Stoli i dashurise.

Mbremje!Mbremje e bukur vere,ku njerezit shetisin te gezuar,krah per krah me bashkeshortet,shoket ,shoqet e miqte.Kisha vendosur me ne fund te dilja dhe une.Isha e trishtuar,e lene mbas dore,e braktisur pasi i dashuri im ishte divorcuar nga une.
Arsyeja?Kot fare,dashuria jone shteroi,mjaft u dashuruam,tani dua te jem i lire,te jetoj jeten time si dua une,pra dua te jem i lire...
C'paradoks?! U mundova t'i kerkoj arsyet e kesaj ndarje,t'i kerkoj arsyet objektive,t'me mbushte mendjen se ku kisha gabuar,s'isha ne nivelin e duhur a ku s'i isha pergjigjur deshirave te tij,por me kot...I dashuri im ishte i vendosur se dashuria jone ishte zbehur,ishim ftohur dhe nuk mund te vazhdonim me...
Eh!C'mund te beja une?Me cfare mund te kundershtoja une ?Me forcen e vajzes?Me forcen e atyre qindra e qindra vajzave qe braktisen si pa te keq nga te dashurit e tyre?Mendojne valle se cfare bejne ata?Jo,nuk mendojne se vyshkin me qindra lule,petalet e te cilave i rrezojne ne toke ku arrijne edhe te shkelen me kembe nga qindra udhetare te ndryshem...U bera shume pesimiste,shoqet me flisnin,sidomos shoqet e mija te dhomes.Me qendronin shume prane dhe me benin moral duke u munduar te me mbushnin mendjen se isha akoma nje gonxhe e pa celur mire dhe do te lulezoja perseri....Arriten t'me mbushin mendjen per te dale shetitje se bashku ne bulevardin e bukur dikur te endrave te mija...
Dola nga konvikti,ngadale ngadale hyra ne bulevard dhe per cudi nuk mund te perqendroheshadot,nuk ktheja pershendetjet qe merrja nga shoket,shoqet ndoshta edhe nga ndonje i aferm i cili habitej me indiferentizmin tim...Por mendja ime punonte vetem ne nje vend.A do ta shihja valle ate?A do te merrja pershendetjen e tij?O,Zot, si do ta dalloja silueten e tij te cilen kisha kohe pa e pare?Ne nje segment te caktuar te bulevardit,afer hyrjes per ne parkun e bukur te dashurise une ecja e ecja dhe papritur kthej koken majtas per te pare dhe per t'u perqendruar tek nje stol...
Uh,c'zagushi e madhe ishte sonte!Darka ose mbremja me mire ishte e qete,ajri i parkut i paster,por une nuk e di pse paskam nje siklet kaq te madh.Rrahjet e zemres sikur m'u shtuan dhe kembet po i hidhja instiktivisht....Ato drejtoheshin vetem majtas per te arritur tek i bukuri stol ku ishin shlodhur me dhjetra here ne nete si kjo dhe ne nete te tjera me ere e shi .Eh i dashur!Po ate nate kur tufani uturinte rreth parkut te kujtohet?Ne te dy te ulur tek ky stol dukej sikur e sfidonim ate dhe ashtu te dashuruar ne qeshnim te lumturuar.E sfidonim ate sepse krahet e tu te fuqishem me shtrengonin fprt fort dhe nuk kishte tufan te na ndante...Te pakten keto fjale degjoja nga goja jote ne ato nete me hene e magjike.O ,Zot!Hedh syte tek stoli dhe oh...per cudi,per ironi te fatit tim shoh ate...po,po ate te dashurin tim.Ferkoj syte se mos kushedi rastesisht me jane veshur nga sikleti qe kam dhe mbledh forcat e perqendrohem...Nuk eshte alibi,eshte ai ,po ,po dhe jo vetem...Ja pra kush na qenka ne mes qe dashuria jone u zbeh.Ja nje dashuri e re paska pushtuar zemren e zemres sime.E shkreta zemer!Po si mund ta durosh kete gje valle?
Dhe tani vertet ndjej nje keputje te pergjithshme,nje humbje ekuilibri dhe i varem shoqes sime ne krah...
Kjo ishte goditja ime e dyte.Kjo ishte ...ishte ...vdekja ime.Me dukej sikur te gjithe yjet e qiellit po binin para syve te mi...
Po kush ishte valle ajo qe zuri vend ne zemren tende? E ,kushdo qofte ,eshte dikushi,dikush me e afte se une qe pushtoi te dashurin tim.
Lufte ndjenjash,lufte mendimesh, hamendjesh e pse jo edhe xhelozie
Duke soditur stolin tim me ato dy silueta siper tij mendoja...Do te kete jetegjatesi kjo dashuri e lindur apo prape ne brendesine e saj do te kete zhgenjim,do te kete nje tradheti te trete?Do kete tradheti dhe nje tjeter do zere vend ne zemren e tij?Mos i dashur,mos keshtu...tani besoj premtimet qe me beje mua po ia ben asaj...dhe ajo te beson...
Me lendove,me kepute pa celur mire ,me plagose zemren,por dije mire se nuk me humbe shpresen...
Diku ne kthim,degjoj tingujt e nje kenge shume te preferuar,tinguj te cilet vinin nga nje ze i ngritur i nje manjetofoni,valet ete cilit nepermjet zerit melodioz te Manjola Nallbanit ,percillnin tek une vargjet e bukura...
...dhe pranvera serish do te vije
...e ,do te sjelle tjeter dashuri...

