besojne shokeve dhe jo asaj
qe per te derdh lot?
Ne ate cast nje thike cau perseri zemren time per se dyti >Tani dua te vdes , e Pse te rroj me ?
Po perse me denon kaq shume O Zot?Perse duhet te vuaj une?
Fillove te beheshe pjese e endrrave te mia .Ti djali alegro kshu te quaja une dhe me pas te
thesha . Perse nuk degjove nje cast zemren tende. Kush te urdheronteapo degjoje te tjeret? Edhe qieli qau sebashku me dhimbjen time.. Pikat e shiut me lagen perseri,
do desha te ishe aty si diten e pra por...Porta e zemres sime u mbyll tani perfundimisht F.
Te
desha me gjith forcen e shpirtit, te betohem per gjene m,e te shtrenjte
, dhe pse ti nuk e beson por akoma te dua dhe do jesh i kycur ne zemren
time, do te jesh nje plage e pasherushme.
Te betohem librin e pare
qe do botoj do ta kushtoj ty , ty qe te enderrova kaq gjate dhe te humba
mes endrrave. Tashme e kuptova si kam jetuar. Shpresoj qe te gjesh nje
qe te doje pa interes . te te doje per ate qe je ti... te te doje
cerekun e dashurise time qe te fala ty...
Ndoshta nje dite do ta kuptosh sa te kam dashurar por deri atehere do jet shume von se nuk
e di ku do jem , ne qieel apo ne toke! Tani e kuptova gabimim tim dhe them pse te dashurova ,
pse te dhash jeten time te bukuren dashuri ? perse ? perse ?
Cdo gje mbaroi dhe ty F. vec fat te uroj.
Ju vajza ju uroj te kini fat ne dashuri por kujdesni ruheni zemren se ne te kundert do ta plagosni
Ndersa
ju djemeve ju them se dashuria e vertet vetem njeher vin ne jet, mos e
lini, mos lini te tjeret te veprojn per dashurine tuaj...
Ju uroj fat te gjitheve..
Une vajza 18 vjecare do doja te ndaja kete dhimbje me ju, te dashur lexues.Historia ime
filloi ne vitin e dyte. Shkova ne nje shkolle tjeter dhe aty u dashurova me nje djale te moshes
time. Lidhja jone vazhdoi 1 vit plot nga marsi 2006deri ne mars te 2007.
Ghate kohes qe isha e dashuruar me djalin e endrrave te mia kisha dhe nje shok me
incjalin F. Ai dmth F ishte 3 vjet me i madh se mua dhe e urreja por brenda njeja nje
kenaqesi kur me flisti dhe pse isha me nje tjeter.Nje muaj pasi u ndava nga bashk moshatari im
F me ftoi per nej kafe.Une shkova dhe ate dite binte shi por njehesha e ngroht nga fjalet e F
I
thashe te gjitha ato ckishin ndoshur me mua , dhe ai me thoshte fjale
te cilat zemra ime kish nevoje ti degjonte.Ne nje cast me tha ma ler te
ta sheroj ate plage qe te ka lene ky vit.
U mendova dhe fola me veten pse m,os e le kete njeri te sheroje zemren time qe vuan .
Shkova ne shtepi dhe fillova te qaj dhe me se fundi ja dhash kete mundesi .
Dashuria qe fillova une ishte e paster si nje lot kristali edhe pse ti nuk e besove kurre!
Te desha per ate qe ishe i dashur dhe jo per ato qe kishe por ti perseri nuk me besove.
Vazhduam takimet tona si gjithnja por se besoja qe fjalet qe me the ishin genjshtra ..sa keq o zemer..
Ndenjem 29 dite bashke. Ne daten 02.05.2007 ishte dita e ndarjes tone,shkuam diku dhe me the
qe
une nuk isha e sinqerte me ty .Pse o Zot nuk me kuptoi vetem per nje
cast qe kam qene e sinqerte.Perse djemte u besojne shokeve dhe jo asaj
qe per te derdh lot?
Ne ate cast nje thike cau perseri zemren time per se dyti >Tani dua te vdes , e Pse te rroj me ?
Po perse me denon kaq shume O Zot?Perse duhet te vuaj une?
Fillove te beheshe pjese e endrrave te mia .Ti djali alegro kshu te quaja une dhe me pas te
thesha . Perse nuk degjove nje cast zemren tende. Kush te urdheronteapo degjoje te tjeret? Edhe qieli qau sebashku me dhimbjen time.. Pikat e shiut me lagen perseri,
do desha te ishe aty si diten e pra por...Porta e zemres sime u mbyll tani perfundimisht F.
Te
desha me gjith forcen e shpirtit, te betohem per gjene m,e te shtrenjte
, dhe pse ti nuk e beson por akoma te dua dhe do jesh i kycur ne zemren
time, do te jesh nje plage e pasherushme.
Te betohem librin e pare
qe do botoj do ta kushtoj ty , ty qe te enderrova kaq gjate dhe te humba
mes endrrave. Tashme e kuptova si kam jetuar. Shpresoj qe te gjesh nje
qe te doje pa interes . te te doje per ate qe je ti... te te doje
cerekun e dashurise time qe te fala ty...
Ndoshta nje dite do ta kuptosh sa te kam dashurar por deri atehere do jet shume von se nuk
e di ku do jem , ne qieel apo ne toke! Tani e kuptova gabimim tim dhe them pse te dashurova ,
pse te dhash jeten time te bukuren dashuri ? perse ? perse ?
Cdo gje mbaroi dhe ty F. vec fat te uroj.
Ju vajza ju uroj te kini fat ne dashuri por kujdesni ruheni zemren se ne te kundert do ta plagosni
Ndersa
ju djemeve ju them se dashuria e vertet vetem njeher vin ne jet, mos e
lini, mos lini te tjeret te veprojn per dashurine tuaj...
Ju uroj fat te gjitheve..
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:41
DRAME DASHURIE
Tek po prisja ne qetesi,ne trotuar me shoket e mi,
U merzita thashe c’te bej,valle me ke te bisedoj,
Kur papritur aty prane nje vogelueshe me shikon,
Thashe te shkoj te bisedoj me te ,e pastaj me te te lodroja.
Por, jo pastaj s’munda te flas,sepse dy syte e saj plot gaz
Dicka me kujtonin,kohen e shkuar me afronin
Ne syte e kesaj vogelushje,ngjyre qielli si kristal
Gjindeshin syte e EDES, qe kisha dashur, e me vone ishim ndare.
O EDA ku je ti,per pak kohe te harrova
Ty te shoh vetem ty,EDA ti ta dish se sa te dua une prape.
Ju afrova une vogelushes,si e ke emrin une e pyeta
LINDA,LINDA mu pergjigj,me zerin e saj te bute e te lehte.
O moj LINDA bukuroshe me mua a mund te flasesh
As me thua mua ti,ke po pret me kaq lumturi
LINDA e vogel buzeqeshi,une foli e pastaj qeshi
Po pres mamin une tani,te shkojme te lodrat perseri.Po kush eshte valle mami yt,ti nga syte kuj I ngjan,
Dhe ne balle syte e bukur,te EDES qe dua ti mban
Ja ku eshte mami im,thirri LINDA e vrapoi
Nje grua e kapi per dore dhe e perqafoi.
Oh ne cast sec ndjeva,syte mu erresuan
Se ne duart e mia pak me pare vajza e ime kish qendruar
Ne te dy ne ate cast si statuja po qendronim
EDA me shihte me inat,dhe ne syte e saj nje lot I bukur vezulloi.
Fryma me merrej me ngulm, shpirti me ish copetuar
Prane meje, fare prane qendronte EDA qe shume e dua.
Si vegim ne ate cast,koha e shkuar mu kujtua
Kur EDA tha se priste femije,dhe une ika e lashe si te huaj,
Shume kohe me pare kisha kerkuar ,ne lagje e qytet
Por jo se kisha gjetur,dhe mundohesha qe ne zemren time ta mbyllja kete plage,
Duke thene se ajo kash vdekur!
Dhe tani pas 5-vjetesh,para meje me qendronte
Duke me pare me cudi,si nje te huaj qe nuk deshiron ta shikonte.
EDA belbezova lehte,ta dish sa te kam kerkuar
Cdo dite per ty kam menduar,cdo nate per ty kam enderruar
LINDA eshte vajza ime,me thuaj EDA mos hesht me
Me thuaj pra ki meshire,te lutem mos me ler te vdes.
Ajo me pa e inat,dhe filloj te fliste,
Kete femije qe sot e dashke,pse para 5-vjetesh e braktise.
Na le e u largove,me le dhe me tradhove
Duke jetuar ne vetmi,rrita vajzen femi.
Tani c’pret nuk dua te te shohe,largohu ik sa me larg
Shpirtin me, mos ma copeto,20 vjece mu me le,fat te zi e jeten ma nxive!!
Mos valle nuk u ngope e don t’ja nxish jeten edhe kesaj femije.
Atehere I mallengjyer u ktheva nga LINDA ,hapa krahet me mallengjim
Qe ti jepja pak ngrohtesi,
LINDA I thashe jam babai yt,te lutem te pakten ti
Te lutem mos me braktis,une tha LINDA nuk kam baba
Babai im a vdekur,mjaft thirri EDA ,LINDA,hajde sot ne rruge helmin kemi gjetur,
LINDA e vogel ne ate cast,mua me inat me pa,dhe filloj te vajtonte
Mamin e saj te perqafonte .Shkoj shume kohe dhe LINDEN se pashe me,EDEN shihja ne enderr cdo nate,
Veshur me fustan te bardhe,dhe me pyste perseri ,Pse ke ardhe??
