Legjendari Bac Adem Jashari

Kolos i madh Adem Jashari
Qe rralle here lind historia
I dha zjarr hasmit i pari
Qe n'Kosove te lind liria

U kalit per te luftuar
Liria , thoshte nuk dhurohet
Por me gjak te perbetuar
Vec ashtu ajo fitohet

Krisi pushka e lirise
Nga flakadani si rrufeja
Me flamur te shqiptarise
Me fitore neper beteja

Nga zaptia kurre su tute
Legjende mbete o Kreshnik
Ne palce te ashtit friken jua fute
Tradhetareve me armik

Sy Shqiponje plot guxim
I pa mposhtur si shkemb mali
Pushka e tij u be kushtrim
Kosoves nene lirine i fali

Do t'jetojme si te duam
Ne Kosoven tone te lire me nder
Me bese te madhe u betuam
E jo te bejme si thone te tjere

Sternip i Pirros se Dodones
I Lekes Madh dhe Skenderbeut
Bir i Madh i nene Kosoves
Fatbardhesi i soll Atedheut

Per kete trim edhe varret u gezuan
Mbi ta bari gjelberoi
Colen lulet dhe lulezuan
Rrezja e Diellit me ngrohte ndricoi

Jo shume nga gocat e Kosoves shkruajn kaq bukur per legjendat e liris,per vet gjakun e tyre,ta them nga zemra te lumt qe dikush nag ky forum rendit dhe legjendat e liris

wow te lumt,skam koment

U ISHIN LAROT MË 5, 6, DHE 7 MARS 1998, KUR ADEM JASHARËT RANË HEROIKISHT NË PREKAZIN LEGJENDAR?


- Po të ndërhynte me kohë ushtria shqiptare e Republikës së Shqipërisë (më 1989, kur Serbia agresore dhe gjenocidale, me tanke dhe me avionë luftarkë e pushtoi Kosovën shqiptare, ashtu sikurse Rusia Gjeorgjinë, më 7 gusht 2008, me qëllim që t’ia shkëpusë Osetinë Jugore), sigurisht se Serbia militariste dhe policore, do të detyrohej të zbrapsej nga kryerja e terrorit dhe gjenocidit në Kosovën shqiptare (1989-1999).

Ndërhyrja ushtarake e Shqipërisë në mbrojtjen preventive të Kosovës nga agresioni dhe gjenocidi serb, pa dyshim se, do të ndikonte pozitivisht edhe në ndryshimin e politikës së çoroditur defetiste dhe nënshtruese të LDK-së së “Mahatmagandit” të Ballkanit. Mirëpo, fatkeqësisht, meqë ndodhi e kundërta, Kosova u gjet nën “thikën” e gjenocidit çetniko-fashist serbomadh, kështu që, në një mënyrë, së bashku me popullin shqiptar të Kosovës, u sakrifikua dhe u viktimizua edhe Ushtria Çlirimtare e Kosovës me në krye kryekomandatin e saj legjendar, ADEM JASHARI, i cili më 5, 6 dhe 7 mars të motit 1998, së bashku me të vellain Hamzën, me Babain Shabanin dhe me tërë familjen e tij 22 anëtarëshe, luftuan trimërisht me pushkë në dorë kundër më se 8000 mijë trupave invaduese çetniko-fashiste serbe, të cilët pas luftës së pabarabartë treditore kundër hordhive barbare serbe, bijnë heroikisht në logun e betejës për lirinë e Kosovës, me ç’rast e paguan veten, duke ia vrarë armikut mbi 70 policë në Prekazin e Poshtëm të Drenicës. Lavdi të përjetshme emrit dhe veprës së tyre të ndritshme njerëzore, kombëtare dhe atdhetare shqiptare! Kjo qëndresë dhe kjo luftë heroike e ADEM JASHARAJVE, ashtu sikurse ajo e Azem Bejtës me Shotën Galicën dhe me bashkëluftëtarët e tij heronj, si dhe rezistenca dhe lufta e përgjithshme heroike e UÇK-së për jetë të jetëve ia ndryshoi historinë Kosovës.

Pushka e Adem Jasharit e tronditi tërë botën liridashëse, por jo, edhe ndërgjegjen e kalbur dhe të ndryshkur të filoserbëve shqiptarë, të cilët, edhe pas vdekjes së Adem Jasharit, edhe pas pavarësimit të Kosovës, më 17 shkurt 2008, ende nuk i kanë prerë lidhjet miqësore me Serbinë.

Pyetja që tërë jetën, do të kërkojë përgjigjjen e ndërgjegjës sonë shqiptare:
- Ku ishim ne, kur KËSHTJELLA E QËNDRESES HEROIKE E ADEM JASHARAJVE U GJEND NË SHTETËRRETHIMIN E HEKURT TË 8000 FORCAVE ÇETNIKO-FASHISTE SERBE, Më 5, 6 dhe 7 Mars 1998?

