CIKËL POETIK NGA MEXHID MEHMETI

Mexhid MEHMETI

PËRTEJ HARRIMIT

POEZI

RRUGË E GJATË



rrugë e gjatë

deri te ti



pritja durim

NË LËKURË TË HUAJ



gjithçka dhemb

e të shemb

edhe një thnegël



në lëkurë të huaj

vetëm djalli është i qetë

FJALË E KËPUTUR



Në bebëzën e syrit

kështjella ngrita

pa gurë



pikturën e gjakut

e bëre gabimisht



goja të mbeti hapur

fjalë e këputur

ERA



Vjen horizontalisht

me kahje e pa kahje



me ftohtësi në zemër

e me lajme gjithëfarësh



nga të gjitha anët meridianet

nata e merr n'përqafim



njerëzit e duan

vetëm kur mjegullën shpërndan

KARADAKU



U ngrit

mbi gurë

kafka e eshtra



Burimet

ende rrjedhin gjak



Unë them

është i kuq e i bardhë



legjenda thotë

është i zi



në të zezën kujtimet

në të kuqen mundimet

në të bardhën

vetëm plisi



legjenda iku

Karadaku mbet

KËMBËZBATHURIT



Maje gishti

e n' thembër

gjak



këmbëzbathurit e mi

me ëndërr në sy

DURO SHKËMB



Duro shkëmb

rrebeshe e stuhi

me vetëtimë

e kurrë mos plas

edhe kur dallgët

të dërmojnë



duro shkëmb

shkumë vreri të zi

e mos plas

derisa detërat

të shterrin

pa pikë uji

të mbesin



duro e mos plas

MOS MË THUANI PROMETHE

E AS ZOT TË MËKATIT



Unë nuk jam Promethe

as zot*



jam vetëm një dëshirë

një meteor

një lundër n'oqean



nuk jam Promethe

as zot



jam zjarri

lot malli në sy të Tanushës



s'jam zot i mëkateve

as Promethe jam

ZGJIMI I KËNGËS



Në mua diçka zgjohet

rubaira të zjarrta dalin

muri i kështjellës rrënohet

dhe një këngë epshet kall



diku në qiell

kasnecët ruajnë zjarr n' qepallë

mallin ua ngrohë ai diell

si engjullin n' përrallë



fije bari t'vdekur

tinguj zemre

nga bukuria e këngës

zgjohen

Mexhid Mehmeti

Mexhid (Abedin) Mehmeti u lind më 11 qershor të vitit 1948 në Zhunicë të Preshevës. Katër klasë të fillores i kreu në vendlindje, tetëvjeçaren dhe gjimnazin në Preshevë, kurse fakultetin filozofik, degën e gjuhës dhe të letërsisë shqipe, në Universitetin e Kosovës në Prishtinë.
Disa vjet ishte mësimdhënës i gjuhës dhe letërsisë shqi-pe në qendrën arsimore “Skënderbeu” në Preshevë, ndërkaq kë-të profesion e ushtroi edhe në shkollën e mesme në Tërnoc të Bujanocit, si dhe në shkollat fillore të Raincës, Corroticës dhe të Preshevës. Punoi edhe përkthyes – gazetar në “Flaka e vëlla-zërimit” në Shkup, kurse që nga viti 1985 e deri në përfundim të luftës së fundit në Kosovë punoi gazetar në “Rilindja” - “Buj-ku” (korrespodent nga Kosova Lindore).
Ishte njëri ndër themeluesit dhe redaktor i revistave “Filizat” e “Panorama” të Preshevës dhe “Jehona” të Bujanocit. Për një kohë të gjatë udhëhoqi klubin letrar “Feniks” të Preshe-vës dhe edicionin botues të këtij klubi, i cili është shquar me një sërë botimesh cilësore të autorëve të asaj treve. Pas luftës deri në shuarjen e së përditshmes “Rilindja” ishte gazetar dhe redak-tor i rubrikës së kulturës.
Është prezantuar në disa antologji poetike, tekste uni-versitare, leksikone, albume, botime kritike etj., në shqip e gju-hë të tjera. Bashkëpunon gati me të gjitha gazetat dhe revistat që botohen në trevat etnike shqiptare.
