Mos u pikëllo, por dije sa e shtrenjët është ajo për të cilën mërzitësh!

Ajete Kuranore:
• (2 : 214) “Po ju menduat se do të hyni në Xhennet, pa u provuar edhe ju me shembullin e atyre që ishin para jush, të cilët i patën goditur skamjet e vuajtjet dhe qenë tronditur”
• Duaje të dashurin tënd me masë, se ndoshta do të jetë i urryeri yt ndonjë ditë, dhe urreje të urryerin tënd me një masë se ndoshta ndonjë ditë do të jetë i dashuri yt.
• (20 : 46) Ai (All-llahu) tha: “Mos u frikësoni, se Unë (me ndihmën Time) jam me ju, dëgjoj (ç’do t’ju thotë)dhe shoh (ç’do të bën me ju)”.
• Jetoni në botë si të jeni i huaj apo si një udhëtar në kalim
• (11 : 15-16). Kush ka për qëllim jetën e kësaj bote dhe të mirat e saj, Ne do t’u plotësojmë atyre shpërblimin e veprave të tyre në të, dhe atyre në të, dhe atyre nuk do t’u mungojë gjë. Të këtillëve në botën tjetër u përket vetëm Xhehennemi. Ajo që punuan dhe vepruan ata ka dështuar dhe është asgjësuar.
• Pena është tharë lidhur me atë që do të të ndodhë, o Ebu Hureira. Caktimi ka përfunduar, vendimi është plotësuar, përmasat e gjërave janë shkruar, shkruesit kanë pushuar dhe faqet janë tharë.
• (7 : 144) Merr atë që të dhashë dhe bëhu mirënjohës.

Urtësi:
• Ziliqari s’është kurrë i qetë, ai është zullumqari i vetvetes, është armik që rri i mbështjellë me pëlhurë të mikut. Sa e mirë dhe sa e drejtë është zilia, fillon me pronarin e saj e pastaj e mbyt po atë.
• Urën mund ta kalosh kur të arrish tek ajo!
• Zemra falënderuese, gjuha që përmend Krijuesin dhe trupi durimtar. Sikur të t’i grumbulloja dijen e dijetarëve, urtësinë e të urtëve dhe poezitë e poetëve , të cilët flasin për lumturinë, nuk do ta gjeje atë derisa të fitosh bindje të fortë se ti e posedon, e shijon atë dhe së ke nevoje për të. Zoti thotë: “Kush më afrohet Mua duke ecur, i afrohem duke shpejtuar ecjen drejt tij.”
• Shndërro nga limoni pije të ëmbël.
• Nuk është i aftë ai që i shton përfitimet e tija, por ai që humbjet i shndërron në përfitime.
• Mos e bluaj miellin.
• Bëhu robi i Zotit i vrarë dhe mos u bë rob i Zotit vrasës.
• Ne, raca njerëzore, përfytyrojmë atë që s’e kemi dhe nuk e falënderojmë Zotin për çfarë kemi. Ne gjithmonë thellohemi në anën tragjike e të errët të jetëve tona dhe nuk e vështrojmë anën e ndritur të ekzistencës sonë. Ne i qajmë ato gjëra që na mungojnë dhe s’jemi të lumtur me atë që zotërojmë.
• Druaju së keqes kur je në situatë të mirë; shpreso për të mirë kur je në situatë të keqe. Shumë njerëz kanë jetuar që ë kanë kërkuar vdekjen dhe shumë të tjerë kanë vdekur që e kane kërkuar jetën. Dhe siguria vjen më së shpeshti pasi të jetë shkelur shtegu i frikës.

vijon........

A e di se shkaku i fshehtë nga i cili rrjedh shqetësimi, meraku dhe stresi në jetën e njeriut është largimi nga burimi i shpresdhënies dhe i fuqisë, nga Zoti i tij, tek i Cili njeriu drejtohet kur bie ngushtë në dynja, prandaj thuhet: “Kurt ë mbyllen rrugët e dynjasë, thuaj: “O Zot!”
Eja dhe shiko me sytë e tu këtë të fshehtë e cila përmblidhet në Fjalën e Allahut të Madhëruar: “Kushdo që i kthen shpinën përmendjes Sime, do të ketë jetë të vështirë.” Prandaj, siç thotë Aid el Karni, në librin “Mos u trishto”: “Kur të pushton frika, kur të pllakos mërzitja dhe kur të mbyt meraku, ngrihu dhe falu, që të qetësohet shpirti dhe mendja.”
Namazi është garant, me lejen e Allahut, për kthimin e të gjitha pushtimeve të mërzitjes, stresit e depresionit.
Kur Pejgamberin tonë e mërziste ndonjë gjë, ai thoshte: “Na qetëso me namazin, o Bilal!” (D.m.th. thirr ezanin që të falemi dhe të qetësohemi me namazin). Namazi ishte gëzimi i Pejgamberit, qetësuesi dhe lumturuesi i tij.
Nëse do të shfletoje biografitë e njerëzve të ditur e të mëdhenj, do të gjeje se sa here që ata binin në ngushti apo përballeshin me vështirësi, drejtoheshin menjëherë në namaz me frikërespekt, dhe kështu iu kthehej fuqia dhe vullneti.
A e di se janë zhvilluar një numër studimesh të cilat sqarojnë se namazi luan rol të rëndësishëm dhe kryesor në balancimin e njeriut, në shëndetin shpirtëror të tij, në qartësinë e mendjes dhe logjikës së tij, madje edhe në vonimin e mplakjes; për shkak se namazi ndihmon në prodhimin e hormonit të rinisë (melatonin) dhe si rrjedhojë vonon shenjat e mplakjes.
Prandaj, mos u trishto, sepse Allahu është me ty!

Ju lutem, buzëqeshni

vijon.....

Mos imito personalitetin e të tjerëve

”Secili ka një anë të cilës i kthehet, ju shpejtoni nga punët e mbara”
(Kur’an 6:148)

“Ai është që ju bëri sundues në tokë dhe lartësoi në shkallë më të lartë disa nga ju mbi të tjerët” (Kur’an 6:165)

“Secili grup e dinte vendin ku do të pinte ujë” (Kur’an 2:60)

Njerëzit kanë veçoritë e tyre dhe secili ndryshon nga tjetri, për nga pamja, fuqia fizike, idetë, zgjuarsia dhe profesionet.

Pejgamberi (s.a.v.s.) si simbol i shembullit të pashoq i punësoi(angazhoi) shokët e tij sipas mundësive dhe përgaditjeve të tyre, pra ‘AliZejdin për çështjet e trashëgimisë, Halidin për luftë, Hasanin ibn Thabitin për poezi, dhe Kajs ibn Thabitin për ligjërues.

Pra, rri me aftësitë tuaja dhe kryej detyrat e mos merr detyrat e të tjerëve që s’janë të përshtatshme për ty.

- A dëshiron ta shkrish veten dhe ta zhdukësh personalitetin?!
Nëse e bën këtë, ke vrarë veten.
Mos i përvetëso cilësitë e të tjerëve kur nuk janë të tuat.

Ndryshimi i cilësive dhe zgjuarsive njerëzore, ndryshimi i gjuhëve dhe ngjyrave të tyre janë fakte që argumentojnë fuqinë e Allahut (xh.sh) psh. Ebu Bekri me mëshirën dhe butësinë që kishte i bëri dobi një populli, Omeri me forcën dhe vendosshmërinë që kishte e ndihmoi popullin islam.

Të jesh i kënaqur me atë që ke është dhunti.
Merri frytet e dhuntisë tënde, rriti ato të mira, përdori në të lejuarën, ofroju diçka të mirë të tjerëve që të kenë dobi ata që s’i kanë këto të dhëna.

“Allahu nuk e obligon asnjeri përtej mundësisë së tij” (Kur’an 2:286)

Imitimi dhe përpjekja e futjes së vetes në personalitete të tjera është me të vërtetë varrosje e dhuntisë që të ka dhënë Allahu (xh.sh) është vrasje e dëshirës, fshirje e bazës së dallimit dhe karakteristikave personale ndër njerëz, të cilat i dëshiroi Allahu të jenë të tilla.

“Na mjafton Allahu, Ai është Mbrojtësi më i mirë”
Nga frytet më të mëdha të besimit dhe nga cilësitë më të mira të besimtarit është kur ai çështjen ia beson Allahut xh.sh., mbështetet tek Ai, është i bindur në premtimet e Tij, i kënaqur me atë që i është caktuar nga rrisku. Kur besimtari mbështetet tek Zoti i tij, duhet të jetë i bindur që ndihma, furnizimi, shpëtimi, do të vijnë që në këtë botë, pa ndërprerje.