Te dua!!!
Cdo cast qe te shikoj e kuptoj se te DUA
esht e qarte..nuk do te ket tjeter per mua
se ti je e vetmja qe me ben te dridhem
je ajo qe nga gezimi me ben te hidhem
sa her qe ne sy te shoh me vjen te te them te dua
po kam hall se ti nuk ndjen te njejten gje per mua..
dhe prandaj ne fshehtesi kete ndjenje e ruaj
duke pritur gjate qe nga fjalet e tua te mos vuaj
po kjo ndjenje e fshehur perjet nuk mund te rrij
ndoshta dhe per te nje cast i duhur do te vij
dhe un ateher do te kem ty ne krahet e mi
dhe bashk do te cajm dhe hapesiren pa kufi
se un ne krahet e tua asgjeje si trembem
ndaj kur ste kam nga cdo gje i druhem
se ti....je e vetmja per mua
dhe un....vec ty te dua...
un jeten time pa ty dot se konceptoj
ndaj po me refuzove ne iluzione do te jetoj
se ti je e vetmja per mua
ndaj dhe un aq shum te dua....
por cdo gje qenka e kote...esht von
te zemren tende dikush tjeter jeton
ai ndonese nuk te do sa te dua un
arriti ate qe un doja me aq mund
tani jeta ime nuk ka me kuptim......
me nje shikim jetes time i dhe mbarim

o klea e ke qa me lot

Shume bukur klea!Sa dashuri qe na kane lenduar zemrat dhe sa stole dashurie ka valle?Te pershendes zemer dhe te uroj te kesh gjithmone pranvere ne shpirtin tend.

Shpesh pranoj pyetje nga shoqeria q’eshte per ty Dashuria”
Valle e gjithe ajo dashturi shkoi ne harrese.
A thua ajo dashturi a do te kete kthese.
Nuk isha fajotre qe te desha pa kufi ty per mua ishe e vetmja dashuri.
Me mbulojne valet e vetmise duke ikujtuar ditet e dashurise.
Meshire eshte te jetojme te ndare.
Mekat eshte te jetojme duke qare.
Pse te dua as vet sedi!!!
Por kurr s’do te largohem nga jo “DASHURI”.

une kom pas karrike per vete..

bravo , shume te bukura.

Qeli pranvera me ne te dy ishin ditet me te bukura ne jeten tone kaluam se bashku ditet me te nxehta lulet kan qel me ne te dy te gjithe na kan pasur lakmi qe kemi kaluar mire por,vendi yne nuk harohet kurr ne nje drur te vjeter jane te shkruar dy shkronja ato jan shkronjat e para te emrave tone qe do te mbetin simbole te dashuris tone te perjetshme, me von …filluan probleme te ndryshme fjal te ndryshme pengesa te ndryshme por prap se prap i kam mbyllur veshet dhe kam thene:ky do te jete fati im, ky do te jete jeta ime,ky do te jete gjysma e jetes sime,ky do te jete gjysma e trupit tim dhe kurr nuk do te ndahem na ti dhe vazhduam se bashku kaluam dhe krijuam dashurin e shtrenjte une isha shpirti yt binjak dhe ti ishe pllumi im i bardh qe e ruaja me gjith shpirt sa here ne te dy nuk ishim mire koha eshte prishur binte shi sa here ne te dy jemi mire koha fillonte te ndreqej edhe qielli per neve dyve eshte gezuar qe ishim mire por ne fund ti ma ktheve shpinen ta inponuan dhe te ndan nga une tash jemi larg dhe nuk shihemi por zmerat i kemi afer dhe shum dashurohen koha eshte prishur dhe me nuk lulezon me nuk qelin lulet me neve siq qelen heren e pare kur jemi takuar pse eshte kjo jete e hidhur pse nuk munden me qen bash dy njerez qe duhen shum ahh sa e trishtuar jam me lot ne sy e jetoj kete jete si e dehur por ne realitet dukem mire e ne shpirt jam e shkatruar dhe e lenduar pse ndodhi keshtu pse???…….

PRITJA IME
une nuk te kam pyt se kush ishe po kush je nuk dua ta di qka kishe veq qka ke te kaluaren harroje erdhi koha me jetu
veq edhe nje gje timen pranoje qe te du tek une hale as nje gje nuka ndryshu mos i le buzet te ftohen nese nuk vjen tek une do filloj te ndryshohem mos prit qe te behet neser nese sot nuk pendohesh nesr dashurin tende do ta merr dikush tjeter te lutem mos me le te pres se nuk po mendoj qe do behet von per ty po mendoj se une do vdes e ti ket po e merr si mahi asnjeher nuk te kam genjy per ate qe ndjej per ty a e di qka esht ajo apo duhet ta tregoj me fjal se me zemer po te shkruaj e me shpirt per ty po vuaj ke ik edhe me larg per mos tu takuar kush po te flet per mu eja mos i ndegjo fjalt e tjeter kujt
ska ma keq ska ma zi se mos me te pas ngat mendja kurr sma kish marr se duroj kaq gjat po na shkon edhe ky muaj qe sjemi pa edhe skemi nejt bashk buzet qe po digjen si prush dua ti puth perseri si dikur sa her me merr malli per me te pa me sy dal e shkoj ne vendet qe rrija me ty…sa i rand qenka ky taki mos me fol me ty o shpirti ime as nje dit nuk kthehet ne ket jet ti largohesh pa u pershendet a te kujtohet shpirt takimi par u bashkuam kurr per tmos u ndar ku je tash pse nuk vjen, u zgjova edhe sot me dhembjen e djeshme zjarri djeg gjithqka e vet nuk digjet, ende te dua ende shpirti dhemb ende nuk jam pendu mthuaj niher si jeton ti pa mu pa me pa me sy e zanin pa ma ndegju nese ndien diqka ne keta rreshta qe ti shkrova,mendo mir se do me gjesh edhe mua aty dhe nese nuk me sheh ti mu une te shoh se ftyra jote nuk me hiqe nga mendja une buzqeshi po kot bushqeja jote me mungon ku je tash pse nuk vjen po te pres ike per pak dit dhe me thua prit po tlutem se sa do te zgjat kjo pritje me muaj apo me vite”une po thahem si nje lule e pa ujitur qdo dit po vyshkem duke te pritur
shkretetir e pafund pa ty me duket jeta qofsh e lumtur mbi vajin shpirtit time plag e zemres time duke qar une mbeta vdekja mu afru jeta ska kuptim me per mu

Eh sa stola e drure dashurie jane deshmitare te shume dashurive te vogla e te medha....

Nje dit te erdha pran
ti me vdekjen po luftoje
shum papritur me than
kishe muaj qe me kerkoje…
por un ste qendrova pran
kur ti per mua nevoje kishe
nuk ti perkedhela dot buzet
se larg meje ishe…
dikur u deshem shum
por nje dor mekatare na ndau
sfola un sfole as ti
fati rruget tona i percau…
un u nisa shum larg
po se duroja dot vetmin
neteve te gjata pa gjum
te kerkonte shpirti im…
zemra jote shpertheu
sduronte dot larg meje
dhe ti e dije shum mir
dhe un tretesha larg teje…
nje dit telefoni ra
dhe erdhi lajmi i keq
esht ne ditet e fundit me than
pa ty si del shpirti
dhe shum po heq…
nuk dija cte mendoja
lotet me venin varg-varg
ty po te merrte vdekja
po un isha ende larg…
i hipa avionit te mallkuar
qe do me sillte pran teje
ta jepja dhe ty mundesin
te shuheshe pran meje…
dhe ja ku gjendem
para deres se nje spitali
aty ku do takohen bashk
gjysem i vdekuri dhe i gjalli…
brenda hyra,te gjeta ne shtrat
ishte shum i zbehte, me buze te that
te fola po ti sm degjoje
me mish e me shpirt lufotoje qe te jetoje…
tani qe me kishe pran
doje ti hapje syt
por vdekja e mallkuar
ste jep mundesi te dyt…
zemra te rrihte
e ndjeje qe isha aty
se zemra ndjeu zemren
qe dikur ishte me ty…
me mundim i hape syt e brishte
dhe me mall me pe
me fole dhe dy fjal
“mos qaj”-me the…
ti po shuheshe para meje
dhe ksaj si jepja dot shpjegim
dhe jeten do ta jepja
qe te gjeje ti shpetim…
“nuk munda larg teje”-me ze te ulet me the
“per mua nuk ka jet,kur pran meje sje”
te putha embel, me puthe dhe ti
lotova un,lotuam t dy…
fryme thell more
dhe zemra te pushoi
lotet ran nga syt e tu
dhe vdekja te pushtoi…
e dija q m ndjeje
mbi trupin tend qaja
dhe lutesha
q perehje te gjeje…
duke qar mbi kraharorin tend
dicka ndjeva
zemra me rrahu fort
sikur ju afrua vdekja…
edhe zemra ime pushoi
pushoi dhe shpirti im
se kjo jet pa syt e tu
per mua sdo kishte kuptim…
…… dhe ja te gjeta
diku aty mbi re
syt e mi lotuan
“dhe ktu bashk do jemi me the”…
per dore m kape
dhe u ngjitem ne parajs
askush sdo ta besonte
ne te dy ishim prap bashk…
i thame njeri-tjetrit Te DUA ngadale
dhe u puthem leht e pa fjal
as vdekja nuk na ndau dot
se ne ishim serish bashk
u larguam te lumtur
humbem diku ne pafundesi
qeshem te dy dhe tham:
“PARAJSA PER MUA JE TI”

