A do të kthehet ndonjëherë?

Pse e dua vetëm atë? Pse është aq i veçantë? E di, ai ka atë “diçka”? Nuk e di, por e di që ka, e ndjejë. Po të mos kishte nuk do të qaja në ndarje dhe nuk do të mendoja për të pa marrë parasysh në atë që më ka bërë. Nuk kalon asnjë ditë dhe së paku për një çast të mos fluturojnë në kokën time mendime nga e kaluara. Për të kaluarën me të. Nuk kalon asnjë natë e mos të lutem për të.


Dhe pas kësaj “humbi” në ëndrra, dhe ai përsëri është atje. Kudo që jam dhe çka do që bëjë, mendoj për të. Edhe më tutje jetoj me shpresën se do të kthehet. Një ditë e pashë për herë të parë pas ndarjes. Zemra vetëm sa mos të më kishte dalë nga kraharori. Rrihte aq fuqishëm, sikur në takimin tonë të parë. Këmbët më dridheshin. “Fluturat” silleshin në barkun tim. Sytë shkëlqenin derisa e shikoja.

Derisa e shikoja atë engjëll me sytë dhe flokët të zinj. Dhe pastaj, sikur edhe gjithmonë, iku. Dhe nuk u kthye. Nuk u kthye ta përqafojë, ta puthi, që t’i them sa më nevojitet dhe e dua afër meje. Nuk u kthye. As nuk do të kthehet. Nuk e kuptojë se pse disa njerëz munden aq shpejt të shkojnë tutje. Mezi i numëroj minutat pa të, koha kalon aq shpejt, ndërsa ai iku. Nisi një faqe të re në jetën e tij. Më harroi.

Ndonjëherë pyetem a më ka dashur ndonjëherë, bile pak. A ka ruajtur së paku pjesa më e vogël e zemrës së tij emrin tim? Çka do që ndodh në lidhje me të, unë e kërkojë një pjesë të asaj që do të mund të shpëtoja diçka nga e kaluara me të. Ndonjë pjesë e vogël e shpresës që do të më kthente në përqafimin e tij.

Takimin e parë, qeshjen e tij në fytyrë, m’u sikur edhe më parë. Zërin e tij, sikur edhe më parë… Shikimet e rastësishme…Të tërat këto në mua ndezin një shkëndijë të shpresës e cila mezi qëndron “e ndezur”. Nuk e di a rritet kjo për shkak të shikimeve të rastësishme apo zvogëlohet për shkak të së vërtetës që e kam mësuar, që shkoi tutje. Vërtet nuk e di as vetë.

Gjithmone ja kam bere pyetje edhe un vetes per dike qe kam humbur pergjithmone po nuk kthehet kurre kujtimet e ti mbesin gjithmone ne zemren time jeta vazhdon perpara :qajjjjjj:

kshu thoja un dikur per dike;po pastaj i thash vetem jam ende 17 vjece per tu marr me dashuricka;rritu edhe ca edhe jepu shpjegim ktyre pytjeve qe i ke ne mendje cdo sekond;pastaj mesove dicka"djemve mos ju zi kurr bes se jan me zi se femrat "

Jo as qe behet  fjale te rikthehem