A e sundojnë botën jashtetokesoret..?

Piramida e sundimtareve...!!




Ne jetojmë në një univers të pamatë, i cili është pjesë e një vetëdijeje të pafund shumëpërmasore, që ne e quajmë Zot dhe Krijues. Ne jemi qenie shumëpërmasore. Prandaj, ky material ka për të qenë shumëpërmasor, nëse do të arrijë të japë një kontribut të çmuar për lirinë njerëzore.

Ky material shfaq në mënyrë të dyfishtë manipulimin e përditshëm të jetëve tona prej një klike sekrete dhe paraqet shkaqet shpirtërore e zgjidhjet, të cilat do tu sillnin lirinë e vërtetë të gjitha qenieve që jetojnë mbi të, në planetin Tokë.

Lidhjet e mëvonshme, të cilat ne i mendonim dhe i ndjenim në vetvete qysh përpara se unë të shpleksja këtu manipulimin botëror dhe emërtimin e disa njerëzve e organizatave të përfshira në të, kanë rëndësi ngaqë mbi to skicova kontekstin, në të cilin i pata paraqitur këto çështje.

Gjëja e fundit që do të dëshiroja, është leximi i këtij materiali prej njerëzve plot me zemëratë, urrejtje dhe dënim për manipulatorët botërorë, për atë që ata janë duke bërë, pasi unë nuk e shkrova këtë libër për të gjetur fajin, por thjesht që të tregoj se çfarë ndodh kur raca njerëzore e dorëzon mendjen e saj gjetiu dhe sa shpejt do të ndryshojnë gjërat – madje ato janë duke ndryshuar - nëse do të ktheheshim sërish prapa.

Unë i kam përcaktuar emrat, sepse ne kemi nevojë të dimë se kush është përtej manipulimeve, nëse duam të shpalosim se çfarë po ndodh. Kjo shpalosje do t’u jepte njerëzve mundësitë e ballafaqimit me veprimet e tyre dhe do të arrinin ta shinin këtë si pikësynim të tyre për kontroll dhe mbizotërim ndaj të tjerëve, si një shprehje të çekuilibrit të tyre të thellë e të fshehtë dhe të një antipatie ndaj vetvetes.

Ngritja e perdes së sekretit do ta shpejtonte momentin kur ditët e një sundimi dhe manipulimi të tillë do të merrnin fund. Por klika e elitës që kontrollon botën, të cilën unë e kam quajtur Elita Botërore, është krijesa jonë. Nuk është mirë të hedhësh urrejtje dhe dënim në drejtim të tyre për sëmundjet e botës. Po, ashtu siç ju do ta shihni, i njëjti grup manipuloi dy luftërat botërore dhe të gjitha ngjarjet negative me rëndësi botërore në këtë shekull, por edhe më përpara.

Por pa mbështetjen e racës njerëzore, ata nuk do të mund t’i bënin këto. Një elitë e vogël nuk mund të krijonte luftëra pa bekimin e mijëra ose miliona njerëzve të përdorur si karburant për përplasjen. Nëse njerëzit lexojnë këtë libër dhe bëhen të përgjegjshëm për atë që ka ndodhur vetëm nga Elita Botërore, ata nuk do të përsëritin gabimin për të cilin unë flas. Ajo që po ndodh në botë është një pasqyrim, këtu dhe tani, për atë që ndodh brenda nesh, racës njerëzore. Ne e krijuam këtë realitet. Po si?

Në kundërshtim me drojën që po tregon shkenca mjekësore, trupi ynë fizik nuk është e gjithë qenia e njeriut. Është guaska fantastike fizike, përmes së cilës përjetësia sjell te ne përvojën fizike të botës. Ka shumë më tepër te ne, se sa një trup. Krijimi është shprehja e një mendjeje të pacak dhe të gjitha format e jetës janë aspekte të kësaj mendjeje; ajo që disa njerëz e quajnë Zot. Ne jemi njëri-tjetri. Ne jemi të gjithë Zot, nëse dëshironi të përdorim këtë emërtim.

