Dua Te Them Vetem se "Te Dua"

Une doja te isha me te,doja ta kisha prane gjithmone,doja te isha e lumtur gjithmone,prane tij.Ngjante me ato endrrat e mia te femijerise ,kur enderroja nje djalosh te embel si mjalti,te bute si Winnie,dhe me karakterin e njerit prej heronjve te perrallava.Ai ishte real ama,ai ishte aty per mua,ai me mbronte,me shante dhe pastaj me perqafonte fort.Me bente te isha nje femije perseri,me endrrat e padjallezuara,e mbushur me shpresa dhe me shume force,me force per te luftuar per te..edhe per te arritur ate qe skam arritur akoma me njeri ..Lumturin e te dyve qe na shoqeroj deri pak vite me pare qe ai tu largonte pergjithmon nga mua ,duke me kerkuar qe un te beja jeten time edhe te isha e lumtur edhe te imagjinoja se ishte ai ,Koha kaloj edhe akoma jam ketu duke menduar rikthimin e ti rikthimin qe ben pernate ne endrrat e mia rikthimin qe ben ne kujtimet e mia te dikurshme qe kurr si harrova po veten time lendova duke mos i dhen rruge jetes time edhe duke menduar se gjithcka eshte e kollajte te harrosh po smundesh te harrosh ate qe ke perjetuar me dike qe ke dashur edhe ke ndjer ate qe asnje deri tani ste ka dhuruar pervec ati njeriu qe sot jeton ne kujtimet e tua edhe ne endrrat e tuaja ..Erdhi koha te them Lamtumir endra ime e perhershme.Sepse duhet ti jap nje shans edhe jetes time qe te mundohem te jem e lumtur me dike tjeter.

Ishin vetem 2 te rinj...cmendurisht te dashuruar.
Djali i perkiste fese katolike dhe vajza muslimane.
Gjithcka ishte kunder asaj dashurie.
Asnjera familje nuk pranonte per asgje ne bote.
Dy te dashuruarit ishin ndare ne dysh [familja apo ne te dy]
U be nje kohe e gjate qe mundoheshin te zbusnin zemrat e familjeve te tyre,
por mentaliteti i forte fetar i kishte verberuar, pa marr parasysh se behej fjale per lumturin e femijeve te tyre.
Koha kaloi dhe sbente gje tjeter vecse rritej me shume nje dashuri e paster tashme perfundimisht e ndaluar.
Nje dite djali takoi vajzen dhe i tha:- zemer me do?
vajza:- e puth dhe i thote:- ti je dashuria ime e perjetshme.
Djali i tha qe kishte marr nje vendim, te arratiseshin dhe te jetonin diku larg.
Vajza e perlotur pranoi dhe i tha qe me ty do shkoja deri ne fund te botes, edhe pse te dy ne, do leme gjysmen e zemres ne familjet tona.
U zhduken.
Mjaftoi nje dite qe gjithe te kuptonin gjithcka. [Ata u larguan nga shtepia]
Familjet ishin betuar qe asnjeri prej tyre me nuk kishte vend tek ato, ishte shpejt per nje betim te atill, gjakrat ishin te nxehte, por ata te dy asgje ne bote nuk i kthente mbrapa.
Dy te rinjte kishin shkuar ne nje qytet te larget, me shum mund gjeten nje shtepi te vogel dhe nje pune qe te mbijetonin. Asgje nuk i mposhte as varferia qe i kishte mbuluar........
Kaluan plot dy vite dhe ata vendosen te martohen.
Vajza veshi vellon e bardhe, dhe djali po e priste jashte me kostumin e zi dhe nje kemishen te bardh. Te ftuarit numeroheshin me gishta, ishte vetem shoqria qe ato kishin njohur mbrenda atyre dy viteve.
Hyren ne kishe dhe pasi perfunduan ceromonin, djali i tha: na duhet te shkojme de ne nje tjeter vend. Vajza u habit dhe i tha: po tani ku?
Do shkojme dhe ne xhami, duke u betuar qe per ne te dy te mos kete dy fe por nje e vetme ajo e DASHURISE.
Dhe keshtu u martuan e pas nnje viti linden nje djale.
Ishte fryti i nje dashurie te mrekullueshme, ai gezim nuk kishte limit.
Dhe mbrenda atij gezimit mungonin gjyshrit e shume te tjere.
Donin ta ndanin dhe me te tjere, malli per ta ndjehej dhe keshtu vendosen t'i takonin, edhe nqs do i kthenin shpinen si dikur do largoheshin me nje cope zemre te vrare, por te pakten sdo u mbeste peng sepse tentuan nje tjeter bashkim.
Mirpo gjerat kishin ndryshuar, koha u kishte kthjelluar mendjen dhe zemren dy familjeve. Ata u rikthyen tashme 3 vete, askush nuk fliste pervec loteve. Lot malli, faji dhe dashurie njekohesisht. Me ne fund ajo dashuri u plotsua, me ne fund ajo dashuri bashkoi jo vetem dy zemra, por dhe dy familje tashme miq, miq te perjetshem, te cilet kuptuan se eshte DASHURIA MBI GJITHCKA

Je e rendesishme sepse...
Nje copez jete e shfaqur nga hici, keshtu mund te te quaj. Edhe pse e paarritshme, ti je e tille.
Je ajo copeza qe me duhej per te hedhur nje hap, qe ishte goxha i rendesishem ne jeten time.
Je ajo copeza qe mbante ate driten e shpreses, qe para teje dukej e pamundur te shfaqej diku.
Je ajo copeza qe vjen ashtu papritmas si nje mengjes pranvere, qe sapo hap syte, gjen lule te celura.
Je ajo copeza qe, mban drite, mban arome jete, mban dashuri, mban shpres, mban buzeqeshje, dhimbje, lot dhe zhgenjime njeheresh.
Je ajo copeza qe me nevojitej per te vazhduar te ndertoj zinxhirin jete.

Je, ajo pjesa e rendesishme per ate kohe, per ate pjese te jetes time.

Ja pse nuk dua kurre te degjoj fjalen 'Me fal qe hyra ne jeten tende'. Ja pse nuk do te te harroj kurre, sepse ishe, je, dhe do mbetesh pjese e jetes time. Do kesh nje vend te rendesishem, nje hallke pa te cilen zinxhiri-jete do ishte ne dy pjese armike me njera tjetren...!

Nene dua te te kem prane
C'eshte ky mur Berlini qe po na ndan
Pse s'na le te perqafohemi si gjithmone
nga njeri-tjetri, pse na largon

Oh, nene te lutem afrohu tek un
se te dua me te vertete shume
je gjeja me e shtrenjte qe kam ne bote
por me ty nuk po takohem dot..
SE KURBETI ZI, NA SHKATRROJ
E NA LA TE NDARE PERGJITHNI!

se them mew sesja vlen