Cila eshte poezia juaj e preferuar(nga autoret shqiptare ose dhe te huaj )???

nga Aristogata Fri 9 Apr 2010 - 11:06

Nje vajze

Duke të puthur, pa të dashur

Në shpirt ai ty të plagoi
Buzëpërgjakur nga të kuqtë e tu,

si vrasës tinëz shkoi

Krenar që ty "të shtiu në dorë"

Gjith' shokëve emrin tënd ua tha.
Pranë gotës së birrës për
ty folën
në park, të dielave ata.

Dhe ti e vetme mbete, bosh
mbenë sytë e ty në net bilbilash
Si sheshi i shkretë, ku posa ndodhi
Një katastrofë automobilash.

Tani kur shkon Rrugës së Dibrës
Ata me sy të ndjekin pas
Pataj me bërryl i bien shokut
"E sheh filanen? E ka pas..."

Dhe ti ul kokën shpejton hapin
T'arrish tek shoqja sa më shpejt
Të përsërisësh fjalët standart:

"Ah, njëlloj janë të tërë
djemtë"

Të dyja t'ulura pranë radios
Do ndizni heshtur një cigare
tek supi i saj, nën fjalë lajmesh
një çast dremitja do të t'marrë

Dhe do të të çojë tek një
rrugë tjetër
M'e gjerë, m'e bukur dhe më e re
Atje në sfond fabrikash, njerëzit
Nga kembët s'do të të venë re.

Atje ku t'ecësh midis turmash
Në një grup djemsh, ndoshta midis
Dikush me brryl do t'i bjerë shokut:
"E sheh filanen? Ishim miq..."

kjo eshte nje nga poezit e mia me te preferuara nga i madhi Kadare

nga **Tonii** Fri 9 Apr 2010 - 11:12

Qe diten qe vdiqe, qe kur s’te kam pare
Lotet qe kam derdhur, s’me jane dhe thare
Shume vjete u bene sot u mbushen dhjete
Qe kur me ke lene dhe s’te shoh ne jete!

Ne c’kopshte me lule ke qendruar valle?
S’te vjen keq per mua?S’te vjen malle per djale ?
O engjell I bukur mos meno ne bote
Kthehu te te shome te na mbeten lote

S’rrojme dot pa tyne ti si rron pa neve?
Motemot qe rrojtem bashke s’me urreve
Atje tek rri jane qipariz’ e varre
Kthehu te te shome mos na ler perfare

Mos na ler te gjore me zemer te ngrire
Kthehu te gezohesh kur te shoc tet bire
E ke lene foshnje tani u be burre
S’arrite ta rritje s’te ka pare kurre

Per ty shume here coc do te me thote
Por s’mund ti pergjigjem se me mbytin lote
Kthej koken menjane dhe veshtroj perpjete
Duke psheretitur te zot’ I vertete

O zot I vertete s’te erdhi keq per djale
Kur i more memen dhe me le te gjalle
Te me keshe marre do te qe me mire
Dhe te rronte mema te rriste te bire
Me se rrojne foshnjat ci rrit ciliminjte
Dashuri e memes dhe perkedhelite
Doje drite o qiell more driten time
dhe ma mbushe jeten plot me hidherime
Tani rroj pa shprese ndaj s’dua te rroj
Se dhe perendine tani s’e besoj.
nga Andon Zako Cajupi

nga Aristogata Fri 9 Apr 2010 - 11:19

Mall

Ca pika shiu ranë mbi qelq.

Për ty unë befas ndjeva mall.
Jetojmë të dy në një qytet,
Dhe rrallë shihemi sa rrallë.
Edhe m'u duk pak e çuditshme
Si erdh kjo vjeshtë, ky mëngjes.
Qiejt e ngrysur pa lejlekë
Dhe shirat pa ylber në mes.
Dhe thënia e vjetër e Heraklitit
Seç m'u kujtua sot për dreq:
"Të zgjuarit janë bashkë në
botë,
Kurse të fjeturit janë veç".

Në ç'ënderr kemi rënë
kaq keq,
Që dot s'po zgjohemi vallë?...
Ca pika shiu ranë mbi qelq
Dhe unë për ty seç ndjeva mall

ismail kadare [smile_1]

nga **Tonii** Fri 9 Apr 2010 - 11:22

NETE SHKURTI
Të shtëna
Nata shpohet e pikon
U mbush qyteti me ujë prej macesh
Të shtëna, të shtëna
Rrëzohet gjumi përmbi nënat
Rrjedh nëpër udhë qumështi i gjirit
Valiumi
Frika qytetare, meshë e mekur nën bankat e drunjta
Të shtëna të shtëna
Zhurmojnë nëpër qepalla këpucët e rënda
Me këmbë të mitura ushtarësh brenda

nga Aristogata Fri 9 Apr 2010 - 11:27

TI BERE FAJ

Jam un ajo molla ku ti
me vajzen tende gdhije netet
qe mos ju shihte asnjeri
un gjer perdhe i shtrija deget

Dhe qe t'ju dukej me e bukur
c'do gje qe thoshit ju te dy
un gjer ne maj i mbaja lulet
dhe ftoja shume zogj aty!