liridona shkruajti:Nje dit te erdha pran
ti me vdekjen po luftoje
shum papritur me than
kishe muaj qe me kerkoje…
por un ste qendrova pran
kur ti per mua nevoje kishe
nuk ti perkedhela dot buzet
se larg meje ishe…
dikur u deshem shum
por nje dor mekatare na ndau
sfola un sfole as ti
fati rruget tona i percau…
un u nisa shum larg
po se duroja dot vetmin
neteve te gjata pa gjum
te kerkonte shpirti im…
zemra jote shpertheu
sduronte dot larg meje
dhe ti e dije shum mir
dhe un tretesha larg teje…
nje dit telefoni ra
dhe erdhi lajmi i keq
esht ne ditet e fundit me than
pa ty si del shpirti
dhe shum po heq…
nuk dija cte mendoja
lotet me venin varg-varg
ty po te merrte vdekja
po un isha ende larg…
i hipa avionit te mallkuar
qe do me sillte pran teje
ta jepja dhe ty mundesin
te shuheshe pran meje…
dhe ja ku gjendem
para deres se nje spitali
aty ku do takohen bashk
gjysem i vdekuri dhe i gjalli…
brenda hyra,te gjeta ne shtrat
ishte shum i zbehte, me buze te that
te fola po ti sm degjoje
me mish e me shpirt lufotoje qe te jetoje…
tani qe me kishe pran
doje ti hapje syt
por vdekja e mallkuar
ste jep mundesi te dyt…
zemra te rrihte
e ndjeje qe isha aty
se zemra ndjeu zemren
qe dikur ishte me ty…
me mundim i hape syt e brishte
dhe me mall me pe
me fole dhe dy fjal
“mos qaj”-me the…
ti po shuheshe para meje
dhe ksaj si jepja dot shpjegim
dhe jeten do ta jepja
qe te gjeje ti shpetim…
“nuk munda larg teje”-me ze te ulet me the
“per mua nuk ka jet,kur pran meje sje”
te putha embel, me puthe dhe ti
lotova un,lotuam t dy…
fryme thell more
dhe zemra te pushoi
lotet ran nga syt e tu
dhe vdekja te pushtoi…
e dija q m ndjeje
mbi trupin tend qaja
dhe lutesha
q perehje te gjeje…
duke qar mbi kraharorin tend
dicka ndjeva
zemra me rrahu fort
sikur ju afrua vdekja…
edhe zemra ime pushoi
pushoi dhe shpirti im
se kjo jet pa syt e tu
per mua sdo kishte kuptim…
…… dhe ja te gjeta
diku aty mbi re
syt e mi lotuan
“dhe ktu bashk do jemi me the”…
per dore m kape
dhe u ngjitem ne parajs
askush sdo ta besonte
ne te dy ishim prap bashk…
i thame njeri-tjetrit Te DUA ngadale
dhe u puthem leht e pa fjal
as vdekja nuk na ndau dot
se ne ishim serish bashk
u larguam te lumtur
humbem diku ne pafundesi
qeshem te dy dhe tham:
“PARAJSA PER MUA JE TI”

Interesant..:A

Fati Që Se Mendova Fati im u shua
dhe une ende te dua
ah sa shum gabova
kete fat se mendova

N`je fat i rende ne jete
nje fat i shuar
nje fat ne dashuri
fati i mallkuar

Ku te kerkoj tash
tani ku te gjej
nuk mundem askund
vetem do te urrej

Fati im me humbi
fati im u shkund
sa shum te kerkova
smunda te gjej askund

Mbaje mend ne jete
dashurine time
sepse fati jone
mbet ne perkujtime

Do te dua ende
edhe pse ste kam ngat
do te kerkoj nje dashuri
e cila me sjell Fat......

Malli per ty

Sot po shkruaj nga malli
per ty qe e kam ne zemer
ka kohe qe ste kam pare
as ste kam thirre ne emer

ti se din si po jetoj jeten !
dhe malli im po me mbyte
duke te qare me dite e nete
beso me jan verbuar syte

sot po shkruaj nga loti
nga vuajtjet qe zemra i ka
a e din sa eshte e rende
pa meshire nje njeri me e vra !!?

ndalu edhe mendo
ne zemer e forte qendro
sa te kam dashur une
askush nuk do te do ....

Ndjenja te mrekullueshme te dala nga shpirti juaj i sinqerte!Urime te gjitheve dhe muze pa fund!

Edhe kur kujtesa

Edhe kur kujtesa ime e lodhur
Ashtu si ato tramvajet e pasmesnatës
Vetëm në stacionet kryesore do të ndalojë,
Une ty s'do të harroj.
Do të kujtoj
Mbrëmjen e heshtur, të pafund të syve të tu,
Dënesën e mbytur, rrëzuar mbi supin tim
Si një dëborë e pashkundshme.
Ndarja erdhi
Po iki larg teje...
Asgjë e jashtëzakonshme,
Veç ndonjë nate
Gishtat e dikujt do të mpleksen në flokët e tu
Me të largëtit gishtat e mi, me kilometra të gjatë...

Koha e pamjaftueshme

S'kam kohë të harroj shumë gjëra
Që nga mendja ti nxjerr përjetë.
Për tragjikët e vjetër e shkrepëtimat
Do t'më duhen së paku dy vjet.

Dhe ndoshta po aq për Danten,
Për frëngjishten tok me plazhet po aq,
Ndoshta gratë do të jem duke fshirë
Kur muzgu do të afrohet ndërkaq.
Si udhëtari me peshë të tepërt
Para avionit që niset pas pak
I ngarkuar rëndshëm ende
Do t'afrohem tek varri humbak.
Nga supet si ta heq këtë barrë?
Ku ta hedh këte peshë, si?
Me të s'mund të zbres atje poshtë
Por as lart dot s'e lë kurrsesi.
I menduar gjer në çast të fundit
Nga mosthënia, nga pengu tragjik,
Një shenjë ndoshta të pakuptueshme
Do t'ju bëj të gjithëve e do ik.

Deshire dhe Heshtje
Tej dritares eshte ngrohte
njerez jan ulur ne tavolina
qyteti nis e del prej vetes
ne rruge bredhin klube e makina
Nuk eshte e thene te jem krejt i vetem
s'eshte e then te jem as vete i dyte
me miq te rastit po te mbushet nata
nje vend do gjej ku the clodh syte.
Kam ftohte e s'te shoh prane
mendoj, mendoj se si
avujt e ngrohte te frymes time
si zogj te bardhe e te verbuar mberrijne te ti
ne enderr vijne, e qete kendojne
e une me syte pak mbyllur ri
koken ngre lart, degjoj ngadale
kengen e hene te brisht si zane qe solle ti.
E di se hesht hija ime
e di se lotet s'flasin kur
ata ata degjojne vec fjalet e mia
ne heshtje qendrojn dhe ata si une
Pas pak ngadal do te iki
qe lotet te shkoj ti fshi diku
ketu prane mbase atje larg
pas pak ngadal do kthehem une

Arsyeja që unë kam jetuar ishe ti.

Arsyeja që unë vuaj je ti. “Kujdes në dashuri”, këtë fjalë shpesh e thoje ti. Nuk jam në gjendje që të përulem e as të shkruaj për dashurinë time të madhe por vuajtja, dhe vuajtja u bë forcë fizike, e jo kurrë forcë shpirtërore. Ti je ende shpresa e jetës time, e më shumë se qdo gjë tjetër të dëshiroj në këtë botë. Kujtimet e mira tani më mundojnë, e më mundojnë pa ty.
Sa isha I lumtur kur e përjetova përqafimin tënd. Ti më dhurove dashurinë...e unë ende vazhdova me stilin tim të vjetër...Ti bëre shumëqka për mua që të jem i lumtur .

Ti je kujtesa e veqantë e jetës dhe zemrës time dhe shpresoj e do të luftoj, që të jesh gjithmonë. Tani i kam dy dëshira: t’më kthehesh ose të harroj. Dhe, atëherë le të filloi jeta ime e re, që sot. Nuk dua që dikush t’a shijoi dashurin time të humbur, sepse të dua më shumë se vetveten. E di se ti je e mëshirueshme dhe të lutem, kur unë vdes eja të m’i mbyllësh sytë sepse vetëm atëherë do t’a ndiej veten të gjallë.

Në fillim, atëherë kur fillova t’i njoh aftësit e tua, kërkoja forcë që të dashuroj me shpirtë, por kisha frikë, megjithatë ti më ngrite lartë, kërkove këshilla nga unë, qdo ditë më futje në testimin tënd, e unë isha i befasuar me idetë e tua, por nuk e di pse u largove në atë fillim kur të dashurova me tërë qenien time njerëzore, e ti fillove me provokime e keqkuptime vazhdimisht. Më pyetje për aventurat e mia, e unë sot kërkoj nga ti t’i kujtosh ditët e lumtura kur në mes nesh kishte gjithnjë dashuri. Tani jam i mbyllur krejtë në vetmi, këndoj, shkruaj, e kujtoj o shpirtë për ty. E sot në rrugë kur të takoj, bëhesh sikur “nuk të shoh”. A nuk ndien dhimbje për mua që po bredhi rrugëve i vetmuar. Kërkoj shpresë nga Ti ose shpresën dhe jetën të m’a shuash, por PSE?

