Letra Lamtumirëse
2 posters
Faqja 1 e 1
Letra Lamtumirëse
nga Ermanda Sat 2 Oct 2010 - 1:48
Sikur te kisha nje copez jete...
Sikur Zoti te harronte per nje moment qe une jam nje dordolec i ndrequr me rrecka dhe te me dhuronte nje copez jete, mbase nuk do ti thosha te gjitha ato qe po mendoja, por sigurisht do ti mendoja ato qe po them. Do i jepja rendesi gjerave jo per vleren, por per domethenien e tyre. Do flija pak, do enderroja me shume, sepse cdo minute qe mbyllim syte humbasim 60 sekonda drite.
Do vazhdojakur te tjeret do ndalonin, do zgjohesha kur te tjeret do flinin. Do degjoja kur te tjeret do flisnin, dhe sa do e shijoja nje akullore me cokollate!!! Nese Zoti do me jepte nje copez jete, do vishesha thjesht, do shtrihesha perballe diellit duke e lene te pambuluar jo vetem trupin por edhe shpirtin tim. Ah Zoti im, sikur te kisha nje copez jete,nese do mundesha, do shkruaja urrejtjen time mbi akull, dhe do prisja te dilte dielli. Nuk do te lejoja te kalonte as edhe nje dite pa i thene njerezve qe dashuroja se i dashuroja. Do te beja cdo burre dhe grua te besojne se jane njerezit qe dua dhe do te dashurohesha me dashurine. Te njerezit do te tregoja se sa gabim bejne kur besojne se ndalojne se dashuruari kur plaken, pa kuptuar se plaken kur ndalojne te dashurojne. Femijes se vogel do t’i jepja pende, por do ta lija te mesonte vete sesi te fluturoje. Pleqve do t’u tregoja se vdekjen nuk e sjell pleqeria por “harresa”. Mesova kaq gjera nga ju,njerezit. Mesova se te gjithe duan te jetojne ne “majen e malit”,pa kuptuar se lumturia qendron ne menyren se si zbret “faqen e pjeret”. Mesova se kur femija i porsalindur shtrengohet mbi pellemben e tij te vogel,per here te pare gishti qe zgjatet i babit te tij e roberon pergjithmone. Mesova se njeriu ka te drejte ta shohe tjetrin nga larte, vetem kur duhet ta ndihmoje te cohet....Te thuash gjithmone ate qe ndjen dhe te besh gjithmone ate qe mendon.. Nese do ta dija qe sot do te ishte hera e fundit qe do te te shihja duke fjetur, do te te perqafoja fort,fort dhe do t’i lutesha Zotit qe te behesha roja e shpirtit tend. Nese do e dija se kjo do ishte hera e fundit qe do te te shihja te dilje nga dera, do te te perqafoja dhe do te te jepja nje puthje dhe do te te therrisja perseri qe te te jepja edhe te tjera. Nese do ta dija qe kjo do te ishte hera e fundit qe do ta degjoja zerin tend, do te regjistroja cdo fjale tenden qe te mund te te degjoja perseri,perseri.. Nese do te dija qe keto do te ishin momentet e fundit qe do te te shihja, do te te thosha “te dashuroj” dhe do te supozoja jo logjikisht se e dije me pare. Ekziston gjithmone nje e neserme dhe jeta na jep edhe mundesi te tjera qe t’i bejme gjerat sic duhet, por nese bejme gabime na mbetet vetem e sotmja. Do te doja te te thoja se sa shume te dua dhe se kurre s’do te te harroj. E nesermja nuk eshte e sigurt per askend, si i ri, si i vjeter. Sonte mund te jete hera e fundit qe i shikon njerezit qe do. Prandaj mos prit me, beje sot sepse e nesermja nuk vjen kurre. Sigurisht do pendohesh per diten kur nuk gjete kohe per nje buzeqeshje, nje perqafim, nje puthje dhe sepse ishe i zene per te realizuar nje deshire te tyre. Mbaji ata qe dashuron prane vetes, thuaju duke mermeritur se sa shume ke nevoje per ta, dashuroji, sillu mire,gjej kohen per ta, thuaju "me vjen keq", "me fal" , “faleminderit” dhe te gjitha fjalet e dashurise qe di. Asnjeri nuk do te te mbaje mend per mendimet e tua te fshehta...
