Krijime nga LSHAKSH ne Gjermani

First topic message reminder :

LIDHJA E SHKRIMTARËVE ARTISTËVE DHE KRIJUESVE SHQIPTARË NË GJERMANISevëme Fetiqi-Preteni
Xhenc Bezhi,Hasan Qyqalla Liman Zogaj,Ilirjanë Lladroci dhe Shaban Cakolli

Sevëme Fetiqi-Preteni:
U
Lind me 1961 në Vushtrri. Shkollen fillore dhe te mesmen i kreu ne
vendlindje,ndersa studjoi mjekësinë në Universitetin e Prishtinës. Në
Vitn 1985 botoi përmbledhjen me poezi"Kurorë e kaltër",ndersa n vitin
1998 permbledhjen" Dëshmia e kthimit tim" poezi. Jeton në Gjermani. Tani
anëtare e Lidhjes se shkrimtarve,artistëve dhe krijuesve shqiptarë në
Gjermani.

Disa poezi nga librat e saj:

NATË E PLAGOSUR I

Në shtegun e pritjes
me agim në duar të gjata
në lojëra stinësh
me pëllumba të bardhë
nga syri imi lëshoje
në qiellin tëndë të paskaj .

Hiri ynë pluhurosi shekujt
kur ra nata e plagosur
mbi fytyrat e përlotura
nata e pagjumësisë erdhi
heshturazi gjurmëve të mia
nga ikën pëllumbat e agut.

1985,nga “Kurorë e kaltër”.




Postuar nga: Shaban Cakolli / Hapesira e Qiejve Shqipetar

8. SYTË E EVGJENISË
Sytë e tu,moj Evgjeni i takova vetëm n'letër
E buzëqeshur me mimikë,arshiki e kohës vjetër.

U bëre këngë e pakënduar,zure vend në vargun tim
Shpirtbardhë e padjallëzuar,plagë m'u bëre në mërgim.

Lotin tënd do ta përkdhel,ngrite kokën kthe mënjanë
Ja një rreze sa po lind,është për ty Evgjeni matanë.

E molisur e venitur,sikur tretesh ditë nga pak
Kujto "Lulen e Kujtimit",dashuris mos i bëj lak!

E psherëtima kur t'kaplon,nxirr ofsham të thellë sa deti
Merre lapsin kujto vetë...!Është ai çuni nga Kurbeti.

Kur të ndjehesh e trazuar,ik në kopsht kërko qetësi,
Engjëllushë a Doruntinë,...urt lexo këtë poezi...!!!

9. BARDHIT
Zog bilbili i këngës së re
Fluturimthi në qiell këndon
Shpirt shtegtari i uritur
Fushë,ograjë kot gjurmon.

Lë shikimet të marrin udhë
Ajër mëngjesi plot ngrohtësi
Si huaj befas "prekem"
Shifër "X" në timen çati.

I molisur ulem pranë kalasë
Bri lumit t'kaltër,valë... n'Bardh
S'është gënjeshtër,as trillim
Heu shejtan,pse ke ardhë!?

Bardhi im a më bekove
Unë të këndova në çdo stinë
Le përbuzjen,më premto:
Jeta në ty është me florinjë.

10. BETOHU...
Betohu në shpatën e Kastriotit
në plisin e Dadë Shotës
në flamurin e Plakut të Vlorës
në alfabetin e Manastirit
në mirësin e Nënë Terezës...

Betohu në fjalën e studentit
në urtinë e Anton Çettës
në Kanunin e Lekës
në trimërin e Pajazitit
në pushkën e Jasharajve...!

