Alma Papamihali

MORALI

Mbeta një njeri
i moralshëm në jetë,
përderisa s´jetova,
ashtu siç desha vetë…

KOHA IME
Së fundi kuptova,
që s´është e thënë
të dashurosh sytë,
apo buzëqeshjen…

Ka dhe të tillë
njerëz në botë,
që dashurojnë kohën,
më shumë se prekjen.

NËNË

Çdo të thotë nënë vallë?
Të duash me zemër jo me fjalë.

Çdo të thotë nënë të jesh?
Në mbrëmje e fundit të biesh të flesh.

Çdo të thotë nënë të quhesh?
Asnjë lodhjeje mos i druhesh.

Çdo të thotë nënë të thërrasin?

Lumturinë e botës ndërduar të zgjasin.

MEGJITHATË…JETOJMË

Një natë pa gjumë,
lind një ditë të vdekur…
megjithatë jetojmë
dhe ditën pa e prekur…

VLERA E KOHËS

Qameti bëhet në sekondë,
thonë…
të presish minutin,
është tepër vonë…

DDO TË PRES

Do të pres the, maji i shkrepur,
E para vjen zemra, pak do vonoj,
Sytë nëpër flakë, prushi do ju ket’ngelur,
Përshëndetja; buzëve do rremojë.
Koha do të ik, ngelur s’kemi ne,
Do kujtosh Majin, mos s’tu besua?
Nën një krah pulebardhe deti u fsheh,
Shqep një luleshqere, se s’beson tek mua!

DALAN LUZAJJETA JONË

Kështu është jeta, miku im,
Sa pak na qeshi aq na rreu.
Cdo humbje brenda lë trashëgim,
Trashëgimi thellë, ngadalë na breu.
Syrit dritën na i morën,
Ndëshkimi binte mbi ndëshkim,
Në të gjelbër si halorët,
Jetuam, në cilën stinë?

KTHIM

Nga larg me zërin diç më nise,
Kthen sërish ditë e re,
Ndarjes mjegullën ia grise,
Nga shpirti diell kur më dhe.
Të përshëndes, diç më tepër,
U thanë me det e oqean,
Pa mundur kurrë, të hedh në letër,
Ç’ndjej…
Kur ti afron e më rri pranë.

DALAN LUZAJ
ZEMRAT

Kthej zemrën atje, ku je,
Të ndjej, si rreh zemra juaj!
Në pastë zjarr e s’më dhe,
Te unë do thahet pjesa juaj.

DALAN LUZAJ TË KUJTOJ

Të kujtoj të brishtë të njomë,
Ndaj s’mund faji mbi ty,
Lënduar, heshtur të uron,
Muzg e mbrëmje ardhtë plot qetësi.
Ju kujtoj afër dhe larg,
Kur rrëshqite, brenda diç ndjeve,
Unë si fajtor zënë në çark,
Jashtë s’u vrave,
Brenda, zemrën time theve.
Ju kujtoj të dridhur, jo fajtore,
Vjen një çast e nderon dy jetë,
Për ty, heshtjen mbaj për dore,
Për çdo natë flas e më flet,
Gjithësesi ngrica aq e fortë.
Delikate, pranë të ndjej sërish,
Kur largojmë, ftohtë e më ftohtë,
Si ikon në ndritsh mes qirish!

Bajame Hoxha - Çeliku


Bajame Hoxha - Çeliku
Bajame Hoxha -
Çeliku, u rrit nëpër kampet e intërnimit me punë të detyruar. Pas
viteve '90 doli nga kampet e përqëndrimit dhe vazhdoi studimet. Ndërkohë
iu dha e drejta për të botuar të gjitha ato që sistemi i kalbur i E.H.
ia mohoi. Ajo tani jaton bashkë me familjen e saj, burrin e tre fëmijët
në Bruksel (Belgjikë), ku fitoi Azilin politik.

Bajame hoxha-çeliku është Anëtare e Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë që nga viti 1998.

Ka botuar pas demokracisë nëntë libra dhe pesë libra i ka në shtëpi botuese ku së shpejti do të dalin në qarkullim.

Ajo shkruan në prozë, në poezi, për të rritur dhe për fëmijë.

Librat që ka shkruar:

"PERTEJ DHIMBJES" - Roman
"NATA E NJE MARTESE" - Roman
"VAJET E PRANVERES" - Roman
"DIKU ATY" - Poezi
"GJYSMA IME" - Poezi
"PUTHME" - Poezi
"ANA DHE KLAJDI" - Poezi për fëmijë
"MIU MIY KACAMIU" - Poemë për fëmijë
"TOMI DHE ZHERRI" - Poezi për fëmijë.