Sikur Zoti te harronte per nje moment qe une jam nje dordolec i ndrequr me rrecka dhe te me dhuronte nje copez jete, mbase nuk do ti thosha te gjitha ato qe po mendoja, por sigurisht do ti mendoja ato qe po them. Do i jepja rendesi gjerave jo per vleren, por per domethenien e tyre. Do flija pak, do enderroja me shume, sepse cdo minute qe mbyllim syte humbasim 60 sekonda drite.
Do vazhdojakur te tjeret do ndalonin, do zgjohesha kur te tjeret do flinin. Do degjoja kur te tjeret do flisnin, dhe sa do e shijoja nje akullore me cokollate!!! Nese Zoti do me jepte nje copez jete, do vishesha thjesht, do shtrihesha perballe diellit duke e lene te pambuluar jo vetem trupin por edhe shpirtin tim. Ah Zoti im, sikur te kisha nje copez jete,nese do mundesha, do shkruaja urrejtjen time mbi akull, dhe do prisja te dilte dielli. Nuk do te lejoja te kalonte as edhe nje dite pa i thene njerezve qe dashuroja se i dashuroja. Do te beja cdo burre dhe grua te besojne se jane njerezit qe dua dhe do te dashurohesha me dashurine. Te njerezit do te tregoja se sa gabim bejne kur besojne se ndalojne se dashuruari kur plaken, pa kuptuar se plaken kur ndalojne te dashurojne. Femijes se vogel do t’i jepja pende, por do ta lija te mesonte vete sesi te fluturoje. Pleqve do t’u tregoja se vdekjen nuk e sjell pleqeria por “harresa”. Mesova kaq gjera nga ju,njerezit. Mesova se te gjithe duan te jetojne ne “majen e malit”,pa kuptuar se lumturia qendron ne menyren se si zbret “faqen e pjeret”. Mesova se kur femija i porsalindur shtrengohet mbi pellemben e tij te vogel,per here te pare gishti qe zgjatet i babit te tij e roberon pergjithmone. Mesova se njeriu ka te drejte ta shohe tjetrin nga larte, vetem kur duhet ta ndihmoje te cohet....Te thuash gjithmone ate qe ndjen dhe te besh gjithmone ate qe mendon.. Nese do ta dija qe sot do te ishte hera e fundit qe do te te shihja duke fjetur, do te te perqafoja fort,fort dhe do t’i lutesha Zotit qe te behesha roja e shpirtit tend. Nese do e dija se kjo do ishte hera e fundit qe do te te shihja te dilje nga dera, do te te perqafoja dhe do te te jepja nje puthje dhe do te te therrisja perseri qe te te jepja edhe te tjera. Nese do ta dija qe kjo do te ishte hera e fundit qe do ta degjoja zerin tend, do te regjistroja cdo fjale tenden qe te mund te te degjoja perseri,perseri.. Nese do te dija qe keto do te ishin momentet e fundit qe do te te shihja, do te te thosha “te dashuroj” dhe do te supozoja jo logjikisht se e dije me pare. Ekziston gjithmone nje e neserme dhe jeta na jep edhe mundesi te tjera qe t’i bejme gjerat sic duhet, por nese bejme gabime na mbetet vetem e sotmja. Do te doja te te thoja se sa shume te dua dhe se kurre s’do te te harroj. E nesermja nuk eshte e sigurt per askend, si i ri, si i vjeter. Sonte mund te jete hera e fundit qe i shikon njerezit qe do. Prandaj mos prit me, beje sot sepse e nesermja nuk vjen kurre. Sigurisht do pendohesh per diten kur nuk gjete kohe per nje buzeqeshje, nje perqafim, nje puthje dhe sepse ishe i zene per te realizuar nje deshire te tyre. Mbaji ata qe dashuron prane vetes, thuaju duke mermeritur se sa shume ke nevoje per ta, dashuroji, sillu mire,gjej kohen per ta, thuaju "me vjen keq", "me fal" , “faleminderit” dhe te gjitha fjalet e dashurise qe di. Asnjeri nuk do te te mbaje mend per mendimet e tua te fshehta...