Sipas kronikës së kohës, thuhet se “ka qenë e pamundur çarja e rrethimit të hekurt të Familjes së JASHARAJVE dhe të Prekazit nga 8000 forca policore serbe me tanke, me topa, me raketa dhe me armë të tjera luftarake...ky është vetëm një konstatim i autorit Dr.Mehmet Rukiqi, i cili, shikuar në aspektin e përgjithshëm ushtarako-strategjik mbrojtës së Kosovës, sipas Kushtetutës së Kaçanikut (1.IX.1990) të Republikës së Kosovës dhe sipas Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë 22..XI.1998), është i diskutueshëm, sepse në rastin konkret, edhe politika zyrtare e Prishtinës në krye me Ibrahim Rugovën dhe me Bujar Bukoshin, edhe politika zyrtare e Tiranës me në krye Fatos Nanon dhe me Sali Berishën, kanë dështuar në mbrojtjen ushtarake dhe luftarake të shqiptarëve dhe të Kosovës nga ana e Serbisë agresore dhe gjenocidale, sepse kanë vepruar në kundërshtim me dispozitat dhe me nenet e sanksionuara në të dy kushtetutat, ku flitet për marrjen nën mbrojtje të shqiptarëve në rast kërcënimi të çdo rreziku dhe, të çdo agresioni luftarak të jashtëm. Ky është shkaku dhe pasoja kryesore, pse, ndër të tjera, (në kuptimin e ngushtë), është bërë shtetrrethimi i Familjes së ADEM JASHARIT dhe i Prekazit heroik të pamposhtur, si dhe më pas, djegja e tërë Kosovës (në kuptim të gjerë) nga bandat policore, paramilitare dhe militare të Serbisë soldateske të Slobodan Milosheviqit.

Likoshani, Qirezi, Llapushniku, Prekazi-Drenica dhe i gjithë Dukagjini- Kosova në flakë, kurse kryeqyteti Prishtina “oazë paqeje” dhe “qendër lulëzimi” e biznesit serbo-shqiptar. Vizitori i rastit kishte përshtypjen se, vërtet në Kosovë mbretëronte qetësi dhe paqe, sepse, ngado që sillej, nuk shihte asgjë të pazakonshme, mbase asgjë nuk lëvizte në kuptimin e ndryshimit të “idilës romantike” të politikës nënshtruese dhe kapitulluese të LDK-së.

Edhe pse të gjithë ne që jetonim në Prishtinë, i dëgjonim krismat e pushkëve, të topave, të granatave, dhe, me sytë tanë të verbuar e shihnim tymin e dalë nga baruti, që si re e zezë ngrihej në qiell nga të shtënat e panumërta të armëve dhe të municioneve të shumta të agresorit pushtues çtniko-fashist serb, që i shkrepte në popullsinë e pafajshme shqiptare dhe në shtëpitë e tyre, që nuk ishin larg Prishtinës.

Esenca e realitetit të “jetës romantike” në Prishtinë, ishte e barasvlershme me dështimin dhe me kapitullimin e plotë kolektiv. Mirëpo, këtë miopët dhe “sportistët” e LDK-së së Ibrahim Rugovës nuk e pranonin dhe, nuk donin ta shihnin, sepse qorrazi dhe, pa kurrfarë mbulese i besonin anekdotës stereotipe të “një gomari”, të cilin e kishte pasë shqyer ujku, por ai, kursesi të bindej se ajo ishte e vërtetë, por “thoshte,- inshalla jam në ëndërr”. Ky ishte kuptimi i reales së “jetës romantike-paqësore” në Prishtinë, kur tërë Kosova ndodhej në shtetrrethim luftarak, terrorist dhe gjenocidal të Serbisë së Slobodan Milosheviqit (1989-1999).

Edhe pse kjo ishte e vërtetë, besimtarët e “pejgamerit” të rrjeshëm të LDK-së, popullin e gënjenin dhe e mashtronin se në “Kosovë nuk do të ketë luftë kurrë”, edhe pse lufta zhvillohej para “hundës” së tyre “politike-paqsore”. Mirëpo, ata, për hir të interesave të tyre materiale, financiare, ekonomike, tregtare dhe karrieriste politike (që të pasuroheshin sa më shumë, duke bashkëpunuar me Serbinë) në kurriz të politikës së vetë pejgamerit të tyre, dhe të popullit, e kishin për detyrë që të propagandonin në popull, se në ”Kosovë nuk do të kishte luftë” ngase “pejgameri” i tyre iu kishte dhënë një garanci të tillë premtuese. Kështu që, të verbuar nga interesi i tyre egoist personal dhe grupor partiak, “sportistët” e LDK-së së Ibrahim Rugovës (në vend se ta përgatitnin dhe ta mobilizonin me kohë Lëvizjen e Rezistencës Gjithëpopullore Shqiptare si brenda, ashtu edhe jashtë Kosovës kundër agresionit dhe gjenocidit të Serbisë), ata u përqëndruan në realizimin e interesave të tyre personale dhe grupore, “humbën nga mendja”, duke hapur dyqane, shitore, firma, kompani tregtare dhe ekonomike me Serbinë, duke ndërtuar pallate moderne, duke shpërngulur (me autobusë dhe me kombibusë privatë, me çime shumë të larta të agjencive turistike shqipfolëse) me qindra e mijëra shqiptarë në vendet e ndryshme të Evropës, duke tregtuar ditë e natë mallra të ndryshme me Serbinë, duke hapur ordinanca mjekësore private, të cilat nuk i plotësonin as kushtet elementare sanitare, të funksiononin si një burektore, lëre më si ambulanca mjekësore. Mirëpo, kjo u konvenonte edhe Serbisë, edhe pronarëve të tyre, sepse qëlllimi i tyre ishte, se si të vjelin sa më shumë marka gjermane dhe para nga pacientët e tyre, e shumë pak humanitar dhe mirëbërës

Klea me ktheve ne ditet e kohes se luftes,pasi vet perjetova direkt gjene e tille,po ky shkrim me vuri ne poziten qe,te mos ndjej cmallejn kurr per kosoven.Po me patriotizon dhe me shume ndjenjen time.