Kur Ibrahimin a.s. e hodhën në flakën e zjarrit, ai shpëtoi e tha: “Na mjafton Allahu, Ai është Mbrojtësi më i mirë”, e Allahu xh.sh. zjarrin djegës e shndërroi në ftohtësi dhe e bëri shpëtim për Ibrahimin a.s. Po ashtu kur Muhammedin s.a.u.s., së bashku me shokët e tij, e kërcënuan ushtritë e jobesimtarëve dhe çetat e idhujtarëve, ata deklaruan:“Na mjafton Allahu, Ai është Mbrojtësi më i mirë. Dhe ata pa i gjetur kurrfarë e keqeje fituan begati e mirësi të mëdha nga Allahu, dhe arritën kënaqësinë e Tij. Allahu është Dhurues i madh”
(Kur’an 3:174)

Me të vërtetë, njeriu me aftësitëqë posedon, sado të dalluara e të larta të jenë, nuk do të kishte mundur kurrë që të përballonte ngjarjet e jetës e t’i kalonte ato, pa ndihmën e Atij që e krijoi në mënyrën më të përsosur, ngaqë njeriu është krijesë e dobët dhe fuqia e tij është e kufizuar në hapsirë dhe kohë. Mirëpo, me mbështetjen e tij tek i Fuqishmi dhe besimi e bindja e tij në Allahun xh.sh., e bën atë ti kapërcejë të gjitha vështirësitë me një fuqi e vrull të madh....
Ju thërras juve, o ju që dëshironi të këshilloni veten dhe t’i përforconi këmbët tuaja përballë çdo vështirësie, mbështetuni tek i Fuqishmi, i Pasuri, te Zotëruesi i Fuqisë absolute, që t’ju mbrojë dhe t’ju zgjojë nga mjerimet, që t’ju nxjerrë nga pikëllimet dhe brengat jetësore.

Qëndroni me fjalën “Na mjafton Allahu, Ai eshtë Mbrojtësi më i mirë”, e mos e ndërroni këtë shtyllë të shpirtit tuaj edhe nëse ju fshihet pasuria dhe ju mbështjell skamja.
Le të jetë ky një parim në jetë edhe kur të të mbulojë borxhi e nuk ke mundësi ta kthesh atë, por edhe kur nuk kanë nga të të rrjedhin të ardhurat minimale për jetën; thirr e deklaro:


“Na mjafton Allahu, Ai eshtë Mbrojtësi më i mirë”

“Por mjafton që Zoti të jetë Udhërrëfyesi, Ndihmësi yt”

(Kur’an 25:31)

Aid El Karni
(shkeputur nga libri "Mos u Trishto")


vijoٱللَّ

Vërtet pas vështirësisë vjen lehtësimi .

Shkruar nga Aid el-Karni

O njeri, dije se pas urisë vjen ngopja, pas etjes ke ujin freskues, pas lodhjes së tepërt të kaplon gjumi, pas sëmundjes vjen shërimi, i humburi do të triumfojë, robi do të lirohet nga prangat e robërisë, i devijuari do të udhëzohet, dhe pëlhura e territ do të ngjitet lart e do të zhduket.

“Ke shpresë tek Allahu, se ndoshta Allahu ta sjell fitoren e t’i çel dyert e çështjeve të vështira nga ana e Tij” (Kur’an 5:52).
Nata të përgëzon me një mëngjes të vërtetë duke humbur pas majave të kodrave të larta. Përgëzoje të kapluarin me goditje për zgjidhjen e nyjave të tij, e cila arrin me shpejtësinë e dritës, sa çel e mbyll sytë; tregoji shpresëhumburit për dorën përkëdhelëse që e pret dhe për butësinë e lehtë që do ta prekë.
Kur të ecësh në shkretëtirë dhe të shohësh se gjatësia e saj veç po zgjatet e zgjatet, dije se pas asaj të pret kopshti i gjelbër me drunjë të shpeshtë që të sigurojnë hije të holla e të freskëta. E kur të shohësh se litari i trashë veç po hiqet e hiqet, dije se në fund ai këputet.
Vërtet pas lotit ke buzëqeshjen, pas frikës ke paqen dhe sigurinë, e pas drejtimit tënd nga Krijuesi të vjen qetësimi.
Zjarri i tmerrshëm nuk e dogji Ibrahimin (alejhis selam), ngase Allahu (subhanehu ve teala) ia çeli dritaren e mbrojtjes e që ishte: “Iftohtë dhe shpëtues ” (Kur’an 21:69).
Po ashtu, deti i tmerrshëm nuk e mbyti Musain (alejhis selam), sepse zëri i tij i fuqishëm dhe i sinqertë pëshpëriti: “Kurrsesi, me mua është Zoti im, Ai do të më udhëzojë." (Kur’an 26:62).
Me të vërtetë njerëzit të cilët bëhen rob të së keqes dhe që ushqejnë atë me lot dhe pikëllime vrasëse nuk shikojnë tjetër pos mureve të dhomës së tyre dhe derës së shtëpisë së tyre. Sa dritëshkurtër që janë, e kështu pa mëshirë e vrasin shpresën që duhet të mbetet e gjallë.
Thuaju: ‘O njeri, ti që më kupton, hidhe shikimin pak më larg, atje… pas perdeve, dhe çliroje trurin deri atje pas mureve! Ndaj, mos e humb veten, bëhu vigjilent dhe qëndro guximshëm se çdo fillim ka edhe mbarimin e vet. Adhurim më të preferuar ke pritjen e fitimit dhe daljen nga ngushtësia, ditët rrotullohen, ca për ty e ca kundër teje, dhe koha ka rrotullimin e vet, netët janë si shtatzënat, lirohen një ditë nga barrët e tyre. E panjohura është e mbuluar, e Allahu i Madhëruar në çdo moment është i angazhuar në çështje të reja, fal mëkate, largon brengosje, jep jetë, jep vdekje, krijon gjendje, zhduk të tjera… Ti nuk e di, Allahu (subhanehu ve teala) pas asaj mund të japë diçka rishtazi, dhe me të vërtetë pas vështirësisë ka lehtësim.

Marrë nga libri: “Mos u trishto” i Aid el-Karnit



vijon.....

Jeta e mirë
Lumturia në jetë nuk mund të vijë pa besim në Allahun.

Sikur tëtë faktorët që sjellin lumturinë të plotësoheshin, pa iman (besim) do të ishte e pamundur qetësia dhe lumturia e kërkuar, prandaj nëse dikush do të kërkojë këtë kënaqësi e lumturi le të fillojë nga e para, e ajo është imani (besimi).
Ai që beson Allahun dhe ktyen vepra të mira e të dobishme ka dy përfitime:

1.Jetë të mirë e kënaqësi në këtë dhe botën tjetër.
2.Shpërblim të madh nga Allahu Mëshirëplotë:
“Atyre u jepen myzhde në jetën e duniasë (në çastin e vdekjes) dhe në jetën tjetër”(për shpëtim në Xhennet)".(Kur’an 10:64).

Marrë nga libri:“Mos u trishto”
Shkruar nga Aid el- Karni

vijon....

Nga qeverisja ne zdrukthtari!
Aliu ibn el-Me'mun el-Abbasi - i biri i kalifit - banonte ne nje pallat te larte. ne te kishte gjithcka qe deshironte. Nje dite duke shikuar nga dritarja e pallatit pa nje punetor qe punonte tere diten dhe ne mbarim te dites merrte abdes dhe falte dy reqat namaz. Kete e bente cdo dite, keshtu qe Aliu nje dite i doli para dhe e pyeti per gjendjen e tij. Punetori i tha:

- Une kam gruan, dy motra dhe nenen time qe kujdesem per ta. Tere diten punoj dhe agjeroj qe ne mbremje darken ta ha bashke me familjen time.

Aliu e pyeti: A te mungon ndonje gje? Tha: Jo, jetoj i lumtur dhe shume i kenaqur, falenderoj All-llahun, Zotin e boterave, per te mirat qe me dha.

Ne kete rast Aliu vendosi ta lere pallatin e kalifit, ku jetonte me te gjitha te mirat dhe doli te jetoje jashte, vetem e vetem qe te arrinte lumturine, qe s'e gjeti ne pallat.
Pas disa vitesh e gjeten te vdekur ne nje shtepi afer Horosanit, ku kishte punuar si zdrukthtar, por gjithnje i lumtur me punen e tij.

