Legjenda dhe mistere të ndryshme !

Qyteti i Gizës, përtej shkencës dhe racionales

Përpikmëri e frikshme



Egjiptianët ishin shpikësit e parë të matematikës, botëkuptimit astronomik e parimeve gjeometrike. Cilësoheshin si popull tepër i zhvilluar në aspektet shkencore e kulturore

Giza është qytet arab në Egjiptin e lashtë, i cili ndodhet shumë afër lumit Nil.

Nuk është edhe aq qytet i madh me sipërfaqe, ka afër 2 milion e 700 mijë banorë sipas një statistike të bërë në vitin 2006.

Popullsia e saj e madhe në raport me sipërfaqen e bën përafërsisht një ndër krahinat e qyteteve më të mëdha në botë sa i përket numrit të popullsisë.

Ky vend ka jashtëzakonisht shumë vizitorë dhe pret nga e gjithë bota studiues, arkeolog, arkitekt, shkencëtar dhe shumë të tjerë që janë të interesuar për studimin e pasurisë së vjetër të këtij qyteti.

Njihet si një ndër vendet më të famshme në botë, për arsyet se këtu gjendet një ndër mrekullitë e botës antike, që zakonisht njihet me emrin "kompleksi i piramidave të Gizës". Ky tempull bashkë me Piramidën e madhe të Keopsit, dhe me disa tempuj të tjerë, kanë shkruar historinë e Egjiptit, dhe kanë ngjallur debat në të gjitha shoqëritë, mbi prejardhjen e këtyre ndërtimeve antike dhe janë misteri që mundon sot njerëzit anë e mbanë.

Gjithashtu, ky është edhe vendbanim i shumë faraonëve të lashtë egjiptian, për të cilët historia që njohim flet vetëm me supozime e me fakte të thata. Ka shumë e shumë të panjohura mbi këtë vend, të cilat edhe sot e kësaj dite, s'gjejnë dot zgjidhje.

Ekzistojnë shumë teori, të cilat mundohen të shpjegojnë mënyrën e ndërtimit të piramidave, përveç të tjerash, thuhet nga disa shkencëtar se ato janë ndërtuar nga skllavet egjiptian (rreth 2 milion të tillë) nën udhëheqjen e një race tjetër.

Historiku i Egjiptit
Njerëzimi është qenie që është civilizuar shkallë-shkallë, por këtë renditje kaq komplekse shoqërore e prish qytetërimi egjiptian. Egjiptianët edhe pse janë qytetërimi më i vjetër i historisë njerëzore, ata kanë qenë shumë më të zhvilluar në të gjitha sferat e jetës se sa babilonasit, arabët e romakët, që cilësohen shumë më të vonshëm se sa egjiptianët.

Egjiptianët janë qytetërimi më i lashtë që njeh relativisht njerëzimi, qytetërim, i cili është zhdukur krejtësisht, nga arsye ende të panjohura. Nuk kanë qenë popull arab, kurse egjiptianët sot nuk janë po ata egjiptian që kanë qenë atëherë, egjiptianët në kohën tonë janë arab ose sllav.

Ata ishin shpikësit e parë të matematikës, botëkuptimit astronomik e parimeve gjeometrike. Cilësoheshin si popull tepër i zhvilluar, në aspektet shkencore e kulturore, si popull, i cili që në kohët më të hershme kishte paraqitur për herë të parë kalendarin dhe herioglifet, të cilat ishin paraardhëse të numrave romak e arab, me të cilët u zhvillua në përmasa gjigante shkenca.

Ishin gjithashtu shpikësit e parë të letrës, në të cilën shkruajmë. Qytetërim me një kulturë shumë ndryshe nga të gjitha kulturat e tjera botërore, më ceremoniale, më unike, e shumë më e veçantë.

Besohet se qytetërimi egjiptian filloi 5000 vjet më parë. Piramida më e madhe e Gizës ajo e Keopsit është ndërtuar gjatë dinastisë së katërt në Egjipt nga faraoni Khufu.

Egjiptianët e përdornin për nevojat e tyre edhe shkencën e astronomisë për matjen e kohës, për stinët e vitit, muajt e tjerë. Ata posedojnë bibliotekat më të vjetra në botë, që cilësohen të parat në llojin e saj, të ndërtuara e projektuara po nga ky qytetërim, këto biblioteka janë gjetur kohëve të fundit nën rërën egjiptiane.

Piramidat e Gizës

Në këtë kompleks bëjnë pjesë gjithsej 6 piramida (prej tyre 3 të mëdha). Më e madhja nga to është piramida e madhe e Gizës, e cila njihet me emrin "Piramida e Keopsit", me 1.380.000 metra katror, dhe e cila përbëhet prej 2 milion gurëve secili me peshe 2 ton, e në disa raste pesha e gurit shkon deri në 30 ton, peshë të cilën vështirë se e mban edhe një kamion i madh.

As sot në shek. XXI nuk krahasohet dot, madje konsiderohet xhuxhe çdo ndërtesë tjetër në botë për madhësi, peshë e përpikëri matematikore. Piramida e madhe e Gizës peshon 6 milion ton, më shumë se çdo gjë që ka ndërtuar njeriu deri më tani.

Ato janë aq të mëdha sa mund të shihen edhe nga stacioni ndërkombëtar hapësinor, madje edhe nga Hëna.

Besohet se në të kaluarën piramidat kanë qenë të zbukuruara me ar të pastër, e me gurë tepër të çmuar.

Struktura e piramidës përmbante informacione që do të zbuloheshin pas shumë shekujsh.

Deri më sot, është menduar se këto struktura gjigante janë produkt dhe rezultat e dijetarëve te lashtë egjiptian, dhe i një fuqie punëtore prej rreth 2 milion skllevërish. Pikën e parë shumë shkencëtarë po e sfidojnë bukur, duke cituar se struktura e piramidës dhe shumë detaje të saj nuk i përshtaten aspak kohës dhe teknologjisë së atëhershme.

Duhet pasur gjithmonë parasysh se edhe sot për ndërtimin e një piramide (si ajo e Gizës) duhet një sfidë e vërtetë në inxhinieri e arkitekturë. Sot, ndërtohen shumë pak ndërtesa me formë piramide, sepse paraqet vërtet një vështirësi.

Njihet, një piramidë moderne e madhe (shumëfish më e vogël se piramida e madhe e Gizës) është ndërtuar në Las Vegas, të tjerat janë të pakta, apo shumë të vogla. Këto piramida moderne punohen vetëm me anën e makinave të mëdha, dhe me anën e gjeometrisë së përpiktë e ligjeve matematikore.

Atëherë si kanë mundur egjiptianët të ngrinin këso lloj strukturash, vetëm me anën e fuqisë punëtore dhe mjeteve tepër të thjeshta të asaj kohe? Si kanë mundur të ushqenin një numër aq të madh njerëzish? Kësaj pyetje ende nuk është mundur t'i gjendet një përgjigje.

Piramidat e Gizës thuhet se, janë ndërtuar gjatë dinastisë egjiptiane, 4.500 vjet më parë. Bëjnë pjesë në 7 mrekullitë e botës antike, vend ku sekretet dhe të panjohurat për kohën gjendet më shumë se çdo kund tjetër.

Flitet se këto piramida janë ngritur nga po ata arkitektë që ngritën edhe piramidat e tjera të këtij vendi, për nderimin e faraonëve të vdekur, dhe si vend ku ata do të marrin rrugën drejt perëndisë e përjetësisë.

Sipas shumë studiuesve e shkencëtarëve nga e gjithë bota, në piramidë gjendet e kaluara dhe e ardhmja e njerëzimit.

Në kohët e kaluara është menduar se, në Piramidat egjiptiane gjenden pasuri shumë të çmuara si ar e thesare, por kjo ende nuk është vërtetuar dhe faktikisht në piramidë nuk është gjetur asgjë e çmuar.

Sipas vëzhgimeve të fundit shkencore, poshtë sfinksit gjendet një dhomë misterioze, për të cilën ende nuk është njohur gjithçka.

Nga disa studiues mendohet se, nën piramidë është dhoma e ashtuquajtur "dhoma e dijeve" ku gjenden të gjitha informacionet mbi sekretin e piramidave, dhe mbi zhvillimin e gjithëmbarshëm të njerëzimit, por sipas legjendës kjo nuk duhet hapur, sepse thonë se mund të shkaktojë ditën e gjykimit dhe e shkatërrimit të plotë të shoqërisë njerëzore.

Shkenca konstaton se, ekziston "dhoma e dijeve", por pa këtë shtesën e fundit imagjinare. Shkenca supozon se, në fillimet e tij kompleksi i Gizës duhet të ketë qenë diçka tepër e bukur, dhe sipërfaqja e vrazhdë e piramidës duhet të ketë qenë, pasqyrë e lëmuar, sipas konstatimeve shkencore. Tempuj të mëdhenj, piramida super të mëdha, dhoma të nëndheshme etj.

Robert Bauval, një inxhinier dhe autor i librit "Mesazhi i sfinksit", pasi vizitoi dhe studioi me hollësi piramidat e Gizës, dhe pasi analizoi me kujdes ato, tha se është diçka tepër misterioze se përse nuk mbeti asnjë shënim mbi konstruktin e piramidave, përse nuk u gjet asnjë mbishkrim, asnjë dokument?

Është vërtet e pakuptimtë që egjiptianët përshkruanin çdo gjë që shihnin madje edhe lumin teksa rridhte edhe ndërtimin e shtëpive, edhe kanalet e ujit, e Nilin, kurse asnjë dokument nuk u gjet kurrë për piramidat, të cilat duheshin konsideruar diçka shumë madhore, nga vetë fakti që në to punuan 2 milion e më shumë egjiptian. Si është e mundur kjo?

Pastaj Ryder Gryem Hancock, gjithashtu studiues kishte të njëjtin mendim me Bauvalin, ai thotë se, egjiptianet nuk do të ndërtonin diçka kaq madhore, e ta linin në errësirë, mos ta tregonin mënyrën e ndërtimit, sepse edhe vetë praktika tregon se, egjiptianët do ta përshkruanin sigurisht ditën kur do të ngriheshin piramidat, por kjo nuk ndodhi, mos vallë ndërtuesit nuk kanë qenë egjiptianët?