Aktualisht është anëtar i kryesisë së Lidhjes së Shkrim-tarëve të Kosovës, (i rizgjedhur edhe në mandatin e dytë), ku është angazhuar në shumë aktivitete, përfshirë këtu edhe juritë, komisionet e ndryshme etj. Është fitues i disa çmimeve për poezi, kurse më 2006, për romanin “Shtatë ditë pas vdekjes” mori çmimin “Hivzi Sulejmani”, të cilin LSHK e jep për veprën më të mirë të vitit në prozë. Që nga paslufta jeton e vepron në Prishtinë e Fushë – Kosovë.
BOTIMET. - Megjithëse poezinë e parë (“I tretuni”, kushtuar nënës), e kishte botuar qysh më 1965 në “Zani i rinisë”, si nxënës i shkollës së mesme në Preshevë dhe që nga atëherë vazhdimisht ishte i pranishëm në periodikun tonë, ai veprën e parë poetike arriti ta botojë tek më 1977 në Preshevë dhe gjatë periudhës 1977 – 2007, Mexhid Mehmeti ka botuar këto vepra letrare: “Klithje e përmallim”, poezi, (1977), “Lum-ja”, tregime, (1982), të dyja në botim të klubit letrar “Feniks” të Preshevës; “Frymëmarrje”, (1984), “Flaka e vëllazërimit”, Shkup; “Peizazh i ngrirë”, (1994), “Rilindja”, Prishtinë; “Mon-strumiada”, katër drama, (1998), Vatra, Prishtinë; “Presheva”, poemë, (1998) Vatra, Prishtinë; “Rikthim dhembjeje”, poezi, (1998), Vatra, Prishtinë; “Puthja vrastare”, tregime, (2003), Gazeta Rilindja, Prishtinë; “Hija e korbit”, novela, 2005, Lumi i bardhë, Mitrovicë; “Pikë në zemër”, poezi (2005), Ura, Prish-tinë; “Shtatë ditë pas vdekjes”, roman, (2006), Lidhja e Shkrim-tarëve e Kosovës, Prishtinë; “Pallati me yje”, poemë për fëmijë, (2006), Ura, Prishtinë; “Furtuna”, roman (2007), Ura, Prishtinë.
PËRFUNDIMI. - Në periudhën 1977 – 2007 Mexhid Mehmeti ka publikuar katërmbëdhjetë tituj, përkatë-sisht njësi bibliografike, në të cilat janë përfshirë gjithsej tetë-mbëdhjetë vepra të gjinive të ndryshme si: poezi, poema (për të rritur e për fëmijë), tregime, novela, romane, drama, me një tirazh të përgjithshëm prej 10.000 copësh, përfshirë edhe librin që e keni në dorë.

KUR FLET SHPIRTI



Kur flet shpirti

lumenjtë trazohen

retë ngatërrohen

kështjellat dridhen

shpellat mbyllen

oqeanet tunden

e ndizen meridianet

kur flet shpirti

PRITJE



Tërë natën e lume

shiu rrapëtiu strehëve

një dritë e zbehtë

brenda mureve

heshtjen theu

grua nyndë

tërë natën e lume

në shi u la

GRUA



Në shtatin tënd ndjej erë bari

shndërrohem në ëndërr



ti i zgjat duart kah qielli

diçka të re kërkon

unë dua të ta gjej



uri në sy

etje në buzët e tua



sa desha të të mbaj në duar

të të ndryj në zemër

e të shkrihem

të shkrihem n'lëkurën tënde

NUK DI TË THUR VARGJE

PËR DASHURI



Pëllumbi im

krahëthyer e sqeppërgjakur

dhimbën tënde ma jep

dhimbës sime t'ja shtoj

e të nisem vrap

në prehër të dashurës t'i bie

lotin n'vetmi t'ja pi

se unë nuk di të shkruaj

vargje për dashuri...

MESNATË NË DHOMË



Në dhomë

unë ti e mesnata

me një trëndafil në buzë

e një gazele të harbuar



qerpikun rëndon heshtja

trishtim përpinë

lehja e qenve

sirenat e ndihmave të shpejta



mesnata vetëvritet

në mua në ty

e kush s'dëshmon

KLITHJE E PËRMALLIM



- Ridvan Shabanit, gruas së tij Mevludes dhe bijve të tyre Arburimit e Mërgimit nga Miratoca e Preshevës, të cilët një natë me shi u dogjën në zjarrin që u shkaktua në ndërtesën ku banonin në Kopenhagë të Danimarkës



1.



