Të jetosh në flluskë!

Si çdo ditë, edhe këtë javë kryeministri i shqiptarëve ka shfaqur në ekrane profi lin e tij të sqepartë, për të kënduar të njëjtën partiturë të suksesit ekonomik. Ritmi dhe teksti, janë i njëjtë me atë që ka mësuar në rininë e tij. Argumentet kanë mbetur po ato, dhe kur sulmon projektet alternative, kultura i shkon deri tek taktika e NEP-it e përdorur nga Lenini dhe e mësuar në “Historinë e Marksizmit”. Përpiqet të bëjë ithtarin e “Reagan ekonomisë”, duke ia futur Roma për Toma koncepteve të saj. Ky mish-mash kulturor, duhet t’i vijë nga anglishtja që ka mësuar duke dëgjuar programin botëror të BBC-së. Imazhi i kardiologut të dikurshëm që mësonte me batanije mbi kokë për t’u ruajtur nga spiunllëqet e komshinjve dhe të krushqisë, iu faneps teleshikuesve kur ia tha ambasadorit britanik në takim. Shpresonte që mëkëmbësi i “Madhërisë së Saj” ta besonte, çka mund të ketë ndodhur. Vështirë të ketë takuar ambasadori i Albionit një kryeministër që të gënjejë ditën për diell për gjëra banale. Ne që kemi jetuar këtu, e mbajmë mend se në librari kishte në shitje të lirë metoda për mësimin e anglishtes, dhe gjysma e shkollave e kishin me detyrim në program, që në klasë të pestë e deri në vitin e dytë universitet. Por ne jemi regjur nga gënjeshtrat e tij.
Nuk ka dalje që mungon të këndojë litaninë e suksesit ekonomik. Për parametrat e tij, ecja e vendit e tillë është. Por meqenëse sensorët i ka instaluar në familjen e vet, ka mundësi që në rang kombëtar t’i ketë të rremë. Padyshim që vajza dhe djali i kanë punët mbroth. Po ashtu edhe fondacioni i gruas. Por në ekonominë shqiptare punët janë ca më ndryshe. Vendi, që varet në masën 80% nga eksportet dhe investimet greke dhe italiane, nuk mund të prosperojë, ndërsa partnerët e tij janë duke u mbytur. Nëse statistikat e tregojnë ndryshe, i bie që janë treguesit të falsifikuar dhe jo realiteti. Një dhe një bëjnë dy, të paktën që nga koha kur u shpik numërimi. Rezultat tjetër, mund ta japë një deficent i ngelur në klasë.
Forumi i Davosit i këtij viti e vinte theksin, si shkakun kryesor të krizës që po përjetojmë, pikërisht tek përqendrimi i pasurive në pak duar, dhe në teoritë liberiste në ekonomi që presupozojnë pjesëmarrjen minimale të shtetit në ekonomi. Qëkurse bota është kjo që është; kur grekët dhe romakët nisën të ndërtonin polis-et dhe perandoritë e tyre, shteti ka pasur rolin e rregullatorit, për të ekuilibruar shpërndarjen e pasurisë dhe ndërhyrë në politikat e parasë, tatimeve, çmimeve. Mosndërhyrja e shtetit, ka rezultuar si drogë për ekonominë me efekt afatshkurtër, dhe shkatërrim për shoqërinë në terma afatgjate. “Taksa e sheshtë” që iu ofron doktori shqiptarëve, njihet prej kohësh dhe është përdorur nga perandoritë të cilat mbledhjen e tatimeve e shpërndanin nëpërmjet delegimit, ose nga shtete të pakonsoliduara, të pazota të aplikonin taksë tjetër, për shkak të administratës së korruptuar dhe të paaftë. E tillë ishte Lindja europiane në të shkuarën e afërt dhe është Shqipëria sot. Anarkia në planifikimin ekonomik, ka sjellë mbylljen e bizneseve në përmasa