Perse Jetojme

shpesh here ne nje situate mbase delikate,apo edhe kur shume pyetje na mundojne,secili nga ne ia ka bere vetes nje pyetje te tille.dicka ne jeten time eshte e sigurte,jeta duhet mare me filozofi.por ne fund te fundit perse jetojme?pervec dashurise qe egzistenca jone i fal atyre qe na dhane jeten,cili eshte mesazhi qe ne duhet te percjellim tek kjo bote?
apo jemi thjesht qenie qe mundesojne riprodhimin e vazhdueshem qe raca njerezore te mos shuhet?
personalisht mendoj qe jo.
uroj per te gjithe ju,qe emri juaj te shenohet ne nje faqe,kudoqofte ne histori,per dicka vertete do vleje,e te mos harrohet ne pafundesi!

Jetojme per te jetuar e pastaj per te vdekur

jetoj per te shijuar jeten te cilen ma ka dhuruar zoti ehe aj e di em mir perse jetoj

Qellimi i gjithesecilit eshte te leme "gjurme" ne kete toke. Te ndihet emri yne ne kete jete, te mundohemi qe nepermjet inteligjences, zgjuarsise, kureshtjes, hamendesise, ironise, kenaqesise, dashurise, praktikes dhe veprave tona, te luftojme per nje jete me te mire. Jetojme qe brezat qe vijne ta shohin me nostalgji punen dhe veprat e te pareve te tyre, dhe te luftojne dhe ata qe jeta e pasqyruar ne shpirtin e stermunduar te nje brezi te meparshem, te gjeje perkrahje, mbeshtetje dhe te mos sugjestinohet nga frika e ekzistences se nje pesimizmi qe kerkon te shuaje nje planet te tere.Ky esht mendimi im,flm per mirekuptimin.

per te jetuar,vetem te mundohemi te jetojme mire

per tu zhvilluar njerezimi,riprodhim

ashtu pra,mirepo vetem ata qe shijojne mire jeten jetojne,te tjeret 0000

ata te tjeret 0000,perse jetojne valle

per te vdekur

kemi lind per me jetu ...por sben me jetu vetem sepse kemi lind
(u are born to live, don't live because u are born)

jetojm se pse zoti naka kriju per te jetu dhe rrespektu zotin ton

per syte e botes

Hoffnung Stirbt Zulezt(Shpresa Vdes e Fundit)

Njeriu jeton me Shpres At dit qe ske shpres athere ske as Vullnet per te Jetuar.,..!!

Une mendoj se secili nga ne Jetojm per ta pasur nje dit edhe me te mir se kjo e sodit...Nganjeher mendoj me veten pse i dha veti kaq shum mund kshtu ashtu kemi me vdek mi lan te gjitha por prap se prap ki vullnet me Punu me Jetu dhe me Shiju jeten per aq sa koh qe na ka mbet per te jetuar..!!

Jeto Per Nder T'All'llahut .. qe tmundesh Sado t'besh Sadak per All'llahun ... qe tjesh i pelqym te all'llahu qe ta fitosh ndonje vend te all'llahu qe all'llahu tket meshir per ty ne Boten tjeter..!!

sepse jeta esht dhurat nga zoti,sjemi te denje ta rrefuzojme por as mundemi

Sidoqofte eshte nje fakt i padiskutueshem : njeriu eshte nje perberje, nje perzierje e TRUPIT - gje materiale - dhe SHPIRTIT - gje absurde.
Eshte mese e vertete se pasi te gjithe njerezit kane te njejtin fund, vdekjen, vjen vete pyetja : perderisa do te vdes cila eshte vlera qe i jep kuptim jetes sime? pasi gjithcka qe pata bere do te shuhet me fikjen time? dmth sikur te mos kisha bere asgje?
Nga pergjigjet e dhena deri tani supozohet vetevetiu se te gjithe jane te pazote, ate. Perndryshe ceshtja merr te gjithe kuptimin dhe ska me nevoje te diskutohet.
Nje nga pergjigjet eshte kjo : MENDJA (arsyeja) I MERR GJERAT NGA NJE, ME RADHE, jo te gjitha sebashku. Per kete arsye egzistojne te VUAJTURIT shpirterisht dhe te GEZUARIT truperisht (materialisht). Pra ne kufijte qe na ka vene "jeta" ka kufizime intelektuale dhe materiale. Patjeter qe mund te ndalojme te bejme cdo gje, por ne kete rast nuk do te kemi mundesine te kenaqim as "shqisat" tona. Po crendesi ka perderisa jeta ne fund do te dale e pakuptimte dhe e FUNDSHME? Njeriut i jepen dy mundesi, ose te jetoje jeten - te egzistoje - ose ti jape fund asaj, vdekja. Ketu hyn ne loje "cogito" : mendoj pra jam. Kjo eshte e vetmja "siguri" qe egzistojme. Shume mire njeriu mund ti jape fund jetes por eshte egzistenca ajo qe i jep te vetemen mundesi per te qene i ndergjegjshem, per te jetuar. Dhe kjo pikerisht sepse kur vdesim nuk jemi me, por me ane te egzistences na jepet te pakten mundesia per te shijuar kenaqesine trupore - kenaqesine e qejfit do thesha -, per te cilen jemi te ndergjegjshem, edhe pse mund te jete nje iluzion. Por duke bere kete gje, dhe duke qene se mendja i ben gjerat nje nga nje dhe me radhe, duke bere pikerisht kete te fundit, pra aktin, mendja na ben te harrojme mosmireqenien shpirterore. E di qe ne kete rast duket sikur eshte vetem nje ZEVENDESIM, por mund te mos jete i tille neqofte se aplikohet pergjithmone. Nuk e konceptoj dot ne emer te cfare mund ti jepet me shume vlere shpirtit sesa trupit. Mund ti jepet me shume rendesi shpirtit kur shpresohet se ky i fundit mund te jape nje shpetim pas vdekjes, por juve duke qene se s'besoni ne Zoti, dmth besoni ne karakterin e fundshem te njeriut, nuk duhet te shqetesoheni per kete. Llogjike apo jo?!

E bera ketu nje lemsh te mire Epicurianizmi, Descartizmi, dhe Egzistencializmi (Sartrizmi). Megjithate epiqendra ngelet, ketu, Epicurianizmi! Kush e tha se ku i fundit eshte DEMODE, i tejkaluar apo i vdekur fare!...