Dhe di c'do fjale qe u tha
dhe di sa here ajo u skuq
me dhjetra nete fjalen "mall"
degjova prane fjales "puth"

Ne dasmen tuaj s'erdha dot
ku shkuleshin gjithe ato rrenje
ne vendin tim dergova kokrrat
qe te kenaqeshit te tere

Por mora vesh era me tha
qe pas nje viti ju u ndate
si bore prilli me ra ku lajm
ne syth i futa lulet prape

Ti shkele rende permbi te
qe ish e paster si kristal
per syte dete te nje tjetre
ti bere faj, ti bere faj!

Ti bere faj te them un
te thone deget qe te gjitha
ti bere faj te thone zogjte
te thone mijera cicerima

Ti bere faj te thone supet
te thone floket e asaj
te thone buzet qe ti puthe
TI BERE FAJ, TI BERE FAJ.

SKENDER RUSI

nga **Tonii** Fri 9 Apr 2010 - 11:31

AUTO

FLENE NE XHEPA
LETRAT E PADERGUARA
I NDJEJ NEN LEKURE RRESHTAT TE PESHPERIJNE
ZARFAT TEK DRIDHEN
FILATELI QE TE DASHURIT NUK DO TE MUNDIN
TE MA SHQISIN NGA MISHI
JANE LETRA QE MBASE EDHE I SHKROVA
POR VETES IA DERGOVA
NE ADRESA TE LARGETA
THUAJ SE VETEN DUA TE SQAROJ
ME ARSYET E TE TJEREVE
PER PAMUNDESITE E MIA
ME FLENE NEN LEKURE
LETRA
NJE TUFE E TERE
LETRA QE MBASE EDHE DO TE NISEN
NE FAKT U NISEN, POR PER TEK UNE
QE SI KUTI POSTARE E VJEDHUR
GRUMBULLOJ PER VETE NJE FARE NGROHTESIE, FJALE TE MIRA
QE VETE I SHKROVA PER TE TJERE AQ MIRE
SA NUK MUNDET ASKUSH TE ME SHKRUAJE.

nga Aristogata Fri 9 Apr 2010 - 11:36

NE S’BËJMË ASGJË TË KEQE

Ne s’bëjmë asgjë të keqe.Duhemi.
Ndaj dhe kjo ditë
nuk po perëndon ende!
Ne jemi akrepat
e orës së diellit,
Lëvizim brenda tij
si brenda një zemre!

Ne s’bëjmë asgjë të keqe.Vështrohemi.
Duke u bërë secili
sadopak i verbër!
Që mos na vijë aq
kur të takohemi,
Në ato vende ku s’ka shkelur
asnjë tjetër!

Ne s’bëjmë asgjë të keqe.Puthemi.
Duke hapur portën
e botës së përtejme!
Brenda saj gjithmonë
ka diçka prej absurdi,
Që bëhet shkak
për grindjet mes njerëzve!

Ne s’bëjmë asgjë të keqe.Gënjehemi.
Duke i marrë atë që i vjeshton,
njeri-tjetrit!
Në u bëfshim Prometej,
zjarre nuk do vjedhim,
Por urrejtjet që në shpirt
mbajnë njerëzit!

SKENDER RUSI

nga **Tonii** Fri 9 Apr 2010 - 11:39

MERZIA
Merzia varferon vec pjese te trupit
Te cilat fshihen nen bust
Merzia, piedestali qe me larton
Kesaj rruge pa tradita, pa barrikada
Te pjek merzia, merzia, merzia
Sic piqet nje pikture anitike, plasaritet verniku
Pluhuri mbi pikture i josh qepallat te ulen
E tonet kuqerreme te burojne nga merzia
Prej piktures e sajojne dhomen e vetevrasjes,
ku perdet u ulen
eshte dhoma e mire e miqve, me veles
I je qepur nje karrigie te rende dhe nuk del kurre
Nga titulli i librit, brenda te cilit sigurisht qe ti
ekziston
Nen emra te rreme e kujtese te njellojte
Ne nje cep te bibliotekes do ta gjej te vjeter librin
Merzia, merzia
Merri gjymtyret e mija e hidhi ne ndonje loje
Ku vec mund te humbet
Vec te mos e prek me trupin
As te falem me to nuk dua
Ose i nderroj gjymtyret me floket e mij
Ah, floket e mij dy here te prere, aq te gjate
Mes tyre gjendesha mes nje kopshti trendafitesh ujitur
pa gjak
Ku stolat kendonin me ze te harruar
shatervani...
Aty midis flokesh i shpetoja njerezise
Tek me sy te mbyllur ecja e s'me shihnin
Kerkoj floket e mij qe qene te verdhe
Po krejt ma thithnin te keqeni dhe me linin mua
Vec merzira te mira
Po tani qe pa floke kam mbetur, pa njerez kam mbetur
Merzia
Eshte dicka e hidhur qe nuk ben dot pa te me
Si edhe pa e quajtur pikellim apo me fjale me te ndera
eshte dicka qe vertet te kthen ne bust
Barkun me qime e kofshet t'i fsheh e t'i ruan
Ne uje te mbyturish
Qe t'i kesh per pleqeri
Tani qe zhduka edhe floket e shenjte
nje figure e lojes me letra jam bere
Duke buzeqeshur me nje lule gazi ne dore
Me ca rroba te stolisura fort
Bust, bust spathi, si fant
Me dy koke e kater duart me thika e gjethe te gjumit
Tanime merzia si nje gjarper pellumb
Ne nje fole thurur prej flokesh te ngordhur
Ngroh si veze dy kokat e mija
Njera eshte per vrasje, tjetra per vetvrasje.

nga Aristogata Fri 9 Apr 2010 - 11:42

KRISTALE TË MISTERTA

Ç’dreq dëbore kjo
që nisi befas,
Kur sipër nesh
qielli është xham!
Mos del nga sytë e tu
që shohin fshehtas,
Ku ka ca re
që unë,dot,s’i shmang!?

Se unë e di që ti
krijon ca dimra,
Që as natyra,ndoshta,
nuk i njeh!
Si një Eol që mban
në kacek erërat,
Ti mban dëborën
edhe retë i fsheh!

Ç’dreq dëbore kjo
që nisi befas,
Kur sipër nesh
qielli është xham!!
Unë do t’i vdes
kristalet e misterta
Dhe dimrin, që ti kot,
në sy e mban!

nga **Tonii** Fri 9 Apr 2010 - 11:46

KAM MENDUAR

Kam menduar per nje kohe te vjeter
Ketu era, tek me shtyne, ne gjoks me qane
Kur kam dashur me shume nje tjeter
Kete nate, prape ne mendje e kam

Mos u merzit .Ti ne krahun tim
Une, sekret e mbaje dhe, s'ta them
Kjo ere e cmendur, me s'ka kthim
Por dhe ne kthefte, me s'do kete vlere

Ky mendim eshte i vangullt e pa shprese
Do te mbyllet bashke me vetrnine aty
Pa lene asnje shenje, asnje mbrese
Se, mua s'do me gjeje me Ty!

nga **Tonii** Sun 11 Apr 2010 - 8:19

POEZIA E HUMBJES

TI ASNJEHERE S'E KUPTON CFARE HUMB
LODRON SI NJE MACE NE HAPESIREN
E GJELBER TE SYVE TE TU
DHE UNE I FYER I POSHTERUAR
TE PERGJOJ PAS HIJES SIME
BEHET VONE, SA VONE NGA NDARJA
UNE MBI PRUSH THYEJ SHKARPA
SI IDIOT I FRYJ HIRIT
NDIZU ZJARR
DHE HEDH ATY LULE, SHAMI, VJERSHA
RROBAT E CDO GJE QE KAM
E NGEL NJE LAKURIQ I VARFER, ZHVESHUR
QE ZJARRI DOT ME S'E NGROH.
TI ASNJEHERE S'E KUPTON CFARE HUMB
LODRON SI NJE GJETHE NE LULISHTET PA ANE
TE SYVE TE TU
POR UNE DUA TE TE DUA
ME CDO KUSHT

nga Aristogata Sun 11 Apr 2010 - 8:23

SINFONIA E TAKAVE
Ai ishte një regjistrues i marrë,
S’kishte zemër në gjoks,kishte disqe!
Jetonte brenda në një kitarë,
Atje e desh dhe varrin kur të vdiste!

Ia dha vetë ate forme sobalkes se tij,
Se atje do flinte me Bet’hovenin e madh!
Se atje do ish dhe zoti Paganin,
Edhe zoti Shubert,edhe zoti Moxart!

Kush tha se keta ishin te vdekur!?
Ai fliste me ta,qeshte,peshperiste!
Brenda kitares se tij vetem e shoqja,
E urdheruar ishte te mos fliste!

Ai behej xhind kur ajo lante pjatat,
Kur kercitja e tyre i futej neper disqe!
Ai i ulerinte kur ia degjonte takat,
Pale kur padashur,ndonjehere ,teshtinte!

Por erdhi nje dite dhe ajo iku ne qiell,
Kitara krisi,muret e saj u cane.
Telat e saj rane mbi Bet’hovenin,
Mbi Moxart e Shubert,mbi te gjithe rane.

Tani ai ve veshin ,jo per te degjuar tinguj,
Po per t’u cmallur me zhurmen e pjatave!
Bet’hoveni?E c’eshte Bet’hoveni,
Para simfonise se embel te takave!?

nga Ambra Sun 11 Apr 2010 - 8:39

Kristal

Ka kohë që s'shihemi dhe ndjej
si të harroj une dalëngadal
si vdes tek une kujtimi yt
si vdesin flokët dhe gjithçka.

