Poezi nga Dr. Leone

PËR NËNËN



Sikur syte e saj te mund t'i shihja teksa ngrihesha ne mengjes,
Sikur doren e saj ta prekja teksa ndieja mall,


Sikur shpirti im te mund te gjendej here pas here brenda saj
Do te isha e lumtur, zemra do te me behej mal.



Sikur nga pak te merrja nga shpirti i saj,
Sikur lodhjen e rrudhave mbi balle
t'ia shkepusja e ta merrja mbi

vete,
Sikur cdo vuajtje te saj ta ndieja e ta ndaja brenda meje
Do te isha e lumtur, do me behej se e kisha shpetuar.



Moshen t'ia rinoja, syte t'ia gezoja me ciltersi
Doren t'ia shtrengoja e ta mbaja fort shtrenguar mbi gji,


Aspak te mos flisja, asnje zhurme, asgje ne ajer,
Vetem frymet tona qe do te perqafoheshin
Do te ndieja veten me

mire,

Lot nuk do te kisha,
ata do te kisha lene per ata shpirtra pa fat
qe jeten ne mergim e shkojne
e qe

nenen dot nuk e gezojne
e rrudhat e ballit dot nuk ia largojne.

Te kam ne zemer o zemer qe me jep fryme
per

nje dite me shume
shprese e

dashuri.

Dr.

Leone

Puthja e duarve të

rrudhura..
(Gjyshes time)


Më lër të ti puth duart
që janë rrudhur,
si kodrat e ketyre anëve,
ato

duar,që dikur
bukë u dhanë ushtarëve.

Dhe të ve kokën,
në preherin tënd,
të më tregosh si dikur përralla,


nga ato që s'gjenden në asnjë vend,
dhe të ma ketë ziline gjithë mëhalla.

gjumi të më mundë,
në ritmin e

ninullave
që ti këndon për mua,
të më lëmosh ballin,
aty ku fati im u shkrua.

të më mbulosh pastaj,


kur të zbulohem natën,
kur të kollitem...
të shqetësohesh kur më humb,
se mos ujrave mbytem.

më lër

të ta puth ballin,
atë të rrudhurin,
mbushur me brazda hallesh,
mua të paudhin,
te perkedhelurin tënd


djegur mallesh.

kam malli për ty këtu në shpirt,
që ushton
si mijera zëra

tellallesh...

Dr.

Leone

Alfabeti



A- lbana e vogël si nxënëse e mbarë


B- ënte çmos që shkronjat t’i mësonte sa më parë
C-

opë-copë bëhej,s’e zinte vendi vend
Ç’- e do që alfabetin nuk mund ta mbante mend


D - uhej sa më shpejtë përmendësh ta mësonte
DH-e para

gjithë klasës s’i vjershë ta recitonte
E -ndej në shtëpi dhe mendonte me veti


Ë -shtë paksa i gjatë dhe ky alfabeti
F -akt që gjuha

shqipe është shumë e mirë
G -abim që alfabetin e ka pak të vështirë


GJ -uha më xiglohet kur them shkronjën RR
H -iç s’na duhen

dy,kur mjafton vetëm një
I -natosem shumë, skuqem bëhem flakë


J -a që shkronjën TH s’e shqiptoj aspak
K -ot Ç-në dhe Q-në

që i krahasoj
L -ëre që janë tepër,por dhe krejt njësoj


LL-oj-lloj XH-ja ,GJ-ja, të forta e të buta
M-end nuk mund

t’i mbaj, u lodha u këputa
N-donëse mundohem,nuk kuptoj asgjë


NJ -ë N dhe J kur kemi,ç’na duhet shkronja NJ
O -bobo ç’më

duhet të mësoj tash prore
P-aska kaq shumë shkronja,zanore,bashkëtingëllore


Q-ahej kështu Albana ditë e për ditë
R-adhë më radhë

shkronjat,duke i përsëritë
RR-egullisht duke i thënë ato rend e rend


S-i padashur të gjitha, i kishte mbajtur mend
SH-end e verë

dukej Albana e gëzuar
T -ridhjetëegjashtë shkronjat i kishte mësuar


TH-onte e gëzuar,këto shkronjat sa të mira
U -në kot paskam

menduar,se janë të vështira
V -rap shkonte në shkollë,këmbët i shpejtonin


X -ixa nga gëzimi ,sytë i lëshonin
XH -amat e dritareve të

hapura dridheshin
Y -llka dhe fatosa ta dëgjonin mblidheshin
Z

-ëri i saj i ëmbël në tërë klasën kumbonte
ZH -gëndërr iu bë ëndërra që aq

shumë dëshironte.

Dr. Leone