Zhgarravina...dedikuar vetes!

jo po,po kthehen ne statistike

https://i.servimg.com/u/f69/13/89/41/44/15861_10.jpg
Per dike..........................

Zemra qetësinë s’e gjeti…

Përreth, mbizotëron qetësia.
Por zemra qetësi, nuk gjen aspak.
Ngushullohem me kujtimet e mia.
Që zemra i ruan ngrohtë, në gjak.
E stinët nuk arrij më, t’i dalloj.
Pasi veç dimër, të ftohtë dhe acar.
Ndjej thellë, brenda në shpirtë.
Për ç’do ditë të vetme që jetoj.

© S. Murati… Shtator – 2011

Poeti Dhimbjes shkruajti:Zemra qetësinë s’e gjeti…

Përreth, mbizotëron qetësia.
Por zemra qetësi, nuk gjen aspak.
Ngushullohem me kujtimet e mia.
Që zemra i ruan ngrohtë, në gjak.
E stinët nuk arrij më, t’i dalloj.
Pasi veç dimër, të ftohtë dhe acar.
Ndjej thellë, brenda në shpirtë.
Për ç’do ditë të vetme që jetoj.

© S. Murati… Shtator – 2011

Si gjithmone..vargje te goditura mik. Te lumte

Perpiqem te qesh por eshte e pamundur
Dua te qaj por shtirem si e lumtur
Normale kur motivi te mungon
Tragjike se zemra po renkon
Jeto o jete nuk di te buzeqesh
Se e lumtur me nuk mund te jesh
A moj jete sa qenke e trazuar
Po pse zgjodha dashurine e gabuar
Dashuri o zemer gjakatare
Boll se na e morre shpirtin fare
Kur me te miren tuaj do jepni
Atehere shpirtin tim do merrni

Vargje trishtimi

Dua te qaj...

Dua te qaj.
Ta derdh lotin e nxehte.
Dua ta mbys me lote kete mall.
Qe me treti ketu larg, ne kurbet.

Dua te qaj.
Me lot malli e pendimi.
Ditet me te bukura te jetes sime.
Dite te cilat, mi rrembeu mergimi.

Dua te qaj.
Gjersa lotet te me shterojne.
Per dhimbjet dhe vuajtjet e pafundme.
Qe cdo skute te shpirtit, m'a pushtojne.

Dua te qaj.
A me kuptoni, o miq, dua te qaj.
Por vreri i hidhur me pengon.
Keshtu qe lotet, perbrenda shpirtit i mbaj.

© S. Murati... Qershor - 2011

Kur mungesa jote behet e padurueshme , e gjithe bota me duket e pavlere ...!! Por vazhdoj te jetoj , me mendimin qe neser do behet me mire , qe do buzeqeshim serish ...!! Do jet gjithcka e bukur ,dhe pse ne disa raste ,mendoj qe merzia nuk do me ik kurre !! Jetoj per ty , jap jeten per ty , sepse dua te vdes , perkrah me ty !! Te dua... ♥

Unë...

Unë qaj, por lot nga syri s’më pikon.
Unë qesh, por shpirti përbrenda vajton.
Unë digjem, por tym aspak nuk nxjerr.
Unë jetoj, por jeta më duket skëterrë.

© S. Murati… Tetor – 2011

Sot po qesh me veten time
Nuk ka asnjë dëshirë të mbetur në këtë zemër
Apo ndoshta nuk ka mbetur asgjë nga zemra
E lirë nga çdo dëshirë
ulem në heshtje si Toka
Klithma e heshtjes sime ushëton si bubullimë
përgjatë gjithë Universit
Nuk shqetësohem për të
E di që nuk dëgjohet nga askush
Përveç meje....

Kur te vdes,
Kur qefini im te dale ne porte
mos mendoni se kam ikur
nga kjo bote..
Kur te shihni
trupin tim te ngurosur
mos vajtoni ikjen time
nuk po iki,
por,po mberrij ne dashurine e pasosur..
Kur t'me lini
brenda ne varr
mos me thoni lamtumire
mbani mend se varri eshte
per parajsen aty prane
veç nje kurtine...
Kjo duket fund,
Si Dielli qe shuhet.
Ne te vertete eshte agim.
Kur varri mbyllet
e brenda tij te jeni ju
pikerisht atehere shpirti çlirohet..
Keni pare ndonjeher
faren ne toke te bjere
jeta e re me te a nuk mbin?
Nese kjo fare quhet njeri
çfare mendoni se do linde?
Keni pare ndonjeher
nje kove ne pus te bjere
e plot serish te ngjtet lart?
PSe te qajme per shpirtin
kur si Josifi del pre pusi
ai do shfaqet prape.
Kur per here te fundit
do mbyllesh gojen o njeri
fjala jote bashke me shpirtin
i takojne asaj bote me hapsire pakufi.