PUTHMË

Nata e pikoi vesën në pllajë,
kur rrinim të shtrirë të dy.
kujtoj agimin e parë
që e ndezëm unë edhe ti.

Mëngjesi solli drithërimat,
pendimin ma futi në shpirt,
Ta dish - më folën gjëmimet,
dhe pse thosh të dua zëri yt.

-Puthmë më the një jetë,
-të dua, më the pa mbarim,
E di që më çmon vërtet,
dhe unë të dua pa kthim.

Puthmë!me mua ti puthu,
se shpirti s'më bie në gjumë,
kur vesa t'na lagë, ti ngutu
të gjesh detin e thellë tek unë.

PER HIR TE ZOTIT

Duam, për hir të zotit
të bëjmë paqe,
Jo farsë;
për të dashuruarit ,
ka vend më shumë në parajsë!

S'e hap

çdo mesnatë
ti troket në derën time.
Unë s'e hap,
sepse ti
në zemrën time
nuk troket me dashuri...

ENDET VETMIA

Në dashurinë tënde të shtirur
endet vetmia
si merimangë helmuese
që nxinë,
dhe ti se ndjen,fatkeqësisht
që ajo të helmon dashurinë.

PER TY KURËË S'JAM PENDUAR

Më kujtohet kur vjen e ikën deti
dhe si ai shtrihem mbi breg,
sot jam shumë larg atij mëngjesi
dhe ndjej shumë mall për ty, vërtet.

Në qoftë se ti s'do më dashuroje,
s'do t'kishte qenë kurrë ai mëngjes,
ata krahë që fort më shtrëngonin,
ai afsh që ndjeva poshtë dekoltesë.

Dhe tani shtrihem si uji mbi këtë breg,
ta dish për ty kurrë s'jam pendur,
atë fllad, ato ngjyra të atij mëngjesi,
me gishtat e mi përherë kam shkruar.

Oh, sa jam larg atij mëngjesi vere
dhe jam në çaste melankolie, e di,
ti rron larg meje ,larg atij mëngjesi
pa atë mëngjes s'do të isha asgjë tani.

KEQARDHJE

Oh,
sa keq më vjen
që jetës s'ia thitha dot
aromën që më pëlqeu,
siç thith lulja
vlagën
nga dheu...

BIJÊ E KETIJ DHEU

Nga avioni po sodisja ,
çizmen pas kur unë e lashë,
oh,sa ëmbël që nga larg,
pash Atdheun tim të lashtë.

Një ngashërim fort më mbërtheu,
teksa pashë bregdetin shtrirë,
mall, o mall, bijë e këtij dheu,
malli shpirtit tim të dlirë.

Dy fëmijë që qenë pranë meje,
më pyetën, thanë:"Moj teta çke?"
Hop i ngrita sytë mes lotit,
shihni Shqipërinë ,atje...

NJE PUTHJE

Një puthje
deri në lot
më përfshiu,
një shtrëngim yti,
ma theu ma këputi belin
puthja jote më bëri
që buzët gonxhe të më çelin.

PSHERETIME

"Ndërsa ti e shpreh dashurinë në vargje
dhe ndjen ngushëllim,
një zemër tjetër
diku,
psherëtinë..."

MOHIMI

Mohove diellin që zbehu nata,
pastërtinë e Shën Mërisë;
psherëtin
zemra e saj e ngratë,
vetëm yjet ju panë,
vetëm yjet ndrinë për ju atë natë...

PREJ KTHTRAVE PRUSH

Si kafshë e zbutur
zbrite nga pylli,
kurse unë
si shqerkë e njomë,
u takuam në fush,
si rrebesh shiu erdhi zhgënjimi,
mezi shpëtova prej kthetrave prush...

NÊ MUZG

Në muzg
tretur mbaj vështrimin,
po zëri yt më çel buzën,
siç çel flladi gonxhen, trëndafilin.

PO

Po,
më zunë të dridhurat,
pata ftohtë,
vetëm e vetëm
se më erdhi në mend,emri yt sot.

NESÊR

Nesër,
nesër,
nesër,
nuk duroj dot më,
të dua të tërën,
eja,
derën hapur për ty po e lë.

TI S'VJEN

Nesër ti s'vjen,
as psnesër,
asnjëherë nuk do të vish më,
ti gjithmon këtu je,
megjithatë...

