Histori E Dhimbshme ( Kushtojini 2 Min Nga Koha Juaj )

Ai: _Alo!
Ajo: _Po, kush ështè?
Ai:_Jam un!
Ajo:_Cfare do?
Ai:_Dua të më thuash se më
dashuron.
Ajo:_Përsëri, Ti nuk lodhesh?
Ai:_Kush dashuron nuk lodhet
kurre.
Ajo:_Mbaroi!!!
Ai:_Cfare thua une nuk vlej asgjë
më
për ty?
Ajo:_Nuk ka rëndësi tani jam
lodhur.
Ai:_Të lutem...
Ajo:_Pse?
Ai:_Sepse une të dua...
Ajo:_Atëher më harro.
Ai:_Preferoj të vdes se sa të të
harroj!
Ajo:_Atëher vdis...
___Pas një jave një person pyet
dikë:
-Pse vdiq ky djali ri ishte i semure?
Dhe i përgjigjen:
-Jo ky djali vrau veten për
dashuri...
Në diten e varrimit ajo ishte aty i
vuri një lule të kuqe mbi varr
duke qare dhe tha:
-EDHE UNE TE DUA SHUME...
Ai u shfaq në qiell dhe tha:
-Shum vonE.
"Ndonjëher nuk i vlersojm njerzit
kur i kemi pran pastaj kur i
humbim ato na kujtohet se sa
shum i duam por, mund te jete
SHUME
VONE...!!!!!!!

Cpaska qen nje shtrig kjo goca...ku ta gjej qe dikush tme doj aq shum sa ka dashur ky ket....shum shum e trish,eh medet"Kur tvijn mendt tikin dhent"Shum e trishte kjo historia..

Duajini prinderit.....edhe nese ata gabojne .. duhet te mendoni .. ju sa here keni gabuar te vegjel...

HISTORI VERTETE PREKESE……..♥♥ :'((

Nje vajze per vellain e saj binjak qe nuk eshte me:
Ej vellacko e di, ndenjem 9 muaj bashke te barku i mamit, ti me shtyje dhe shkelmoje se ishe pakez me i madh se une, kur lindem prap linde 3 minuta para meje. Filluam te rriteshim por une isha me e shkathet, fola dhe eca me shpejt se ti. Ateher nuk kuptonim dhe vetem ziheshim per lodrat, per ushqimet, madje dhe kush te ulej te prehri i mamit. Me vone u rritem, ti ishe gjithcka per mua, te doja shume, te dua akoma shume. Ti ishe idhulli im, me ty ndjehesha e sigurt, e mbrojtur. Nuk kisha frik nga asgje. Por gjerat ndryshuan nje dite. Ate dite te zeze ne rruge ajo makine e mallkuar qe vinte me shpejtesi te hodhi larg nga rruga. Tu afrova, te flisja e te tundja duke menduar se po luaje me mua, por gjaku filloj te behej si pellg rreth teje. Tu luta qe te ngriheshe te me flisje. Me the "NUK KAM FUQI, POR TI MOS QAJ SE UNE TE DUA SHUME" ti nuk fole me. . . kurre me nuk e degjova zerin tend. . . kurre me nuk i pash te hapur syt e tu te bukur. Te kishin veshur bukur ate dite, dukeshe kaq i bukur dhe aty kuptova qe engjejt nuk i lejon Zoti te rrine ne toke. Une ngela vetem...pa ty....pa engjellin tim.
Vitet kane kaluar, por une prap te ndjej prane meje, prap te dua shum fort, PRAP ME MUNGON SHUME ENGJELLI IM. . .:'(

Histori shume e bukur por prekese :'(

Dua te vij ne dasmen tende!
Dua te te shoh dhenderr e ate nuse !
Nga vuajtja do qesh... do qesh shume madje,sepse ajo duhet te kujtohet si dita me e lumtur e jetes tende!...
Por a do jesh ti i lumtur? A do qeshesh kur te me shohesh me rroba te bardha?
A do te qash si dikur?
A do me perqafosh fort ne ate dite te mallkuar te jetes tende?

Do mundohem te qesh, ti s;duhet te me shohesh duke lotuar...
por mos me kerko te te uroj,sepse kam frike se do te hidhem ne krahe, e s'do te shkeputem dot prej aty... Ndaj do rri te te shoh per se largu, do admiroje djalin qe ka te drejte te te qendroje prane... Ajo s'duhet te kuptoje qe une s'duhet te jem aty...

Do kercej per ty... do kercej si asnjeher dhe me nje buzeqeshje fallco do shoh fytyren tende... Kam frike se te gjithe njerezit do e kuptojne brengen time... Kam frike se dikush do tentoje te me largoje prej aty.... sepse ajo s'ka per ta kuptuar kurre dashurine tone....