Vjeshtë e vdekur e natë e errët

gjethe të zverdhura e shi

në sytë e përlotur

larg nga ju

rrapllon llamarina e dritareve të mia

e në xham currilet e ujit

vizatojnë rrugët e gjata të mallit -

rrugët e klithmave

2.



Zjarri në shi

vdekjet po i radhit

e vaji i trishtimit

shpërthen kupën e qiellit



3.



Hej,

nata e zjarri nuk kanë mëshirë

për shpirtërat njomakë



4.



Vjeshtë e vdekur

në sytë e përlotur

shi në natën e errët

rrapllon



dritareve t'mia

currilet

vizatojnë rrugët e gjata

të pritjeve

5.



Natë

shi i imtë

vjeshtë e vdekur

në sytë e mi të përlotur



larg nga ju

me mija kilometra

rrapllon

rrapllon

llamarina e dritareve t'mia

e në xham

currilet e ujit

vizatojnë rrugët e gjata -

mallin klithmave



1975

DHEMBJA E PAMBARIM

(Nënës)



Nëpër motet e lëvarura

mallin n'shami t'ditës e shkeva



Nënë, dhembja ime - valë

loti im i parë



Ngushllim i shpirtit

dhembjen time

stinëve ia fala

në bebëza të kohës



Nënë, rrufe malli në shpirtin tim

lot të pambarim...

GJETHET MA PËRKUJTOJNË

VDEKJEN TËNDE

(Demir Demirit)



Ec e ec e ec në kujtime

gjethet bien të zverdhura, në kurriz toke -

bien edhe në zemrën time

o, mjerë ajo loke!



shpirti turbullohet me retë,

nëpër hapsirë rigojnë

shiu e stuhitë, gjethet - na mbulojnë.



ec e ec e ec në kujtime,

nëpër atë hark jete -

plot mallëngjime!



medet - sa i vogël ai plumb i vdekjes

e sa i madh loti për ty!

- Oh, edhe gjethet në pikëllim janë ndry!



1971

PËRHERË ME TY



H. D.



Kur zbardh dita

horizonteve të pambarim

shoh buzëqeshjen tënde



në çdo lule të çelur





SHTEGTAR DITËSH



Çdo ditë më shpërthen nga një dëshirë në gji

që atë zog ta prekë n'krahërorin mitar

dëshiroj të më agojë ajo pranverë, inxhi

e të më sjellë më të bukurin thesar



një det dëshirash përditë rritet në mua

e unë si në ëndërr, ua ndiej thirrjet stuhi

po, këngën e zjarrtë me gjithë shpirt e dua

ajo le të mbetet më e dashura mrekulli



... ditët ikin, në dukje, pa kuptim të vërtetë

unë gjendem përherë më afër qëllimit -

pluhuri i harresës kurrë s'do të më tretë



kjo është dashuri e flakë ngadhnjimi

rrugë gjer te freskimi i haresë që s'përsëritet,
të më shpjerë në breg të atij lumi të blertë.

SHTEGTAR DITËSH



Çdo ditë më shpërthen nga një dëshirë në gji

që atë zog ta prekë n'krahërorin mitar

dëshiroj të më agojë ajo pranverë, inxhi

e të më sjellë më të bukurin thesar



një det dëshirash përditë rritet në mua

e unë si në ëndërr, ua ndiej thirrjet stuhi

po, këngën e zjarrtë me gjithë shpirt e dua

ajo le të mbetet më e dashura mrekulli



... ditët ikin, në dukje, pa kuptim të vërtetë

unë gjendem përherë më afër qëllimit -

pluhuri i harresës kurrë s'do të më tretë



kjo është dashuri e flakë ngadhnjimi

rrugë gjer te freskimi i haresë që s'përsëritet, të më shpjerë në breg të atij lumi të blertë.

flm.znj.Klea

po,por ju jeni pishtare e vertete,ju gjithnje zbukuroni postimet e mia