Poezi Qytetit tim ...

Malli per qytetin tim


Po ndihem e huja ne gjdo vend
Mallin per vendlinjde sun e gjej askend
Sa veshtir me duket ketu si e huaj
Pse nuk jan ne qytetin tim
Por ne qytet te huaj

Sikur atje te isha dot ndihem me mir
Dot shetisja rrugve te qytetit tim shum me lir
Sme mungon as nj'gje asgje sme pengon
Me mungon dashurija per vendin tim
Qe ktu askund sun po e gjoj

Nuk jom fanatike qe te mallkoj ket shtet
Jam shum mirnjohse qe gjeti per ne vend
Por ajo qe mua nuk po me pelqen sot
Pse te jem ketu per vite e mot

Sikur sot te shetisja ne qytetin tim
Dot ndihesha me bukur se sa ktu ne mergim
Por ja keshtu e ka jeta e duhet pajtuar
Aty kut jetosh ndjehu e gezuar

Optimiste jom se nje dit dot behet mir
Te kthehem ne qytetin tim ku ndihem me lir
Qyteti im i dashur kurr ste kam harruar
Me dashuri te madhe per ty kam me jetuar

Xhan
shkruar para 2 muaj vertet nga qyteti ku jetoj , dit monotone me duk at dit kur isha ne qytet

Per qytetin tim

Po merzitem per ty kom mall
Qytetit tim po ja them ca fjal
Sa e sa vite per ne kan kalu
Te kom ne zemer nuk muj me te harru

Qdo dit e qdo nat endrra me mundon
Qdo minut e sahat,ty pote kerkon
Qdo lindje e perendim me pret me u kthy
Eja mblidhmi copat se zemra me eshte thy

Dua shum te pqeqafoj qyteti im
Afer veti me ofro e duje shpirtin tim
Ndaloma ket lot qe e kam ne sy
se nuk te ndrroj me asnje tjeter ketu

Eja e hape zemren mua me merr
Ti she pak lulet se ketu krejt terr
dua te mbylli te mbaj ne dry
nuk ka kush qe mundet me thy

Te dua shum o qyteti im
Kete po ta them sepse ti se din
Asnjeher qe te desha nuk te kam treguar
Mendoj se me kete gjest paksa e kam tepruar.

[size=32]Foleza e mallit[/size]

Një fole dallendyshja
Te ballkoni kish ndërtuar
Fytyrën ma ndriti buzëqeshja
Kur pashë zogjt të cicëronin hutuar

Dhe nëna e tyre përreth fluturonte
Ushqim për vogëlushet e saj kërkonte
M'u kujtua nëna ime e dashur
Këshillat e saj qe kurrë s'i hidhte pa matur

Më erdhi ndër mend fëmijëria ime
Ajo folezë e vogël që rri ne zemrën time
Aty u linda, mësova që të flas
Hapin e parë hodha, fjalën e parë thash.

E sot, nga larg çdo gjë kujtoj...
Sa më mungon gjithmonë e mendoj.
Më mungojnë prindërit që po plaken ngadalë
Jam rritur atje, në atë vend ideal

Edhe pse kaq larg kurrë nuk të harroj
Zemra ime e ndarë gjithmonë do vajtoj

Shko pra dallëndyshe fluturo atje
Te shtëpia e vjetër bëj ti prap fole

Fluturo e dashur mbi qytetin tim
Në mëndje kurrë s'fshihet ai vegim
E kur të kthehesh prap me sill një kujtim
Qoftë dhe një guralec të heq pak këtë mallëzim

Qytet i vogël me zemër të madhe
Qytet që na bën të jemi krenarë
Qytet i ëndrrave, qytet nostalgjie
Eh Peshkopi... Peshkopia ime...

Te sofra jote u rritëm me thërime
Te ty shuam etjen në ato burime
E sot pi uje prap, e s'po gjej shërim
Asgjë s'e heq etjen e ktij shpirtit tim..