RANË PËR TË MOS VDEKUR KURRË

Ranë për të mos vdekur kurrë

Shkruan: Have (Haliti )Elezaj
Plochingen 15. 05. 2008

Hajrushi lindi më 29. 04.1973 në fshatin Radafc (Kryedrin) të komunës së Pejës. Babai i tij Mehmeti dhe e ëma Faza, rritën gjithsej nëntë fëmijë, pesë djem dhe katër vajza,të cilët i rritën e i edukuan djemtë të kenë qëndrësen e burrave trima dhe vajzat qëndrësen e malësores në raste të vështira që në Kosovë kishte më shumë se kudo raste të tilla që të vënin në provë të madhe. Shkollën fillore e kreu në shkollën e fshatit të mesmen në qytetin e Pejës pas kësaj do të regjistrohet në Fakultetin e Historisë në Univesitetin e Prishtinës.
Aktivitetet dhe përkushtimin më punë ndaj atdheut Hajrushi do t`i fillojë qysh në bankat shkollore,duke filluar me pamlfletin,organizime protestash, demostratash,aksione guerrile e në fund edhe pjesmarrje në luftë,në gjirin e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës kundër okupatorit barbar serbo-sllav.Ky angazhim do të vazhdojë deri në flijimin e tij ,për idealet e tij: çlirimin e Kosovës nga pesha e rëndë e robërisë dhe barazi në popull e mirëqënie njerëzore. Urrejtja ndaj barbarëve serbo-sllav kishte zënë rrënjë tek trimi, në sytë e tij lexohej pakënaqësia për gjëndjen e mjeruar kombëtare.
Babai i tij do të vdesë në moshë të re,vdekjën do t`ia shpejtojë jeta e vështirë dhe puna e rëndë e krahut,në punë shteti nuk u pranua,sepse nuk u pajtua kurrë me pushtetin serbo-sllav.Pas vdekjes së kryefamiljarit, familja do të ngelë në halle e rrugë të madhe jetësore. Ishte kjo një kohë e vështirë dhe e mundimëshme për nënën Fazë,e cila mbeti me nëntë fëmijet e vet në mëshirë të fatit që shpesh din të jetë mizorë.
Ditët e muajtë kalonin,humbisnin në vite, gjëndja e rëndë nuk ndryshonte, djemtë rriteshin e vetëdijesoheshin dhe kuptonin se burimi i të këqijave ishte okupatori barbar,ai shtypte tërë Kosovën po më së shumti vëgjelia ndiente peshën e rëndë dhe revolta po ngrinte kokën.Barbari sebo-sllav përdorte metodat më perfide për t`ua bërë jetën skëterrë atyre që guxonin t`i kundërviheshin. Disa nga ata që i shpallën haptas pakënaqësinë dhe kundërshtimin ishin Hajrushi dhe vëllezërit e tij Elezaj,të cilët morën armët dhe formuan rradhët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në ato anë, bashkë me djalin e axhës së tyre Tasimin, me shokë , miq e dashamirë që luftuan deri në ditën e fundit të flijimit të tyre për çlirimin e Kosovës.
Pakënaqësia dhe mosbindja ndaj barbarëve do t`u kushtojë shumë, por trimat drrë nuk smrapsën as nuk u gjunjëzuan.Punuan me zellin e një nxënësi të mirë, në kryerjën e detyrave ndaj atdheut nga pamfleti e deri të tyta e pushkës që i kthyen armikut gjakatar, i cili zbriti nga Karpatet të uzurpoi tokat tona të lara me gjak të parëve tonë e të shtresuara nga trupi i tyre,që nuk durojnë këmbën e huaj.Tokë kjo e premtuar vetëm për trashëgimtarët, e cila duhej mbrojtur me dinjitet.