Tani kërkoj poshtë e lartë
një vend ku ty të të lëshoj
nje strofë a notë, a një brilant
ku të të lë, të puth, të shkoj.

Në s'të pranoftë asnjë varr
asnjë mermer, a morg kristal
mos duhet vallë prapë të të mbart
gjysëm të vdekur, gjysëm të gjallë.

Në s'gjetsha hon ku të të hedh
do gjej një fushë a një lulnajë
ku butësisht porsi polen
gjithkund, gjithkund të të shpërndajë.

Të të mashtroj ndoshta kështu
dhe të të puth të ik pa kthim
dhe nuk do dine as ne askush
harim ish ky a s'ish harim.

nga Aristogata Sun 11 Apr 2010 - 8:42

TRISHTIMI

Po iki me trishtim i zhgenjyer nga miqte
E mbylla dhe deren qe rrinte e hapur
Per lajkataret, per rrenacaket e smirezinjte
Qe shtireshin engjej te dashur.

Ku vete s'e di , vec s'dua te kthehem
Serishme ne rrenat e jetes
Diku ne nje skaj te larget do prehem
me qafen e futur ne jaken gri te xhaketes.

nga **Tonii** Sun 11 Apr 2010 - 10:17

NUK E KAM NJE FOLE

Nuk e kam nje fole sonte
Te strukem e gjume te fle
Ti, te me zgjosh, bukuroshe
Enderren, zgjenderr, te ma besh

A te gjej ne zemren tende, shpresen
folene qe e humba
Ie flas me endrren tende
E ta fal besen

Do ta shohesh, do te jem me i mire neser
Kam si te dal para dites
Me folene qe kam gjetur
Zog qe, gjith nates ka fjetur

Porse sante, ku ta gjej nje foIe
te ngrohte e te mire
Ii jashte, ne kete ngrice, me Ie
Paske qene, sa e pameshire

Kam, dy sy, si te qiellit
Yje, qe humbur m'kane, n'pagjetje

nga Aristogata Sun 11 Apr 2010 - 10:21

VECSE NJE ENDERR

Ja keshtu, ti erdhe, ndenje, ike
Dhe sikur ketu nuk ishe kurre
S'erdhe si e dashur, por si mike
Thjesht si vizitore tek nje burre.

Per takimin, tjeter enderr kisha,
Tjeter doli,sic u ndodh ne bote
Enderrova ne kulm te trendafilta
Si nje vere a trendafil ne gote.

Dhe megjithate them faleminderit
Ti me dhe nje fluturim mbi nje enderr
Neper porten hapur prej ylberit
Dhe s'ka gje se endrra ishte zhgjenderr.

nga **Tonii** Wed 14 Apr 2010 - 9:29

Ne iksha shpejt prej kesaj bote
ju mos qani shoqet e mia
se shpirti im vec zhurmeroi
ai s'u ndryshk nga plogeshtia.

Zi mos me mbani se shkoj e lumtur
vec trendafila ma mbushni shtratin
e lozni qeshni rreth trupit tim
te me percillni dua mes gazit.

Rinia ime mos t'iu dhimset
me mire le tju breje zilia
sa kohe jetova ne kete dhe
vdekjen ma vrau dashuria.

Irena Vreto

nga Aristogata Wed 14 Apr 2010 - 9:32

DASHURI E VESHTIRE

Ti ne kanape tani dremit,
Ndofta gjumi ende s'te ka zene,
Abazhuri mbi qerpiket ndrit,
Libri nga gjishtrinjte te ka rene.

Para teje ndal mendimi im:
Jemi dashuruar edhe share,
Jemi ndare shpesh ne udhetim,
Po drejt njeri-tjetrit kemi ngare.

Dhoma hesht e rruga larg gjemon,
Ti sheh endrra kalteroshe shume,
Une, ndonese pi dhe mogadon,
Mezi fle, se jam njeri pa gjume.

Te kam pasur enderr cast e ore,
Endrrer te trishtuar e te mire,
Po te jem vertet nje Pitagore,
Ti je teorema me e veshtire......

DRITERO AGOLLI

nga **Tonii** Wed 14 Apr 2010 - 9:33

STINA

E kam ditur se do ta kem fatin e qyqeve

Se dielli nuk lindi me mua

Te zeza ishin të gjitha

Edhe bora kishte ngjyrën e zezë

Pastaj vonë...

Shumë vonë e kam kuptuar

Se stina nuk ishte e imja

Kisha lindur në stinën e qyqeve..

nga **Tonii** Wed 14 Apr 2010 - 9:35

DASHURIA E PARALINJES SIME
Unë shkruaj një varg për dashurinë,
qindra vjet para se të lindesha.
Është një varg pa fjalë,
një rrip mjegulle e ndritshme,
me aromat e luleve,
me ritmin e jehonave të ëndrrave,
të paralindura.
Unë shkruaj një varg për dashurinë
e paralindjes sime.
Dhe pyetjeve shumë të cuditshme,
dhe cështjeve shumë të mistershme,
dhe protokollit shoqëror shumë të papërshtatshem,
unë i bëj sfidë.
Unë guxoj, me një varg për dashurinë,
të jetoj paralindjen time.

nga Aristogata Wed 14 Apr 2010 - 9:36

Ma do qejfi, shkoj drejt dhimbjes
Dhe prej dhimbjes ik sërish;
Nisem plot inat mes grindjes,
Kthehem zbutur si dervish.