Ermanda- I/e Regjistruar
Vendbanimi : Ne shtepine e Burrit
Postime : 109
Gjinia : 
Anëtarësuar : 24/09/2010
Mosha : 36
Hobi : Infermjere
Re: Letra Lamtumirëse
nga Anakonda Sat 16 Jun 2012 - 17:34
sa bukur te shohesh se si zanat marin valle,dhe zogjet cicerojne,sa perrallore kur dikush te flet per historit e tyre magjike
dhe adhurojne cdo gje perkrah tyre, si duket ata nuk i ka prekur kurr dashuria........... ..
nuk kan humbur kurr shpresen as pasurine shpirterore te ngelen vetem si kufoma te gjalla.
valle do ket ndonje si un,qe ka nevoj per dikend te shprehu boshllekun dhe dhimbjen qe ndien
sa do doja qe arushi im te fliste,jo vetem te me shikonte,por tme thoshte dicka qe tme bente te ndihem vertet e shoqeruar
dhe as pak e vetme ne nje dhom te erret ku drite ben vetem ndonje makine kur kalon
dhe ate cast shfrytezoj ti shof syt arushit tim,ti them hej je akoma me mua,por as nje here sme pergjigjet.
gjersa un pikellohem,me duket se eshte lodhur me dhembjet e mia dhe ka nevoj per qetesi.
por shpirti im sesht i qete kurr,eh sa her mendoj,valle ku do jet ajo lumturia ime shpirterore qe mos te ndiej me as gje.
eshte veshtire te shihesh lulet se si hapen ne mengjes,,,,,,,,kur un dua qe cdo gje te mbaj zi,sepse shpirti im eshte i humbur
cdo gje ecen perpara gjersa un rri gjithmone me ate boshllekun tim,smund ta harroj kurr se si u zhduk lumturia ime
nga se kishte frike te rrinte prane meje,madje ishte shum e mbrojtur sepse zemren time e kishte pushtuar te gjithen
shpirti gjithmone i perkiste atij,mos valle gabova qe i fala cdo pjese timen,cdo ndjenje qe kishta ja dhash,,,,
mos valle dashuria ime e tepert e largoi,gjithmone me nje pse ngela gjithmone,me vret kur e mendoj cdo here
tani
sikur deshira e shpirtit tim eshte te mbulohem me lule te bardha,sepse
sikur dhe te kthehet lumturia ime, nuk do jet si me pare qe e prita me
krah hapur,tani kam frike,se mos me genjen dhe me largohet serisht,
eshte me mire te ik nga gjithckaja,sepse as gje me nuk lulezon per mua
edhe perse lulet dhe natyra me buzeqeshin ne mengjes nuk me gezojne.
buzeqeshja ime iku ne drejtimin e pa ditur,sikur dhe ta kerkoj anembane botes nuk do ta gjej.ai ka ikur pas eres ku vec fletet e rena nga pemet dhe valet e detit e ndjekin.
dhe adhurojne cdo gje perkrah tyre, si duket ata nuk i ka prekur kurr dashuria........... ..
nuk kan humbur kurr shpresen as pasurine shpirterore te ngelen vetem si kufoma te gjalla.
valle do ket ndonje si un,qe ka nevoj per dikend te shprehu boshllekun dhe dhimbjen qe ndien
sa do doja qe arushi im te fliste,jo vetem te me shikonte,por tme thoshte dicka qe tme bente te ndihem vertet e shoqeruar
dhe as pak e vetme ne nje dhom te erret ku drite ben vetem ndonje makine kur kalon
dhe ate cast shfrytezoj ti shof syt arushit tim,ti them hej je akoma me mua,por as nje here sme pergjigjet.
gjersa un pikellohem,me duket se eshte lodhur me dhembjet e mia dhe ka nevoj per qetesi.
por shpirti im sesht i qete kurr,eh sa her mendoj,valle ku do jet ajo lumturia ime shpirterore qe mos te ndiej me as gje.
eshte veshtire te shihesh lulet se si hapen ne mengjes,,,,,,,,kur un dua qe cdo gje te mbaj zi,sepse shpirti im eshte i humbur
cdo gje ecen perpara gjersa un rri gjithmone me ate boshllekun tim,smund ta harroj kurr se si u zhduk lumturia ime
nga se kishte frike te rrinte prane meje,madje ishte shum e mbrojtur sepse zemren time e kishte pushtuar te gjithen
shpirti gjithmone i perkiste atij,mos valle gabova qe i fala cdo pjese timen,cdo ndjenje qe kishta ja dhash,,,,
mos valle dashuria ime e tepert e largoi,gjithmone me nje pse ngela gjithmone,me vret kur e mendoj cdo here
tani
sikur deshira e shpirtit tim eshte te mbulohem me lule te bardha,sepse
sikur dhe te kthehet lumturia ime, nuk do jet si me pare qe e prita me
krah hapur,tani kam frike,se mos me genjen dhe me largohet serisht,
eshte me mire te ik nga gjithckaja,sepse as gje me nuk lulezon per mua
edhe perse lulet dhe natyra me buzeqeshin ne mengjes nuk me gezojne.
