Xhelozia tek fëmija i parë pas lindjes së fëmijës tjetër

Për xhelozinë tek fëmijët flet doktor Amir Harithi, i cili thotë:
"Xhelozia është dicka e natyrshme, e cila shfaqet tek të gjithë fëmijët
dhe në mënyra te ndryshme si p.sh. urinimi me dëshire ne gjumë, mbyllja e
syve në mënyrë nervoze, goditja e tokës me këmbë, dëshira për të
urinuar shpesh, kërkimi prej nënës se tij që ta mbajë në krah apo t'i
japë të hajë me dorën e saj, dëshira për t'iu kthyer biberonit përsëri,
të folurit sikur fëmijët e vegjël, negativiteti, refuzimi i ushqimit,
shndërrimi në fëmije me naze dhe prishës i lodrave te tij. Këshillohet
që nëna të tregohet e kujdesshme në vënien re të këtyre sjelljeve dhe në
eleminimin e tyre."

Doktor Harithi shton: "Që të trajtojmë
xhelozinë, na duhet fillimisht të dimë se si vjen ajo, dhe të mundohemi
ta parandalojmë atë. Ja si fillon e shfaqet xhelozia tek fëmijët. Ne
momentin e afrimit të kohës së lindjes së fëmijës së dytë e largojmë
femijen e pare për disa ditë nga nëna e tij derisa ajo të dalë nga
spitali Kur del nga spitali ajo është akoma e lodhur dhe ka nevoje të
pushojë.Fëmija mundohet të afrohet pranë nënës së tij pas mungesës së
gjatë që ndodhi mes tyre, por nuk e gjen ashtu siç do ai. Pasi nëna
stabilizohet, fillon të interesohet për beben e posalindur, duke i
kushtuar gjithnjë e më pak kohë fëmijës së parë. Më pas fillojnë vizitat
nga familja dhe të afërmit për të uruar ardhjen e foshnjës së vogël, të
cilët flasin përgjithësisht për beben e vogël, duke theksuar tek fëmija
i parë daljen nga fokusi i vëmendjes.Gradualisht fëmija i parë fillon të besojë se prindërit nuk e duan më,
ose e duan pak. Me rritjen e moshës, fëmija i parë ndihet keq dhe bëhet
xheloz edhe kur qortohet apo dënohet nga prindërit për gjëra të cilat i
lejohen më të voglit.

Xhelozia tek fëmija i vogël fillon atëherë
kur i madhi shkon në shkollë, dhe e gjithë familja interesohet për të,
ku njëri prej prindërve e merr për dore e dhe me gëzim e percjell për në
shkollë.
Doktor Harithe shton gjithashtu se "Eshtë shumë e vështirë
ta pranohet nga fëmija dy-vjecar ardhja në familje e fëmijës së dytë.
Zgjidhja më e përshtatshme për këtë problem është mos ndryshimi i orarit
të përditshëm të fëmijës së madh mbas ardhjes së fëmijës së dytë, si
dhe eleminimin e shkaqeve të xhelozizë, dhe korrigjimi i situatave që
shkaktojnë keqkuptimin apo hatërmbetjen e fëmijës.
Fëmija xheloz në
përgjithësi është fëmijë jo i lumtur, dhe duhet që nëna të bëjë cështë e
mundur që ta lumturojë atë me kujdesje, vëmendje, siguri, dhurata,
lëvdata, etj.Duhet që nëna të minimizojë qortimin apo dënimin e fëmijës së madh, edhe
sikur ai të dëmtojë fëmijën e vogël. Eshte e rëndësishme që të
stimulohet tek fëmija i madh ndjesia e "partnerit" për fëmijën
pasardhës, përkundër asaj të "rivalit".

Ndër sjelljet e
xhelozizë, gjithashtu janë edhe thithja e gishtit, urinimi me dëshirë
dhe dëshira për prishjen e gjithckaje. Duhet të verifikojmë shkaqet që e
kanë bërë fëmijën të ndiejë pasiguri, armiqësi, brengosje. Shkaqeve
duhet tu kushtojme vëmendje dhe ti konsiderojmë me kujdes dhe maturi pa
anashkaluar asnjë detaj, në mënyrë që trajtimi i tyre të jetë sa më i
plotë dhe efikas, dhe kjo fazë kalimtare të shmanget apo amortizohet, pa
lënë pasoja në personalitetin e fëmijës.