I kanosem ashpër fisit
Dhe përlotur fisin fal;
I penduar shkoj drejt Krishtit,
Ik nga Krishti, bëhem djall.

Hesht në prehje, rend në lodhje,
Njërën ndreq e tjetrën prish;
Kur mbledh lule, dua rrodhe,
Guvë e jetës - Judë e Krisht!...

nga **WebMaster** Wed 14 Apr 2010 - 9:37

Koha e pamjaftueshme

S'kam kohë të harroj shumë gjëra
Që nga mendja ti nxjerr përjetë.
Për tragjikët e vjetër e shkrepëtimat
Do t'më duhen së paku dy vjet.

Dhe ndoshta po aq për Danten,
Për frëngjishten tok me plazhet po aq,
Ndoshta gratë do të jem duke fshirë
Kur muzgu do të afrohet ndërkaq.
Si udhëtari me peshë të tepërt
Para avionit që niset pas pak
I ngarkuar rëndshëm ende
Do t'afrohem tek varri humbak.
Nga supet si ta heq këtë barrë?
Ku ta hedh këte peshë, si?
Me të s'mund të zbres atje poshtë
Por as lart dot s'e lë kurrsesi.
I menduar gjer në çast të fundit
Nga mosthënia, nga pengu tragjik,
Një shenjë ndoshta të pakuptueshme
Do t'ju bëj të gjithëve e do ik.

Naim Frasheri

nga **WebMaster** Wed 14 Apr 2010 - 9:38

Ju lutem duhet te shkruani edhe Autorin e poezise

nga Aristogata Wed 14 Apr 2010 - 9:39

Armiku im

Armiku im,
shpeshhere me fyeve ne menyren me te dobet,
shpeshhere te fyeva ne menyren me te ceket,
armiku im.
E c'do te ish jeta ime pa ty
dhe e jotja pa mua?
Askush s'mund ta dije.
(kur kushtezime mbaron
qenia zhduket)
Armik.Armiku im.
Prej teje rash ne gjurme dhe perfitim
te asaj qe kerkoja,
prej teje gjalleroji jeta ime, u zgjua,
u perbetua,
dhe ngashereu,
kur vrasja shpirtat ngertheu.
oh, ne te vertete ti je dashuria
dhe urrejtja ime,
armiku im.
Pikerisht ato,
qe ne zhvleftesuam
ndersa rruges ecem,
qe asnjeher s'i ditem,
s'i llogaritem,
TURMAT,
qe inerte derdhen
dhe fryme marrin
me injorim,
lane pasoje
mbi shpirtin tend
mbi shpirtin tim

MIMOZA AHMETI

nga **Tonii** Wed 14 Apr 2010 - 9:40

MARS
Në mars,
pas ditëve me diell,
qielli u bë gri.
Dëbora kërcenonte,
era humbi lulet e celura.
Mbas disa ditësh,
pranvera breroi deri nq zemër.
Lulet e reja puthën
plagët e luleve të rëna.
Kështu ka dashuria,
një fashë dhimbje,
nga rrezimi i parë i syve,
në lulëzimin e duarve, buzëve.

nga Aristogata Wed 14 Apr 2010 - 9:42

Kesaj nate me hene te vjeshtes

Kesaj nate me hene te vjeshtes
Dola fushes te bredh kuturu.
Rete shtohen me vrap pa reshtur,
Hena duket aty-ketu.
Porsi vete mendimet e mia
Po me shtyhen nder mend me shpesh
dhe pas tyre gjithnje gjendesh ti
si kjo hene qe duket mes resh.
Hena shpejt do te zhduket dhe netet
do te mbeten pa te, kurse ti
ne enderrimet e mia pa jete
perendim s'do te kesh kurrsesi.
D.Agolli

nga **Tonii** Wed 14 Apr 2010 - 11:34

ALKETËS
Po të pres Alketa,
të vish në mbrëmje,
të më thuash dy fjalë,
jo më shumë
e të heshtësh.
Në blicin e frymëmarrjes,
të shohim njeri tjetrin
e të puthemi të dy.
A e di Alketa,
si fillon pritja ime ?
Gjithë qenia jote
në qafë më rëndon
Unë atëherë pres.
Një sekond më shpejt,
të më jesh pranë,
më lehtëson.
A e di Alketa,
cështë ndarja jonë për mua ?
Marr një fotografi,
nga blici i frymëmarjeve
dhe e mbaj me vete,
deri në shkrepjen e blicit tjetër

nga Vizitor Wed 14 Apr 2010 - 11:40

EMRI I ZOTIT

Zot i vërtetë,
Bota e tërë
Gjithë ç'ke bërë
E ç'ka në jetë
Të gjitha ç'janë
Yje dhe diej,
E dhé e qiej,
Një gjuhë kanë,
Që thotë emrin tënt!
Ngado që shikonj,