Gjithcka duhet te jete perfekte ate dite... ti... nusja... lulet... njerezit... gjithcka....
Ndersa une ????.... E c'rendesi ka se si do ndihem une o zemer.... ajo eshte dasma jote!
Vajzes qe ke ne krahe , nje fjale do ti them, ti s'mund te me ndalosh, askush s'ka per te me ndaluar..... Nuk do ti kerkoje te behet menjane, as qe te largohet nga jeta jote, thjesht do ti kerkoje te te beje njeriun me te lumtur ne bote.... Do ti kerkoje te luftoje per te fituar zemren e dashurine tende... e mua te me zevendesoje... do ti them qe ka nje njeri te mrekullueshem ne krahe.... te te doje ashtu sic une nuk munda......

Ajo ndoshta do habitet, ndoshta do trishtohet per "ne'..... ndoshta do gezohet per "ju", ne fund te fundit cfare faji ka ajo per te drejten qe asaj iu dha....

Pastaj do largohem... nusen do ta perqafoj!
Do ta pyes nese me lejon te te shtrengoj doren ty... dhe nese po, ashtu me sy te perlotur e me nje buzeqeshje fallco do te kerkoje te me zevendesosh... Po zemra ime, keshtu do te them e do te shoh per here te fundit ne sy, do mundohem te kuptoje se cfare ato duan te me thone.... Me nje deshire te madhe per te qendruar do te largohem prej aty!
Do zhdukem nga ajo turme qe nuk me dha mundesi te te puthja, te te perqafoje, e te perkedhelja per te fundit here.....

Po ti c'do besh pastaj? Dasma duhet cuar deri ne fund... ndaj do gezosh per cka jane aty, e do trishtohesh per ato qe une mora me vete "LUMTURINE"...
Por ti mos u trishto zemer,fundja s'eshte faji yne qe ne u ndame,kujto e mbaj mend gjithmone qe une isha prezente ne ate te mallkuar qe quhej "DASMA JOTE"

Me beri vertet me qajt

1 HISTORI.......SHUME PREKESE.......LEXOJE :'((

Une jam nje vajze e lindur ne 1994. Femije i vetem,teper i llastuar, e dashur ne maksimum nga prinderit...nuk kishte deshire te mos ma plotesonin..kam veshur rrobat me te mira,kam udhetuar kudo, kam qene ne shkollat me te mira private ...aktualisht studioj ne Tirane ne universitet..Nje gje qe me bente pershtypje qe e vogel ishte se te afermit nuk me afronin shume. Ndersa kusherinjve te mi i sillnin gjera t bukura apo dhurata per mua skujtoheshin kurre! Gjithmone e vija re diferencen por pa e vrare mendjen! Keshtu u rrita me nje jete te qete dhe me dy prinder te adhurueshem. Nje dite te bukur vere,gjate nje kafeje me nje mikun tim...ne menyre shume spontane une zbuloj se isha nje femije i adoptuar! Te gjithe e dinin pervec meje...tani e kuptoja cdo gje...prandaj foto me te hershme te mia ishin mbi moshen 3 vjec...prandaj ishte diferenca me kusherinjte e mi...te gjithe e dinin. Ne ato momente se kam dashur me veten...ato dite cdo nate me zinte gjumi duke qare...mendoja : Pse sme deshen?? Pse me hodhen tutje? Pse me braktisen...Pas nje fare kohe dhe kur ndjehesha pak me e sigurt mora vendimin te diskutoj me time me. E pyeta rreth prejardhjes time dhe me koke ulur ajo e pranoii! Filloi te me tregonte gjera qe sot e ksaj dite me djegin ende perbrenda...me tha keto fjale.
Pasi kishim humbur femine e pare doktorret nk na dhane me shpresa per femije keshtu ne vendosem te adoptonim nje. Tek jetimorja une isha femija me energjikk...vetem levizja...por ama aty jetonim me shume veshtiresi...pa ngrohje..me 2 vaktee...pa kushtet e nevojshme per nje jetese te rregullt.
Nena ime biologjike me kishte braktisur te sapo lindur ne maternitet ...si kishte interesuar asgje..me kishte lene. Skishte menduar per fatin tim..ne 97 kohe krizee..pa buke jetimorja...punonjesit nuk vinin ne pune..16 femije te moshes 2deri ne 5 vjec vetemm duke qare e te uritur...Smund ta perballoj ...eshte e veshtire ta shoh veten n pasqyre dhe tmos e njoh!
Kush eshte ajo? Pse me la ? A duhet ta kerkoj? E detyroi situata? Apo turpi i kohes e detyroi te me linte vetem e te pambrojtur? Ju lutem me ndihmoni me pergjigje, apo nese keni nje eksperience te njejte me mua, se keto pyetje nukA me lene te qete... :'((