"Kurse ata qe e gjeten rrugen e drejte, Ai atyre ua shton edhe me udhezimin ne rrugen e drejte dhe u ofron mundesi te jene edhe me te matur"

(Kur'an 47:17)

Kjo ngjarje na kujton tregimin e "shokeve te shpelles", te cilet ishin ne pallatin mbreteror dhe aty gjeten vetem ngushtesi e shqetesim, sepse ne pallat sundonte mosbesimi. Keshtu vendosen te dalin dhe te jetojne ne shpelle. Kur'ani i pershkruan ne kete menyre:

"Derisa te jeni te izoluar prej tyre dhe prej asaj qe adhurojne ata, pos All-llahut, atehere strehohuni ne shpelle, e Zoti juaj iu dhuron nga meshira e Tij e gjere dhe iu lehteson ne ceshtjen tuaj, ate qe eshte ne dobine tuaj"

(Kur'an 18:16)

Pra, vendi i ngushte me dashuri dhe Iman, zgjerohet dhe bashkon shume njerez.


****************

Marre nga libri "Mos u trishto" i autorit : Aid El-Karni


vijon....

Largoje zbrazetine me pune!
Te papunet ne jeten e tyre jane ata nga te cilet zbulohen ligesite dhe te keqijat ne te gjitha aspektet, ngase mendja e tyre eshte e shperndare gjithandej neper hambaret e halleve. Friksoju te qendruarit ne vetmi, pa pune dhe angazhim, ku mund te mbetesh si vetura para perplasjes, pa drejtim, vozitesi humbet kontrollen dhe s’eshte ne gjendje te frenoje dhe te mbaje drejtimin.

Ate dite kur te gjesh kohe te lire, mos hyr te thellohesh ne kete liri ku edhe mund te ngaterohesh, por kete pauze- sado e shkurter qe te jete- zevendesoje me nje veper te frytshme, se ky angazhim te largon nga pushimi vrases, i cili i ngjan vetevrasjes me deshire, por pa njohje te pasojave.

Koha e lire dhe zbrazetia e kote i ngjan denimit te rende e te ngadalte qe praktikohet neper burgjet kineze, ku mbi kokat e te burgosurve vihet tyre uje i ftohte qe rrjedhe me nje ngadalshmeri te madhe, ku pika pret piken tjeter dhe pikerisht ne mes kohes se pritjeve te pikave te ujit i burgosuri cmendet me nje goditje caperdie te frikshme. Pushimi per aktivet eshte semundje. Zbrazetia eshte spiun i pushimit, kurse mendja eshte ajo qe rrezikohet brenda ketyre lufterave shpirterore te kacafytura me njera-tjetren. Per kete, s’te mbetet gje tjeter te besh...prandaj ngrihu menjehere, adhuroje All-llahun tend dhe me vemendje te posacme lexoje fjalen e Tij, e mos ri me ato qe e kundershtuan kete urdher.

“U pajtuan te mbesin me ata qe kundershtuan” (Kur’an 9:87)

Mos ri pa pune, shkruaj dicka edhe nese eshte e kote, ose rregullo biblioteken tende nese ke, pastro dhomen ku je, ose bej dobi per te tjeret, keshtu qe s’te mbetet kohe te hamendesh.
Ne fund te them: Therre zbrazetine me thiken e mprehte te punes, e mjeket e botes te garantojne 50% te lumturise perballe kesaj rrjedhe imponuese. Vec kaq: shiko bujqit, furrtaret, dhe muratoret se si kendojne me kenget e zogjeve ne lumturi e rehati, e ti gjendesh ne shtratin tend duke i fshire lotet dhe duke u merzitur per shkak se je i kafshuar.


Marre nga libri “Mos u trishto” (faqe 24 )
Autori: Aid El-Karni


vijon....

Vendimi dhe percaktimi(kadaja dhe kaderi)!
“Nuk ndodh asnje fatkeqesi ne toke e as ne trupin tuaj, e qe te mos jete ne shenime (lehvi mahfudh) para se te ndodhe” (Kur’an 57:22)

Ngjyra e lapsit u tha e u shterr, fletushkat e secilit u lartesuan ne vendin e sigurte, vendimi i ceshtjeve morri fund, dhe shenimet u caktuan.

“S’na godet asgje tjeter, pervec asaj qe na eshte caktuar nga All-llahu”
(Kur’an 9:51)

Fatkeqesia qe te goditi nuk ka mundur qe te te mos godase, e ajo qe nuk te ka goditur nuk ka mundur te te gjeje. Me te vertete nese ky hadith i siperm i Muhammedit [s.a.v.s.] ze vend ne besimin tend qe ushqen zemra jote, ngulitet ne damaret dhe shpirtin tend, atehere fatkeqesite qe kane qene te caktuara te ndodhin dhe qe nuk ke mundur t’u shmangesh e t’u largohesh, shnderrohen ne fatmiresi. Thote i Derguari i All-llahut [s.a.v.s.]: “Ate qe All-llahu ia do te miren e sprovon”

Prandaj, nese deshiron te mbetesh rob i dashur i All-llahut [xh.sh], mos e prish zemren nese te godet ndonje e keqe, qendro besimtar i paluhatur dhe durimtar i forte perballe te keqiave. Mos u shqeteso dhe trishto se tepermi per shkak te semurjes qe te zuri, e per shkak te vdekjes qe te mori, per pasurine qe humbe, apo per shtepine qe ta shkrumoi zjarri, sepse keshtu ishte vendimi dhe caktimi i All-llahut [xh.sh.], qe patjeter duhej te behej. Kjo ishte ajo qe zgjodhi All-llahu per ty dhe zgjedhja i takon vetem Atij, ne s’kemi te drejte t’i kundershtojme zgjedhjet e Tija se sado te hidhura dhe te renda qofshin, ato jane ne te miren tone. Megjithate, mendja jone eshte e kufizuar dhe en s’kemi zgjuarsi t’i kuptojme ato kur na godasin!Ti vetem pajtohu me ate qe All-llahu ndau per ty, se shperblimi do te te jepet dhe mekatet do te te falen. U lumte atyre qe jane te palekundur ndaj fatkeqesive dhe qe pajtohen me ate qe marrin nga All-llahu [xh.sh]

“Ai (All-llahu) nuk pyetet se cka punon, po ata (njerezit) pyeten” (Kur’an 21:23)

Kurre nuk do te te qetesohet zemra e as nuk do te rreshtin pershperitjet e brendshme, e as nuk do te te largohen ngacmimet e gjoksit perderisa te mos keshe besim te plote ne vendimet dhe percaktimet e All-llahut[xh.sh], prej oreve te lindjes e deri ne moemntin e fundit para shuarjes se levizjes tende. GJithcka qe do te shohesh, do te prekesh, e mbi te cilen do te ecesh, te eshte caktuar, jeta jote eshte e permbledhur dhe e permbyllur ne librin tend te cilit ti s’ia njeh fletet dhe kapaket, liber qe gjendet ne vend te sigurte mbrojtjeje, dhe qe shenimet e tij perfunduan qysh para lindjes tende. Pra mos e humb veten, e as kohen, duke menduar: ‘sikur te isha munduar do ta kisha ndaluar murin te rrezohet dhe kroin do ta kisha ndaluar te shpertheje e te rrjedhe, eren do ta ndaloja te fryeje, qelqin do ta mbroja qe te mos thyhej...’. Ky tru nese mendon rreth ceshtjeve te tilla s’eshte ne rregull, dhe mendime te tilla jane trillime. E domosdoshme eshte qe caktimi te realizohet e te bjer mbi ne, vendimi do te zbatohet:

“E kush te doje le ta besoje, e kush te doje le te mohoje” (Kur’an 18:29)

Dorezoju caktimit te All-llahut [xh.sh.] dhe gjunjezohu vendimit te Tij, para se te mbulojne te ligat me rradhe dhe para se te vajtosh dhimbshem. Pranoji me deshire nga qetesimi shpirteror dhe nga gjeresia e zemres para se te te kaploje pendimi kote, se ato kane per te ndodhur! pra, nese i ke bere te gjitha perpjekjet, e ke shpenzuar energjine dhe mundin, pastaj perseri te goditi se cilesh i rruheshe me kujdes, do te thote se mu ajo eshte dashur te ndodhe, e mos thuaj: “Sikur te kisha bere keshtu e ashtu, do te ishte keshtu e ashtu, por thuaj: ” Ky ishte caktimi i All-llahut, dhe ajo qe Ai deshiron, behet.”

Marre nga libri “Mos u trishto”
Autori: Aid El-Karni


vijon.....

