Arti I Realizmit Socialist në Shqipëri

Në vitet e para pas luftës, vendi gjendej në vështirësi të mëdha dhe
kishte prapambetje të madhe në fushat e arsimit, shkencës dhe artit. Për
sa I përket artit, numri I artistëve dhe I materialeve ishte shumë I
kufizuar. Ekspozita e parë pas luftës u organizua në maj të viti 1946 me
pjesëmarrjen e 23 piktorëve dhe skulptorëve, me rreth 100 vepra. Shteti
shqiptar dhe partia në fuqi e panë si një mejt të fuqishëm për
përhapjen e ideologjisë socialiste dhe për forcimin e pozitave të
partisë-shtet.
Më 1946 u hap shkolla e mesme artistike në Tiranë që më pas do të
quhej Liceu Artistik “Jordan Misja”.
Më 1954 u ngrit Galeria Kombëtare e Arteve. Artistët kirjuan një
grupim të quajtur Lidhja e Artistëve për të institucionalizuar dhe
drejtuar sipas vijës së partisë artin e Realizmit Socialist. Në vitin
1960 në Tiranë u ngrit Instituti i Lartë I Arteve, I cili importoi
programet dhe metodat e mësimdhënies së shkollës ruse.
U hapën disa muzeume, Muzeu I Artit Mesjetar në Korçë, Muzeu I
Skënderbeut në Krujë. U ngrit dhe Qendra e studimit të Artit praën
Akademisë së Shkecave.
Një zhvillim të madh mori skulptura monumentale. Në pak vite u
ngritën disa vepra monumente si: monumenti i Skënderbeut në Tiranë,
Monumenti I Pavarësisë në Vlorë 1972. Gjithashtu në pikturë u realizuan
një numër I madh veprash. U zhvilluan të gjitha format shprehëse dhe
gjinitë e arteve figurative, si:
piktura,skulptura,grafika,skenografia,tekstili,qeramika,
mozaiku,afresku.
Mbas vitete ’60 artet në Shqipëri u zhvilluan të shkëputura si nga
arti I vendeve perëndimore ashtu edhe nga ai I kampit socialist të
lindjes. Motoja “Të ndërtojmë socializmin me forcat tona”, ashtu si të
gjtiha fushat e jetës, përfshiu edhe artin. Si rrjedojë u mbyll çdo
rrugë lidhjeje me artin perëndimor.