Ti e don shiun, por e dua edhe unë atë ditë me shi...por dua t’a harroj sepse ti më mungon e kujtimi zgjatë gjithmonë dhe rastësisht të kam takuar ...i folëm dy-tri fjalë, ti më përshëndete dhe dhe qe ateher filloi dashuria jone, më bëre të ndiej dridhje të lehta nëpër tërë trupin tim. Kur ti më folje për të ardhmen, në zemrën time ndieja ngrohtësin e flakës që u ndizte, por që shumë shpejtë u shua, atë e ndiej edhe në këtë natë në vetmi që u mundova të harroj me tërë forcën por sikur ti përsëri më pëshpëritje, prit, prit, prit...!!!
Të faleminderit për atë gjysmë premtimi...por ku mbeti sot! Të faleminderit për buzëqeshjet e tua, për atë kohë që e kalove me mua, por megjithatë ne kemi mësuar shumë nga njëri-tjetri, por të lutem kujto ato ditë kur e kalonim tërë ditën së bashku. Kujto ato netë kur ne vetmin e netëve të pafunda shkruaja këngë për ty, për ty o engjulli im që të doja dhe më doje. Të dua! Po ti, a më don? Nuk e di?

Dua të takoj, t’i shpjegoj të gjitha, por shkon gjatë dhe nuk mundem dhe ndoshta pjesën më kryesore nuk mund t’a them. Ti je e vetmja oazë që theje atë horizont vuajtjesh, ishte ti i vetmi zhgënjim që unë gjeta ngushëllim, e sot po mbizotëron e kaluara jonë, unë nuk mundem të jem i vetpërmbajtur dhe do t’i lejojë vetes t’a thyej kufirin e imagjinuar...dhe aty do t’a gjejë veten.
Por më në fund duhet të pajtohem me realitetin sa të hidhur aq edhe të rëndë, edhe pse jemi afër e ndodhemi largë.

Ne gusht do te shkojë në Amerikë, nëse deri atëhere nuk ndodhë asgjë që une të ndërroj mendjen, ngase tani jam dëshpruar shumë në këtë jetë, jeta ime pa ty nuk ka vlerë, të lutem mendo edhe njëher për të gjitha dhe besoj që do të kuptosh realitetin, e realiteti është se une të dua me gjith zemër, ti je dashuria e jetës sime, ne jemi të lindur për njëri tjetrin, hapi syte dhe do të shikosh se unë nuk jam I tillë siq mendojn ata njerëz që na kanë ndarë, ta kam dëshmuar këtë në të gjitha mënyrat e mundshme dhe do ta dëshmoj sërish, por ti e di këtë vet më së miri, ti më njeh më së miri në këtë botë, ohh…une mund të të bëj të lumtur në këtë jetë vogëlushe, do të bëjë gjithqka vetëm që ti të jesh e lumtur pranë meje.
Do të jem engjulli yt mbrojtës, do të jem heroi yt, do të jem dashuria jote përgjithmon.

Do të shkojë ne Amerikë, që të provoj fatin tim, dua që të tejkaloj këtë dëshprim gjigant që më ka kaplur në këtë vend, dua që të arrij diqka në këtë jetë, dhe shpresa e vetme që më mban gjallë ne këtë jetë dhe që më detyron të vazhdojë je ti dashuria ime, do të luftojë për ty përgjithmon, nuk kam frikë as nga vdekja….
Kështu që pa marrë parasysh veprimet e mia une gjithmon e lë dashurinë në një anë dhe jetën e përditshme në anën tjetër, por dashuria është gjithmon në plan të parë.
Do të kthehem për ty vogëlushja ime, do të kthehem që të jesh e imja përgjithmon, nëse ende të kujtohet kjo ka qenë ëndrra jonë e përbashkët për të cilën ëndërronim qdo natë, e unë do ta bëjë këtë ëndërr realitet ngase të dua o ylli im.

