Fiset dhe kulturat e Japonisë së hershme

Kush janë...

Siç dihet mirë nga të gjithë, japonezët janë racë e shkurtër, me ngjyrë gati në kafe. Ata jetojnë praënë Oqeanit Paqësor. I janë dedikuar shumë punës aq sa dhe mbahen si njerëzit më inteligjentë në botë, ku sjellin risi të panumërta dhe herë pas here teknologjitë më të reja. Gjithmonë kanë qënë në konkurencë me shkencën amerikane. Shumë njerëz të ditur thonë se amerikanët harrojnë një gjë, që japonezët janë fis i vjetër po aq sa edhe grekët. të thotë rajon mali, por edhe në një shkallë mjaft të ngritur përsa i përket zhvillimit shoqëror. Ata ishin të organizuar në tribu. Përsa mund të gjykohet në bazë të disa burimeve proçesi i formimit të Japonisë u zhvillua pak a shumë kështu: në kohë shumë të largëta penetruan në ishujt niponike nëpërmjet Koresë dhe nëpërmjet Paqësorit përkatësisht emigrantë mongolë dhe malako-polinezian si dhe disa me origjinë nga Kina.

Një vështrim mbi Japoninë e shek. III, V dhe VI

Lajmet për jetën historike të Japonisë të datuara kronologjikisht në një mënyrë pak a shumë precise vijnë vetëm në fillim të shekullit të pestë të erës sonë. Informacionet më të hershme por jo më të rëndësishme nga pikëpamja kronologjike i përkasin shekullit të tretë. Por edhe kjo epokë mund të konsiderohet fillim i jetës së popullsisë japoneze. Ajo u parapri nga një periudhë e gjatë zhvillimi ku në shekullin e pestë i gjejmë japonezët jo vetëm të formuar plotësisht nga ana etnografike si një racë ?yamato? që do të thotë rajon mali, por edhe në një shkallë mjaft të ngritur përsa i përket zhvillimit shoqëror. Ata ishin të organizuar në tribu. Përsa mund të gjykohet në bazë të disa burimeve proçesi i formimit të Japonisë u zhvillua pak a shumë kështu: në kohë shumë të largëta penetruan në ishujt niponike nëpërmjet Koresë dhe Paqësorit përkatësisht emigrantë mongolë dhe malako-polinezian si dhe disa me origjinë nga Kina.

RACAT

Duke gjykuar nga tregimet më largëta historike, racat më të forta dhe më të mëdha në numër në Japoni ishin Ebisu (aktualisht Ainu) dhe Kumaso (Haiato). Pikat kyçe në të cilat u vendosën japonezët në këto kohë të largëta ishin tre zona: Tsukushi, Yamato, Izumo. Yamato ishin fisi më i rëndësishëm. Shtrirja e tij në këtë territor u shoqërua nga zhvillimi i tribusë. Ekonomia e kësaj epoke ishte kryesisht bujqësia dhe kjo është vërtetuar nga një sërë të dhënash. Shumë shpesh përmëndët në mite që në kohët antike çdo dëmtim që bëhej punëve bujqësore konsiderohëej mëkat i madh. Kultura më e rëndësishme ishte orizi. Të tjerat ishin të një karakteri dytësor. Në antikitet ishin të njohur dy metoda të kultivimit të orizit, kultura e thatë dhe ajo e njomë ku më e rëndësishme konsiderohej kjo e fundit. Organizimi ekonomik thelbësor ishte tribuja (grup njerëzish të cilët jetojnë bashkë në një territor të caktuar). Për shkak të relievit malor që e dallon Japoninë, tokat pjellore ndodhen në rajone të ndryshme shpesh herë shumë të izoluara me njëra-tjetrën. Meqë lidhjet ndërmjet zonave të ndryshme ishin të dobta, secila nga këto kishte një unitet ekonomik të vetin, të ndryshëm nga raca tjetër. Me rritjen e prodhimit filloi diferencimi i shtresës superiore të tribusë që në vazhdim u transformua në fisnikëri feudale skllavopronare. Kjo elitë gëzonte të drejtën e drejtimit të tekinkës, të mbylljes së kohës së mbjelljes dhe korrjes, pra u ishte besuar gjithçka.

TRIBUTE

Në kohët që mund të quhen plotësisht historike pra në shekujt V dhe VI hasim një sërë fenomenesh të reja, që provojnë kalimin nga faza e tribusë në një fazë tjetër. Nga komuniteti i tribusë kalojmë në atë të agrokulturës. Shumë tribu u shndërruan në grupe të veçanta që jetonin në vende të ndryshme ku hubisnin kontatet reciproke. U formuan fshatra të veçanta që u banuan nga kinezë dhe koreanë, të burgosur (alogjen) dhe nga artizanë. Në këtë kompozim të ri në plan të parë qëndron familja. Familjet zotërojnë shtëpi dhe pushtet. Midis këtyre komuniteteve të sapoformuara lind shkëmbimi. Në këtë periudhë shihen perandorët që në të shkuarën ishin më të vjetrit e tribusë. Ata posedonin tokat e tyre (mita) në të cilat punonin fshatarë jo të lirë, tabe dhe kuba yobora. Është e vështirë të përkufizosh termin jo të lirë sepse këtu përfshiheshin dy persona që i përkisnin tribusë ku për arsye të ndryshme kishin humbur statusin e anëtarit me të drejta të plota të kësaj tribuje. Për perandorin punonin emigrantë koreanë dhe kinez dhe së fundmi skllevërit që trajtoheshin si të burgosur. Këta të fundit ishin rezultat i luftërave me raca të tjera.