Në zemër të kësaj mendjeje është një ndërgjegje, të cilën e shoh si një dritë të vakët - Burimi i vetëdijes, nga e cila të gjithë mendojnë se kanë ekzistencën. Krijuesi qëndron në një numër të pafund përmasash, gjatësish vale e frekuencash të realitetit.

Kjo botë fizike është vetëm njëra prej tyre. Këto frekuenca ndajnë të njëjtën hapësirë, të cilën e pushton edhe bota jonë fizike, në të njëjtën mënyrë siç bëjnë të gjitha radiot, televizioni dhe frekuencat e valëve të telekomunikimit në zonën tuaj, të cilat ndajnë të njëjtën hapësirë që pushton edhe trupin tuaj tashmë. Ato nuk interferojnë me njëra-tjetrën, për shkak se janë në frekuenca ose përmasa të ndryshme; ato vibrojnë me shpejtësi të ndryshme.

Në momentin e vdekjes, shpirti, emocionet, mendja jonë, gjithçka që është mendim, ndjenja jonë, tërhiqet nga trupi, nga “kostumi gjenetik hapësinor”, siç e kam quajtur unë. Ky shpirt i përjetshëm lëviz në një gjatësi tjetër vale të realitetit, në një tjetër “botë”, për të vazhduar evolucionin e vet. Kjo është gjithçka që ndodh gjatë një “përvoje vdekjeje të afërt” ose një “përvoje jashtë trupit”, kur njerëzit largohen nga trupat e tyre fizikë për njëfarë kohe, përpara rikthimit, për të treguar historitë e mrekullueshme të ngjashme për atë që ka ndodhur me ta. Jeta është e përjetshme, për cilindo.

Në vetvete, aftësitë tona mendore, emocionale dhe shpirtërore janë një seri fushash me energji magnetike që bashkëveprojnë me njëra-tjetrën nëpërmjet shtjellave të energjisë, të njohura gjerësisht prej botës së hinduve dhe sanskritëve si çakras, e cila do të thotë mekanizëm i dritës. Këto shtjella janë spirale të energjisë, të cilat priten në të gjitha nivelet e qenies sonë dhe i kalojnë energjitë midis tyre. Është ky sistem nëpërmjet të cilit, një çekuilibrim i nivelit të emocioneve, i shkaktuar ndoshta prej streseve, është hedhur në anën tjetër, mbi nivelet e tjera të qenies sonë, duke përfshirë së fundi trupin fizik. Kjo është mënyra nëpërmjet të cilës stresi shkakton sëmundje.

Ajo që ne e quajmë sëmundje “fizike”, realisht është një disharmoni shumëpërmasore ose mungesë qetësie.* Ne jemi vazhdimisht duke përthithur energji magnetike nga kozmosi, kryesisht nëpërmjet “bazës” së çakrasit në fund të shpinës. Pas kësaj force jetësore, të kaluar përmes niveleve të qenies sonë, e cila merr ato që i nevojiten prej saj, ne e shpërndajmë energjinë jashtë, nëpërmjet çakrasit, mbrapa në drejtim të kozmosit dhe të botës përreth nesh .

Këto janë energjitë që ndiejnë njerëzit kur thonë se dikush u dhuron atyre një “atmosferë” të keqe apo të mirë. Është njëlloj edhe kur themi se një shtëpi ose një vend na bën të ndihemi “të lumtur”, “të mirëpritur” ose të “trembur”. Ajo që ne e quajmë “atmosferë”, është e realizuar nga vibrimet (fushave të energjisë) e krijuara prej njerëzve ose tani për tani, ose në të shkuarën. Njerëzit shpesh ndiejnë parehati në skenat e betejave, për shkak se përjetojnë largimin e energjive nga vetja prej dhimbjes, agresionit dhe vuajtjeve që i përfshijnë.