Thuhet se, civilizimi egjiptian filloi 3000 vjet para lindjes së Krishtit, diku rreth 500 vjet para se të ndërtoheshin piramidat e Gizës.

Në historinë e tij, Egjipti i lashtë ngërthen një kulturë unike, krejtësisht ndryshe nga popujt e tjerë. Këtu besohej në disa perëndi, ndër të cilat ishte edhe perëndia "Ra", Perëndia e Diellit, e cila ishte mbi të gjitha.

Këtu popullata ndodhej në kohën e gurit, respektivisht koha dhe teknologjia ishin në atë pikë saqë ende nuk ishte zbuluar rrota, mjeti më i thjeshtë për transport.

Bauvalin e mahnit fakti, se e gjithë ajo strukturë gjigante është ngritur vetëm për t'i siguruar varrin një faraoni, kjo është diçka shumë e çuditshme për të, madje edhe e pabesueshme. Ai mendon se piramidat në Gize kishin edhe një funksion tjetër.

Ka të tillë që mendojnë se piramidat janë ngritur si stacione për një racë tjetër, sepse edhe ashtu vendi është tepër i përshtatshëm për një eksplorim të tillë, pikërisht në qendër të tokës, në një terren të rrafshët e pa lugina të mëdha.

Disa të tjerë mendojnë se, Piramidat janë përdorur vetëm si hambar për grurë, por kjo zgjidhje besohet shumë më pak nga njerëzit. Një supozim tjetër thotë se, ato janë përdorur si observator astronomik.

Deri vonë, piramida e madhe e Gizës (Khufu) kishte qenë ndërtesa më e lartë në botë, deri sa u ndërtua në Paris Kulla e madhe e Eifel.

Tri piramidat e mëdha të Gizës përcaktojnë saktësisht, në mënyrë matematikore katër drejtimet globale: Perëndimin, Lindjen, Veriun e Jugun. Gjenden në mënyrë milimetrike në vijën e paramenduar ekuatoriale të tokës, vijë, e cila e ndan tokën në dy pjesë të barabarta dhe "kompleksi i piramidave të Gizës" gjendet ekzaktësisht në qendër të tokës.

Si është e mundur që egjiptianët t'i dinin dimensionet e sakta të tokës, përderisa toka ende atëherë paramendohej si një pllakë? Egjiptianët përveç tjerash ishin edhe matematikan të zot, është e mundur kjo?

Sipas historisë në kohën e dinastisë egjiptiane nuk ishte shpikur ende ligji ndoshta më i thjeshtë matematikor, ai për raport, ndonëse egjiptianët kishin bërë llogaritje shumë më të ndërlikuara.

Matematika në Giza

Vetë piramida dhe pozita e saj tregojnë, se aty është përdor një matematikë e përsosur e shumë komplekse... Së pari, ajo nuk është ndonjë piramidë e çrregullt, ajo është e rregullt dhe e përpiktë, dhe që i përshtatet formulës së Pitagorës për trekëndëshin C2=a2+b2. Por, Pitagora këtë formulë e shpiku mijëra vjet pas ndërtimit të piramidave, si është e mundur?

Piramida e vogël e Gizës (Menkaure): lartësia- 65 metra, brinja a- 103 m

Piramida e mesme e Gizës (Khafre): lartësia- 136 metra, brinja a- 215 m

Piramida e madhe e Gizës (Khufu): lartësia- 146 metra, brinja a - 230 m.

Llogaritjet kanë qenë tepër të sakta por, për arsye të kohës dhe zhvendosjes së piramidës ka devijuar për shumë pak milimetra. Është e njohur nga bota shkencore, se çdo ndërtesë në botë devijon për disa metra me kalimin e kohës, shkencërisht është konstatuar se, në kohën kur ajo është ndërtuar ka qenë frikshëm e saktë në mënyrë milimetrike.

Shtëpia e Bardhë ka devijuar nga përmasat e saj, prej kohës së ndërtimit e deri më sot, për disa metra, kurse Piramida e Keopsit për afro 5000 vjet ka devijuar vetëm me milimetra, edhe ky është një fakt shumë i habitshëm.

Ky është vetëm fillimi i mistereve të piramidave të Gizës...

Është gjithashtu e çuditshme se, lartësia e piramidës korrespondon saktësisht me lartësinë e Diellit nga Toka.

Ajo është vendosur 4 gradë nga skajet e busullës, një saktësi që nuk është arritur kurrë.

Një egjiptolog tjetër thotë se, kush do që do ta kishte ndërtuar piramidën, ai ishte plotësisht i aftë të përcaktonte gjerësinë dhe gjatësinë gjeografike, kjo është e habitshme, sepse teknologjia për ta zbuluar gjerësinë gjeografike u shpik në vitet 1600.

Një fakt tjetër interesant është se, forma e piramidës është përsoshmërisht e përshtatshme për reflektimin e radarëve. Ja edhe disa llogaritje të tjera matematikore, disa parime të gjeometrisë, që kishin shfrytëzuar egjiptianët. Fillimisht, vlen të theksohet se të gjitha brinjët e tri piramidave janë saktësisht paralele njëra me tjetrën.

Simetralia, e cila lëshohet horizontalisht nga piramida Khufu, pritet saktësisht nën këndin 900 me simetralen vërtikale, që lëshohet nga piramida Khafre, dhe formohet saktësisht këndi i drejtë, dhe hipotenuza që formohet nga kulmi O të piramidës Kahfre kalon nëpër kulmin B, kalon në kulmin C1 të piramidës Khufu, dhe përfundon saktësisht në qendrën e piramidës së madhe- në kulmin O1. Kjo paraqet një lidhje mahnitëse ndërmjet dy piramidave. Të dhënat mund të vërtetohen edhe nëpërmjet teoremës së Pitagorës, për saktësinë e trekëndësiht të formuar.

E njëjta përllogaritje vlen edhe tek piramida e vogël e Gizës me piramidën e madhe. Në fillim bëhet i njëjti veprim. Lëshohet simetralja horizontale nga piramida e madhe e Gizës, dhe simetralja vertikale nga piramida e vogël e Gizës (Menkaurit), ato priten saktësisht nën këndin 900, dhe drejtëza që lëshohet nga qendra O1 deri në qendrën O. Formohet saktësisht hipotenuza e një trekëndëshi kënd drejtë.

Për të mos vazhduar më tej me matematikë, ky rregull është i pranishëm ndërmjet çdo piramide në kompleksin e Gizës.

Lidhja e piramidave me yjet, është një ndër faktet më të mahnitshme në kompleksin e Gizës. Për të vërtetuar se a kishin piramidat e Gizës ndonjë lidhje astronomike, gjë që besohej nga shumë njerëz, nëpërmjet disa mjeteve me teknologjinë e fundit, është kthyer pozita e yjeve në të kaluarën, për të parë nëse ka ndonjë ngjashmëri të piramidave me yjet. Rezultati është i frikshëm.

Në vitin 2450 para lindjes së Krishtit, pikërisht në kohën kur janë ndërtuar piramidat, në hartën grafike të yjeve figurojnë tre yje të cilat ne sy të parë ngjajnë me pozitën e tre piramidave të Gizës.

Pas llogaritjeve matematikore, tre yjet e yjësisë së Orionit përshtaten matematikisht me tri piramidat e mëdha të Gizës. Duket e çuditshme, por përshtatja e tyre është milimetrike. A tregon kjo diçka? Është pothuajse e pamundur që kjo saktësi të rrjedh nga rastësia.

A mos vallë na tregon se raca që ka ngritur këto piramida vjen nga yjësia e Orionit?

Të gjitha ato hieroglife, të gjitha ato vizatime të pakuptimta deri më sot, japin një mesazh për njerëzimin. Ato përveç që janë të pakuptimta, nuk i ngjajnë aspak kulturës së njerëzimit në përgjithësi, është krejtësisht e veçantë.

Përse faraonët gjithmonë e kanë pamjen jo njerëzore, me kokën e zgjatur pas, me një veshje ceremoniale, e shumë karakteristika të tjera jo njerëzore? Përveç të tjerash nuk është gjetur ende asnjë vizatim pa këto pamje të çuditshme, nuk është gjetur asnjë përshkrim njerëzor i faraonit, asnjë vizatim, në të cilën paraqitet si njeri. Përse ka ndodhur kjo, përse asnjë faraon nuk duket si njeriu që njohim? Mos vallë pamja reale e tyre ishte kjo?

Në piramidat e Gizës ekziston një sistem tepër i ndërlikuar i pastrimi i ajrit në strukturën e brendshme të Faraonit. Ai sistem është tepër kompleks dhe shumë i avancuar, që nuk përshtatet aspak me kohën e atëhershme. Përbëhet nga mija thyerje e lakime të gurit, në mënyrë qe ajri të pastrohet sa më lehtë, dhe dhoma në të cilën qëndron faraoni të jetë sa më e freskët. Ky qëllim i tyre është arritur.

Tunelet nën piramidë janë po aq misterioze sa vetë piramidat...

Për të hapur një tunel në kohën tonë, kërkohet një vend që përbëhet prej gurëve tepër të fortë e të ngjitur fort njëri me tjetrin në mënyrë që tuneli ta këtë të vështirë të shembet, sot me shumë vështirë bëhet ai në hapësira ku nuk ka gurë.

Megjithatë egjiptianët para 5000 vjetëve kanë arritur të ndërtojnë tunel super të gjatë në rërë, që sot është tepër e vështirë kjo. As këtij fakti nuk i gjendet sqarimi, madje është diçka e pamundur të ndërtohet nga njerëzit me teknologjinë e atëhershme, sipas gjykimit të Bauvalit, Ham Cock-ut, dhe Doktorr Ivanovicit.

Doktorr Ivanovic është një ndër pjesëmarrësit, në projektin tepër sekret, që njihet me emrin "ISIS". Ai është gjithashtu autor i librit po me këtë emër.