Nje dite ne lulishte kalova,si gjthmone me melankoli
Kur pa pritur c’te shikoja LINDA ecte ne vetmi
LINDA thirra fort vrapova,hapa krahet dhe e perqafova,perhere te pare kur e pushtova
Ne kraharorin tim tik-taket e zemres se saj degjova.
Ne duar mbante nje tuf me lule,trendafila gjak te kuq,ne sy cudi kish lot
Valle mos ishte e semure apo kish lumturi plot
Mendova se ne syte e saj,lotet nuk ishin vetem gaz,prandaj I thashe me qetesi,hajde te ulemi te dy bashke.
I ngrita floket e saj kacurrela,dhe e pyeta LINDA lulet kuj po ja dergon??
Mos mami ka ditelindjen dhe asaj po ja dhuron
Jo tha LINDA me ze te dridhur, mamit vertet lule po I coj
Por jo per ditelindje po ne varreza po ja dergoj!!!
Mami im nuk rron me,vdiq plot trishtim,tek po vdiste plot hidherim,thirri ku je GONI im??!!
Nuk e di se si ne kembe qendrova,shpirtin se si e frenova,shpirtin qe donte te dilte,sesi e ndalova
Kapa LINDEN I fshiva lotet,dhe me te per dore ne trotuar,kalova dhe per nga varrezat u drejtova
Ne te dale te varezave,ish nje varr I ri ,ku me germa floriri ish shkruar EDA, EDA qe vdiq ne rini!
U afrova dhe u ula, lotet me nuk I durova,varrin filloja ta pushtoja me te puthura ta mbuloja.
EDA- EDA thirra me ngushellim,te lutem ngrihu vetem njehere, te te shoh ato sy plot zjarr e te vdesim te dy penjehere!
EDA te lutem ngrihu LINDA te kerkon,EDA-EDA lotet tane nuk degjon
O ti dhe dhe I zi,te lutem vetem per nje cast,te lutem lere EDEN te dale,te mos rri aty ne varr.
Pse mes eshtrash e krimbash ,trupi I saj duhet te qendroj,pse valle engjell si ajo s’duhet te shohe drite perseri !!
Mire pra kete lutje nuk po ma degjon,mesazhin tim plot me lot,dergoja EDES ne ate bote,dhe tregoj plot me gjate,
se sa shume e dashurova,dhe dhuroj shpirtin tim po se pranoi
EDA e di mire se une ne varr ty te cova,ndaj I lutem zotit shpirtin tim ne ferr ta coje
Deshiroj qe shume shpesh te vdes,qe me ty te takohem,qe me ty te bashkohem
Ne kete cast me lot e ngasherim,ne faqe dicka po luante,ishte buza e LINDES qe me embelsi me foli
Babi babi ti mos qaj,shpirtin tim mos e copeto,zemren time te vogel ,ti mos e lendo.fjala babi me tronditi,
O sa shume e kisha pritur,sepse edhe ne enderr kjo fjale me kish ikur,
Ne kete cast,me gishtin e vogel LINDA dicka po me tregonte,sepse loti im e I saj,mbi fjalet e pistafit te bardhe kishin rene!
Mos qaj ti LINDA mos qaj se babai ty do te te marre.mora LINDEN per dore,nga varezat te dy dolem
Ktheva koken menjane sepse dashurine atje kisha lene,bashke me dashurine ,kisha lene edhe shpirtin tim.
Tani zemra per LINDEN me punonte,qe asaj lumturi ti dhuronte,mora LINDEN une per krah,dhe fot e perqafova,
Lotet rridhnin curk,ne syte e saj nje shprese shikoja.LINDA – LINDA zemra ime,sa fat keqe paske qene
Njehere e vogel pa baba dhe tani je pa mama.
Mora LINDEN per dore dhe I mora nje akullore,por nuk e donte rrinte e shikonte
Po pse nuk e do akulloren LINDA, oh more babi si kur te ishte dhe mami,sa bukur….dhe te tre ne lulishte tani te shkonim,
Dhe ne zemren tone krahe do te merrte enderrimi!
Oh ta dish ti o babi,sa shume mami te donte,sa here te kujtonte me te puthura e lot fotografine tende mbulonte!
Ne ate moment,akullorja LINDES nga duat sec I ra,dhe filloj pas ne gruaje te vraponte
Mami mami ti me prit,mami mami ti mos ik,
Kur e pa qe s’ishte ajo
U kthye nga une me ngasherim, koken mbi trupin tim mbeshteti,ngasherimi I saj me rreshqethi!!
Tek po prisja ne qetesi,ne trotuar me shoket e mi,
U merzita thashe c’te bej,valle me ke te bisedoj,
Kur papritur aty prane nje vogelueshe me shikon,
Thashe te shkoj te bisedoj me te ,e pastaj me te te lodroja.
Por, jo pastaj s’munda te flas,sepse dy syte e saj plot gaz
Dicka me kujtonin,kohen e shkuar me afronin
Ne syte e kesaj vogelushje,ngjyre qielli si kristal
Gjindeshin syte e EDES, qe kisha dashur, e me vone ishim ndare.
O EDA ku je ti,per pak kohe te harrova
Ty te shoh vetem ty,EDA ti ta dish se sa te dua une prape.
Ju afrova une vogelushes,si e ke emrin une e pyeta
LINDA,LINDA mu pergjigj,me zerin e saj te bute e te lehte.
O moj LINDA bukuroshe me mua a mund te flasesh
As me thua mua ti,ke po pret me kaq lumturi
LINDA e vogel buzeqeshi,une foli e pastaj qeshi
Po pres mamin une tani,te shkojme te lodrat perseri.Po kush eshte valle mami yt,ti nga syte kuj I ngjan,
Dhe ne balle syte e bukur,te EDES qe dua ti mban
Ja ku eshte mami im,thirri LINDA e vrapoi
Nje grua e kapi per dore dhe e perqafoi.
Oh ne cast sec ndjeva,syte mu erresuan
Se ne duart e mia pak me pare vajza e ime kish qendruar
Ne te dy ne ate cast si statuja po qendronim
EDA me shihte me inat,dhe ne syte e saj nje lot I bukur vezulloi.
Fryma me merrej me ngulm, shpirti me ish copetuar
Prane meje, fare prane qendronte EDA qe shume e dua.
Si vegim ne ate cast,koha e shkuar mu kujtua
Kur EDA tha se priste femije,dhe une ika e lashe si te huaj,
Shume kohe me pare kisha kerkuar ,ne lagje e qytet
Por jo se kisha gjetur,dhe mundohesha qe ne zemren time ta mbyllja kete plage,
Duke thene se ajo kash vdekur!
Dhe tani pas 5-vjetesh,para meje me qendronte
Duke me pare me cudi,si nje te huaj qe nuk deshiron ta shikonte.
EDA belbezova lehte,ta dish sa te kam kerkuar
Cdo dite per ty kam menduar,cdo nate per ty kam enderruar
LINDA eshte vajza ime,me thuaj EDA mos hesht me
Me thuaj pra ki meshire,te lutem mos me ler te vdes.
Ajo me pa e inat,dhe filloj te fliste,
Kete femije qe sot e dashke,pse para 5-vjetesh e braktise.
Na le e u largove,me le dhe me tradhove
Duke jetuar ne vetmi,rrita vajzen femi.
Tani c’pret nuk dua te te shohe,largohu ik sa me larg
Shpirtin me, mos ma copeto,20 vjece mu me le,fat te zi e jeten ma nxive!!
Mos valle nuk u ngope e don t’ja nxish jeten edhe kesaj femije.
Atehere I mallengjyer u ktheva nga LINDA ,hapa krahet me mallengjim
Qe ti jepja pak ngrohtesi,
LINDA I thashe jam babai yt,te lutem te pakten ti
Te lutem mos me braktis,une tha LINDA nuk kam baba
Babai im a vdekur,mjaft thirri EDA ,LINDA,hajde sot ne rruge helmin kemi gjetur,
LINDA e vogel ne ate cast,mua me inat me pa,dhe filloj te vajtonte
Mamin e saj te perqafonte .Shkoj shume kohe dhe LINDEN se pashe me,EDEN shihja ne enderr cdo nate,
Veshur me fustan te bardhe,dhe me pyste perseri ,Pse ke ardhe??
Nje dite ne lulishte kalova,si gjthmone me melankoli
Kur pa pritur c’te shikoja LINDA ecte ne vetmi
LINDA thirra fort vrapova,hapa krahet dhe e perqafova,perhere te pare kur e pushtova
Ne kraharorin tim tik-taket e zemres se saj degjova.
Ne duar mbante nje tuf me lule,trendafila gjak te kuq,ne sy cudi kish lot
Valle mos ishte e semure apo kish lumturi plot
Mendova se ne syte e saj,lotet nuk ishin vetem gaz,prandaj I thashe me qetesi,hajde te ulemi te dy bashke.
I ngrita floket e saj kacurrela,dhe e pyeta LINDA lulet kuj po ja dergon??