Atë emër dëgjonj.
E shoh më ç'do vënt.
Dheu, që rrimë ne,
Duke mbleruar,
E kam dëgjuar,
Që thotë se ç'je.
Yjtë me dritë,
Duke kërcyer,
E duke kthyer,
Nat' edhe ditë,

Re me gjëmim
Zoqtë me fjalë,
Deti me valë,
Lumi me rrëmbim
Lulja me erë,
Dhe me bukuri,
E me mituri,
Kur çel në verë,
Emrin tënt thonë,
Ty të tregojnë

E të lëvdojnë,
Ty gjithë monë!
Po njeriu, o Zot!
S'ta di emrin tënt,
Se s'gjendet me mënt.
Ah! S'e thotë dot;
Njeriu nukë munt,
Se gjuhë s'i dhe
Që të thotë ç'je,
O fuqi pa funt!

Dielli kur del,
A tek perëndon,
Zogu kur këndon,
E gjethi tek çel,
Bukur tregojnë,
Emrin që ke,
Rrëfejnë ç'gjë je,
Dhe më gëzojnë.
Në gjithë botë
Vetëm njeriu s'di

Rri si çilimi
E s'mundet ta thotë!
Me zë të zjartë,
Donja të flisnja,
Edhe t'i grisnja,
Retë si kartë,
Si vetëtima;
Apo si lumi,
Që s'e zë gjumi,
Me oshëtima!

Falmë nga togu
Q'është e ç'shohëm
Nga gjithë ç'njohëm,
Zën' e një zogu,
Të rri më një vënt,
Edhe më lerë,
Të them një herë,
Një herë emrin tënt.
NAIM FRASHERI

nga **Tonii** Mon 19 Apr 2010 - 9:21

Të birtë e shekullit të ri

Na t'birt e shekullit të ri
që plakun e lamë në "shejtnin" e tij,
e çuem grushtin për me luftue
nder lufta të reja
dhe me fitue...
Na të birt e shekullit të ri,
filizat e një toke së rimun me lot
ku djersë e ballit u dikonte kot -
se dheu i yne qe kafshatë e huaj
dhe ne marrëzi duhej shumë shtrejtë t'u paguejm
Na t'birt e shekullit të ri
vllazen të lindun e të rritun në zi,
kur tinglloi çast'i ynë i mbramë
edhe fatlumë
ditem me thanë:
s'duem me humbë
në loje të pergjaktë të historis njerëzore,
jo! jo, s'i duem humbjet prore
duem ngadhnjim!
Ngadhnjim ndërgjegje dhe mendimi të lirë!
S'duem për hir
të kalbsinave të vjetra që kërkojne "shejtnim"
të zhytemi prap në pellgun e mjerimit
që të vajtojmë prap, kangët e trishtimit,
- kangen monotone, pa shpirt, të skllavnis -
të jem' nji thumb i ngulun nder trutë e njerëzis.
Na të birt e shekullit të ri
me hovin tonë, e të ndezun peshë,
ndër lufta të reja kemi m'u ndeshë
dhe për fitore kem me ra fli.

MIGJENI

nga **Tonii** Mon 19 Apr 2010 - 9:25

PRANVERA E NJE VEJUSHE

Duket si nje loje e kendeshme,kur fle me te dhe ai s´egziston
Ngrihesh nga krevati erret,nderesh mes erresires se dhomes
Hedh shikimin nga dritarja,per te kundruar naten pis
Pastaj ngrine si nje statuje gjersa s´te leshojne kujtimet

Me s´beson qe ishte dikure,me s ´beson qe me s´do
jete
Ndersa ulesh ne parvaz,si nje mimoze e vyshkur
Me shikimin ne erresire,me ndijimin ne erresire
Ndersa jeton ne nje pranvere,te erret mes lulesh te zeza

Aty diku e ndjen,sikure kthyer eshte nga larg
Me nje thike e me nje shpate,urdhero i mjere-i thua
Ai eshte me syte e erret,e kupton pse syte s´jane blu
Ndersa shtrin duart e erreta,per ta zaptuar perfundimisht

Por ai luan me ty,terhiqet duke lene aromen
E trupit te tije te erret ,dhe ti ngul kembe qe ta zesh
Nje vazo degjon tek thyhet,mespermes erresires
Nje ndijim i athet vjen,sikure vdekja vjen me te

Eshte kohe lufte diku,ja dhe plumbat shpojne erresiren
Krismat muzike te re sajojne,ndersa ti ia merr vallzimit
Bashke me te ne ate parvaz,te ngushte sa nje shpirt i thyer
Me duart e shtrira
para, neper gjinjte e erresires

Do te ndjesh nje krisme te fundit,qe erresiren do ndriqoje
Nje rropatje e dhimbeshme,qe do perftoje nje diell
Dicka shume e kendeshme,do te marre kujtimet tuaja
Ndersa vazoja ku ke celur befasisht do te thyhet

nga Aristogata Mon 19 Apr 2010 - 9:28

IRMA KURTI

Ti largohesh...

