Kur pamja e jashtme gënjen

nga Aяtємιѕα Sun 25 Mar 2012 - 7:56

Ajo është kthyer në frymëzim për miliona njerëz, por mbi të gjitha është shembulli më i mirë që vërteton thënien “Mos e gjyko kurrë një libër nga kopertina”. 51-vjeçarja Sysan Boyle është tashmë një këngëtare profesioniste, por performanca e saj e parë në 2008-n në Britain’s Got Talent klikohet çdo ditë në Youtube, e ndoshta në shumicën e rasteve shërben edhe si shtysë për ata që talentin nuk e kanë shfaqur ende. Videoja e saj është klikuar 85,523,922 herë në Youtube dhe është shembulli i përkryer për ndikimin që pamja e jashtme ka në komunikimin joverbal.

Susan, në atë kohë 47 vjeçe, u shfaq para jurisë dhe publikut me pamjen e shtëpiakeje, flokë të palyer e të shpupurisur e shpesh konfuze, por me besim te vetja. “Dua të bëhem si Elein Paige, por nuk më është dhënë kurrë mundësia”, tha ajo.

Të qeshurave të publikut dhe çudisë e dyshimeve të jurisë ua zuri vendin admirimi sapo ajo nisi të këndojë. Të gjithë mbetën me gojë hapur, u ngritën në këmbë dhe salla u pushtua nga duartrokitjet.

Ajo këndoi “I dreamt a dream”, një alegori e bukur për ëndrrën e një jete që u realizua brenda një nate.

Susan nuk u shpall fituesja e konkursit (i cili u fitua nga grupi i kërcimit Diversity), por ajo do të mbahet mend si “gruaja që la pa fjalë Simon Cowell” (producenti i American Idol, i njohur për kritikat e hapura ndaj konkurrentëve) .

Susan Boyle u rendit e dyta në konkurs, ndërsa ka zëra që thonë se ajo nuk mundi të bëhej fituese për shkak të një mashtrimi me votat e internetit.

Një vit më vonë, Susan Boyle lançoi albumin e saj I Dreamed a Dream, i cili u shit bë një million kopje Brenda 6 javësh. Në 2010 erdhi albumi “The Gift”, një tjetër sukses që u pasua nga albumi i tretë në nëntor të 2011-s.

Jeta

Susan Boyle lindi në 1 prill 1961 në Skoci, një familje emigrantësh irlandezë. I ati ishte minator, veteran i Luftës së Dytë Botërore, ndërsa e ëma daktilografiste. Susan, më e vogla e tetë fëmijëve të familjes, do të përballej me një problem që në momentet e para të ardhjes në jetë. Mungesa e oksigjenit gjatë lindjes i shkaktoi asaj dëmtim të lehtë në tru, një traumë që do të bëhej shkaku i paaftësisë për të nxënë.

Pavarësisht se u rrit në një familje që e donte muzikën, Susan nuk gjeti në qytetin e saj të lindjes shtysën drejt ëndrrës së saj. Madje, për shkak të problemeve me të nxënit në shkollë, ajo u bë shpesh objekt talljeje.

Mësuesit e vunë re talentin e saj dhe e inkurajuan disa herë, por ajo e përfundoi shkollën me fare pak kualifikime akademike.

Pavarësisht se filloi punë në kuzhinën e një kolegji, Susan vazhdoi të këndonte për veten e saj, me shpresën se ëndrra do të realizohej një ditë. E shtyrë nga e ëma, në vitin 1995 ajo u regjistrua për të marrë pjesë në audicionin e My Kind of People (një shou televiziv mjaft popullor në Britani), por emocionet gjatë performancës bënë që të skualifikohej. Megjithatë, pati zëra se ajo nuk u pranua për shkak të pamjes së jashtme. Ajo nisi të këndonte në korin e kishës dhe në karaoke gjatë natës.

Në vitin 2002, Boyle nisi leksionet e kantos, ndërsa ishte e njohur vetëm në zonën ku banonte. Vdekja e së ëmës në 2007, pavarësisht se do ta largonte nga muzika për dy vjet, e nxiti në prill të 2009-s të merrte pjesë në audicionin që do ta bënte të njihej nga miliona njerëz. Boyle do të realizonte dëshirën e nënës së saj në gjallje e do t’i jepte emrin e vet fenomenit të zbulimit të talentit të jashtëzakonshëm atje ku askush nuk e pret. / Gazmira Ndoja