Poezi nga Nexhat Rexha

Nexhat Rexha

PRANVERË ME SHI

Në pranverë shiun kërkojmë
Lulet dritën me diell
Mbrëmjeve hapim dritaret
E thithim aromën ditore

Në pranverë çapkënët luten
Për shkëlqimin e luleve
Edhe kur bie shi
Edhe kur vjen nata

Në pranverë akullnajat strehim ndërrojnë
Shkretëtirat për t`i ngrohur me plafin e bardhë
Për t`u kthyer përsëri me rrëmujën
Dhe gjerdanët për t`ia vënë në qafë trishtimit

Të dashuruarit e stinëve me Lule
Bëjnë luftën për shiun
Dhe karvanin për pushim
Afër Itakës magjepse

Në këtë pranverë me shi
Të dashuruarit kanë sjellë në këtë udhëtim
Më të dashurin e tyre në këtë botë
E lindja po afrohet Itakë

Të lutem kujdes për maminë
Që do të jetë në këtë lindje
Së paku dhimbjet e lindjes t`i zvogëlojë
E pagëzimin mos e ndërroni Itakë

KUR FLET VETMIA

Sonte bënë ftohtë
Në melodinë pritjes
Ëndrrat trazojnë kujtesën
Për dashurinë
Vetmia flet thellësisht
Për rrënjët e atij trazimi
Sa fllad bënte shpresa
Për ditët që ikën
Për ditët që lidhnim
E për folenë e durimit
Kur e shikuam orën
Akrepat ishin shkrirë në një
Befas vetminë zgjoi mëngjesi
Jeta dhe vetmia mori trajtën e shirave

Autori Nexhat Rexha

Nexhat Rexha




SHTYLLË E VJETËR
Ernesto Sabatos

Në laboratorin e pikturës
Ngritej e shuhej dhembja
Me ngjyrat dhe këngët e zogjve
Në rrugët e Buenos Airesit

Rrënjët e mia në ngujim premtojnë
Tinguj magjikë nga dheu i gjakut tim
Bunkerët e errët errësirë
”Më priti si bëmirës si mbret si birin e dashur”

Shijova aromën e dheut etnik
Dhe u habita se fjalët e shkrira
Kishte ngushëllim në birucat famëkeqe
Portet i fatit skenë alarmi

Sytë e mi qiellor
Shtegtuan aromën e zërit tim
Gjurmë ndjenjash “Mbi heronjtë dhe varrezat”
Shungullimë e krenar në galeri të vjertër



Marrë nga libri ” Unaz Qiellore” 2006.