Mos e mbaj globin mbi koke!
Nje grup i madh njerezish, ne trute dhe shpirterat e tyre mbajne luften boterore, e ushqejne ate dhe e permbajne duke qene te shtrire ne shtreterat e gjumit, e pas mbarimit te asja lufte ndezese, ne brendesite e tyre marrin plackat dhe peshqeshet e saj te hidhura e shkaterruese, si: semurja e lukthit, tensioni i larte, diabeti, hemoragjia cerebrale dhe kardiake. Bashke me ngjarjet, digjen e pervelohen edhe keta te ngrate.

Zemerohen nga ngritja e cmimeve! Brengosen nga vonimi i shiut! Pra, jane ne shqetesime te perhershme e ngushtime te vazhdueshme.

"...e cdo ze e mendojne se eshte kunder tyre" ( Kur'an 63:4)

Keshilla qe po iu drejtoj eshte qe te mos e mbani rruzullin tokesor mbi koka, lerini ngjarjet mbi toke e mos i vendosni ne brendine e stomakeve tuaj. Disa njerez i pijne lajmet e perhapura te kota dhe genjeshtrat e kulluara, semuren dhe dobesohen per gjera qe s'vlejne.

Meshiroje vehten, te lutem, se nje dite ajo do te te kerkoje llogari. Mos u dridh i teri perpara ngjarjeve dhe ndodhirave, e as mos u shqeteso per cdo gje, se nje dite prej diteve kjo zemer do ta rrezoje bartesin e saj per toke. Largpamesit e vertete para cdo veshtiresie dhe pesimi marrin shembuj dhe mesime, duke iu shtuar besimi mbi besim, ndersa driteshkurterit e vertete para cdo tmerri e vuajtjeje i kaplon frika, e cila ua shton dridhjet edhe me forte e i ben te dobet saqe s'kane fuqi te qendrojne ne kembe por gjunjezohen dhe dorezohen te rraskapitur.

S'ka dhe s'do te kete gje me te dobishme sesa zemra trime, e cila nuk luhatet perpara ererave te forta dhe rrotullimeve te saja. Me te vertete trimi i vertete eshte ai i cili sakrifikon me vullnet deri sa te kete gjalleri ne trup, qendron si malet te ngulur thelle, ka bindjen dhe shpresen e fitimit, pa shqetesime te teperta sheh gjerat qe mund t'i nxehin dhe t'i fusin ne kacafytje. Kurse frikacaku eshte krejtesisht ndryshe. Ai cdo dite pret veten me shpaten e ndodhirave te kota dhe enderrave te humbura qe nuk i takojne te vertetes.

Nese deshiron te jeshe nje prej atyre qe ben jete serioze, perballoi ditet e kesaj bote - qofshin te embla apo te hidhura - me trimeri te rralle durimi, e mos te te mundin ata qe nuk i kuptuan qellimet e kesaj jete, e as mos e fut veten ne hallk te ngushte hekuri qe t'i kenaqesh armiqte. behu me i forte e me i guximshem se ngjarjet, me i fuqishem se ererat e kohes, dhe me i qendrueshem se shekujt.


"Eshte e sigurte se njerezit me lakmues per te jetuar, ti ke per te gjetur ata" (Kur'an 2:96)

Kurse ata qe kuresesi s'pranojne padrejtesi, jane gjithmone nen kujdesin e All-llahut (xh.sh.) dhe te sigurte ne premtimin e Tij.

"Andaj u dhuroi qetesimin atyre, dhe se shpejti i shperbleu me nje fitore" (Kur'an 48:18)


Marre nga libri "Mos u trishto"

Imani eshte jeta!
Te palumturit me kuptimin e vertete te palumturise jane ata qe kane bankrotuar nga depote e imanit dhe nga ekuilibri i bindjes. prandaj te tillet gjithmone i shoqeron e keqja, zemerimi dhe ndihen te pavlere.

“E kush ia kthen shpinen udhezimit Tim, do te kete jete te veshtire”
(Kur’an 20:124)

S’ka gje qe e gezon shpirtin, qe e edukon dhe pastron ate, e qe e ben ne hare, dhe s’ka gje tjeter qe ia largon shqetesimet, pikellimet dhe brengosjet perpos besimit ne ekzistencen e All-llahut, Zotit te boterave. Ndaj, ta dishe vella, se nuk e gjen dot lumturine ne kete jete nese s’ke besim. E vetmja rruge e ateisteve, nese s’binden ne besimin e vertete eshte vetvrasja. Ata e mbysin veten qe te shporren dhe te zhduken nga prangat e hekurta te ketij burgu te zi. Ah, sa e merzitshme eshte jeta pa besim. Te ben te vrasesh veten! Ah, sa mallkim i gjate eshte ky qe zbret ngadale mbi ata qe ne toke jetojne jashte programkit te All-llahut [xh.sh].

“Ne i rrotullojme zemrat dhe te paret e tyre (larg besimit) ashtu sikunder s’e besuan ate (Kur’anin) per here te pare dhe i leme te bredhin te hutuar ne mashtrimin e tyre” (Kur’an 6:110)

Erdhi koha kur e gjithe bota njerezore te bindet dhe te besoje te verteten e pamohuar, deshen apo s’deshen te pranojne, ata e dine ne brendesite e tyre se All-llahu eshte Nje i Vetmi dhe pervec Tij tjeter s’ka. Pasi qe kaloi nje kohe shume e gjate, truri i njeriut erdhi ne perfundimin se idhujt dhe putat jane kotesira, se ateistet jane te mallkuar e jashte rahmetit te All-llahut [xh.sh], se te devijuarit jane ata qe mbjellin genjeshtra te kulluara, dhe se te derguarit qene besnik ndaj misionit te tyre. Mbizoterimin e Tij mbi gjithesine s’duhet ta mohoje kush, Ai eshte i Madheruar, ne doren e fuqise se Tij eshte i tere sundimi dhe Ai ka fuqi mbi cdo send. Pra, nga besimi qe ke varet dhe dobesia jote, lumturia, qetesimi dhe siguria e shpirtit tend.

“Kush ben veper te mire, qofte mashkull ose femer, e duke qene besimtar(e), Ne do t’i japim atij/ asaj nje jete te mire (ne kete bote)e (ne boten tjeter) do u japim shperblimin me te mire per veprat e tyre”
(Kur’an 16:97)

Pra, keta kane jete te lumtur pa brenga dhe shqetesime, se ne zemrat e tyre flene besimi i paster, dashuria e All-llahut rri e gjalle neper damaret e tyre dhe duke depertuar rrjedhshem pastron ndergjegjen nga gjembat e mendimeve te kota qe mund t’u shfaqen. Qendrojne gjakftohte perpara rasteve dhe ndodhirave, shume te qete i presin caktimet e All-llahut [xh.sh.] dhe vendimin e Tij eshte shume absurde ta kundershtojne. Keta jane keshtu ngase qene te kenaqur qe All-llahu te jete Zoti i tyre, Islami fe e tyre, Muhammedi lajmetar dhe i Derguar i tyre.

Marre nga libri “Mos u trishto”


vijon....

Mos u pikello, por lexoji keto rregulla qe permbajne lumturine!


1 – Dije se nese nuk jeton brenda kufijve te dites sate, shpejte do te te shperndahet mendja dhe do t’i tejkalosh caqet. Kjo do te thote qe nese zgjohesh ne mengjes, mos e prit mbremjen dhe nese eshte mbremje mos e prit mengjesin.

2 – Harroje te djeshmen me gjithe cka pate, mos mbaj merzine e asaj qe kaloi, se eshte marrezi.

3 – Mos u preokupo per ardhmerine se ajo i takon botes se panjohur, derisa te trokase ne dere mos mendo per te.

4 – Mos u dridh nga kritikat, por qendro i paluhatshem, dije se kritika peshon sa vlera jote.

5 – Te besosh ne Zotin e Madheruar dhe te veprosh pune te mira eshte kenaqesia me e madhe e kesaj jete.

6 – Kush deshiron stabilizim, qetesi e pushim shpirteror, le t’i permbahet te permendurit e All-llahut xh.sh.

7 – Dije se cdo gje qe ndodh eshte e caktuar nga All-llahu xh.sh.

8 – Mos prit falenderim prej askujt

9 – Mesoje shpirtin te ballafaqohet me fatkeqesite

10 – Ndoshta kjo qe te ndodhi eshte me e dobishme per ty

11 – Cdo caktim per besimtarin eshte i dobishem per te

12 – Shikoji te mirat qe te dha All-llahu xh.sh. , pastaj falenderoje Ate.