Ai citon se në vitin 1961 në piramidën e madhe të Gizës është gjetur një krijesë jo njerëzore në arkivolin e faraonit Khafu. Për këtë, Dr. Ivanovici ka edhe dokumente zyrtare të KGB-së, dhe video. Kjo ekspeditë është organizuar nga organet sekrete të KGB-së së Rusisë. Projekti ISIS ishte projekt shkencor, i cili është formuar gjithsej për tre arsye:

-për kërkime shkencore për fuqitë telepatike;

-për dosjet UFO dhe;

-për piramidat në Egjipt.

Ekspedita në vitin 1961, pasi kishte hapur arkivolin e Khafus, i cili qëndronte ashtu për 5 dekada, pasi kishte marrë kufomën, dhe pasi kishte studiuar me hollësi atë, KGB-ja pranoi se, rezultatet tregonin se krijesa e gjetur nuk ishte njeri, edhe pse kishte karakteristika të përbashkëta me njeriun. Për këtë informacion edhe pse burimet janë të sigurta ende ky fakt është në një errësirë dhe një paqartësi.

Sipas Dr. Ivanocvicit këtu kemi të bëjmë me zbulimin më të madh të njerëzimit, me shkeljen e një humanoidi jashtëtokësor në tokë, i cili la dijet e njohuritë tek qytetërimi egjiptian.

Gjatë kësaj ekspedite është vërejtur edhe një fakt tjetër: Nga shkëmbi buronte një forcë magnetike, për të cilën shkenca ende nuk ka dhënë shpjegim. Ajo forcë magnetike buron edhe sot nga shkëmbinjtë e lashtë të piramidës së madhe.

Gjithashtu, Ivanovici thotë se, KGB-ja zbuloi prova dhe argumente të pakundërshtueshme, që Egjipti u zhvillua mbi një trashëgimi dijesh, të një race jashtëtokësore.

Kjo teori besohet nga njerëzit dhe është shumë e mundur, që në të kaluarën kemi qenë të vizituar nga një racë jashtëtokësore, tek e fundit kjo si mundësi pranohet edhe nga shkenca.

Sipas po këtij studiuesi, alienët nuk erdhën në tokë për t'i parë piramidat e Gizës, por për t'i ndërtuar ato, si stacione jashtëtokësore për eksplorim ndërplanetar.

Mundësitë që njeriu në atë stad të zhvillimit të ndërtojë diçka kaq gjigante, janë shumë të pakta. Problemi fillestar apo misteri fillestar, është lëvizja e gurëve ku si mesatare po marrim 5 ton një gurë. Teoria e parë ishte tërheqja me litar, kjo mundësi bie poshtë, sepse është vërtetuar se nuk ka asnjë mundësi teorike, që të lëvizet një shkëmb nga dhjetëra e njerëz me peshën mbi 3 ton, vetëm nëse në fuqinë shtytëse do të ishin qindrat, dhe në këtë çast bëhet e palogjikshme, sepse kohëzgjatja do të ishte me mijëvjeçar e jo me dekada për sa janë ndërtuar.

Teoria tjetër thotë se, janë përdorur drunjtë e pemëve për lëvizjen e këtyre shkëmbinjve gjigante. Është konstatuar shkencërisht se në qoftë se kjo mundësi do të ishte shfrytëzuar, atëherë vetë grumbullimi i drunjve të pemëve, dhe bartja e tyre do të ishte projekt shumëfish më gjigant se sa vetë piramidat, prandaj edhe kjo mundësi nuk pranohet si e logjikshme, për të mos përmendur faktin, që Egjipti është një ndër vendet më të varfëra në botë përsa i përket numrit të pemëve.

Si do që të jetë piramidat mbeten projektet më gjigante, më madhështore e më misterioze që njeh sot njerëzimi. Qofshin ato të ndërtuara nga njerëzit apo nga një specie tjetër, as një projekt tjetër njerëzor, as që mund të krahasohet me to. Sipas fakteve të mbledhura ka vetëm dy mundësi:

1. Piramidat janë ndërtuar nga egjiptianët, të cilët ishin një qytetëtim tepër i zhvilluar nga ana teknologjike e shkencore, dhe është zhdukur pa lënë asnjë gjurmë.

2. Ose janë projekte jashtëtokësore, të cilat janë përdorur si stacione në tokë për eksplorime ndër planetare.

Se cila është më e logjikshme, i mbetet çdokujt për ta gjykuar personalisht.

Ngjarje te çuditshme

Kandidati – majmun fitoi thellë zgjedhjet
Gjatë zgjedhjeve lokale, të zhvilluara në qytetin Hartpull të Anglisë, në muajin maj, u shfaq një kandidat i cili zhvilloi fushatën e tij i veshur si majmun. Çuditërisht, ai siguroi një fitore dërmuese në zgjedhje, duke u shpallur kryetar i bashkisë së qytetit. Kandidati “majmun”, i quajtur Stjuart Dramond, gjatë fushatës së tij pati premtuar se do t’u shpërndante fëmijëve banane falas dhe kjo i pati siguruar jo pak popullaritet. Disa muaj pas zgjedhjes së tij si kryetar bashkie, emri i tij nuk vonoi, natyrisht, të përfshihej edhe në një skandal seksi.

Në mes të rrugës me raketa në krahë
Në San Petersburg u arrestua një njeri që u kap duke ecur në mes të rrugës, i ngarkuar me disa raketa të vogla luftarake mbi shpatulla. I pyetur nga organet përkatëse, ai tha se raketat tip “Igla”, me të cilat ishte kapur duke ecur në mes të rrugës, i kishte gjetur në zonën e grumbullimit të mbeturinave në periferi të qytetit dhe se i kishte marrë për t’ua treguar shokëve. Sipas organeve të hetimit, raketat ishin çuditërisht, në gjendje pune.

Pishtari i lavdisë franceze i shuar me...
Një francez u arrestua pasi kishte kryer një “krim” të çuditshëm. Ai kishte shuar me urinë pishtarin e monumentit të Ushtarit të Panjohur, që ndodhet nën Harkun e Triumfit në Paris. Më pas u mësua se ky “i paudhë”, që kishte “guxuar” të përmirte simbolin e historisë së lavdishme të Francës, ishte një njeri që dikur kishte pasur një karrierë ushtarake dhe, pasi u mor vesh se ishte edhe në gjendje depresioni, u dërgua në spital për kurim.

Kujdes me WC-të e avionëve!
Një udhëtare amerikane, e cila kishte hyrë në WC-në e një avioni Boeing 767 që udhëtonte mbi Atlantik për në Nju Jork, pasi tërhoqi sifonin e WC-së, nuk u ngrit dot që aty për orë të tëra. Si rezultat i tërheqjes së sifonit, ishte krijuar një vakum i fuqishëm, që e kishte ngjitur gruan e shkretë pas guaskës së WC-së. Për të arritur që të ngrihet, udhëtares iu desh të presë uljen pas disa orësh të avionit në Nju Jork dhe ndihmën e teknikëve të aeroportit, që ndërhynë sapo iu dha mundësia.

Rosa kundravajtëse
Në një rrugë të qytetit gjerman të Glykshtatit, ku shpejtësia maksimale e lejuar për automjetet është 30 km në orë, radari kapi një “shofer” në kundravajtje që e kishte kapërcyer këtë shpejtësi. Më pas u vu re se kundravajtësi ishte vetëm një rosë e çmendur, që po fluturonte shumë pranë sipërfaqes së rrugës me një shpejtësi prej 39 kilometrash në orë.

Ushqim kanibalësh
Një grua në Japoni, pasi doli nga një market, nisi të hante me shije disa ushqime që kishte blerë aty. Pas pak, ndjeu një shije të çuditshme në gojë dhe, më pas, vuri re se po kafshonte një gisht njeriu... Autoritetet e firmës menjëherë hetuan situatën dhe zbuluan se gishti i gjendur brenda ushqimit kishte përfunduar aty si rezultat i një aksidenti që kishte ndodhur në një nga fabrikat e prodhimit pak ditë më parë.

Këmbët e lehta, faqja e bardhë
Në Uganda, një lepur u krijoi mundësinë 31 të dënuarve që të arratisen nga burgu. Lepuri kishte hyrë në oborrin e burgut dhe pesë gardianë, që ishin të ngarkuar me vëzhgimin e të burgosurve, iu vunë të gjithë pas për ta ndjekur. Nga kjo përfituan 31 të burgosur që ia mbathën, gjithashtu, vrapit duke u zhdukur pa lënë gjurmë. Ndërkohë, nuk dihet me saktësi nëse arriti të shpëtonte pa u kapur edhe vetë lepuri.

Hollandezët, sulm mbi kartmonedha
Ngjarja e fundit e çuditshme për vitin 2002 ka ndodhur më datë 29 dhjetor, në kryeqytetin e Hollandës, në Amsterdam. Gjatë xhirimit të një klipi reklame, një numër i madh kartmonedhash euro të falsifikuara ishin hedhur në rrugë. Mirëpo njerëzit menduan se kartmonedhat ishin të vërteta dhe u sulën me vrull për t’i rrëmbyer e për të mbushur xhepat. Rruga “Ouede Haagesweg”, në Amsterdam, ishte mbushur me mijëra kartmonedha të falsifikuara prej 10, 20, 50, 100 dhe 200 eurosh. Të gjithë kalimtarët, duke menduar se banknotat janë të vërteta, nisën t’i rrëmbejnë e të mbushin xhepat e çantat me shpejtësi. Megjithë paralajmërimet dhe thirrjet e policisë dhe njerëzve të angazhuar me xhirimet, të cilët ndodheshin në vendin e ngjarjes, rrëmbimi i parave nuk u pengua dot. Edhe disa qytetarë, që po kalonin rastësisht aty pranë me automjete, ndaluan makinat e tyre në mes të rrugës dhe iu vunë plot vrull mbledhjes së parave të shpërndara kudo. Rrëmuja u bë aq e madhe, saqë i gjithë trafiku u bllokua. Pasi mbushën plot babëzi xhepat e gjithë ç’kishin, qytetarët “e shkathët” u larguan me shpejtësi

30 vdekjet më të çuditshme të botës

1. Li Po
Vdekje duke përqafuar reflektimin e hënës

Poeti kinez Po (701-706) konsiderohet si një nga dy poetët më të mëdhenj të letërsisë kineze. Ishte i njohur edhe për dashurinë që ndjente ndaj alkoolit dhe poemat më të mira i ka shkruar ndërsa ishte i dehur. Një natë Li Po ra nga varka dhe u mbyt në lumin Yangtze, ndërsa përpiqej të përqafonte reflektimin e hënës në lumë.

