Zërat e çjerrë

First topic message reminder :

Zërat e Çjerrë....

Sa neveri ky zë i çjerrë.
Ditën dhe natën i njëjti tingull.
Edhe pse s'haet,të vjen për të vjellë,
Nga aroma e keqe që lëshon i ndrydhur.

Ndotje akustike,ndoshta është pak.
Ulërimë egërsirash në xhungël.
I dëgjoj e iki me vrap,
Dhe lugina ma sjell zërin të trubmullt.

Përballem me të, i pa friksuar,
Ua njof zërat me kilometra larg.
Ah! Zërat e çjerrë,zërat e helmuar,
Ikin e çfaqen si fantazma prapë.

Me selektone në vesh eci rrugës.
Të mbroj daullen se mos më çpohet.
Ta ruaj të freskët dëshirën e muzës
Dhe vargu i lirës mos të ngatërrohet.

U them: Mjaft me zëra të çjerrë!,
Kthehuni në orgjinalitet.....
Kjo kohë juve u ka përmjerrë
Dhe nuk e dini pse çirreni as vetë.

E ka Zakon......

E ka zakon, sharjen, politika,
Sa më shumë zhurmë edhe potere.
Të ngrejnë kurthe,të zënë prita,
Të rrinë të strukur prapa dere.

Kështu ka qënur edhe dikur,
Por ajo kohë u flak si rretër.
Tani të therin në haur,
Ca dallkauk, që s'dinë gjë tjetër.

Kjo politikë,pjell sharlatanë,
Gjëmbaç gomari anë e kënd.
Po s'e ke mëndjenë të përlanë
Edhe për varr nuk të lënë vënd.

Koha......


Koha ecën sa breshka,
Koha ecën sa drita;
Vrapo ta kapësh
Se të ikën nga prita....

Ajo është e tërbuar
Si një kalë pa fre
Dhe ti një kalorës
Që rend nëpër re...

Hija jote, jam unë.....

Do të bëhem shi mbi rrasë,
Breshër mbi xham do thërmohem.
Si një lis me trung të trashë,
Gjeth më gjeth do drithërohem.

Do të eci si një erë,
Do ta shtyj malin me duar.
Lehtas do trokas në derë,
Ndoshta lodhia të ka zgjuar.

Do ti zgjas rrezet e hënës,
Nëpër skutat e mesnatës.
Si psherëtimat e nënës,
Më vinë dallgët e shtrëngatës.

Do dehem,do vi si engjëll,
Para syve do më shohësh,
Do të dridhesh,do të shëmbesh,
Përmbi mua do rrëzohesh.

Do kërkosh me dorë në dhomë,
Hijen time nëpër mure.
Do çirresh si një ujkonjë,
Do ta sulmosh me kobure.

Kur nga ëndrra do të zgjohesh,
E mërzitur e vesuar.
Si për vete do mendohesh,
Si e shkarë,si e hutuar...

Do ti shmangesh përqafimit
Dhe me vrull do flaksh jorganë.
Do ti ankohesh harrimit
Dhe me lot do qash sevdanë.....

Dyshimet mbai ti....

Ndodh të mungoj për disa orë,
Pa lenur njoftim në shtëpi.
Ajo e gjorë, me telefon në dorë,
Unë pi kupa me raki.....

Rrallë,po ndodh,mungesa zgjatet,
Jo me orë,por disa ditë.
E gjora nuse matet,matet,
Të më flas,por ndjen një frikë.

Largesa ime është puna.
Dyshimet mbai e dashur ti.
Ta dish se s'bëj si disa çuna,
Çdo ditë ndërroin dashuri.

Mbase kjo kohë është për dyshime
Dhe çdo vonesë një pabesi.
Nuk është kollaj për zemrën time,
Të zërë fole një yll si ti....

Gjithmonë.......


Gjithmonë më bren mendimi i trishtë,
Sa nuk më hapet kraharori
Dhe thonjtë në tru më ngul si bishë,
Kjo jetë mjerimi që drejton horri.

Pak më kuptojnë në udhën time,
Më shumë më shajnë.S'e di për se?!
Kjo jetë e shkurtër,mjerimthërrime,
Ku kafsha ujk jeton si be....

******************

Kërkojmë një jetë,të qetë e të pasur,
Se vitet kalojnë dhe ne buzëplasur.

