AZEM SHKRELI U NGJIT NË MAJË TË LETRAVE SHQIPE DHE VETES I KRIJOI PAVDEKSINË

: Kategoria: Kultura











Autoritet i cili nuk mund të zëvendsohet, që i mungon shumë Kosovës, me
të cilin do të kishim një krijimtari më të mirë, një kinomatografi më
moderne. Një poet që tërë qenja e tij i kushtohej poezisë, vërtetë ai
ishte vet poezia!
Poezia e tij nuk mbeshtetej ne anëne reagimit,por në urtësinë. Azemi
ishte figurë madhore intelektuale,një poet që e mbajti gjallë lirinë e
Kosovës. Ishte poet i gjykimit të thellë, poet që kerkonte që koha të
mos kohoj pa ne. Ai nuk kishte nevojë për lavdata, nga se ishte lavdata
vet. Shkreli ka gëdhendur gjuhën dhe kanxjrrë thesare prej saj. Ishte i
afert me njerëz, te lexoje Azemin dhe më pas të qëndroje me te, nuk do
të kishe vërejtur fare ndryshime, ai ishte poezia vet. I ka dashur
shumë mërgimtarët, dhe ka bashkëpunuar meta. Shihej se kishte një
ngarkesë psikologjike në rrafshin kombëtar.
Ka qenë i afërt dhe bashkëpunetor me personalitete te shquara gjermane,
veqmas me Hans Joachim-Lanksch dhe Bodo Gudjons. Kosova dhe shqiptarët
kudo që ndodhen,
me vdekjen e Shkrelit humbën, prijësin e teatrit, prijësin e
shkrimtarëve,të kosovafilmit, poetin, prozatorin dhe dramaturgun,
gazetarin e shkelqyer:

Ishte autor i shumë librave”Bulzat”,”Engjujt e rrugëve”;”di një fjalë
prej guri”,”Nga bibla e heshtjes”,”Pagëzimi i fjalës”,”Kënga e
hutinit”,”karvanii bardhë,etj…….,deri te vëllimi i fundit ”Zjarr i
fjetur”.
Veprat etij ishin te vequara dhe te botuara në shumë gjuhë:
angleze,italiane,hungareze,rumune,ruse,turke,gjerm
ane,daneze,arabe,sllovene,maqedone,dhe serbe.
Ai me kohë kishte hapur rrugë në krijimtarinë dhe kulturen shqiptare,
por edhe në gazetari, dalloheshin reportazhet e tij të veqanta dhe të
guximshme për kohën e tij. Shkreli ishte poet mendimtar, poet që aq sa
mbështetej në përvojen e tij, po aq në fuqinë e mendimit, kurse natyra,
elementi rustikal dhe idilik, janë vetëm mjete për të ambientuar
objektin e observimit. Te libri i heshtjes, heshtja na del si një
alegori, meqë shenjon fjalën e brendshme të poetit, urtinë dmth, fuqinë
emendimit. Ai i ka frymëzuar brezat pas me porosinë:
Mos u bën poet,nese nuk mundtë lindesh ,në secilin varg, në secilën fjalë”;
”Por edhe mos u bë poet, nëse nuk mund të vdesish , përsecilin varg, për secilën fjalë”!!!

Te poezitë e SHkrelit, peshohen mirë fjalët, si fjala e shenuar, po
ashtu ajo e thënë, del si një nga problemet kyqe dhe me funksion të
veqantë.

MBI DET

Skajin nuk ta pamë fundin
nuk ta dimë
na more me vete
Gjëmim i fjetur s´dimë
ku po na shpie
lamtumirë brigje
Poshtë peshkaqen lartë
peshkanjerëz
i bukur o.

Me dhembje e perjetuam ndarëjen e tij fizike nga ne,
ne mërgimtarët e NRW,së në Gjermani, në Qendrën Kulturore Shqiptare, në
Gelsenkirchen, undamë nga ai një javë para se te jepte frymen e fundit!
At kohë ai mbajti në at qendër një orë letrare. Aty unë lexova cikel
poezish nga permbledhja ime”TOKË DARDANE”,duke u kthyer nga nga skena,
në vend që t'ja jipja një liber, ai ma ori nga dora,e lexoj për pak
qaste, pastaj erdhi:
Më thas e i kishte pëlqyar shumë, dhe do ta lexonte tërsisht, kur të
kthehem pas dy javëve me tha, do të bisedojmë më gjërsisht!Por
fatkeqësisht, shkoi dhe nuk u kthye më.
Fjalët e tija më mbeten në kujtesë, kurse lajmi i vdekjes se tij na pat
rënë si rrufe. Azem Shkreli, iku në jetën tjetër si çdo udhëtar i kësaj
bote, natyrisht iku heret, por mbeti në majë të letrave shqipe. Ne
krijuesit në mërgim, me mall e kujtojmë, e nderojmë, e kultivojmë dhe e
rrespektojmë.

SHABAN CAKOLLI