Duke filluar nga Smajli më i madhi i vëllezërve,i cili me aktivitetet e organizimet në dëm të okupatorëve,do të shpallet i padëshirueshëm për ta, e njëjta gjë do të ndodhë edhe me Ganiun dhe për të njjtin shkak.Pas një kohe veprimtarie në Kosovë do të detyrohën të largohen nga vendlindja. Rrethanat vështira të jetës në Kosovë , bastisjet,maltretimet dhe mungesa e hapsirës së veprimtarisë do t`i detyrojnë t`i marrin udhët e mërgimit një kohë ne Zvicër ku do të vazhdojnë veprimtarinë pranë Lëvizjes Popullore të Kosovës dhe nuk do të ndalen deri në çlirimin e Kosovës,të cilën e mbrojtën me armë në dorë duke dhënë mundin dhe jetën për një të ardhme të ndritur, më të mirë e me liri të plotë për popullin tonë të shumë vuajtur.
Mjaftonte historiku që lanë pas dhe veprimtaria pranë Lëvizjes Popullore të Kosovës që vëllezërve,të cilët mbetën në Kosovë,bisha sllave mos t`ua ndante zullumin. Idetë e njëri-tjetrit përcilleshin, vëllatek vëllau. Rrugën e tyre do ta vazhdojnë edhe tre të tjerët që mbetën në Kosovë:Nazmiu,Aliu dhe Hajrushi.
Bastisjet e njëpasnjëshme,kohë e pa kohë,maltretimet,kanosjet me burgim,me vrasje e zhdukje nga UDB-ja e Beogradit dhe langonjët e saj,nuk i gjunjëzuan trimat,përkundrazi iu forcuan bindjen,se jeta
në robëri nuk është jetë,por vdekje për së gjalli.Për shkakun më të vogël nuk pritonin t`i burgosnin,t`i maltretonin,t`i thonin nënës plakë se: " më sdo i shohësh gjallë"e ajo t`u përgjigjei me krenari, se : "Kosova ka trima
plot dhe se për Kosovë i rriti nëna".
“Presidenti” I.Rugova, në pushtet, jo që nuk i përkrahte, por filloi edhe t`i pengonte e t`i demaskonte duke i quajtur:"prishës të rëndit e të shoqërisë", shkoi aq larg sa filloi t`i përgojonte e t`i quante: "dorë e zgjatur e Serbisë". Ishte kjo ironi e kohës moderne, kur popullit shqiptarë të shumëvuajtur dhe trimave që nuk duronin bishën sllave e as pijatëlëpirësat e kuzhinave serbe,mundoheshin t`ua prenin rrugën e lirisë që kishin filluar, me shpifjet e tyre më të turpëshme që njef njerëzimi. Fati i dy vëllezërve të mëdhenjë do ta përcjellë edhe Nazmiun,i cili do të dënohet nga të gjygjet serbe,të cilat mbanin në nenet e veta,ligje makabre e jetëshkatërruese për trimat tanë.
Nazmiu do të detyrohët të kalojë në ilegalitet dhe në pamundësi veprimi ne Kosovë do të marrë udhët e mërgimit për tu bashkuar me vëllezërit e mëdhenjë, për të vazhduar rrugën deri në çlirimin eKosovës nga barbari sllav.(Më kujtohet nëna Fazë , në fund të arës, kur po përshëndetej me të birin, në një natë korriku plot yje e hënë që shëndrisnin mbi Kosovë i tha: "bir rrugë e mbarë,mos u mërzit,se do të vijë dita të luftoni ballë për ballë dhe do të çlironi Kosovën").Ishte kjo kohë që kushtet për një luftë të armatosur ende nuk ishin pjekur.
Në shtëpi do të mbesin Aliu e Hajrushi për të vazhduar veprimtarinë deri në ditën kur kapen armët,siç u ka hije trimave dhe i dolën zot tokës nënë,duke u ngjeshur në rradhët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës,ku ishin edhe formues të rradhëve të saj në ato anë, bashkë me vëllezër që ishin kthyer nga mërgimi, me djemtë e axhës, Tasimin e Blerimin më të cilët kishin ndarë kafshatën e bukës, me shokun e mikun e idealeve e të studimeve të Hajrushit,Fatos Halitin nga fshati Novosellë (Fierzë), e disa trima të tjerë që iu bashkangjitën Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, do të dëgjohën krismat e pushkëve të tyre.Vëllezërit e Hajrushit,Ganiu
e Aliu do të qëndisen me plagët e marra në betejë . Hajrush e Tasim Elezaj do të bien dëshmorë me armë në dorë, ashtu siç u ka hije kreshnikëve në mbrojtje të atdheut.