Ka një ndryshim jetësor mes energjisë që hyn ndërmjet bazës së çakrasit dhe asaj të cilën e transmetojmë ne. Kjo energji ndryshon në natyrën dhe formën e saj kur kalon përmes nesh. Ajo merr vulën me modelin tonë unik dhe ky model pasqyron saktësisht se çfarë është duke ndodhur brenda nesh, nga ana mendore, emocionale dhe shpirtërore. Sekondë pas sekonde, ne transmetojmë një fushë energjie, e cila reflekton atë çka jemi duke menduar ne vetë. Kjo duket sikur nuk ushtron ndonjë ndikim për manipulimin e botës, por, në fakt, është palca e asaj që ka ndodhur dhe vazhdon të ndodhë.

Ju mund ta imagjinoni këtë proces si një ndarje të roleve nën një kapsulë magnetike ose një atmosferë rreth e rrotull vetes. Nën ligjin e një tërheqjeje të tillë, kjo fushë energjie magnetike, së jashtmi, pasqyron te brendësia e personit për ta mbajtur atë të tërhequr në fusha energjie të harmonishme. Gjithçka është energji, ashtu si një rrymë e qendërzuar, edhe shkenca, me mendjen e saj të mbyllur, është në fillimet e veta për ta vlerësuar këtë.

Një person është një seri fushash magnetike, kështu që është një hierarki, një përvojë, një situatë, gjithçka. Jeta është një ndërveprim i këtyre fushave të energjisë, ku secila prej tyre ka aftësinë për të menduar dhe për të mbajtur informacion. Energjia është vetëdije, vetëdija është energji. Ato janë e njëjta gjë. Kjo tingëllon e rëndë për ta besuar, se si ka mundësi që muri, uji apo shkëmbi mund të mendojnë dhe të mbajnë informacion, ndërkohë që përmbajnë fusha të energjisë magnetike. Çfarë është brenda kompjuterit me të cilin unë po punoj tani dhe që mban informacionin që jam duke shkruar? Një disk magnetik.

Është i njëjti parim. Arsyeja se përse na tërheqin njerëz të veçantë, vende, përvoja dhe mënyra jetese është për shkak se jemi magnetikisht të tërhequr prej tyre. Dhe kjo tërheqje vjen nga magnetizimi i “kapsulave” tona. Këto kapsula, në trajtë, janë një pasqyrim i asaj që mendojmë dhe ndiejmë rreth vetes sonë.

Jetët tona janë një përgjigje fizike ekzakte e nënndërgjegjes së vetë mendjes sonë. Ashtu si e mendon dhe e percepton vetveten dhe botën ajo, ashtu pushon me njerëz, vende dhe përvoja që na tërheqin. Ashtu siç ndodhte me mua kur isha fëmijë dhe e kishim zakon të thoshim: “Mendo për shansin dhe fati do të të ndjekë”. Kjo përmban një të vërtetë të përhershme, ndonëse nuk ka të bëjë me fatin. Ne na tërheqin njerëz, vende dhe përvoja, të cilat lidhen magnetikisht me kapsulën tonë.

Kështu, nëse mbajmë përbrenda mendimin se do të jemi gjithmonë të varfër dhe të shtypur, ky model do të mbetet nën kapsulë. Ju do të thoni se kjo kapsulë do të bëhej në këtë mënyrë kapsula e mungesës së shpresës. Ky model magnetik do t’ju tërheqë drejt përvojave, të cilat ju sigurojnë, se do të ngeleni të varfër dhe të shtypur. Pra, ne krijojmë realitetin tonë vetjak. Kjo është aq jetësore për ta kuptuar, jo vetëm në lidhje me këtë libër, por për vetë rrethanat e jetës:

Ne krijojmë realitetin tonë vetjak

Fetë dhe tekstet e lashta shkojnë mjaft mbrapa duke pasur një temë të përbashkët: “Ç’do të mbjellësh, do të korrësh”, “Sy për sy e dhëmb për dhëmb” dhe “Çfarë doni t’u bëni të tjerëve, do t’ju bëhet edhe juve”. Fjala, e cila e shpreh të gjithë këtë proces, është tashmë e mirënjohur si “karma”. Shumë shpesh kjo karma ngjan vetëm në terma negative. Diçka e pakëndshme ndodh me disa njerëz dhe ata thonë se kjo duhet të jetë “karma” e tyre.