13 – Ajo qe ti posedon eshte me e vlefshme se gjithcka qe kane njerezit

14 – Prej nje ore ne oren tjeter, prite rrugedaljen

15 – Nga belate e medha dalin lutjet e sinqerta

16 – Fatkeqesite ta forcojne zemren dhe t’i celin syte

17 – Me te vertete pas veshtiresive pasojne lehtesimet

18 – Mos te te thyejne gjerat e pavlera

19 – Me te vertete Zoti yt ka meshire te gjere

20 – Mos u nervozo...mos u nervozo...mos u nervozo.

21 – Jeta eshte buka, uji dhe hija e fresket, mos kerko me teper.


“E ne qiell eshte furnizimi i juaj dhe ajo qe iu premtohet” (Kur’an 51:22)



22 – Shumices se gjerave qe iu frikesohesh, nuk jane te verteta.

23 – Tek te lenduarit merr shembull

24 – Nese All-llahu xh.sh. e do nje popull, e sprovon ate.

25 – Perserit lutjet qe i ka lexuar Muhammedi alejhis-selam ne gjendjet e veshtira te Tij.

26 – Permbaju puneve serioze e te frytshme, largoju zbrazetires

27 – Leri te pavertetat dhe mos beso ne cdo gje qe perhapet.

28 – Inati dhe hakmarrja demton me teper shendetin tend sesa kundershtarin.

29 – Cdo gje qe te preku nga fatkeqesite s’eshte tjeter, pos falje mekatesh.

Marre nga Libri ''Mos u Trishto'' i Aid el Karnit

vijon....

Ngushellohu me te pervuajturit!
Nje poet thote: "Lexo historine se ne te gjen keshille. Ka humbur nje popull qe s’di te kaluaren e tij."

“Te gjitha keto qe t’i rrefyem ty nga lajmet e pejgambereve, jane qe ta forcojne zemren, e ne to ka ardhur e verteta e keshilla, si dhe perkujtime per besimtaret”

(Kur’an 11:120)

“Ne tregimet e tyre (te derguarve e te Jusufit me vellezer) pati mesime e pervoje per te zotet e mendjes”
( Kur’an 12:111)


Umeri thote: “Kalojne ditet e une s’kam qellim tjeter perpos te kenaqem me ate qe me eshte caktuar.”

Pra, njeriu duhet te jete i kenaqur me ate qe i eshte caktuar qofte ajo e mire apo e hidhur per te.

Sic kane thene disa besimtare: “Nuk merzitem te cili mjet udhetues kam hypur ; ne qofte varferi po duroj, dhe ne qofte pasuri Te falenderoj.”

Ebu Dhuejb el-Hedheliut brenda nje viti i vdiqen tete femije nga nje semundje epidemike asokoheshe dhe c’mund te bente i gjori pervec se t’i dorezohej caktimit te All-llahut xh.sh. dhe te pajtohej me te!

Ne Kur’anin Fisnik thuhet:


“Cfaredo e keqe qe ndodh, s’mund te jete ndryshe, vetem sipas caktimit te All-llahut” (Kur’an 64:11)


Ibn Abbasi kur humbi te pamurit tha:

Nese Allahu merr nga une driten e syve te mi
Drita perseri mbetet ne gjuhen dhe degjimin tim
Zemra ime eshte shendosh dhe mendja me eshte e plote
E gjuha ime eshte e mprehte si shpata e luftetarit


Pra Ibn Abassi kenaqet me dhuntite e tjera te shumta qe ka dhe nuk merzitet nga humbja e paket.


Urve Ibn Zubejri e theu njeren kembe ne diten qe i vdiq djali dhe per kete tha: “O Zot, ty te qofsha fale dhe Te falenderoj pa ndale, nese ke marre nga une dicka me ke dhene me shume, e nese me sprovove me vdekjen e djalit, kjo sigurisht eshte ne te miren time. Ti me ke dhene kater pjese e me ke marre vetem njeren. Me dhe kater djem dhe me ke marre vetem njerin, falenderimi Te takon vetem Ty.”


“Dhe per shkak se ata duruan i shperbleu me Xhennet dhe me petka mendafshi” (Kur’an 76:12)



Transmetohet se Imam Shafi’iu kur ngushellonte te goditurit nga fatkeqesite, thoshte:

Leri ditet te bejne c’te duan,
Por pajtohu me caktimin e Tij kur te godet,
Nese zbret caktimi i Zotit mbi nje popull,
S’ka kush e ndal; as ne toke as ne qiell.

Sahere jemi frikesuar nga vdekja e perseri mbetem te gjalle?!

Sahere kemi menduar se tani na erdhi fundi, por ja, akoma jetojme dhe na eshte kthyer gjkallerimi?!

Sahere ka ndodhur qe na jane mbyllur rruget e na eshte keputur litari i shpreses, por perseri na erdhi rrugedlja, ngadhenjimi dhe pergezimi?!


“Thuaj: ‘Allahu ju shpeton nga ajo dhe nga cdo brengosje’ “ (Kur’an 6:64)

Sahere na eshte na eshte erresuar rruga ne kete bote, na eshte ngushtuar vetja saqe jemi deshperuar pamase, prapeseprap miresia e Allahut xh.sh. dhe ndihma e Tij na ka perqafuar.

“Nese Allahu te godet me ndonje te keqe, s’ka kush ta largoje pos Tij, e nese te dhuron ndonje te mire, duhet ditur se Ai eshte i Gjithefuqishem per cdo send” (Kur’an 6:17)




Pra, si ka mundesi te frikohet nga te tjeret ai qe di se cdogje qendron ne duar te Allahut Fuqiplote?!

“E ju mos iu frikesoni atyre, por Mua, nese jeni besimtare” (Kur’an 3:175)

Allahut xh.sh. i takon fuqia absolute dhe denjesia per cdo gje. Ai eshte Ndihmesi i besimtareve.

“Dhe se ushtria jone do te jete ngadhenjyesja” (Kur’an 37:173)

“Ne patjeter do t’i ndohmojme te derguarit tane ne jeten e kesaj bote, edhe ata qe besuan, e edhe ne Diten e prezentimit te deshmive” (Kur’an 40:51)

Ibn Tejmijje thote: “Fjala: ‘ Nuk ka fuqi tjeter pervec Allahut’ bart shume gjera te renda, me te cilat kapercehen shume gardhe e arrihen shume nderrime.”

Pra, ti o rob i Allahut, perkujtoje kete fraze, sepse eshte nje thesar i Xhennetit dhe nje shtylle e forte e rehatimit shpirteror.


Marre nga libri “Mos u Trishto”

Mos u demoralizo nese te vrsulen fakteqesite, apo te radhiten belate, por duro e qendro.
Durimi eshte me i larte se frika. T’u besh balle fatkeqesive eshte nder dhe fisnikeri, ndryshe nga dorezimi para tyre edhe pse s’ke rrugedalje tjeter ne kete bote.
Duhet te dishe se nese nuk ben durim vullnetarisht, do te besh detyrimisht, deshe apo s’deshe.

Poeti i njohur el-Mutenebi thote:

Me gjuajti koha me fatkeqesite,
Derisa pelhura e zemres m’u be celik,
Dhe u bera qe kur te me godasin me shigjeten,
Te thyhen, sikur preknin shigjetat me njera tjetren,
Dhe ja keshtu jetova, e per fatkeqesite as qe u interesova,
Ngase te mbaj merzine dobi nuk pata, e as qe dicka fitova”.

Gjithashtu Ebu el- Mudhaffer el- Ebjurdi thote:

U be e eger koha ndaj meje, e valet e saj me mua i turbulloi,
Por ajo s’e dinte se une lartesohesha, e ngjarjet vehtja as qe i numeroi,
Dhe qendroi duke me treguar koha se si eshte kundersulmi i saj,
Qendrova duke i treguar durimin dhe si duhet nje zemer ta mbaj.


Marre nga libri "MOS U TRISHTO"


vijon......

Bukuria është porsi emri i saj, mirësia është si përshkrimi i saj, bamirësia është si shija e saj.

Mirësia ndaj të tjerëve të hap gjoksin.

Përfituesit e parë në futjen e gëzimit në zemrat e njerëzve janë mu ata që e shkaktojnë këtë gëzim, i korrin frytet e tija shpejt në shpirtërat e tyre, në moralin dhe ndjenjat e tyre, u hapet gjoksi, u zgjerohet, e më këtë gjejnë qetësinë e rehatinë.

E nëse ty të godet ndonjë pikëllim a të shkakton dhembje ndonjë brengë, ofroja ndokujt një bamirësi apo ndonjë gjësend të bukur e do ta gjesh shtegdaljën dhe do të qetësohesh.

T’u shpërndash buzëqeshje të ndritshme shpirtërore varfanjakëve është lëmoshë rrjedhëse në botën e vlerave.