Ranë për të mos vdekur kurrë, i lehtë u qoftë dheu i tokës nënë!
Tasimi, Hajrushi-me vëllezërit ishin ndër thëmeluësit e parë të "Brigadës 133 Adrian Krasniqi", ku ju besuan detyra ne vënde kyçe.Hajrushi e Tasimi si epror të lartë ushtarakë pranë kësaj brigade,do të dëshmojnë trimëri, sjellje korrekte e maturie deri në ditën e flijimit të tyre.
Tamam në kohën kur Hajrushi duhej të fillonte të ushtronte detyrën e profesorit të Historisë në Drenicë shpërthyen luftimet, flakët e luftës po përhapëshin në disa vise të Kosovës. Drenica martire i kthej pushkën bishes sllave, e cila nuk ngopej me gjak shqiptarësh.Prishtina zyrtare me udhëhqës predikonin qetësi e urti, deri sa gjaku i bijëve të Kosovës ujiste tokën nënë. Edhe kësaj rradhe po provohej të tradhëtohej Drenica dhe tërë populli i Kosovës nga rendi klasorë, pacifist në pushtet. Mirëpo, kishin bërë llogaritë keq kësaj rradhe, trimat flisnin me anë të tytës së pushkës,të cilat jehonin "Ja vdekje ja liri".
Hajrush Elezaj do të kryej me nderë detyrën ndaj atdheut,si shumë bashkëluftëtare të tij . Në një natë maji me shumë yje,dritë-hëne e lule që kishin filluar të ermonin liri edhe pse flaka dhe baroti ishin bërë si ajër mushkërishë, ndihej që liria po afrohej.Pikërisht me 27.05.1999 trimi do niset me shokë në aksion, për të çarë rrethimin në brigje të fshatit Prigodë, rrethinë e Istogut,ku pas një shkëmbimi zjarresh në mes të forcave serbo-sllave dhe trimave të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, të cilëve po u printe Hajrushi, do të bie trimi heroikisht në fushë betejë, me bashkëluftëtarin e vet Feriz Blakaj.
Sa shumë yje iu shtuan qiellit të Kosovës! Dy ndër ta ishin edhe Hajrushi e Tasimi. Të njëjtin fat do ta ketë edhe Tasimi,ky do të luftojë deri në ditën e fundit të çlirimit të Pejës, Tasimi më gjakun e tij rinor do të vë thëmelet e pa shembura të lirisë së qytetit të lindjes dhe tërë Kosovës. Ishte date 16. 06.1999 në përpjekjën e fundit që bëhej për t`i dhënë grushtin dërmues barbarëve, trimi bie në fushë të nderit. Tasimi nga Kryedrini, lindur me 16 .02.1975 nga baba Uka dhe nënë Shkurta që e rritën më shumë krenari e mundime për t`ia dhuruar Kosovës në lule të rinisë.
Gjaku i Hajrushit ,Tasimit i bashkëluftëtarëve të tyre që u derdh për liri , ujiti tokën nënë, prej tij mbinë lulekuqet më të bukura të Kosovës, të cilat ermojnë liri.Nga ai gjak rinor ,shpërthyen flakët djegëse për armikun e tradhëtarët që shkuan në theqafje, për Kosovën u shndërrua në rreze dielli. Po nuk u sëndertuan idetë e tyre,ai gjak do na i vërbojë sytë e do na ngulfatë në fyt, luftuan për Kosovë të lirë e sovrane ,për një ditë më të mirë të popullit shqiptar,për barazi shoqërore.