Betohu në tradit
në një Zot betuhu shqip
betuhu në gjakun e njomë,në pleqësi
"...kurrë ndër vëllezër t'mos ketë Hasmëri..."
Flakë gjaku me Besa-Besë
Vetëm shqip dua të vdes

Liman Zogaj-Ka Lindur më 1960 në Katundin LLadroc,Kosovë.Me Krijimtari
Letrare Artistike zë fillin deri sa ishte Nxënës i Shkollës së Mesme në
Ferizaj. Më vonë krahas Poezisë ka bërë sprova në vatra
te Teatrit
Amator me Regji dhe Aktrim.Krijimtarin e parë Letrare e ka botuar
nëGazetat:"Rilindja","Zëri i Rinisë","Bota e Re" e më vonë edhe në
shtypin Shqiptar që botohen në Diaspor.Krijuesi Liman Zogaj, nga viti
1993 (S') Jeton dhe vepron në Gjermani.Poezit e tij jane te botuara në
Përmbledhjen me poezi " Metafora e Arratisur"2003 .Ndërsa
Librin e Par me Poezi"Kosovë nuk ta Mora Dielli" të botuar më 2006

TOKA IME



U ktheva duke qaluar
Me dy kukza llamarine
Kur desha ta puthi token
Mu pergjak balli
Kur desha ta puthi shkembin
Alga të kuqe mu varën në buzë.

Toka ime
Në kopsht e shartuar një qershi
Mban gjethe te gjelberta
Frute te kuqe.


Erdha
O Tokë e Vatan
U betova se kthehem,

NURI I KALLUR


Si harkë me ngjyra në qiell
Ylberi
Në ngjyrat e yberit
Edhe loti im gurr.

Biografia mu dogjë në zjarre
Portreti im spirr-spirr
I gjatë deri te yjet
I rëndë deri në palcën e tokës.

Me syt e mi kam parë
me sopat duke prerë filiza
një bujkë me kmesë
një fshatar me kosë
një femijë duke e bër dheun si Diell
një vashë me dy kërhanë
një nuse me gjysëm venllo
një plakë pa ksulë te bardhe
o kam par
e qka skam parë.

Edhe në piramidën e Keopsit
Do ta var portretin tim të thyer
Le të prehen aty ererat
E le të përgjaket nuri i kallur.

DERI KUR


Qe njëmijë vjet
me pranga gjer në ashtë
si qen me zingjirë reth qafe
i ngrir duke rrëmihur akuj për varr.

Deri kur
Arat e bukës shkallmuar me artileri
Nga Varret
dalin gjarpinj te kuq
nga lulet
bolla me topa te zinjë
as terri nuk u sosë
AH
-Deri kur
personazhë i djegur ,
Ehu, qe njëmijëvjet në pritje.

LOJA


I shkrumova gishtrinjët
e kërkova shpetimin
në gojë-
m`u dogjë
edhe gjuha edhe buzët.

Si fëmijë
i kapercenim zjarret,
nga shputat e shkrumuara
vyshkëshin lulet , thahej blerimi.

Sot
luani fëmijë
ag e terr
vetëm me zjarr-Jo
se ishte lojë e kallur.

Betohem në bukë e sofrë
ua them shqipë, pa hile;
mos luani me zjarr
as mos i thuani lojë
se u bie lëkura
mbi turm drushë
e mishi e kockat
u bien kurban në zjarre.

NUK QAN BILBILI



Edhe më i lart
se Korabi plakë
edhe më i rëndë
se vaji i Bilbilit
edhe më e trishtuar
se kënga e kukuvajkës
-Është Durimi im
He
e plastë
e Dala .

MALLI


Vetëm desha t' i shikoj
sytë e shkruar,
tinzisht
m`i përgjake buzët
puthje të kuqe të fala.

Një bluzë të bardhë
e valëvitje në erë
se paske pasur flamurë për paqë
më shpalle dy luftim
kur isha i pranguar
zingjir nga brezi e deri në fytë
e me kleqka të dredhura në këmbë.

Sa më ka marr malli
të pi ujë bjeshke
në burin e vashave
me gershetat e dredhur si ylberi.

Kur ta solla
lule borën,
të gjeta duke e cokatur kazmën
dhe pëshperisje:
Do t`ja rrëmihi varrin shatë pashë .

Unë u ktheva
me ofshamë dhe belbëzova:-
O Zot O Zot
sa më ka marrë malli
t`a harroj biografin tënde.

DIKUR

Në gurra
ylberi
në Ylber
kenga e krojeve.