Sonte që me natë, do marr në sy udhët
Qetas pa u ndjerë, do i hy hënës në gji
Ngrykë do marr mallin, sqetullash do mbaj kujtimet
Diku në natën vonë, do të mbërrijë tek Ti...

Aty, do ndeshen afshet n'pëshpëritje fjalësh
Nata hënën e plotë do e mbaj qiri
Castet do pijnë ujë, kupave ndjenjash mbushur
Mbledhur në gjoksin tënd, dhe prap kam mall për Ty...


############

Ooo ti gje e vogel
qe sdi si te te quaj..!
Mendon s'te kujtoj,
por jo un ne zemer te ruaj...
Dhe
o ti shpiti'imi
mendon se je i vetmuar...
mendon se cdohere
duhet kerkuar..?!...
Kthej koken, them:
"Askush s'me kupton,
askush s'me vrojton..
...mundet un s'flas
aq sa duhet...
..mundet une duhet
me shume t'theras...."
Pak pak,
perseri kthej koken dhe them:
"Aq e tejdukshme jam
a vetem nje perde t'holle
para vetes kam..?"
Ooo ti gje e vogel,
qe s'di si te te theras..!
Ti,qe je dalldisur
pas atyre valeve t'detit...
Ti,qe prap me kujton...
Tani,me kerko c'te duash
prej sot jam ketu per ty...
Me kerko kur te jete ftohte
e do te bie bore...
Me kerko dhe kur te bie shi
e ti do kesh frike...
Me kerko dhe atehere
kur s'do m'gjesh...
Un,do te degjoj e do vi...
Para vetes do t'me kesh...

Asgjë,
madje as vetë Asgjë-ja
nuk është aq e pagjurmë sa ne

Kurrë,
madje as Kurrë- ja
nuk është aq e vonuar
Sepse as deri atëherë
ne të dy, nuk do të bëhemi: Ne

Për këtë unë zbres nga pragu
i jo-kohës dhe iku me nguti
drejt shkretëtirës së përjetësisë:
Oooh …
sa pjerrtë teposhtëzes së fytit femror
iku unë nga dhëmbët e fshehtë
të trurit tënd

Pashë shtratin e errët të diellit
mos më lag më nga retë e pendimit
të syve të tu pas perëndimit

##############################

Nëse dhomat e shpirtit tim do vizitoje
Çfarë pretendon se do shikoje?

Cilin përbindësh mendon se fsheh?
Po të zhgënjej, por nuk më njeh.

Nuk ka nevojë për të trokitur
Hyr, shih, kërko, mbet' e habitur.

Mure të zbrazët lyer pa ngjyra
Fotografi, por pa fytyra.

Diku e hedhur afër shtratit
Është nje kuti e tersit, e fatit.

E mbushur plot është me kujtime.
Brenda gjithë historia ime.

Janë fjalët që kam thënë aty,
gjithkush që njoha, përfshi ty.

Gjithçka që bëra, e që vetëm i ëndërrova
Vendet ku shkela, ku jetova.

Janë zënkat tona dhe mëritë
Janë puthjet netëve pa dritë.

Veset e mia që aq urreve
Mërgimi i ngadaltë i reve.
Dënimet që vuajta për ty
Herët kur s’të pash në sy.

Jetët që pa ty jetova
Të tjera femra që dashurova.

Janë dhe sekretet që s’të kam thënë
E amanetet që të kam lënë.

Fëmijet që kurrë nuk më lindën
Epshet që vrava se nuk mu bindën.

Ka letra, që për ty i shkrova
Në zarfet që kurrë s'ti dërgova.

E nëse gjithcka përmbys do kthesh
Sekretin më të madh do gjesh.

E kam fshehur në fund fare
Po s'e zbulove, s’ke pare gjë fare.

Nxirre mes duarsh në shtrëngim
Atë më të shtrenjtin sendin tim.

Balsamin që plagët shëronte
kur kjo djall jete më kafshonte.
Para fytyrës ngadalë afroje
Dhe mbylli sytë, pastaj zbuloje.

E kur ngadalë ta kesh zbuluar.
Veç një pasqyrë do gjesh në duar.

Do shohësh veten, reflektim
Se ti , ishe thesari im !

Ajo- Syte mos ti pafsha!
Ai- Ne fund te botes shkofsh!

Ajo- As ne mendje mos te vafsha!
Ai- Per mua kurre mos enderrofsh!

