Steriliteti - vizita paramartesore - inçesti

Qëllimi biologjik i bashkimit seksual është krijimi, Martesa, nuk është veçse njohja qytetare e bashkimit seksual që çon tek fundi biologjik, i cili është bashkë; nevojë fizike, frymëzim psikik e moral i të martuarve. Eshtë për këtë që Westermarck ka thënë se "nuk janë fëmijët rezultat i martesës, por martesa është rezultat i fëmijëve". Kujtojmë proverbin indian: "Burri është gjysëm njeri, gruaja gjithashtu gjysëm, vetëm babai e nëna me fëmijët e tyre formojnë njeriun e plotë". Kur bashkimi mes dy krijesave mbetet i pafekonduar vuajnë organizmi fizik dhe shpirti.

Kur fekondohet organizmi i Nënës mbyllet në një punë të vazhdueshme të fshehtë në të cilën gjen qetësinë e trupit e të shpirtit çdo femër, e veçanërisht gruaja, që bekuar faktit, rri me ëndërra e dridhje mallëngjimi në pritje, e mbushur me krenari. Eshtë të ndjerit e mistershëm të misionit të plotë të jetës, që i jep këtë dridhje sublime çdo nëne e që babait i jep ndjesinë e vërtetë të forcës. Në fakt është i paaftë ai - mashkull o femër, burrë o grua - që nuk mund të krijojnë. Nuk ka dyshim që kjo është e dhembshme.

Steriliteti është rezultat i papërsosmërisë ose i sëmundjeve, veçanërisht atyre që prekin organet gjinore. Por me po të njejtin rezultat janë edhe mendimet neomaltusiane që kanë pushtuar mjaft burra e gra të cilët edhe për arsye të tjera të ndryshme nuk duan të kenë fëmijë. Këta edhe ato familje që bëjnë nga një fëmijë, kanë shkaktuar uljen e popullsisë në mjaft vende. Për këtë edhe Ruzvelti, shprehu mendimin e tij kundër këtyre teorive duke kujtuar detyrën e çdo gruaje dhe burri kundrejt familjes, duke mallkuar ata "që për të shmangur përgjegjësinë e për të gëzuar luksin e komoditetin, mungojnë në ndërmarrjen më të madhe të çdo qytetari, që është vazhdimësia e racës" (Roosevelt 1918 "Minerva"). Përveç këtyre dy shterpësive kemi edhe ato që i quajmë sterilitet profesional, e që ka të bëjë me mendimin e atyre grave që jetojnë me shitjen e trupit të tyre, për të cilat shtatzania është një pengesë për ushtrimin e prostitucionit. Të dy këto llojet e fundit të sterilitetit janë produkt i shoqërisë njerzore të zhvilluar.

Steriliteti në popujt e egër e të fortë dënohej, kurse pasja e shumë fëmijëve quhej si lumturia më e madhe. Kështu në Greqi e Romë. Në Spartë burrin që nuk fekondonte e ndërronin. Në Romë shohim Ortension që i jep borxh gruan Brutit për të patur fëmijë, - dhe siç më është treguar nga një person i denjë për t'u besuar, kemi një rast të tillë sot, kur një gjë e tillë ndodhi me aprovimin e të tre personave që morën pjesë (burrit, gruas dhe fekonduesit). Raste të tilla na referohen edhe nga Murri, si rasti i një burri impotent që i lutej gruas të zgjidhte një të dashur që ta fekondonte. Kështu kemi edhe rastin biblik; Abrahami dëgjoi lutjen e Sarës që të kishte fëmijë me shërbyesen e gruas së tij (Bibla 16-2). Ose Rakele e tronditur nga steriliteti i saj i thërret Jakovit: "Më jep fëmijë, ndryshe unë jam e vdekur" Dhe Rakele merr fëmijën që burri i saj bëri me shërbyesen e saj (bibla 30-1) etj.

Steriliteti në zakonet e mjaft popujve çon në ndarje, kjo është edhe në psikologjinë e mjaft individëve. Napoleoni u nda nga Xhuzepina sepse ajo nuk i dha një trashëgimtar dhe u martua me Maria Luiza e Austrisë. Të njejtin veprim bëri edhe Maraxhai i Persisë. Aty ku ekziston ndarja, steriliteti justifikon këtë veprim ligjor, ku nuk ekziston, çiftet rrinë të bashkuar duke u munduar që të kenë fëmijë si qëllim i fuqishëm. Në shoqërinë e sotme këto sjellin efekte të ndryshme psikologjike sipas formimit individual.

