Në betejën e ideve, fjalët janë fillimi i lirisë

nga **WebMaster** Mon 27 Dec 2010 - 1:33

Demokracia në Lindjen e Mesme, revolucioni demokratik nis me fjalët

Me ose pa Oksidentin në Lindjen e Mesme revolucioni demokratik po vjen. Por zgjedhja është edhe e jona. Që nga rënia e Perandorisë Osmane, përmes shumë konflikte të shekullit të XX-të, Lindja e Mesme dhe Afrika e Veriut kanë shkaktuar dy dinamika kundërvepruese: rritja e regjimeve autoritare dhe grupet politike radikale dhe rritjen e lëvizjeve të rezistencës që luftuan kundër këtyre për një autonomi më të madhe.
Nga njëra anë, kemi partinë Baath-iste siriane, vehabistët e Arabisë Saudite, Khomeinistët në Iran, së bashku me organizata si Vëllezërit Myslimanë në Egjipt apo grupe terroriste si Hezbollah-ut dhe të Al-Kaedës. Nga ana tjetër kemi Kurdët, Berberët, Koptët, afrikanët e Darfurit, dhe të forcave demokratike nga Libani deri tek Siria e Algjeria.
Gjatë njëqind viteve të fundit, Lindja e Mesme ka eksperimentuar grushte shteti, terrorizëm, gjenocide dhe shtypje të dhunshme, por edhe demonstratat masive, zgjedhje, rezistencë demokratike dhe kryengritje. I ka dhënë jetë dhjetëra lëvizjeve të reformatore të grave, studentëve dhe disidentëve të tjerë që mbrojnë demokracinë.
Në vitin 2005, një milion e gjysmë burra dhe gra të përkatësive të ndryshme fetare dhe etnike marshuan në rrugët e Bejrutit kundër okupimit dhe terrorit dhe për liri. Në 2009, një milion iranianë - kryesisht të rinj - ka demonstruar në Teheran duke bërë thirrje për demokraci. Gjenocidi në Darfur është denoncuar. Afrikanët e “Sudanit jugor” po marrin vetëvendosje. Kabilianët e Algjerisë janë në rritje. Në Afganistan rezultati i konfliktit në do të vendoset në mesin e grave të reja që u mësojnë paqe pasardhësve të tyre të ardhshëm dhe rikthimin e Talebanëve. Kurse në Irak e ardhmja do të luhet mes të milicisë të terrorit dhe mësuesve humanistikë në shkollat e mesme. Në të gjithë rajonin, atëherë, disidentët dhe reformatorët janë duke konkurruar me xhihadistët fundamentalistë për të fituar zemrat dhe mendjet e të rinjve.
Bota ka parë të dy anët e kësaj monedhe, si dhunën e grupeve terroriste dhe të milicisë, ashtu edhe aspiratat paqësore të miliona njerëz që dolën në rrugët e qyteteve dhe të qytezave për të kërkuar të drejtat qeverive të tyre, që vazhdojnë t’ua mohojnë. Në vitet e ardhshme, besoj, të dy lëvizjet do të rritet në mënyrë dramatike. Dhe pastaj, kush fiton dhe çfarë mund të Perëndimi për të ndihmuar lirinë dhe demokracinë për të mbizotëruar mbi shtypjen?
Ndërkohë, me ose pa ne, gara në tokë e Mesme-është në progres, dhe revolucion më në fund po vjen. Por, zgjedhja është edhe e jona. Si brezat e mëparshëm kanë mbajtur anën e punëtorëve të Solidarnoshit në Poloni dhe intelektualëve të tilla si Vaclav Havel dhe kanë mbështetur ndryshimin në Afrikën e Jugut, këto mund dhe duhet të përsërisin të njëjtin ushtrim të madh demokratik në Lindjen e Mesme, ose të paktën me fjalë. Dhe në betejën e ideve, fjalët janë fillimi i lirisë.