Nga pak e nga pak,po vdesim përditë,
Më duken partitë si zëra meitë.

Diku të përçarë,diku të bashkuar,
Varr i hapim vetes me këto dy duar.

Po nuk e kuptuam:Ç'është politika,
Kemi për të vojtur,do vdesim nga frika.....

Nuk është von.......

Një jetë dhe dashuria nuk m'u thinj,
Për shpirtin tënd,kjo zemër nuk shterojë.
Prano nga mua të vetmin ngushëllim,
Se vitet ecin dhe ne fluturojmë.

Çfardo kujtim të thjesht kur të kujtosh,
Në atë vetmi ku shkatërron.
Fillo nga pak, nga pak, më buzëqesh,
Se asnjëherë për ne të dy, s'është von.....

Du t'u vjedh korrupsionin.......


Zyrtarëve të lartë
Do t'u vjedh korrupsionin
Për të ndërtuar shtëpi
Unë i pastrehu,
Poeti varfanjak
Për të shkruar pak poezi....
Që lotët e fëmijve të thahen
Për pak bukë,
Lodra
Dhe fantazi.....


Do të vjedh amoralitetin
E deputetëve mediokër,
Që ligjet mos të dalin shtiranikë.
Do të vjedh padrejtësinë
Që ligji të eci në shtratin e tij.
Do të vjedh heshtjen,
Ku gëlon urrejtja
Për të ndërtuar kala
Dhe nga fërngjitë
Do të gjuaj në ballë tradhëtinë
Që nënën ma përdali
Dhe po më var në greminë,

Do të vjedh........

Mendova Nënën......


S'e përgjova veten, kur fola pa dashje,
Muzgut anës pyllit,mbrëmjes atë natë,
Si një bujk i regjur,lodhur nga telashet,
Mbjell,korr e plugo,mbjell e korrur prapë.

S'e dëgjova lumin, kur fliste përçark,
Nga vrulli furishëm atë mes dhjetori,
Rrija tek oborri,vija rreth e qark,
Si një prostitutë me pranga tutori.

S'e dëgjova zërin folur ndaj të gdhiri
Dhe mëri nuk mbajata përkëtë dëgjesë.
Veç mendova nënën mos kërkon të birin,
Ta puthi në ballë para se të vdesë.

Miqve të mi......

Ç'far më kërkoni? Ç'far mund tu jap?
Dëshirat për ju unë i treta.
Medaljet e reja,dot nuk po i kap,
Kam ngelur tek relikat e vjetra.

I shkrojta vargjet me mushtin e zemrës,
Në gota ua mbusha gëzimin.
Pijeni! Për ju unë jam nxënës,
Me gërma të arta ua shkruaj nderimin.....

Për të Dy.....

Me mijra herë këto buzë i kam puthur,
Kaq herë më ke puthur dhe ti.
Asnjëherë njëri-tjetrit s'i jemi lutur,
Jemim puthur se kemi patur dashuri.

Edhe sot që buzët janë rreshkur,
Këto puthje s'mungojnë kurrsesi.
Sot puthia na vjen duke qeshur
Dhe puthemi të dy si fëmi.

Do puthemi sa herë të rrahi zemra,
Duke e parë njëri-tjetrin në sy.
Do puthemi dhe natën në ëndrra,
Kur të mos jem unë ose ti.....

Varfëria dhe Ndershmëria.......


Varfëria është bujare
Gjer në shpirt;
I hap zemrës çdo dritare
Për çdo mik.

T'i jep çelsat e shtëpisë
Livadhis,
T'i hap dyert kat e kat
Bjer e vdis.

Kur dëbora mbulon dhenë
Në çdo anë
Edhe zogu më i sertë
Të rri pranë....

Ajo zbutet,të vjen pas
Si manare,
Luanesha e ul kreshtën
Aq krenare.....

Çdo gjë bëhet mik i dashur
Pa zarar
Edhe kripa në çdo gjellë
Me karar...

Mos u bëj, more zotri
Urë e vig,
Të kalojë përmbi ty
Çdo lloj mik.

Varfëria s'del i dashur
Në pazar
Që të jesh me dinjitet
Ji krenar!

Mos eja e dashur,mos eja........