Mos mami ka ditelindjen dhe asaj po ja dhuron
Jo tha LINDA me ze te dridhur, mamit vertet lule po I coj
Por jo per ditelindje po ne varreza po ja dergoj!!!
Mami im nuk rron me,vdiq plot trishtim,tek po vdiste plot hidherim,thirri ku je GONI im??!!
Nuk e di se si ne kembe qendrova,shpirtin se si e frenova,shpirtin qe donte te dilte,sesi e ndalova
Kapa LINDEN I fshiva lotet,dhe me te per dore ne trotuar,kalova dhe per nga varrezat u drejtova
Ne te dale te varezave,ish nje varr I ri ,ku me germa floriri ish shkruar EDA, EDA qe vdiq ne rini!
U afrova dhe u ula, lotet me nuk I durova,varrin filloja ta pushtoja me te puthura ta mbuloja.
EDA- EDA thirra me ngushellim,te lutem ngrihu vetem njehere, te te shoh ato sy plot zjarr e te vdesim te dy penjehere!
EDA te lutem ngrihu LINDA te kerkon,EDA-EDA lotet tane nuk degjon
O ti dhe dhe I zi,te lutem vetem per nje cast,te lutem lere EDEN te dale,te mos rri aty ne varr.
Pse mes eshtrash e krimbash ,trupi I saj duhet te qendroj,pse valle engjell si ajo s’duhet te shohe drite perseri !!
Mire pra kete lutje nuk po ma degjon,mesazhin tim plot me lot,dergoja EDES ne ate bote,dhe tregoj plot me gjate,
se sa shume e dashurova,dhe dhuroj shpirtin tim po se pranoi
EDA e di mire se une ne varr ty te cova,ndaj I lutem zotit shpirtin tim ne ferr ta coje
Deshiroj qe shume shpesh te vdes,qe me ty te takohem,qe me ty te bashkohem
Ne kete cast me lot e ngasherim,ne faqe dicka po luante,ishte buza e LINDES qe me embelsi me foli
Babi babi ti mos qaj,shpirtin tim mos e copeto,zemren time te vogel ,ti mos e lendo.fjala babi me tronditi,
O sa shume e kisha pritur,sepse edhe ne enderr kjo fjale me kish ikur,
Ne kete cast,me gishtin e vogel LINDA dicka po me tregonte,sepse loti im e I saj,mbi fjalet e pistafit te bardhe kishin rene!
Mos qaj ti LINDA mos qaj se babai ty do te te marre.mora LINDEN per dore,nga varezat te dy dolem
Ktheva koken menjane sepse dashurine atje kisha lene,bashke me dashurine ,kisha lene edhe shpirtin tim.
Tani zemra per LINDEN me punonte,qe asaj lumturi ti dhuronte,mora LINDEN une per krah,dhe fot e perqafova,
Lotet rridhnin curk,ne syte e saj nje shprese shikoja.LINDA – LINDA zemra ime,sa fat keqe paske qene
Njehere e vogel pa baba dhe tani je pa mama.
Mora LINDEN per dore dhe I mora nje akullore,por nuk e donte rrinte e shikonte
Po pse nuk e do akulloren LINDA, oh more babi si kur te ishte dhe mami,sa bukur….dhe te tre ne lulishte tani te shkonim,
Dhe ne zemren tone krahe do te merrte enderrimi!
Oh ta dish ti o babi,sa shume mami te donte,sa here te kujtonte me te puthura e lot fotografine tende mbulonte!
Ne ate moment,akullorja LINDES nga duat sec I ra,dhe filloj pas ne gruaje te vraponte
Mami mami ti me prit,mami mami ti mos ik,
Kur e pa qe s’ishte ajo
U kthye nga une me ngasherim, koken mbi trupin tim mbeshteti,ngasherimi I saj me rreshqethi!!
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:41
Te lutem, kthehu
Tentova te mbylli tregimin e hidhur per ty, ate tregim qe e ktheu jeten time ne kahje te gabuar por nuk munda.
Te
njofta pa pritur, ma more zemren me nje shikimte vetem. Zemra me tha se
me ty kurre nuk do ta gjej lumturine por un nuk e degjova...
E chfar beraeee
E denova veten me nje dashuri te fundosur qe nga fillimi.
Isha verbuar e nuk po e shihja humbjen apo te pakten nuk pajtohesha me te.
Tani
nuk kam me askujt it lutem, kujt ti zgjas doren per ti ngritur shpresat
e mia per jete e jo per te mu kthyer ti se kjo gje kurre nuk do te
ndodhe.
Netet jane te pafundshme dhe vetevrasese pa ty, pa dashurie tende.
Vetem
erresira qe mbizotronte brenda mureve te dhomes sime i di te gjitha
fshehtesirat e mia, e di dhembjen qv e ndjeje brenda ne shpirtin e
thyer.
O ZOT I MADH qe je mbi te gjitha, te drjtohem ty, nga se ti je
i vetmi qe sundon per fatin e njerлzve...kerkoj nga ti ndihme qe te
permirsoj gabimin tim e te mos e shkatлrroj jeten time ne menyren me te
vrazhget duke humbur veten per nje djale.
Mirepo nese gjithekjo
vuajtje nuk eshte denim per gabimet e mia ateher te lutem O ZOT kthema
dashurin time ta kem si dikur prane meje.
Por ksaj here nese ma
kethen te lutem te jete pergjitmone e jo te me largohet perseri e mua te
me perseriten prap keto gjera sich po ndjehem tani.
Ngushellimi i vetem per mua eshte dashuria qe ishte afer meje edhe pse te tjeret na pengonin.
E kuptova kete gje kur te kisha prane, kur zemrat tona rrahnin forte ne kraheror.
Po
te pyes i dashur a jam duke te munguar, a je permalluar te me shohesh,
te kthehemi ne ditet kur mendonim se vetem ne te dy jemi ne kete bote.
Edi se zeri im ska fuqi qe te arrij deri atje ku gjendesh tani, e pe ate
po vuaj.
Chfare do te me ndodhe mua kur ta besh nuse tjetren.
Ajo
dite do te jete kaptina e fundit e romanit dhe shpresoj qe ndokujt do
ti sherbej si mesim per te mos rene ne dashuri ne njeri qe i pлrket
tjetres.Oj zemra ime qe po rrah
diku larg meje me kilometra do te dua gjithmone, do te behem skllave e
ytja sepse nese vazhdon te jesh larg nje dit do te me humbesh
pergjithmone.
Deri atehere... do te pres... Kthimin tend.
Tentova te mbylli tregimin e hidhur per ty, ate tregim qe e ktheu jeten time ne kahje te gabuar por nuk munda.
Te
njofta pa pritur, ma more zemren me nje shikimte vetem. Zemra me tha se
me ty kurre nuk do ta gjej lumturine por un nuk e degjova...
E chfar beraeee
E denova veten me nje dashuri te fundosur qe nga fillimi.
Isha verbuar e nuk po e shihja humbjen apo te pakten nuk pajtohesha me te.
Tani
nuk kam me askujt it lutem, kujt ti zgjas doren per ti ngritur shpresat
e mia per jete e jo per te mu kthyer ti se kjo gje kurre nuk do te
ndodhe.
Netet jane te pafundshme dhe vetevrasese pa ty, pa dashurie tende.
Vetem
erresira qe mbizotronte brenda mureve te dhomes sime i di te gjitha
fshehtesirat e mia, e di dhembjen qv e ndjeje brenda ne shpirtin e
thyer.
O ZOT I MADH qe je mbi te gjitha, te drjtohem ty, nga se ti je
i vetmi qe sundon per fatin e njerлzve...kerkoj nga ti ndihme qe te
permirsoj gabimin tim e te mos e shkatлrroj jeten time ne menyren me te
vrazhget duke humbur veten per nje djale.
Mirepo nese gjithekjo
vuajtje nuk eshte denim per gabimet e mia ateher te lutem O ZOT kthema
dashurin time ta kem si dikur prane meje.
Por ksaj here nese ma
kethen te lutem te jete pergjitmone e jo te me largohet perseri e mua te
me perseriten prap keto gjera sich po ndjehem tani.
Ngushellimi i vetem per mua eshte dashuria qe ishte afer meje edhe pse te tjeret na pengonin.
E kuptova kete gje kur te kisha prane, kur zemrat tona rrahnin forte ne kraheror.
Po
te pyes i dashur a jam duke te munguar, a je permalluar te me shohesh,
te kthehemi ne ditet kur mendonim se vetem ne te dy jemi ne kete bote.
Edi se zeri im ska fuqi qe te arrij deri atje ku gjendesh tani, e pe ate
po vuaj.
Chfare do te me ndodhe mua kur ta besh nuse tjetren.
Ajo
dite do te jete kaptina e fundit e romanit dhe shpresoj qe ndokujt do
ti sherbej si mesim per te mos rene ne dashuri ne njeri qe i pлrket
tjetres.Oj zemra ime qe po rrah
diku larg meje me kilometra do te dua gjithmone, do te behem skllave e
ytja sepse nese vazhdon te jesh larg nje dit do te me humbesh
pergjithmone.
Deri atehere... do te pres... Kthimin tend.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:42
Dashuria e pafat
Flitej
në fshat se dashuria mes Qetsorit dhe Blerinës ishte më e fuqishme se
vet vdekja e saj. Dhe kjo dashuri e pastër dhe e çiltër kishte mbajtur
edhe më tej, edhe pas vdekjes së saj, të fuqishme lidhjen mes tyre...
derisa u bashkuan në amshim - tha xha Garipi dhe thithi thellë cigaren e
pastaj heshti. Heshta edhe unë një kohë të gjatë i thelluar në mendime
për këtë dashuri të pafat.
