LETERSI E PERZGJEDHUR
Faqja 1 e 1
LETERSI E PERZGJEDHUR
LETËR DARDANÃ
Është tmerr është më shumë se tmerr
se si gjërat e mira janë përhere të huaja
psikoanalitikët e trentë frojdi sidomos
përherë kanë të drejtë e ti Dard-Ana nuk e don atë
edhe unë kam filluar ta urrej shkaku yt
ti nuk i don këto vargje e edhe unë
kam filluar ti urrej çuditërisht po më duken disi
si pula të nukta dhe vërtetë nuk kam dashur
kurrë ti besoj epshit së paku jo në rastin tënd
Dardana pasha sytë e mi të përgjakur
flutura ime nuk është turp të puthësh hijet e natës
as të pështysh yjet nuk është turp besomë
është tmerr i thjeshtë se si në mua po fiton
djalli e ëngjëlli po më rri strukur
në një varg që kurrë nuk do të botohet të kam
paralajmëruar ruaju nga gjenitë dhe
budallenjtë ruaju më shumë vetes
dhe mos u fut në vorbull marramendja është
një sëmundje e keqe më e keqe se AIDS dhe se
ethet e minjëve të merr mendët
e humb drejtimin rrëzohesh dhe keqas përgjakesh
të çmend e ti Dardana nuk ke nevojë për çmenduri
ë mirë çmendu në letër shkruaj poezi të çmendur
gënje veten dhe të tjerët më lehtë e ke në këtë botë
më së miri kalojnë rrencat hajnat dhe të pafytyrët
këndoje përditë „Yesterday“ përherë do të ketë një dje
për një nesër nuk jam i sigurtë këndoje pra e të të
sjellë në një pikë dhe në një vend të caktuar ku ne
nuk kemi qenë kurrë kanë qenë shpirtrat tanë kanë qenë
fëmijët tanë kanë qenë shpirtrat e prindërve tanë
djalli e marrtë vetëm hijet tona kanë qenë të betohem
për sytë e mi nuk do të ketë kurrë më sot
ekzistojnë vetëm nesër dhe dje
e dje do të jetë dymijë vjet më parë nën një dardhë
të Dardhanisë e ngulfatur nga terri e unë e ti Dardana
do të jemi të zhbërë një hiç eterik do të jemi
tmerrsisht të lirë nga njëri-tjetri
padurueshëm të lirë
Është tmerr është më shumë se tmerr
se si gjërat e mira janë përhere të huaja
psikoanalitikët e trentë frojdi sidomos
përherë kanë të drejtë e ti Dard-Ana nuk e don atë
edhe unë kam filluar ta urrej shkaku yt
ti nuk i don këto vargje e edhe unë
kam filluar ti urrej çuditërisht po më duken disi
si pula të nukta dhe vërtetë nuk kam dashur
kurrë ti besoj epshit së paku jo në rastin tënd
Dardana pasha sytë e mi të përgjakur
flutura ime nuk është turp të puthësh hijet e natës
as të pështysh yjet nuk është turp besomë
është tmerr i thjeshtë se si në mua po fiton
djalli e ëngjëlli po më rri strukur
në një varg që kurrë nuk do të botohet të kam
paralajmëruar ruaju nga gjenitë dhe
budallenjtë ruaju më shumë vetes
dhe mos u fut në vorbull marramendja është
një sëmundje e keqe më e keqe se AIDS dhe se
ethet e minjëve të merr mendët
e humb drejtimin rrëzohesh dhe keqas përgjakesh
të çmend e ti Dardana nuk ke nevojë për çmenduri
ë mirë çmendu në letër shkruaj poezi të çmendur
gënje veten dhe të tjerët më lehtë e ke në këtë botë
më së miri kalojnë rrencat hajnat dhe të pafytyrët
këndoje përditë „Yesterday“ përherë do të ketë një dje
për një nesër nuk jam i sigurtë këndoje pra e të të
sjellë në një pikë dhe në një vend të caktuar ku ne
nuk kemi qenë kurrë kanë qenë shpirtrat tanë kanë qenë
fëmijët tanë kanë qenë shpirtrat e prindërve tanë
djalli e marrtë vetëm hijet tona kanë qenë të betohem
për sytë e mi nuk do të ketë kurrë më sot
ekzistojnë vetëm nesër dhe dje
e dje do të jetë dymijë vjet më parë nën një dardhë
të Dardhanisë e ngulfatur nga terri e unë e ti Dardana
do të jemi të zhbërë një hiç eterik do të jemi
tmerrsisht të lirë nga njëri-tjetri
padurueshëm të lirë
Re: LETERSI E PERZGJEDHUR
ULJETA LLESHANAKU
NJË PALË SANDALE NËN PEMË
Kaq ishte e gjitha.