Të bërit mirë i ngjan parfumit prej të cilit ka dobi bartësi i tij por edhe blerësi dhe shitësi i tij, të ardhurat dhe fitimet shpirtërore janë barëra të bekuara e të bereqetshme që konsumohen në barnatoren e atyre zemrat e të cilëve janë ndërtuar me të mira e bëmirësi.

O ju që jeni të kërcënuar nga ankthet e fatkeqësisë, frikës e tronditjës, ejani në kopshtin e mirësisë dhe angazhohuni me të tjerët, duke u dhënë, gostitur, ndihmuar e shërbyer dhe do ta gjeni lumturinë me shije, ngjyrë e prekje.

Të papunët në jetën e tyre janë ata prej të cilëve zbulohen ligësitë dhe të këqijat në të gjitha aspektët, ngase mendja e tyre është e shpërndarë gjithandej nëpër hambarët e halleve.

Frikësoju të qëndruarit në vetmi pa punë e angazhim, ku mund të mbetesh si vetura para përplasjës, pa drejtim shoferi humbet kontrollin dhe s’është në gjendje të frenojë e të mbajë drejtimin.

Atë ditë kur të gjesh kohë të lirë, mos hyr të thellohesh në këtë liri ku edhe mund të ngatërrohesh, por këtë pauzë – sado e shkurtër që të jetë – zëvendësoje me një vepër të frytshme, se ky angazhim të largon nga pushimi vrasës, i cili i ngjan vetëvrasjës me dëshirë, por pa njohje të pasojave.

Pushimi për aktivitet është sëmundje. Zbrazëtia është spiun i pushimit, kurse mendja është ajo që rrezikohet brenda këtyre luftërave shpirtërore të kacafytura me njëra-tjetrën.

There zbrazëtinë me thikën e mbrehtë të punës e mjekët e botës ta garantojnë 50% të lumturisë përballë kësaj rrjedhje imponuese.

Mos u merr me personalitetin e tjetrit e t’i humasësh vlerat tuaja, se vazhdimisht dëmton vetën dhe i bën padrejtësi asaj.

Ti je krijesë e posaçme dhe ndryshon nga të tjerët. As nuk erdhi në këtë botë dikush para teje si ti, as pas teje nuk do të vijë kurrë. Ndaj, mos imito të tjerët që të humbasësh dhe ta injorosh ekzistencën tënde.

Vërtetë pas vështirësisë vjen lehtësimi.

O njeri, ti që me kupton, hidhe shikimin pak më larg, atje... pas perdeve dhe le çliroje trurin deri atje pas mureve! Ndaj mos e humb veten, bëhu vigjilent dhe qëndro guximshëm se çdo fillim ka edhe fundin e vet.

I mençuri humbjet i shndërron në fitore, kurse injoranti frikacak, një fatkeqësi mbi kokën e tij e rrit dhe dyfishon.

Më dëgjo mirë: nëse mbi ty bien retë e zeza, bindu se nga njëra anë e tyre do të shkëlqejë drita. Nëse dikush të jep lëngun e thartë të limonit, shtoja sheqerin, e nëse dikush të dhuron si peshqesh gjarpërin, mos e refuzo, pranoje dhe shfytëzoje lëkuren. Nëse të kafshon akrepi dije se nga helmi i tij do të kesh dobi kundër helmit të gjarpërinjëve.

Në momentet e vështira mos u humb, jetoji ato në mënyrën më të mirë, mos e ndërprej aktivitetin tënd, se nga kjo kohë do të mund të mbjellësh trëndafila dhe jasmina me erë të këndshme.

I burgosen dy poetë, njëri optimist e tjetri pesimist, e ata dy nxorrën kokat e tyre nga dritarët e burgut. Optimisti ia lëshoi një shikim yjeve dhe qeshi. Pesimisti ia lëshoi një shikim dheut të rrugës fqinje dhe qajti; shiko anën tjetër të fatkeqësisë; ngase e keqja nuk ekziston vetëm, por aty ka të mira, liri dhe shpëtim.

Largohu nga e keqja dhe njerëzit që e ushqejnë atë, qëndro larg atyre që s’dinë ta vlerësojnë kohën.

Shpetoje kohën nga kaosi, jetën nga pakuptimësia, gjuhën nga përgojimi, zemrën nga shqetësimi, veshin nga vulgariteti, shpirtin nga mendimi i keq, e kush provon ia del, ndërsa atij që hyp në transportet e iluzioneve dhe shthuret me të tjerët, thuaji: selam!

Ai që u godit nga e keqja dhe s’u rrezua para saj, le të ecë sypatrembur dhe ballëlartë mbi murët e së keqës që ta vërejë rezultatin dhe fundin e saj se si do t’ia dalë! Pa dyshim në mur do të shohë mirësinë e papërshkruar që fitoi nëpërmjetë durimit.


Mos u Trishto-Aid el Karni

vijon....

Nga besimi që ke varet fuqia dhe dobësia jote, lumturia, qetësimi dhe siguria e shpirtit tënd.

Merre mjaltin, por mos e thyej kosherën.

Kush posedon butësinë dhe urtësinë, ngado që të shkelë lëshon bukuri, e kujt i janë hequr këto dy veti kudo që të gjendët rri i vetmuar, nga kryelartësia dhe zemërimi s’i afrohet njeri.

Butësia në fjalë e në dialog, buzëqeshja e dlirë mbi fytyra, përdorimi i fjalëve të ëmbla e të mira janë si rrobat e bukura me çmime të shtrenjta me të cilat stolisen fatlumët..

Pastërtia jotë shpirtërore i tërheq njerëzit dhe shokët rreth teje si magneti, gjithmonë je i rrethuar me shokë, që mezi presin të jesh në mesin e tyre.

Përkujtimi i Allahut (xh.sh.) të zbukuron fytyrën dhe pamjen, ashtu siç zbukuron pamjen e shtëpisë sate një kopsht i bukur me trendafila të llojllojshëm dhe drunjë të shpesht gjelbërues.

Sa më shumë të përmendet Allahu (xh.sh.) në gojën dhe trurin tënd, aq më tepër do lirohesh nga prangat e rënda të jetës, do të gëzohet shpirti dhe pushojë ndërgjegja.

Xhelozia është sëmundje e vështirë së cilës s’i gjendet kurrë shërimi. Ajo i ngjan gangrenës që të dërrmon ashtin dhe të shkakton prishje në trup, fillon nga pika e vogël, pastaj shpërndahet dhe kaplon tërë trupin.

Ziliqari s’është kurrë i qetë, ai është zullumqar i vetvetës, është armik që rri i mbështjellë në pëlhurë të mikut.

Sa e drejtë është zilia, fillon me pronarin e saj e pastaj e mbyt po atë.

Vërtetë xhelozi është ai që ndez furrën dhe hyn e piqet vetë në të.

Smirëkeqi prish jetën e lumtur të tij dhe i mbjell vetes ferra e kaçube.

Jeto ashtu si je dhe mos vrapo pas të rrejshmeve dhe iluzioneve, por ngritu në botën e idealeve, pranoje botën si është e mos kërko përsosmëri në asgjë, ajo i takon vetëm All-llahut.


Mos u Trishto-Aid el Karni

Mos u Trishto
[B]Mos jeto në ëndrrën e kaluar, e as mos rri në hijen tradhtare që humbet shpejt, zgjoje veten nga gjumi që të lodh.

Ai që e do të kaluarën dhe i kthehet asaj është si ai i cili bluan miellin që në esencë është i bluar, apo si ai që sharron tallashin e drurit.

Me të vërtetë gabimi ynë më i madh është se harrojmë të tashmen dhe angazhohemi me të kaluarën.

Kur të zgjohesh në mëngjes, mos e prit mbrëmjen, se ndoshta kjo ditë e jotja është e fundit dhe s’të pret koha të mendosh për të djeshmen që kaloi, e as për të nesërmen që akoma s’ka ardhur.

Kjo ditë që rrezet e diellit të saj të ngrohin dhe arrite t’ia shikosh dritën është vetëm e jotja. Jeta e jote është një ditë e vetme, në mengjes ngjallesh e në mbremje vdes dhe nuk kthehesh më. Pra mos e humb këtë ditë që peshon sa jeta, bëhu i kujdesshëm brenda këtyre orëve të kufizuara dhe vepro me serozitet.

Nëse sot ke ngrën ushqim të shijshëm, të ngrohtë, a të dëmton ushqimi i djeshëm i thatë e i ftohtë, apo ushqimi i të nesërmes që s’e di se si do jetë?! Kur sot pive ujin e freskët, të pastër e të ëmbël, pse brengosesh për ujin e turbullt e të njelmët që pive dje?!