- Kur mbaroi lufta e dytë botërore
shumë nga tanët ikën jashtë vendit për të siguruar kafshatën e gojës.
Dikush ia mësyni Turqisë, dikush Allamanit e dikush Amerikës. Disa u
kthyen e disa nuk erdhën kurrë më - fillon rrëfimin xha Garipi, goxha i
shtyrë në moshë por me një kujtesë të mrekullueshme.
- Jeta është
gjithçka dhe asgjë... dhe asnjëra ditë nuk është e njëjtë sikurse
tjetra. Njeriu kurrë nuk e di çfarë e pret të nesërmen. Ja p.sh. edhe
takimi me ty. As në ëndërr nuk e kam parë se ne te dy, ti nga qyteti e
unë nga malësia e Sharrit, sot do të njoftohemi, shoqërohemi dhe
bisedojmë për këtë ngjarje që ka ndodhur 50 vjet më parë - tha xha
Garipi dhe duke ndezur cigaren tjetër, vazhdoi rrëfimin:
-Jetonim në
këtë fshat të vogël. Atëherë kishte edhe më pak frymë, tani janë
ndërtuar shumë shtëpi të reja. Në fund të fshatit jetonte e veja Sanije
me vajzën e saj Blerinën. I shoqi kishte ndërruar jetë para ca vitesh.
Ishin shumë të sjellshme dhe punëtore si bletët. Kishin një shtëpi, pak
tokë dhe disa krerë bagëtie të vogla dhe të mëdha. Jetonin mirë për
kushtet e asaj kohe.
Të gjithë e dinim se Blerinës i vërtitej
Qetsori - një djalosh shumë i dashur, i bukur por edhe i hareshëm i
lagjes sonë. Nuk kishte ditë që Qetsori, kinse me punë, nuk kalonte
pranë kësaj shtëpie... Kur iki edhe ky për Amerikë, e përcollëm të
gjithë deri në fund të fshatit, bile edhe Sanija me të bijën Blerinën.
Nuk
kaluan as dy vite dhe Blerina ndërroi jetë! E ëma, Sanija, e prekur tej
mase edhe nga kjo humbje, u sëmurë rëndë - luajti mendsh. E dërguan në
një spital, thoshin “special”, ku pas një viti ndërroi jetë edhe ajo.
Nuk e dimë se ku e varrosën, por në fshat nuk e sollën. Shtëpia e tyre
mbeti e shkret - nuk ka banuar askush më aty.
Ishte ditë vere kur
dëgjova se Qetsori ishte kthyer nga Amerika. Kishin kaluar 6 vite që kur
ai kishte ikur atje. E takova në lokalin e fshatit, një shitore e vogël
të cilën e kishim si vendtakim. Nuk kishte mbetur asnjë gjurmë nga ajo
fytyrë e bukur dhe gazmore e atij djali. Dukej i mërzitur. Rrinte në
mendime. Pasi u përshëndetëm dhe u përqafuam, e pyeta:
-Kur ke ardhur Qetsor dhe a je mirë më shëndet?-Jam kthyer këto ditë, e sa për shëndet, që po më pyesësh, që kur kam arritur nuk ndihem mirë!
Në
fillim mendova se nuk kishte fituar para, pasi shumë nga tanët e kishin
përjetuar një fat të tillë - ishin kthyer me duar në xhepa. Për ta
ngushëlluar, por edhe për t’i dhënë pak vullnet, i thash:
-Nuk është
krejt tek paraja. Me rëndësi që ti je kthyer gjallë dhe shëndosh. Je i
ri dhe jetën e ke përpara. Shikona neve këtu si po gjallërojmë!...
Ndoshta do të vijnë ditë të mira edhe për ne.
-Nuk është në pyetje
paraja, miku im - më ndërpreu ai. E porositi nga një birrë dhe më ftoi
që të dalim jashtë lokalit. U ulëm në një copë druri pishe që e kishin
gdhendur dhe i kishin dhënë formën e ulëses dhe ai filloi rrëfimin e
tij:
-Mjaft kam fituar në Amerikë o Garip. Kam punuar dhe kursyer
mjaftë para. Diçka tjetër mua më mundon dhe nuk më jepet as të jetoj.
Nuk kam besim në askënd, vetëm në ty. Ty të kam pasur gjithnjë shokë të
zemrës, prandaj edhe po të rrëfehem.
Kur arrita në Prizren, ora
ishte diku rreth 21:00. Askush nuk e dinte se unë kisha ardhur. Ishte
vonë dhe në këtë kohë nuk kishte më transport publik për Sharr. Pasi
kisha mjaft para dhe nuk doja ta kaloj natën në qytet, mora një taksi
dhe u nisa për në fshatin tim të lindjes. Kur arritëm në hyrje, unë
zbrita nga taksi dhe u drejtova drejtë shtëpisë së Blerinës. Ti e di që
unë atë e doja, dhe gjatë gjithë kohës sa isha atje, vetëm në të kam
menduar. Kur u ndamë për herë të fundit, i kisha premtuar se do të
kthehem shpejt nga Amerika, dhe kur të vijë, do ja dhuroj një qafore ari
me një gurë xhevahiri në mes, ndërsa Sanijes, një shami mëndafshi nga
më të shtrenjtat. Dëshiroja, edhe ta shohë Blerinën, por edhe t’i
befasoj me ardhjen time. Kur u afrova tek shtëpia, edhe pse ishte bërë
paksa vonë, Sanija qëndronte para derës. I habitur e përshëndeta dhe ajo
më ftoi brenda. Në dhomë e takova edhe Blerinën. Desha ta përqafoj, por
m’u kujtuan traditat tona dhe unë u përmbajta. Kur ua tregova dhuratat u
gëzuan shumë, saqë Sanija, pasi e shpalosi, më puthi në ballë. Pastaj u
ngritë dhe, më kujtohet shumë mirë, mori një shtambë me dhallë dhe tri
gota. Ndjehesha tejet i lumtur që isha me Blerinën... dhe te tre
biseduam deri vonë.
Kur më përcollën tek dera, dëgjova këngën e
gjelave - ishte bërë mëngjes. Nuk më ftuan që të vij sërish! Dhe kjo më
befasoi. Kur arrita në shtëpi, nëna dhe babai veç ishin zgjuar. Pasi u
përshëndetëm dhe përqafuam me shumë mall, por edhe dashuri, u futëm
brenda. Ma shtruan mëngjesin me qumësht të ngrohtë, që kishte kohë që
nuk e kisha kërkuar, megjithatë, mendja nuk më ndahej nga Blerina.
Derisa haja, babai më shikonte me habi por nuk fliste. Pasi hëngra
mëngjes, u tha anëtarëve të tjerë, që tanimë ishin zgjuar të gjithë, që
të largohen nga dhome se kishte diçka personale për të biseduar me mua.
-Biri
im - më tha, ti ke arritur mbrëmë, këtë e di, se nuk ka mjet qarkullues
kaq herët, sidomos në këto anët tona. Por më thuaj, ku ke qëndruar
gjithë natën?-Po
baba - i thash, kam ardhur mbrëmë. Ti e di që unë e kam dashur Blerinën
dhe para se të ik për Amerikë, i kam premtuar diçka. U ktheva së pari
tek ajo shtëpi për ta përmbushur atë premtim. Kemi ndenjur deri para
mëngjesit.
Kur i dëgjoi këto fjalë, babai u shqetësua shumë, dhe pak si me nervozë m’u drejtua:
-Qetsor, biri im, ti kurrë nuk më ke gënjyer?!
-Nuk po të gënjej as tani baba. Është e vërtet, unë isha mbrëmë tek Blerina.
-Por ato kanë vdekur, që te dyja, para disa vitesh biri im -më ktheu babai.
Unë mbeta gojëhapur! Pastaj ai filli të më tregoj për tragjedinë që e kishte goditur atë familje bujare.
Në
brendinë time sikur diçka pëlciti. Nuk mund të qëndroja më dhe u nisa
menjëherë drejt shtëpisë nga e cila sapo isha kthyer. Babai më ndoqi
prapa. Tanimë dielli kishte lëshuar rrezet mbi fshatin tim. Kur iu
afrova shtëpisë pash se gjithkund përreth saj kishin mbirë barishte.
Dritaret ishin të mbyllura... gjithçka dukej e boshatisur! Nuk ndjehej
frymë e gjallë në atë mjedis. Hapem derën dhe u futëm brenda. Gjithçka
brenda e kishte mbuluar pluhuri: dyert, dritaret, muret, tavolinën...
vetëm në karrigen ku unë isha ulur nuk kishte pluhur. Nuk kishte as në
karrigen e afërt, në pjesën ku unë kisha mbështetur krahët e mi. Mbi
tavolinë qëndronin dhurata e mia: qaforja prej ari dhe shamia e
mëndafshtë. Pranë tyre ishte vetëm gota ime e zbrazët nga e cila kisha
pirë disa orë më parë. Nuk ishte as shtamba as gotat tjera! M’u kujtua
se unë Sanijes, shaminë ia kisha dhënë të mbështjell në një letër të
shkëlqyese me ngjyrë të argjend. Ajo e kishte hapur, e kishte shikuar
dhe menjëherë e kishte vënë në kokë. Tani ajo qëndronte e palosur bukur
mbi tavolinë, ndërsa letra e shkëlqyer ishte mbi dysheme.
