Jepni per nenen.

Rastesisht me rane ne dore vargjet e Nolit " Jepni per nenen" dhe me beri pershtypje sepse jane shume domethenese dhe ndonese jane shkruar kohe perpara kane shume te bejne me situaten politike e shoqerore te Shqiperise sot. Pyetja ime : Thua te kemi mbetur vend numero?

Jepni per NENEN
C'thote ajo e ve e gjore ,
mbreteresh pa kurore.
Faqe c'jerre, lesh-leshuar,
shpirt e zemer perveluar,
GJYSME E VDEKUR : " O SHQIPETAR
NENES MOS JA BENI VARRE".

Mbahu nene mos ki frike,
se ke djemte ne Amerike.

Qan e lutet nene e mjere,
Kerkon vatren edhe ndere,
Do lirin' e saj dhe mbrene,
Sic e pate me Skenderbene,
Bijt' e bese therret prane,
Kur i thirri dhe si vane?
.........................................
Mbahu nene mos ki frike,
Se ke djemte ne Amerike.
Cilet bije te tradhetuan?
Dhe te ndoqne dhe te shuan?
Dhe te lane o shkabe e ngrate,
PA FOLE, PA ZOGJ, PA SHPATE?
KETA QENA O SHOKE I MBYTNI,
Mbushni gjylet qe t'i shtypni.

Mbahu nene mos ki frike ,
se ke djemte ne Amerike.

[size=18]Nene

Nene dua te te kem prane
C'eshte ky mur Berlini qe po na ndan
Pse s'na le te perqafohemi si gjithmone
nga njera-tjetra, pse na largon

Oh, nene te lutem afrohu tek un
se te dua me te vertete shume
je gjeja me e shtrenjte qe kam ne bote
por me ty nuk po takohem dot

Nene te lutem mos u largo pa me takuar
pse mos te jemi perjete te perqafuar
eja ku shkon, nene me prit
nene, nene, te lutem mos ik.

Oh nene te lutem eja perseri
mendo per mua se jam ende femi
nene, te lutem mos me ler
te hedhur, te braktisur, te mjere

Nene, eja perseri me diellin
eja dhe pastroje qiellin
jo vetem ate por dhe zemren time
mos e ler keshtu, te zhytur ne mendime.


[/size]
Dhembja ne gjoksin tim
me rendon shum per ty
kur malli me buzeqesh,
dhe ne zemer po me rri.

Ka zen vend dhe nuk luan dot
qe me ben syrin me lot!
qe me dridhet buza e that,
shpirti digjet flake-flake.

Shum rend qenka keshtu t'jetosh!
me dhembje, mall, e dashuri
perse zemra nuk gezohet dot,
perse shpirti rrin n'vetmi.

Kur ti lexosh keto rreshta
mendo se jam afer me ty
te tregojn shkronjat e zeza!
sa me mungon mua ti

Nënës

E mira ime, zbardhur dëborë
Fytyra vyshkur, porsi gjeth
Ç’je duke bërë vallë në k’të orë
Kur nata rrugëve zë e bredh !?

E ëmbla ime, zemër plagosur
Humnerash malli, shpirtin thyer
Mos vallë sonte të ka brengosur
Një fllad i hollë me hënë përlyer !?

A ndoshta je duke bërë një lutje
E të janë mbushur sytë me lot
Dhe me një yll që ikën tutje
Provon t’më nisësh fjal, më kot !

Mos vallë, syhapur pe një ëndërr
E brengë e rëndë, të mbyt, të vret !?
Oh, ti shënjtorja ime e ëmbël
Është iluzion, ndaj rri e qetë

S’mund të ndodh, porsi në ëndërr
Mbi sup t’më ulen ëngjëj blu
Unë s’mund ta marrë atë udhë
Pa parë sërish dy sytë e tu

Ndaj shko të flësh, natën e mirë
Bëj gjumë të ëmbël dhe të qetë
Unë do të vij, në të gdhirë
Kur vesë kristal të bjerë mbi fletë

E do ta puth, ballin me rrudha
Sytë kristal, nga lotët djegur
Dhe do të bje në gjunjë pastaj
E ti puth duart, nga koha rreshkur

Pastaj në prehërin tënd të ngrohtë
Do mbështes kokën, do më zër gjumi
E do lundroj përmbi një ëndërr
Porsi një gjeth mbi valë lumi.