Në shoqërinë njerzore ka individë të njerit apo tjetrit seks që janë sterilë, pak prodhimtarë ose prodhimtarë. Ndryshimet e prodhimtarisë janë të mëdha e varen nga arsye të ndryshme, pa përjashtuar edhe ato klimaterike; eskimezët psh., kanë trashëgimtarë pak, kurse popujt më afër ekuatorit janë më prodhimtarë. Por ka edhe ndryshime familjare, etnike, si dhe sigurisht individuale. Në përgjithësi brunët, tipat mesdhetarë, janë më prodhimtarë se biondët, tipat veriorë. Kryqëzimet mes tipave e etnive e kanë bërë më të vështirë fenomenin.

Shtimi i popullsisë në botë shqetësoi ekonomistët që për herë të parë i ekspozoi më 1798 anglezi Robert Malthus në librin "Essay on Population" duke këshilluar kufizimin e lindjeve, e thirrur për alarm njerëzimit duke paralajmëruar se; në rast se vazhdonte kështu e priste uria. Ai jep edhe mënyrat për ta shmangur rritjen e popullsisë me anë të shtyrjes sa më tepër të martesës, përdorimin e dënimit saksual nga një shtatzani në tjetrën, për të ulur lindjet e shumta etj. Teoria e tij nuk ishte e re po ti referohemi Platonit, Aristotelit e më pas edhe Kampanelës. Ekonomisti anglez e zmadhon rrezikun e rritjes progresive të popullsisë e nevojat e saj për ushqim, duke mos llogaritur se njeriu nuk ka vënë në shfrytëzim rezervat tokësore e ujore dhe se rritja e popullsisë me të vërtetë që rrit edhe nevojat, por rritet edhe shfrytëzimi nga ana e njeriut e rezervave që ka, rritet edhe gjenia e tij, kjo çon në punë më të mëdha, jo vetëm materiale, por edhe cerebrale që do të thotë zhvillim edhe i ekonomisë, kursim e ruajtje automatike e ekuilibrit natyror të lindjeve e vdekjeve.

Ideja e ruajtjes prej fekondimit ka nisur shumë përpara, kështu edhe në kohët më të vona që nga tributë e indigjenëve të Australisë e deri tek njerëzit e qytetëruar kanë përdorur metodat fiziko-kimike për këtë qëllim. Siç u përdorën prodhimet e gomës që vendosen në organin femëror ose mashkullor. Ndër mjetet mekanike hyn edhe ndryshimi i mekanizmit të raportit, pra nxjerrja e organit mashkullor përpara orgazmës. Kjo është mënyrë e sigurtë, por kërkon një kujdes e vullnet për momentin e orgazmës që jo çdokush e ka. Pastaj ky akt i humb karakteristikat normale, duke u kthyer në një akt kundër natyrës i ngjashëm me masturbimin, kjo si për mashkullin ashtu edhe për femrën që në momentet më të ndjeshëm e ndërpresin proçesin... Kështu gruaja nuk arrin të ketë orgazmë e mbetet dëshirëdridhur në momentin që mashkulli tërhiqet për të derdhur spermën jashtë.

Të fundit janë mjetet kirurgjikale për gruan, ose rezatimin me reze X të vezoreve duke i bërë të pafekondueshme. Në mënyrë të njejtë arrihet sterilizimi i burrit pa humbur forcën. Por duhet pasur parasysh se këto shoqërohen me dëmtime të individit, fizikisht e psikologjikisht.

Në fund kur perservativët nuk arrijnë apo gabojnë, sipas neomaltusianëve, provokohet aborti.

Studimet e fundit të bëra nga Cartnej konsistojnë edhe në sterilizimin e përkohshëm deri në disa javë.





* * *



Të lindurit e familjeve të qytetëruara vijnë gjithnjë duke u zvogluar. Kjo vihet re më tepër në klasat e pasura dhe vjen prej pikpamjes konservatore për të mos pjestuar pasuritë e mëdha, ose në klasën e mesme për të mos rënduar bilancin familjar. Klasa punëtore e më tepër ajo fshatare mbesin larg parimeve neomaltusiane. Origjina e kësaj sjelljeje është ekonomia, kurse tek punëtorët e fshatarët në të kundërt të kesh shumë fëmijë do të thotë, më shumë krahë pune, më shumë pasuri.

