Vendosmëria seksuale e biseksualizmi

Kur fetusi është i seksit mashkull, sjell shqetësime e vuajtje më të mëdha për shkak të antagonizmit të seksit me nënën. Tek nëna ka tendenca të frenimit të zhvillimit të seksit mashkull që ka gjëndra eteroge, të ndryshme, me të sajat e që hasin në kundërshtim mbrojtës nga organizmi i nënës. Mever ka treguar se në numrin e të lindurve të vdekur, vihet re një raport 150 meshkuj kundrejt 100 femrave. Antagonizmi biologjik i përcaktuar nga hormonet fetusale përpunuar nga gjendrat seksuale, të fëmijës mashkull kanë veprim kundërshtues me organizmin e nënës; kurse nëna, për njëtrajtshmëri seksuale mban më mirë një shtatzani me embrion të seksit femër. Po kështu ndodh edhe në rastet e binjakëve. Kuriozitet paraqesin studimet e bëra nga Revelli në Francë e Austri, që shtatzanitë dopio, të përbëra nga një femër e një mashkull janë me një qëndrueshmëri jetësore më të madhe nga dy kategoritë e tjera, (dy meshkuj ose dy femra).

Shumë problem sjell tek njerëzit mendimi se çfarë do të lindë mashkull apo femër dhe çfarë ata duan. Hipokrati e Aristoteli menduan se meshkujt lindin nga gjendrat gjinore të djathta kurse femrat nga ato të majta. Këto hipoteza u përhapën më pas nga Demokriti e shumë e shumë të tjerë. Më vonë u përhapën teori të tjera sipas të cilave kishte rëndësi pozicioni në të cilin ndodhej femra kur kryhej derdhja e spermës, disa rreth fuqisë së hënës në periudha të ndryshme, teori të tjera e lidhën këtë me moshën, ushqimin etj. Pastaj Berthon nxorri një ligj të vërtetë kozmik për raportin me një të katërtën e periudhës hënore. Doktori francez Duprat (1922) e ndjen veten në gjendje të parashikojë se çfarë do të lindë duke ditur datën e fekondimit e disa të dhëna si ditëlindja e gruas etj. Tury (1863) jep nëpërmjet statistikash teorinë se një vezë e re riprodhon një femër, një vezë e vjetër një mashkull, një spermatozo i ri jep një mashkull, kurse një i vjetër një femër.



Nga teoria e Tury më pas Dusing formuloi ligjin e vetrregullimit të sekseve nga vendosja e ekuilibrit demografik në mes meshkujve e femrave. Kështu ky propocion meshkuj-femra është i qëndrueshëm nga një ligj i pandryshueshëm për të cilin në specien njerëzore meshkuj e femra janë si 106 me 100. Këto vlera të ndryshuara prej çdo lloj arsyeje (luftra ku vriten më shumë meshkuj etj.) normalizohen pra rivendosen automatikisht duke çuar në ekuilibër, pra në raportin e mësipërm. Pastaj dolën 4 ligjet e trashigimisë së Darvinit, sipas të cilit prindi më i ri e më i fortë transmeton tek fëmija numrin më të madh të karaktereve edhe seksin.

Në Qelizat seksuale, si në të gjitha qelizat, në Nukël ndodhen kromozonet. Tek këto janë vendosur karakteret trashëgimtare, genet. Kur qelizat piqen humbin gjysmën e kromozoneve dhe kur dy qelizat, femërore e mashkullore bashkohen në një të vetme (ovosperma), numri i kromozoneve kthehet në numrin e mëparshëm. Kështu veza dhe spermatozoi përmbajnë sejcili 24 kromozone. Në pjekuri i mbesin nga 12 kromozone dhe kur dy qelizat bashkohen bëhen serish 24 kromozone. Gjithë trashëgimia transmetohet nga kromozonet që janë aq sa të babait dhe të nënës. Në këtë stad seksi është neutro. Disa biologë japin këtë origjinë seksit: ata thonë, se ka një numër jo të barabartë kromozonesh, ose më saktë një numër të barabartë plus një më shumë të mashkullit ose femrës që u mbiquajt kromozoma seksuale. Kështu poqese qeliza mashkullore ka këtë kromozonë më tepër, fëmija është mashkull dhe poqese asnjë nga qelizat nuk e ka kromozomën fëmija është femër. Champy në veprën e tij "Seksualite et hormons", flet mbi seksualitetin ose ermafreoditizmin në ato raste të individëve të rinj të cilët deri në një moshë nuk fitojnë karakteristikat e seksit. Unë për këtë kam shkruar një monografi.

Mund të shohim një përplasje të vërtetë të pavarësisë së seksit psikologjik me seksin gjenital. Kjo pavarësi është më e shpeshtë nga ç'e kujtojmë. Në fakt si tek kafshët dhe tek njeriu mund të ketë karakteristika gjenitale të një seksi dhe tendenca të një seksi tjetër. Kujtohet për këtë Mikelanxhelo, me tendenca siç duket homoseksuale. Mendohet bile se forca e skulpturave të tij është për shkak të prirjeve të tij femërore, gjë që e bëri të krijojë objekte të dëshirave të tij erotike: meshkuj muskulozë. Kurse Rafaelo, ishte etero-seksual bile iperseksual në tendencat e tij për femrat, është për këtë që ka pikturuar gra të ëmbla e të bukura.

Në fakt biseksualiteti është i fuqishëm në çdo individ jo vetëm në periudhën embrionale e fetusale. Kjo që nga trashëgimia e kryqëzuar që provohet me ngjashmërinë e zakonshme që vajzat kanë me babain dhe djemtë me nënën (babai e nëna transmetojnë karakteristikat nga një gjeneratë në tjetrën individëve të seksit tjetër).

Luhatja nga një seks në tjetrin nganjëherë është aq e afërt sa që mund të jetë si vezët e rotiferit që nën 18 gradë janë femra kurse mbi këtë temperaturë dalin meshkuj, çështje dimensionesh siç është me lampredet më saktë mizinet që janë femra poqe se janë deri në 30 centimetra, mbi këtë gjatësi bëhen meshkuj, tek Girini që kur ushqehen me substanca azotate japin 95 % femra, ose edhe çështje moshe si anilocret, crotace që jetojnë parazitë të peshqve, të cilët të rinj janë meshkuj kur plaken bëhen femra.

Këto fenomene vihen re edhe tek njeriu, si disa femra që kur plaken fitojnë karakteristika mashkullore të ngjashme me disa dele që kur plaken i dalin brirët.

Darvini shkruan për këtë "Edhe pse sot sekset janë krejtësisht të përcaktruar si për mashkullin edhe për femrën janë veshur (shtuar) funksione krejt të veçanta, në secilën femër të gjitha karakteret dytësore mashkullore ekzistojnë në gjendje të përgjumur e në çdo mashkull të gjithë karakteret dytësorë femërore janë gati për t'u shfaqur në kondita të veçanta..."