Kij besim në vetvete e le të jetë e qartë kjo ditë për ty. Kur t’i drejtohesh ndergjegjes sate e t’i flasësh dhimbshëm, thuaj: Vetëm për sot do t’i korigjoj fjalët që m’i nxjerr goja, e nuk do shqiptoj fjalë të ndyta, sharje, fyerje, përgojime. Vetëm sot do t’i kushtoj rëndësi pastërtisë trupore dhe do të jem i matur në të ecur, në lëvizje dhe fjalë, se nesër s’do të jem. Për këtë ditë jetoj, sot do t’i bëj vend në zemër dobisë, do të mbjell në të dashurinë, sinqeritetin, drejtësinë ndaj vetes dhe të tjerëve, ndërsa drurit të së keqës, arrogancës, xhelozisë e kokfortësisë do ia këpus degët dhe gjembat, e do ta ç’rrënjos.

Vetëm për ty o e sotme jetoj, e nuk të kujtoj ty o ditë e djeshme e të humbi të sotmen, se ti shkove e përfundove, rrezet e tua perënduan si ato të diellit.

Ty o ditë e nesërme që gjendesh në botën e panjohur nuk të jetoj në ëndërra, e as nuk ta dhuroj veten me gjëra të paqarta, sepse ti s’je asgjë, pasi ende nuk ke arritur, e as që je përmendur!

Për ditën tënde o njeri, rezervo vepra në fjalorin e lumturisë...

Mos u bëj rob i të ardhmës, prite sa të vijë.

Të lodhësh trurin me mendime për të ardhmen, se ç’farë do të ndodhë në të ardhmen dhe të orvatesh ta çelësh librin e së panjohurës e të të tregohen ndodhirat është diçka e papelqyer që sjell shqetësime të panevojshme, sepse shumica e njerëzve në këtë botë përfytyrojnë se në të ardhmen do mbeten të uritur, të sëmurë, të varfër, gjë që nuk ekziston në botën e panjohur të tyre, por është vetëm përshpëritje e zbukuruar e djallit të mallkuar.


Jeta jote dhe furnizimi yt s’janë në dorën e njeriut që të mbetësh në udhëkryq, ndaj mos e zhyt veten në mekate, sepse ti as që e di se kur dhe ku do të vdesësh, prandaj mos u angazho me gjëra të kota e ta mbysni veten para kohe.

Nëse i kupton kurthet dhe lajthitjet e të këqinjëve, atëherë mos ua vër veshin fjalëve që trillojnë, e mos u lodh me poshtërsinë e tyre, por bëhu i fortë si guri që s’lëviz lehtë, rri në vend të vet duke ua treguar forcën e ekzistencës së tij kokrrave të breshërit që sado të mëdha të jenë, kur mbi shkëmb pikojnë bëhen copë – copë, e shkëmbi qëndron e se gjen gjë.

Sa më tepër që flasin për ty, aq më shumë peshon përsonaliteti yt. Ti nuk mund t’ua mbyllësh gojat, e as që e ke në dorë t’ua ndryshosh trurin, por ke mundësi t’i groposësh të këqijat e tyre dhe t’i lësh mënjanë. Me ta bëj sikur si sheh e as nuk i dëgjon.

Nëse dëshiron të jesh i pranuar nga të gjithë, i dashur për secilin, i pastër nga mangësitë para syve të botës – po kërkon të pamundurën dhe shpresat tuaja janë veç dëshira utopike.

Nëse dikush t’i humb vlerat e mirësisë tënde, mos u trishto se ato do t’i gjesh te Ai që s’humbet gjë sado e vogël të jetë. Vepro mirë për të tjerët vetëm për hirë të Allahut(xh.sh.) se në cilëndo anë të kthehesh, je fitues.

Falënderoje Allahun që je bamirës, e jo i dëmshëm për të tjerët, se dora që jep është më e dobishme se ajo që merr.
(...)



Mos u Trishto-Aid el Karni

vijon....

Buzëqesh

Nëse e ke humbur shpresën, s'mund ta gjesh buzëqeshjen, e nëse e dëshiron buzëqeshjen, luftoje atë që ta humbi shpresën.
Shansi të ofrohet ty dhe të gjithëve, ngadhënjimi është i hapur, dera e tij është për ty dhe për të tjerët. Mësoje veten të jesh i hapur dhe shpresëdhënës për vete dhe të tjerët. Përfytyro dobinë dhe të mirën për të gjithë.

Jeta është art, e arti është shkencë që studiohet. Për njeriun është më mirë të mbjellë trëndafila, jaseminë, dashuri në jetën e tij, se sa të lodhet në grumbullimin e të hollave dhe fryrjen e xhepave.

C'vlerë ka jeta, kur gjithë mundin ai drejton mbledhjes se pasurisë, e s'bën asnjë përpjekje në lartësimin e bukurisë, mëshirës dhe dashurisë në të?! Shumica e njerëzve s'i celin sytë për bukuritë dhe gjërat interesante në jetë, por për dinarë dhe dirhemë.
Kalojnë rreth kopshteve plot trëndafila të bukur dhe ujit të vrullshëm, e shpezëve këndues, por as që u hyn në mend t'i shikojnë ato, në mend kanë dinarin që doli e dinarin që hyri. Ishte dinari mjet për jetë të lumtur, e rrotulluan gjendjen dhe shitën jetën e lumtur për hir të dinarit, i larguan sytë nga shikimet e bukura dhe i përshtatën të mos shikojnë përvec dinarit.


Mos u Trishto-Aid el Karni

Buzëqesh

Kemi shpirtëra që mund të bëjnë prej cdo gjëje dhimbje e vuajtje, dhe shpirtëra që mund të bëjnë prej cdo gjëje lumturi.

Gruaja së cilës në shtëpi s'i sheh syri përvec gabimeve, tërë ditën e bën të zezë, për shkak se pjata i është thyer, se gjella iu bë e krypshme, se gjeti letrat copë-copë të hedhura nëpër dhomë..., bërtet dhe fyen, sharja përfshin të gjithë që janë në shtëpi dhe pas pak ndizet zjarri.

Gjithashtu, ka burra që turbullohen dhe veten dhe me ata që u... gjenden përreth për shkak të një fjale apo komentimit të keq të saj, ose prej një pune të pavlefshme që u ngjau apo e bënë, ose për shkak të humbjes tregtare, një fitimi që prisnin të arrinin por nuk iu realizua, e për shumë gjëra tjera, që s'kanë vlerë.

Pra, bota në sytë e tyre është e zezë, pastaj edhe atyre që janë rreth ua nxijnë. Këta njerëz kanë fuqi ta zmadhojnë të keqen dhe prej një kokrre bëjnë pirgun, prej bërthamës bëjnë drurin. Ata nuk mund të bëjnë mirë, ndaj nuk gëzohen kur u vijnë të mirat edhe nëse janë shumë, e as nuk kënaqen me atë që arritën edhe nëse është e madhe.


Mos u Trishto-Aid el Karni

Buzëqesh

Shiko rreth teje me kujdes: lulet buzëqeshin, pyjet e dendura luhaten të qeshura, detërat, lumenjtë, qielli, yjet, shpenzët, të gjithë të buzëqeshur, pra edhe njeriu në esencën e tij rri i buzëqeshur. Sikur të mos e prekte xhelozia, sherri, naiviteti dhe shkaqet e tjera që i humbi dritën e fytyrës dhe e bëjnë të mrrolur!
Ai nuk e sheh këtë bukuri që qëndron ditë e natë para syve të tij, se në shpirt është i dobët e i shkatërruar; secili prej nesh e sheh dunianë përmes veprave, mendimeve dhe shpirtit të vet.


Mos u Trishto-Aid el Karni

Buzëqesh

Kur vepra që bëra të jetë e mirë, mendimet që më shpojnë kafkën të dëlira, e shpirti i pastër nga mllefet, atëherë shqisa e të pamurit do shohë pastërti; gjithcka që më rrethon në këtë hapësirë e shoh të bukur, shoh realitetin. Por të pamurit kur të më bëhet i paqartë, të më nxihet qelqi i syzeve, cdo gjë rreth meje e shoh të zezë e të errët, atëherë duhet të kntrolloj trurin, veprat, mendimet, shpirtin, e t'i kthej në ciltërsitë parësore që ta shoh të vërtetën e bukur, ashtu sic është e paprishur.