Ajo- Merri te gjitha me vete…
Ai- Dhe netet pa gjume…

Ajo i tha: “Zemer”
Ai: “Te dua shume!”

Nuk kishte me fal,
e as ceremony.
Ajo e dashuronte
çmendej per te dhe ai.

|Gerhard Pregapuca|

Dilema te hershme

E jotja dashuri.!Cfare dashuri.
Nje grumbull fjalesh retorike.
Nje grumbull puthjesh shplare ne shi..
Dhe cdo moment,nje pike cuditese..!

Eshte malli qe rrudhet,ashtu nen lekure?
A heshtja qe rritet e rritet gjithnji?
Ti munde qe zemren ta ktheje ne gur..
Une mallin nuk munda ta ktheja ne hi....!

Eshte faji i dimrit qe erdhi pa ngjyre?
A ngjyrat u zhduken ne vjeshten me shi.!
Ti munde cdo casti ti jepje fytyre.!
Une s’munda te gjeja se kush ishe ti.!

#################################

Ndjenjë

Ç’më pushtoi sonte kjo ndjenjë
Keto mendime nga më erdhën?
A thua lart nga qielli blu
Yjet mall mbi mua derdhën!

Janë flokët e tu përzier me dritë
A rreze hëne është ky tis !?
Si kallza gruri në mbrëmje maji
Fllad'i lehtë ti shpurpuris.

Kjo ndjenjë pa gjumë sot po më lë,
Nga thellësia e shpirtit si zjarr më doli,
Mu bë sikur dëgjova zë!
Fole ti, a era foli?

Më duket, i paskam harruar
Sytë e tu me qeshje drite,
Kam pak kohë që jam larguar
Si të ken kaluar vite!

Per inatin tim ...

Për inatin tim
po bëhesh më i bukur,
Me ata sy jeshilë
si thellësia e deteve!
Për inatin tim
vjeshtës i dhe urdhër,
Të ndalojë përkohësisht
bjondimin e pemëve ...!

Për inatin tim
vazhdon të më duash,
Që të më largosh
nga krahët e erërave!
Ti po bën atë
që bëri Odiseu,
Për të mos dëgjuar
këngën e sirenave ...!

Për inatin tim
po bëhesh më i vogël,
Madje vetëm me ndryshimin
e formës së flokëve!
Për inatin tim
seç ke një të qeshur,
(Niagara do kish zili
po ta dëgjonte!)

Për inatin tim
vazhdon të më puthësh,
Duke larguar prej meje
gjithë dimrat!
Për inatin tim
vazhdon të më mundësh,
Duke bërë atë që bëjnë
vetëm tigrat! ...

Kur unë të jem harruar pothuajse nga krejt bota
Eja ti me vesën e të gjitha mëngjeseve të jetës
Dhe m’i kujto lulet që u thanë pa ua ndier aromën
M’i kujto gjynahet e mia që kanë arritur majat e maleve
Kështu s’do ta harroj se nuk ka mal pa majë
Dhe do ta kujtoj sot e përmot që edhe pse majat e maleve janë më afër diellit
Prapë se prapë ato jetojnë me borën.

########################################

Kam harruar puthjet ti degdis...
Në të përjetshmen botë, ti lidh hajmali
Në dhera pa gjak...,
Gjak pa tokë
Kjo buzë e paputhur..
Mbi puthje....rëndon....

Në mes të gjallëve u ngrit një i vdekur
Tek puthte përgjërueshëm sytë e Jetës...
Ish vdekja...? Klithmë e endërrt
I huaj mes njerzeve...
Zambak pa lot....
Puthjen....këndonte vaj

Sa netë pa drite, e hije pa ditë...
Lëngonte ky varg
Epje....ngashërim
Vinim e iknim në jetë
Të puthur pa buzë...pa dritë
Mungonte ky përqafim.

Hejjjjjj! Ti lundërtar i puthjes pa emër
Në detrat e trazuar të vozitjes ndjenjë
Ngri një velë të bardhë për mua
Buzës së paputhur.
Ditën...
kur më, të mos jem...

Unë jam psherëtima e detit;
e qeshura e fushës;
lotët e qiellit.

Pra, me dashuri -

Psherëtij nga deti i thellë i dashurisë;
Qesh nga ngjyrat e fushave të shpirtit;
Lotoj nga qielli i pafundëm i kujtimeve ...

Mos ma shpërble dashurinë me heshtje.
Mos ma fyej atë.
Mos vallëzo përreth mërzisë së zemrës që të dashuron.
Mos kërko të të bie në gjunjë.
Mos!
Mos, sepse një zemër e dashuruar i bën të gjitha.
I bën të gjitha, por brenda diçka thyhet.
Thyhet përgjithmonë.
Fundoset brenda vetes.
Prangoset në dëshpërimin e pafund.
Mos ma shpërble dashurinë me heshtje!Gjithçka...
Por vetëm heshtje jo.