Por duhet pasur parasysh se është akt ç'njerëzor ta shtërngosh gruan në lindje të vazhdueshme, siç është ç'njerëzore e antishoqërore ta sterilizosh. Mund të flitet të frenosh numrin e fëmijëve në raport me kapacitetin ekonomik të familjes pa sjellë pasoja në funksionimin seksual aq të nevojshëm sidomos për mashkullin. Duke llogaritur vdekshmërinë foshnjore, çdo familje duhet të ketë të paktën katër fëmijë në distancë prej të paktën 3 vjetësh njeri nga tjetri.





* * *







Në çdo epokë - e në çdo mjedis - njeriu ka seleksionuar njeriun, vetëm se çdo epokë ka formuar, në mjedise të ndryshme, shije e tendenca, në zgjedhje sipas nevojave të momentit. Kështu preferenca kaloi nga njeriu i cirkut tek njeriu i armës e në fund tek njeriu i mendjes dhe gjeti në shtresa të ndryshme të shoqërisë përfaqësuesit e tipit që shënonte zhvillimi i njeriut për epokën e klasën shoqërore. Ka gra të cilat i tërheq tek burri vetëm forca fizike, e të tjera që pushtohen nga forca intelektuale e karakteri. Ka burra që tek gratë kërkojnë bukurinë e format e trupit, e të tjerë që kërkojnë veti të vështira për t'u gjetur e cilësi të shpirtit e mendjes.

Sekreti i madh për të krijuar mirë qeniet e reja është që të dashurosh vërtet bashkëshortin, pra të vësh si udhëheqëse dashurinë në zgjedhje. Por zgjedhja në fakt nuk është gjithmonë e lirë, sidomos për gruan, por ndonjëherë edhe për burrin. "Duke realizuar bashkime që, - siç thotë Darvini,- kanë parasysh më tepër se cilësitë fizike, ato morale e intelektuale e jo pasurinë e gradën". Më shumë në të kaluarën por edhe sot shumë cilësi të karakterit, moralit e edukatës, krijohen nga klasa shoqërore, keq ose mirë. Por krijohen edhe brenda familjeve të mëdha e të njohura që bashkoheshin në mes kushërinjsh për të mos humbur pasurinë.

Pra për martesën, bashkimin e dy individëve kanë rëndësi dy gjëra kryesore: nga njera anë vetitë fizike, morale, karakteri, intelekti; nga ana tjetër shëndeti që është më i rëndësishmi. Këto janë ato që ky çift do të transmetojë në brezin e ardhshëm.

Unë mendoj se për të riprodhuar mirë racën njerzore mund të veprohet në tre mënyra; përmes hetimit të gjendjes shëndetësore të individëve që do të martohen, me vizitën mjekësore paramartesore, me mbrojtjen e shtatzanisë e ruajtjen e fëmijës, formimin e karakterit, moralit, edukatës e bazave të edukimit seksual.

Vikareli në një studim shumë të njohur, ka vënë në dukje rënien fizike në lindjen e fëmijëve të klasës punëtore, të cilët janë prekur nga tuberkulozi. Kjo nga mjedisi i jetës, puna në kushte të vështira e ushqimi i keq. Vizita paramartesore duhet të ndalojë bashkimin e individëve të sëmurë sidomos nga sifilizi e tuberkulozi, por edhe sëmundje të tjera infektive, si dhe të helmeve, në radhë të parë alkolizmit. Nuk është vendi këtu për të treguar dëmet e mëdha sasiorë e cilësorë që vijnë prej tyre.

Vizita paramartesore ka filluar të bëhet që disa vite më parë në disa shtete amerikane. Tek ne në Itali filloi më vonë në 1914, kurse në 1919 u kërkua vetëm vizita e burrave, sepse në 98 % të rasteve gratë ishin viktima të sifilizit e blenarrogjisë të importuara nga burrat.

Sifilografi francez Fournier shkruan: "Në klientelën e qytetit 20 % e grave me sifiliz janë të martuara; nga këto 70 % janë infektuar nga burrat që e kanë pasur këtë sëmundje para martesës e 30 % nga ata burra që e kanë marrë sëmundjen pas martese. Në tremujorin e parë të martesës infektohen më shumë nuset". Ai regjistroi 117 raste të infektimeve nga 130 nuse burrat e të cilave rezultuan me sifiliz.