2. Hans Steininger
Vdekje nga mjekra e gjatë

Austriaku Hans Steininger ishte i famshëm se kishte mjekrën më të gjatë në botë, gati 1.4 metra e gjatë. Më vonë u bë edhe më i famshëm për shkak se vdiq për shkak të saj. Një ditë në vitin 1527 ra zjarri në qytetin e tij dhe nga nxitimi, Hans harroi ta mblidhte mjekrën. Pa dashje e shkeli, humbi ekuilibrin dhe ra.

3. Tycho Brahe
Vdekje se nuk shkon në banjë

Fisniku dhe astronomi danez, Tycho Brahe, vdiq nga një infeksion në veshka për shkak se nuk shkoi në banjë gjatë një banketi në vitin 1601. Atëherë ishte turp të ngriheshe nga tavolina dhe të shkoje në banjë. Ai mbante një këllëf të artë për hundën për shkak se e kishte humbur të tijën në duel.

4. Jean-Baptiste Lully
Vdekje nga shkopi i dirigjentit

Ndërsa drejtonte himnin “Te Deum” për mbretin francez Louis XIV në 1687, Jean-Baptiste Lully ishte kaq i përqendruar në ruajtjen e ritmit duke përplasur një shkop në dysheme (kështu bëhej para se të përdorej shkopi i dirigjentit), sa goditi me të gishtin e madh. Më vonë plaga u bë gangrenë dhe ai refuzoi ta presë.

5. Mbreti Adolf Frederik
Vdekje nga të ngrënit e tepërt

Mbreti Adolf Frederick i Suedisë ishte shumë i dhënë ndaj të ngrënit dhe më vonë vdiq për këtë arsye. “Mbreti që e hëngri veten për vdekje” vdiq në vitin 1771 në moshën 61-vjeçare nga një problem në tretje, pasi hëngri një vakt të bollshëm me karkaleca, kaviar, sardele të tymosura, shampanjë dhe 14 ëmbëlsira.

6. Clement Vallandigham
Vdekje nga demonstrimi për jurinë

Pas Luftës Civile, politikani nga Ohio, Clement Vallandighma, u bë avokat i suksesshëm që rrallë herë humbte. Në vitin 1871, mbrojti Thomas McGehan, që akuzohej se kishte qëlluar Tom Myers gjatë një grindjeje. Mbrojtja e tij ishte se Myers kishte goditur veten ndërsa nxirrte pistoletën. Për ta bindur jurinë, ai e demonstroi teorinë, por harroi se arma ishte e mbushur.

7. Allan Pinkerton
Vdekje nga kafshimi i gjuhës

Allan Pinkerton (1819-1884) ishte i famshëm për hapjen e agjencisë detektive “Pinkerton” dhe për krijimin e teknikave investigative, si vëzhgimin e të dyshuarit dhe kryerjes së punës nën maskim. Ai vetë vdiq nga një infeksion në gjuhë, gjë që iu krijua për shkak se e kafshoi kur u pengua në një trotuar.

8. Jack Daniel
Vdekje nga shkelja e gishtit të madh

I famshmi Jack Daniel vendosi të shkojë herët në distileri një mëngjes në vitin 1911. Donte të hapte kasafortën e tij, por nuk i kujtohej kombinimi. Në zemërim e sipër, Daniel goditi kasafortën me këmbë dhe lëndoi gishtin, i cili më vonë iu infektua. Ky lëndim i solli dhe vdekjen. Morali i historisë? Mos shkoni në punë herët.

9. Bobby Leach
Vdekje nga lëkura e portokallit

Bobby Leach nuk kishte frikë nga vdekja. Në vitin 1911, ai ishte personi i dytë në botë që kaloi poshtë Ujëvarës së Niagarës mbi një fuçi. Guximtari organizoi edhe shfaqje të tjera ku sfidonte vdekjen, prandaj vdekja e tij është ironike. Ndërsa shëtiste në Zelandën e Re, Leach rrëshqiti në një lëkurë portokalli.

10. Franz Reichelt
Vdekje nga mos-hapja e palltos parashutë

Në vitin 1911, rrobaqepësi francez Franz Reichelt vendosi ta provojë shpikjen e tij, një kombinim i parashutës dhe palltos, duke u hedhur nga kulla “Eifel”. Autoriteteve u tha se do të përdorte një kukull, por në momentin e fundit vendosi ta provojë vetë. Askush nuk u habit për vdekjen e tij. Hedhjen mund ta shihni edhe tek YouTube.

11. Grigori Rasputin
Vdekje nga helmimi, goditja me armë, rrahja dhe mbytja njëkohësisht

Mistiku rus Grigori Rasputin (1869-1916) në fillim u helmua me aq helm sa mund të vriteshin 10 burra, por nuk pësoi gjë. Më vonë vrasësit e goditën me një revolver në shpinë. Rasputin ra, por e mori veten. Atëherë e goditën edhe tri herë të tjera, por Rasputin prapë jetoi. Më pas e rrahën dhe për siguri e hodhën në lumin e akullt Neva.

12. Ray Chapman
Vdekje nga bejsbolli

Ray Chapman nga Kleveland është njeriu i vetëm që është vrarë nga një shesh bejsbolli. Në atë kohë, lojtarët e bejsbollit e bënin pis një top para se ta hidhnin që ai që e qëllonte të mos e shihte. Në 6 gusht 1920, gjatë një loje kundër “New York Yankees”, Carl Mays, i hodhi një top të tillë Chapman, që i ra në kokë.

13. Isadora Duncan
Vdekje nga shalli

“Mamaja e kërcimit modern”, Isadora Duncan, vdiq në vitin 1927 për shkak të shallit të firmosur që e vishte gjithmonë. Gazeta “New York Times” shkruan në 15 shtator 1927 “Automobili po ecte me shpejtësi kur shalli me mëndafsh të fortë u rrotullua tek rrota e makinës. Ajo uli kokën dhe u përplas me një shkëmb”.

14. Homer dhe Langley Collyer
Vdekje nga plehrat

Homer dhe Langley Collyer ishin grumbullues të fiksuar. Dy vëllezërit kishin frikë t’i hidhnin gjërat dhe mblidhnin me fanatizëm gazeta dhe plehra të tjera në shtëpi. Ata madje vunë dhe çarqe në korridore që të mbroheshin nga hajdutët. Njëri prej tyre ishte zvarritur poshtë gazetave për të kaluar dhe ishte zënë në çarkun e ngritur vetë. Tjetri ishte i paralizuar dhe vdiq nga uria.

15. Jerome Irving Rodale
Vdekje gjatë një bisede në një shfaqje

Jerome Irving Rodale ishte një ithtar i ngrënies së shëndetshme. Ai ishte përkrahës i ushqimeve organike dhe themeloi revistën “Ferma dhe kopshtaria organike”. Pasi u mburr se do të bëhej 100 vjeç, nëse nuk shtypej nga ndonjë taksixhi i inatosur, Rodale vdiq nga një infarkt ndërsa intervistohej nga Dick Cavett në 1971.

16. Christine Chubbuck
Vdekje nga vetëvrasje drejtpërsëdrejti në televizor

Christine Chubbuck ishte reporterja e parë dhe e vetme që kreu vetëvrasje gjatë një transmetimi drejtpërsëdrejti në televizor. Në 15 qershor 1974, tetë minuta në transmetim, reporterja që vuante nga depresioni tha: “Do të ruaj politikën e “Channel 40” dhe do t’ju sjell lajmet më të fundit”. Më pas nxori pistoletën dhe e goditi veten në kokë.

17. Elvis Presley
Vdekje në banjë

Ekzistojnë raste të ndryshme të vdekjeve në banjë, por ajo e Elvis Presley (1935-1977) është më e famshmja. Mbreti i rokut është gjetur i shtrirë në banjën e shtëpisë së madhe pasi kishte vjellë në WC. Doktorët thanë se kishte pësuar një infarkt nga shtimi në peshë dhe marrja e ilaçeve të tepërta.

18. Robert Williams
Vdekje nga roboti

Robert Williams është njeriu i parë që është vrarë nga një robot. Më 25 janar 1979 ngjitet në një dollap të depos tek “Ford Motor’s Flat Rock” për të marrë një pjesë për robotin që s’po funksiononte. Çuditërisht në ato momente roboti aktivizohet dhe e përplas krahun në kokën e William duke e vrarë atë në çast.

19. Vic Morrow
Helika e helikopterit i pret kokën

Aktori Vic Morrow ndërroi jetë gjatë xhirimeve të filmit “Twilight Zonë: The Movie”, kur një helikopter doli jashtë kontrollit për shkak të shpërthimeve të efekteve speciale dhe i preu kokën me helikë. Dhe dy fëmijë të tjerë aktorë vdiqën në vendngjarje në atë kohë.

20. David Grundman
Vdekje nga kaktusi

Në vitin 1982, 27 vjeçari David Grundman dhe një shoku i tij i dhomës vendosën të bëjnë qitje duke përdorur si shënjestër lulen e shkretëtirës. Kaktusi i parë, i cili ishte i një madhësie të vogël u bë copash menjëherë. Por kur Grundman provoi të qëllonte me armë një kaktus të madh, një pjesë e tij i ra përsipër duke e vrarë.

21. Tennesee Williams
Vdekje nga tapa e shishes

Dramaturgu Tennesee Williams, i njohur si një nga më të mëdhenjtë në historinë e Amerikës, gjithashtu njihet dhe për dashurinë e tij për pijen. Dhe pikërisht nga ajo i erdhi dhe vdekja jo e zakonshme. Ai ishte në dhomën e tij të hotelit në vitin 1983 pasi i ngeci në fyt tapa e shishes.

