PUSHTETLLINJËT

PUSHTETLLINJËT
(e modifikuar)

Pushtetllinjë ju sallahana
vagabonda ju shakllabana
rriçna t'ndyer, mikrobe të kqi
qi të mjerës nanë Shqipni
i keni hi thellë në mushkni
pa dhimbtë gjakun tuj ia pi,
por der kur, bre batakçi!
Bre coftina, kalbur mbi dhè
der kur ju, tu tallë me ne,
do t'na qelbni fis e atdhè?
Ah! Bre ju..nuk dij shka u kjoftë,
se tash ma jemi tue u njoftë,
se kush jini e shka jini
se kah shkoni e se kah vini
plang e shpi se kah i kini
e sa pare u ban gjaku:
se për ju, po, duhet laku,
me u vjerrë me ndoni shpat!
deri dje, pa kmishë mbi shtat,
me 'i gjysmë setre t'pa astar,
lshuemum krahve kalavar,
erz e shpirt qitun nën themër:
turq a sllave a grek me zemër,
tuj u shite ju nëpër çdo treg,
sod na mbahi "Skandërbeg",
tash n'"smoking", tash në "bon-jour"
ju, qi dje s'kishit as ushkuer
me lidhë brekët me nder me thanë
m'sahan t'huej gjithmonë me ngranë,
rrugën krejt na e keni zanë,
kah na shkoni pash e m'pash,
edhe besa me "gulash"
me "afishe" e me "sultjash",
me "kjumshtuer" e me "ashurè",
"kosha gjelash" si kubure,
"tarator", "pilaf me kos",
"mish me qepe" e "majdanos"
"shish qebap", "brizholla viçi",
"kunguj t'mbushum", "kuzuiçi",
"kabuni"- e "mualebi".
Barku sod ju rri ju kodër,
kargatisë e bamun lodër:
deri sa ata burrat e dheut,
qi për jetë e nderë t'Atdheut
kane ra n'luftë si shqipe t'leta,
kanë shkri gja e shpija t'veta,
janë tuj dekë rrugëve unit,
me iu dhimbtë gurit e drunit.

shum poezi domthenese