Anemia

Anemi e përkthyer në shqip, do të thotë pagjakësi. Klinikisht, diagnoza e anemisë vendoset kur ka ulje të nivelit të hemoglobinës.

Nga ana patofiziologjike, anemia mund të shkaktohet ose nga prodhimi i pamjaftueshëm), ose nga shkatërrimi i shpejtë (i parakohshëm) i rruzave të kuqe (eritrociteve). Në varësi të madhësisë të eritrociteve (rruzave të kuqe), anemia klasifikohet në:

a. Anemi mikrocitike.
b. Anemi makrocitike.
c. Anemi normocitike.

Analizat laboratorike

1. Kur dyshohet se pacienti ka anemi, bëhet hemograma (angl: CBC, complete blood count) për të matur nivelin e hemoglobinës, hematokritit, indeksin i retikulociteve, dhe parametrat e tjerë që shfaqen normalisht në hemogram.
2. Pamja mikroskopike e gjakut shpesh ndihmon shumë në vendosjen e diagnozës.
3. Sipas nevojës, matet niveli i hekurit, niveli i transferinës, dhe niveli i ferritinës.
4. Sipas nevojës, bëhet edhe matja e vitaminës B12, acidit folik, acidit metilmalonik, dhe homocisteinës.
5. Për vendosjen e diagnozës mund të jetë e nevojshme biopsia e palcës të kockave.

Trajtimi

1. Varet nga diagnoza.
2. Transfuzioni është i nevojshëm kur anemia është akute, hemoglobina bie nën 8, ose kur pacienti ka simptoma të patolerueshme. Transfuzioni mund të mos jetë i nevojshëm edhe kur niveli i hemoglobinës është shumë i ulët, nëse ulja e hemoglobinës në atë nivel ka qenë kronike.