22. Jerome MoodyMbytje ironike në pishinë

Në vitin 1985 rojtarët e jetës, siç quhen ata që shpëtojnë njerëzit që rrezikojnë të mbyten në det, në Nju Orlins, vendosën të festojnë sezonin e parë pa asnjë mbytje. Kur mbaroi festa, një i ftuar 31-vjeçar, Jerome Moody u gjet i vdekur në fund të pishinës së zyrave të rojtarëve të bregut.

23. Dick Shawn
Vdekje në skenë

Komediani i njohur Dick Shawn u nda nga jeta në vitin 1987, vdiq nga një atak në zemër në skenë ndërsa po bënte humor. Ai po tallej me politikanët duke përmendur klishetë e fushatave elektorale si për shembull “Unë nuk do ta lë pas dore punën”. Më pas ai u shtri në tokë dhe njerëzit menduan se ishte pjesë e shfaqjes.

24. Mal Kirk
Vdes nga goditje barku

Mundësi britanik Mal “King Kong” Kirk vdiq nga një goditje barku e Shirley “Big Daddy” Cratbree. Në gusht 1987, në momentet finale të ndeshjes, Crabtree kreu lëvizjen dalluese të tij (duke u hedhur poshtë e lartë dhe duke përplasur barkun tek kundërshtari) Kirk, i cili pësoi një infarkt në zemër dhe vdiq.

25. Lori Rae Keevil-mathews
Vdekje nga çadrat gjigante

Në vitin 1991 artistët Christo dhe Jeanne-Claude krijuan një instilacion ambientalist prej mijëra çadrash gjigante të verdha dhe blu në Kalifroni dhe Japoni. Dy muaj më vonë Lori Rae Keevil-Mathews, një 33-vjeçare, shkoi të shihte instilacionin kur era e fortë e shkuli një nga çadrat e cila e shtyu gruan të përplasej pas një guri.

26. Yooket Paen
Vdekje dyfishe

Në vitin 1991, një grua tajlandeze 57-vjeçare, Yooket Paen, ishte duke ecur në fermën e saj kur aksidentalisht i rrëshqiti këmba në një bajgë lope. Kur u rrëzua ajo u mbajt pa dashje në një tel korrenti të zhveshur dhe vdiq. Gjatë funeralit, motra e të ndjerës po u tregonte fqinjëve vendin ku kishte rënë në korrent Yooket, kur dhe ajo vetë rrëshqiti, kapi telin e korrentit dhe vdiq.

27. Betty Stobbs
Vdekje nga delja

Në vitin 1999, Betty Stobbs, 67-vjeçare nga Anglia, mori një deng me barë të thatë që e ngarkoi në pjesën e pasme të motorit për të ushqyer tufën e deleve. Mesa duket, delet ishin shumë të uritura. Rreth 40 prej tyre iu vërsulen barit duke e shtyrë atë të binte nga një shkëmb i lartë. Stobbs i mbijetoi rënies, por vdiq kur motori ra pas saj poshtë dhe pikërisht mbi të.

28. Brian Wells
Vdekje nga varësja

Më 28 gusht 2003, shpërndarësi i picave Brian Wells u përpoq të grabiste një bankë me një armë artizanale në formë kallami. Kur e kapi policia ai tha se atë e kishin detyruar ta bënte një gjë të tillë dhe se në qafë kishte një varëse bombë. Bomba plasi përpara se policia të mund ta çaktivizonte atë.

29. Steve Irwin
Vdekje nga peshku

Në vitin 2006, eksperti i jetës së egër dhe personaliteti televiziv Steve Irwin apo siç quhej ndryshe “Crocodile Hunter”, vdiq kur një thumb i një peshku iu ngul në zemër, ndërsa ai po filmonte dokumentarit “Krijesat më të rrezikshme të Oqeanit”.

30. Mariesa Weber
Vdekje nga rafti i librave

Familja e Mariesa Weber kishte denoncuar për humbjen e saj rreth dy javë përpara se ta gjenin në dhomën e gjumit të saj, vënë përfund nga rafti i librave. “Unë kam fjetur në të njëjtën shtëpi me të prej 11 ditësh dhe ku s’e kam kërkuar, dhe e gjej këtu në dhomën e gjumit të vdekur”, tha më pas nëna e saj.

Fundi i botes sipas Isak Njutonit

Sipas shkencëtarit anglez, sër Isak Njuton, ka filluar numërimi mbrapsht. Kanë mbetur më pas se 53 vite deri në fund të botës, i parashikuar sipas Njutonit në vitin 2060.

Babai i fizikës moderne e formuloi këtë profeci në një letër të vitit 1704, të zbuluar ditën e diel, në një ekspozitë të Universitetit hebraik të Jeruzalemit të titullar “Sekretet e Njutonit”.

Por përse viti 2060? Njuton shkruan se do të ishte 1200 vite pas vitit 800 pas Krishtit, datë në të cilën restaurohet Perandoria e Shenjtë Romake. Mesa duket shkencëtari ka arritur në këtë datë pas leximit të librit të profetit Daniel, një nga librat më të vështirë ku gjenden simbolika të panumërta dhe vizione fantastike.

Misteret e së shkuarës së njerëzmit

Shumë nga kërkuesit mbi fenomenet e paspjegueshme dhe UFO-t, nxjerrin shpesh herë në pah një fakt shumë të rëndësishëm që nuk mund t'i jepet një përgjigje e saktë.

Ndërsa mendohet nga shumica e shkencëtarëve që merren me kërkime të kësaj natyre, se, rastet e identifikuara si Objekte Fluturuese të Paidentifikuara ose UFO, janë nga burime jashtëtokësore ose janë projekte qeveritare, ka dhe një rrymë tjetër mendimi, që këto objekte të kenë lidhje me Indinë e Lashtë ose me Atlantisin.

Ajo që dihet mbi mjetet enigmatike fluturuese në Indinë e Lashtë, vjen nga burimet e vjetra të literaturës indiane:tekste të shkruara, që kanë ardhur te ne nëpërmjet shekujve. Nuk ka pikë dyshimi se, këto tekste janë autentike dhe shumë prej tyre njihen si epikat indiane. Nuk ka pak, po ka qindra tekste të tillë. Shumë prej tyre akoma nuk janë përkthyer në anglisht që prej sanskritishtes së vjetër.

Perandori indian, Ashoka, krijoi një shoqëri sekrete të quajtur "Shoqëria sekrete e nëntë burrave të panjohur", të cilët ishin shkencëtarë që supozohet se kataloguan shumë shkenca. Ashoka e mbajti punën e tyre të fshehtë, pasi ishte i trembur nga përmbledhja e avancuar e shkencës, që bënë këta shkencëtarë duke iu referuar burimeve antike, mund të përdorej për luftë-ndaj të cilës ai ishte totalisht kundër. Ashoka ishte kthyer në një budist të devotshëm pasi kishte mundur një ushtri të madhe në një betejë shumë të përgjakshme.

"Nëntë burrat e panjohur" shkruajtën një total prej nëntë librash, mundësisht nga një prej secilit.

Një prej këtyre librave ishte "Sekretet e forcës gravitacionale". Ky libër, i njohur prej historianëve, por aktualisht i palexuar e i pagjetur akoma prej ndonjërit prej tyre, trajton çështjet e gravitacionit dhe të kontrollit të tij. Ky libër, mendohet se është diku i mbajtur fshehur, në ndonjë bibliotekë të Indisë ose të Tibetit (ose ndoshta dhe në ndonjë vend të Amerikës së Veriut...).

Arsyet e Ashokës mund të kuptohen lehtësisht nga kushdo, pasi nëse dikush me qëllime negative do të mund të kishte në dorë njohuri të tilla, atëherë Toka do të kthehej sërish në një grumbull pluhuri. Ishin pikërisht këto armë e këto njohuri që shkatërruan perandorinë e lashtë indiane, Rama, disa mijëra vjet përpara se Ashoka dhe raca e tij të ishin aty.

Tekste të detajuar mbi teknologjinë mijëravjeçare indiane

Pak vite më parë, kinezët zbuluan disa dokumente sanskrite në Llahsa, Tibet dhe i çuan ato në Universitetin Chandrigarh për t'i përkthyer.

Dr. Ruth Reyna, i këtij universiteti, deklaroi se, këto dokumente përmbajnë instruksione për të ndërtuar anije hapësinore për udhëtime ndëryjore.

"Metoda e tyre e shtytjes, tha ajo, ishte e tipit "anti-gravitacional" dhe ishte e bazuar në një sistem analog e "laghimas", fuqia e panjohur e egos, që ekziston në psikologjinë e njeriut, "një forcë centrifugale e fuqishme mjaftueshëm për të mposhtur forcën gravitacionale".

Duke iu akorduar Yogës Hindu, është pikërisht kjo lloj force ajo që lejon ngritjen në ajër dhe zhvendosjen e një personi.

Dr. Reyna, tha se, në bordin e këtyre makinave, të cilat ishin të quajtur "Astras", në tekst, indianët e lashtë mund të kishin dërguar njerëz në cilindo planet-duke i'u akorduar dokumentit, i cili mendohet të jetë mijëra vjet i vjetër. Dorëshkrimet, u tha se ishin bartëse të sekretit të "antimas", "mbulesës së padukshme" dhe "garimës", si dhe "si të bëhesh i rëndë sa një mal plumbi".

Natyrisht, shkencëtarët indianë nuk i morën këto tekste seriozisht, por u bënë më të ndjeshëm ndaj këtyre teksteve të lashta dhe vlerës së tyre, vetëm kur kinezët deklaruan se, studimi i këtyre teksteve ishte përfshirë në programin hapësinor që ata kishin.

Ky ishte një nga rastet e para, kur një qeveri deklaronte se ishte duke punuar mbi projekte kërkimesh mbi anti-gravitacionalitetin.

Dorëshkrimet nuk thonë përfundimisht nëse udhëtimet ndërplanetare u realizuan apo jo ndonjëherë, por përmend planifikimin e një udhëtimi në Hënë, megjithëse nuk është e qartë nëse ky udhëtim u krye apo jo.

Megjithatë, një prej epikave indiane më të mëdha, Ramayana, ka në përmbajtje të saj një përshkrm të hollësishëm të një udhëtimi në Hënë, në bordin e një Vimana (ose Astra), dhe tregon një betejë të zhvilluar në Hënë me një Asvin (një anije e qytetërimit Atlantas). Kjo është vetëm një evidencë e vogël në lidhje me kontrollin antigravitacional të përdorur në kohën e indianëve të lashtë.