Ti largohesh, largohesh, largohesh prej meje
dhe kurre s'me degjon kur te them: "Rri dhe pak!"
ne ato caste ne zemren time lind meria
e me vete betohem qe mos te te flas

Po per cudi perseri vij drejt teje
harroj gjith?ka qe thashe me pare
sa te shoh dua te te puth, te te rrok ne krah
e keshtu asnjehere nuk mundem te ve faj

nga Aristogata Mon 19 Apr 2010 - 9:30

Ervin Hatibi

Afrohu

Dua ti harroj sot fjalet
le te flasin vete veshtrimet,
le te flase dora qe dridhet,
ketu mbi kitaren time.

Se kur erret bie nata
nje drite ndizet brenda meje,
njerezit fytyrat fiken,
asgje tjeter s'ndjej vec teje.

Neper jave rrjedh trishtimi
cigaren prape kam filluar
nuk je ndryshe nga te tjerat
vetem une kam nryshuar.

E terhqeh imazhin tend,
dhe veten neper gjume
jemi bashke, por ne agim,
i vetem mbetem une.

Te shoh me qarte kur ti je larg,
afrohu te te dua
dhe nese kjo eshte loje
nuk me pelqen te luaj.

Dicka mire e kam ditur
vajzat vdesin porsi lulet
nje petal qe me solli vjeshta
permbi floke vjen e me ulet.

nga Vizitor Mon 19 Apr 2010 - 9:33

Ti, Shqipëri, Më Jep Nder!

O malet e Shqipërisë dhe ju, o lisat e gjatë,
fushat e gjera me lule, që ju kam ndër mend ditë e natë.

Ju bregore bukuroshe dhe ju, lumenj të kulluar,
çuka, kodra, brinja, gërxhe dhe pyje të gjelbëruar!

Do të këndoj bagëtinë që mbani ju e ushqeni,
o vendëthit e bekuar, ju mendjen ma dëfreni...
Ti, Shqipëri, më jep nder, më jep emrin shqiptar,
zemrën ti ma gatove plot me dëshirë e me zjarr!

NAIM FRASHERI

nga **Tonii** Mon 19 Apr 2010 - 9:35

Ai s’banon në këto vise.
Sa më pëlqen të shoh ndër pemë
Si flakë e blertë nis e ndizet.

Degët e trungjeve të artë
Një frymë fshehtësie i ngroh,
dhe fjalë e yjeve të zjarrtë
Bulon me gjethin nëpër to.

Unë e kuptoj gjuhën e fshehtë
Të kësaj toke. Po s’arrij
Që pasqyrimn’ e një komete
Nga faqe e ujrave ta fshij.

Me bishtin nuk arrin dot kali
Ta fshijë hënëzën që pi...
Pse s’mbin vështrimi ynë vallë,
Siç mbin që thellë gjethi i ri!

nga Aristogata Mon 19 Apr 2010 - 9:37

Eja trishtim

Bilal Xhaferri

Eja, trishtim ,
eja me hapa fletesh qe bien nga deget,
eja me hapa shiu qe keputet nga fletet...
Eja trishtim ,
eja me hapa tingujsh qe dridhen ne mbremje,
eja me hapa zemrash qe rrahin me dhimbje...
Eja , trishtim,
o preher i embel qe nuk me braktise kurre,
o strehe e qetesise sime,
o enderrime te mia,
o gji i shpreses sime.
Eja , trishtim,
trishtim ,
eja.

nga **Tonii** Mon 19 Apr 2010 - 9:47

Mbase vonë, a mbase herët shumë,
Ta shkoqis tani këtë nuk mund,
Don Zhuan i prapë u bëra unë,
Një poet që era e hedh gjithkund.

S’di se ç’më ka gjetur, veç përditë,
Mbi të tjera gjunjë do më gjesh.
Dhe as ndjej mëshirë, as tronditem
Që harboj e tradhëtoj kaq shpesh.

Zemrën e kapitur kam dëshirë
Sa më pak me derte ta mundoj.
Te këta sy femrash, që veç shtiren,
S’e marr vesh ç’dreqin rri kërkoj.

Ndaj mos më lësho përbuzja ime,
Mbamë si gjithnjë në thonjtë e tu!
Shpirti im ka veç të ftohta vlime,
Fëshfëritje jargavani blu,

Nëpër të limontin muzg, ku shquhen
Si në mjegull zërat tej e ndanë.
Veç liri e ndjenjave paguhet,
Ndaj prano dhe sfidat, Don Zhuan!

Por, tek sfidat i pranoj i qetë,
As që ndjej ndonjë ndryshim në gji.
Shqotën e kuptoj si maj të blertë,
Dhe çdo dridhje vetëm dashuri.

