Dashuria, fjalë qe çdokush e kërkon!

Dashuria, fjalë qe çdokush e kërkon!


Dashuria fjalë qe çdokush e kërkon, fjalë nga e cila secili së paku një herë në jetë lëngon por edhe fjalë të cilën çdokush e dëshiron!

Të gjithë dimë mos më tepër, atëherë së paku për disa që kanë vuajtur për dashuri, ashtu të themi publikisht. Sot e kësaj dite i njeh historia e mbar botës këta personazhe, Lejla dhe Mexhnuni në lindje dhe Romeo e Xhulijeta në perëndim.

- Nuk e di se sa është shkruar deri sot për dashurinë?! Me tonelata letra dhe ngjyra, janë harxhuar, sa me siguri nuk do të kishte njësi matjeje për një gjë të tillë, dhe prap secili prej nesh mendon se edhe diçka duhej të shtohej në ato shkrime. Se edhe shumë çka mungon e në fund prap do të shkruanit edhe aq sa keni shkruar deri më tash, mos më shumë!

Sikur të shkruheshin gjëra shkencore në vend të këtyre fjalëve dashurie ndoshta do të ishim tepër të ditur, apo të parët në dituri, në çdo aspekt.

- Nuk e di sesa pika loti janë derdhur për dashurinë?! Me siguri se do të mbushej një oqean i plotë i cili do të rrethonte tokën anë e mbane nga lotët e derdhura për këtë gjë! Por sasinë nuk e di se mungon njësia e matjes për një gjë të tillë.

Sikur të qanim aq shumë për gabimet e bëra deri sot me zemër të thyer përpara të Gjithmëshirshmit do të na dashuronte edhe shumë më tepër se që na don. Kurse tokën do ta mbulonte me begatitë e Tij në çdo anë për ne. Por edhe lotët janë shumë të shtrenjta te Krijuesi kur derdhen për hir të Tij. Sikur t’ia dinim vlerën nuk do të ndaleshim ndoshta së qajturi, kurse ne në tokë i derdhim për të tjerët dhe askush nuk i paguan, porse ndjejmë dhimbje pastaj.

- Nuk e di se sa drithërima të zemrës janë shkaktuar deri më sot për dashurinë ?! Ndoshta aq shumë sa po të bashkoheshin të gjithat do të mundej edhe toka të eksplodonte nga një dridhje e tillë, sikur mos të kishte ekzistuar fare.

Sikur të dridheshin zemrat tona nga frika prej mëkateve të cilat na kanë mbuluar, ndoshta do të na jepte Zoti faljen dhe udhëzimin.

- Nuk e di se sa fjalë janë komunikuar deri më sot për dashurinë?! Nëse do të vazhdonim vetëm të bëjmë përsëritjen e këtyre fjalëve, nga ëmbëlsia e tyre edhe kafshët e egra do të zbuteshin. Kurse lufta, trazira, armiqësia, xhelozia dhe mosmarrëveshjet ndërnjerëzore as që do të ekzistonin më në faqe të tokës!

Sikur të flitnim aq bukur dhe mirë mes vehte nuk do të kishte brenga, keqtrajtime dhe rënkime. Ndoshta edhe lulet do të çilnin para kohe nga mirësia.

- Nuk e di se sa buzëqeshje janë arritur me anë të dashurisë deri më sot?! Por sikur kjo gjë të vazhdonte ndoshta nuk do të kishte njeri të pikëlluar, të mërzitur dhe me ankth në këtë botë! Por buzëqeshja do të zinte vend në fytyrën e secilit prej nesh.

- Nuk e di se sa përqafime janë dhënë deri sot me anë të dashurisë?! Sa nëse kjo do të vazhdonte edhe më tej nuk do të egzistonte njeri i mërzitur në fytyrë të tokës, askush nuk do të ndjehej i vetmuar në këtë botë dhe askush nuk do të qante nga ndjenja e harresës nga ana e të tjerëve.

- Nuk e di se sa bisedat janë zhvilluar në emër të dashurisë deri sot! Sikur të kishim folur ashtu ëmbël dhe me dashuri me prindët, me shoqërinë, me fqinjtë apo me secilin prej nesh asnjëherë nuk do të kishte hidhërime dhe mospajtime.

Dhe sikur në vend të bisedave të lutnim Fuqiplotin vetëm në një pjesë të ditës me gjithë ato fjalë, të ëmbla, të bukura dhe me plot dashuri, do të na jepte mbrojtjen e Tij, dashurinë e Tij dhe përkrahjen e Tij në çdo çast të kçsaj botë dhe në botën e amshuar.

Dhe prap askush deri sot nuk e din se çka eshtë kjo fjalë magjike për të cilën,
aq shumë flitet,
aq shumë dëshirohet,
aq shumë mendohet,
aq shumë ëndërrohet,
aq shumë paramendohet
aq shumë qahet,
aq shumë gëzohet
dhe aq shumë lotohet…

Është diçka që nuk hahet, nuk pihet, nuk preket, nuk shitet por as nuk blihet,eshtë diçka që shijohet por nga zemra, ndihet apo ndjehet, dhurohet dhe përfitohet, e ëmbël, e dashur, e preferuar dhe e mishëruar në shpirtin e secilës qenie të gjallë.

Është një dhuratë për njerëzimin për të mbijetuar në këtë botë të sprovave, në këtë arenë luftë për mbijetim, në këtë vend të intrigave, nga I vetmi, I Dashuri, i Sinqertë, nga Krijuesi i kësaj gjithësie. Ai i Lartësuari nga dashuria e krijoi botën me çdo gjë në te dhe për dashurine ndaj të vetmes qenie që e ngriti edhe mbi Melaiket e veta, njeriun, të cilin e krijoi dhe me dashurinë Tij e begatoi.

Atëherë o njeri ndaj edhe për Dhuruesin e dashurisë, pak dashuri dhe mos e harxho me vend e pa vend e të humbësh diçka shumë më të vlefshme se çdo gjë që është krijuar në këtë botë.

“I Lavdëruar qoftë Allahu që e bëri dashurinë, një nga Cilësitë e Tij të Larta dhe i’u qas krijimit të Tij me të!”

epo mir esht ta thuash me shpirt ket fjale