Koha po kalon, e ti ende më mungon, por do të vijë koha jonë, mos ki frikë, ngase dashuria e vërtet gjithmon fiton qdo luftë, dhe gjëja që më mundon më së shumti është që ti je verbuar nga fjalë të njerzve që të folën keq për mua e ato fjalë nuk janë aspak të vërteta dhe unë ta kam dëshmuar këtë. Gjëja qka urrej më së shumti në botë është dyftyrësia, shpifjet e njerzve, gënjeshtra dhe tradhtia. Edhe pse nuk kam besuar kurre se do të më ndodhe por shpifjet ma humbën dashurinë, na ndanë njëher por kjo nuk do të ndodhë më, të betohem, kurrë, dhe ata të cilët I bënë këto herën e parë do të pendohem që kanë lindur. Do të kthehem për ty vogëlushe, kur do të mendosh se është fundi I botës unë do të jem aty për të treguar fillim e lumturisë.

Rrezet e diellit kishin dëpërtuar në dhomën time,në zemrën time,dhe si
mundoheshin të më zgjonin nga gjumi i rënd,shumë i rëndë që më kishin
mbështjellë trupin tim të lodhur me një ëndërr të bukur.Ishte ëndrra ajo
që më kishte lidhur dhe s'më linte të zgjohesha.Disi mundohesha të ta
shihnja fytyrën,por kot.Vetëm zërin tënd të shtjerrë e dëgjoja nga
larg.Të ndiqja hap pas hapi dhe mundohesha të të thosha diç që kurrë nuk
e kisha menduar,por....Dhe,edhe në ënderr ishte largësia që na ndante e
fjalët që i kisha thënë,por ti nuk i kuptove kurre.....zemera ime.

Ndoshta
edhe kurrë s'do t'i kuptosh?!Ndoshta e kupton dashurinë që kam për
ty,por bëhesh kinse nuk kupton!
Jam ai,i cili nuk mund ta pranoj më
askë në zemrën time,në shpirtin timë të çilter.A thua do të
pendohesh?Athua do ta largosh vetëm për një çast krenarin tënde
egoiste?Pse hamendesh?Kishte momente kur sytë flisnin.Në sytë e tu
shihja shumcka.Të kujtohet kur me orë të tëra bisedonim?Të kujtohet kur
me thoshe se me dashuron shumë?Apo mos vallë vetëm fjalë boshe,apo mos
vallë e kishe nga dhembshuria e keqardhja që isha e smuer?

Dhe,dielli
ishte ai,i cili më zgjoi nga ëndrra që nuk më linte të shkëputësha
dot.Dhe, e lodhur, e molisur se nuk ishe pranë,ndërmjet asaj se diç
dua,por sikur nuk di as vetë çka.....e tash,të kaluarën e ka mbeshtjellë
pluhuri i harreses.E në mua kanë mbetur vetëm kujtimet.Kujtimet që nuk
shlyhen dot

Per ju Klea! ....dhe pranvera serisht do te vije ,
....dhe do te sjelle tjeter dashuri...

.....por ja qe nisi era ,ran gjethet nji nga nji, jeta endrra ska ngahera ka dhe lot e tradheti.........

E lumtur jam ndjere kur javen e kaluar shkova dhe u ula tek stoli im i dashurise....O ,Zot! Cfare emocioni....