Pra për të parandaluar infektimin e bashkëshortes dhe për të lindur fëmijë të shëndoshë është e domosdoshme vizita mjekësore paramartesore, që, siç shkrova më sipër, në disa shtete amerikane si Miçigan, Dakota, etj., është vënë me ligj, (kur kandidatët gjenden të sëmurë, i nënshtrohen kurave dhe martesa shtyhet). Në Danimarkë nuk është e mundur martesa për epileptikët e ata me sëmundje seksuale. Në Turqi sapo ka filluar, por bazohet në fjalën e nderit të burrit e jo në vizitë.







* * *





Martesa në mes të individëve të një gjaku, të ndaluar me ligjet e qytetërimit, ka qenë e ndaluar me ligjet e Kishës që në kohën e Moisiut, edhe mes kushërinjsh deri në gradën e 3-4 (Kanoni 1076 e artikulli 96 i të drejtës kanonike). Po kështu gjindet edhe në Kuran (kapitulli IV, v27) "Eshtë e ndaluar martesa me nënat tuaja, vajzat tuaja, motrat tuaja, hallat e tezet, mbesat e nipat..."

Kështu njerëzimi mësoi mes ligjeve të fesë që përveç se të mos prekë ndjenjat e familjes, edhe se bashkime të tilla japin pasoja tek pasardhësit, sepse sa më i afërm i gjakut të jenë aq më tepër bashkimi i afrohet inçestit (që është shkalla e njëtrajtshmërisë së gjakut me prindërit).

Bashkimi i Evës me Adamin, i Kainit me njerën nga dy motrat ishin nevojë e vazhdimësisë së racës. Kështu inçestet nuk janë pak në Bibël: "E madhja i thotë së voglës: babai jonë është i vjetër e nuk do të ketë asgjë në tokë që do të hyjë tek ne, sipas zakonit të të gjitha tokave... eja t'i japim të pijë verë babait tonë e luajmë me të, e kështu nga babai jonë mbajmë në jetë disa pasardhës" (Genesi 19-32). Kjo është origjina e inçestit që përsëritet edhe sot tek fundërrinat e shoqërisë, nëpër shtëpija ku në një dhomë flenë të përzierë prindër e fëmijë, vajza e djem, të ekspozuar eksitimeve e shfaqeve të përditëshme për shkak të varfërisë.

Edhe në Olimpin pagan inçesti është i pranishëm. Zeusi martohet me Erën, motrën e tij.

Filozofë të ndryshëm si Aristoteli, Kampanela, Platoni etj. e kanë trajtuar inçestin në forma të ndryshme; disa duke quajtur të ndaluar vetëm format e marrdhënieve prindër-fëmijë, disa të tjerë edhe ato midis vëllait e motrës.

Por përse duhet dënuar inçesti? Përse e sa dëmton?

Mendoni sikur të bashkoheshin vazhdimisht ndërmjet tyre prindër e fëmijë dhe vëllezër e motra. Do të vijë shpejt një moment kur të lindurit do të ishin identikë përveç organeve seksuale, dhe akti seksual mes tyre do t'i ngjante një vetfekondimi, të cilat edhe në natyrë tek bimët psh., janë të dëmshme se pastaj degjeneron në deformim deri në papjellori. Duhet një farë e re, gjak i ri për individualitetin e species që degjeneron. I njejti fenomen me pasojë monstruozitetin e sterilitetin, vihet re tek inçestet e përsëritura tek kafshët e njeriu. Ky fenomen ka ndodhur tek familjet e patricëve që shuheshin nga sterileteti se martesat e tyre bëheshin mes kushërinjsh ose mes njerëzish të afërt në gjak. Tek këto familje thellohen sëmundjet familjare e në mjaft raste ato mendore. Hyrja e gjakut të huaj është mrekulluese në këto raste. Ata që rrisin kafshë e dinë mirë këtë. Edhe mbretëresha e bletëve nuk fekondohet kurrë nga një mashkull i kosheres së saj, që mund të jetë i vëllai, por zgjedh një mashkull të fortë nga koshere tjetër, i cili të mund t'a arrijë e t'a fekondojë lart në qiell.