#####################################

Një detyrë të vështirë
Ma ke nda, zoti im
Të gjej lumturinë në fatkeqësi
Të gjej bukuri në shemti

Të jam atje kur unë jam këtu
Të buzëqeshi si i lumtur, kur mbaj zi
Të bisedoj me ta edhe pse të gjithë janë gojëmbyllur
Të shoh qartë shumë larg edhe pse jam i verbër
Të ndihem i lirë i mbyllur në një lëkurë të huaj
Të mund të vallëzoj edhe pse më mungon trupi

Të jam i knaqur kur asgjë s’më jipet
Të kërkoj lëmoshë atë gjë që e kam me shumicë
Ta puthi atë në ballë kur ajo më tradhëton
Të bëhem se jam i ngopur kur jam i uritur
Të qëndroj i qetë para se të më vrasin

T’u ndaj komplimente atyre që më ofendojnë me muaj
Të ndihem si në vendlindje kur unë jam i huaj

Unë... jam vesa e fytyres tende te trendafilt ..
aroma e buzeqeshjes tende..
flladi i perkedheljeve...

Freski ...

enderroj krahet e tu te mendafsht
jetoj nen puhizen e embelsires dashuri
fluturoj nen ritmin e shushurimave te te bukures vjesht

une .. ajo qe te deshiroji kaq shume

Pak, vetem pak dua te rri me veten time,
te notoj ne data e te perplasem ne kujtime.
Te hedh gure sic hidhja dikur ne lume,
te hedh dhe ankthin qe po me vret ne gjume.
Te rri pak, vetem pak... kaq dua, te kujtoj njerezit qe dikur ishin me mua!

###################################

Dhe nese do te me duash, per asgje tjeter
veç per dashuri.
Mos thuaj "te dua per buzeqeshjen,
per veshtrimin, per sjelljen delikate,
per mendimet qe perputhen e qe nje dite
me kthjelluan.
Keto gjera mund te duhen, por ndryshojne,
ndryshojne ne ty, ndryshojne tek une.
Mos me duaj per meshiren
qe than faqet e mia.
Harro lotet qe te dhane kenaqesi
dhe humb keshtu dashurine.
Duame vetem per hir te dashurise
se dashurise,
qe rritet tek ty me nje dashuri te pafund.

S’jam vetëm ...
dhe pse nata për të zezën është gatuar,
se të kam ty...

S’jam lodhur...
dhe pse dhimbjen kam djegur ndër duar,
se të kam ty...

S’jam e trishtuar...
dhe pse lotët yjet kanë shuar,
se të kam ty...

S’kam frikë...
dhe pse rrugës së vetmisë kam udhëtuar,
se të kam ty...
Për mua mos vuaj...
në zemrën tënde kam banuar,
nga shi i përjetshëm...
nën krahët e tu jam mbuluar,
të ftohtit mos iu druaj...
një zjarr për të dy ,natën ka ndriçuar.

S’jam vetëm...
dhe pse malli për largësitë është gatuar,
larg s’të ndjej...
se në zemrën time përjet’ ke banuar...!

Aty, mes asaj nate,
ku s'ka një yll të ndrijë,
Në skutën ku e vdekur gjithçka ngjason tani,
Shpirti ndien akoma diçka të regëtijë...
Je ti, kujtim i shenjtë, që fle,
Je ti, je ti!
Aty ku vec endrra ime fle ,
si pike vese lulezon syt e mi,
fllad kujtimesh qe koha dot si ndal,
Je ti vec ti

Ketu s' do te jem, do jem larguar;
Ne toke e tretur si te tjeret,
Ne kafenene e preferuar
Nuk do me shohin kamarieret.

Dhe neper udhet ku kam ecur,
S'do ndihet kolla ime e thate,
Mbi varrin tim do te rrije e heshtur
Nje qiparis si murg i ngrate.

Ti do trishtohesh atehere,
Se s'do me kesh ne dhome gjalle,
Dhe, kur ne xham te fryje ere,
Do qash me eren dalengadale.

Po kur te jesh merzitur shume.
Ne raft te librave kerkome,
Atje do te jem e fshehur une,
Ne ndonje varg a ndonje shkronje

Mjafton qe librin pak ta heqesh
Dhe une do zbres, do vij pas teje;
Ti si dikur me mall do qeshesh,
Si nje blerim pas nje rrekeje.....

Mos qaj mbi varrin tim
Duke lotuar
Nuk jam aty
Nuk jam shuar...