Kudhrën e rrahin
me hekur të skuqur,
me çekan hekuri
kurr se ndrron
gjeografin e trupit te coptuar.



Në furkën e Gjyshës
jan tjerrë pejë dhe errësira
e nëpër dritën e kandilave
portrete të përflakura.

NEPER STUHI


Qabrati
Rreth e rreth
Rreze me dioptri te thyer.

Ura
gurë-gurë të rrënuar
te ura e shejt nuk shterr gjiri.

Lumi
valë-valë të prera
nesër deti i qetë.

Edhe nëpër stuhi
në gjirin e Korabit
fole shqiponjash
e beteja Skifterësh.

KENGE E LOTE


Në Hasin e thatë
u kthye mërgimtari
bukëpjekës në SHBA
dikur i bije fyellit,klarinetit
sot erdhi me gishta të shkrumuar
kur vallzonte me shaminë prej flake
në dasmen pa dhëndërr
në vallen pa Nuse.


E pritem te mulliri i fshatit
me lojën “ shqiponjat e ngrira”
me këngën"N’ Dardani ka ardhë Dardani..."
ai erdhi duke çaluar,
me dy kukza llamarine
e me buzë të qara nga etja
e me dritë të vërbuar në bebza
e me një lule loti në duar
për varrin e dashnorës
vdekur-e harruar
phiii
qe njëmijë vjetë.

TRISHTIMI


Skamnori
kërkon nëpër skuta
një copë lëkur-dreqi
për t`i arnuar
opingat e shkyra në thembër.

I pasuri
veshur me kostume
nga lëkura e bollave të gurit
kërkon planete per verime.

Ai
ka këpucë për secilën stinë
atij
i bien shtatë lëkuara
ai
shtrydhë limon dhe freskohet
atij
fasuleta i ulet ne djersë dhe gjakë
ai
drekon dhe bënë gjumë të ëmbël
atij
i peshperit urija dhe zgjohet
ai
ecë i shtangur dhe i shikon yjet
ai
e uron :-sa mire që nuk jemi njësoj
sepse sdo te kishte as emer as mbiemer
Vetem Mjerimi do te mjaftonte
Ehuuu
Sa here belbzova-
të isha ashtu si nuk jam.

DARDANIA E PERGJAKUR

A ma jepë pakë dritë O Diellë
T ymi ma ka mbuluar Dardanin
Y rrnekun e xherdanave e kemi nga gjyshet
R embranti i ngjyros fushat dhe lule
E shihni si flet shqipë Dardana e Diellori.

Q e një shekullë dritë e gjakë
Ë shtë arnuar secila plagë me ylber

N ënat
U rojnë lindjet edhe nëpër furtuna
K osovë

V arret dhe
D ielli
E dhe njëmijë shekujë
S e harrojnë gjakimin për Liri
I kemi amanete
N ga Dardania e përgjakur.

LULJA E VENITUR


Nga herbariumi
e mora lulen
me gjethe të thara
me rrënjë të prera
fotosinteza e ngulfatur në terr.

As aromë
lulja ime
në herbariumin e blert
-blerim i vrarë..

I PININ LOTET DHE FLENIN


Në Aeroportin e Shkupit
Qanin tre fëmijë
Si gurra u rridhnin lotë,
-I barta si zogjë nëpër flakë - thot gjyshi
I mbrojta me pushkë e barot.

U nisem me aeroplanin LTU
E me flakra e qante qiellin
-O xhaxhi,jemi ngjitur mbi re
sa afër e kemi dhe diellin.

Stjuardesa me bluzën ngjyr qielli tha:
-bitte schön ,cola und brott,
fëmijët e pinin qumshtin e kafesë
i pinin dhe lot.

Egëzona
-Tre fëmijë i`a thithnim gjirin Nënës;
O xhaxhi
Por shpejtë i shterri gjiri
Kishë plagë e plumba në krahëror
E kishin mbuluar: gjaku,gjethet e hiri.

Flakoni
-Nëna na shikonte me buzëqeshje të vrarë
por na foli me buzët plotë gjakë,
Gjithëmonë ecni shtegut të Lirisë-o Birë
Se diell do të lindë nesër
E drita agon prapë.