Kjo është paraqitur veçanërisht si një formë e dënimit. Në këtë nivel, ky është dënim, vetëdënim. Ne e krijuam atë, jo me shumë irritim, me logjikë, me tundjen e gishtit të Zotit. Ajo që ne e quajmë karma, sipas pikëpamjes sime, është vetëm një tjetër botë për të përshkruar mënyrën me të cilën krijojmë vetë realitetin tonë.

Nëse kemi çekuilibrime që na çojnë drejt veprimeve të këqija kundrejt të tjerëve, këto çekuilibrime gjithashtu do na tërheqin kundrejt një përvoje fizike, tamam sikur ndodhemi përballë një “pasqyre” të asaj që mendojmë në vetvete. Në këtë mënyrë, ajo çfarë duam t’u bëjmë të tjerëve, do të rikthehet mbrapa kundrejt nesh, sepse ne ende do të jemi duke mbajtur çekuilibrimin, mungesën e vetë dashurisë, e cila do të tërheqë këto përvoja. Nëse ndihemi mirë në raport me vetveten dhe japim një panoramë pozitive për jetët tona, ne do t’i krijojmë këto botë rreth e rrotull nesh. Kjo është “karma” pozitive.

Unë ndryshoj nga panorama e Gjeneratës së Re për karmën, e cila duket se beson se, nëse ne dikur do të kishim bërë diçka, kjo duhet të sillte një reagim karmik, pavarësisht se cili do të ishte ky reagim i mëvonshëm. Unë ndiej se, nëse veprojmë negativisht kundrejt të tjerëve, njohim arsyen se përse vepruam kështu dhe nëse më pas do të ndryshonim shkakun e brendshëm të këtij veprimi, ne, në fakt, do të ndryshonim natyrën e transmetimit magnetik, vetë kapsulën, por pastaj nuk do të tërhiqeshim në “karma”. Kjo nuk është e nevojshme, pasi e kemi pranuar çekuilibrimin brenda nesh.

Për këtë është e gjithë karma. Krijimi është kryer mbi bazën e dashurisë. Dashuri për vetveten dhe dashuri për gjithë të tjerët. Karma është pjesë e kësaj dashurie. Kjo është një mënyrë që na lejon të ballafaqohemi me vetveten, pa i ngarkuar bagazhet negativisht dhe të vazhdojmë përpara. Kjo është një ndihmë për evolucionin, një dhuratë, jo një dënim, pavarësisht se vendosnim ne vetë të veprojmë kështu. Nuk ka rëndësi se çfarë përvoje keni pasur në jetën tuaj ose çfarë përvoje jeni duke kaluar tani, sepse ju dhe jo dikush tjetër e krijoi këtë përvojë.

Dy gjëra të vlefshme mbani mend pasi ta përfundoni këtë libër, si dhe nga vetë jeta juaj: mendimi ngordhalaq krijon viktimën reale. Dhe, nëse e besoni këtë, ju do ta pranoni më tutje këtë viktimë.
Ky krijim i realitetit ndodh në disa shkallë. Shuma totale e bashkëpunimit të individëve grumbullohet në mendjen kolektive të njerëzimit.

Çdo specie ka lidhje me një mendje kolektive, me të cilën të gjithë anëtarët “individë” të kësaj specieje janë të lidhura. Ne shtojmë rastet e mendimit tonë në mënyrë të pandërprerë te niveli i kolektivit dhe kemi mundësi të shfrytëzojmë shembujt e mbajtur në nivelin kolektiv. Ky është një proces dydrejtimësh. Ne japim e marrim. Shkencëtarët kanë ngritur diçka të quajtur sindroma e majmunit të njëqindtë, për të cilën kam shkruar edhe në libra të tjerë.

