"A ekziston lumturia filozofikisht?"

A egziston lumturia filozofikisht?

Nder temat e lendes se filozofise eshte: Lumturia. Dhe Lumturine ne shkolle e kemi trajtuar te lidhur me konceptin e kohes, perderisa filozofikisht e tashmja nuk e gziston, atehere dhe lumturia e tashme nuk egziston, ajo eshte vetem nje impuls nervor ne kohen e kaluar, i futur ne kujtesen tone, ose pritja e lumturise ne te ardhmen ( expectations).

Per ata qe cuditen qe e tashmja nuk egziston, po shtoj arsyetimin filozofik, se sa themi " e tashme" ka kaluar nje ose dy sekonda, pra ajo e tashme u be e kaluar, dhe po i njejti arsyetim behet dhe per lumturine, madje e tashmja kalon aq shpejt, saqe nuk kemi kohe ta perceptojme lumturine ashtu sic duhet, ndaj ajo gjithnje mbetet nje kujtim ne te shkuaren dhe ne na duket sikur lumturia nuk arrihet kurre.

Si perfundim "lumturia" si koncept filozofik nuk arrihet kurre, lumturi absolute, si perkufizim nuk ka. A jeni dakort?

Eshte pikveshtrim interesant, te mendosh se gjindemi vetem mes asja qe ka ndoshur, dhe asaj qe pritet te ndodhe, te mendosh se nuk kemi te ndodhi te momentit, sepse koha nuk ndalet por vetem hecen.Por gjithashtu, nese nisesh nga kjo, mund te thuash gjithashtu qe ska te ardhme , por vetem te tashme dhe te kaluar, sepse nese ti perjeton momentin, ti je ne te tashmen, dhe pastaj ajo kalon ne te shkuar. Perndryshe i bie te mos jesh real, por te jetosh ne hapsire boshe. Lumturia si koncept filozofik, ne fakt, nuk ekziston. Lumturia filozofike eshte pertej kohes, duke mos marre parasysh te kaluaren, te tashmen, apo te ardhmen, ajo eshte e njejte gjithkund. Eshte filozofike, i perket metafizikes.
Por te jemi te realt, perkufizimet filozofike jo gjithmone aplikohen, sepse kane tendence drejt perfeksionit, ideales. Prandaj, perpiqemi te qendrojme me kembe ne toke, dhe te arrijme ate qe mund te arrihet, dhe te leme lumturine filozofike te qendroje vetem si ide, e cila ndoshta, mund te na ndihmoje te shikojme me qarte rreth gjerave qe narrethojne.

Lumturia arrihet.Arrihet, dhe sduhet care koken shume se kur, si, pse,cfare, kush, por te pranohet, dhe te punohet drejt saj, dhe ne momentin kur e ndjen se e ke, te punosh per te qendruar aty.
Ajo vjen aty ku nuk pret, nga dikush qe me pak e pret dhe ne menyren me te paparashikueshme. Nuk eshte cmim qe duhet fituar, por vlere qe duhet merituar.

:780866: https://youtu.be/hjkHtjhohdo

Darius shkruajti:A egziston lumturia filozofikisht?

Nder temat e lendes se filozofise eshte: Lumturia. Dhe Lumturine ne shkolle e kemi trajtuar te lidhur me konceptin e kohes, perderisa filozofikisht e tashmja nuk e gziston, atehere dhe lumturia e tashme nuk egziston, ajo eshte vetem nje impuls nervor ne kohen e kaluar, i futur ne kujtesen tone, ose pritja e lumturise ne te ardhmen ( expectations).

Per ata qe cuditen qe e tashmja nuk egziston, po shtoj arsyetimin filozofik, se sa themi " e tashme" ka kaluar nje ose dy sekonda, pra ajo e tashme u be e kaluar, dhe po i njejti arsyetim behet dhe per lumturine, madje e tashmja kalon aq shpejt, saqe nuk kemi kohe ta perceptojme lumturine ashtu sic duhet, ndaj ajo gjithnje mbetet nje kujtim ne te shkuaren dhe ne na duket sikur lumturia nuk arrihet kurre.

Si perfundim "lumturia" si koncept filozofik nuk arrihet kurre, lumturi absolute, si perkufizim nuk ka. A jeni dakort?

une ndaj nje mendim tjeter ne lidhje me konceptin e te ''tashmes''. ne gjimnaz na kane mesuar se kemi ''te tashmen e te kaluares''; ''te tashmen e te tashmes''; dhe ''te tashmen e te ardhmes'' qe do te thote: nqs ne mendojme/kujtojme nje gje te kaluar, ky veprim po ndodh ne kete moment pra kthehemi ne te shkuaren por nen hapsiren e te tashmes. po ashtu edhe kur mendojme/enderrojme nje te ardhme edhe kjo behet ne ''te tashmen'' pra ne kete moment.
ndersa pera i perket konceptit te lumturise ajo eshte vetem nje bashkim shkronjash qe perpiqet t'i jape shpjegim nje ndjenje te pashpjegueshme qe ndjejme ne nje cast te caktuar. Por kjo fjale verbale vetem e kufizon dhe eshte e pamjaftueshme per ta shpjeguar me qarte ate qe vertet ndjejme...

Me pelqen kjo menyra e te parit lumturine ne te shkuaren dhe te ardhmen. Kjo do te thote se ky term ze vend vetem ne mendimet tona, ne formen e kujteses apo endrres.

Une them se lumturia eshte nje dicka e ndritshme, qe nje femije i vogel e sheh siper nje makine qe ecen. Ajo shkelqen, i perngjan nje lodre qe ai e do aq fort . Femija ngrihet ne kembe, shkon ta kapi por makina ecen dhe sendi vezullues bashke me te.Atehere edhe femija nis te eci, me pas te vrapoje , por gjithnje shpejtesia e makines do te jete me e madhe se ajo e femijes. Ndodh qe makina ndalon , femija gezohet shume, por sheh qe nuk gjeti lodren qe kishte menduar, por disa xhama e copeza shkelqyese nga larg dukeshin si lodra e tij. GJithesi atij i pelqyen shume.
Nderkohe ky femije mesoi te ngrihet ne kembe, te eci, te vrapoje, te lodhet, te gezohet,ndoshta edhe te zhgenjehet...nje rruge e tere e pershkruar.

Si mendon ti angel_unik, a u be i lumtur femija, edhe pse nuk gjeti ate cka mendonte realisht? mos te harrojme qe njerezit mbeten gjithnje femije...