"LOTI IM"VEHBI KLAIQI

First topic message reminder :

daljen e poezive të mia në një vëllim si ky,nuk e ka ushqyer ndonjë moderacion – mode i caktuar.Ndoshta pak më shumë se një njeri i zakonshëm,mua më kanë shqetësuar dhimbjet njerëzore,të

shëndrruara në poezi,të “kondenzuara” në vlugje të nxehta … Kam pasur dhe kam besim në popullin tim,sepse edhe i dëbuar,i sunduar nuk diti dhe nuk din të urrej.
Pikësynim i tij është lufta,gjatë kësaj përpjekje e mban shpresa,punon,lufton dhe shpreson.
Poezia për mendimin tim,duhet të përcjell porosinë e mirëkuptimit dhe shpresës tek të gjithë brezat,tek të gjitha moshat.
Të jetosh është luftë-të ketë luftë don të thotë shpresë…”
Autori

Vehbi Klaiqi

LOTI IM

Botues
Klubi letrar Nositi-Dardanë

Redaktor
Sinan Sadiku

Recenzentë
Nexhat Buzuku
Ganimet Klaiqi

Lektor:
Prof.Sinan Dërmaku

Ballina
Piktura e Ahmet Ibrahimit

KLONIMI

Eprovetë
Nënë e baba
A je njeri
Dinosaur
A’ç’hata

Satana
Thanë
Është në njeri
Po ti kush je
As vetë
S’e di

Ke dhembje
Dashuri
Ndjenja
Gëzime
Si njeri

E dhimbshme
Me t’vërtetë
Kur zhduket
Njeriu vetë.

KLASIKE

Klasike
Po shqip
Skuqen telat
E gjëmojnë lodrat
N’hartën etnike

Edhe
Zogjtë
E malit
Harlisen
N’ekstazë

Rojës së kufirit
I rëndojnë
Bjeshkët n’qepallë

S’kishte
Jo
Lakmi
E
As
Urrejtje

Sorkadhen lakuriqe
Se gjelozonte kush

KATARZA

Nëse
Agon dita

Dhe

Mbijetojmë katarzën

Atëher

Vetvetiu
Lindë pyetja
Kush do ti kujtojë
Dhimbjet tona

Kush

Do të dëshmoi
Qenjen tonë

Apo

Të gjitha do zhduken

Në

Këtë natë skëterrë

Që

Vetëm dhimbje

E

Klithje trishtuese
Mund të kujtojë

DASHURIA ËSHTË

Dashuria është
Lule shprese
Në zemrën time
Lot nga syri
Emër
Nga pena ime
Dridhje e pakujdesshme shpirti
Pritje e ëmbël
Shtrëngatë
Në lëvizje të pakufi
Dashuria
Është vuajtje e qetë
Dhembje
Kur nuk je këtu
Ndjenjë
Ngadhnjimtare
Ndaj urrejtjes
Vuajtje e qetë
Dhembje kur nuk je këtu
Pritje
Shpresë
Se një ditë
Do të kthehesh
Të më shpiesh diku larg
Në pakufi
Fitore ndaj vetvetes
Dhe
Ëndrrave të humbura.
Dashuria është …

ËSHTË

Prrallë-rrëfim
Dashuri e pafund
Poezia
Është
Farë
Që rilindë
Përjetësitë
Apo
Urë
Që fjalët
Bashkon

DËSHIROJ

Të jem p o e z i
Flutur
Në krahët tu
Jehonë
Ndaj heshtjes
Rreze përvëluese
E netëve skëterrë
Dritë
Në bebëzat tua
Frymëzim i pafund
Dëshiroj të jem
Poezi
Flutur
Jehonë
Rreze
Frymëzim
i këngëve të pakënduara.

