"NUK KAM FAJ"ALBULENË SHALA

First topic message reminder :

ALBULENË SHALA

Albulenë Shala u lind më 11.05. 1987 në fshatin Osdrim, komuna e Pejës. Rrjedhë nga një familje intelektuale. Shkollën fillore tetëklasëshe e mbaroi në vendlindje. Tani është nxënëse në klasën e njëmbëdhjetë në gjimnazin Bedri Pejani në Pejë. E shkëlqyeshme në mësime dhe e angazhuar në krijime letrare. Ka filluar të shkruaj që nga klasa e shtatë e fillorës.

Kjo është përmbledhja e parë e saj me poezi. Ka në dorëshkrim edhe një përpjekje letrare në prozë me tematikë rinore.


LIGJËRIM ZEMËRIMI ME PAFAJËSINË E MOSHËS

Poetesha e re me moshë dhe vargje – Albulenë Shala, me librin e saj të parë “Nuk kam faj”na vie si rrezja e parë e diellit në mengjesin e ditës plot dritë. Një shpirt i njomë qe shpreh brendinë e vet me shqetësime moshe duke kërkuar gjithnjë pafajësinë për frymëzimin e shprehur, edhe kur ëndërron edhe kur qorton, edhe kur zemërohet edhe kur soditë blerimin e stinës.
Ajo di të fshijë lotin me butësinë e vorgut që të bëhet mbretëreshë ngrohtësie, duke ofruar durimin e pritjes, që prapë dhe gjithmonë të jetë sa më pranë ndjenjës të cilën butësisht e dhuron.
Në këtë vëllim të saj poetik, vërehet një thellësi meditimi ku gjithnjë gjurmon në kërkim shtegun e afrisë, portretin e bardhësisë dhe unazën e fatit në jetë. Melankolinë e shpirtit di ta shpeh aq prekshëm deri në drithërimë ndjenjash, sa që portretin e njeriut e sheh nga do në syrin e vet.
Heshtjen e ka për mikeshë moshe, çka nuk është aq e natyrshme, magjithatë di ta vë në ligjërim vargun duke i dhënë edhe kuptim të plotë poetik e filozok. Kur i mungon portreti e parafytyron hijen e tij duke kërkuar…”gjurmët shtërpë të hijes…” së adhuruar.
Në një masë të caktuar është e mbyllur por jo dhe e mbërthyer në rrethin e vetmisë, meqë gjithnjë shpresën e di për çelës jete, ani që pritja i rri shtrirë në shtratin e durimit. Nuk ka faj për trazimin e parë, trazim ky edhe poetik i vetpërcaktuar si frymëzim krijimi.
Sidoqoftë, poetesha e re Albulenë Shala, ka përspektivë krijimi dhe në letrat shqipe, me këtë zell dhe përkushtim mund të arrijë nivelin e krijueses së dëshmuar.

PRITJA


Heshtja
Gur fundosur

Plagë e hapur

Në ballin e rrudhosur
Portret

Që vetëm unë e njo

Shpresa për ardhurimin
Të birin e zemrës

U bi lot

Nuk me lajmërohet
As sot

Ma shtrini një copi letër
Shkruani

E fortë është nëna

Nuk ka dhëmbje
Veç mallit
Për ledhatimin tënd

E humbur
Rri mbi shkëmb
Botën marr me sy

Kërkoj
Qetësinë e shpirtit
Me kujtimet për ty

Jeta
Më thërret
Të ndryshoj
Në formë
Fytyrën

Unë në parafytyrim
Djalin

Përqafoj mëshirën

PRANVERA



Vështroj
Në dritare
Shtrirje anëmbanë
Shijoj erën e luleve

Që sapo kanë dal

Zogjtë këndojnë
Kudo dagjohen fëmijët
Sa gëzim

Ngado lumturi

Dielli lëshon rreze
Era kundërmon

Një fllad i lehtë
Flokun si gjethin

Me ledhaton