I mblodha të gjitha, dhe dolëm nga shtëpia....
-Këtu
e përfundoi rrëfimin Qetsori dhe, pa u përshëndetur, u ngritë dhe iku i
thelluar në mendime - tha xha Garipi, që deri më tani kishte pirë disa
cigare një pas një.
Nga ajo ditë, Qetsori ndryshoi i tëri. I ikte çdo
kontakti me njerëz. Njerëzit që vinin për ta takuar befasoheshin me
heshtjen e tij. Pas ca kohe, heshtjen e thelloi edhe me mua. Nuk donte
të më takonte. As me anëtarët e familjes nuk bisedonte. Pas disa muajsh u
mbyllë tërësisht në vete, sikurse të kishte jetuar në ndonjë botë
tjetër. Me të hollat që i kishte kursyer ndërtoi një përkujtimore të
madhe nga graniti mbi varrezën e Blerinës. Pranë saj ndau edhe ca vend
për trupin e tij. Të gjithë u habitën me këtë gjest dhe pëshpëritej çmos
nëpër fshat por edhe rrethin.
Pas dy vitesh vdiq edhe ai vetë. Thonë
se prindërit e shitën qaforen e arit me gjithë gurin e xhevahirtë dhe
me ato të holla i ndërtuan përkujtimore edhe djalit të tyre - ngjitur me
atë të Blerinës.
Flitej në fshat se dashuria mes Qetsorit dhe
Blerinës ishte më e fuqishme se vet vdekja e saj. Dhe kjo dashuri e
pastër dhe e çiltër kishte mbajtur edhe më tej, edhe pas vdekjes së saj,
të fuqishme lidhjen mes tyre... derisa u bashkuan në amshim - tha xha
Garipi dhe thithi thellë cigaren e pastaj heshti. Heshta edhe unë një
kohë të gjatë i thelluar në mendime për këtë dashuri të pafat....
Flitej
në fshat se dashuria mes Qetsorit dhe Blerinës ishte më e fuqishme se
vet vdekja e saj. Dhe kjo dashuri e pastër dhe e çiltër kishte mbajtur
edhe më tej, edhe pas vdekjes së saj, të fuqishme lidhjen mes tyre...
derisa u bashkuan në amshim - tha xha Garipi dhe thithi thellë cigaren e
pastaj heshti. Heshta edhe unë një kohë të gjatë i thelluar në mendime
për këtë dashuri të pafat.
- Kur mbaroi lufta e dytë botërore
shumë nga tanët ikën jashtë vendit për të siguruar kafshatën e gojës.
Dikush ia mësyni Turqisë, dikush Allamanit e dikush Amerikës. Disa u
kthyen e disa nuk erdhën kurrë më - fillon rrëfimin xha Garipi, goxha i
shtyrë në moshë por me një kujtesë të mrekullueshme.
- Jeta është
gjithçka dhe asgjë... dhe asnjëra ditë nuk është e njëjtë sikurse
tjetra. Njeriu kurrë nuk e di çfarë e pret të nesërmen. Ja p.sh. edhe
takimi me ty. As në ëndërr nuk e kam parë se ne te dy, ti nga qyteti e
unë nga malësia e Sharrit, sot do të njoftohemi, shoqërohemi dhe
bisedojmë për këtë ngjarje që ka ndodhur 50 vjet më parë - tha xha
Garipi dhe duke ndezur cigaren tjetër, vazhdoi rrëfimin:
-Jetonim në
këtë fshat të vogël. Atëherë kishte edhe më pak frymë, tani janë
ndërtuar shumë shtëpi të reja. Në fund të fshatit jetonte e veja Sanije
me vajzën e saj Blerinën. I shoqi kishte ndërruar jetë para ca vitesh.
Ishin shumë të sjellshme dhe punëtore si bletët. Kishin një shtëpi, pak
tokë dhe disa krerë bagëtie të vogla dhe të mëdha. Jetonin mirë për
kushtet e asaj kohe.
Të gjithë e dinim se Blerinës i vërtitej
Qetsori - një djalosh shumë i dashur, i bukur por edhe i hareshëm i
lagjes sonë. Nuk kishte ditë që Qetsori, kinse me punë, nuk kalonte
pranë kësaj shtëpie... Kur iki edhe ky për Amerikë, e përcollëm të
gjithë deri në fund të fshatit, bile edhe Sanija me të bijën Blerinën.
Nuk
kaluan as dy vite dhe Blerina ndërroi jetë! E ëma, Sanija, e prekur tej
mase edhe nga kjo humbje, u sëmurë rëndë - luajti mendsh. E dërguan në
një spital, thoshin “special”, ku pas një viti ndërroi jetë edhe ajo.
Nuk e dimë se ku e varrosën, por në fshat nuk e sollën. Shtëpia e tyre
mbeti e shkret - nuk ka banuar askush më aty.
Ishte ditë vere kur
dëgjova se Qetsori ishte kthyer nga Amerika. Kishin kaluar 6 vite që kur
ai kishte ikur atje. E takova në lokalin e fshatit, një shitore e vogël
të cilën e kishim si vendtakim. Nuk kishte mbetur asnjë gjurmë nga ajo
fytyrë e bukur dhe gazmore e atij djali. Dukej i mërzitur. Rrinte në
mendime. Pasi u përshëndetëm dhe u përqafuam, e pyeta:
-Kur ke ardhur Qetsor dhe a je mirë më shëndet?-Jam kthyer këto ditë, e sa për shëndet, që po më pyesësh, që kur kam arritur nuk ndihem mirë!
Në
fillim mendova se nuk kishte fituar para, pasi shumë nga tanët e kishin
përjetuar një fat të tillë - ishin kthyer me duar në xhepa. Për ta
ngushëlluar, por edhe për t’i dhënë pak vullnet, i thash:
-Nuk është
krejt tek paraja. Me rëndësi që ti je kthyer gjallë dhe shëndosh. Je i
ri dhe jetën e ke përpara. Shikona neve këtu si po gjallërojmë!...
Ndoshta do të vijnë ditë të mira edhe për ne.
-Nuk është në pyetje
paraja, miku im - më ndërpreu ai. E porositi nga një birrë dhe më ftoi
që të dalim jashtë lokalit. U ulëm në një copë druri pishe që e kishin
gdhendur dhe i kishin dhënë formën e ulëses dhe ai filloi rrëfimin e
tij:
-Mjaft kam fituar në Amerikë o Garip. Kam punuar dhe kursyer
mjaftë para. Diçka tjetër mua më mundon dhe nuk më jepet as të jetoj.
Nuk kam besim në askënd, vetëm në ty. Ty të kam pasur gjithnjë shokë të
zemrës, prandaj edhe po të rrëfehem.
Kur arrita në Prizren, ora
ishte diku rreth 21:00. Askush nuk e dinte se unë kisha ardhur. Ishte
vonë dhe në këtë kohë nuk kishte më transport publik për Sharr. Pasi
kisha mjaft para dhe nuk doja ta kaloj natën në qytet, mora një taksi
dhe u nisa për në fshatin tim të lindjes. Kur arritëm në hyrje, unë
zbrita nga taksi dhe u drejtova drejtë shtëpisë së Blerinës. Ti e di që
unë atë e doja, dhe gjatë gjithë kohës sa isha atje, vetëm në të kam
menduar. Kur u ndamë për herë të fundit, i kisha premtuar se do të
kthehem shpejt nga Amerika, dhe kur të vijë, do ja dhuroj një qafore ari
me një gurë xhevahiri në mes, ndërsa Sanijes, një shami mëndafshi nga
më të shtrenjtat. Dëshiroja, edhe ta shohë Blerinën, por edhe t’i
befasoj me ardhjen time. Kur u afrova tek shtëpia, edhe pse ishte bërë
paksa vonë, Sanija qëndronte para derës. I habitur e përshëndeta dhe ajo
më ftoi brenda. Në dhomë e takova edhe Blerinën. Desha ta përqafoj, por
m’u kujtuan traditat tona dhe unë u përmbajta. Kur ua tregova dhuratat u
gëzuan shumë, saqë Sanija, pasi e shpalosi, më puthi në ballë. Pastaj u
ngritë dhe, më kujtohet shumë mirë, mori një shtambë me dhallë dhe tri
gota. Ndjehesha tejet i lumtur që isha me Blerinën... dhe te tre
biseduam deri vonë.
Kur më përcollën tek dera, dëgjova këngën e
gjelave - ishte bërë mëngjes. Nuk më ftuan që të vij sërish! Dhe kjo më
befasoi. Kur arrita në shtëpi, nëna dhe babai veç ishin zgjuar. Pasi u
përshëndetëm dhe përqafuam me shumë mall, por edhe dashuri, u futëm
brenda. Ma shtruan mëngjesin me qumësht të ngrohtë, që kishte kohë që
nuk e kisha kërkuar, megjithatë, mendja nuk më ndahej nga Blerina.
Derisa haja, babai më shikonte me habi por nuk fliste. Pasi hëngra
mëngjes, u tha anëtarëve të tjerë, që tanimë ishin zgjuar të gjithë, që
të largohen nga dhome se kishte diçka personale për të biseduar me mua.