Trupi, fryma dhe pema
Tashmë janë në sintoni të plotë.
Pema ? Cila pemë ?!! Nuk ka asnjë pemë përtej dritares
që të mund të lakmojë
paqen e trupave, si të nxjerrë nga deti
cep më cep.
Duhet pak guxim
për të hapur sytë e për t`u ndeshur
me atë gjë të frikshme, që na pret më pas
si të shohësh hënën, hënën në kupë të qiellit, në pikë të ditës
-tamam atë gjë që do të ishte kaq mahnitëse në kohën e vet.
Barku im kontrakton rrallë
si kokë kobre
me gjahun në grykë.
I yti, merr e jep, pa pauza, pa nënkuptime,
përmbyllës, si nje manifest.
Asgjë më nuk do të ketë më atë forcë
por vetëm therma të vogla pa klithëm mbi porcelan
thika ëmbëlsirash.
rutinë.
dhe përfytyrimit i vjen fundi
kur era trupëzohet në një send.
Cila pemë ?!!
Tashmë fryma është e rregullt
gramatikë,
fije bari dhe baltë.
fole e sapobraktisur nga synimi.
Buzëqeshim lehtë, pa thonj, pa thembra,
si një palë sandale
rrëzë trungut të pemës.
NJË PALË SANDALE NËN PEMË
Kaq ishte e gjitha.
Trupi, fryma dhe pema
Tashmë janë në sintoni të plotë.
Pema ? Cila pemë ?!! Nuk ka asnjë pemë përtej dritares
që të mund të lakmojë
paqen e trupave, si të nxjerrë nga deti
cep më cep.
Duhet pak guxim
për të hapur sytë e për t`u ndeshur
me atë gjë të frikshme, që na pret më pas
si të shohësh hënën, hënën në kupë të qiellit, në pikë të ditës
-tamam atë gjë që do të ishte kaq mahnitëse në kohën e vet.
Barku im kontrakton rrallë
si kokë kobre
me gjahun në grykë.
I yti, merr e jep, pa pauza, pa nënkuptime,
përmbyllës, si nje manifest.
Asgjë më nuk do të ketë më atë forcë
por vetëm therma të vogla pa klithëm mbi porcelan
thika ëmbëlsirash.
rutinë.
dhe përfytyrimit i vjen fundi
kur era trupëzohet në një send.
Cila pemë ?!!
Tashmë fryma është e rregullt
gramatikë,
fije bari dhe baltë.
fole e sapobraktisur nga synimi.
Buzëqeshim lehtë, pa thonj, pa thembra,
si një palë sandale
rrëzë trungut të pemës.
Re: LETERSI E PERZGJEDHUR
NATASHA LAKO
Tregim për këpucët e përbaltura
Nga këpucët e përbaltura,
trupi niste përpjetë,
atje lëkura jote e bardhë,
përkundte si në djep
një copë lëkure të vrarë, të zezë.
Ti heshtje,
unë zhvishja baltën shpejt e shpejt, nuk shihja
më këpucë, por dy kafshë të vogla, të therura.
që nuk flisnin më.
O, i kam dashur më shumë se ty,
ato dy kafshëza të vrara, që të ndjekin pas.
Nga një kalë i vjetër dhe i lodhur, ose nga hamshor i zi,
ka mbetur diçka te ti prej të gjithë centaurve.
Tani më kanë mbetur prej teje
vetëm ata dy këlyshë të heshtur, të vegjël.
Tregim për këpucët e përbaltura
Nga këpucët e përbaltura,
trupi niste përpjetë,
atje lëkura jote e bardhë,
përkundte si në djep
një copë lëkure të vrarë, të zezë.
Ti heshtje,
unë zhvishja baltën shpejt e shpejt, nuk shihja
më këpucë, por dy kafshë të vogla, të therura.
që nuk flisnin më.
O, i kam dashur më shumë se ty,
ato dy kafshëza të vrara, që të ndjekin pas.