Që të kuptohet kjo lloj teknologjie, duhet të shkohet shumë prapa në kohë. E ashtuquajtura Perandoria-Rama e Indisë Veriore dhe Pakistanit, u zhvillua rreth 50 000 vjet më parë në ndarjen kontinentale, që i përkiste Indisë dhe ishte një komb shumë i madh, me qytete të sofistikuara, shumë prej të cilëve vazhdojnë të zbulohen edhe sot në shkretëtirën e Pakistanit, në Indinë perëndimore dhe atë veriore.

Rama ekzistonte paralel me qytetërimin Atlantas, qytetërim i cili drejtohej nga "udhëheqësit shpirtërorë të dritës", të cilët ishin dhe qeverisësit e qyteteve. Shtatë qendrat më të mëdha të qytetërimit Rama, njihen në tekstet Hindu si "Shtatë qytetet Rishi". Duke i'u akorduar teksteve indiane, njerëzit kishin fluturuar me makina fluturuese të quajtura Vimana.

Këto ishin me dopjo kuvertë, dritare anash dhe një kube qendrore dhe ngjanin nga forma me një pjatë të filxhanëve të sotëm. "Udhëtonin me shpejtësinë e erës dhe lëshonin një tingull melodioz"-shkruhet aty. Kishte të paktën katër tipe të ndryshme të Vimanas. Disa ishin si tip pjate, të tjera si cilindër (anije në formë cigarje).

Tekstet e lashta indiane mbi Vimanat, janë të shumtë. Duhet të shkruash volume të tërë librash me përshkrimet që bëjnë ata. Indianët e lashtë i prodhonin këto anije vetë. Ata shkruajtën manuale të tëra mbi kontrollin e tipeve të ndryshëm të Vimanas, shumë prej të cilëve janë akoma në qarkullim dhe një pjesë e mirë janë përkthyer edhe në anglisht.

Samara Sutradhara, është një traktat udhëzues me të gjitha detajet më të imta të një udhëtimi ajror në një Vimana. Ka rreth 230 strofa që tregojnë mënyrën e ndërtimit, lëshimit në ajër, udhëtimin me mijra milje, uljet normale dhe ato të detyruara e deri të përplasjet e mundshme me zogj.

Në vitin 1875, Vaimanika Sastra, një tekst i periudhës së shek. IV p.e.s. shkruajtur nga Bharadvajy i Zgjua r(i cili i referohej disa teksteve akoma më të lashtë), u zbulua në një tempull indian. Ky dorëshkrim përshkruante operacionin e një Vimana dhe jepte informacion në lidhje me drejtimin e timonit, masat e sigurisë për udhëtime të gjata, mbrojtjen e anijes nga rrufetë dhe mënyrën sesi t'i jepje këtyre makinave duke zëvendësuar enregjinë diellore me një lloj tjetër energjie, e cila është ajo anti-gravitacionale.

Vaimanika Sastra ka tetë kapituj me diagrama, ku përshkruhen tre tipe avionësh, përfshirë aparaturat që mund të duheshin në rast zjarri apo prishje. Aty përshkruhen edhe 31pjesë nga këto anije dhe 16 materiale me të cilët ishin ndërtuar këto anije. Këto materiale thithnin nxehtësinë dhe dritën dhe konsideroheshin të vlefshme për ndërtimin e Vimanave.

Ky dokument është përkthyer në anglisht dhe është lehtësisht i verifikueshëm: "VYMAANIDASHAASTRA AERONAUTICS" nga Maharishi Bharadwaaja, përkthyer në anglisht dhe publikuar nga G. R. Josyer, Mysore, India, 1979. Josyer është drejtori i "International Academy of Sanskrit Investigation" në Mysore.

Hitleri dhe nazistët, në kërkim të epikave indiane

Nuk ka pikë dyshimi që Vimanat ishin të ushqyera nga një energji që është thjesht antigraviteti. Bharadvajy i Zgjuar tregon për më shumë se 70 autoritete dhe të paktën 10 ekspertë në fushën e fluturimit. Këto burime tashmë kanë humbur.

Luftë atomike para 200 000 vjetësh ka prova shkencore që e vërtetojnë

Mahabarata e lashtë, një prej burimeve që tregon ekzistencën e Vimanave, e rrëfen kështu luftën e tmerrshme:
"...(arma ishte) një plumb tek
E ngarkuar me tërë fuqinë e Universit.
Një kollonë e ndezur tymi e flake.
Aq e shkëlqyer sa shkëlqimi i njëmijë diejve në kulmin e fuqisë së tyre..
Një vetëtimë e hekurt.
Një mesazher gjigant i vdekjes
i cili ktheu në hi
të tërë racën e Vrishnis
dhe atë të Andhakas.

...trupat e kufomave, ishin kaq të djegura,
sa nuk njiheshin fare.
Flokët e tyre dhe hundët kishin rënë.
Qeramika të thyera pa asnjë shkas të dukshëm
dhe zogjtë të zbardhur.

...pas pak orësh
I gjithë ushqimi ishte i infektuar..
...të shpëtonin nga ky zjarr
Ushtarët u hodhën në lumenj
Që të lanin veten dhe pajisjet e tyre..."

Duket se Mahabharata është përshkrim i një lufte atomike. Referenca të ngjashme nuk janë të izoluara, episode që tregojnë për përdorimin e armëve dhe mjeteve fluturues, janë të shumtë në epikën indiane.

Një prej tyre, përshkruan madje dhe një betejë mes Vimana dhe Valix, që zhvillohet në Hënë. Kur qyteti Rishi i Mohenjodaros u gërmua nga arkeologët në shekullin e kaluar, aty u gjetën skelete të shtrira në rrugë në pozicion dorë për dore, sikur një vdekje e menjëhershme t'i kishte kapëluar. Këta skelete, pas analizave të bërë, rezultuan me përqindje radioaktiviteti në nivele që nuk ishin hasuar asnjëherë në Tokë, krahasuar me skeletet e Hiroshima Nagasakit.

Qytete të lashta, ku muret e gurit dhe tullat janë shndërruar në qelq, janë gjetur në Indi, Irlandë, Skoci, Francë, Turqi e vende të tjera. Nuk ka shpjegim tjetër llogjik, për shndërrimin e fortesave të gurit në qelq, përveçse një shpërthimi nuklear.

Me shkatërrimin kataklizmik të Atlantidës dhe të perandorisë Rama, duke u shkatërruar nga armë atomike, bota kaloi në një kolaps dhe në të ashtuquajturën "epoka e gurit"...dhe pas disa mijra vjetësh filloi historia "moderne".

Pyetjet që kanë njerëzit janë të thjeshta:
A do të ketë më Hiroshima/Nagasaki? A do të na duhet të lëmë pas tekste si indianët e
lashtë, të cilët arritën të sjellin deri ditët e sotme vetëm thërrime nga ai civilizim i përparuar?
...Koha fsheh përgjigjet...

Moisiu e ka folur shqipen e Thotit

Sipas G. Catapanos edhe vet Moisiu e ka folur shqipen e Thotit dhe se emri hebrej- jevrej, për izraelitët rrjedh nga shqipja iliro hitite: JHVE = Tl JE VET: JE VE(T). H e cekur, në hebraishten e vjetër është shqiptuar edhe si E.

THOTI FLISTE SHQIP

Është hartuar në italishte në formë proze dhe poezie, madje në italishte dhe arbërishte. Siç shihet nga vepra, autori, për studimin e vet delikat dhe të vështirë, është mbështetur kryesisht në veprat e shkrimtarëve antikë dhe në përmendoret e egjiptianëve, hititëve, grekëve dhe romakëve të vjetër, respektivisht edhe në shkrimet e ilirëve - shqiptarëve të lashtë.

Duhet theksuar që në fillim se pohimet e Giuseppe Catapanos janë në harmoni me pohimet e shumë filologëve, historianëve dhe arkeologëve anglezë, francezë, turq, arabë dhe shqiptarë.

Qëllimi im themelor është që me këtë shkrim t'ua prezentoj lexuesve tanë një vepër vërtet me rëndësi kolosale, e cila i dedikohet kulturës së lashtë të ilirëve shqiptarëve. Nga ana tjetër, shpresojmë se kjo do ta nxisë kritikën shkencore në këto fusha të dijes, e cila për fat të keq, deri në ditët tona nuk ka arritur të jetë në nivel të duhur.

Thoti ishte edhe krijues i shkencës antike. Ai dhe dijetarët tjerë, flitnin shqip qysh para 12000 vjetëve, meqë ajo periudhë historike (parahistorike) konsiderohej si erë ilire, apo kuturë pellazgjiko - ilire e shqiptarëve të lashtë.

Filologu i shquar nga Roma Giuseppe Catapano, botoi si rezuitat të punës së tij kërkimore - shkencore 40 vjeçare, një vepër kapitale nga fusha, e shkencave i filologjike, të cilës i vuri një titull mjaft interesant: THOT - TAT PARLAVA ALBANESE (Thoti - Tati fliste shqip).

Sipas mendimit të Catapanos, shqipja, më drejtë, ilirishtja, po u flitka më se 12000 vjet, ndërsa sipas Horald Whitehall-it, profesor i linguistikës anglo gjermane në universitetin Indiana (SHBA), shqipja është dega më e vjetër e trungut të familjes së gjuhëve indoevropiane. Si e tillë, ajo nuk është degëzuar më tutje, por ka mbetur si gjuhë e parë dhe e vetmuar.

Kemi lexuar dhe dëgjuar për hieroglifet e egjiptianëve të lashtë, të cilët si skalitje të shenjta, janë krijuar para 4000 vjetëve para e.s., por deri në ditët tona, nuk kemi ditur se hieroglifet egjiptiane kanë domethënie shqipe. Këtë dukuri na e zbuloi filologu Giuseppe Catapano në veprën e vet "Thoti - Tati fliste shqip".