Ata kanë zbuluar se, nëse ndonjëherë një numër i caktuar individësh brenda species mëson diçka të re, befas pjesa tjetër e kësaj specieje mund ta bëjë këtë gjë pa u shfaqur. Ata e bëjnë këtë thjesht me instinkt. Ndonëse institucioni shkencor nuk mund ta shpjegojë këtë nëpërmjet pamjes pabesueshmërisht të kufizuar të jetës, procesi është mjaft i thjeshtë.

Ky numër i caktuar përçon në një kohë të caktuar brenda species njohurinë e re brenda nivelit kolektiv, ku është arritur një pikë e "masës kritike”. Njohuria krijon mjaft fuqi në mendjen kolektive ndaj asaj që është zotëruar prej çdo anëtari tjetër të species. Kur harmonizohen me njëra-tjetrën kundrejt vibrimit (shembulli i mendimit), që përmban këtë njohuri, ato dinë se si ta bëjnë diçka pa e parë të shfaqur, pasi ky model të menduari është duke i udhëzuar ato.

Ne e quajmë këtë instinkt ose frymëzim, kur, në fakt, është një akordim ndaj një vibrimi (një frekuence), i cili e mban këtë informacion. Gjithçka që u tha rreth këtij krijimi individual të realiteteve, është i aplikueshëm edhe nga mendja njerëzore kolektive. Ajo pasqyron shumën totale të mendimit njerëzor, një shumë të cilën njerëzimi e zotëron në vetvete si një të tërë. Nëse njerëzimi nuk e pëlqen diçka me dëshirë, nuk e dashuron me dëshirë dhe nuk e respekton diçka me dëshirë, ai do të krijojë të njëjtin realitet të mrrolur në planet.

Kjo do ta tërhiqte kundrejt manifestimeve fizike, ashtu si kjo e shfaq kuptimin e vet të vlerës dhe të fuqisë. Vetëm se në këtë rast, kapsula magnetike nuk është një kallëp vetëm për një person, por për të tërë planetin.

Shihni pasojat e këtij procesi në të gjitha ditët tona të sotme. Njerëzimi si një i tërë dëshiron të qëndrojë larg përgjegjësive të tij në lidhje më atë që ndodh në botë. Kur diçka shkon keq, ne dëgjojmë qaravitjen: “Çfarë po bëjnë ata për këtë?” Ne rrallë kërkojmë përgjegjësi nga vetja.

Mund të jemi të pakënaqur me politikanët dhe bankierët, por shumica e njerëzve ende e kanë më kollaj të kërkojnë ndaj të tjerëve, se sa të pranojnë përgjegjësinë për të luajtur rolin e tyre. Këta janë shembujt e mendimit, të cilët mbizotërojnë mendjen kolektive dhe kjo ka krijuar kështu këtë realitet mbi një kolektiv, planet, nivel. Mendja kolektive ka krijuar një përgjigje kundrejt kësaj dëshire që “atë ta bëjë” dikush tjetër, nëpërmjet tërheqjes së bashku në fushat e energjisë - së njerëzimit - për të ndërtuar linjën sekrete, e cila tani kontrollon drejtimin e jetëve të gjithsecilit.

Ne kemi dhënë për këtë çfarë na është kërkuar ose jemi “kujdesur” për këtë realitet. Është njëlloj si me besimet fetare. Ato gjithashtu janë krijuar prej modeleve të mendimit të mendjes njerëzore, siç është media dhe institucione të tjera, të cilat përdorin frikën dhe veprimin e fajshëm për qëllimet e manipulimit dhe kontrollit.

Ato pasqyrojnë kolektivisht atë që miliarda njerëz bëjnë në jetën e tyre të përditshme; manipulojnë frikën dhe rrugët e dënueshme për të arritur pikësynimin. Vëzhgoni veten tuaj për pak ditë dhe shikoni se sa herë ju (dhe të tjerët) përdorni frikën dhe fajësimin për të kontrolluar një situatë. Ju e bëni këtë pa e kuptuar dhe ne ua u lëmë fëmijëve tanë këtë model zgjidhjeje si trashëgim. Çfarë është kjo që u themi atyre?