kam cen njeri nder ata qe kam baj arm per uck-n si femijj me gjith qejfff

Adem Jashari lindi ne Prekaz te Drenices, me 28 nentor 1955. Kete vit, Shaban Jasharit, krahas Festes se Flamurit, qe e festonte per qdo mot, ju shtua edhe nje feste tjeter - Ditelindja e djalit te cilin e pagezoi: Adem. Dhe ishte e natyrshme qe mbi djepin e t´posalindurit ne kete dite, Djepi te mbulohej me flamurin e Skenderbeut. Keshtu ndodhi ate dite ne familjen Jashari, ne Prekazin e Ahmet Delise. Familjes se xha Shabanit iu shtua edhe nje pushke, ne Drenice jehuan krismat e pushkeve per flamur dhe ushtarin e posalindur te lirise. Xha Shabanit ju duk se jehona e pushkeve qe u zbrazen per lindjen e Adem Jasharit po shperndahej vale - vale neper Drenice e Kosove si jehona "Oooo o o prite, prite Azem Galicen o heeejjj", e atij sikur ju duk se po ndegjonte jehonen: "Prite, prite Adem Jasharin o heeejjj". S´do te ishte qudi qe ate dite, xha Shabani t´i kishte ndegjuar te dy jehonat, se ate dite e kaluara po e percaktonte te ardhmen, ishin bere nje. Ate dite, Flamuri - Lindja - krisma - jehona ishin determinim i nje lavdije te madhe. Adem Jashari erdhi ne kete bote me te vetmin ndryshim nga gjithe moshataret e tij se ky u lind ne diten e fitoreve me te lavdishme te popullit shqiptar, ne Diten e 28 Nentorit. Keshtu nisi jeta ne vazhdimesi ne Prekazin e lavdive te perseritshme. Ne feste me krisma e kenge edhe vdekjen e bejne me krisma e kenge. Xha Shabani ishte i kujdesshem me te gjithe femijte, por ndaj Ademit tregonte nje kujdes te veqante, ndoshta pse i kujtohej dita e lindjes, i kujtoheshin krismat e pushkes dhe jehonat e perseritura te atyre krismave ne 28 Nentorin e vitit 1955.
Xha Shabani pas Luftes se Dyte Boterore, per nje kohe pati ushtruar profesionin e mesuesit, por per shkak te veprimtarise atdhetare ai do te largohet nga procesi mesimor dhe do merrej me bujqesi. Ai pa ndonje ngurri vendosi te merrej me punimin e tokes dhe edukimin e femijeve ne frymen e atdhetarizmes. Keshtu po rritej Ademi se bashku me vellezerit me te medhenj, Rifatin dhe Hamzen. Ademi kishte nje interesim te veqante per armet, per te bemat e prekazioteve gjate historise e sidomos i interesonte akti teper burreror i Ahmet Delise dhe ndihma qe ai i pati dhene fqiut, qe ishte sulmuar nga bandat serbe. Sopata e Ahmet Delise, ajo qe bandes qetnike i ndau kokat ne dysh, ishte bere legjende, legjende e historise ne mbrojtje te nderit dhe dinjitetit kombetar. Adem Jashari kishte nje interesim te veqante per Emin Latin, prekaziotin bashkeluftetar te Azem e Shote Galices, te atij brezi trimash, qe ne gjithe shqiptarine njiheshin per te burreri e trimeri. Ndonese ky brez i trimave me nam te lirise, Kosoves nuk i sollen qlirimin e bashkimin kombetar, por brezave ju lan amanet: pushket trimerore te lirise. Ky amanet percillej nga brezi ne brez, nga luftetari ke luftetari me porosi, qe te percillej si stafete deri ne fitoren mbi armikun e kombit. Prekazi ne menyren me besnike e percolli amanetin e luftetareve te lirise, jo vetem duke e mbajtur syrin ne shenjester, por duke percjell jehonen e pushkeve te lirise nga Prekazi ne Drenice e ne Kosove, jehone qe i mbulonte te gjitha tokat e pushtuara te Shqiperise. A nuk e tregoi kete edhe Kulla e Shasivar Alise, ne dimrin e ftohte te vitit 1945? A nuk u perserit kjo nga pasardhesi i Emin Latit me 13 maj 1981, kur Tahir Meha mbuloi me turp njesine speciale te policise beogradase, duke i shkaktuar humbje te medha edhe ne njerez edhe ne teknike luftarake agresorit, qe kishte aktivizuar per shuarjen e celulave kryengritese.