Ja se ç’më ka gjetur, që për ditë
Mbi të tjera gjunjë do më gjesh.
Lumturi kërkoj dhe as tronditem
Që harboj e tradhëtoj kaq shpesh.

nga Aristogata Mon 19 Apr 2010 - 9:48

Enderrat

Ti po mbyll sytë, i dërrmuar

Nga puna e tmerrshme këtu nën tokë.

Patjetër je duke ëndërruar,

Se ëndërrave pranga s’u vënë dot.

Dhe le ta bëjnë ferr galerinë,

Ti vuan që të mbetesh engjëll.

Mbi supe si flatra ke mirësinë

Dhe fluturon nëpër ëndërr.

Ku vete kështu?Ah, unë e di

Dhe ëndërrat lidhen mes kaosit

Dhe kanë ftohtë ashtu si ti

Veç me kapotën e të burgosurit,

Dhe s’po të them që i vrasin ëndërrat

Që të kam shëtitur ndër varrët e tyre.

Ndodh që na vrasin më parë se ëndërrat

Dhe qajnë ato mbi ne si velushe.

Befas u zgjove. Buzëqesh i trembur,

Sapo u ktheve nga ai vend i lumtur.

Balli i mbushur plot me ëndërr

E di që bëhet... më i bukur.

Visar Zhiti

nga Vizitor Mon 19 Apr 2010 - 9:57

Poradeci

Perëndim i vagëlluar mi Liqerin pa kufir
Po përhapet dal-nga-dale një pluhúrë si një hije.
Nëpër Mal e nër Lëndina shkrumb' i natës që po bije,
Duke sbritur që nga qjelli përmi fshat po bëhet fir...

E kudó krahin' e gjërë më s'po qit as pipëlim:
Në katund kërcet një portë...në Liqer heshtë një lopatë...
Një shqiponjë-e arratisur fluturon në Mal-të-Thatë...
Futet zemra djaloshare mun në fund të shpirtit t'im.

Tërë fisi, tërë jeta, ra... u dergj... e zuri gjumi...
Zotëroj më katër anë errësira...
Po tashi:
Dyke nisur udhëtimin mes-për-mes nër Shqipëri,
Drini plak e i përrallshëm po mburon prej Shëndaumi...

LASGUSH PORADECI

nga **Tonii** Mon 19 Apr 2010 - 9:58

Puthme, moj e dashur

Puthme moj e dashur puthme
Gjer ne dhimbje gjer ne gjak
S’e duron dot ftohtesiren
Zemra ndezur zjarr e flake

S’eshte kupa e permbysur
Mes gazmoreve per ne
Ti nje gje kupto moj mike
Vec nje here rron mbi dhe

Shih ne mes te erresirs
Henen qe shkelqim vershon
Sikur t’ish nje korb I verdhe
Permbi toke fluturon

Puthme de se kalbesia
Kengen time ma kendoi
Ka te ngjare qielli lart
Fundin tim parashikoi

Eh moj force qe venitesh
Do te vdes kjo s’ka dyshim
Vetem dua t’I puth mikes
Buzet gjer ne fundin tim

Qe pa turp edhe pa drojtje
Embelsisht kur t’enderroj
Tok me shushurima vishnjesh
“Jam e jotja” – te jehoje

Qe si shkuma permbi kupe
Drita mos na shuhet ne
Ndaj kendo moj mikja ime
Vec nje here rron mbi dhe

nga Aristogata Mon 19 Apr 2010 - 10:02

Dashuri

Ish nje vajze e ish nje djale,
vajza e donte e djali e donte,
po Shkumbini i madh me vale
i kish ndare e s'i bashkonte.

Dhe therrisnin: O o o, te dua!
po kjo klithme e lashte fjalesh
u degjohej: Jooo, s'te dua!
neper thashetheme valesh.

E humbisnin te dy shpresen
e shpresonin prap me teper,
sic humbet dhe drita vesen
dhe e gjen mengjesin tjeter.

Ooo, te duuaa, nisej fjala,
Jooo, s'te duuaa, mberritne zallit,
vajza thosh: Me pifte vala!
Te perpifte! I vinte djalit.

Bot me buze, bot me duar
anes dallgeve nderkryer,
here per jete dashuruar,
here per vdekje te zhgenjyer.

Hidhnin fjalen ta kalonin,
shprishej porsi plisi i kumit,
hidhnin gurin te qellonin,
binte mu ne mes te lumit.

Nje cast lumi s'ish me lume
mes dy brigjeve te mallit
dhe u bind e ra ne gjume
dhe u hap e fjeti zallit.

Rendi vajza e rendi fjali
sa u ngrit nje ere e marre,
qe rrezoi shkembinj nga mali
e nje bresher qe s'ish pare.

Zgjaten duar, vune gure,
shtruan dhimbjet qe nuk thuhen
gjer mbi lume u bene ure,
te kalojne ata qe duhen.

Petrit Koci

:(

nga Sponsored content