Nga një kalë i vjetër dhe i lodhur, ose nga hamshor i zi,
ka mbetur diçka te ti prej të gjithë centaurve.
Tani më kanë mbetur prej teje
vetëm ata dy këlyshë të heshtur, të vegjël.
Re: LETERSI E PERZGJEDHUR
Adagio
Gjithe diten ra shi, dhe dita me gri,
Ze thithet nga mbremja qe qete po zbret.
As une nuk e di, as ti nuk e di,
E nesmja c'na sjell, te nesmen c'na pret...
S'do beja habi, sikur ne pusi,
T'me priste ai, qe eger te vret.
Po ja qe vjen ti, e sjell gas te ri,
Dhe iken ai, me vdekjen e vet...[/size]
Ndersa shkruaj
Gjithe diten ra shi, dhe dita me gri,
Ze thithet nga mbremja qe qete po zbret.
As une nuk e di, as ti nuk e di,
E nesmja c'na sjell, te nesmen c'na pret...
S'do beja habi, sikur ne pusi,
T'me priste ai, qe eger te vret.
Po ja qe vjen ti, e sjell gas te ri,
Dhe iken ai, me vdekjen e vet...[/size]
Ndersa shkruaj
Ne cdo germe, rrokje, ne cdo rrjesht,
Ne hapsiren mes tyre, nga vargu ne varg,
Lundron dashuria, dashuria qe s'resht,
Te kerkon ty, detrave, larg...
Ne cdo jamb, ne cdo strofe, ne cdo vjershe,
Ne cdo agim me mjegull e pa mjegull,
Me shfaqesh ti, plot hire dhe e thjeshte,
Mbeshtjelle rreth meje, si kulper, si pjergull.
Ashtu me zente vdekja...
Ne hapsiren mes tyre, nga vargu ne varg,
Lundron dashuria, dashuria qe s'resht,
Te kerkon ty, detrave, larg...
Ne cdo jamb, ne cdo strofe, ne cdo vjershe,
Ne cdo agim me mjegull e pa mjegull,
Me shfaqesh ti, plot hire dhe e thjeshte,
Mbeshtjelle rreth meje, si kulper, si pjergull.
Ashtu me zente vdekja...
Flutura Kujtimesh
C'feshferin keshtu
Ketij muzgu
Arome jargavani?
Flutura kujtimesh
Ma trazojne shpirtin.
Me shum' nga te tjerat,
Ah, te tuat ndritin...[/size]
C'feshferin keshtu
Ketij muzgu
Arome jargavani?
Flutura kujtimesh
Ma trazojne shpirtin.
Me shum' nga te tjerat,
Ah, te tuat ndritin...[/size]
Puthja e fundit
Pikon, rigon nje pikez uji,
E dale shkembit veshur myshk,
Si lot i gruas epshezjarrte,
kur sheh fytyren qe iu vyshk.
Fluron, lodron nje gjeth ne renie,
Kur era fryn e shfryn ne vjeshte,
Si psheretim' e zemres tende,
E dale befas, fare thjeshte...
Fluturon e iken fluturim,
Nje zog qe shume gaze kishte,
Dhe mbetet bosh foleze shkreta,
Mes degeve, ne shelgjishte.
Si lot, si zog, si psheretime,
Gjithcka e shoh si shkoi, si treti,
Vec puthja e fundit mes kujtimesh,
Si tjeter plage e thelle mbeti...
Pikon, rigon nje pikez uji,
E dale shkembit veshur myshk,
Si lot i gruas epshezjarrte,
kur sheh fytyren qe iu vyshk.
Fluron, lodron nje gjeth ne renie,
Kur era fryn e shfryn ne vjeshte,
Si psheretim' e zemres tende,
E dale befas, fare thjeshte...
Fluturon e iken fluturim,
Nje zog qe shume gaze kishte,
Dhe mbetet bosh foleze shkreta,
Mes degeve, ne shelgjishte.
Si lot, si zog, si psheretime,
Gjithcka e shoh si shkoi, si treti,
Vec puthja e fundit mes kujtimesh,
Si tjeter plage e thelle mbeti...
Similar topics
» “Pulitzer” për letërsi fiktive nuk gjen fitues
» Akademi solemne me rastin e 30-vjetorit të themelimit të Institutit për letërsi maqedonase
» Akademi solemne me rastin e 30-vjetorit të themelimit të Institutit për letërsi maqedonase
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi