Zërat e çjerrë

First topic message reminder :

Zërat e Çjerrë....

Sa neveri ky zë i çjerrë.
Ditën dhe natën i njëjti tingull.
Edhe pse s'haet,të vjen për të vjellë,
Nga aroma e keqe që lëshon i ndrydhur.

Ndotje akustike,ndoshta është pak.
Ulërimë egërsirash në xhungël.
I dëgjoj e iki me vrap,
Dhe lugina ma sjell zërin të trubmullt.

Përballem me të, i pa friksuar,
Ua njof zërat me kilometra larg.
Ah! Zërat e çjerrë,zërat e helmuar,
Ikin e çfaqen si fantazma prapë.

Me selektone në vesh eci rrugës.
Të mbroj daullen se mos më çpohet.
Ta ruaj të freskët dëshirën e muzës
Dhe vargu i lirës mos të ngatërrohet.

U them: Mjaft me zëra të çjerrë!,
Kthehuni në orgjinalitet.....
Kjo kohë juve u ka përmjerrë
Dhe nuk e dini pse çirreni as vetë.

Një njeri-arti me vullkane.....


Sa ëndrra çelën atë ditë,
Tek një lokal me shije deti.
Në heshtje më shkëlqenin sytë,
Se si kjo ditë s'ka pat' as mbreti.

Me gërma malli medituam,
Nëpër lëndina e ugare.
Me dashje shpirti kam zbuluar,
Një njeri-arti me vullkane.

S'ka pat' faj Gëtia kur ka thënë:
"Se në provinca vdesin gjeni"......
Ua them të gjithve me plot zënë.....
Kështu të ndjeva Beso ty.......

Je vet' jeta........

Ti je vet' jeta, ndaj të dua,
Më sjell një lëmsh pasioni.
E trete veten veç për mua
Dhe shket si zë nga honi.

Të zbrita un' nga lartësitë
Të shkrihesh njësh me mua.
Si tingujt që lënë meloditë,
Rroj kot nëse s'të dua.

Dhe tek ky shteg i shurdhëruar,
Ku dielli lind nga dhimbja,
Me ty në shpirt i dashuruar
Dhe bota bëhet imja......

Kur dhimbje s'ka......


Kur dhimbje s'ka përreth qytetit,
Diku në shpellë e ngre folenë.
Si një urith ja ndjen lezetin,
Të çjerr me thonj e nuk e ndjen...

Ti mbash në shpirt ti përkëdhelësh,
Vërtet të duket qesharake.
Si kovë me hi tutje ti hedhësh
Dhe ti groposësh si patate.

Kur dhimbja vjen si fik i bërë
Dhe të qëndon mbi shpinë kaluar.
Të duket vetia si i lënë
Dhe e gjith' bota e trazuar.

Sado ti çosh mes miqësh xhindi
Ato tmerrojnë dhe xhindin vetë.
Kur dhimbje s'ka përreth qytetit,
Tek mua vijnë e ngrejnë foletë.

Respekte.....

Respekte atyre që s'u joshën,
Nga politika grabitqare.
Ç'do mëndje në dromon e shoshën
Dhe krundet i flakën në varre.

Me shpirt të gjerë.....,duan lirinë,
S'ua ndryshku mëndjen korrupsioni.
Janë patriot me Shqipërinë
Dhe s'çirren si kaposh ballkoni.

Respekte atyre që s'u joshën,
Po ngelën vlera në kujtesë,
Për këtë popull shpirtin sosën
Dhe asnjëherë s'njohën pendesë.

RESPEKTE...........

Endërr e mesnatës.......

Ti ëndërr e mesnatës më le zgjuar,
Si yll polar rrugën po ma ndriçon.
Të puth,të prek, lehtas me këto duar,
Që nga mesnata e deri kur agon.

Si fërfërimë e perdes së mëndafshtë,
Më psherëtin në zemër e në shpirt.
Më flet si zog,më thua-mos u ndaftë,
Ajo dëshirë në shkëmb e mbi gur mbiftë.

Takimeve me zënka xhelozie,
Si një ciklon ç'do gjë e shkatërron.
Në pyllin tonë kjo pemë mirësie,
Ka mbirë e rritet e në ç'do stinë gjethon.

Një gurgullimë e qetë e plotkuptushme,
Undez në buzë si llavë e zjarrtë vullkani.
Si ortek bore,si një erë e zhurmëshme,
Më çfaqesh ti dhe s'pyes nga murlani......

Ta pata thënë...

Kur përreth dhomës s'do më shohësh
Dhe s'do dëgjosh zërin e ngjirrur.
Do vi në ëndërr të më njohësh,
Do vi si xhind për të të thirrur.

Dhe në sergjenin e guzhinës,
Si molë të çfaqem i zhurmuar.
Si hije të rri mbrapa shpinës,
Si flutur më qëndron në duar.

Nga ti lëviz,të çfaqem unë,
Si një statujë diku në lagje.
Më thua jam mërzitur shumë,
Të them: Rri zgjuar mbi këto pragje..

Ta pata thënë,kur isha gjallë,
Për ne kjo botë është mysafire.
E di që malli dot' na marrë,
Ndaj po të pres posht' në çaire...

Djallëzi....


Më "fal" o popull është thënë ngahera,
Kjo fjalëpendimi djallëzi.
Sa herë ju duhet këtyre plehra,
Aq herë në gojë të mbajnë ty.

Me emrin tënd marrin pushtetin,
Me emrin tënd të poshtërojnë.
Janë ustallarë që thajnë detin
Dhe mbi kënetë qylymat shtrojnë.

Kështu e ka kjo jetë jarane,
Ku krimineli merr pushtet.
Me emrin tënd qëndisin plane,
Me emrin tënd pushteti vret.

S'ka varfëri tek ty o popull,
Veç ka mjerim që ti e di.
S'ka korrupsion-pushtet të pangopur,
Ka tirani në çdo parti.

Kështu pra ngyse si ta ngrysësh,
Kështu ka qënë e kështu do të jetë.
Kur s'je i zoti ta përmbysësh,
Prano,prano të lash haletë....

Dikur.......

Ajo dikur të tha:" Të dua".
Të dua i the edhe ti.
Bashkë do të jemi mish e thua,
Bashkë do të mposhtim çdo stuhi.

Si për fillim një zgjidhje bukur,
Një puthje zemre embëlsi.
Ajo nga iku?! Ti ku je zhdukur!,
Si në përrallë kjo dashuri.

U zverdh si gjethe dashuria,
S'edo ajo,nuk e do ky.
S'trgohet ku është pabesia,
U vyshk si kumbull syri zi....

Për ju nuk pyes.........

Për ju nuk po pyes si e pritët agimin,
Se si m'i vrat ëndrrat që në foshnjëri.
Ju bij të së ligës,kryq kini mallkimin,
S'njifni fe e komb,vetëm tradhëti.

Për ju nuk trishtohem, o miq të harresës,
Se për i deal kini kurvëri.
Ju pjellë egërsirash,shkatërrues të besës,
Doni ta shkrrumboni këtë Shqipëri.

Po përse s'u zhdukët o njerëz kolerë.
I qëndroni shqipes si xhelat xhelati.
Veç një gjë ta dini:Nuk latë gur pa dh...rë
Edhe si kjo ngjyrë u ka marrë surrati...

Ti vetëm këndo......

E dashur,e bukur ti vetëm këndo,
Këngët e mallit në çdo cep e anë.
Mes vargjesh,mes tingujsh,mua më kujto,
Për ëndrrat që ikën,ikën dhe i lamë..

I drithëruar në një vis e në një jetë tjetër.
Mendueshëm këngët e tua i dëgjoj.
O ëngjëll i shpirtit,o gurra e vjetër,
Je dielli,je hëna që skutat ndriçon..

I dehur nga malli,helmuar në shpirt.
Kujtimet më çojnë gjithkund.
Këndo,veç këndo,zgjoi bukuritë,
Si thëllëzë e gërxhit që koriet tund.

Ti mos u trishto për kohën e ikur.
Me zemër këndo këngën Malshovite.
Ajo këngë malli që bashkë na ka rritur

Mos më pyet....

Jo, ti mos më pyet,pse kridhem në mendime,
Kur në mes dëfrimesh jeta më ka lënë.
As vet' nuk e di , ç'janë këto dëshpërime,
Përse edhe ëndrrat shtigjet m'i kanë zënë.

Jo, ti mos më pyet pse ndjehem i huaj,
Kur mes dashurisë shpirti më gulçon.
Këtë dashuri,dashuri s'e quaj
Dhe për tradhëti mëndia nuk më shkon.

Dhe kush është i lumtur,jo nuk lumturohet.
Ç'është kjo mjegullnajë që jetën sundon?!
Bardhësi e qiellit me re zë mbulohet
Dhe zogu në pemë fole më s'ndërton....

Lypsari.....

I ngrysa vitet gjithë brengë,
Me lot mbushur në sy.
Pa dashuri,pa shpresë e këngë,
Pa bukë e pa shtëpi.

Në rrugë gjith kohën,ditë e natë,
Me dorën pë të lypur.
Në shi,në borë,në erë ,në vapë,
Me shpirtin krejt të shtypur.

Nuk buzëqesh vetëm aktroj,
Në fushën time lypës.
Përse kam lindur?!-Veten mallkoj,
Gjith jeta një lak mbytës....

Në vëndin tim......


Në vëndin tim çdo gjë e çmoj,
Çmoj një shikim në kaltërsi.
Mes gjithësisë një gjë veçoj,
Të bëhem skllav në dashuri.

Në vëndin tim çdo gjë e çmoj,
Një buzëqeshje çalë-çalë.
Me krah të shtrirë të fluturoj,
Si dallgë në det të jem në ballë.

Në vëndin tim çdo gjë e çmoj
Dhe një qerpik lagur nga djersa.
Ti vënd ta dish se për ty rroj
Dhe ti për mua , bëhu shpresa....

Ju them.......


Nga fryma e etërve mbaj erë stërralli.
Si gurzjarri,xixa kam në sy.
Mes furtunave është farkëtuar balli
Dhe hapësirën e quaj liri.

Nuk njoh zinxhirë,gardhe e fortesa,
As fjalë tinzare fshehur shpirtit tim.
S'pranoj prej forcës të vdesin gjallesa,
Veç buzëqeshje dhuroj çdo agim.

Nuk e njof dhunën brënda kësaj bote,
Kur pikëllimi pushton çdo qelizë.
Kështu jam unë, boshti i një rrote,
Që përparoj e s'mund të shtyp një mizë.

Prandaj ju them:Bëhuni si unë.
Vëllezër ç'prisni? Ç'kërkoni më tepër?!
Askënd nuk lartëson, kjo dallgë e kjo furtunë,
Veç trumbeton si diktaturë e vjetër.....

Më mirë.....

S'dua të jem një yll i fikur,
Ai s'ndriçon, sjell errësirë.
As burrë i shtirur si i ditur,
Që s'sjell në botë një gjë të mirë.

Më mirë të jem një vesë mbi bar,
Që rrëshqet lehtas e pa shkumë.
Me fjalën të ngrej një lapidar,
Të vënë kurorë pa bujë e zhurmë.

Nuk i besoj atij njeriu ......


Aspak nuk i besoj atij njeriu,
Edhe pse në dukje ngjan i mirë.
S'ka shpirt,ka surrat miu,
Në vënd të gjakut ujë të ngrirë.

Të pa njohurit për të flasin kot.
E ç'mund t'i lidhë me një zemërgur.
Këtë ua them me bindje të plotë:
"Ai ka vdekur e varr s'do të ketë kurrë!"

Politikanët veshshurdhër:


Nuk e di se sa i turpëruar jam,
Që me ju jam bashkëkohës...
A kini sy e veshë,zotrinj politikanë?!
Atdheu rënkon si zogu në mes të llohës!

Çirreni e ulërini për kolltukë,
Mbi mishrat e popullit të gjakosur...
Mjaft!Mjaft!Kockat na i ndukët,
Si qënie të pa ngopura,
Me gjuhë të farmakosur!

..Edhe në xhungël ka më shumë qetësi,
Më shumë mirëkuptim mes egërsirash...
Me gjakun tonë po bëni tregëti,
Dhe zanat i nxorrët në pazar rrospirash.

As gjak,as nder s'na latë në faqe,
Si oktapodët po hamë vëllai-vëllanë..
Na lodhët!Na vodhët!...Duam paqe!
Po na qesh bota..Zotërinj Politikanë!

Plagët


Ju ndjeni dhimbje...
Dhe ne na therin dhimbjet,
Kur plagët e njëri-tjetrit i lëndojmë.
Në djall të venë mosha edhe bindjet!
Në sy njëri-tjetrin s'na lënë ta shikojmë.....

Në jetë të jetve,populli tim,kockë e lëkurë,
Hamalli i lirisë,me shpirtin e krijuesit
Dhe në çdo kohë i zënë me gurë,
Nga perënditë? ......Jo! ....Nga mashtruesit.....

Ua them përsëri....


Ju kam thënë : Këtu i thonë Tiranë,
Që ndodhin bëma,që askund s'mund të ndodhin.
Për politikë e vrasin babanë
Dhe për varfëri mëndjen e lodhin....

Ju kam thënë : Jetoj në Tiranë,
Ku politika e hedh shurrën përpjetë.
Nuk e di se me kë më ngjan,
Si xhugël, ku luani është vetshpallur mbret.

Ua them përsëri : Jetoj në vëndin tim,
Mes gungaçëve mbushur me morra.
Popullit i them: Bëhu pak më trim,
Ta pastrosh Tiranën nga këta horra.....

Për TY.......

Unë për Ty dhe ligjet i thyej.
I pres hekurat dhe nga burgu arratisem.
Udhët e dhimbjes me buzëqeshje i lyej
Dhe shteg më shteg si kaçak degdisem.

E di që jeta ka ligjin e vetë.
Dashurisë i thotë dashuri.
Sikur të vdes dhe të më kllonojnë në epruvetë
I kllonuar do vi sërisht tek Ty.

Unë për Ty bëj gjëra zemre,
Që mposhtin kanune,kushtetuta e zakone.
Jap dashuri si shpirti i një nëne
Dhe kompozoj sifoni me tone......

Ai.........


Ai është një mashtrues i marrë.
S'ka zemër në gjoks,ka vetëm rrena.
Jeton me ëndrra për të përçarë
Dhe përleshen me kundërshtarin si dema.

Vetë e zgjodhi këtë rrugë djalli
Dhe si djall erret edhe gdhihet.
Të mirën e fshehu tek zyra,tek sirtari
Dhe rreth qytetit si zagar lëpihet.

Ai bëhet xhind,kur të tjerët ja kuptojnë,
Hiletë,djallëzitë që i përdor pa kut.
Ulërit,kauis sikur gjëmbat e çpojnë,
Sikur prapanicës një hu vet ja fut.

Tani tërbimi mëndjen ja ka kafshuar.
Rrenat ju shteruan,uji u pre në cfrat.
I gjakosur në tru nga demi i tërbuar,
Eshtë gati dhe by....ën ta jap....

Ujku rojtar.....


Ca mishëgrënës ndanin gjahun;
Njëri kofshën,tjetri krahun,
Dikush kokën,dikush bishtin,
Po s'u kënaqën sa ishin.

Sherri plasi nga një sorrë
Që donte një copë zorrë.
Me të shtyra me të shara,
Nxorrën larë e të palara.

Kush makut,kush hajdut!
Njëri-tjetrit ia këput.
Tundi vëndin shamataja,
Për mëlçi u bë hataja....

Or makutër-u tha ujku
kockën e fundit pasi nduku.
Lërini,ua ruaj unë,
Sa të merrni një sy gjumë.

Të gjithë thanë:-Mirë shumë!
Dhe në qafë mëlçitë ia vunë.
Na i ruaj me kujdes
Deri nesër në mëngjes.

Kur pas gjumit u bënë hon
Gjithkush pjesën i kërkon.
Ç'pjesë-tha ujku-or qyqarë,
kini parë ujk rojtar?!

Sa vjen.........


Sa vjen dhe po bëhesh më e pakuptushme,
Tekat i ke rritur,mëndjen e ke krisur.
Unë të kam ndërmënd si qënie e durushme,
Si një jargavan trupit tim stolisur.

Sa vjen dhe po bëhash më pak simpatike,
Rrudhat kanë pushtuar ballin e dhe gushën.
Unë të kam ndëmënd ditën kur më prite,
Çastin kur të dy me puthje e mbushëm.

Sa vjen dhe po bëhesh krejt një thinjë e bardhë,
Ikën kaçurrelat që mbulonin sytë.
Unë të kam ndërmënd si flutur e rrallë,
Si një pulbardhë që rrezaton dritë.

Sa vjen dhe po bëhesh si njeri i huaj,
Ndofta kaq e pati e bukura jetë.
Kudo që të shkosh do vi të të ruaj
Dhe të dy do flëmë si yjet mbi retë.

Kam frik ti flas......

Kam frik ti flas me gojë,
Ndaj vetëm me sy e shikoja.
E bukur, e pikturuar me bojë,
Unë si një hutaq për të drithëroja.

S'është burrërore,por s'mundja,
Goja me zemrën, s'përputhej.
Ecia dhe mëndjen e tundja,
Se mos në sytë e saj më futej.

Ndodhte, kur përballeshim rastësisht.
Tiktaket e zemrës në qiell.
Fol moj gojë! Ashtu si ta dish,
Që dhe ky shpirt të shikojë një çanak diell.....

**************************


Ardhkërka një mosh,që s'duron më,
Vuajtjet e jetës në ëndërr të dalin.
Qejfi të ngelet për hiçmosgjë
Dhe rrudhat- brazdë pushtojnë ballin.

Nga vitet-mosh,u vyshkën lulet,
Si pacarrok faqet janë bërë.
Vjen një vetmi në tru të ngulet
Dhe ta bllokon mëndjen të tërë.

Ndaj pres me ankth të fundit orë
Si shpëtimtare të vetmisë.
Ti heqi vuajtjet si me dorë
Dhe t'ja rrëfei perëndisë...

Një shpirt............


Ti ke një mëndje me zemrën time,
Një mëndje kam me syrin tënd.
Ti je nga mua dhe pak më trime,
Unë bëhem trim,kur ti më çmënd.

Ti ke një shpirt si deti- gjerë,
Si një gjiris ky shpirti im.
Zë arratisem si një erë,
Të pres dhe pak ,humbas durim.

Ti ke një botë, kup-qiellore
Dhe çdo shikim një yll që ndrin.
Un' për ty falem në faltore,
Se ke një shpirt me shpirtin tim....

Asgjë më tepër.....

Në pranverë,një gjeth i çelur,
Asgjë më tepër nuk jam unë.
Nga dimri i lagësht e borëderdhur,
Si një filiz mbiva pa zhurmë.

Mes ferrës dola manushaqe
Dhe ziliqar qëndroj rreth ferrës.
Si plakat ulur në sofaqe,
I tjerr pranverës ëndrrat e erës..

Në mes të pranverës asgjë më tepër,
Një gjeth i çelur ngela unë.
Ç'far plane thura i bëra vepër,
Tani gjethoj dhe pak më shumë..

Kur ti largohesh......

Sa herë që Ti, ikën prej meje,
Unë e humbas si askush tjetër.
Si ylli fshihesh prapa reje
Dhe nga njeri më kthen kuçedër.

Nga ajo rrugë që ti ke hapur,
Tek ai shteg të dal në prit.
Ma thuaj që nuk më ke dashur
Dhe ta var veten si bandit.

"Poet"- më thonë dhe pak i "marrë",
Unë të them ty- jam natyrisht.
Kur ti largohesh pa më parë,
Nuk besoj më në Zot dhe Krisht.

Juve!!!!!!!


Juve, të zhytur në sharje intriga,
Që kini banjo me vaska floriri.
Tu vijë turp që sajoni të liga
Dhe s'shikoni trarin që u ka zënur syri.

E dini ju guhakër matufë,
Që vetë blloçitni mbi pjata hajduti.
Një popull të tërë e kthyet në tufë
Dhe në emër të tij çdo minutë luti.

Ç'do thotë një i marrë ardhur në vete,
Për popullin e tij si bagëtia.
Zotrinj, pa zot, Mbytuni në dete
Që të shpëtoi vet. Shqipëria...

Juve,që flisni me qejf e gajasni krevatit,
Dy dekada dëgjuar me të njëjtën gjuhë.
Mallkimin e kini: Ju shoftë rasati,
As emër mbi varr...mos ju pafshim kurrë......

Ç'fatkeqsi......?!


Ç'fatkeqsi të jetosh në një qytet-burg,
Ku shum gjëra ecin mbrapsht e përsëmbrapshti.
Jeton në vetmi i strehuar si murg
Dhe daullen e veshit ta çan altopolanti.

Ç'fatkeqsi në këtë qytet-rrebelash,
Ku era e Lanës parfumos bulevardet.
Më duken njerzit si një tufë harabelash,
Që zihen e grihen për të larë hesapet.

Ç'fatkesi në këtë qytet-të marrësh,
Ku kullat s'lejojnë rrezet e diellit.
S'di se si të qeshësh,s'di se kë të tallësh,
Se të gjithë në një vrimë i bien fyellit.

Ç'fatkeqsi në këtë qytet-banderolash,
Ku për reklamë harxhohet çmëndurisht.
Ky vënd që drejtohet prej horrash,
Vdekja më e kërkuara në tregun e varfërisë.

Fatkeqsi që jeta këtu më solli mua,
Çdo ditë vdes pak edhe nga pak.
Burracakët jetën ma morën hua,

S'di në ç'planet po ëndërroje.....

Ti nuk më pe kur erdha mbrëmë,
Si rreze hëne mbi dritare.
Me zë të ulur këndoja këngë,
Të shoqëruar me kitare.

Ti flije gjumë e shpërkujdesur,
S'di në ç'planet po ëndërroje,
Mbi shpirtin tim qëndron e pleksur,
Si jargavan mbi buzë bën roje.

S'po ta trazoj ëndrrën e bukur,
Po bëhem njësh me ëndrrën tënde.
Si gjak në deje të jam futur,
Të të zbuloj ç'far ke ndërmëndje.....

*********************


Kam parë buzëqeshje,
Që përpiqen të më joshin.....
Të zgërdhira,cinike,hipokrite,
Buzëqeshje që imitojnë kodoshin
Dhe asnjë buzëqeshje nga ty si mike......

S'jam më.......


Nuk jam më ai djaloshi çapkën,
Që gjumë s'bëja e s'më vinte për gjumë.
Pranverën sillja dhe në ditët me acar,
Ndërtoja dhe prishja diga nëpër lumë.

Bota e kishte parë furinë time,
Shërbesën që i bëja dashurisë.
Tani trëmbem nga një thinjë kërthinje
Dhe më pllakos ankthi i xhelozisë......

Shëmbje .....

U shëmb një pjesë e jetës me kujë,
Si një shkëmb i plakur, i thërmuar.
Plagët nuk mundja t'ia mbyllja kurrë,
Mëndja sa shpesh është turbulluar.


Nga shëmbja dola i tronditur,
I çjerrë,i grisur,brinjë thyer.
Sa shumë thyerje për të ngjitur
Muret e shpresës me baltë lyer....

Shënja dimri......


Po fryhen detet dhe lumenjtë,
Në male retë po nxihen.
Mbi rripa shakullepsen qentë
Dhe macet me gjuhë po krihen.

Të gjitha këto janë shënja dimri.
Sivjet parashikohet,acar e furtunë.
Në u gënjefsha me fjalë më vrini,
Më thoni "Shët" e ngordh si një pulë.

Dëgjojeni njeriun e ditur,
Prej tij s'dilni të humbur kurrë.
Po s'pati dimër,jeni të gjith të mbytur,
Se ai burrë do tu mbyti me shurrë.....

Si moj.....?!


Ti erdhe tek mua, ndoshta fare kot,
Erdhe e pamënd, ku të çonin këmbët.
Më qëdrove ashpër, më sillje të ftohtë,
Mbase je mërzitur, ke parë ndonjë ëndërr.

Mbase ty të solli ashtu rastësia
Dhe asgjë për mua, në shpirt s'të ka mbetur,
Ndoshta ke kuptuar,të iku lavdia
Dhe këkron tek unë, që të rrish mbështetur.

Asgjë nuk kuptoj nga mimika jote,
As nuk je krenare,as e dëshpëruar.
Si moj nuk ja gjete fundin kësaj bote,
Ke një jetë të tërë duke eksploruar.

S'habitem.........

Aspak nuk habitem nga tekat e jetës,
Kur s'qahet në vdekje,s'këndohet në dasma.
Nuk ndjehet pickimi nga thumbi i bletës,
Ta shesin mëndafsh,fustanin me basma.

Aspak nuk habitem nga puthjet e shtira,
Të dalurit nudo nuk më nervozon.
Tani që çudirat nuk quhen çudira,
Nuk quhet lajthitje,kur vret dhe helmon.....

Pa Ty.....

Pa Ty unë e ndjej veten gjysmak,
Eci rrugës e bëj aksidente.
I ulem një tjetre tek stoli në park,
Harroj shtëpi e ngatërroj apartamente.

Pa Ty mos ngelsha as tek disko "Rinia",
Ku bukuroshet të gllabërojnë me sy.
Ndaj lutem e lutem të mos ndodhi çudia,
Që ne të jemi më larg seç ndodhemi tani.....

E qelqët........


E qelqët më dukesh nga koka në këmbë,
Brënda shpirtit tënd dukem si pasqyrë.
Kam frik të të prek,ndaj të këndoj këngë,
Se mos më coptohesh si xham në fytyrë.

Unë eci këmbzbathur brënda syrit tënd
Dhe buzët e qelqta i puth me kujdes.
Tiktaket e zemrës si zogu mbi gjëmb,
Të shpejta të forta sikur vdekjen pres.

E qelqët më dukesh me grimca kristali,
Çdo qelizë e trupit sikur reflekton.
Copë e çikë e copa po më bluan malli,
Të rri përgjëruar mbi atë ballkon.....