Mos eja e dashur ,mos eja,
Jam kthyer i tëri rrënojë.
Si shi i shkarkuar nga reja,
Që bije dhe bën çfar të dojë.

Kam ngelur si hiri në vatër
Dhe prush i fikur në të.
Si kukull që lot në teatër
Dikush imiton tjetër zë.

E ndjej në frymarrje vetminë
Dhe kollën e vjetër e ndjej.
E ndjej,por s'e kuptoj çudinë,
Që syret më shikojnë në terr.

Loti më ndjek në humnerë,
Nga faqet strehoet në gushë.
Më thotë: S'do të lë ndonjëherë
Që akulli shpirtin të ta mbushë.....

Nuk besoj, e di që ti s'mundesh,
Hijet nga shpirti ti m'i largosh.
Më kot përpara meje tundesh
Dhe me sytë e mjeruar loz.

Mos eja e dashur,mos eja,
Jam kthyer i tëri rrënojë.
Me qeshje që dikur të dehja,
Sot si një pupac, të tmerroj.......

Kam frikë.....

Kam frikë të të ledhatoj ballin,
Nga rrudhat si brazda parmënde.
Kam frikë se mos zgjuaj djallin,
Nga ëndrrat e zotrisë tënde.

Kam frikë të të shikoj në sy,
Nga thinjat në qepallat e lodhura.
Kam frikë të rri aty,
Nga ndodhitë që janë të pandodhura.

Kam frikë të të puth në buzë,
Se mos tronditet gjithësia.
Kam frikë nga ty moj muzë,
Se mos më shai historia..........

********

Dallëndyshe,erdhët....
Dritaren ma gjetët si mikesha të vjetra,,
krijesa besnike.
Ju më të vuajturat,
më të lodhurat,të thara si kashtë,
gëzoni që më gjetët gjallë,
të këndojmë si dikur,prapë bashkë......

Iku dhe kjo ditë.....


Iku dhe kjo ditë. Erdhi nata prapë.
Asgjë nuk shijova. Vetëm prapësi.
Dielli më sjell ftohtë,Dimri më sjell vapë,
Nata më sjell frikë edhe pabesi.

Iku dhe kjo mbrëmje,pa yje në qiell,
Enesërmia sjell,vetveten e saj.
Prap s'besoj të ngrohem nga ky "palo" diell,
Sërisht do vërtitem nga skai në skaj.

Ikin vetëm ikin,asgjë nuk rikthehet,
Ikën koha ime si një vetëtimë.
Zihem shpesh me veten dhe me veten grihem.
Zemra e dalldisur vetëm psherëtin....

Vetëm zërat çirren si grifshat mbi pemë
S'pyesin për ditët si ikin, si shkojnë.
Edhe në mesnatë nga gjumi të ngrejnë.
Të rroi partia vetëm din të thonë......

S'kam faj.......

Vërtet jam bërë shum i çuditshëm.
Sa nuk besoj në këtè dhe.
Shikoj syrrete krejt të frikshëm,
Njerëz pa moral,pa komb,pa fe....

Trokas,trokas në derën e Zotit,
Trokitjen time nuk e njeh.
Vërtet jetokam kot së koti,
Si mëkatar gjithmonë më le.

Unë,nuk kam faj, e them i bindur,
Në Zot besoj dhe kërkoj ndjesë.
Vërtet pa fe kam qënur i lindur,
Por këtë fat s'e marr për pjesë.

Vërtet jam bërë shum i çuditshëm,
Si i hakrryer,si mëmdjelënë.
Si krrimba plehu kokën t'ua shtypësh,
Bashibozukve që sjellin gjëmë.

Udhëkryq.........


Unë i lindur në k'to anë,
Jam mërzitur me vetveten.
Rri e dëgjoj budallanë,
Një të lënë sa nuk vret veten.

Ja dhe mora harratinë,
Prap rehat s'kam për të gjetur.
Sa të dëgjoj batakçinë,
Gjak në trup s'ka për të mbetur.

Në udhëkryq vërtet na lanë,
Këta horra brekëgrisur.
Një kolerë,tjetri murtajë,
Që të gjith' mëndjevidhisur.....

A më besoni?!........

Lumi i thellë përpara meje,
Dallga e qetë,po e pabesë.
Të rrëmben si perde reje
Dhe të flak në breg si thes.