“Djalë i keq. Nëse do ta bësh këtë përsëri, do të të jap një dackë të fortë. Prit sa të vijë babai në shtëpi dhe ai do të të bëjë të pendohesh për çfarë po bën”. (Frikësim)

“Ti, vajzë e keqe. Si e zhgënjeve mamin dhe babin? Pse na trishtove dhe na hidhërove kaq shumë? Ja si na e shpërbleve!” (Fajësim)

Këta janë disa shembuj të vegjël të mënyrës së frikësimit dhe fajësimit që përdoren mbi fëmijët. Që nga mosha e hershme, ata mësojnë të bëjnë të njëjtën gjë me të tjerët. Me kalimin e kohës, ne hyjmë në botën e të rriturve dhe ndër marrëdhëniet që vazhdojnë, përdorimi i frikës dhe i fajësimit për kontroll dhe manipulim janë bërë një art më vete.

Dhe atyre duhet t’u jepen medalje për këtë. Ky model mendimi ka mbizotëruar vazhdimisht mendjen kolektive dhe ka krijuar një pasqyrim fizik kolektiv - fetë dhe institucionet e tjera, të cilat na tregojnë çfarë të mendojmë nëpërmjet përdorimit të frikës dhe fajësimit për kontroll. Përsëri, ne i krijuam ato. Më së paku, ato janë një reflektim kolektiv i yni. Ky është një lajm i mirë, pasi ne kemi fuqi ta zhvendosim këtë manipulim global duke lëvizur prej manipulimit tonë vetjak.

Një transformim i tillë i ndjeshmërisë njerëzore është kaq jetik për të ardhmen e këtij planeti dhe të botës ku jetojnë fëmijët tanë. Dëshira njerëzore për ta çuar mendjen larg problemeve, ka lejuar një strukturë që të ecë përpara për më shumë se mijëra vjet dhe tashmë ndodhet në prag të krijimit të një diktature fashiste botërore.

Fashizmi përfundoi me Adolf Hitlerin? Sa mirë nëse do të ishte kështu. Këto mendje të ngjashme, të cilat kontrollojnë qeverisjen sekrete botërore, e cila minutë pas minute është duke manipuluar mendjen njerëzore për të pranuar një përqendrim botëror të tiranisë. Kjo tirani është quajtur Rendi i Ri Botëror dhe, po qe se nuk e shkundim veten nga dremitja jonë shpirtërore, do të manifestohet si një qeverisje botërore; një bankë qendrore dhe një monedhë e vetme; një ushtri botërore dhe një popullsi me mikroçip (mikropërgjues) të lidhur me një kompjuter botëror. Nëse ndonjëri mendon se kjo është qesharake, 100 faqet në vijim vlejnë për ta bërë esëll. Ne çuditemi me gjithë këto gjëra. Është koha të rritemi dhe të zgjohemi.

Ashtu siç do të lexoni historinë se si jeta jonë dhe jeta e këtij planeti ka qenë kaq e kontrolluar dhe e manipuluar, po ashtu ju kërkoj që të kujtoni se ne vetë e kemi krijuar këtë realitet. Njerëzit që kam përmendur dhe ngjarjet që kam përshkruar, janë vetëm pasqyra që ia pasqyrojnë mbrapsht racës njerëzore dhe Tokës modelet e mendimit brenda nesh. Kjo botë është tërësisht mendim njerëzor, i shndërruar në realitet fizik. Kur ne njohim se çfarë janë këto modele negative dhe i ndryshojmë ato, realiteti ynë do të ndryshojë, madje edhe bota do të ndryshojë, gjithashtu. Por deri tani kjo gjë nuk ka ndodhur.

Kjo fillon dhe mbaron me ne.

cfare nuk po degjojm me then te drejten