Hajrushi e Tasimi,luftuan në rradhët e Ushtrisë Çlirimtare,ishin dhe mbetën simbol patriotizmi dhe arenarie. Familjet e tyre ishin dhe ngelën në rradhët e vegjëlisë, çka i bën edhe më të dashur për ne. Nuk luftuan për poste e poltrona,as për famë e pasuri vetiake, por për çështjen madhore-lirinë e Kosovës dhe të popullit të saj të nëpërkëmbur nga armiqët e tradhëtarët që po u jepej dërma e fundit. Ata u flijuan dhe si dhuratë i lanë shoqërisë në pushtet, lirinë dhe shtetin e Kosovës,të fituar me mund e gjak,amaneti i tyre i fundit:mbrojtja e sovranitetit të tokave të Kosovës dhe barazia në popull.
Shoqëritë tona rrallë kujtohen se kan detyrim ndaj atij gjaku,vetëm kur u duhet vota e popullit,thirrën në gjakun e dhuruar e jetën e tyre në moshë rinore të sakrifikuar.Rrallë ose fare nuk kujtohën të përkulen para gjakut të derdhur për liri,para fëmijes të mbetur jetim që ngeli në rrugë të madhe,sepse iu vra babai në mbrojtje të atdheut që si përkujdesje nga kjo shoqëri ka marrë vetëm skamjen dhe mjerimin. Rrallë apo hiç nuk kujtohën për nënën plakë,që mbeti,si kërcu i zi para dere me duar në gji,apo për babanë e lodhur nga vuajtjet, e mundimet që i lexohën në sy etj,etj.
Po nuk u bë përpjekje të arrihet të sëndërtohet ideali i tyre, qëllimi i tyre, për çka ata u flijuan gjaku i tyre do t`i ngulfatë në fyt keqpërdoruesit. E theksova shumë herë fjalën gjak, pa ketë lëng nuk punon zemra e njeriut,ashtu si dhe mushkëritë pa ajër. Kosovës tonë i mungonin këto dy organe,trimat i dhuruan, jetën Kosovës e kurorëzuan me përkrenaren pavarësi,ai gjak rrjedh në damarët e tokës nënë,do t`i mallkojë ajo ata që do bëjnë keqpërdorime,sepse ata që dhanë frymën e pikën e fundit të gjakut për të jetuar e frymuar liria e Kosovës,atdheu i ka në mbrojtje gjithmonë.
Po të kisha forcën e mundësinë, do të bëhësha grusht dërmues për ata që marrin guximin e shkelin, dhe nuk përfillin porosinë e shkruar me gjak, që nuk e shlyen as bora as shiu. Po të kisha zërin e këngëtares do të këndoja baladat më të dëgjuara të moteve,apo pendën e mundësinë shprehëse te poetës do të shkruaja prozat, poezitë, tregimet më të lexuara të kohërave, po të kisha dijën e historianit do të rëndisja me madhështi e krenari datat e fitoreve të betejave,datat e lindjes dhe rënjes heroike të trimave, bëmat dhe historitë më të lavdishme. Ata ishin, janë dhe do të mbesin krenaria e Kosovës.
Të shkruash për trima si Hajrushi e Tasimi, është vështirë të mos shkruash për heroizmat e tyre, nuk mjafton vetëm lindi e u rrit... Me anë të fjalorit tim të vobekët, dhe të mundësisë së pakët shprehëse u përpoqa të thëm diçka rreth jetës, sakrificës, e idealit të tyre. Të shprehi rrespektin, adhurimin dhe njëherazi të trokas në ndërgjegjën e secilit e më së shumti të shoqërisë në pushtet. T`i kujtojnë mos t`i harrojnë veprat e idealet për të cilat ata u flijuan. Të qohet ne vënd amaneti i tyre i fundit.
Hajrushin e Tasimin kisha nderin t`i njihja në kohë të shkollimit, djem të sinqertë, të dashur e trima.Hajrushin e kisha shok,mik e vëlla që në ditët e sotme , jo vetëm mua, por secili që e njohu i mungon ishte vet fjala e urtë,vet libri ku ishin të përmbledhura tëre rregullat e etikës dhe diturisë.

Në fund Lavdi u qoftë dëshmorëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës e rrespekt bashkëluftëtarëve tyre që edhe pse ishin si lisa të gjatë, rrufeja nuk arriti t`i vrasë dot të gjithë.

allahi nxhenet i qoft se jon kon t'fort valla.