"Qyteti I Harresës"

nga Grejza Sun 16 May 2010 - 0:48

Kontinent i largët, i rrethuar me zjarr por jo ferr, i pa shkelur, por jo i pa banuar, prandaj dhe s'ishte parajsë.
I qortuar. i strukur mëshirë,por s'kishte kush ta kërkonte.. Rruga ishte labirint sa më shumë që ecje aq më shumë tmerrin e shtoje, e heshtur e pa zëshme,zhurmët ishin shtrirë në shtratin e harresës, qetësi e tepruar
e frikshme më tepër se krateri i vullkanit, plasaritja e qetësisë të bënte të ecje në maje të gishtave në mes të rrugës ,të mos zgjoja as milingonat nga shtrati i tyre, të mos frigoja askënd as trungjet sepse njerëzit që frigoheshin nuk banojnë aty.
Qyteti jo më i dijetarëve , i të mençurve, i shkenctarëve, sepse shkenca as nuk iishte menduar aty, qytet i filozofëve por edhe ato kishin mbarruar me filozofitë e tyre, sespe njerëzit nuk banonin aty që çmenduritë e tyre t'i filozofonin..
Qyteti i largët i fshehur në mes të detit dhe të një kodrine të pa fund, i lyer nga drita me ngjyrë ndryshku, i shkrirë e i zbehur nga deti i pa fund, e i brejtur nga kodrina që të merrte frymën e të gëlltiste për në pafundësi...
Tmeerr, qyteti i tërbuar nga harresa, i zhytur në të kaluarën,në përjetimet e të shkuarës.
Përsëri tmerr, do të bëhesha armike e detit e kodrinës do t'ua trazoj heshtjen, qetësinë, do t'i trishtoj ujqit do t'i bë j të ulurinj sa ata tash më frigsohen nga njerëzit e lepujt ndioshta jo, se mund të jenë trimëruar mund t'i kishin kuptuar dredhitë e "dijetarëve" ata tash më nuk do të ikin,ndoshta mund të ikin, ndoshta mund të kishin marrë edhe plumba me vete e të më presin në maje të kodrës se unë jam njeri dhe atje dua të shkoj por s'di a mund të arrijë?!
Po më prit ti o qytet i largët miqëaia juaj nuk do më habit se të gjithë jemi bërë më pak miqë.
Më prit kudo që të jesh se do të arrij që të dua më ato që do të gjej e jo vetëm ato që kam dashur me sy.Se vërtet njerëzit qenkan lakmitarët e dinakërisë ,se kaloj moda e mençurisë..!!!