Te gjitha keto dhe shume te tjera qe s'u permenden, lane gjurme te thella ne edukimin atdhetar te Adem e Hamez Jasharit dhe qetes se tij trime. Adem dhe Hamez Jashari do te betohen para varrit te Tahir Mehes, se do te vazhdojne luften per qlirim deri ne fitore. Dhe, ecen guximshem rruges se luftetareve kombetare, duke ngritur si ne aspektin organizativ, njashtu edhe duke rritur numerikisht, numrin ne rradhet luftetareve te lirise e te pavaresise, duke ngritur efikasitetin e luftes qlirimtare, me qka ndryshuan rrjedhat e historise dhe hapen nje epoke te re - Epoken e Ushtrise Çlirimtare te Kosoves. Demonstratat e vitit 1981, ngjarjet e Pranveres se madhe studentore te vitit 1981, te cilat u shendrruan ne Levizje te madhe popullore, qe me vite mbajten te ndezur flakadanin e lirise e te qlirimit te kombit, paten ndikim te forte patriotik ne brezin qe formuan, organizuan dhe udhehoqen politikisht dhe ushtarakisht Ushtrine Çlirimtare te Kosoves. Adem Jashari dhe qeta e tij ka qene dhe ka mbetur berthama themeltare e UÇK-se. Ne histori mundet edhe te ndodhin ngjarje te rastsishme, por Adem Jashari, qeta dhe familja e tij nuk jane rastesi e historise, ata me ndergjegje e vendosmeri u pergatiten per kthesen vendimtare te historise sone me te re. Adem Jashari nuk shkoi rastesisht ne Shqiperi per te persosur artin e luftes, te cilin e pervetesonte me shpejtesi te rrufeshme, dallohej nga i gjithe brezi i tij. Ne pergatitjet ushtarake tregoi aftesi dhe cilesi te larta ne pervetesimin e artit te perdorimit te armeve te ndryshme per luften qlirimtare. Adem Jashari, ndryshimet qe po beheshin ne vitet 90, i shihte me optimizem, prandaj me vendosmeri e sinqeritet te larte nisi angazhimin e tij ne sferen ushtarake, per organizimin e luftes qlirimtare. Adem Jashari dhe qeta e tij nuk ishin nisur ne rrugen e luftes per liri, per hire te ketij apo atij lideri, pse ky apo ai i paskan syte e zinj. Ata ishin nisur per qlirimin e Kosoves pa bere llogari meskine, karieriste apo grabitese. Ata e donin Kosoven e lire e te pavarur. Ata ishin te liruar nga ideologjizmat, veq shqiptarizmes. Adem Jashari dhe qeta e tij ndryshimet politike qe ndodhen ne vitet 90 i priti me optimizem, besoj shume, por nuk do te kaloje shume kohe dhe do te zhgenjehen se kasta e "re" e politikajve po behej pengese e rrjedhave te reja te historise, po ngulfaste shpirtin luftarak te shqiptareve liridashes. Kur ne fund te vitit 1991, ne Kosove po beheshin arrestime te te gjithe atyre qe ishin pergatitur ne Shqiperi, Adem Jashari do te njoftoje qeten e tij dhe te kerkoje nga ata, qe te ishin vigjilent se qdo nate armiku mund t´iu trokaste ne porta. Ai do t´iu thote shokeve: "Armet nuk i kemi marre qe t´ia dorezojme armikut, por qe ta luftojme deri ne fishekun e fundit". Me fjalen e komandantit u pajtuan te gjithe. Dhe, nuk vonoi dita kur armiku do te trokas ne porten e Jashareve. Ishte mengjesi i hershem i 30 dhjetorit 1991, ku armiku me nje makineri te tere policore kishte rrethuar Jasharajt dhe kerkuan dorezimin e Adem Jasharit dhe Jashareve tjere. Adem Jashari me vellezer e shoke apelit te armikut per dorezim ju pergjigjen me bresheri armesh nga shume drejtime. Ishte e qarte, qeta e Prekazit kishte vendosur epoken e luftes qlirimtare, ata mes jetes se burgut e te poshterimit kishin zgjedhur jeten e lavdise e te lirise, me te gjitha pasojat qe mund t´i kishte. Vetem te guximshmit neper kohe te ndryshme i kane nderruar rrjedhat e historise, keshtu ndodhi edhe me Adem Jasharin dhe qeten e tij. Keshtu nisin aksionet luftarake mbi policine e armikut, fillimisht ne Drenice, e per t'u perhapur me vone ne Llap e Dukagjin, ne Drini e kudo