Për fëmijët durova 20 vjet dhunën e burrit

Ola Mitre
Gazeta Shqiptare


Ajo e gjeti njeriun e jetës kur ishte 17 vjeç. Bota në ato momente ndryshoi dhe mori vendimin më të rëndësishëm të jetës: Të martohej dhe të ikte nga shtëpia ku ishte rritur. Por, ajo që do ta priste me derën hapur në strehën e të shoqit ishte krejt ndryshe nga ç’kishte parashikuar. Mosmarrëveshjet lindën që në ditët e para të martesës dhe dora e fortë e mashkullit që ajo mendonte se ishte ideali nuk rreshti së dhunuari për 20 vjet me radhë. E ndodhur në udhëkryq, pa një familje që ta mbështeste ajo kalonte netët jashtë shtëpisë, atje ku bashkëshorti e detyronte të rrinte. A.S është 37 vjeç por të jep përshtypjen e një gruaje mbi të 50-at. Nënën e dy fëmijëve e gjejmë në qendrën e këshillimit për gra të dhunuara, atje ku edhe është punësuar si pastruese. Atje A. na rrëfen momentet e ankthit kur burri i saj ushtron dhunë pasi varfëria e detyron që edhe sot e kësaj dite të jetojë nën një çati me të shoqin duke përjetuar çdo ditë ankthin se ai sërish do të bëhet agresiv dhe do ta poshtërojë si gjithmonë.

Më tregoni pak për veten tuaj?
Jam e martuar prej 20 vitesh, nga martesa linda dy fëmijë, dy çuna njëri është 17 vjeç, tjetri 14. Jam martuar në moshën 17 vjeç. Burrin e gjeta me dashuri.
Si ishte martesa juaj?
Nga martesa lindën mosmarrëveshjet. Ai pinte alkool shumë dhe ishte shumë xheloz.
Kur filloi të ushtronte dhunë?
Që kur u martova ai filloi të më dhunonte, pa lindur djali i madh. Pastaj ushtronte dhunë edhe në prani të fëmijëve, fëmijët u tromaksën shumë. Arriti deri në atë pikë sa na nxirrte prej shtëpie, gjithë natën rrija jashtë.
Po ku shkonit kur ju nxirrte nga shtëpia?
Jashtë rrija, nuk kisha ku të shkoja. Familja ime nuk më pranonte pasi patëm konflikt që kur u martova.
Po çfarë mendoje në ato momente? Nuk mendove të largoheshe që pa lindur fëmijë?
Mendoja që ky është kësmeti im dhe nuk më shkonte ndërmend që ta lija.
Çfarë ndjenit në ato momente?
Çfarë ndieja? Kisha hallin më shumë të fëmijëve, jo hallin tim. Për vete thoja ky ishte kësmeti tim dhe. . . kisha vetëm hallin e fëmijëve. Djali i madh i afrohej e merrte me të mira, e pyeste çfarë halli ke ai i thoshte, pse mërzitesh por ai prapë vazhdonte me mënyrën e vet.
Të vinte turp nga njerëzit?
Turp më vinte sepse më ofendonte jashtë mase edhe në prani të njerëzve të tij sepse jetonim në një oborr me ta.
Tani je ndarë apo ende vazhdon të jetosh me të?
Vendosa të shkoj në polici sepse në fillim nuk shkoja dot për shkak të mentalitetit, më vinte zor. Për hatër të fëmijëve më shumë sepse dhe ata kishin turp, por pastaj nga dhuna vazhdimisht nuk durova dot dhe shkova në polici. Policia vendosi të më jepte urdhrin e mbrojtjes. Atje gjeta Qendrën Avokatore, ajo vendosi që unë ta merrja urdhrin e mbrojtjes patjetër.
Çfarë përfshinte urdhri i mbrojtjes?
Nuk lejonte që të më afrohej dhe as të më fliste, as me mua as me fëmijët. Por, ai edhe me urdhrin e mbrojtjes prapë vazhdonte të më dhunonte.
Kur vendose ta lesh?
Fillova procedurat e divorcit me ndihmën e strehëzës, isha shumë keq nga ana psikologjike. Akoma vazhdoj të jem në procedurë divorci sepse më ka thyer urdhrin e mbrojtjes, dola nga shtëpia dhe shkova në shtëpi me qira por nuk e përballoja dot sepse ishte shumë shtrenjtë. Kështu që u detyrova të kthehem sërish në shtëpi dhe vazhdoj të jem me urdhër mbrojtjeje.
Jeton ende në një shtëpi? Po kur përplaseni me njëri-tjetrin si reagoni?
Unë i flas sepse nuk dua të krijoj konflikte por kam frikë se ai bëhet sërish i dhunshëm dhe do më rrahë prapë.

kafshet skan dallim nga ky mashkull

qenka nje histori shum e trisht,me vjen shum keq per te sesi eshte detyruar per hir te femijeve te duroje nje kafshe sic eshte ai

Asiher se kisha duru per zotin...
Per hater te kalamajve do ishte me mire ti jepte duart...se duke duruar kafshen qe i ka ron per pjese...i ben keq femijeve sepse rriten ne nje ambjent dhune dhe stresi...

dajti modh shkruajti:kafshet skan dallim nga ky mashkull

skam cte shtoj as une