epidemike. Ndërtuesit marrin borxhe që të paguajnë të vjetrat, ndërkohë rruga e shpëtimit në kushtet e një krize botërore nuk është ndërtimi i pallateve të reja me shpresë se do shiten, kur tregu ka vite në vend numëro. Një mënyrë shpëtimi do ishte rinegocimi i borxheve ndaj bankave, pasi këta biznesmenë janë pula që bëjnë vezën që hanë shqiptarët. Dhe meqenëse u përmendën bankat, duhet një ndërhyrje e thellë në kontrollin dhe vendosjen e rregullave të tyre. Bankat që operojnë në tregun shqiptar, kanë ndër interesat më të larta në botë, duke i bërë të ngjasojnë më shumë me fajdexhinj, se operatorë modernë të tregut financiar. Por doktori as e ka haberin dhe as e ka ndër mënd që të ndihmojë e vendosë rregulla në këto dy sektorë jetikë të ekonomisë shqiptare. Ndërkohë, vazhdon shitjen e aseteve strategjike të vendit, me çmime minimale dhe operatorëve të panjohur, si shprehje jo vetëm e mungesës së vizionit, por edhe e krizës akute të mungesës së likuiditeteve. Sipas gjithë parashikimeve, në dekadat që vijnë, luftërat dhe konkurrenca e kombeve do jetë pikërisht për ujë dhe hidrokarbure. Që të dyja këto resurse, janë trajtuar me miopi nga qeverisja aktuale. Me shitjen e tyre, vriten me një gur tre zogj: Së pari futen para në buxhetin e shtetit; së dyti i jepet një firme e cila është e lidhur me fije të fshehta me interesat e familjes; së treti, i lihet ‘tokë e djegur’ kundërshtarit që mund të vijë nesër në pushtet. Dhe nuk duhet shumë kujtesë për të gjetur të ngjashmit. A nuk u bë kështu me “ARMO”-n? A nuk u pretendua që kolaudimi i makinave do t’i jepej një firme prestigjioze, por në realitet është e një shqiptari me banim në Zvicër, i cili mund të jetë mik i familjes së Berishës, por vetëm famë ndërkombëtare nuk mund të ketë, pasi ky është aktivitet që në botë e bën çfarëdolloj ofiçine? Dhe së fundmi, ku do t’i gjejë burimet financiare për rimëkëmbjen e vendit një qeveri post- Berisha, në kushtet kur borxhi ka arritur kufirin maksimal të lejueshëm dhe organizmat ndërkombëtare nuk të lejojnë të marrësh tjetër, ose të skualifikojnë si kreditor i besueshëm, dhe ndërkohë asetet kombëtare janë të gjitha pothuajse të shitura?
Kryeministri i shqiptarëve, është grotesk në shfaqjet e tij. Mbahet mend si imitonte Katonin e pakorruptueshëm të Romës së lashtë dhe betohej për reprezalje ndaj njerëzve që laheshin në vaskat e florinjta, ndërkohë që i biri i tij vendoste fitilat për të hedhur në erë 26 shqiptarë. Do kujtohet si miku më i mirë i serbëve në trojet shqiptare, dhe si iu ka hedhur trutë e gomarit disave që besojnë ende në patriotizmin e tij. Do shkruhet për bëmat e tij në manipulimin e zgjedhjeve, si një dëshmi e turpshme e mungesës së sensit civil. Por mbi të gjitha do kujtohet për flluskat iluzore të mirëqenies ekonomike të shqiptarëve, të cilët dy herë e kanë pritur si shpresë e madhe, dhe të dyja herët janë tallur keqazi nga ai. Por gjithsesi do mbahet mend.

(er.nu/GSH/BalkanWeb)

me gjith kryeminister,me vjen shum keq per keto qe shkuan;apo me degju fjalet e te tjereve(hall se te merr perendia e hall se te ben pucin komshia)i thon nje fjale