Dite e ftohte Janari,

Sot do ishte nje pervjetor i bukur,do kujtonim castet tona,si u njohem!
E mbaj mend ate dite me shi,sic jane ditet ketu. Syte e tu me preken e une me naivitetin tim te buzeqesha! Ishte e para here qe pas asaj qe kishte ndodhur ti qeshja dikujt.Biseda jone filloi,vazhdoi........................
Me ty ndihesha vetja ime,me plotesoje zemren!Deshirat e perbashketa na afruan me shume.Cdo bisede,telefonate me ty ishte me shume se kenaqesi.
Ashtu filloi dashuria.........
Thurem plane,jeten ne vazhdim.Une vazhdoja shkollen e ti punoje.Prinderit tane ishin ata qe na udhezuan me shume se cdo njeri.
Edhe pse po ecnim si me hapa bebesh,perseri jeta me ty nuk ishte monotone.Shoqeria jone teper e kendshme.Nete te tera pa gjume duke biseduar pa pushim,duke pare ne sy njeri tjetrin.Me pyesje:- kush i ka syte me te bukur une apo ti?Syte e mi pasqyronin ngrohtesine e dashurine qe kisha per ty.Syte e *tua qeshnin, tregonin dicka.....por cfare??.....
Bashke u perplasem me shume probleme e prape bashke i kaluam.
Me ngacmoje me fjale,me beje qe qaj, te qesh.Isha si nje femije i lumtur qe jeta i dha nje shans per te jetuar perseri ne kete bote te frikshme.
Por gjithcka nje dite u shua.....Nje telefonate.........nje ze ne fund te telefonit qe fliste per ty.Njerezit per'rreth bisedonin e syte e tyre me shikonin me meshire.
Ajo qe kurre nuk ja pata friken ishte mes nesh.Nje i trete...
Gjithmone te kisha kerkuar te ishe i sinqerte me mua.Shume persona na kishin zili per ate qe kishim ne.
Filluan justifikimet ato qe urreja me shume.Nuk dija kush isha me sepse ne veten time kisha humbur llogjiken per te kuptuar cpo ndodhte.Kush ishe ti?
Plot 12 ore duke biseduar,duke shpjeguar e zeri yt sme dukej me i embel,syte me dukeshin sikur e kishin te shkruar ne to Faj.
Me kerkove te falur me ore te tera,qame te dy e ti zgjasje doren per te fshire lotet e mia,ste duroja dot prane.Ato duar ishin te ashpra,te ftohta,te huaja.Pse ma bere kete?Nuk te mjaftoi besimi im,respekti,dashuria ime?Ste kishin mjaftuar lotet e buzqeshjet e mia?
Gjithcka e vrave me doren e trupin tend,me mendjen tende te amshorit.Kufinjte e mi i dije,e ti nuk pyete shkele mbi to.
Oret e minutat kalonin e se kuptoja cpo beja akoma me ty.Zbardhi dita, ulur te dy ne pak distance me njeri tjetrin,degjoja ty.Fjalet tingellonin shume zhurmshem.Ne mendjen time kisha deshire te te perqafoja,te te puthja te hidhja gjithcka pas kraheve por zemra sme bente.Nuk kisha guxim as te rrija me e as te ikja.Te rrija e te beja veten te besonte ne dicka qe sja lejoja vetes e as ty, apo te ikja krenare qe nuk te lashe te marresh neper kembe dinjitetin tim?
Kafeja qe bere mu duk e hidhur,si helm.Syte e zgurdulluar,nga pagjumesia e me lot shoqeronin kafene e mengjesit, te fundit bashke.
Me premtove boten,zemren,dashurine tende e me dhe tradhetine.Si mund te jetoja une me mendimet ne koken time qe ti kishe falur gjithcka time dikujt tjeter?Qe trupi yt kishte prekur dike tjeter?? Si mund te rrija me ty qe humbe besimin tim?
Cdo fjale tenden e respektova,familjen tende qe me mungon dhe sot e kesaj dite, e perseri ti nuk pyete!
Ste mjaftuan ato kisha kaluar?Kujtove se isha kaq e forte sa te le nje njeri si ty te shkele mbi cdo gje timen?? Kurre...
U ngrita e mora ne duart e mia,doren tende.Ste shihja ne sy sepse kisha frike se mos syte e tu do me genjenin perseri.
---Te desha e te dua,por veprimet e tua bene qe gjithcka te perfundoje ketu.Cdo kujtim tonin fshije nga kujtesa sepse nuk ja vlen me.
Te uroj fat ne te ardhmen,te gjesh ate qe kerkon,por me shume te uroj te gjesh veten tende sepse do vije nje dite qe ti do humbesh me shume se mua ne kete rruge.Mendja apo syri te genjyen,se di por pas gjithe kesaj uroj te jetosh i lumtur.---
U lute i gjunjezuar,premtove qe sdo ndodhte me,por ne thellesine e shpirtit tim smunda te fal.
Te putha ashtu ftohte dhe dola nga ajo dhome qe mbante shume sekrete tonat.
Me dite te tera u mbylla ne dhomen time.E nje dite tek po shkoja ne shkolle takova babain tend.Nuk durova dot me e fillova te qaj ne krahet e tij! Ai qante e fliste duke dashur te me qetesoje mua.Ndenja pak minuta me te e me kerkoi te falur per ate qe kishe bere ti.Me puthi duart e me tha qe ne syte e tij do isha perhere nje engjell.Fjalet e tij me preken ne zemer por fatkeqsisht tani nuk isha me engjelli i askujt,pervec se familjes time.
Qe nga ajo dite une dhe ti shume here jemi pare ne rruge,kemi rastisur edhe ne te njejtin vend duke patur shoqerine e njejte por si per cudi zemra ime nuk rreh me shpejtesi per ty me. Eshte teper e cuditshme se si dy njerez qe kane ndare nje pjese te jetes bashke, tani sjane gje tjeter vetem dy te "panjohur" per njeri tjetrin.
Jeta vazhdon edhe pse me veshtiresi.Ti diku jeton jeten tende pa mua,une timen pa ty.Te tjere do na bejne te lumtur qe te dyve.
Sot sdi pse mendova per ty,por kujtova diten kur u njohem bashke.Gjithmone me thoje ;-sa shume mban mend dhe ti-, e tani *e kuptoj qe ke patur te drejte.Ca dite apo data duhen harruar sa do e veshtire per ti fshire nga kujtesa.
Historia jone filloi..........vazhdoi......perfundoi me nje puthje te ftohte.
Sot do doja te te pyesja: A ja vleu sadopak ajo qe bere??

Eh shpirti im ....Chuesta e la vita...respekte !

Shkruani ndonje tregim te bukur....Klea zemer ku je?