Pres në breg, si gur i flakur,
As përvete nuk bëj hije.
Rri menduar, shum' i matur,
Se mos hidhem me pa vetëdije.

Veç trishtim rrjedh nëpër deje,
Sa e harroj thellësinë.
Merrëm pranë,më mbyt pa leje,
Kthem ushqim për peshqërinë.

Po ç'far pate? Si të ndodhi?
Rrjedha e lumit është harbi.
Ti në brg.Poshtë kush të hodhi?!
Pranë teje s'kish njeri......!

Ç'far tu them? A më besoni?!
Zgjodha lumin për më mirë.
Në vetmi më masakronin
Ca kopila, sahanlëpirë......

Për keq u mësuam.....

Ndër vite i grisa këpucët nga rruga
Dhe mëngët i grisa nga zyra e vjetër.
U grisa nga gurët,nga rruga me gunga,
Nga letrat që shkruajta për jetën.

Nga do që kalova,s'dëgjova bilbila,
Veç zhaba në ujra kënete.
U ndesha,u vrava veç me ca kopila,
Dobiça me me tinguj gërrnete.

Për keq u mësova me zhaba ugari,
Me këngë bretkoskash mjerane.
Betohem: S'e ndjej kur pëllet gomari,
Që rrotull i vjen një pu......e.....

Sa keq.......

Gotën e rakisë e ktheva me fund.
Mbi gotë gjumi më mori.
Dimri i acartë kallkanet i tund,
Sa dehjen ma nxorri.

Pa fjalë ngela e sytë mbetën mbyllur.
Ëndrrat më shpien gjithkund.
Sa keq që kjo jetë kaq na ka ndrydhur,
Sa fjalët i nxjerrim si cung.

Ndihmë.........!

O Zot , të lutem mbyllua gojën,
Se njeri tjetër s'ua mbyll dot.
Ndërhy me shpejt e prishua lojën,
Se loja e tyre po na sjell ndot.

Pres që kjo lutje,mos të më lodhi,
Se boll jam lodhur nga kjo jetë.
Në bot e pres çdo gjë të ndodhi,
Kur zihen dy,për një pushtet.

Ne tjetër hall,ata tjetër avaz.
E bënë vëndin lesh e li.
Ti mbyllim veçmas në kafaz,
Që ta kuptojnë çdo të thotë LIRI.....

Të lutem zot,bëje për mua,
Ty të kam jetë e perëndi.
Si dy kaposha këta s'i dua
Dhe popullin tim si bagëti.

Veç për argat ata m'i ruaj,
Ndoshta çoban, a bujk s'e di.
Për nderin tim,karrocë me kuaj,
Ose hamall se kanë fuqi.

Bëj si të dish, e si të duash.
Më mirë se ti s'e di njeri.
Aman o Zot,nga ta na ruaj,
Janë bërë gogol,për çdo fëmi....

Ky është një nder që ta kërkojmë
Dhe këtë nder e bën veç ti.
Veç nga të dy le të shpëtojmë,
Pa le të hamë bukë me hi.....

Drit e Muzg......


Veç ky shpirt e di se si,
Veç ky shpirt e di si vuan.
Jo nga dimri,o njeri,
Por nga njerzit e droguar.

Me kujdes flet shpirti im
Dhe në zi zhytet i tëri.
Rend si shpend në shtegëtim,
Fati i jetës,fije peri.

Muzg e dritë e dritë e muzg,
Si një kovë në fund të pusit.
Bie,ngrihem si në luftë
Dhe me thonj të mbytem, lusin.....

Nëse......


Nëse ka ngelur pak nga shpirti im,
Nuk do të thot' që unë falimentova.
Un' rilind dhe prap gjëj frymëzim
Nga ti,nga natyra,nga koha....

Nëse ka ngelur pak nga malli im,
S'do të thot që malli u shua.
Në ëndrra sjell kujtim për kujtim,
Çdo arë,çdo gur,lumë edhe përrua.

Nëse ka ngelur pak nga gjaku im,
S'do të thot' që zemra ndaloi.
Unë regëtij,çapitem dhe prap vetëtij,
Ndriçoj rrugë,gufa e troje.....

Mes meje dhe Teje.....


