Lulja e bukur e trollit

Është një nga rastësitë më të bukura e më domethënëse, që një nga heronjtë më të
mëdhenj të një kombi, si është ai shqiptar që quhet Adem Jashari të ketë
ditëlindjen në një ditë me ditëlindjen e Flamurit, me ditëlindjen e një shteti.

Mesazhi i dyfishtë i një festë të tillë ka në vetvete shumë simbolika.
Kryesombolika e parë është atdhedashuria e pacak dhe sakrifica për identitetin
e kombit, që duhet të përcillet, sa më shumë edhe në ditët më të zakonshme të një
jete të kombit.

Me shumë resekt për këtë ditë të bekuar
Namik Selmani


[size=16]Lulja e bukur e trollit

Heroit ADEM JASHARI
Nga Namik Selmani

1.
Lulen e fundit të trollit
Mbi pushkën tënde do ta vë, o bacë Adem Jashari
Me tupanin e fundit
Në dasmën e nipit do të zgjoj qiell e drurë, e dhe
Mjegull e Theqafjes
S’ do ma zërë shtegun e udhës e s’do ma thajë fjalën e mentarit
Mes vellos së barutit
Në farë më shumë ugari e një lis kurorëblertë do të mbjell.




2.
Në odën e Urtisë tënde
Ku plumbat e zinj kuvendonin me natën e lugatin.
Dua
ta dëgjoj sërish fjalën, o më i urtë se Urtia e Kosovës
Pash Dhimbën e trollit
E lotin që më çurgon thellë gjoksit eshkëtharë
Bekona prapë bukën e lume, gatuar nga dora e dhemshur e Lokes!


3.
E syrin e pushkës
Atë sy të bukur, mos na e mbyll në Natën e sterruar!
Mos na e thaj bre,
atë det malli, diku në bjeshkë Kosove, në Kaçanik e në Prekaz!
E derën e kullës
Kanat më kanat lëre hapur, se udha ka prapë miq të vonuar
E brazdën
Të lëruar lëre për të mbjellë lulëkuqet kuqëluar si bajrak!

4.
E zgjoje agun
Ku zezonat e shtëngatat s’ia ndalin që s’ia ndalin rrezet
E urona, Bacë,
Më atë udhë ku na pret një nënë e re tek djepi!
Një tel lahute e çiftelie lëre të nderur
Si një bajrak flladitur nga era e lisave të bjeshkës
E kujtoma prapë amanetin e fundit
Se do t’ia jap pranverës që do të zgjojë logun në çdo rudinë!

5.
E pushkën lëre të pastër në atë grykën e nxehtë lum Baca
Hej, sa dasma
Me të do të pres si dhëndërr a krushk i parë i nderuar
Hapin e menduar ma bëj hallall
Se një det me sy Kosove më paska ardhur i tërë te fjala
E plisat e bardhë
Më paskan bërë lodërtar e valltar, fëmijë e bujk i papërtuar!


6.
Në zjarret e Prekazit
U djegsha i tërë me shpirt, me sy e me këngë.
Të rizgjoj Adem Jasharët
E të shoh si po më krihen bukurisht në atë pasqyrë lirie.
Në djepin e fshehur
Mes shkëmbinjve, lapidarëve e mes dheut të rëndë
Ninullën më të re
Për loçkën e zemrave ta thur si shtëllungë pavdekësie.

7.
Në palcën e krojeve të Prekazit
Një mijë diej të hedhin vello drite e zjarri
Po ku ta gjej një pëllëmbë bjeshke
Monunetin ta ringrej me gurë bedenash, kullash?
Hej, Binjak i Ëndrrës,
Spirancë e Detit të Dhimbjes Adem Jashari
Ta marrim të nesërmen
Me pëllëmbë, me gjoks, me ë kujtese e me kreni burrash!

8.
Të mbylleeeen Rrathët e Harrimit!
Se vjen Komandanti nga burimet e shtigjet e Sharrit kapuçbardhë
Ban roje ai
Si kalorës trokzjarr i kullës me tepër se një dorë Rozafe.
Vetëtimat le të ndalen
Pa trembur duar, këmbë, qerpikë e qepallë.
Ani pse udhën
Dashkan të na e qorrërojnë dhe gurët të na i mbysin në përgjakje.

28 Nëntor 2010