Po kush ishte THOT - i ? THOT-i (ose TOT-i) (lat., gr. Thoth; egjip. Tehuti) ishte perëndia e mësimit, e shkathtësisë së të shkruarit, e shkencës dhe e magjisë së egjiptianëve të lashtë; pastaj ishte matës i kohës dhe zbulues i numrave dhe përpilues i hieroglifeve. Ai përshkruhej si qenie me trup të njeriut e me kokë të ibisit, përkatësisht të shqipes (shqiponjës). Ndërkaq, sipas Giuseppe Catapanos, Thot-i, i cili e "fliste shqipen", i përpiloi hieroglifet, alfabetin fonetik të egjiptianëve të lashtë, duke u mbështetur në gjuhën e vet amtare" - në gjuhën shqipe.

Jo vetëm kaq, konstaton Catapanoja - nga hieroglifet egjiptiane u formuan edhe alfabetet, shkronjat tjera, ato të shqipes (të cilat njihen si shkronja latine, shih tabelën, të hebraishtes, samaritano - palestinishtes, sirianishtes, arabishtes dhe të greqishtes. Thoti ishte edhe krijues i shkencës antike.
Ai dhe dijetarët tjerë, flitnin shqip qysh para 12000 vjetëve, meqë ajo periudhë historike (parahistorike) konsiderohej si erë ilire, apo kuturë pellazgjiko - ilire e shqiptarëve të lashtë.

Sipas Giuseppe Catapanos, emërtimi Thot, padyshim, rrjedh nga folja e shqipes: thom, thua, thotë = me thënë, besim, lajm, etj. me kuptim "lajmëtar i zotave" (messagero degli dei). Për më tepër, emri Thot, në gjuhën shqipe ka edhe domethënien: me i thënë, të gjitha dituritë (urtësitë) e Atlantidës Atlasit - Atlashit, e cila, poashtu, shpjegohet, nga autori në fjalë, me shqipen: AT = at - baba, dhe LASH(TË) = i vjetër, që do të thotë: stërgjysh.

Por, çfarë paraqiste Atlantida? Ajo sipas Platonit (427 - 347 p.e.s.) ishte vend i madh dhe i fuqishëm, i cili, 9000 vjet para tij, ishte mbytur në Oqeanin Atlantik. Sipas G.Catapanos, Atlasi - Atlantida ishte një nga vendet më të zhvilluara të stërgjyshëve të shqiptarëve të sotëm, të cilët, pas zhdukjes së saj (Atlantidës) para 12000 vjetëve, atlantidasit e mbetur gjallë kaluan në luginën e Nilit, ku e krijuan një kulturë të re, kulturën e egjiptianëve të lashtë, e cila, si duket, qe vazhdim i kulturës së Atlantidës.

Në të mirë të këtij mendimi flasin edhe rezultatet shkencore të punës shumëvjeçare të G.Catapanos, i cili, përkitazi me këtë çështje, thotë: Atlantida quhej edhe Borei, d.m.th. e bardhë, nga fjala iliro shqipe: borë. Kjo fjalë përdorej te egjiptianët e lashtë në formë borea; në frëngjishte të vjetër si bore, kurse në italishte si borea.

Nga ana tjetër borea në Egjiptin e lashtë identifikohej me sfingën. Sfinga në Egjipt ishte një amblemë guri, adhurues i DRITËS, që e personifikonte Zotin. Prandaj Thoti, sipas gjykimit të Catapanos, nuk i takonte erës egjiptiane, por asaj të boreo-s, d.m.th., të erës së Atlantidës. Sepse Thoti konsiderohej krijues i doktrinës VERBALO - DRITËS, që u manifestua në Tokë. E DIELLI, ishte simbol i NJË PERËNDIE, ATUM ose TEM, terma këto që kanë shpjegim iliro - shqip:

AIN
A,a
BROF
B
DORË
D
GATH
G
FJERË
F
HJETË
H
KUFË
K
MIRË
M
GJI
GJ
NU
N
U
PLIS
P
QULL
Q
BUZË
R
STOL-i
S
SIXHIR
S
TËRË
T
TËRË
T
ISË
I
ASHIM
A, O
ZVARANIK
Z,ZH
SH SH

Misteri i “lules së bardhë”

Gjersa aeroplan-bartësja “KENEDI” fuqishëm shqyente ujërat e Mesdheut, duke lundruar kah Adriatiku, nata ngadalë lëshohej. Në qiell së shpejti shndritën yjet. Lëkundja e butë e aeroplan-bartëses i bënte të kotur marinarët të cilët mbrëmjeje në pallubë kalon kohën me pije dhe lojë letrash. Kapiteni Vilijem o Keef në të vërtetë veç sa bisedoi me telefon me të shoqen në anën tjetër të Atlantikut, diku në Kentaki.

Situata e Kosovës, në vitin 1999, po hynte në fazën kritike. Aeroplan-bartësja amerikane “Kenedi” do të lundroj në Adriatik dhe me përkrahjen logjistike do t’i ndihmoj aleatët e paktit NATO në bombardimin e Jugosllavisë kapiteni O Keef , lëshoi dëgjuesen dhe shkoi për të fjetur.

Lufta në Kosovë mbaroi. Forcat jugosllave ushtarake-policore u tërhoqën nga regjioni kurse makineria më e fuqishme ushtarake e NATO-s hyri në Kosovë me mandatin e Bashkësisë Ndërkombëtare nën emrin KFOR. Zoti O Keef, me vendimin e autoriteteve ushtarake amerikane u përcaktua në Ferizaj, ku si paqësor do të mbante rendin dhe qetësinë në sektorin amerikan të përgjegjësisë.

As ëndërr nuk e kishte parë, se në Ballkan, pikërisht në këtë vend, do ta kalonte afatin ushtarak prej shatë muajsh sa gjithsej i kishin mbetur. Ditët ishin të gjata dhe monotone. Asgjë e jashtëzakonshme.

Kapiteni O Keef ëndërronte për kthimin e tij në Kentaki, për të birin Xhonin dhe të shoqen Mirjam. Dalja në qytet, pas gjashtë ditësh, ia theu monotoninë. Popullsia lokale i çmon posaçërisht amerikanët.

E ndjente këtë në secilin hap, gjatë çdo takimi. Ditën e dytë të daljes së tij në qytet njohu qiftin bashkëshortor Aliu. Mikpritja tradicionale e këtyre njerëzve nuk e linte indiferent kapitenin. E pranoi ftesën e tyre për vizitë. Dhe, miqësia lindi, si zakonisht mu aty ku nuk shpreson fare.

Është korriku, e në vitin 1999 ishte jashtëzakonisht moti i nxehtë. Shumë parashikues botëror kishin paraparë thatësirë të madhe, çka edhe u vërtetua. Kapiteni O Keef atë buzëmbrëmje, më 28 korrik vizitoi shumë shitore, duke kërkuar buqetë lule të freskëta “Ashtu do t’i gëzoj ALIJAT në përvjetorin e njëzetegjashtë të martesës”, mendonte ushtaraku i ri amerikan.

Ishte afër derës së hyrjes të shtëpisë së miqve të rinj. Cingëroi. Në dorë mbante buqetën e vjollcave të freskëta që kishin ngjyra të përziera të kaltërta dhe të verdha. “Ditë e natë” është emri i tyre vendor.

- Mirë se na erdhët, kapiten! Urdhëroni!- përshëndeti bardhoka gracioze, gjersa hapte portën e rënd të hekurt. O Keeff-it i humbën fjalët. U nguros. Pran tij rrinte bukuria e vashës që rrezatonte fuqishëm. Po buzëqeshja! Iu duk se të tillë nuk kishte parë kurrë më parë. Dhëmbët margaritarë të bardh thjeshtë të magjepsnin ta puthte dhe ai si i magjepsur buzët e veta i barti mbi buzët e vashës.

- Këto lule janë për ty! – tha O Keef, duke ia ofruar buqetën me vjollca të freskëta.
- Oh, sa jam e lumtur kapiten! Ende askush deri më sot nuk më ka dhuruar këso lule “netësh dhe ditësh” kaq të bukura. Mbaje në mend: më shumë i dua netët, se sa ditët! Edhe pse dikur kisha dhe ditë të lumtura...” – qeshi vasha, gjersa me dorën e djathtë mbante përdore ushtarakun 27 vjeçar amerikan., kurse në të majtën tufën me lule të cilës me frymëmarrje të thellë iu morri erë.

Hëna ngadalë “rrëshqiste” qiellit të kthjellët. Nga hijet e drunjve kopshti ishte gjysmë i errët. Por, së fundi, kjo për të s’kishte fare rëndësi. Ishte në shoqërinë e bukuroshes në fustanin e tejdukshëm me ngjyrë të bardhë. Pas saj u mbyll porta e oborrit. Hyjnë brenda.
“Vetëm?! Do të ishte turp të më shihnin prindërit e saj...” mendonte O Keefi, sinqerisht duke u penduar për veprimin e tij të pakëndshëm që, në derën e oborrit, e kishte bërë.

Në dhomën e fjetjes shëndërriste drita e kuqe e qiriut të trashë. Vetëm në korridor ndizej një llapë dritëdobët që ishte në murrin ballor. Çdo që derdhte romantikë. Çdo gjë i ngjante një nate të pabesueshme.

- Të thash, kapiteni im. Më shumë e dua natën se ditën. Netëve ndodhin çudira. Netët janë misterioze. Vetëm netëve mund ta përjetosh dashurinë e vërtetë. Oh, sa i bukur që je! A mund të më dashurosh fort, por ta ruash fshehtësinë?! – pyeti vasha që veçse e njohu.

- Patjetër! – pohoji kapiteni. Ti je krijesa më e bukur që ndonjëherë kam takuar. Por, oh! U frikohem prindërve tuaj. I frikohem turpit që do të më gjej. Të lutem më thuaj, mos vallë ëndërroj?! Kurrë nuk do të mundem të ngopem me bukurinë tënde...

- Mos iu friko prindërve të mi! – tha vasha. Ata janë në një fshat afër. Unë quhem LULJETA dhe kaherë ëndërroj për këtë natë. Do ta kesh dashurinë time gjithnjë gjersa ta ruash sekretin tonë.