Mes meje dhe teje po ndodhin çudira.
Pasqyra në cep të dy na përgjon.
Lëviz nëpër dhomë shëmbëllen fytyra,
Shtrihem në krevat ëndrra cicëron.

Sa mirë që më vjen; qënkemi bashkuar,
Mallkuar qofshin vitet që pas lamë.
Tek shkëmbi i murrmë ëndrrat janë dërrmuar,
Pasqyra e shpirtit thyer si një xham.

Më mirë kështu, se natën e zgjuam
Dhe tokës së tharë i sollëm blerim.
Pasqyra e dhomës të nxjerr të shëmtuar,
Pasqyra e shpirtit si lule në brinj'......

***********************

Ndoshta është von. Ti fluturove.
Në një shtet tjetër me avion.
S'e di kur ike,diçka zgjove.
Më the zotri,ta them më von....

S'të kap as vala e celularit,
Çdo gjë po hesht si në varrezë.
Do nxjerr mbi re valën e mallit,
Që s'e pengon as një fortesë.

Andej nga shkove,s'ke pranverë,
Këtej nga ike le acar.
Ta dish vërtet , si dhe njëherë,
Kthehesh në këmbë,nga rruga e marr'.

Kjo ishte.....

Çdo hap që hedh ma rrudhos shtatin,
Gëlltis me zor çdo centimetër.
Po unë kush jam,që po ndal vrapin?!
Njeri si ju,por pak i vjetër...

Në shpirt i ri,vrull euforie,
Kaos në kokë,në çdo qelizë.
Gjëmime malli ,dashurie,
Si rezistencë e vënë në prizë.

Dhe bëja vepra kryearta,
Ku shpirtërat thyheshin si xhama.
Ngjisja maloren me të katërta,
Si një furtunë zgjuar nga fama.

Kjo ishte famë e jetës sime,
Kjo famë quhej e florinjtë.
Sot rrënja e flokut zbardh si ime
Dhe çdo gjë shikoj të dyshimtë.

As kujt.....

S'të mbaj mëri,moj kohë, shtrigë e bushtër,
Që vitet mi gëlltite si lubi.
As ty moj zonjë,që ishje e mushkërt,
S'e njifje jetën dhe s'falje dashuri.

Kërkënd në botë nuk shaj e akuzoj
Dhe jetës i kam dhënë tjetër kuptim.
Të ndes qiri dhe rrugën ta ndriçoj,
Njëlloj si mik e si për shpirtin tim....

Dikush mungon.....

Kam qejf ti lë veset e mia.
Të ec' përpara pa përtesë.
Të shkoj të falem tek xhamia
Dhe Zotit vet' ti kërkoj ndjesë.

Të shkoj në sofrën e poetve,
Atje ku jet' merr dashuria.
Të largoj frikën e profetve,
Ti hedh në kosh veset e mia.

Dikush mungon në këtë jetë,
Që të më thotë: Jetën jeto.
Kam patur vese, është e vërtetë,
Po mëkatar s'kam qënur jo.....

Mallkova veten....

Dhe pse të humba s'e shava fatin,
As pse nuk shihemi më kurrë.
Si kal' i bardhë e merrja vrapin,
Në xham të gjuaja me gurë.

Mallkova veten,aguridhe..
Përse s'u poqa para kohe?....
Të pija ujë në ato currile,
Të oshëtija në ato hone...

*********************

Un' falje jap e zoti fal,
Vetqënia jonë hakmarrjen ndjell.
Vjen një kohë,vetveten tall
Dhe nga mëkati kurrë nuk del.

Dhe rruga e dredhur gjëmba nxjerr,
Hakmarria bëhet mbret i jetës.
Vet gjarpëri kokën mbrapa kthen
Dhe dhëmbët nxjerr,ja ngul vetvetes...

Veç Ti.....

Veç ti s'më ikën as në gjumë,
Këtë s'e kam në dorë aspak.
Mes dallgëve zhytesh nëpër lumë,
Mes dallgëve zhytem të të kap.

Nga shpirti yt, jam thirrur unë,
Të jap shpegime orë e çastë.
Ky shpirti im me dallgë e shkumë,
Ka lind' për ty,për këtë rastë.

Asgjë s'kam tjetër.....