Korrik 2007

POEZIA

Shëron plagët
Ndalon dhembjen
Urrejtjen
E konverton në dashuri
Hap shtigje drite
Në horizont

Yjeve iu jep shkëlqim
Detit kaltërsinë
Dritën errësirës
Urrejtjes dashurinë

PEP

Idealizim
Ekranizim

Realizim
Eksploatim
I përcaktimeve ideologjike

Hospitalizim
Manipulim
I masave të gjëra popullore

Izolim
Demoralizim
Ëndërr për lirinë

Hapi rrugën dashurisë
Mbyllja zemrën padrejtësisë
Jepi rast mirësise.

X X X

Humbem s’ekzistoj sepse mendimet më janë fjalë
Ku dreqin mbet dita ime
Dhe përmes kësaj mjegulle
Të shoh që vjen prej fantazisë…
Sepse ti asgjë s’je tjetër veq ëndërr

Dhe çfar ëndrre se ??? ëndërr e përjetësisë sime
Lindje efrikësuar ngjyrash të harlisura
Shtrij duart drejt vetvetes hapsanes shenjtëruese
Shtrij drejt diçkaje që dikur ishte imja

Dhe s’dua të ëndrroj … kurrë më
Edhe sikur ta dija se në ëndërr je ti!
Po,se gjithëçka sillet në rreth dhe shkruhet diku
Gjithëçka njëherë do të jetë,por ne kurrë më.

ÇASTE

(Splendidissima civitas curicaturum)

Unë
Dhe
Qyteti im
Heshtazi
Dashurohemi
Dhe jetojmë
Në harmoni
çaste momentale
Të një kohe
Zanafillë
Qyteti im
I origjinës
I përjetësisë
Unë
Kalorës i vogël
Si hije
Parakaloj
Rrugëve të tij
Ndoshta shkel
Gjurmët e lashtësisë
Të fisit
Dardan
Të cilin
Qyteti im
Heshtazi e ka dashuruar
Dhe kanë
Bashkëjetuar çastet
E një kohe
Tashmë të kaluar

LUFTA

Ulur jam
Dëgjoj vetëm lotët
Të cilët pika-pika
Rrjedhin në faqet e mia
Përnjëherë,pa ndonjë shkak
Jam thyer
Është thyer qëndrimi im i fortë për jetën
Fjalia e cila tingëllon:
Jeta është luftë,pranoje!
Më duket se
E kam humbur atë luftë
Jetën e cila në të vërtetë është luftë
Por jeta prap është aty
Domethënë,nuk jam në dhe
Diçka më mbanë,por nuk di çka …
Dhe lotët ende rrjedhin
Sytë qajnë për mua
Dhe ajo luftë të cilën do të duhej fituar
Më tërheq kah fundi
Sepse nuk jam edhe aq i fortë
Dhe nganjëherë pyes pse lufta vazhdon
Pse jeta është e tillë çfarë është
Dhe e tillë është përshkak teje.

RRETHI MBYLLET

Njihemi gjatë
Me sy të njejtë shikojmë
Ndajmë të mirën e të keqen
Por tash për çdo gjë është vonë

Sepse
Ti më tradhtove
Fjalën tënde e shkele
Dashurinë tonë e hudhe
Ëndrrat e mia i ndeze
Për këtë
Sonte mbyllet rrethi
Të përqafoj për herë të fundit
Dhe të gjitha t’i fali
Vetëm shko e mos u kthe më.

sedi kujna jake kushtu ama me pelqen shum

ÇASTE

(Splendidissima civitas curicaturum)

Unë
Dhe
Qyteti im
Heshtazi
Dashurohemi
Dhe jetojmë
Në harmoni
çaste momentale
Të një kohe
Zanafillë
Qyteti im
I origjinës
I përjetësisë
Unë
Kalorës i vogël
Si hije
Parakaloj
Rrugëve të tij
Ndoshta shkel
Gjurmët e lashtësisë
Të fisit
Dardan
Të cilin
Qyteti im
Heshtazi e ka dashuruar
Dhe kanë
Bashkëjetuar çastet
E një kohe
Tashmë të kaluar