KOSOVA IME E DRITËS;SHABAN CAKOLLI

Toka ime

Me zemër të plagosur
i rashë botës rreth e qark
po më thërret tokë e gjakosur
gjallë ,o vdekur,do kthehem prap.

DIELL

Këmbëzbathur
shtigjeve me gurë
përtej teje
su s´mprapsa kurrë

Toka ime e mbërthyer
sot të duhen dritë e diell
e dielli nuk vjen
tue ndejë në zyre
as në gisht myhyre
te ne dielli
lind nga malet
për te sot e 100 vjet
trimat vdesin
dhe ringjallen.

GURRA
Gurgullimë
te gurra
nga vjen kjo ushtimë
o burra?
Aështë këngë
a valë
a dhimbje
e gjallë?

Eh gurra,gurra
bëhu sot
freski për burra
valë uji
krisma e këngë
sepushtuesin
më këtu se lëmë.

KOSOVA IME E DRITËS



Kosova ime e dritës
Tankset bënin tribunë
pas tyre,korbat e zi
po trimat su ndalen kurrë
thërrisnin liri.

Nishanet në shenjestër
Kosova nuk vritej kurrë
Synonte të nesërmen
të ngritej flamur
Kosova e jona
ekorbave kurrë.

LARTMADHËRI
I lutem atit,birit
e shpiertit të shejtë
të më ndihmoj
të bëhem piktor
e poet
të pikturoj pëllumbin
me degë dafine në sqep.
sa bukur shihen
lëvizjet e tija
kur qiellit nuk ka vrerësira.

KRISMAT
Kur nisëm krismat
me sllav
tu bë flamur
këmisha e bardhë.
Edhe ti në at krismë
u bëre zog i lirisë
në mes këmishes
së përgjakur
u bëre shqiponjë
atdheu lulëzoj

KTHIMI
Vijnë trimat
prej mërgimi
nëpër gurë të larë me gjak
tok me Xhevën, Fehmi trimi
n´Dardani me mbrojtë,at prag.

Unë jam vet Fehmi Lladrovci
pushka top,ju bëftë o bisha
digjem n´´flakë,e digjem n´prush
në atdhe të mos kenë më krisma

MOS QAJ NËNË
Mos qaj nënë
ta di hallin
ja ke dhënë
Kosovës djalin.
Më i shtrejtë,atdheu se djali
nuk durohet,varr për s´gjalli.
se trimat e muaren malin
e m´poshten djallin
bijët nano,tu kanë ringjallë
në këtë tokë jetojnë pa djall.

KËNGËN QË E PRITA
O zog i uruar
nis këngën e ndaluar
në shkrumbin e shtëpisë
sime
o shpend i mirë
nesër do të ndërtojmë kullat
e ti mbi pullazin tim
je i lirë
dhimbje në palcë
dhimbje násht
i shërojmë
kur kë

ndojmë bashkë.I

I PENDUAR
Çdo lot që ka derdhur,nëna për mua
janë ngri ndër shkrepa,ndër mal e gur
vështirë me pritë,ndonjëherë me u gëzua
se loti i nënës s´të len të qetë kurrë.

Sa male e fusha i kam kaptue
aq larg vendlindjes,aq larg shtëpisë
me pas ditë k´shtu që kam me u pendue
një hap jasht portës,se kisha nisë.

Veq zemra e nënës,mund me kuptue
sa është rrëpatë,dej n´rritje t´djalit
e n´ditë të pleqërisë,pranë mos mej qëllue
ndoshta s´mund ja gjejë,as gurët e varrit.



ps.kjo poezi e imja u bë hit,e kompozoi e furi në këngë dhe e futi në shpirtin e popullit,bilbili i këngës së mirëfilltë shqiptare z.Demir Krasniqi

MALLI PËR JU
Se ç´jam duke bërë një jetë të vështirë
n´kto dhena t´huaja,këtu n´misir
n´vetmi tue u errë,n´vetmi tue u gëdhirë
ndër mend ju kam,onjerëzit e mij të mirë.
Eh,se ç´më dogji ky malli juaj
zemrën ma çkoqi,kjo tokë e huaj
si trung me zgavër,jam mbetë n´këtë strehë
se mendje dhe zemër,i kam në atdhe.

N´këtë tokë të huaj,dielli s´po nxeh
jam plakur dhe moshuar,po vie duke u zbehë
më ndihmoni të kthehem,të vdes .në fole.

Atdheut
sa lavde i bëmë
në emër tëndin
po cili su betua?
ndër ne
se të duam Atdhe.

Kur do të shkëlqei
një rreze foleje
në emrin tënd
po ikim prej teje.

Kështu bredhum kaherë
kështu po bëjmë dhe sot
kur do të ndalemi njëherë?
vetëm për këtë tokë!...

Në PRITJE
Del një gjëmë kulqedre
po m´i ngatërron kohët
mu kall shpierti etje
më s´don të vonohet.

Doe paloj zemrën
do e fus në shportë
kush sa kërkon hakun
të ma sjell n´atë tokë.
Kur të marri lajmin
atje që ka mbrri
do t´bëjë pushim trupi
do t
ë gjejë qetësi.

Dhëmbje

Zemrat mbeten pa dashuri
tokat prehen në thatësi

Plot bar të egër
arat janë mbushur
Pleqtë kujtojnë me mall kohën e shkuar
Fëmijët humbin shtatin
duke pritur atin të takojnë

Pullazet e vjetra
më nuk e mbajnë pikën
Trojet pa zot
bëjnë jetën bashkë me frikën.

NJË DITË KUR TË KTHEHEM
Kur të kthehem një ditë
nga ky mall i ndryshkur
do të mbjelli lule
mbi varrin e gjyshit.

Në mal e në fusha
do të bëjë verime
do ta puthi baltën
kudo n´tokën time.

Do ta shfryej mallin
që më dogji flakë
në ndeja me djalin
dhe nënëloken plakë.

Do ta shuaj etjen
që më ka përvëluar
nën hijen e shelgut
aty kam një krua.

Në mes njerëzve t´mij
prore do t´qëndroj
kam me u djegë,me u shkri
më vendin sé lëshoj.

Prishtina







kjo eshte prishtina

Vërtetë jeni znj.e madhe Klea,ju i dhatë një ndriçim poezive tona,por edhe na ofruat sa më afer atdheut,flm .shumë