ne Kosove. UÇK po behej shprese per popullin dhe tmerr per armikun, armikut po i rreshqiste dheu nen kembe, pasigurine e shihte te qdo kaqube. Adem Jashari ishte kudo. Ai po behej legjende. Ai ishte kudo ku sulmohej armiku, ai ishte ne qdo cep te Kosoves. Vetem frikacaket nuk mund t´i besonin trimerive e te bemave te Adem Jasharit, ata nuk deshironin ndeshjen me armikun dhe sa here qe qeta e tij sulmonte e vriste policine kriminale te armikut do te thonin: "Keta jane dore e zgjatur e armikut, jane te Sheshelit apo te Arkanit etj.", - dhe kjo nuk ishte diqka e re, dikush duhej te mbulonte kolaborimin me Beogradin, por paraprakisht duhej akuzohej tjetri. Adem Jashari kishte shume mundesi, ai kishte zgjedhur me ndergjegje mundesine e luftes se armatosur per liri e pavaresi, anipse ai i dinte mundesite e veprimit luftarak te UÇK-se. Pas luftes se 26 nentorit 1997, ne Llaushe te Re, ku mori pjese Ademi me qeten e tij, nga e cila armiku u terhoq me bisht nen kembe, armiku do te beje plane per zhdukjen e Adem Jasharit. Kjo do te ndodhe me 22 janar 1997. Nje bande kriminele kishte sulmuar familjen Jashari, me qellim qe te zhdukej kjo qerdhe e rrezikshme e Ushtrise Çlirimtare te Kosoves. Por, fale gjakftohesise e guximit te familjes dhe ndihmes qe erdhi nga qeta, armiku u terhoq pa arritur qellimin. Ato dite e tere Kosova sikur ishte ne Lagjen e Jashareve. Nuk ishte e veshtire ta kuptoje mesazhin qe kishte lene armiku. Armiku ishte terhequr i bindur se nuk kishte gjetur menyren e eliminimit te Adem Jasharit dhe familjes Jashari. Armiku deshironte qofte edhe largimin e Jasharajve nga trojet e tyre, por Jasharajt nuk i leshonin trojet stergjyshore. Ata as te vdekur nuk donin te shkuleshin nga vendi i tyre, per qka kishin nisur luften. Adem Jashari dhe gjithe Jasharajt nuk e donin ikjen e poshterimin, ata e deshironin qendresen, e donin lirine dhe pavaresine e Kosoves. Armiku pas disfates se 22 janarit kishte filluar pergatitjet per nje sulm te permasave te medha policore dhe ushtarake, dhe ky sulm do te filloje ne mengjesit e hershem te 5 prillit 1998, pak dite pasi policia armike kishte pasur nje disfate te Lisat Binak, ne Likoshan. Kete here forca te medha ushtarake dhe policore e kishin rrethuar Prekazin, me orientim kryesor Lagjen e Jashareve. Lufta per eliminimin e Jashareve ishte e rrepte. Armiku Prekazin e kishte vendosur ne rreth te hekurte dhe sulmonte nga shume ane. UÇK-ja aso kohe i kishte mundesite e kufizuara te sulmit e te depertimit. Adem Jashari dhe qeta e tij sulmit armik ju pergjigjen me sulm. Lufta qe zhvilloi Adem Jashari me shoke qe e madhe. Sulmi i armikut vinte nga larg. Pas nje rezistence te gjate dhe herioke, armiku arriti te djege e shkaterroje Lagjen e Jashareve, por jo kurre vendosmerine per te vazhduar luften per liri e pavaresi. Adem Jashari deri ne vdekje luftoi e kendoi, jo vdekja e Adem Jasharit nuk eshte vdekje eshte perjetesi. Lufta per Prekazin qe e ashper. Qendresa ishte e madhe. Ushtria Çlirimtare e Kosoves humbi prijetarin e saj. Kosova fitoi komandantin legjendar. Me aktin e renies se Jashareve, Kosova mundi friken dhe per lirine e pavaresine u hapen shtigje te reja. Adem Jashari - legjende, solli kualitet te ri ne filozofine dhe mendesine e shqiptareve per jeten, atdheun, lirine per nderin dhe dinjitetin e kombit. Renia heroike e Adem Jasharit i dha shtytjen me te fuqishme mobilizimit, strukturimit dhe profesionalizimit te Ushtrise Çlirimtare te Kosoves. Ushtria Çlirimtare e Kosoves fitoi hapesira te reja veprimi. Komandanti Legjendar i UÇK-se me jeten, vepren dhe lavdine e tij i dha kualitete dhe permasa te reja 28 Nentorit - Festes sone Kombetare