Asgjë nuk kam,asgjë s'kërkoj,
Asgjë,asgjë është jeta vetë.
Një mal tunel dua ta çpoj,
Një kthesë rruge ta bëj të drejtë.

S'i bëkam dot,has në pengesa,
Dikush më quan burracak.
Më thot djalosh,jeta është kthesa
Dhe kthesë s'quhet po s'ka hark.

Ndoshta s'më duhet më asgjë.
Ky quhet fund i patreguar.
Unë si njeri ...e kam një zë,
Një zë të pastërt,një gjë të çmuar.

Veç zërit tim,asgjë s'kam tjetër,
Këtë s'e mbyll dot në kafaz
Dhe kur flë gjumë,kërkon patjetër
Një jetë tjetër......, buzëgas........

Ti......

Ti ndrin ashtu si borë mbi male,
Si tempull që zbardhon nga larg.
S'besoj në natën që sjell halle
Dhe as në lutjet mbi parmak.

As vetes time të lodhur shumë,
Nuk i besoj,s'i kërkoj ndjesë.
Jam fjalëpak,nuk pranoj zhurmë,
Në këtë botë, vëlla pa pjesë...

Për hir të skutave të natës
Këtë të marrë do ta dëgjosh.
Padashje dorën do t'ia zgjatësh
Rininë tënde do t'ia dhurosh....

Mbase s'u kuptuam.......

Ti erdhe pranë meje e lagur e ftohtë,
Asgjë nuk më the,as nuk psherëtive.
Rrije e menduar,ndoshta fare kot,
Mbase ishe fshehur,prapë mbas mërive.

Mbase ti as gjë, s'ke patur ç'të thoje
Dhe me orë të tëra pas dere ke pritur.
Mbase ëndrrat prap kërkoje ti zgjoje,
Ashtu arratisur si ndonjë e mitur.

Ndoshta s'të kuptoja un' njeri prej koti,
Ndoshta nuk kuptoje ti as veten tënde.
Ja dhe kjo pranverë vjen me erë të ftohti
Dhe ne prap të dy rrimë në ato vënde....

Përse mërzitesh?!.....



Përse mërzitesh o, zemër e cfilitur?!
Me jetën je ndeshur me mijra herë.
Dhimbje të dha jeta,ti shpresën ke rritur,
Nata s'pati hënë,ti ndriçove dhenë.

Bota e trazuar mallin e ka fshehur,
Virtytet në tym veten po e thajnë.
I dashuri shpirt,Ti me ta je nxehur?
Ata s'dinë të qeshin,ata s'dinë të qajnë....

Ç'të bëj......?!


Sa keq!Sa keq, ndodhem mes mërzisë,
Me orë të tëra pa thënur asnjë fjalë.
Nga ankthi pres,ç'dogjë që të krisë
Dhe yjet të hidhen nga qielli i larë.

Ç'të bëj?Ç'të bëj,ky është dëmi i kokës.
Edi.Shpirtin kyç me dryn.
Mërzinë e varros në fundin e gotës
Dhe bota e tëra më duket tym.....

Ne.......


Ne varfërinë e pimë si ujë.
Pa të na duket vetja hiç.
Na pëlqen të dukemi,të bëjmë bujë
Dhe ditën ta shtyjmë si ogiç.

Ne varfërinë e hamë si gjellë
Dhe pjatën e fshijmë me kafshatë në gojë.
Ai që varfërinë na e ka sjellë,
E quajmë Njësh dhe e votojmë......

Aspak s'besoj....

Aspak s'besoj se po tundohem,
Kushdo që lavde ty të ngre.
Veç pyes veten dhe mendohem:
Ç'qe ky moment?! Ç'qe kjo rrufe?!....

Momentet shpesh më turbullojnë,
Por prap gjëj forca,përqëndrim,
Sikur të dy ne të jetojmë,
Do ishte vërtet,ky fundi im....

Përtesë.....!


Bie borë dhe xhamat kanë ngrirë.
Në rrugë pemët cicërojnë si zogj.
Përse nuk dal? Pse s'kam një dëshirë?!
Përse ëndrra si letër m'u dogj?!...

Të dale borës t'ia pi ujin,
Luleborës,t'i marr pak vesë
Me heshtjen t'flas, ta prishi gjumin
Ta mbuloj me dëborë këtë përtesë.......