Mos u Trishto-Aid el Karni

Buzëqesh

Ahmed Emin thotë në Fejd ul-Hatir:
''Të buzëqeshurit në jetën e tyre jo vetëm që kënaqin shpirtin e tyre, por ata gjithashtu janë më të fuqishëm në punë, janë më përgjegjës, më të mirë në përballimin e vështirësive dhe shërimin e tyre, si dhe në kryerjen e veprave të mëdha që sjell dobi për ta dhe gjithë njerëzit. Sikur nga njëra anë të vendosnin pasurit të madhe dhe famë të lartë, e në anën tjetë një shpirt të vetëkënaqur e të buzëqeshur, e të më pyesnin kë zgjedh,... do ta kisha zgjedhur të dyten!
- C'vlerë ka pasuria me fytyrë të mrrolur?!
- C'të duhet fama kur shpirtin e ke të ngushtë?!
- S'të bën dobi e tërë duniaja me gjithë cfarë ka nëse vetë je i shqetësuar e i mërzitur, thua se je kthyer nga përcjellja e kufomës së më të dashurit!
- C'të duhet gruaja e bukur, kur zemërohe, vrazhdësohet dhe e kthen shtëpinë në ferr?! Më e dobishme për ty është ajo që s'ka këtë shkallë të bukurisë, por sjelljen e pëlqyeshme, buzëqeshje e ngrohta dhe që e bën shtëpinë si një prej kopshteve magjike.

S'ka vlerë një buzëqeshje që nuk del nga thellësia e njeriut, e pastër dhe e natyrshme. E nëse ai përpiqet t'ju falë vetëm qeshje artificiale, kjo i mbetet vetëm fytyrës së tij dhe nuk depërton tek të tjerët, sepse ai kërkon ta falsifikojë natyrën e tij të pastër e të vërtetë.


Mos u Trishto-Aid el Karni

uzëqesh

Arabët ishin ata të cilët e lëvdonin buzëqeshjen dhe e konsideronin si shenjë shpirtgjerësie dhe bujarie. Në të vërtetë, Islami urdhëeron të mesmen - në besimi, në adhurim, në moral, dhe në sjellje. Vrazhdësia e fytyrës dhe rrudhja e saj janë shenjë e një shpirti të ankuar, janë turbullim i ideve të pastërta.


Mos u Trishto-Aid el Karni

Buzëqesh

Të qeshurit e matur është terapia më e përshtatshme për shërimin e plagëve të vuatjeve të vazhdueshme, e cila ruan fuqinë e gëzimit shpirtëror.

Ebu Darda'i thonte: 'Kur qesh, qeshjen ia bëj shërim zemrës.
Edhe njeriu më i ndershëm Muhammedi [s.a.v.s.] ndonjëherë qeshte saqë i shiheshin edhe dhëmballët. Kjo është e qeshja e të mencurve të përvojshëm, që njohin sëmundjen e shpirtit dhe shërimin e saj. Buzëqeshja është kulmi i rehatisë dhe vula mbaruese e kënaqësisë.... Por, kjo është buzëqeshja pa teprim:

''Mos qesh së tepërmi, se të qeshurit e tepërt vdes zemrën''

e kjo është e mesmja.

''Edhe buzëqeshja drejtuar vëllait tënd është lëmoshë''.

''E ai (Sulejmani) buzëqeshi i gëzuar prej fjalës së tij'' (Kur'an 27:19).

Por me kujdes të mos jetë tallje e lojë.

''E kur ua solli ai argumentet Tona, ata u tallën me to.'' (Kur'an 43:47).

Nga begatitë e banorëve të Xhennetit është edhe qeshja.
''E sot, (në ditën e gjykimit), ata që besuan do të qeshin me jobesimtarët.'' (Kur'an 83:34).

Marrë nga libri ''Mos u Trishto''-Aid el Karni

Ndalu me mua!

Eja të brohorasim me fjalët e kësaj lutjeje të zjarrtë e të vërtetë se ajo ta largon tmerrin e madh, ngushtësinë shpirtërore dhe ta mënjanon hidhërimin:

''Nuk ka Zot tjetër pos Allahut - të Madhit, të Butit.
Nuk ka Zot tjetër përvec Allahut të Arshit të madh.
Nuk Ka Zot tjetër përvec Allahut të qiejve e të tokës, Zoti i Arshit fisnik.
O Mbikëqyrës i Përhershëm e i Përjetshëm, nuk ka Zot tjetër përvec Teje, me Mëshirën Tënde të kërkoj ndihmë!''

''Zoti ynë, ne jemi në nevojë të Mëshirës Tënde, mos i lerë cështjet në dorën time sado të vogla të jenë ato, përmirësomë mua dhe jetën time në përgjithësi, s'ka Zot përvec Teje!''

''Të kërkoj falje Ty, o Zot, Ti që je Një e përvec Teje tjetër s'ka, Ti je Përcjellësi ynë i përhershëm dhe i përjetshëm, pendimin tim te Ti e drejtoj.''

''Nuk ka Zot pos Teje. Ti je i Pastër, i Patëmeta. I kam bërë padrejtësi vetes, andej më fal mua sepse vetëm Ti je Ai që fal!''
''Zoti ynë, unë jam robi Yt, biri i robit Tënd, nën sundimin Tënd është jeta ime, veprat e mia të kaluara Ti i gjykon dhe je i Drejtë në gjykim. Të lutem me të gjithë Emrat e Tu, me të cilët emërove Veten me bukuri, i zbrite në Librin Tënd, apo ia mësove ndonjërit nga robërit e Tu, apo i mbajte në Dijen Tënde që është e Panjohur për ne. Zoti ynë, Ty të lutem që me leximin e Kur'anit të gjej ngrohjen e zemrës, le të jetë fjala Jote dritë që hap gjoksin tim, zbutma pikëllimin me Kur'an dhe largoma brengën e shpirtit që s'më shqitet.''

''Zoti ynë, Ty lutem që të më mbrosh nga zemërimi i hidhërimi, nga ligështia dhe përtacia, nga koprracia e frika, nga borxhet e thella dhe vërsuljet e padrejta të njerëzve.

''Ne na mjafton Allahu, Ai është Mbrojtësi më i Mirë!''



Mos u Trishto-Aid el Karni

'' Qendra e lumturisë ''

Begatia më e madhe dhe e pazëvendësueshme është kur di të fusësh lumturi e qetësi në zemrën tënde, ngase një zemër e qetë dhe e gëzuar mban fryte të paluhatshme, prodhon vepra të lëvduara, dhe mbron shpirtin nga pasiviteti.

Eshtë thënë se: lumturia është art që mësohet, e kush di si ta tërheqë dhe të arrijë tek ajo, e ka marrë dobinë prej periudhave të kohës dhe drejtimit të jetës, si dhe të gjitha begatitë që i ka në dorë dhe pas dore.

Rrënja e lumturisë është qëndrueshmëria e fortë, që nuk luhatet nga vështirësitë e as lëviz nga ngjarjet. Ajo nuk shqetësohet për të kotat, dhe sipas fuqisë së zemrës e pastërtisë së saj shkëlqen shpirti.
Në të vërtetë, valët e jetës, dobësia e forcës dhe frika e shpirtit, janë shkaqe për pikëllimin, mërzinë dhe dëshpërimin, e atij që ia mësoi vetes durimin dhe forcë iu lehtësuan shqetësimet dhe iu pakësuan turbullirat.


Marrë nga libri ''Mos u Trishto''-Aid el Karni

'' Dobia e diturisë ''

Injoranca është vdekja e ndërgjegjes dhe zhdukja e jetës.

''Unë të këshilloj që të mos bëhesh nga injorantët!'' (Kur'an 11:46).

Dituria është dritë për t'i dëshmuar dhe njohur të vërtetat, e cila të jep gjallëri në shpirt.

''Vallë, a është ai që qe i vdekur kurse Ne e ngjallëm dhe i dhamë dritë, me të cilën ecën mes njerëzve, si ai që ka mbetur në errësirë (i humbur) dhe nuk mund të shpëtojë nga ato?'' (Kur'an 6:122).

Lumturia dhe zgjerimi i kraharorit vjen me lypjen e diturisë.
Ajo ekziston e nëse dëshiron ta gjesh, përpiqu dhe kërkoje, se dituria të zhvillon trurin dhe të bën të kuptosh atë që ishte e panjohur për ty.
Dituria të jep zgjuarsi të zbulosh të mbuluarën dhe të fshehurën. Kur njeh dhe zbulon të panjohurat bëhesh aktiv dhe përpiqesh të shikosh gjithnjë e më larg.

Kurse injoranca është mërzi e pikëllim, s'të ndryshon dicka në jetën, jeta jote qëndron në vend dhe i ngjan ujit që nuk rrjedh - e djeshmja si e sotmja, e stomja si e nesërmja.

Marrë nga libri ''Mos u Trishto''-Aid el Karni