Puhia lehtas përhidhej nëpërmjet dritares gjysmë të hapur të dhomës së fjetjes. Fresku që vinte përmes saj, në këtë natë të nxehtë korriku, ledhatonte dashnorët e rinj në lojën e tyre harresëdhënëse.

Floku i bardhë e i bujshëm i Luljetës ia fshinte fytyrën ushtarakut të ri amerikan nga shikimi i hënës. Ritmi mahnitës i bukuroshes së re, e detyronte të harronte Mirjam-in dhe Aliajt. Kënaqej në përqafimin afshor të bardhokes së shfrenuar. Është ora afër dy e mesnatës...

- Ka qenë dashur kaherë të jem në njësinë time – brengosshim pëshpëriti kapiteni, duke shikuar orën në murr. Lulja ngadalë dhe me kujdes hapi portat. Në ndarje e puthi edhe një herë kapitenin dhe i tërhoqi vërejtjen që të mos ia thotë askujt fshehtësinë. Bashkë me gërhamën e motorit të xhipit, brengosja e tij arriti kulmin:”Eh, si do të shkoj në bazë në këtë kohë të shurdhër të natës? Kanë për të më dënuar. Më mirë është të pres mëngjesin dhe disi do të gjendem” – mendonte kapiteni. Brenda disa sekonda e ktheu xhipin e tij në drejtim tjetër, dhe cingëroi gjatë në derën e njohshme të tij.

“Zilja dëgjohej madje deri këtu! Lulja ime sigurisht fjeti menjëherë pas kësaj nate të çmendur...” Kot. Dyert mbetën të mbyllura. Kapiteni O Keef pjesën e mbetur të natës e kaloi në xhipin e tij. Në njërën anë i fiksohej përgjegjësisë së vet, kurse në anën tjetër imagjinonte takimin e ri me Lulen e stërbukur, i cili duhet të ndodhte prapë natën tjetër.
Natën tjetër, sipas rregullit, shkoi tek Lulja.

Pothuaj se e kishte harruar tërësisht qiftin Aliu, kur ata me gëzim e ftonin të hynte brenda. Për nder të tij shtruan darkë të pasur.

Në ethërime shkëpuste me dhembë kofshën e pulës, duke pritur ardhjen e Lules.
Mendonte se do të darkonte bashkë me të. Por jo. Ajo s’vinte dot. Nuk ekzistonin as vjollcat e saja të kaltra e të verdha në vazon mbi tavolinë. “Ku është Lulja?!”-pyeste veten..

- A nuk ulet në tryezë dhe vasha e juaj? – i pyeti kapiteni.
- Zonja dhe zotëri Aliu e shikuan me habi, kurse fytyrën ua mbuloi verdhësia.
- Nuk kemi vajzë, kapiten. Pa fëmijë jemi qe 26 vjet martese.
- Por...zuri të bëlbëzoj kapiteni, - Ku është bardhoka? Ku janë vjollcat e mija?!
- Lulja, thjeshtë, nuk u paraqit më. As pas disa vizitash të njëpasnjëshmë.

Kapiteni O Keef gati harroi të telefononte përtej Atlantiku. Gruaja e tij as pas telefonatash këmbëngulëse nuk ia dëgjoi zërin. O Keef ngadalë, por sigurt, venitej si ato vjollca të kaltra të hedhura në diellin e nxehtë të korrikut. Duke e vërejtur pikëllimin në sytë e mikut të tij amerikan, zotëri Ali vendosi të “hapte” zemrën e tij.

- Më vjen keç, kapiten. Sigurisht keni parë fantazmën. Hija e një vajze këtu tregohet shpeshherë. Po më habit fakti me buqetën tuaj. Nuk kemi vërejtur vjollca në dhomën e fjetjes. Çdo gjë është e njejtë sikur para shkuarjes sonë në katund. Sigurisht nuk është diçka në rregull me ju dhe keni halucinacione.

- Paj, unë nuk jam fëmijë!- tha hidhërueshëm kapiteni. Buqeta ju dedikohej juve për përvjetorin e martesës, por ia kam dhuruar asaj vashe.

- Vërtet shpiri i asaj bardhoke shihet ndonjëherë në këtë shtëpi. Paraqitja e saj ndodh atje- tha zotëri Aliu, duke treguar me dorë shtëpinë e vjetër në anën tjetër të kopshtit.
Kapiteni O Keef u ngrit me qëllim ta shihte atë shtëpizë të vjetër. Hapi dyert e vogla të drurit, u ngjit shkallëve të vjetra prej druri për të arritur lart. Ndjente një atmosferë misterioziteti.

“Shishetavani” i punuar me stilin e vjetër turk dhe “dollapat” e thelluara në murr ia përkujtonin kohën kaherë të vdekur. U ul në minder dhe vështronte në zbraztësirë, duke menduar se si ta zgjidhte këtë mister. Kot. Përpos grumbullit të gjërave të vjetra
dhe “gjygymit” të hershëm prej bakrit në dollap, në anën e majtë të murrit, asgjë tjetër s’kishte. Kaloi përsëri në katin përdhese.

- Ndoshta s’jam i marrë që ta ndjek fantazmën! – pëshpëriti qetas kapiteni, duke u përgaditur ta lënte shtëpizën.

- Baba im e ka blerë së bashku me pasurinë që shihni. Nuk e kemi rrënuar. Njeriu, prej të cilit e kemi blertë këtë, edhe për një kohë ka banuar në të. Ka qenë kaherë, por më kujtohet se ka folur për vashën e tij me emrin Lule.

Fliste për bukurinë e saj dhe vdekjen tepër të hershme, e pas kësaj gjithmonë qante një kohë të gjatë – përkujtonte zotri Aliu.

- LULE?! – klithi kapiten, si ta kishte goditur rrufeja. Ajo vashë pikërisht ashtu quhej... Inshalla nuk kamë bërë dashuri me hijen e Lules së ndjerë! O Zot! Çka po ndoll kështu me mua?! Me bindje, kapiteni O Keef vendosi seriozisht të punoj rreth këtij rasti, sipas tij unikat. Nëpërmjet mikut të tij Robertit, angazhoi një parapsikolog të njohur nga shteti federal Uashington. Parapsikologu Roni, nëpërmjet mediumit të tij kontaktoi me shpirtin e vashës së ndjerë.

- E përshëndes kapitenin tim. Më vjen shumë keç që nuk mundi ta ruante sekretin, por le të mos dëshprohet. Ne do të takohemi përsëri. Jetërat tona kryqëzohen si shtigjet e imëta në shtëpinë e milingonave. Ndoshta i lajmërohem në ëndër, ndoshta zhgjëndërr, apo në ndonjë jetë tjetër. Krejt një. Dashuria ime është e ndezur dhe kurrë s’ka për t’u shuar... – tha Lulja përmes gojës së mediumit. Mediumi e ndryshoi zërin, ngjante në zërin e Lules. Kapitenit iu rrnqethën flokët e kresë. Edhe përballë frikës, ndjente gëzim që përsëri e ndëgjonte.

- I kam marrë vjollcat me vete, në shenjë kujtimi për ty. Ato do t’i mbaj, kurse ti, kapiten, merre “LULEN E BARDHË” timen, ky është emri im. Sekreti ynë është zbuluar, më vjen keq për këtë. Mua më gjen atje - dhe mediumi tregon me dorë vendin nën strehë midis shtëpisë së vjetër dhe shtëpisë së fqinjëve.

- Tung, kapiten! Dhe mos u pikëllo...Ishin këto fjalët e fundit të Lules përmes gojës së mediumit, i cili në atë çast filloj të zgjohej nga transi.

- Qe, zotëri O Keef, shpejt e zgjidhët enigmën! – kënaqshëm i tha Roni kapitenit të nemitur.

Me rekomandimin e parapsikologut amerikan, ekipi i vogël menjëherë ia filloj punës. Në vendin e shënuar filluan mihjen. Jo shumë kohë pas kësaj, kazma në duart e z. Aliu shurdhët goditi në diçka të butë. Ishte dërrasa e arkivolit. Pjesëtarët e këtij ekipi u shikuan ndërmjet veti. Shikimet e tyre i thanë të gjithë. Me duart duke iu dridhur Ramadan Aliu kujdesshëm hapi arkivolin.

Çudia ishte e pafund! Në të prehej bardhoka e bukurisë engjëllore. E paprekur, në fustanin e bardhë, e freskët sikur pak më parë të kishte fjetur. Mbi buzët i dridhej një buzëqeshje enigmatike. Mbi gjoksin e saj, për habinë e të gjithëve, ndodheshin ende vjollcat kaltëroshe të freskëta, ndërsa vjollcat e verdha aty për aty u venitën.

I ngurosur nga e papritura, ekipi i vogël gjatë nuk arriti të vinte në vete nga ky “shok”. Pikëlat e djersës së ftohtë rridhnin nëpër fytyrën e kapitenit të ri. Vetëm parapsikologu dhe mediumi i tij shikonin qetësisht të mbështetur për murrin e vjetër.

- Kapite! Merre atë “Lule të bardhë” mbi kokën e saj. I keni premtuar... merrni për kujtim të kësaj vashe të bukur jetime – me zë lutës iu drejtua Roni kapitenit.

O Keef u pikëllua dhe rrëmbeu filizin e “LULES SË BARDHË”. Ndjeu se me tërë peshën e tij do të rrëzohej mbi trupin e vdekur të vajzës. Mezi mblodhi fuqinë për t’u ngritur. “Prej nga u krijua ky filiz i “Lules së bardhë”? - mendonte.

- Oh, bukuroshja ime! Ku je?! Vallë, nuk po e sheh dashurinë time, mjerimin tim? Të betohem se do ta ruaj këtë lule për kujtim të emrit tendë... gati duke qarë iu “drejtua” kapiteni.

Pas vetëm një ore kufoma e vashës filloi me të shpejtë të shkatërrohet, gjë të cilën eksperti i parapsikologjisë e shpjegoi si pasojë e natyrshme e shkatërrimit të trupit të njeriut në kontakt me ajrin.

Kapiteni Viliams O Keef e mori filizin e “LULES SË BARDHË” përtej Atlantikut dhe me të edhe një përvojë të pazakonshme. Përqafimi i së shoqes, Mirjam, e ktheu në realitetin ekzistues.