Ermali
si zog krahëkëputur:
-A na shehë bre xhaxhi
si tre zogjë të vrarë
e ledhatonte motrën
i pinin lotët
dhe flenin duke qarë.

I solla në Düseldorf
Babai i mori dhe qante
I ledhatonte si zogjë shqiponje
Ofshante dhe mallkonte.

Ata shkuan,humbën , ikën
Nëpër terr,
E thashë, terri s`hahet me dhëmbë
As deti nuk shterret me gotë
Por, dhembja më qoi peshë
Për tre zogjë shqiponje
Kur flenin të përlotur
Kur i pinin lotë.

Ilirianë Lladrovci-Baraliu, u lind me dt:10.09.1969, në fshatin Bukosh komuna e Therandës.
Shkollën
fillore ka mbaruar në fshatin e lindjes Bukosh, Gjimnazi në Therandë.
Ka studiuar ne Universitetin e Prishtinës, fakultetit filologjik dega
Letërsi dhe gjuhë shqiptare.
Ka botuar herë pas here nëpër revista te ndryshme letrare ne Kosovë.
Që nga viti 1993 jeton në Gjermani.

Toka ime

Mos më prek në tokën time
Ti, o njeri narkoman
Se gjak iliri e shpatë Skënderbeu jam

Mos më prek në penën e Barletit,e Naimit
Ti o njeri lakmitar i ndyrë
Se kthetra shqiponje kamë
E të copëtojë mu në zemër

Mos më prek në Flamur
Në gjakun e të parëve
Në rininë e baballarëve
Që nga grilat na pagëzuan
Se ta shtyp kokën
Ty o ujku i vjetër
Se asht e gjak Kosove jam!

Mërgimtarët

Kur morët rrugën e kurbetit
Dielli perëndoi edhe pse mëngjes ishte
Drunjëve u binin gjethet
Edhe pse vjeshta ishte shumë larg

Kur morët rrugën e kurbetit
Lumenjtë vërshuan nga lotët
E nënave,nuseve,motrave

Kur morët rrugën e kurbetit
Fëmijëve iu ngri gazi në buzë.

Shtegtimi

Më ikën bilbilat
Nuk di se kah vajtën!
Thonë se shtegtuan në vende më të nxehta
Thonë se atje dielli
Po ua përvëlon dhe zemrat
Thonë se të gjithë
Janë sëmurë nga nostalgjia
Nuk dinë rilindin apo perëndojnë
Oh sa shumë që janë.

Ku do të më gjesh!
Nëse më kërkon në agim
Do të më gjesh në vesën mëngjesore
Nëse më kërkon ditën
Do të më gjesh në fushat e bleruara
Natën më kërko
Në dritën e hënës dhe të yjeve
Se aty do të më gjeni
E zemrën dhe shpirtin
Do ma gjesh në vargjet e poezisë.

V
Njeriu
Durim të kesh
O njeri i rraskapitur nga jetë
Përvil mëngët e puno
Vëre syrin në shënjestër
E qëllo jetën
Por mos harro
Se koha mbetet kohë!

VI
Mbrëmje buzë detit
Kur Hëna binte mbi det
Deti krahë gjer përgjonte Hënën
Si një vashë të bukur
Të stolisur më kurora lulesh

E diku larg dëgjoheshin
Tingujt e një kitare
Dhe kënga Rini thuaja këngës
Më të bukur që di.

VII
Unë dhe Pranvera

Ti mi falje rrezet e arta të mëngjesit
Unë ti falja ëndrrat e bukura të rinisë
Ti mi falje këngët e bilbilit
Unë ta falja zemrën time

Të fluturonte nëpër lulemolla
Nëpër livadhe e gjelbëruara
Të pushonte duke dëgjuar
Gurgullimat e përroit
Që kalonte afër shtëpisë sime

Ti më fale gjallërinë për jetën
Unë gjëja qetësinë e shpirtit
Në diellin tënd
O moj e bukura pranverë
E vendit tim!
xxx