drenica heroike me bacan adem dhe me shum trima kosovar dhe te shipris maqedonis malte zi lugina e presheves

§§§____§§§____§§§§§§§___§§§___ §§§
§§§____§§§___§§§____§§__§§§__§ §§
§§§____§§§__§§§_________§§§_§§ §
§§§____§§§__§§§_________§§§§§§
§§§____§§§__§§§_________§§§_§§ §
§§§____§§§___§§§____§§__§§§__§ §§
§§§§§§§§§§____§§§§§§§___§§§___  §§§
_________________§§___________ ___

Adem Jashari (1955 – 1998)
Prishtinë, 03 mars 2000 (KeL) - Adem Jashari lindi në Prekaz të Drenicës, më 28 nëntor 1955. Këtë vit, Shaban Jasharit, krahas Festës së Flamurit, që e festonte për çdo mot, ju shtua edhe një festë tjetër - Ditëlindja e djalit të cilin e pagëzoi: Adem. Dhe ishte e natyrshme që mbi djepin e posa të lindurit në këtë ditë, Djepi të mbulohej me flamurin e Skënderbeut. Kështu ndodhi atë ditë në familjen Jashari, në Prekazin e Ahmet Delisë. Familjes se xha Shabanit iu shtua edhe një pushkë, në Drenicë jehuan krismat e pushkëve për flamur dhe ushtarin e posalindur të lirisë. Xha Shabanit ju duk se jehona e pushkëve që kersën për lindjen e Adem Jasharit po shpërndahej valë - valë nëpër Drenicë e Kosovë si jehona "Prite, prite Azem Galicën o heeejjj", e atij sikur ju duk se po ndëgjonte jehonën: "Prite, prite Adem Jasharin o heeejjj". S´do të ishte çudi që atë ditë, xha Shabani t´i kishte ndëgjuar të dy jehonat, se atë ditë e kaluara po e përcaktonte të ardhmen, ishin bërë një. Atë ditë, Flamuri - Lindja - krisma - jehona ishin determinim i një lavdije të madhe. Adem Jashari erdhi në këtë botë me të vetmin ndryshim nga gjithë moshatarët e tij se ky u lind në ditën e fitorevë më të lavdishme të popullit shqiptar, në Ditën e 28 Nëntorit. Kështu nisi jeta në vazhdimësi në Prekazin e lavdive të përsëritshme. Në festë me krisma e këngë edhe vdekjen e bëjnë me krisma e këngë. Xha Shabani ishte i kujdesshëm me të gjithë fëmijtë, por ndaj Ademit tregonte një kujdes të veçantë, ndoshta pse i kujtohej dita e lindjes, i kujtoheshin krismat e pushkës dhe jehonat e përsëritura të atyre krismave në 28 Nëntorin e vitit 1955. Xha Shabani ishte bujk. Pas Luftës së Dytë Botërore, për një kohë pati ushtruar profesionin e mësuesit, por për shkak të veprimtarisë atdhetare ai do të largohet nga procesi mësimor. Ai pa ndonjë kundërshti vendosi të merrej me punimin e tokës dhe edukimin e fëmijëve në frymën e atdhetarizmes. Kështu po rritej Ademi së bashku me vëllezërit më të mëdhenj, Rifatin dhe Hamzën. Ademi kishte një interesim të veçantë për armët, për të bëmat e prekaziotëve gjatë historisë e sidomos i interesonte akti tepër burrëror i Ahmet Delisë dhe ndihma që ai i pati dhënë fqiut, që ishte sulmuar nga bandat serbe.Sopata e Ahmet Delisë, ajo që bandës çetnike i ndau kokat në dysh, ishtë bërë legjendë, legjendë e historisë në mbrojtje të nderit dhe dinjitetit kombëtar. Adem Jashari kishte një interesim të veçantë për Emin Latin, prekaziotin bashkëluftëtar të Azem e Shotë Galicës, të atij brezi trimash, që në gjithë shqiptarinë njiheshin për të bëme e trimëri. Ndonëse ky brez i trimave të qartur të lirisë, Kosovës nuk i sollen çlirimin e bashkimin kombëtar, por brezave ju lan amanet: pushkët trimërore të lirisë. Ky amanet përcillej nga brezi në brez, nga luftëtari të luftëtari me porosi, që të përcillej si stafetë deri në fitoren mbi armikun e kombit. Prekazi në mënyrën më besnike e përcolli amanetin e luftëtarëve të lirisë, jo vetëm duke e mbajtur syrin në shënjestër, por duke përcjell jehonën e pushkëve të lirisë nga Prekazi në Drenicë e në Kosovë, jehonë që i mbulonte të gjitha tokat e pushtuara të Shqipërisë. A nuk e tregoi këtë edhe Kulla e Shasivar Alisë, në dimrin e ftohtë të vitit 1945? A nuk u përsërit kjo nga pasardhësi i Emin Latit me 13 maj 1981, kur Tahir Meha mbuloi me turp njësinë speciale të policisë beogradase? Të gjitha këto dhe shumë të tjera që s'u përmendën, lanë gjurmë të thella në edukimin atdhetar të Adem e Hamëz Jasharit dhe çetës së tij trime. Adem dhe Hamez Jashari do të betohen para varrit të Tahir Mehës, se do të vazhdojnë luftën për çlirim deri në fitore. Dhe, ecen guximshëm rrugës së luftëtarëve kombëtarë, duke ngritur si në cilësi e në sasi numrin e luftëtarëve të lirisë e të pavarësisë, duke ngritur cilësin e luftës çlirimtare, me çka ndryshuan rrjedhat e historisë dhe hapen një epokë të re - Epokën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Demonstratat e vitit 1981, ngjarjet e Pranverës së madhe studentore të vitit 1981, të cilat u shndërruan në Lëvizje të madhe popullore, që me vite mbajten të ndezur flakadanin e lirisë e të çlirimit të kombit, patën ndikim magjik në brezin që formuan, organizuan dhe udhëhoqen politikisht dhe ushtarakisht Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Adem Jashari dhe çeta e tij ka qenë dhe ka mbetur bërthama themeltare e UÇK-së. Në histori ndodh edhe të ndodhin ngjarje të rastsishme, por Adem Jashari, çeta dhe familja e tij nuk janë rastësi e historisë, ata me ndërgjegje e vendosmëri u përgatitën për kthesën vendimtare të historisë sonë më të re. Adem Jashari nuk shkoi rastësisht në Shqipëri për të përsosur artin e luftës, të cilin e përvetësonte me shpejtësi të rrufeshme, dallohej nga i gjithë brezi i tij. Në përgatitjet ushtarake tregoi aftësi dhe cilësi të larta në përvetësimin e artit të përdorimit të armeve të ndryshme për luftën çlirimtare. Adem Jashari, ndryshimet që po bëheshin në vitet 90, i shihte me optimizëm, prandaj sinçerisht e vendosmërisht nisi angazhimin e tij në sferën ushtarake, për organizimin e luftës çlirimtare. Adem Jashari dhe çeta e tij nuk ishin nisur