DJALOSHI

Djaloshi me dashje ia ciku gjinjtë,
me zjarr deshi t'ia përkëdhelë,
kofshët poshtë fustanit të florinjtë,
t'u hidhte sytë,t'i prekte një herë.

Një vit të tërë i rrihte zemra,
po bëhej një gjyq në ndërgjegjen e tij,
nuk qe e mundur nga një yll aty brënda,
mos të gjente prehje në shpirtin e tij.

GOZHDA

Me gozhd hiqet gozhda!-
kështu kisha dëgjuar,
ja, dhe mua gozhda
ka për t'më shëruar?

Pa mend, një gozhdë tjetër
e ngula unë më fort,
por kurrë gozhdë e vjetër
nuk po më del dot...

FRIKA

Ti më doje si f¨mijë
po unë s'i besoja askujt.
Frika na brente në sy-
Mbajta frikën të humba ty.

DY SY

Dy sy të fshehur në errësirë
i ndjej dhe pse s'i shoh.

Dy sy të tjerë në lëndinë
i shoh por nuk i ndjej...

DASHURIA MBETET NJE

Dy edhe dy nuk bëjnë kurrë dy,
Dashuri mbi dashuri
nuk ka dashuri...

YLLI IM

Sonte s'dal
edhe pse qielli nga yjet ndrin
asnjeri s'ma ndriçon shpirtin
gjersa s'ka dalë ylli im.

DIKU ATY

Kur të shtrihesh
në shtrat
zgjat dorën,
aty më gjen
dhe kur ecën rrugës
dorën fut nëpër kujtime
diku aty do të jem.

KURKUSH

Jo...
kurkush s'ka thënë që dashuri s'ka më
dhe që lulet do të lindin të pikëlluara
Dhe që puthjet do të humbasin në jetën lakuriqe.
jo...
Kurkush s'ka thënë që shpirti gëzimi s'do të ketë më vend
se kraharorët s'do të kenë nevojë
për xhugulitjet e gjokseve të mermerta të vashave.
jo...
Kurkush s'e ka thënë
që do të mbillet vetmia, mjerimi e braktisja
Dhe s'do lindë dielli të shtunave?
jo...
Kurkush s'e ka thënë...!

MË BËJ C'TË DUASH TI

Më bëj ç'të duash ti
se jam lulja jote,
më mblidh, më mbaj në gji,
ose më hidh përtokë...

Më bëj ç'të duash ti
dhe unë të bëj ç'të dua,
Me zemrën që të rreh në gji,
Ajo rreh veç për mua?

Më bëj ç'të duash ti ,
më shkri këtë prush të ndezur,
me afsh më puth me dashuri
pastaj kam për të heshtur...

I SHKUNDI

I shkundi bajamet era
dhe jeta rinin time,
ç'të bëj tani e mjera,
a rrohet dot vetëm me kujtime?!

Me panoramën paraprojektuese nostalgjike

Terren i rrëshqitshëm mitimizim

Fundi i fundit kallëzim i shkumës lumit

Sundim i vetës nëpër brezni



Kronikë mohimi thirrje mashtrimi.

Gjuhë lumi vërshon e dredhon

Gjuhë njeriu mashtron e shiton

Gjuhë e vjetër ndër shekuj tingëllon

Gjuhë besimi afron

Lumi Nereu-di-mes bifurkacion

Lidhje komunikacioni krijon

Lumë i gjatë me thellësi loti



Shtrat i ngjeshur me shumë ndodhi

Lutjet tona gjithmonë për Ty

Erdhën dhe shkuan shumë hordhi

Këtu lanë hijet nëpër fatkeqësi

NË MES NESH



Kam kujdestaruar në tunelin

E Sabatos

Verbërisht pabesia kaloi në mes nesh



Asnjëri nuk i mundëm shikimet

E pritjeve

Të orëve memece në mes nesh



Pikëllimi ndërtoi folenë heshtazi

E ngrohtësia

Ngatërroi ëndrrën në mes nesh

Nuk arritëm të mundim shkimin

E ngrirë

Për ne amshimi hyri në mes nesh



Stuhia kalimtare i shpejtoi hapat

E gjurmët

Vërshuan majen e Olimpit në mes nesh



Shkëlqimet depërtuese tejkaluan heshtjen

E zjarrmia

Mundi braktisjen në mes nesh



Ne bashkë ishim braktisja

E zemrat