buzeqeshja ime iku ne drejtimin e pa ditur,sikur dhe ta kerkoj anembane botes nuk do ta gjej.ai ka ikur pas eres ku vec fletet e rena nga pemet dhe valet e detit e ndjekin.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Re: Letra Lamtumirëse
nga Anakonda Sat 16 Jun 2012 - 17:35
Sa veshtire eshte te shofesh se si lulzon natyra, si lindin dashuri
te reja, perderisa dashurija jone eshte fikur, as lotet e derdhura e as
fjalet e sinqerta plot ndjenja nuk sollen realizimin e dashrise sone.
Ne
ty derdha peshen e dashurise,peshen e varferis se fatit e cila na ndau
dhe shtoi mallin e syve qe te kerkojn cdoher te perlotur, por ti je e
strehuar ne zemren time nga e cila nuk do te dalesh kurre.
Dashurija
per ty shtrihet ne pafundesi. Ti ike, toka per ty u zhduk, mirpo edhe
lumturija ime mbeti vetem hija e dashurise. C'te bej tash kur jam mesuar
ne pranin tende, qe perher me behet sikur te mos jetoj fare Engjelli
ime.
Te prita si lulet qe presin diellin pranveror, te prita dhe po
pres me rjedhjen e kohes mbytese,ende notoj ne detin e dhimbjeve, por
nuk e dij pse nuk fundosem dot.Armen me te forte qe e kisha dikure "DASHURIN" e kam ende dhe do ta
ruaj gjithmon, por te lutem mos e kerko kthimin tim. Engjulle nuk kam
fuqi qe ta hap rrugen e veshtire deri te pushkatimi im, ngase jame e
malisur nga malli, pikellimi, vetmija, e vuajtjet qe do te varosin
triumfin e dashurise tone qe tash eshte vetem fantazi, ender e re e
kendshme po pa e shijuar.
Me gjithat nje kenge vaji e gjen veten gjithmon.
te reja, perderisa dashurija jone eshte fikur, as lotet e derdhura e as
fjalet e sinqerta plot ndjenja nuk sollen realizimin e dashrise sone.
Ne
ty derdha peshen e dashurise,peshen e varferis se fatit e cila na ndau
dhe shtoi mallin e syve qe te kerkojn cdoher te perlotur, por ti je e
strehuar ne zemren time nga e cila nuk do te dalesh kurre.
Dashurija
per ty shtrihet ne pafundesi. Ti ike, toka per ty u zhduk, mirpo edhe
lumturija ime mbeti vetem hija e dashurise. C'te bej tash kur jam mesuar
ne pranin tende, qe perher me behet sikur te mos jetoj fare Engjelli
ime.
Te prita si lulet qe presin diellin pranveror, te prita dhe po
pres me rjedhjen e kohes mbytese,ende notoj ne detin e dhimbjeve, por
nuk e dij pse nuk fundosem dot.Armen me te forte qe e kisha dikure "DASHURIN" e kam ende dhe do ta
ruaj gjithmon, por te lutem mos e kerko kthimin tim. Engjulle nuk kam
fuqi qe ta hap rrugen e veshtire deri te pushkatimi im, ngase jame e
malisur nga malli, pikellimi, vetmija, e vuajtjet qe do te varosin
triumfin e dashurise tone qe tash eshte vetem fantazi, ender e re e
kendshme po pa e shijuar.
Me gjithat nje kenge vaji e gjen veten gjithmon.
Anakonda- V.I.P Anëtarë
- Vendbanimi : Australia Postime : 31717 Gjinia : Anëtarësuar : 02/12/2011 Mosha : 34 Hobi : Once Upon A Time
Similar topics» Komandant Teli - Letra
» SHBA: Letra e NOS ekziston
» Letra e Kennedy del në ankand
» Letra e Sulltanit për Skënderbeun
» Del në ankand letra e Ajnshtajnit për Zotin
» SHBA: Letra e NOS ekziston
» Letra e Kennedy del në ankand
» Letra e Sulltanit për Skënderbeun
» Del në ankand letra e Ajnshtajnit për Zotin
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi|
|
|