në rrugën e luftës për liri për hirë të këtij apo atij lideri, pse ky apo ai i paskan sytë e zinj. Ata ishin nisur për çlirimin e Kosovës pa bërë llogari meskine, karieriste apo grabitëse. Ata e donin Kosovën e lirë e të pavarur. Ata ishin të liruar nga ideologjizmat, veç shqiptarizmës. Adem Jashari dhe çeta e tij ndryshimet politike që ndodhen në vitet 90 i priti me optimizëm, besoj shumë, por nuk do të kalojë shumë kohë dhe do të zhgënjehen se kasta e "re" e politikajve po bëhej pengesë e rrjedhave të reja të historisë, po ngulfaste shpirtin luftarak të shqiptarëve liridashës. Kur në fund të vitit 1991, në Kosovë po bëheshin arrestime të të gjithë atyre që ishin përgatitur në Shqipëri, Adem Jashari do të njoftojë çetën e tij dhe të kërkojë nga ata, që të ishin vigjilent se çdo natë armiku mund t´iu trokaste në porta. Ai do t´iu thotë shokëve: "Armët nuk i kemi marrë që t´ia dorëzojmë armikut, por që ta luftojmë deri në fishekun e fundit". Më fjalën e komandantit u pajtuan të gjithë. Dhe, nuk vonoi dita kur armiku do të trokas në portën e Jasharëve. Ishte mëngjesi i hershëm i 30 dhjetorit 1991, ku armiku me një makineri të tërë policore kishte rrethuar Jasharajt dhe kërkuan dorëzimin e Adem Jasharit dhe Jasharëve tjerë. Adem Jashari me vëllezër e shokë apelit të armikut për dorëzim ju përgjigjen me breshëri armësh nga shumë drejtime. Ishte e çartë, çeta e Prekazit kishte vendosur epokën e luftës çlirimtare, ata mes jetës se burgut e të poshtërimit kishin zgjedhur jetën e lavdisë e të lirisë, me të gjitha pasojat që mund t´i kishte. Vetëm të guximshmit nëpër kohë të ndryshme i kanë ndërruar rrjedhat e historisë, kështu ndodhi edhe me Adem Jasharin dhe çetën e tij. Kështu nisin aksionet luftarake mbi policinë e armikut, fillimisht në Drenicë, e për t'u përhapur më vonë ne Llap e Dukagjin, në Drini e kudo në Kosovë. UÇK po bëhëj shpresë për popullin dhe tmerr për armikun, armikut po i rrëshqiste dheu nën këmbë, pasigurinë e shihte të çdo kaçube. Adem Jashari ishte kudo. Ai po bëhej legjendë. Ai ishte kudo ku sulmohej armiku, ai ishte në çdo cep të Kosovës. Vetëm frikacaket nuk mund t´i besonin trimërive e të bëmave të Adem Jasharit, ata nuk dëshironin ndeshjen me armikun dhe sa herë që çeta e tij sulmonte e vriste policinë kriminale të armikut do të thonin: "Këta janë dorë e zgjatur e armikut, janë të Sheshelit apo të Arkanit etj.", - dhe kjo nuk ishte diçka e re, dikush duhej të mbulonte kolaborimin me Beogradin, por paraprakisht duhej akuzohej tjetri. Adem Jashari kishte shumë mundësi, ai kishte zgjedhur me ndërgjegje mundësinë e luftës së armatosur për liri e pavarësi, anipse ai i dinte mundësitë e veprimit luftarak të UÇK-së. Pas luftës se 26 nëntorit 1997, në Llaushë të Re, ku mori pjesë Ademi me çetën e tij, nga e cila armiku u tërhoq me bisht nën këmbë, armiku do të bëjë plane për zhdukjen e Adem Jasharit. Kjo do të ndodhë me 22 janar 1997. Një bandë kriminele kishte sulmuar familjen Jashari, me qëllim që të zhdukej kjo çerdhe e rrezikshme e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Por, falë gjakftohësisë e guximit të familjes dhe ndihmes që erdhi nga çeta, armiku u tërhoq pa arritur qëllimin. Ato ditë e tërë Kosova sikur ishte në Lagjen e Jasharëve. Nuk ishte e vështirë ta kuptoje mesazhin që kishte lënë armiku. Armiku ishte tërhequr i bindur se nuk kishte gjetur mënyren e eliminimit të Adem Jasharit dhe familjes Jashari. Armiku dëshironte qoftë edhe largimin e Jasharajve nga trojet e tyre, por Jasharajt nuk i lëshonin trojet stërgjyshore. Ata as të vdekur nuk donin të shkuleshin nga vendi i tyre, për çka kishin nisur luftën. Adem Jashari dhe gjithë Jasharajt nuk e donin ikjen e poshtërimin, ata e dëshironin qëndresën, e donin lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Armiku pas disfatës së 22 janarit kishte filluar përgatitjet për një sulm të përmasave të mëdha policore dhe ushtarake, dhe ky sulm do të fillojë në mëngjesit e hershëm të 5 prillit 1998, pak ditë pasi policia armike kishte pasur një disfatë të Lisat Binak, në Likoshan. Këtë herë forca të mëdha ushtarake dhe policore e kishin rrethuar Prekazin, me orientim kryesor Lagjen e Jasharëve. Lufta për eliminimin e Jasharëve ishte e rreptë. Armiku Prekazin e kishte vendosur në rreth të hekurtë dhe sulmonte nga shumë anë. UÇK-ja aso kohe i kishte mundësitë e kufizuara të sulmit e të depërtimit. Adem Jashari dhe çeta e tij sulmit armik ju përgjigjen me sulm. Lufta që zhvilloi Adem Jashari me shokë që e madhe. Sulmi i armikut vinte nga larg. Pas një rezistence të gjatë dhe herioke, armiku arriti të djegë e shkatërrojë Lagjen e Jasharëve, por jo kurrë vendosmërinë për të vazhduar luftën për liri e pavarësi. Adem Jashari deri në vdekje luftoi e këndoi, jo vdekja e Adem Jasharit nuk është vdekje është përjetësi. Lufta për Prekazin që e ashpër. Qëndresa ishte e madhe. Ushtria Çlirimtare e Kosovës humbi prijetarin e saj. Kosova fitoi komandantin legjendar. Me aktin e rënies se Jasharëve, Kosova mundi frikën dhe për lirinë e pavarësinë u hapen shtigje të reja. Adem Jashari - legjendë, solli kualitet të ri në filozofinë dhe mendësinë e shqiptarëve për jetën, atdheun, lirinë për nderin dhe dinjitetin e kombit. Rënia heroike e Adem Jasharit i dha shtytjen më të fuqishme mobilizimit, strukturimit dhe profesionalizimit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ushtria Çlirimtare e Kosovës fitoi hapësira të reja veprimi. Komandanti Legjendar i UÇK-së me jetën, veprën dhe lavdinë e tij i dha kualitete dhe përmasa të reja 28 Nëntorit - Ftesës sonë Kombëtare.

te lumte
Kenge per ADEM JASHARIN

Po qan shkjau prej trishtimi
Lajm i zi Serbi na mbrrini
Se ne Kosove u dha kushtrimi
U ngrit burri e i biri trimit
U ngrit trimi e aj bir trimi
Qe me i pari ia qiti timin
Rrokni armet kush eshte i gjall
Tere KOSOVES zot me i dale
Nga cdo ane po dridhet vendi
Mos eshte i gjall skenderbeu
Jo mor shka o shka i shkret
Skenderbeu jo nuk ka vdek
Se nuk vdes shpirti i luftetarit
Jehuan fjalet e ADEM JASHARIT

Cpo ushton DRENIC e gurit
Prite trimin he burr i burrit
Prite trimin e KOSOVES
Qe ja theu kuvendin evropes
Theu kuvend e theu durimin
Tridhjet shkijeve jau kuqi shpinen
Kush ta rriti KOSOVE nderin
ADEM JASHARI sy skifteri
HAMZ JASHARI ky shqipe mali
Si Qerqizi e Mihajli
U ngrit KOSOVA ane e mbane
UCK-e jemi te tane


Adem Jashari
Gjemon toka e dridhet mali
Po lufton Adem Jashari
Therret Ademi,Hamz o vlla
Ne istikame pritat mej za.
Mos ki dert Adem o vlla
Se shka te gjalle nuk
kemi me la
Therret Shabani bijet e vet
Bini djem se me rane shkijet
Mos ki dert baba Shaban
Se ike djemt ne istikam
cka ka toka qe po dridhet
Adem Jashari i gjalle
Nuk lidhet
Ka dal shkau i biri shkines
Nuk eshte kjo toka e Cetines
Se ktu i thojn Drenica nan
Nuk e leshojme pa vdeke te tane.
UCK
cka kan lugjet qe gjemojne
UCK-ja po luftojn
Jane cue ne kembe keta djemte e ri
Dojne KOSOVEN pa Serbi.
Sa mire trimat jane bashkue
Edhe shtabin e kane formue
Telegramet gjithe ka i cojn
Ushtrin tone do ta formojm
Ndal Evrope mos u habit
UCK-ja ka dale ne prit

Jan te pendes dhe te pushkes
Se jane nipat te Shaban Polluzhes.
Ne flamur djemte jane betue
Te gjithe Kosoven me clirue
Keta jan trimat e lirise
Qe luftojn kunder Serbise.
Jane gjithe bashke por si viluri
Si pret pushka e si ndal guri.
Per here te pare ne histori
Ka Kosova nje ushtri
Te gjithe e therrasin me nje emer
UCK-ne e kane ne zemer.


klea love ke pruar legjenden e madhe

kush po i thot drenices
zemra ime e lasht
kush po i thot shqiptarit
eja luftojm bashk
flet Adem jashari
shtatin sa nje mal
100 vjet i kisha per flamur i fal
100 vjet i kisha per flamuri i fal

kush e paska zemren me 100 rrufe kush i prin kosoves me ushtrin e vet kush e ka gjerdanin me 1000 fishek bac Adem Jashari qe nuk din me vdek
bac Adem Jashari qe nuk din me vdek

ref\ne kosov ne ket tok jeton prap maganti o jo ska vdek adem komandanti
ne kosov ne ket tok jeton prap pishtari o jo ska vdek adem legjendari

Kush po ne jep zemer luften ta fitojm kjo kosova ime lind e rrit heroj kush e jep kushtrimin
ta fitojm lirin shqipja e drenices legjendari ynë shqipja e drenices legjendari ynë
kurr nuk mund te shkelet shpirti kosovar kur na turret zjarri e ndalim me zjarr kush ja la shqiptarit mallin amanet lirin e kosoves gdhende 1000 vjet lirin e kosoves gdhende 1000 vjet


ref\ne kosov ne ket tok jeton prap maganti jo jo ska vdek adem komandanti
ne kosov ne ket tok jeton prap pishtari jo jo ska vdek adem legjendari

-Flamur e Adem Jasharit


Nga lufta legjendare e heroit Adem Jashari ne Prekaz te Republikes se Kosoves, ne vitin 1998, derdhen gjakun per lirine e atdheut shume bij te kesaj familje e te ketij fshati. Mbrapa mbeti qendresa, dashuria per lirine dhe legjenda epiko-heroike e shqiptareve. Nga germadhat e shtepive te shkrumuara u ruajten disa objekte-relike, qe sot jane ne fondin e trashegimise kulturore e historike te kombit. Ne Laboratorin e Institutit Kultura Popullore ne Tirane, po restuarohet sixhadia-flamur, nje nga 120 objektet e ruajtura nga kjo familje zamadhe e kombit.
Frederik Stamati, pergjegjes i ketij laboratori, na thote, se ka mbaruar faza e pare e konservimit te kesaj sixhadie, dhe po analizohet e studiohet faza e dyte, qe ky objekt i rendesishem te behet i ekspozueshem per publikun. Sixhadia eshte e demtuar me shume se gjysma nga zjarri, qe dogji dhe shtepine.


Ka permasat 97.5 x 173 cm, ne dy anet ka tufa me 16 cm. gjatesi, rrethohet nga nje bordure 6 cm. me ngjyre tw zeze, pastaj ka nje bordure boje sheqere me gjeresi 22 cm. me ornamente te ndryshme. Ne qender ka fushe te kuqe me permasa 41.5 x 173 cm, ne te cilen eshte shqiponja e zeze e Flamurit Kombetar Shqiptar me permasat 31.5 x 42 cm.. Ne pjesen e poshtme te fushes se kuqe kane shpetuar nga zjarri dy germa te plota dhe nje tjeter germe e fragmentuar. Dy germat e shpetuara jane: N, A, ndoshta nje urim ose emri i gruas, qe e ka punuar kete sixhade.
Per te Pare fotot e Sixhades-Flamur te Adem Jasharit


Ne laborator jane edhe tre objekte te tjera nga kjo familje, per te cilat puna restauruse sapo ka filluar.

Kosove.....me ty jemi

kosove,ti bija e shqiperis
ke te fala nga tetova dhe gjithe malesis,
sote me ty bashke festojm,
cdo kosovare...edhe pse large urojm.

ndjenje e forte me kaplon trupin,
kure kujtoj 17 shkurtin,
ne syte tane nga gezimi ka vec lote,
per nje kosove te re ne kete bote.


"bac u kry" nga qielli valle a veshtron,
a p'e sheh se si kjo shqipe e lire po valon,
e p'e shehe se sa i forte eshte shqipetari,
nga ju trashegoi c'do fuqi kosovari.


moj kosove ,t'u dhashte e mbara gjithmone ne jete,
sakrifica e heronjeve tua nuk u trete,
po te ishte shote galica,te shkonte vare mbi vare.....
sote...te ngrihet nga vari kushe eshte kosovare.


"njerezit vdesin,populli nuk vdes kure,
trimate dhe trimeria nuk vdesin kure,
ata jetojne bashke me popullin"

Pershendes te gjithe shqipetaret kudo qe jane,e sidomos kosovaret....urime..dhe me fate dita e pavarsise........

Autoria Tetovarja