-Biri
im - më tha, ti ke arritur mbrëmë, këtë e di, se nuk ka mjet qarkullues
kaq herët, sidomos në këto anët tona. Por më thuaj, ku ke qëndruar
gjithë natën?-Po
baba - i thash, kam ardhur mbrëmë. Ti e di që unë e kam dashur Blerinën
dhe para se të ik për Amerikë, i kam premtuar diçka. U ktheva së pari
tek ajo shtëpi për ta përmbushur atë premtim. Kemi ndenjur deri para
mëngjesit.
Kur i dëgjoi këto fjalë, babai u shqetësua shumë, dhe pak si me nervozë m’u drejtua:
-Qetsor, biri im, ti kurrë nuk më ke gënjyer?!
-Nuk po të gënjej as tani baba. Është e vërtet, unë isha mbrëmë tek Blerina.
-Por ato kanë vdekur, që te dyja, para disa vitesh biri im -më ktheu babai.
Unë mbeta gojëhapur! Pastaj ai filli të më tregoj për tragjedinë që e kishte goditur atë familje bujare.
Në
brendinë time sikur diçka pëlciti. Nuk mund të qëndroja më dhe u nisa
menjëherë drejt shtëpisë nga e cila sapo isha kthyer. Babai më ndoqi
prapa. Tanimë dielli kishte lëshuar rrezet mbi fshatin tim. Kur iu
afrova shtëpisë pash se gjithkund përreth saj kishin mbirë barishte.
Dritaret ishin të mbyllura... gjithçka dukej e boshatisur! Nuk ndjehej
frymë e gjallë në atë mjedis. Hapem derën dhe u futëm brenda. Gjithçka
brenda e kishte mbuluar pluhuri: dyert, dritaret, muret, tavolinën...
vetëm në karrigen ku unë isha ulur nuk kishte pluhur. Nuk kishte as në
karrigen e afërt, në pjesën ku unë kisha mbështetur krahët e mi. Mbi
tavolinë qëndronin dhurata e mia: qaforja prej ari dhe shamia e
mëndafshtë. Pranë tyre ishte vetëm gota ime e zbrazët nga e cila kisha
pirë disa orë më parë. Nuk ishte as shtamba as gotat tjera! M’u kujtua
se unë Sanijes, shaminë ia kisha dhënë të mbështjell në një letër të
shkëlqyese me ngjyrë të argjend. Ajo e kishte hapur, e kishte shikuar
dhe menjëherë e kishte vënë në kokë. Tani ajo qëndronte e palosur bukur
mbi tavolinë, ndërsa letra e shkëlqyer ishte mbi dysheme.
I mblodha të gjitha, dhe dolëm nga shtëpia....
-Këtu
e përfundoi rrëfimin Qetsori dhe, pa u përshëndetur, u ngritë dhe iku i
thelluar në mendime - tha xha Garipi, që deri më tani kishte pirë disa
cigare një pas një.
Nga ajo ditë, Qetsori ndryshoi i tëri. I ikte çdo
kontakti me njerëz. Njerëzit që vinin për ta takuar befasoheshin me
heshtjen e tij. Pas ca kohe, heshtjen e thelloi edhe me mua. Nuk donte
të më takonte. As me anëtarët e familjes nuk bisedonte. Pas disa muajsh u
mbyllë tërësisht në vete, sikurse të kishte jetuar në ndonjë botë
tjetër. Me të hollat që i kishte kursyer ndërtoi një përkujtimore të
madhe nga graniti mbi varrezën e Blerinës. Pranë saj ndau edhe ca vend
për trupin e tij. Të gjithë u habitën me këtë gjest dhe pëshpëritej çmos
nëpër fshat por edhe rrethin.
Pas dy vitesh vdiq edhe ai vetë. Thonë
se prindërit e shitën qaforen e arit me gjithë gurin e xhevahirtë dhe
me ato të holla i ndërtuan përkujtimore edhe djalit të tyre - ngjitur me
atë të Blerinës.
Flitej në fshat se dashuria mes Qetsorit dhe
Blerinës ishte më e fuqishme se vet vdekja e saj. Dhe kjo dashuri e
pastër dhe e çiltër kishte mbajtur edhe më tej, edhe pas vdekjes së saj,
të fuqishme lidhjen mes tyre... derisa u bashkuan në amshim - tha xha
Garipi dhe thithi thellë cigaren e pastaj heshti. Heshta edhe unë një
kohë të gjatë i thelluar në mendime për këtë dashuri të pafat....
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:42
Tani jetoj te prinderit e femija rritet ne barkun tim.
Prinderve
nuk guxoja tú tregoja se per ate qe po ndodhte me jeten time , sepse
kisha frike se nuk do te me perkrahnin dhe do te me thoshin se kjo
kishte qen zgjedhja ime. Me dukej se do te plasja nga merzia. Kulmi i
tere kesaj ishte fakti se une tashme kisha ngelur shtatzanë. Kur u
kontrollova te gjinekologu dhe ma kumtoi kete lajm. qava tere diten ne
vend qe te gezohesha . I tregova per kete burrin tim.Ai thoshte
''Ndoshta ky femij nuk eshte i imi sepse ti je mesuar me shum djem'' me
tha. Kete nuk e durova dot . Me tengjeren e kisha ne dor sepse po beja
darken iu hodha i rash disa heere dhe ia theva krahun.Ai u terbua por
nga dhembja nuk mundi kesaj radhe te me rrahte. Iku per te mjeku nga
dhimbja ndersa un bera gati rrobat e mia dhe shkova ne shtepin time.U
tregova prinderve per te tere ate e po ndodhte me jeten time. Ata me
thane qe te mos kthehesha me tek ai. Kisha edhe nje dileme te abortoja
apo te lindja femijen tim. E zgjodha te dyten Do te lindja femijen. tim .
sepse ai nuk me kishte faj qe un kisha zgjedhur nje burrte lig dhe nje
baba te gabuzr per te . Tash po e shikoj barkun si me rritet ndersa ai
nuk me ka kerkuar me kurr e as qe eshte interesuar per femijen e tij qe
un e mbaj ne bark Shum shpesh vuaj shum por qetsohem kur kujtoj se
lidhja ime do te perfundonte nje dite me heret a vone. Shpresoj te gjej
ndojnje pun pasi te lindi femijen dhe ta rris vetem ashtu siq eshte me
se miri. Per burrin tim thone se tani ai jeton ne banesen tonde me at
tjeteren . Do te porosisja te gjitha vajzat.
Prinderve
nuk guxoja tú tregoja se per ate qe po ndodhte me jeten time , sepse
kisha frike se nuk do te me perkrahnin dhe do te me thoshin se kjo
kishte qen zgjedhja ime. Me dukej se do te plasja nga merzia. Kulmi i
tere kesaj ishte fakti se une tashme kisha ngelur shtatzanë. Kur u
kontrollova te gjinekologu dhe ma kumtoi kete lajm. qava tere diten ne
vend qe te gezohesha . I tregova per kete burrin tim.Ai thoshte
''Ndoshta ky femij nuk eshte i imi sepse ti je mesuar me shum djem'' me
tha. Kete nuk e durova dot . Me tengjeren e kisha ne dor sepse po beja
darken iu hodha i rash disa heere dhe ia theva krahun.Ai u terbua por
nga dhembja nuk mundi kesaj radhe te me rrahte. Iku per te mjeku nga
dhimbja ndersa un bera gati rrobat e mia dhe shkova ne shtepin time.U
tregova prinderve per te tere ate e po ndodhte me jeten time. Ata me
thane qe te mos kthehesha me tek ai. Kisha edhe nje dileme te abortoja
apo te lindja femijen tim. E zgjodha te dyten Do te lindja femijen. tim .
sepse ai nuk me kishte faj qe un kisha zgjedhur nje burrte lig dhe nje
baba te gabuzr per te . Tash po e shikoj barkun si me rritet ndersa ai
nuk me ka kerkuar me kurr e as qe eshte interesuar per femijen e tij qe
un e mbaj ne bark Shum shpesh vuaj shum por qetsohem kur kujtoj se
lidhja ime do te perfundonte nje dite me heret a vone. Shpresoj te gjej
ndojnje pun pasi te lindi femijen dhe ta rris vetem ashtu siq eshte me
se miri. Per burrin tim thone se tani ai jeton ne banesen tonde me at
tjeteren . Do te porosisja te gjitha vajzat.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:42
E Kishte tjeteren e mua me permendte te kaluaren time.
Me
qetesuan fjalet e tij por dicka nuk me linte te bindesha se ai ishte
treguar i sinqert me mua . Fillova te dal me shpesh dhe te endem rrugve
te qytetit se mos e takoja diku ashtu edhe ndodhi nje dite vendosem te
pinim nga nje kafe me shoqen time ne terracen e hotelit ''GRAND''.Gati
sa nuk me ra pika kur e pashe at ulur ne nje tavolin bashk me at vajzen
qe dukej krejt si ma kishte pershkruar . Ai na pa por beri sikur nuk
shihte ndejten edhe pese minuta dhe iken sikur nuk na kishin par fare.Ne
mbremje i thash se un nuk po haja bar dhe se kisha kuptuar te teren.Ai
si fillim u mundua te me bindte se nuk ishte ashtu por dalngadal situata
e keqsuar dhe ai pastaj filloi te me thoshte lloj-lloj fjalesh.''Desisa
un jam martua me nje qe ka nderruar shum shtreter , tash une dua te
kaloj me shum te tjera. Qe ta dish nuk e kam vetem at qe e ke pare kam
edhe te tjera'' me tha . Me erdhi shpirti te hundet.Un kisha pasur nje
te dashur. por jo siq thoshte ai shum. Me erdhi te plas nga inati. I
thash se ai mund te shkonte me te tjera por une do te ndahesha nga ai.Ai
u turbua dhe ate dite me rrahu aq keq saqe tri dite nuk munda te
levizja. Pastaj prap u mundova te shtirresha se nuk ka ndodhur as
gje.por ai filloi te dal neper qytet dore per dore me at tjetern.Nuk
diaj cfare te beja ishte teper e rend per mua te vahdoj jeten , sikur
nuk po ndodh asgje . Ndodhte dicka qe mua me duket shum serioze prandaj
nuk mund ta kaloja.
Me
qetesuan fjalet e tij por dicka nuk me linte te bindesha se ai ishte
treguar i sinqert me mua . Fillova te dal me shpesh dhe te endem rrugve
te qytetit se mos e takoja diku ashtu edhe ndodhi nje dite vendosem te
pinim nga nje kafe me shoqen time ne terracen e hotelit ''GRAND''.Gati
sa nuk me ra pika kur e pashe at ulur ne nje tavolin bashk me at vajzen
qe dukej krejt si ma kishte pershkruar . Ai na pa por beri sikur nuk
shihte ndejten edhe pese minuta dhe iken sikur nuk na kishin par fare.Ne
mbremje i thash se un nuk po haja bar dhe se kisha kuptuar te teren.Ai
si fillim u mundua te me bindte se nuk ishte ashtu por dalngadal situata
e keqsuar dhe ai pastaj filloi te me thoshte lloj-lloj fjalesh.''Desisa
un jam martua me nje qe ka nderruar shum shtreter , tash une dua te
kaloj me shum te tjera. Qe ta dish nuk e kam vetem at qe e ke pare kam
edhe te tjera'' me tha . Me erdhi shpirti te hundet.Un kisha pasur nje
te dashur. por jo siq thoshte ai shum. Me erdhi te plas nga inati. I
thash se ai mund te shkonte me te tjera por une do te ndahesha nga ai.Ai
u turbua dhe ate dite me rrahu aq keq saqe tri dite nuk munda te
levizja. Pastaj prap u mundova te shtirresha se nuk ka ndodhur as
gje.por ai filloi te dal neper qytet dore per dore me at tjetern.Nuk
diaj cfare te beja ishte teper e rend per mua te vahdoj jeten , sikur
nuk po ndodh asgje . Ndodhte dicka qe mua me duket shum serioze prandaj
nuk mund ta kaloja.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:43
TAKIMI I PARE DHE I FUNDIT MBETI
U
ndam ne pranver kur binte ngapak shi dhe e lam pas ate dashuri qe me
vite e kishim une e ti.Shume lutje, shume kohe te kam humb per nje takim
dhe une nuk prisja lutje me per takimin e dyt se une e ti pa menduar
perfunduam qdo gje ate dite.Nen lotet qe piknin ne faqet e mia u shuan
gjithe shpresat kah dashuria por i lam ca fjale te zjarrta ne jet se ne
zemren tende veq per mua ka vend, pse se pyete ti zemren time se kjo
eshte e ashper dhe nuk bene leshime, por per hire te syve te tu, do
mundohem ne me te ruajt.
Besoj shume ne dashurine tende qe ke per
mu por do me vije rend se dasma jote nje dit ka me fillu e ndoshta une
ateher do jem e dikuj tjeter dhe do ta mbaj nje femij ne preher, e di qe
ateher shpirti yt do te ndahet ne dy pjes, do jetosh mes dhimbjes dhe
dashuris qe therr.Une nga larg do te pershendes, te fala do te dergoj
por ne pa mundesi qe te perqafoj.
I fundit mbet aj takim dhe si lam
asgje njeri tjetrit per kujtim dhe bile u ndam ne buzeqeshje por kur ia
kthyem shpinen njeri tjetrit per ne ishte vdekje.Jetojm te ndar, si dy
te humbur ne mes te rruges dhe asnje kthes s’po na bashkon, fati ashper
po na mundon.
Nuk te lidhi me mua vetem bukuria, po te lidhi gjaku
dhe dashuria.Nuk e di a do te kemi rast edhe nga nje got ta cakrrojme
apo edhe nga nje kafe bashk ta qojm e pse jo edhe zerin njerit tjetrit
t’ja degjojme.Mua kudo do te me shoqeroj kujtimi per ty edhe pse i rend
po edhe aq i embel.
Ti trokite ne zemren dhe shpirtin time dhe une
te ofrova dashurine time, pas nje kohe te trokita une ne dhe ajo ishte
mbyll, trokita edhe ne shpirtin tend por aj ishte bere akull e gur.E
neser kujt do ti kerkoj takim, e di qe qdo kush do te me ofron dashurine
e kete e mohove ti e pameshir.
Sonte te lutem mos qaj ti, me le te qaj une, me le te mbytem nga vaji e mos te zgjohem kurr.
U
ndam ne pranver kur binte ngapak shi dhe e lam pas ate dashuri qe me
vite e kishim une e ti.Shume lutje, shume kohe te kam humb per nje takim
dhe une nuk prisja lutje me per takimin e dyt se une e ti pa menduar
perfunduam qdo gje ate dite.Nen lotet qe piknin ne faqet e mia u shuan
gjithe shpresat kah dashuria por i lam ca fjale te zjarrta ne jet se ne
zemren tende veq per mua ka vend, pse se pyete ti zemren time se kjo
eshte e ashper dhe nuk bene leshime, por per hire te syve te tu, do
mundohem ne me te ruajt.
Besoj shume ne dashurine tende qe ke per
mu por do me vije rend se dasma jote nje dit ka me fillu e ndoshta une
ateher do jem e dikuj tjeter dhe do ta mbaj nje femij ne preher, e di qe
ateher shpirti yt do te ndahet ne dy pjes, do jetosh mes dhimbjes dhe
dashuris qe therr.Une nga larg do te pershendes, te fala do te dergoj
por ne pa mundesi qe te perqafoj.
I fundit mbet aj takim dhe si lam
asgje njeri tjetrit per kujtim dhe bile u ndam ne buzeqeshje por kur ia
kthyem shpinen njeri tjetrit per ne ishte vdekje.Jetojm te ndar, si dy
te humbur ne mes te rruges dhe asnje kthes s’po na bashkon, fati ashper
po na mundon.
Nuk te lidhi me mua vetem bukuria, po te lidhi gjaku
dhe dashuria.Nuk e di a do te kemi rast edhe nga nje got ta cakrrojme
apo edhe nga nje kafe bashk ta qojm e pse jo edhe zerin njerit tjetrit
t’ja degjojme.Mua kudo do te me shoqeroj kujtimi per ty edhe pse i rend
po edhe aq i embel.
Ti trokite ne zemren dhe shpirtin time dhe une
te ofrova dashurine time, pas nje kohe te trokita une ne dhe ajo ishte
mbyll, trokita edhe ne shpirtin tend por aj ishte bere akull e gur.E
neser kujt do ti kerkoj takim, e di qe qdo kush do te me ofron dashurine
e kete e mohove ti e pameshir.
Sonte te lutem mos qaj ti, me le te qaj une, me le te mbytem nga vaji e mos te zgjohem kurr.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:44
Na ishte njeher... një djal i cilli lindi i semuar.
semundja e tij ishte e pa sherueshem
Ai ishte 17 vjeqar dhe mund të vdiste qdo moment.
Ai jeton akoma me nënën e tij si dhe ne mbikqyrjen e saj.
një dit mendoj të dal jasht vëtë vetm edhe një herë.
E pyeti nënën dhe ajo e lejo të dilte.
Duke shetitur nëpër qytet u ndal pranë një CD-shopi
kur ngriti koken e shikoj mbrenda pa një vajz të bukur ne moshen e tij.
Ishte dashuri ne shikim të parë, hapi deren dhe hyri mbrenda dhe vetem e shikonte
prej një këndi vajzen,me kohë u ofrua nga tavolina ku ndodhet ajo vajza.
Ajo e shikonte edhe pyeti me një buzqeshje , A mund t'ju ndimoj?
ai mendonte se ishte buzqeshja me e bukur qe e kishte parë ndonjeher...
dhe kishte një deshir qe ta puthte po ne atë qast...
Ai thoshte duke belbzuar po....hemmmmm... kisha deshir ta bleja një CD
Pa menduar mori CD-en e parë qe e gjeti dhe paguante...
A ke deshir qe ta paketoj pyeti duke buzqeshur vajza..
Ai vetem beri me koke (po) dhe ajo shkoj ne dhomen e paketimit dhe ja solli.
Ai e mori dhe doli nga lokali, Shkoj ne shpi dhe prej ksaj ditë shkoj
cdo ditë ne atë lokal për të bler nga një CD.
Ajo i Paketonte perseri të gjtha dhe ja sillte të paketuar,
ai i solli të gjithe ne shtepi për ti vendosur ne Ormanin e tij
Ai ishte shume i turbshem për ta pyetur atë vajz për një kafe apo dark...
edhe kur e provonte nuk mundë të fliste asgje...
Kshtu qe një dite ja rrefente gjithe nënës , dhe ajo i dha kurajo qe ta
provonte edhe njeher...Edhe kshtu , ditën tjeter i armatosur me korajo dhe vullnet shkoj ne atë lokal apo CD-shop
Si gjdo dite e mori një CD dhe ajo shkoj për t'ia paketuar atë...në atë qast djaloshi morri guximin
dhe ja la një leter me numrin e ti ne tavolin dhe doli duke vrapuar nga lokali...
-të nesermen Dring..Dring... Telefoni
E ëma e hapi telefonin Hallo
Ishte ajo vajza dhe deshironte të fliste me djaloshin...
Nëna e pa ndalur filloj të qante... ah, ti nuk e din ai dje ka VDEKUR !
Në këtë moment ishte një pushim dhe degjoheshin vetem dhimbjet e nënës.
Ma vonë ajo shkoj ne dhomen e djalit ,për ta kujtuar sado pak...
Ajo vendosi të shikonte rrobat e tij , dhe hapi ormanin , sa ishte e habitur
kur i ran një shume e madhe e CD-av ,këmbëve të posht...
Asnjera nuk ishte e hapur,kjo e beri të dyshoj dhe mori
një dhe u ulë ne shtrat të djalit dhe filloj ta hapte
ku në atë qast ra një leter me mbishkrim :
"Hallo ti je një djal shume i bukur.... a ke deshir të dalesh me mua...Du shume..Doretina"
Duke qarë mori nëna e tij një CD tjeter e pastaj një tjeter , në gjdo paketim të CD-av ishte edhe nga një
leter e vogel me të njejtin mbishkrim...
MORALI :
Kështu është jeta - Mos prit shume për t'ja shprehur dikujt.qe për ty është i veqant
Deshiren tende dhe ndjenjat tua për atë .
" Thuaje SOT " , Neser mund të jete shume VON ! !
semundja e tij ishte e pa sherueshem
Ai ishte 17 vjeqar dhe mund të vdiste qdo moment.
Ai jeton akoma me nënën e tij si dhe ne mbikqyrjen e saj.
një dit mendoj të dal jasht vëtë vetm edhe një herë.
E pyeti nënën dhe ajo e lejo të dilte.
Duke shetitur nëpër qytet u ndal pranë një CD-shopi
kur ngriti koken e shikoj mbrenda pa një vajz të bukur ne moshen e tij.
Ishte dashuri ne shikim të parë, hapi deren dhe hyri mbrenda dhe vetem e shikonte
prej një këndi vajzen,me kohë u ofrua nga tavolina ku ndodhet ajo vajza.
Ajo e shikonte edhe pyeti me një buzqeshje , A mund t'ju ndimoj?
ai mendonte se ishte buzqeshja me e bukur qe e kishte parë ndonjeher...
dhe kishte një deshir qe ta puthte po ne atë qast...
Ai thoshte duke belbzuar po....hemmmmm... kisha deshir ta bleja një CD
Pa menduar mori CD-en e parë qe e gjeti dhe paguante...
A ke deshir qe ta paketoj pyeti duke buzqeshur vajza..
Ai vetem beri me koke (po) dhe ajo shkoj ne dhomen e paketimit dhe ja solli.
Ai e mori dhe doli nga lokali, Shkoj ne shpi dhe prej ksaj ditë shkoj
cdo ditë ne atë lokal për të bler nga një CD.
Ajo i Paketonte perseri të gjtha dhe ja sillte të paketuar,
ai i solli të gjithe ne shtepi për ti vendosur ne Ormanin e tij
Ai ishte shume i turbshem për ta pyetur atë vajz për një kafe apo dark...
edhe kur e provonte nuk mundë të fliste asgje...
Kshtu qe një dite ja rrefente gjithe nënës , dhe ajo i dha kurajo qe ta
provonte edhe njeher...Edhe kshtu , ditën tjeter i armatosur me korajo dhe vullnet shkoj ne atë lokal apo CD-shop
Si gjdo dite e mori një CD dhe ajo shkoj për t'ia paketuar atë...në atë qast djaloshi morri guximin
dhe ja la një leter me numrin e ti ne tavolin dhe doli duke vrapuar nga lokali...
-të nesermen Dring..Dring... Telefoni
E ëma e hapi telefonin Hallo
Ishte ajo vajza dhe deshironte të fliste me djaloshin...
Nëna e pa ndalur filloj të qante... ah, ti nuk e din ai dje ka VDEKUR !
Në këtë moment ishte një pushim dhe degjoheshin vetem dhimbjet e nënës.
Ma vonë ajo shkoj ne dhomen e djalit ,për ta kujtuar sado pak...
Ajo vendosi të shikonte rrobat e tij , dhe hapi ormanin , sa ishte e habitur
kur i ran një shume e madhe e CD-av ,këmbëve të posht...
Asnjera nuk ishte e hapur,kjo e beri të dyshoj dhe mori
një dhe u ulë ne shtrat të djalit dhe filloj ta hapte
ku në atë qast ra një leter me mbishkrim :
"Hallo ti je një djal shume i bukur.... a ke deshir të dalesh me mua...Du shume..Doretina"
Duke qarë mori nëna e tij një CD tjeter e pastaj një tjeter , në gjdo paketim të CD-av ishte edhe nga një
leter e vogel me të njejtin mbishkrim...
MORALI :
Kështu është jeta - Mos prit shume për t'ja shprehur dikujt.qe për ty është i veqant
Deshiren tende dhe ndjenjat tua për atë .
" Thuaje SOT " , Neser mund të jete shume VON ! !
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:44
Vajza pyet të dashurin e vet :
" A je i dashuruar në mua?"
Ai përgjigjet : "Jo!"
Ajo e pyet :
"Mendon që jam e bukur ?"
Ai përgjigjet : "Jo!"
Ajo e pyet sërish :
"A jam unë në zemrën tënde?"
Ai përgjigjet : "Jo!"
Në fund, vajza pyeti :
"Nëse të lë a do të qaje për mua?"
Ai përgjigjet : "Jo!"
Vajza mbeti e trishtuar dhe vendosi të largohej nga i dashuri…Ai e përqafoi dhe i tha :" Unë nuk jam i dashuruar në ty – UNË TË DUA!!! Unë mendoj që
nuk je ebukur – TI JE E MREKULLUESHME!!! Ti nuk je në zemrën time – TI
JE ZEMRAIME!!! Kur t’i më lë, unë nuk qaj – UNË VDES!!!
Këta
dy të dashuruar janë njohur prej disa kohesh pe kur filluan të kalonin
kohen bashke,janë miqësuar, por mbi të gjitha e dashuronin njëri-tjetrin
çdo herë emë shumë…
Një ditë, vajza i tregoi të dashurit të
vet se ajo vuante nga njësëmundje e zemrës. Në çast e përqafoi atë, dhe
filloi të qante!Duke u ngutur për në të arritur me kohë në operacion,
dhe për te hipur në aeroplan, ata as nuk mundën të përshëndeteshin!Kur
vajza u kthye e shëruar nga operacioni, ajo nuk e pa të dashurin esaj.
E pyeti nënën se ku është ai?
E ajo u përgjigj : " A NUK E DI SEKUSH TA KA DHËNË ZEMRËN!?!
" A je i dashuruar në mua?"
Ai përgjigjet : "Jo!"
Ajo e pyet :
"Mendon që jam e bukur ?"
Ai përgjigjet : "Jo!"
Ajo e pyet sërish :
"A jam unë në zemrën tënde?"
Ai përgjigjet : "Jo!"
Në fund, vajza pyeti :
"Nëse të lë a do të qaje për mua?"
Ai përgjigjet : "Jo!"
Vajza mbeti e trishtuar dhe vendosi të largohej nga i dashuri…Ai e përqafoi dhe i tha :" Unë nuk jam i dashuruar në ty – UNË TË DUA!!! Unë mendoj që
nuk je ebukur – TI JE E MREKULLUESHME!!! Ti nuk je në zemrën time – TI
JE ZEMRAIME!!! Kur t’i më lë, unë nuk qaj – UNË VDES!!!
Këta
dy të dashuruar janë njohur prej disa kohesh pe kur filluan të kalonin
kohen bashke,janë miqësuar, por mbi të gjitha e dashuronin njëri-tjetrin
çdo herë emë shumë…
Një ditë, vajza i tregoi të dashurit të
vet se ajo vuante nga njësëmundje e zemrës. Në çast e përqafoi atë, dhe
filloi të qante!Duke u ngutur për në të arritur me kohë në operacion,
dhe për te hipur në aeroplan, ata as nuk mundën të përshëndeteshin!Kur
vajza u kthye e shëruar nga operacioni, ajo nuk e pa të dashurin esaj.
E pyeti nënën se ku është ai?
E ajo u përgjigj : " A NUK E DI SEKUSH TA KA DHËNË ZEMRËN!?!
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Tregime dashurie....
nga Anakonda Fri 22 Jun 2012 - 0:45
[You must be registered and logged in to see this link.]
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Similar topics» Tregime Dashurie
» Tregime Islame!
» Poezi edhe tregime me Humor
» Sms Dashurie!
» Disa Poezi dashurie
» Tregime Islame!
» Poezi edhe tregime me Humor
» Sms Dashurie!
» Disa Poezi dashurie
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi|
|
|